แจ้งเรื่องการรวมเล่มเรื่องสั้นค่ะ
เปิดจองพร้อมเปิดโอนแล้วนะคะ ใครสนใจยังไม่ได้สั่งซื้อที่ลิงค์นี้ค่ะ
http://bambam.lnwshop.com/product/2/%E0%B8%A3%E0%B8%A7%E0%B8%A1%E0%B9%80%E0%B8%A3%E0%B8%B7%E0%B9%88%E0%B8%AD%E0%B8%87%E0%B8%AA%E0%B8%B1%E0%B9%89%E0%B8%99-love
หนังสือได้หลังปิดโอนไม่เกินสองอาทิตย์นะคะ ><
ตอนที่ 13
ผมยังคงนั่งจ้องนามบัตรเล็กๆในมือ แม้จะผ่านมานานกว่าชั่วโมงแล้ว นายภาทิฌาย์ ธัชนากร แถมมีวงเล็บชื่อเล่นสุดน่ารัก … ฌาม นี่มันแปลว่าเสน่ห์ชัดๆ !
นึกแล้วก็ขำชะมัดกับแค่มองแค่นี้พี่แกก็หน้าแดงแด๊งแดง แดงไปทั้งตัวจริงๆน่ะล่ะ เฮ้ออนาคตอัยการแอ๊บแบ๊วจะเหมาะมั้ยเนี่ย คนอะไรน่ารักไม่รู้จะหาอะไรมาบรรยาย สงสัยความซุ่มซ่ามจะเป็นนิสัยส่วนตัวของเขาล่ะมั้ง ก็เล่นมือสั่นจนทำแก้วน้ำหก วู้ววว จีบดีปะวะ
“โรคจิตหรือไงนายเดลนั่งอมยิ้มกับนามบัตร”
ปากหมาแบบนี้มีคนเดียว ผมเงยหน้ามองห้องพักอาจารย์ประจำคณะวิศวะสิ่งแวดล้อม ที่โดนสั่งให้มารอก็ปะทะกับไอ้เจ้าของเสียงทันที
“อะไรลุง สอนเสร็จละ ?”
“ยัง กำลังไปสอน”
“เวร แล้วเรียกผมมาทำไมวะ”
“วันนี้แองจี้เลิกเร็ว ไปรับให้หน่อยได้มั้ย”
“ไปไม่เป็นอ่ะ แล้วไม่ได้ขับรถมาว่ะลุง”
“เอารถฉันไปก่อน เอ้ากุญแจ”
พี่แกเล่นเล่นโยนกุญแจบีเอ็มดับบลิวมาให้ ชาตินี้ไอ้เดลไม่คิดไม่ฝันจะได้ขับบีเอ็ม ! มันเป็นปมในใจผมที่ไอ้แดนได้สปอร์ตแต่ผมไม่ได้รถ กระซิก … ขนาดมาไทยยังได้แค่ฮอนด้าราคาล้านต้นๆ มันก็ถือว่าดูดีครับ ไฮโซใช้ได้ แต่ไอ้แดนมันได้สปอร์ต !!!!
“ตกใจอะไร ?”
“ละ .. ลุงไม่กลัวผม ขโมยรถลุงหรอ”
“ไม่เป็นไรมีจีพีเอสติดรถในตำแหน่งที่นายไม่รู้เลยล่ะ ! ไว้สำหรับป้องกันการขโมยโดยเฉพาะ”
“โด่วววววว แล้วไปรับไหนอ่ะ ไม่ชินทางว่ะลุง”
“หน้ารถมีจีพีเอสบอกตำแหน่ง ฉันเซ็ตไว้แล้ว ไปดูเอาเองแล้วกัน”
“เคค้าบบบบบ ไปละ เจอกันลุง บ๊ายบายยยย”
“นายเดล …”
“เออรู้แล้ว เจอกันที่บ้าน !!!”
ผมวิ่งออกมาไม่อยากอยู่ให้ลุงแกบ่นแล้วอ่ะ เดี๋ยวก็ต้องบ่นเรื่องพวก ต้องขับช้าๆ อะไรอย่างงั้นไม่ให้น้องหนูแองจี้ได้รับอันตรายล้านแปดนั่นแหละ
“นายเดล !! ไอ้เด็กบ้า ไม่เอากุญแจห้องไปแล้วจะเข้ายังไง !”
