ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4. ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
ให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่า
งานเขียนชิ้นนี้เป็นลิขสิทธิ์ของผู้เขียนแต่เพียงผู้เดียว
พ.ร.บ. ลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗
ได้ให้ความคุ้มครองแก่เจ้าของลิขสิทธิ์ในงานเขียน
โดยอัตโนมัติ ไม่จำเป็นต้องจดทะเบียน
เจ้าของลิขสิทธิ์ย่อมมีสิทธิแต่ผู้เดียวที่จะทำซ้ำ ดัดแปลง
หรือเผยแพร่ต่อสาธารณชนหรือให้ประโยชน์อันเกิดจากลิขสิทธิ์แก่ผู้อื่น
หากผู้ใดนำงานเขียนนี้ไม่ว่าแต่บางส่วนหรือทั้งหมด
ไปพิมพ์จำหน่าย ลอกเลียน ทำซ้ำ ดัดแปลงหรือเผยแพร่ต่อสาธารณชน
โดยไม่ได้รับอนุญาต ย่อมถือเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์!!
ต้องระวางโทษปรับตั้งแต่ ๒๐,๐๐๐ -๒๐๐,๐๐๐ บาท
อ้างอิง
มาตรา ๖, มาตรา ๑๕, มาตรา ๒๗, มาตรา๖๙
แห่งพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.๒๕๓๗
มีเรื่องใหม่มาฝากให้อ่านกัน หวังว่าจะได้รับกำลังใจจากบอร์ดนี้บ้างนะคะ
แนวการเขียนอาจจะอ่านแล้วงงๆ หน่อยนะ
สวัสดีครับ ผมเจ นักศึกษาปี 3 ของมหาลัยชื่อดังในกรุงเทพฯ ผมเป็นเด็ก ตจว. ที่สอบตรงเข้ามาเรียนต่อที่นี่ จากเด็กช่างก็กลายมาเป็นเด็กไอที พ่อแม่ไม่มีแล้วครับ ประสบอุบัติเหตุโดนคนเมาแล้วขับมาเสยท้ายตายไปแล้ว ผมก็ได้ญาติๆ คอยดูแลห่างๆ ขอบอกว่าห่างๆ นะครับ เพราะกรมธรรม์ที่ได้จากทั้งคู่มากพอที่ผมจะอยู่โดยไม่พึ่งเงินคนอื่น ตอนอยู่ ตจว. ผมก็มีบ้านเป็นของตัวเอง พอมาอยู่ กทม. ผมก็มาเช่าห้องอยู่คนเดียว เอาให้มันใกล้ ม. ที่สุด เพราะไม่อยากตื่นเช้า วันนี้ย้ายเข้ามาอยู่วันแรกก็เจอดีเลยครับ ก็ไอ้คนตรงหน้านี่ไง
“เฮ้ยๆ คนนั้นน่ะ ถามไรหน่อยดิ”ผมเรียกไอ้คนที่เดินผ่านหน้าผมไป ผมคิดว่ามันคงจะอยู่หอนี้เหมือนกัน เพราะมันเดินออกมาจากลิฟต์
“มีไร”ดูมันถาม หน้าตามันกวนบาทาอย่างมาก
“คนคุมหออยู่ไหนรู้ป่ะ ตามให้หน่อยดิ”
“อยู่ร้านข้าวข้างหน้ามั้ง เที่ยงแล้วคงไปซื้อข้าว เดินไปตามเองนะ ไม่ว่าง”มันพูดจบก็เดินไปเลยครับ ผมเรียกมันเท่าไหร่ก็ไม่หันมา แล้วผมจะรู้ไหมเนี่ยว่าใครคือคนคุมหอ ตอนมาติดต่อจ่ายตังค์ก็ให้น้าชายผมมาจัดการให้ ผมแค่มาดูๆ ตอนแรกเฉยๆ นี่แหล่ะเขาว่าคน กทม.ไม่มีน้ำใจ ท่าจะจริงมั้งครับ
ผมก็ไม่สนใจมัน เดินไปร้านข้าวหน้าหอ มีอยู่ร้านเดียวครับ ถามป้าคนขายว่าใครเป็นคนคุมหอนั้น ป้าเขาก็ชี้ไปที่ผู้ชายตัวใหญ่ๆ อายุน่าจะราวๆ สามสิบกว่าๆ นั่งกินข้าวอยู่
“พี่ครับๆ ผมห้อง 909 ย้ายมาวันนี้ เอาค่าประกันที่เหลือมาจ่ายอ่ะ”ผมควักเงินสามพันให้พี่แกรับไป
“เออดี พี่ชื่อคมนะ มีอะไรก็ลงมาบอกชั้นล่างน่ะ ห้องกระจก แล้วนี่กินข้าวยัง มากินด้วยกันมา”พี่แก
เป็นกันเองดีครับ ตบเก้าอี้ให้ผมนั่งด้วย แต่ผมไม่หิว เลยปฏิเสธแกไปแล้วรีบเดินขึ้นห้องทันที
ห้องผมอยู่ติดบันไดหนีไฟครับ เปิดประตูเข้าห้องก็รีบสำรวจข้าวของทันที ตู้เสื้อผ้า โต๊ะ เตียง คอมพิวเตอร์(อันนี้ขาดไม่ได้ครับ ก็ผมเรียนคอมขาดคอมผมก็ตายสิ) ของทุกอย่างผมให้น้าเลือกให้ แค่บอกไปว่าเอาสีเรียบๆ แกก็จัดการให้ ถูกใจผมหมดครับ ข้าวของส่วนตัวยังอยู่ในกล่องกระดาษ มีแต่เสื้อผ้าที่ถูกจัดเข้าตู้เรียบร้อย หอนี้ดีครับ แบ่งห้องนอน ห้องน้ำ ห้องรับแขกเป็นสัดเป็นส่วน ค่าเช่าไม่ต้องพูดถึง แพงมาก แต่อย่างว่าอยากได้ของดีก็ต้องยอม ของดีของผมก็นี่เลยครับ ถูกใจผมตั้งแต่มาครั้งแรกห้องนี้มีระเบียงอยู่ติดกับห้องน้ำ มองออกไปก็เห็น...แต่ตึกอ่ะ ยังดีที่อยู่สูง ไม่ได้เปิดไปแล้วเจอหอฝั่งตรงข้ามเหมือนหออื่นผมรีบโทรไปหาน้าชายผมทันทีเลย ต้องขอบคุณเขาเสียหน่อย
******************************************************************************************************************
ที่โรงอาหารของมหาลัย กลุ่มนักศึกษากลุ่มหนึ่งกำลังพูดคุยส่งเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวอยู่ที่โต๊ะยาว ตอนนี้ยังอยู่ในช่วงปิดเทอมอยู่ แต่ก็พอมีนักศึกษานั่งทานอาหารอยู่บ้างประปราย ร้านอาหารก็เปิดอยู่บางร้าน
“ว่าไงมึง มาสายเลยนะไอ้เอ็กซ์”
“เออดีกว่ากูไม่มาแล้วกัน มาถึงแล้วแขว่ะ เดี๋ยวกูก็กลับเลยนิ ไอ้โมทย์”ผมนายเอ็กซ์ รีบวิ่งมา มาถึงปุ๊ป โดนเพื่อนด่าปั๊ป
“อ้าวไอ้นี่ประชดอีก มานั่งๆ เขารอคุณชายอยู่คนเดียวแหล่ะค้าบบบบ”โมทย์ขยับตัวพอให้เพื่อนแทรกเข้าไปนั่งได้
“เออคุยกันถึงไหนล่ะ ว่ามาดิ”ผมรีบพูดให้เข้าเรื่อง ก่อนคนอื่นจะว่าเรื่องผมมาสายอีก
“ก็เรื่องรับน้องไง จะไปที่ไหนล่ะ พรุ่งนี้จะได้บอกเพื่อนๆ ตอนประชุมกัน”เศกที่มีตำแหน่งเป็นประธานคณะตอบมา
“ก็ไหนจะไปรีสอร์ตแม่เราไง จะเปลี่ยนที่เหรอ”ผมถามเสียงดัง ทั้งๆ ที่ติดต่อสถานที่ไว้แล้ว ถ้าเบี้ยวก็แย่น่ะสิ
“เปล่า ก็นึกว่านายลืม ไม่เห็นโทรมาบอกเลยว่าจองที่พักยัง”เศกรีบพูดเพราะกลัวเพื่อนสนิทโกรธ แต่ผมทำหน้างงใส่ พร้อมกับหันมามองเพื่อนข้างตัวที่นั่งส่งยิ้มเจื่อนๆ ให้
“โทษที เราลืมบอกนายว่ะเศก ไอ้เอ็กซ์มันโทรบอกเราหลายวันแร่ะ”
สิ้นคำอธิบายก็ตามด้วยเสียงหมัดที่ทุบที่หลัง กับเขกที่หัวหนักๆ หนึ่งที จากทุกคนในโต๊ะ สรุปวันนี้ทุกคนมารวมกันกินข้าวเฉยๆ เลยนะเนี่ย
“เสียเวลานอนว่ะ คนยิ่งง่วงๆ อยู่”
“เออน่า ถือว่ามาเจอเพื่อนเจอฝูง มึงนี่กลับบ้านไม่กี่เดือน บ่นเหมือนแม่มึงทุกทีแล้วนะ”โมทย์ได้ทีแขว่ะเพื่อนสนิทอีกรอบ
“เล่นถึงแม่กูเลยนะมึง ยังไม่สำนึกอีก ไปซื้อข้าวมาเลี้ยงกูเลย เอาน้ำแป๊ปซี่ด้วย กูหิว ด่วน”
“โหรัยวะ ไอ้คุณชาย”ไอ้โมทย์จำใจลุกขึ้นเดินบ่นเป็นหมีกินผึ้งแต่ก็ไปซื้อข้าวมาให้โดยดี ไม่ดีก็ตอนที่มันวางจานข้าวราดแกงแรงๆ จนแทบจะมาราดหน้าผมนี่แหล่ะ
“แล้วไงต่อล่ะ ตกลงก็ไปรีสอร์ทแม่เราอีกสองอาทิตย์นะ เราจองเป็นบ้านไว้ติดทะเล ห่างจากหลังอื่นๆ เยอะพอสมควร อยู่ท้ายๆ หาดน่ะ เสียงดังได้”ผมรีบแจงรายละเอียดที่พัก เพราะเดาว่าไอ้โมทย์เพื่อนตัวดีคงจำที่ผมบอกมันไม่ได้เหมือนเคย
“เออตามนั้นแหล่ะ แล้วนี่ไปไหนกันต่อดี นานๆ เจอกัน ไปหาที่เที่ยวเหอะ”เศกรับคำและรีบเปลี่ยนเรื่องทันที ไม่รู้ว่าเพราะหน้าตาคุณหนู หรือเพราะการวางตัวของเศกที่มันทำให้ผมไม่ค่อยอยากใช้คำพูดหยาบคายด้วยเท่าไหร่ ตรงข้ามกับไอ้โมทย์ที่ไม่อยากพูดดีด้วยเลย
“ไปเที่ยวเหอะ อยากดูหนัง ไม่ก็ไม่ร้องเกะ(คาราโอเกะ)กัน”เสียงหวานใสของหน่อย เพื่อนสาวในกลุ่ม พ่วงตำแหน่งดาวคณะอีกด้วย
“ไปด้วยๆ อยากดูหนัง”นี่ก็เพื่อนสาวอีกคน เจนเพื่อนสนิทหน่อย
เมื่อผู้หญิงคะยั้นคะยอขนาดนี้ คนอื่นๆ ก็ต้องตามใจ หลังจากรอให้เอ็กซ์กินข้าวตรงหน้าด้วยความเร็วสูงเสร็จ ก็เกาะกลุ่มเดินกลับมาที่หอเอ็กซ์ เพื่อขับรถไป
พอเดินผ่านร้านอาหารหน้าหอเอ็กซ์ ความเจ้าชู้ของไอ้โมทย์เพื่อนรักก็บังเกิด มันส่งเสียงผิวปากแซวคนที่นั่งกินข้าวในร้านทันที
“แมร่งน่ารักว่ะมึง อยู่หอมึงป่ะเนี่ย น้องที่ตาโตๆ น่ะ”
“เออ สงสัยเพิ่งย้ายมา เพิ่งเจอก่อนออกไปหาพวกมรึงนี่แหล่ะ”ผมมองไปตามที่โมทย์ชี้ แล้วพยายามกลั้นหัวเราะเต็มที่ ก็นั่นมันไอ้เด็กไร้มารยาทเมื่อเช้า พูดกับคนอื่นนี่ไม่มีหางเสียงเลย หน้าตาน่ารักซะเปล่า ดูดิโดนเพื่อนเขาแซวหน่อย ทำหน้าตาหาเรื่องเชียว ตัวก็นิดเนียวทำเก่งอีก
“ไปเหอะ จะได้ไปดูรอบหนัง”ผมลากเพื่อนถูลู่ถูกังเพื่อนไปที่รถ เปิดประตูข้างคนขับแล้วยัดเพื่อนที่พยายามโบกไม้โบกมือให้คนในร้านเข้าไปนั่ง แล้วขับออกไปทันที
**************************************************************************************************************
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
