หัวข้อ: หนุ่มขี้เก๊กสะดุดรักนายจอมดื้อ By Ms.Shizuru Lesson 141 THE END จบจ้า

[zaferianight]

ทำตัวให้เค้าไว้ใจและเชื่อใจดิป๊อปแล้วทุกอย่างจะดีเอง

[ku_nan_jung]

อร๊ายยยยยยย ในที่สุดก็ตามอ่านทันแล้วววววว เย้เย้เย้

เฮ้อออออออออ สงสารพรหม จังเลย ป๊อบ อย่าทำร้ายพรหม อีกนร้าา

[shizuruviola]

Lesson 93

( Pop Part )

“เป็นอะไรพรหม” ผมเขยิบตัวเข้าไปใกล้ๆพรหมอีก

“ไม่เอา ไม่เอา ไม่เอา!!!!!!!!!” จังหวะนั้นผมดึงตัวผมเข้ามากอดไว้เลยครับ สักพักพรหมก็นิ่งไป ผมก็มองหน้าพรหมปรากฏว่า.......หลับไปแล้วซะงั้น แต่หน้าตายังเปรอะน้ำตาอยู่เลย แอบสะเทือนใจนิดๆที่เห็นหน้าผมแล้วถึงกับผวามากขนาดนี้

“ฮัลโหล ไอ้วินมึงมาหากูที่ห้องพรหมดิ เอาอัทมาด้วยนะ” ใช่ครับผมโทรหาไอ้วิน ไม่รู้ว่าชะตามันเป็นยังไงบ้างแต่ตอนนี้ผมคิดว่าถ้าพรหมตื่นขึ้นมาเจอผมอีกอาจจะมีอาการแบบเมื่อกี้ดังนั้นหาคนมาช่วยปลอบจะดีกว่า

ผมออกไปหาซื้อโจ๊กแถวนี้มาเผื่อว่าคนป่วยที่นอนอยู่ที่ห้องตื่นขึ้นมาจะได้กิน เมื่อผมกลับมาที่ห้องก็พบว่าสองสามีภรรยามาถึงเรียบร้อยแล้ว

“มาแล้ว มึงรีบเปิดห้องเลยเร็วๆ” ไอ้อัทมาถึงมันก็เร่งผมใหญ่เลยครับ

“เออ แปปนึงดิ” ผมควานหากุญแจในกระเป๋าแล้วค่อยๆเปิด แต่ทว่าอีคนที่รอเข้าห้องนี่สิแม่งจะอะไรขนาดนั้นวะ ผลักประตูแทบหลุดเลย

“พรหมๆ เป็นยังไงบ้าง” อัทมันปรี่เข้าไปหาพรหมก่อนเลยครับดูท่าทางมันจะรักกันมากเนอะ ไอ้สองคนนี่เนี่ย

“ทำไมถึงสภาพเป็นแบบนี้วะ” ไอ้วินหันมาถามผม

“ก็กูมาถึงห้องเคาะตั้งนานก็ไม่มีใครเปิดกูนึกว่าไปข้างนอกเลยนั่งรออีกตั้งนานก็ไม่มีวี่แวว กูเลยสะเดาะกุญแจเข้ามานี่แหละแล้วสภาพก็อย่างที่เห็นนี่กูเช็ดตัวเปลี่ยนชุดอะไรให้แล้วนะ ตอนแรกแย่กว่านี้อีก” ผมสาธยายยาวเหยียดเลยครับ

“เปล่า กูหมายถึงมึงอ่ะ ทำไมสภาพเป็นแบบนี้” เป็นแบบไหนวะกูก็ปกติดีนี่

“ยังไงวะ” ผมถามมัน

“มึงคงไม่ได้ส่องกระจกสังเกตตัวเองเลยเนอะ” พูดจบมันก็ลากผมไปไตรงกระจกแล้วบังคับให้ผมสังเกตตัวเอง.....เออจริงเว้ย หน้าตาผมหมองสุดๆเข้าขั้นหมองมากๆ ขอบตานี่ดำปี๋เลย หน้าตาก็ออกอิดโรยนิดๆ แต่ก็นะตอนนี้ผมอยากคุยกับคนที่นอนอยู่บนเตียงมากกว่า

“ว่าแต่มึงเถอะ เป็นไงบ้างวะกูคุยยังไม่ทันจบเลยเมียมึงตัดสายกูทิ้งแล้ว” ผมแซวมันครับเพราะท่าทางไอ้ตัวเล็กของมันก็เอาเรื่องอยู่แล้ว