ผมมาถึงแล้ว ! โรงเรียนนานาชาติที่น้องหนูเรียน อยากจะบรรยายว่าการขับบีเอ็มนี่มันแจ่มดี ! เบาะนิ่ม รถลื่น ระบบรถนี่จัดเต็มฟลูออฟชั่น
ที่สำคัญพึ่งรู้ว่าตาลุงสูงวัยดันชอบเพลงของบอดี้แสลม แนวเพลงขัดกับหน้าตาเกิน ! ดังนั้นตลอดทางผมเลยเปิดเพลงดังลั่นร้องไปกับพี่ตูน มันก็เลยมีความคิดแปลกๆว่าอยากจะฟอร์มวงเป็นพี่เดล บอดี้เสลอ เอาพี่เป้กับพี่ตูนมารวมกัน แจ่ม !
“แดดดี้ !! อ้ะ …. ”
“ไฮ แองจี้”
“ไฮ…”
ยัยหนูวิ่งมาทันทีที่ผมลงรถ คงจะจำรถพ่อแกได้ แต่ก็ยิ้มแย้มให้ผมเหมือนเดิมแม้เจ้าตัวจะชะเง้อๆพยายามมองหาคุณพ่อ
“คุณพ่อทำงานอยู่ ไปกินขนมกับพี่เดลก่อนมั้ย ?”
“ขนมหรอคะ เอา … ไอติมมมมมมมมม”
“เย้ ! ป่ะ ไปกัน มามะพี่เดลอุ้ม เอ้าฮึ้บบบบบบ”
เด็กๆนี่มันตัวเบ๊าเบา น่ารักน่าฟัด ทำไมผิดกับพ่อจังเลยนะ … ถ้าเป็นลูกพี่ฌามก็ว่าไปอย่างน่ารักเหมือนกันดี แหน่ะเริ่มหลงเสน่ห์ผู้ใหญ่หน้าเด็กแล้วดิเรา
“เดี๋ยวพี่เดลพาไปกินไอติมร้านอร่อยนะคะ”
“ค่า เอาชอคโกแลตใส่แยมสตอเบอร์รี่นะคะ”
“ได้เล้ยยยย”
ผมก็รับปากไปงั้น นอกจากสเวนเซ่นตามห้างก็ไม่รู้จะไปไหน อาจจะมีตัวเลือกแตกออกไปก็คือแดรี่ควีน หรือ ไอติมแมค อ้ะ … มีอีกร้านนึงนี่หว่า ! แล้วผมก็ตั้งจีพีเอสนำทางสู่มหาลัยที่ไอ้ลุงทำงานนั่นล่ะ พาไปกินร้านแฟนไอ้แดนดีกว่า ร้านเป็ดน้อยกินนม … มันจะมีไอติมมั้ย
นะ ?
“พี่เดลคะ แองจี้ยังอยากได้กระรอกอยู่เลย”
เฮือก ! จะเอ่ยถึงคดีเก่าขึ้นมาทำไมล่ะแองจี้ พ่อหนูยังไม่เลิกเคืองพี่เลยเด้อ ไม่กลัวพ่อหนูยกแข้งฟาดคอพี่หักตายคาที่เลยเรอะ
“อ้อ … เอ่อ … จริงๆมันก็นะ .. ไว้พี่เอาสัตว์เลี้ยงดิจิตอลให้ดีกว่า จะได้ไม่กัดหนูไงคะ”
“จริงๆนะคะ”
“แน่นอน ไว้เดี๋ยวหามาให้นะคะ”
“เย้ ! งั้นชื่ออะไรดีคะ ลิลลี่ เจนนี่ หรือว่า อลิสดีน๊า”
นี่ล่ะเด็กๆ นึกถึงสมัยผมได้หุ่นยนต์ตัวแรกก็ตั้งชื่อเข้าไปดิ จอร์จ เบคแฮมอะไรนั่น แถมพอไอ้แดนมันโวยวายปาเบคแฮมผมทิ้งแขนหลุดก็กระโดดฝังฟันคมๆบนแขนมันจนเกิดศึกสายเลือดอยู่บ่อยไป
หลังจากฟังเสียงเจื้อยแจ้วไปเรื่อยๆก็มาถึงสี่แยกเตรียมเลี้ยวเข้ามหาลัย แต่ดันเจอด่าน ! ตำรวจในชุดเครื่องแบบฟิตเปรี้ยโบกให้ผมจอดข้างทาง ผมก็เลื่อนกระจกรถลง
“สวัสดีครับ”
พี่ตำรวจหน้าเข้มหล่อกระชากตับไตไส้พุงยิ้มน้อยๆให้ผม พร้อมแบมือ ผมก็หันไปมองยัยหนูที่ทำหน้างงๆ
“อะไรหรอครับ ?”
