อ่านยังไม่จบแต่อยากเมนท์ก่อน
คือซนเป็นคนที่คิดได้ค่อนข้างฉลาดและลึกซึ้งเลยนะแต่ทำไมถึงได้เป็นคนที่ไม่ฉลาดพูดเอาซะเลย คือไม่ชอบนิสัยเถียงคำไม่ตกฟากของซนเลยมันแลดูไม่ฉลาดสมความคิดเอาซะเลย คือบางทีก็ออกแนวไม่รู้กาละเทศะไปเลยอะ ถ้าเถียงเพราะโดนข่มจนอดไม่ไหวนี่ก็อีกเรื่อง แต่นี่แบบเถียงตลอดแถมแต่ละอย่างที่พูดก็ไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นเลยบางครั้งยังอาจทำให้เป็นอันตรายต่อตัวเองได้อีกต่างหาก อ่านๆไปก็แอบรำคาญว่าเมื่อไหร่ซนจะเลิกนิสัยเถียงแบบไม่ฉลาดสักที อาจจะเป็นเพราะยังเด็กเลยยังควบคุมเรื่องการแสดงออกได้ไม่ดีนัก รู้ว่าเมื่อไหร่ควรพูดหรือไม่ควรพูด ช่วงแรกๆที่อ่านเรายังคิดเลยว่าเทียนไม่ได้ร้ายหรือมาวอแวกับซนอะไรมากมาย แต่ที่เรื่องมันยืดยาวในหลายครั้งเพราะความไม่รู้จักสงบปากสงบคำของซนนี่แหละ อ้อแล้วตอนแรกสุดเราว่าซนโกรธหรือเคืองเทียนได้นะ แต่ซนก็ไม่ควรเยอะสิ่งหรือมองแต่ความผิดคนอื่นขนาดนั้นเพราะทุกอย่างมันเริ่มจากพ่อตัวเองทั้งนั้น หลังๆถ้าซนยังไม่ปรับนิสัย ถ้าเราเป็นเทียนคงได้ยิงทิ้งมากกว่าหลงรักน่า
แต่พล็อตเรื่องสนุกมากค่ะ อ่านแล้วก็ติด แอบชอบคาแรกเตอร์แบบเทียนดูมีของดี ซนก็มีของแต่ติดเรื่องปากนี่แหละ อาชนินทร์นี่ลาสบอสใช่มั้ย