“อย่าพูดขึ้นมาได้ไหมวะ เพราะกูช่วยมึงแท้ๆ ซวยกูเลย อัทบอกว่าค่อยจัดการกูทีหลัง” มันพูดหน้าเซงๆครับ

“ขอโทษทีว่ะ แต่มึงก็ถือว่าช่วยพรหมไว้นะเว้ย มึงลองคิดดูถ้ากูไม่ได้มาห้องพรหมพวกมึงจะรู้กันไหมว่าพรหมเกือบจะแย่” ผมพูดปลอบใจมันครับ มันก็พยักหน้าและผมก็คิดว่ามันคงเอาไปใช้อ้างกับอัทชัวๆ

“ทำไมพรหมถึงเป็นแบบนี้!!!!!!!” เสียงหวีดมาแบบนี้ไม่มีใครอีกแล้ว ตั้งแต่เกิดมามีคนทำเสียงได้เหี้ยมขนาดนี้แค่สองคนคือพี่ตัสกับไอ้ตัวน้อยตรงหน้าผมนี่

“กูไม่รู้...กูมาถึงอาการก็แย่แล้ว” ผมพูดแค่นั้นเพราะดูท่าทางอัทมันจะยังไม่ค่อยไว้ใจผมเท่าไหร่อยู่ดี แต่ใครสนล่ะ คนที่ผมสนอยู่บนเตียงต่างหาก

“กูขอเข้าไปดูพรหมหน่อยก็แล้วกัน” พูดจบผมก็ตั้งท่าจะเดินเข้าไปที่เตียงแต่ก็มีคนจับมือรั้งผมไว้

“มึงมีอะไรไอ้วิน” ไอ้วินเป็นคนดึงผมไว้ครับ

“กูถามอะไรมึงอย่างนึง” มันพูดหน้าตาจริงจัง ทำให้ผมต้องจริงจังด้วย

“มึงว่ามา”

“มึงแน่ใจแล้วใช่ไหม” เมื่อผมได้ยินคำถามมัน ความเงียบก็บังเกิดขึ้นในห้องทันที ไอ้ตัวเล็กก็จ้องผมไม่กระพริบเลยครับ

“มึงรู้อะไรไหม......กูไม่เคยแน่ใจอะไรมากขนาดนี้มาก่อน...กูอาจจะเคยเลวร้ายกับพรหมไว้มาก แต่กูจะทำให้พรหมลืมอดีตที่กูทำไว้ให้ได้” เมื่อผมพูดจบห้องก็เงียบขึ้นอีกครั้ง

“เชื่อกูเถอะ....กูไม่เคยแน่ใจอะไรมากขนาดนี้” ผมดึงมือมันออกแล้วขึ้นไปนอนบนเตียง ผมนอนมองหน้าพรหมไปเรื่อยๆโดยที่มีสายตาของไอ้วินกับอัทมองมาตลอด

“อื้ม....” เสียงของคนข้างกายผมส่งเสียง ผมก็ลุกขึ้นนั่งเผื่อว่าพรหมจะบิดตัวจะได้ถนัดๆ แต่เปล่าเลยครับพรหมลืมตาขึ้นแล้วก็เพ่งมาทางผมเหมือนเดิม

“อย่าๆ!!!!” ผมสะดุ้งเฮือกถอยออกห่างจากผมเหมือนเดิมเลยครับ

“พรหม ใจเย็นๆเราไม่ทำอะไรพรหมหรอก” ผมพยายามพูดดีๆแต่...

“อย่าๆ เรากลัวแล้ว เรากลัวแล้วอย่าทำเราเลยนะ” พรหมพูดด้วยน้ำตาและสายตาที่หวาดระแวงมันบ่งบอกได้อย่างดีว่ากลัวผมมาก นี่ผมเลวกับพรหมขนาดนั้นเลยหรอ

“พรหมไม่มีใครทำอะไรพรหมหรอกเชื่อเราสิ” คราวนี้ผมเดินเข้าไปกอดพรหมไว้เลยครับ แต่พรหมก็ดิ้นและร้องโวยวาย ผมก็กอดไว้แน่นๆจนพรหมไม่ขยับตัวแต่ยังร้องไห้อยู่