“ขอใบขับขี่ครับน้อง”
“หะ ?”
“ขอตรวจใบขับขี่ครับ”
“เอ่อ … ผมขอหากระเป๋าตังค์แปปนะพี่”
ชิบหาย งานงอก …. คือ …. ผมไม่มีใบขับขี่ ! สมัยอยู่อังกฤษก็คือขับรถทะเบียนนักการฑูตของพ่อตลอดก็ไม่เคยโดนโบก ทำไงดีวะ แกล้งๆทำเป็นค้นๆก่อนแล้วกัน
“พี่เดลหาอะไรหรอคะ”
“เอ่อ … หาใบขับขี่น่ะ”
“มันคืออะไรหรอคะ”
“ก็ … ใบธรรมดาล่ะครับแองจี้”
หลังจากแกล้งๆค้นไปทั้งรถมันก็ไม่รู้จะไปค้นตรงไหนแล้ว ก็ได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆไปให้พี่ตำรวจหน้าตาหล่อขั้นเทพ พี่แกก็ยิ้มขำๆ รู้ทันกูก็ไม่รีบบอก เสือกให้กูหาอยู่นั่น
“อายุเท่าไหร่แล้วครับ ?”
“เอ่อ … ยี่สิบครับ”
ใกล้จะยี่สิบต่างหาก อีกหนึ่งอาทิตย์พอดีเป๊ะๆ แต่ปัดๆหน่อยคงไม่เป็นไรเนอะ
“งั้นลงมานั่งรอดื่มน้ำเย็นๆดีกว่าครับ แล้วติดต่อผู้ปกครองให้มารับด้วย”
“เฮ้ย ผมยี่สิบแล้วจริงๆ บรรลุนิติภาวะแล้วนะ !”
“แต่ถ้าไม่มีใบขับขี่ก็ห้ามขับ แล้วไหนล่ะหลักฐานว่าอายุยี่สิบแล้ว ?”
ตำรวจกวนตีน ! ผมก็คว้ากระเป๋าตังออกจากกระเป๋ากางเกงยื่นบัตรนักเรียนให้แม่ง ! แบบว่าบัตรประชาชนมันคงหายแถวๆอังกฤษ บัตรใบเดิมที่ไอ้ด็อกเคยยึดไปนั่นล่ะ พี่ตำรวจแกก็เลิกคิ้ว
“ไหนว่าหากระเป๋าตังค์ไม่เจอ ?”
“เอ่อ … พึ่งนึกได้น่ะพี่”
“แล้วก็ … วันเกิดมันอาทิตย์หน้า ตอนนี้ยังไม่ถึงยี่สิบถือว่ายังไม่บรรลุนิติภาวะ เชิญลงมานั่งรอผู้ปกครองเลยครับน้องเดล”
“ไอ้ …..ชิส์ ป่ะแองจี้ไปนั่งเล่นข้างล่างรอคุณพ่อมารับกันดีกว่า”
“คุณพ่อจะมาหรอคะ”
“ค่ะ เดี๋ยวคุณพ่อต้องมาแน่ๆค่ะ”
ไม่มาได้ยังไงล่ะคะ เดี๋ยวพี่เดลก็ต้องโทรไปตามคุณพ่อหนูให้มาถลึงตาทำหน้าโหดแถมบ่นยาวเป็นหางว่าวอยู่ดีล่ะค่ะ ฮือออออ ทำไมชีวิตไอ้เดลมันซวยแบบนี้ !
- ------------------------------------
เปิดตัวคู่แข่งคนที่สองนายตำรวจรูปหล่อ โฮะๆ
- ----------------------------------------------------------------
หัวข้อ: ... กาวยู้ฮู ... ตอนจบ ...P.58 [20/3/56] (อ่าน 368009 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก