หัวข้อ: กระทู้ขี้บ่น เรื่องของ 'คนเขียน' T^T [แก้ไขหัวข้อกระทู้]

[Zitraphat]

คุณZitraphat ตอนนี้เขียนนิยายอยู่กี่เรื่องคะ? ลองเปลี่ยนวิธี..ให้จบเป็นเรื่องๆดีไหม เราจะได้ไม่เหนื่อยเกิน ส่วนคนอ่านก็จะได้ให้ความสำคัญในเรื่องนั้นๆได้เต็มที่

ขอบคุณสำหรับกำลังใจ  ที่ถามว่าเท่าไหร่? ตอนนี้  20 เรื่องออนแอร์    ....อยากหยุดสักสี่ห้าเรื่องเหมือนกัน แต่ทำไมได้ ...เราหลายใจ รักแม่มมมทุกเรื่องเลยจริงๆ TT^TT

[j_world]

ขอบคุณสำหรับกำลังใจ  ที่ถามว่าเท่าไหร่? ตอนนี้  20 เรื่องออนแอร์    ....อยากหยุดสักสี่ห้าเรื่องเหมือนกัน แต่ทำไมได้ ...เราหลายใจ รักแม่มมมทุกเรื่องเลยจริงๆ TT^TT

 20 เรื่อง!!!
 
 

[kyoya11]

แต่ที่แน่ๆ เรากำลังตามเรื่องของคุณ "ผม" อยู่ นะ

[Aomampapeln]

มีนิยายที่เป็นเรื่องจิงอยู่เรื่องนึงนะเห็นพี่คนเขียนบอกว่ามียูสนึงมาเขียนข้อความว่าคู่รักเซ็งกะบ๊วย
แต่เขียนหน้าบอร์ดชมซะดีเลยขนาดเหมียวแค่อ่านโคตรเสียความรู้สึกเลยอะคงมีหลายๆคนคงจำได้นะ
อย่าสนใจหนูเลยหนูเวินเว่อร์

[Zitraphat]

ช่วงนี้บอกตรงๆว่าสมองไม่รับอะไีรเลย อยู่ๆก็เกิดอาการนอยส์แดก เขียนลบ เขียนลบ เป็นอย่างนี้มา 5-6 เรื่องแล้ว สุดท้ายก็ไม่ได้อัพลง เพราะยังคงทำใจกับสำนวนที่เค้นออกมาแต่หาถูกใจไม่ ไม่ได้ ...

เคยมีหลายคน PM.มากระซิบถามว่า ทำยังไงให้มี FC.ติดตามเยอะๆ ...
เรื่องง่ายๆ ขยันอัพไงเน้อ สมการตายตัว อัพแม่งถี่ๆ เดี๋ยวปลากระดี่ก็ติดเบ็ด...

พูดง่ายแต่ทำยาก ยิ่งตอนนี้เรื่องใหม่ๆ ประดังเกิดเป็นดอกเห็ด ...ซ้ำ FC ขาประจำยังดำน้ำหนี ...ชีวิตช่วงนี้เรื่องนอยด์โดยใช่เหตุ หลายคนบ่นว่ารอ แต่พอเอาเข้าจริงๆ พอลงแล้วไม่มีคนอ่าน ไร่ท้อมันก็บานสะพรั่ง...

ไม่ใช่เทพมาจากไหน มนุษย์เดินดิน บางทีก็กินข้าวไม่อิ่มเท่ากินกำลังใจ แม่มมม..บ่นเสียยิ่งกว่าคนแก่..
ดองแม่มมเลยแล้วกัน

[คนอ่าน]

คนอ่านก็เข้าใจรีบนน่ะค่ะ
เคยแต่งนิยายเหมือนกัน.   ปากบอกว่ารอ
แต่เอาเข้าจริงก็ไม่เม้นท์
ถึงจะไม่ทีอะไรพูดแค่คำว่าขอบคุณก็ยังดีค่ะ
คนเขียนจะได้รู้เนอะว่ามีคนติดตามอยู่^^

[viper7123]

คนอ่านก็เข้าใจรีบนน่ะค่ะ
เคยแต่งนิยายเหมือนกัน.   ปากบอกว่ารอ
แต่เอาเข้าจริงก็ไม่เม้นท์
ถึงจะไม่ทีอะไรพูดแค่คำว่าขอบคุณก็ยังดีค่ะ
คนเขียนจะได้รู้เนอะว่ามีคนติดตามอยู่^^

+1 คับ เหนด้วยมากๆๆเลย  ผมแต่งแค่เรื่องเดียวบางทีคอมเม้นกับจำนวนอ่านมันสวนทาง
กันเยอะมากกกกกกกกกกกก  จิงๆ คือแบบอยากรุว่าเราเขียนเปนงัย อย่างน้อยไอคอนก้อยังดี

[heangsure]

สวัสดีค่ะ

แรกเริ่มเดิมทีเราเป็นเพียงแค่ผู้อ่าน ซึ่งในมิติของคนอ่านจะเราจะไม่ค่อยคอมเมนท์อะไรมากนัก นอกซะจากว่า ชอบจริงๆหรือมีความเห็นเกี่ยวกับพฤติกรรมของตัวละครใดตัวละครหนึ่งในนั้น จึงจะโพสตอบบ้างอะไรบ้าง

หรือบางที(นานๆที) ก็ให้กำลังใจคนแต่งที่ติดตามงานอยู่บ้าง


แต่เมื่อลองสลับบทบาทลองจับคีย์บอร์ดร่ายนิยายตัวเองแล้วโพสต์ ความรู้สึกก็เปลี่ยนไปคือ
อยากอ่านความเห็นของคนอ่าน ว่าแนวทางนิยายที่เราลองแต่งนั้นถูกใจคนอ่านบ้างไหม มีข้อสงสัย จุดบกพร่องใดหรือเปล่า

ยิ่งสำหรับนักเขียนหน้าใหม่ที่ยังไม่เคยมีผลงานใดๆมาก่อน ยิ่งอยากรับรู้ รับฟังความเห็น ไม่ว่าจะด้านพล็อตเรื่อง ภาษา การใช้คำ ตลอดจนการถ่ายทอด ว่าผู้อ่านเข้าใจในสิ่งที่เราต้องการจะถ่ายทอดให้คนอ่านรับรู้หรือเข้าใจบ้างหรือไม่

+เป็ดตัวเหลืองๆ เป็นเพียงแค่ปัจจัยเสริมในมุมมองของเราค่ะ ให้รู้ว่าคนอ่านชอบหรือไม่ชอบ
แต่การคอมเมนท์ หรือ PM หาผู้แต่ง เป็นช่องทางการสื่อสาร และแลกเปลี่ยนทรรศนะระหว่างผู้อ่านและผู้เขียนได้อย่างเป็นรูปธรรมมากที่สุด และทำให้เกิดการพัฒนาของผู้แต่งได้ในอนาคต ไม่นับรวมถึงกำลังใจที่ผู้อ่านส่งให้ผ่านอิโมติค่อน หรือคำชมสั้นๆ เพียงแค่นั้นผู้เขียนก็มีกำลังใจที่จะมาเขียนต่อแล้ว

และสิ่งที่นักเขียนต้องการ ก็คือคอมเมนท์ในเชิงสร้างสรรค์ หรือคำติ ที่มีไว้ "เพื่อก่อ" อย่างแท้จริง
วิจารณ์อย่างสร้างสรรค์ เป็นวัฒนธรรมการแสดงความคิดเห็นที่เราคิดว่าคนในสังคมไทยส่วนใหญ่ ยังไม่สามารถกระทำได้ในปัจจุบันนี้ค่ะ

(แต่บางที เจอผู้เขียนบางท่านปรี้ดแตก โวยคนคอมเมนท์แรงๆบั่นทอนกำลังใจ ก็เห็นใจพอควร แต่คำโวยบางอย่างแอบแรงไปนิดเหมือนกันแฮะ )

[KOKURO]

ถ้าเขียนเพราะอยากให้คนอ่านชอบ เวลาไม่มีเม้นต์ จะนอยด์ก็ไม่แปลกหรอกครับ
แต่ถ้าเขียนเพราะชอบที่จะเขียน อยากเขียน อ่านของคนอื่นเขียนแล้วไม่ได้ดังใจเลยต้องเขียนเอง อ่านเอง แล้วแบ่งคนอื่นอ่านด้วยเนี่ย

แค่ยอดวิวก็มีความสุขแล้วครับ

สัดส่วนยอดวิวกับยอดคอมเม้นต์ของนิยายผม อยู่ในสัดส่วน 1:100 เสมอเลย
แต่แค่นี้ก็แฮปปี้แล้วครับ คนเปิดอ่านเป็นหมื่นเป็นแสน มีคอมเม้นต์ร้อยกระทู้ คนอ่านก็ยังเป็นหมื่นเป็นแสนครั้งอยู่ดี
ต่อให้คนเขียนจะมาเปิดอ่านรัวๆก็ทำยอดไม่ได้ขนาดนั้นหรอกเนอะ

(ว่าแล้วก็...ยังเขียนเรื่องใหม่ไปไม่ถึงไหนเลยน้า แล้วก็ไม่มีใครเอาเรื่องใหม่ๆไปก็อปเปลี่ยนชื่อตัวละครอีกเลยเน้อ ไม่ตื่นเต้นเลย)

[Zitraphat]

V
V
V

ชอบความตื่นเต้นจนน่าหวาดเสียวนะครับ ฮาาาาาาาาาาาาาา..

[wanmai]

พอไม่มาต่อ...ก็ว่า...พออัพมาก็ไม่เม้นท์...

พอเห็นคนเขียนบ่นก็กดลบ...

...เอ่อ....คนเขียนโคตรมีกำลังใจในการเขียนเลย....

ช่วงนี้บอกตรงๆว่าสมองไม่รับอะไีรเลย อยู่ๆก็เกิดอาการนอยส์แดก เขียนลบ เขียนลบ เป็นอย่างนี้มา 5-6 เรื่องแล้ว สุดท้ายก็ไม่ได้อัพลง เพราะยังคงทำใจกับสำนวนที่เค้นออกมาแต่หาถูกใจไม่ ไม่ได้ ...

เคยมีหลายคน PM.มากระซิบถามว่า ทำยังไงให้มี FC.ติดตามเยอะๆ ...
เรื่องง่ายๆ ขยันอัพไงเน้อ สมการตายตัว อัพแม่งถี่ๆ เดี๋ยวปลากระดี่ก็ติดเบ็ด...

พูดง่ายแต่ทำยาก ยิ่งตอนนี้เรื่องใหม่ๆ ประดังเกิดเป็นดอกเห็ด ...ซ้ำ FC ขาประจำยังดำน้ำหนี ...ชีวิตช่วงนี้เรื่องนอยด์โดยใช่เหตุ หลายคนบ่นว่ารอ แต่พอเอาเข้าจริงๆ พอลงแล้วไม่มีคนอ่าน ไร่ท้อมันก็บานสะพรั่ง...

ไม่ใช่เทพมาจากไหน มนุษย์เดินดิน บางทีก็กินข้าวไม่อิ่มเท่ากินกำลังใจ แม่มมม..บ่นเสียยิ่งกว่าคนแก่..
ดองแม่มมเลยแล้วกัน

เจ็บปวดสุดๆ กำลังเป็นแบบนี้เลย คุณพี่อยู่หนายยย มาให้น้องกอดที~~~~

[Zitraphat]

   ไม่ต่างกันหรอกน้องจ๋า....T^T 

[FaAS]

ขอแอบมาแสดงความคิดเห็นบ้าง ในฐานะที่เป็นทั้งคนเขียนและคนอ่าน
(แต่เคยลงในนี้แค่เรื่องเดียวนะ สมัยก่อนจะแต่งฟิคอยู่บอร์ดศลปเกาหลี)

เรื่องไม่เมนท์นี่เราเฉย ๆ นะ
ถามว่าเฮิร์ทมั้ยที่เมนท์น้อย แน่นอน มันก็มีบ้าง
แต่เราก็เข้าใจ ว่าเรื่องเราคงไม่สนุกพอ และไม่ดึงดูดพอ เค้าเลยไม่ชอบ

เวลาเราไปอ่านเรื่องไหนแล้วไม่ถูกใจ คือเอาง่าย ๆ ว่าไม่คิดจะอ่านต่อ
เราก็ไม่ไปสาธยายหรอกว่าทำไมเราถึงจะไม่อ่านต่อ .. เราว่ามันบั่นทอนกำลังใจกันเปล่า ๆ
ไม่ใช่ว่าเค้าเขียนไม่ดี แต่มันก็แค่เป็นสไตล์ที่ไม่ถูกจริตกับเราก็เท่านั้น
(อย่างเราจะไม่ชอบเรื่องปวดตับ ชอบแต่แนวฮา ๆ โรแมนติกคอเมดี้)

เพราะงั้นเราก็เลยคิดย้อนกลับมาว่าที่เมนท์นิยายเราน้อย ก็เพราะคนอ่านไม่ได้ชอบ
แค่หลงเข้ามาดูลาดเลาแล้วจากไปเท่านั้นเอง

ถ้าอัพตอนใหม่แล้วยังเข้ามาดูแต่ไม่เมนท์อีก มีแต่ยอดวิวอีก
เราก็จะคิดว่า เอ้อ อย่างน้อยเค้าก็อุตส่าห์พยายามเข้ามาดูเรื่อย ๆ นะ เผื่อว่ามันจะสนุกขึ้น
แต่มันก็คงจะยังไม่สนุกพอให้เค้าลงแรงเคาะแป้นพิมพ์อยู่ดี เค้าจึงจากไป....

ส่วนเราเวลาอ่าน บางทีอ่านในแท็บเล็ต ขี้เกียจเมนท์ มันพิมพ์ลำบาก
แต่นิยายบางคนทำให้เรารู้สึกว่า  มันสนุกมาก มันฮามาก มันแน่นอก ต้องยกออก 555
ถ้าไม่เมนท์จะอกแตกตายไปในบัดดล .. ดังนั้นเราเลยคิดว่าถ้าเรื่องสนุก คนชอบซะอย่าง เค้าก็เมนท์กันเองแหละ

ส่วนตอนเขียน ปกตินิยายเรามีคนเมนท์น้อยอยู่ละ เราเขียนระบายจิ้นตัวเอง มันคงไม่ได้สนุกอะไร
เพราะงั้นขอแค่มีคนมาเมนท์ จะวิพากษ์วิจารณ์การเขียนของเรา การกระทำของตัวละครเรา หรือจะรอ จะทวง
อะไรยังไงเราก็ไม่ว่ากันทั้งนั้น เพราะอย่างน้อยการที่เค้าจะวิพากษ์ได้ ก็แสดงว่าเค้าอ่าน

แต่ที่รักที่สุดคือเมนท์ที่มีอารมณ์ร่วมอะ 555 เป็นอะไรที่อ่านแล้วยิ้มแก้มปริตามจริง ๆ
เคยแต่งฟิคดงบัง (นานมากละ) โอ๊ย อ่านเมนท์ไปขำน้ำตาไหลไป ขำว่าฟิคตัวเองอีก
มีความสุขมากจริง ๆ ไม่ได้แต่งนิยายมานานมากละ น่าจะเกิน 5-6 ปีได้ คิดถึงโมเมนท์พวกนั้นจัง


ป.ล.สารภาพตรง ๆ ว่าเพิ่งรู้ว่าคนเขียนคนอื่นบางคนคิดมากกันแบบนี้
เพราะในฐานะคนเขียน เป็นคนเขียนที่ขอแค่มีคนมาเมนท์ จะพยางค์เดียวหรืออีโมเข้ามากอดตัวเดียวก็ดีใจตายแล้ว
(แต่ถึงขั้นกระทู้รกเล้าฯ นี่เราว่าก็เข้าข่ายเกรียนแล้วนะ แรงมากจริง ๆ พอดียังไม่เคยเจอแบบนี้โชคดีไป...)
พอมาอ่านกระทู้นี้ เราก็ชักจะกลัวที่จะเมนท์ไม่ถูกใจแล้วนะเนี่ย ... หรืออยู่เงียบ ๆ จะดีกว่าหว่า

[--รมยกร--]

'กระทู้รกเล้าฯ...'

แรงนะคำนี้ เอิ่ม..ไม่ชอบ ไม่อ่าน จะผ่านเลยไปก็ได้คงไม่ตายมั้ง ไม่น่ามาบั่นทอนกำลังใจกันเลย

เราเองยังไม่เคยเจอคอนเม้นท์แรงๆ แบบนี้นะ...คนอ่านค่อนข้างน่ารักพอสมควร

ในฐานะที่เป็นนักเขียนและอ่าน เข้าใจความรู้สึกนอยด์ดีค่ะ 555+++ เมื่อก่อนไม่เม้นท์เหมือนกัน พอมาแต่งนิยายเองถึงเข้าใจ เวลาไปอ่านไปอ่านเรื่องไหนจะเม้นท์ให้ตลอด ไม่ได้สนใจว่านิยายเขามีคนอ่านมากอยู่แล้วหรือมันจะดันกระทู้ตัวเองให้ตก ถ้าเราเม้นท์ให้นิยายให้นักเขียนคนอื่น คือเราคิดในฐานะคนเขียนไง แค่ประโยคสั้นๆ สามสี่ตัวก็ยิ้มแก้มปริแล้ว

ยิ่งเม้นท์ทวงนิยายเราก็ชอบนะ มันแสดงว่าเขากำลังรออ่าน...

ส่วนใหญ่จะแอบนอยด์เวลาที่คอมเม้นท์ลดลง เอิ่ม....ไม่รู้ว่ามันไม่สนุกจนคนอ่านเลิกอ่านหรือไงนะถึงคอมเม้นท์ลดลง แต่เราจะพยายามไม่ทวงนะั จะแอบนอยด์เงียบๆ 555+++
แต่นักอ่านบางคนก็น่ารักดีเม้นท์ทุกตอน บวกเป็ดทุกตอน +++  นานาจิตตัง สุดท้ายกำลังใจของนักเขียนก็อยู่ที่ตัวเองนี่แหละสำคัญสุด เป็นกำลังให้นักเขียนทุกคนจ้า 

[Motion_Lover]

ขอเป็นกำลังใจให้กับผู้แต่งทุกท่านนะคะ

เราเองไม่ทราบโดยละเอียดถ่องแท้ค่ะ ว่ามันยากลำบากสักแค่ไหนกว่าจะกลั่นนิยายออกมาได้ในแต่ละตอนหนึ่ง

แต่ก็พอทราบว่าท่านนักเขียนทั้งหลายคงเหนื่อยมิใช่น้อย เพราะทุกคนล้วนย่อมมีงานประจำหรืองานเรียนเป็นหลักกันอยู่แล้ว


การที่นักเขียนสามารถเจียดเวลามาแต่งนิยายให้ผู้อ่านได้อ่านกันอย่างสนุกสนานนั้น ถือว่าเป็นการเสียสละมากอย่างหนึ่งค่ะ

นิยายวายแม้จะเริ่มเป็นที่นิยมแพร่หลายมากขึ้นในปัจจุบัน

แต่ถ้าเทียบกับการหาอ่านในร้านหนังสือทั่วไปก็ยังหาได้ยากอยู่ดี


ทั้งนี้ที่กล่าวมาทั้งหมด คืออยากขอชื่นชมทุกท่าน และอยากให้กำลังใจค่ะ

เราเชื่อว่าคนส่วนมาก รู้สึกขอบคุณพวกคุณจริงๆ ที่ได้ทำให้พวกเราแฟนๆ มีความสุข

แต่ทั้งนี้เหล่าคอมเมนท์ในเชิงที่อ่านแล้วไม่สบายใจนั้น อยากขอร้องให้นักเขียนทุกท่านอย่าเก็บมาใส่ใจค่ะ

เพราะจะบั่นทอนสุขภาพจิต และอาจทำให้ท้อถึงขั้นไม่มีกำลังใจจะแต่งต่อก็เป็นได้

พยามคิดเสียว่าเหรียญมีสองด้านค่ะ ไม่มีทางที่เราจะเป็นที่รักและเอ็นดูของคนทุกคนได้

และเรื่องนี้ก็ประสบกันในทุกวงการอาชีพค่ะ การก่นด่า และคอมเมนท์ในเชิงลบนั้นมีเกิดขึ้นได้เสมอ


สุดท้าย ขอขอบคุณนักเขียนทุกท่านอีกครั้งนะคะ

สำหรับความเสียสละ ความน่ารักของทุกคนที่กลั่นกรองออกมาใส่ในงานเขียนของตัวเอง

ดีใจที่ได้เจอคนนิยมชมชอบสิ่งเดียวกันในที่นี้ค่ะ

[Loverouter]

เพิ่งแต่งเรื่องแรกเหมือนกันค่ะ ก็มีหมดความมั่นใจไปเหมือนกันว่าเรื่องที่เราแต่งอาจจะไม่สนุก

เพราะยอดอ่านยอดเมนท์น้อยสุดๆ 555 แต่เรามีความสุขนะ เวลาได้เขียนจินตนาการจนออกมาเป็นเรื่องเป็นราว

เลยพยายามคิดว่า แม้มีคนอ่านเพียงคนเดียว เราก็ถือว่าเราทำได้ในระดับเริ่มต้นแล้ว

มันอาจจะยังไม่สนุกถูกใจอีกหลายๆคน ก็ต้องพยายามมโนแจ่มต่อไป 5555  เป็นกำลังใจให้ผู้แต่งทุกท่านนะคะ สู้ๆ

[midnight]

แอบท้อนะคะ 555 บางทีที่ยอดอ่าน ยอดบวกเยอะ แต่ยอมเม้นต์ไม่มี มันทำให้คิดว่ามันไม่สนุกใช่ไหม แต่ก็เขียนต่อไปในแบบของเรา 555

// เขียนไปเรื่อย ๆ ถ้านามปากกาติดเมื่อไหร่ คนอ่านก็มาเพิ่มขึ้นเอง สู้งๆนะคะทุกคน (รวมตัวเองด้วย 555)

[natchapon]

อ่านกระทู้แล้วพึ่งรู้เหมือนกันว่า คนเขียนเขานอยด์กันขนาดนี้

นิยายผม ทั้งยอดวิวและคนอ่านน้อยเท่าน้อยแต่ผมไม่ค่อยซีเรียส เพราะไม่ต้องคิดพล็อต อยากเขียนก็เขียน งานยุ่งๆก็ไม่เขียน ถ้าคนอ่านทวงก็เขียนซะทีนึง วันหยุดเสาร์อาทิตย์ก็เขียนไปซะสี่ห้าตอน

มีความสุขที่ได้เขียนพอแล้วล่ะ