“ฮือ...ยอมแล้ว...อึก...ยอมแล้ว...ปล่อยเราไปเถอะ” พรหมพูดเสียงขาดๆหายๆ

“พอแล้ว มึงออกมาเดี๋ยวนี้!!!!!” เสียงอัทดังมาจากข้างหลังตามด้วยแรงเหวี่ยงที่ทำให้ผมหลุดออกจากพรหม แม่งตัวแค่นี้ทำไมแรงมันเยอะนักวะ

“พรหมๆ ไม่เป็นไรแล้วนะ” อัทปลอบพรหมแล้วก็ดึงพรหมเข้ามากอดพรหมก็ซุกหน้าลงกับอกอัทมันดูแปลกๆแฮะ พรหมตัวสูงๆเพียวๆ ซบอัทที่ตัวเล็กนิดนึง มันน่าจะสลับตำแหน่งกันมากกว่านะ

“อัท อัท ใช่ไหม เราเห็นป๊อป ป๊อปมาตามเรากลับไปใช่ไหม....ฮือ....ไม่เอาเราไม่อยากกลับไปทรมานแบบนั้นอีกแล้ว เราไม่เอา” พรหมพูดแล้วก็ร้องไห้เหมือนใจจะขาดผมสงสารมาก...ผมตัดสินใจแล้ว ผมจะลบรอยแพ้ในใจของพรหมให้ได้

“มึงทำอะไรเพื่อนกูไว้บ้าง” อัทเมื่อปลอบพรหมสงบแล้วก็ถามผมขึ้น

“กูไม่รู้” จะให้ผมบอกหมดเลยหรอ.....ให้พูดทั้งวันก็ไม่หมดหรอก เพราะผมแกล้งพรหมไว้เยอะจริงๆ

“มึงจะไม่รู้ได้ยังไง...เดี๋ยวก่อนมึง...รอกูเดี๋ยว” พูดจบอัทก็พาพรหมขึ้นไปนอนบนเตียง ผมแอบเห็นพรหมก็แอบๆมองผม แต่เป็นสายตาที่หวาดระแวงเหมือนกลัวว่าผมจะเข้าไปทำร้ายอะไรแบบนั้น

“พรหมเดี๋ยวกินโจ๊กหน่อยนะ จได้กินยาแล้วพักผ่อน” อัทยืนชามโจ๊กไปให้พรหมพรหมก็รับไว้แล้วถามต่อ

“อัทพาเค้ามาหรอ” พรหมพูดแล้วก็ลอบมองมาที่ผม

“ก็ไม่เชิง.....อย่าพึ่งพูดอะไรเลยพรหมกินโจ๊กก่อนนะเดี๋ยวอัทไปเคลียร์ก่อน” พูดจบอัทก็เดินตรงมาที่ผมเลยครับ

“มึงมีอะไรจะพูดไหม” มันถามผมครับ

“ไม่มี” ผมก็ตอบทันควันเหมือนกันแต่แล้วผมก็รู้สึกชาที่ใบหน้าไปแถบนึง

“เพี๊ยะ!!!!!! สำหรับที่มึงทำเพื่อนกู” ผมโดนมันตบครับ  ใบ้แดกทั้งห้องครับไม่มีใครพูดอะไรทั้งนั้นแม้แต่พรหมเองก็มองมาที่ผมเช่นกัน

“อัท ใจเย็นๆ มีอะไรค่อยๆพูดกัน” ไอ้วินมันคงลำบากใจเหมือนกัน ผมก็เพื่อน อัทก็เมีย มันพูดยากอ่ะครับ มันเลยได้แต่นิ่งๆ

“เย็นที่สุดแล้ววิน ถ้าเค้าไม่เย็นนะ มันจมกองตีนเค้าไปแล้ว” อัทพูดแล้วก็น้ำตาไหล มันคงอัดอั้นไว้เยอะเกินไปแล้ว ถึงจุดที่มันจะต้องปล่อยออกมา วินมันก็เข้าไปปลอบครับ

“พรหมดีขึ้นไหม” ผมเดินเข้าไปหาพรหมแต่พรหมก็มีอาการสะดุ้งนิดหน่อย พร้อมกับพยักหน้ารับ ผมก็ยิ้มให้แต่โอยเจ็บปากชิบหาย ผมนั่งลงบนเตียงข้างๆพรหมแต่พรหมก็ล่นถอยไกลออกไปอีก

“..ไม่ต้องกลัวเราหรอกนะ...เรามาเริ่มกันใหม่นะ”



ปล.พรุ่งนี้งดนะครับ คนเขียนขอแอบไปเกาะช้างกลับวันอาทิตย์

เดี๋ยววันอาทิตย์ดึกๆมาต่อให้นะครับ ขอโทษด้วยครับผม ^^

[pronpailin]

  มันร้าว ใน จายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 

[vi2212]

พรหมผวาขนาดนี้..วินจะห้ามอัททำไมมมม
อัทจัดหนักๆป๊อบไปเลย

[gupalz]

สงสารพรหม
ถ้าจะกลัวบักป๊อปมาก

[ujen]

  รอน่ะ

 

[tawan]

 

จะไม่ได้อ่านนนนนนนน

 

[pochu52]

ไม่เข้าใจว่าทำไมป๊อบจะต้องโหดร้ายกับพรหมขนาดนั้นด้วย แค่กันให้ห่างจากอัทเอง ต้องรุนแรงกันด้วยเหรอ เวรกรรมมันจะตามนั้นนะ

[zaferianight]

แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง อยากอ่านต่อหล๊ายยยยยยยยหลายยยยยยยยยยยยยยยยยย

[why yyy]

ป๊อบจะลบรอยแผลในใจพรมได้รึป่าวนะ??    แล้วพรมจะยอมรับป๊อบมั้ย?    รอวันอาทิตย์นะ

[minyoung]

  :z6:จัดอีกค่ะ เอาให้ตาย (โหดไป เดี๋ยวพรหมก็ไม่มีสามีหรอก)






ไปเที่ยวกลับมาอย่าลืมของฝากน้า ของสักสิบตอนเลย (เยอะไปป่าวว้า  )

[nuum]

     ว่า คิดถึงแย่เลยยยย
                     ขอให้สนุก น้าคับ
                                                     

[tuek]

พรหมมันจะอยากเริ่มใหม่กับแกเหรอป๊อป
ดูพรหมกลัวแกเอามากๆเลยนะ

ปล.เที่ยวให้สนุกนะคะ

[DarknLight]

ถ้ามีตอนพิเศษ เหตุผลของป๊อบ อาจจะทำให้รู้สึกหรือมองป๊อบในแง่บวกขึ้นนะครับ
แต่ที่ผ่านมาโหดร้ายเกินจะรับไหว หุหุ

[nk23992]

ของ่ายขนาดนั้น อย่ายอมนะจร้าพรหมสู้ๆๆนะจร้า

[Poseidon]

คนเขียนหนีเที่ยว อิอิ
เจ็บล่ะสิป๊อป สม ผลแห่งกรรม ห้าๆๆ

[chochang99]

เศร้า  เครียด  พรหมจะทำยังไงดี

[iamao12]

ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง

[day9day]

คนแต่งเที่ยวให้สนุกนะครับ
คนรอได้ครับ วันเดียวเอง ฮื่อๆๆๆ

[● MaYa~Boy ●]

จะรอดูการเริ่มต้นใหม่นะ

[AnimajuS]

ฉันจะรอดูแกนะป๊อบ 

[mamew13 jk]

 สะใจ เจออัททททท ..... 5555

[nongrak]

โดนแค่นี้ยังน้อยไปสำหรับแกไอ้ป๊อป
น่าให้ตัสมาตื้บมันสักหน่อยเอาให้หนักเลย

[Kanda Moe]

“..ไม่ต้องกลัวเราหรอกนะ...เรามาเริ่มกันใหม่นะ”
ม่ายยยยย...พรหมอย่าเพิ่งไปใจอ่อนยอมให้ป๊อปน้า //โดนป๊อปยำ
ยังอยากให้ป๊อปสำนึกผิดกับสิ่งที่ตัวเองทำให้มากกว่านี้คะ
พรหม....อ่านแล้วสงสาร คนดีๆน่ารักๆ(?)แต่ทำไมถึงต้องเจอเรื่องแบบนี้กันด้วยนะ //อ่านแล้วอิน(ฮาาา)

ไปเที่ยวให้สนุกๆนะค้า เป้นกำลังใจในการแต่งตอนต่อๆไปนะคะ //ปูเสื่อรอ *///////*

[HEROGOLF]

 

[aoihimeko]

ริ่มถอน

[chochang99]

นั่นสิ การเริ่มต้นใหม่ของป๊อปจะเป็นแบบไหน

[ิิำืben]

ลบแผลใจได้เร๊อออออออออ

[guest]

ตามมาอ่านจนทัน
ชอบตัสด้วยคนค่ะ ตัสน่ารักมาก ๆ
ป็อป ต่อไปแกอย่าทำร้านพรหม อีกนะ ไม่งั้นเจอดีแน่ ๆ