หัวข้อ: hello! SUNSHINE [ตะวันร้าย..ที่รัก]

[PoP~Pu]

เดาฟ้าไม่ค่อยถูกอะไรของมันแว้ อยากทำอะไรก็ทำฮ่าๆ
เอาเหอะ แบบนี้แหละชอบบบบ ฮ่าๆๆ

[chisarachi]

ปีหน้าT^T พูดเหมือนนานเนอะ ฮ่าๆๆ
ชอบมากกกกกกกกกก ฟ้าน่ารักเกินไป
ใจมันแพ้ภูมิต้านทานจากน้องฟ้า
อ๊ากกกกกกกก ไม่ไหวๆๆ น้องฟ้าของพี่>O<

[januarys13]

กริ้ดว่ะ

[manami_01]

โอ๊ะ  ซันนี่ที่น่ารักจะเสร็จฟ้าประทานสุดหล่อเปล่าเนี่ย

แต่โหวตว่าไม่รอด 555 เพราะอยากอ่านNC หุหุ

[whipcream]

  งานเข้าแล้วเด้อหนูซันนี่

[loveryuichi]

กรี๊ดดดดดดดดดด
ปีหน้าาาาาาาาาาาา
ยังกับว่ามันไกลมากงั้นแหล่ะนะ
จะรอนะคะ

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

อยากอ่านต่อจัง~ ซันนี่จะยอมมีเซ็กซ์กับนายฟ้าไหมน๊าาาา ^^

Ps. Happy New Year จ้าาา~ ☆*:.｡. o(≧▽≦)o .｡.:*☆

[pare_140]

พึ่งเข้ามาอ่านนน

ชอบฟ้า หลงฟ้า 

[august_may]

เอาแล้วๆๆ งานนี้ซันนีจะรอดมั้ยเนี่ย ลุ้นๆๆๆกันตั้งแต่ต้นปีเนี่ยแหละ

[NONSENSE]

ขอกันอย่างงี้เลยหรออออ
ให้ไปเหอะซัน อยากอ่าน เอิ๊กๆ

Happy new year ค๊าา

[myd3ar]

คำขอนี้ ซันนี่ให้ฟ้าไปเถอะนะ

คนอ่านอยากอ่านหละ 5555

[White Raven]

Chapter :: 11 :: ป๊อดพ่องดิ!



   



“มีเซ็กส์กันเถอะ”



“มึงบ้าไปแล้ว! ไอ้เอี้ยฟ้า มึงบ้าไปแล้ว!!” ผมตะโกนใส่หน้ามันทันทีที่ตั้งสติได้ ..ไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ คือแบบ...เออ! นั่นแหล่ะ ก็หน้าแบบนี้ เสียงแบบนี้ มาเล่นมุขนี้ผมก็เลยไม่รู้จะไปต่อยังไงว่ะ ไปไม่เป็นอ่ะ


แมร่ม! ตกลงมึงกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่วะ? นี่พูดเล่นหรือเอาจริงเนี่ย? กูตั้งรับไม่ถูกนะโว้ย!


มันหัวเราะลงคอกับหน้าตาเลิ่กลั่กของผม ก่อนจะแก้ตัวด้วยน้ำเสียงเนิบๆ ของมัน “กูปกตินะ”


“ถ้าอย่างมึงเรียก ‘ปกติ’ โลกนี้ก็ไม่มีใครแปลกแล้ว!” ผมว่าอีก


“กูแปลกตรงไหน?” มันทำหน้าไม่เข้าใจอย่างรุนแรง(จริงๆ) ราวกับว่าผมเป็นคนแรกที่พูดแบบนี้กับมัน เป็นครั้งแรกที่มันถูกคนวิจารณ์ว่า ‘แปลก’ ..? ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยได้ยินอะไรแบบนี้มาก่อน?


“ตรงที่เป็นมึงนั่นแหล่ะ แปลก! ..ทั้งหน้า ทั้งตา ทั้งตัว ทั้งหัวหงอกๆ ทั้งไอ้ห้องสีขาวๆ ของมึงนี่ด้วย! ทั้งความคิด ทั้งการกระทำ ทั้งหมดของมึงมันแปลกมาก!” ได้ทีผมก็ใส่ซะ “โดยเฉพาะตอนนี้ที่มึงกำลังจะขอมีเซ็กส์กับกู มึงรู้ตัวรึเปล่าว่ามึงกำลังขอมีเซ็กส์กับผู้ชาย?! ห๊ะ?!”


“จริงๆ นะ เอี้ยฟ้า..มึงแยกไม่ออกเหรอว่ากูเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง?” ผมถามมันด้วยความสงสัยสุดซึ้ง


ผมไม่ได้คิดว่ามันจะชอบผู้ชายด้วยกัน หรืออย่างน้อยผมก็เคยได้ยินแต่ข่าวที่มันควงผู้หญิงไม่เคยซ้ำหน้ามาก่อน ไม่เคยได้ยินว่ามันควงผู้ชายด้วย


..หรือมันจะเห็นผมเป็นผู้หญิงจริงๆ?


“แยกออกดิ” มันตอบ


“งั้นมึงก็เป็นเกย์?” ผมถามอีก


“ถ้าหมายถึง...ชอบผู้ชายด้วยกันล่ะก็..กูเปล่า” มันปฏิเสธ


“แต่กูเป็นผู้ชาย” ผมบอกมันอีกครั้ง เผื่อมันจะลืมว่าผมเป็นผู้ชายนะโว้ย!


“งั้น...กูคงเป็นเกย์” คราวนี้มันยอมรับง่ายๆ หลังจากเสียเวลาคิดไปนิดหน่อย


“มึงชอบกูงั้นสิ?” ผมตัดสินใจรุกฆาต ยิงคำถามกันแบบโต้งๆ ตรงๆ นี่ล่ะ จะได้ไม่มีอะไรคาใจ จะหาว่าหลงตัวเองก็ได้ แต่ที่มันมาคอยตามผม คอยวุ่นวายกับผม แถมยังมากอด มาจูบ มาลูบ มาล้วงผม ทั้งที่รู้ว่าเป็นผู้ชายเนี่ย...มันเพราะแบบนั้นหรือเปล่า? ..หรือเปล่า??


ถ้ามันตอบ ‘ไม่ใช่’ คงมีหน้าแตกหมอไม่รับเย็บกันล่ะงานนี้..


แต่ผมก็อยากหน้าแตกมากกว่าว่ะ จะไม่ง้อให้หมอมารักษาด้วย..สาบาน


ไอ้เอี้ยฟ้านิ่งไปนานเลย ท่าทางมันเหมือนคนกำลังคิดหนักมากๆ คิดมากจนหัวหงอก เอิ่ม..หงอกอยู่แล้วนี่หว่า เอาน่ะ เอาเป็นว่าเพราะคำถามตรงๆ(และค่อนข้างจะหลงตัวเอง)ของผม ทำให้คนประหลาดคนอย่างมันต้องใช้ความคิดอย่างหนักหนาสาหัสเลยทีเดียว..


เผลอๆ อาจจะมากกว่าตอนที่มันสอบเข้าคณะเภสัชด้วยมั้งเนี่ย?


“.........” ยิ่งคิดนาน คิ้วทั้งสองข้างของมันก็ยิ่งย่นเข้าหากันจนแทบจะแทรกรวมเป็นเส้นเดียว


ถ้าเกิดมันเครียดจนเส้นเลือดในสมองแตกตายคาเตียงขึ้นมา ผมจะมีความผิดไหมวะ? ตำรวจจะจับผมได้ไหม? มีกฎหมายข้อไหนเขียนเกี่ยวกับเรื่องทำนองนี้ไว้บ้างหรือเปล่า? ...หึยยย นี่ผมกำลังเสี่ยงตกเป็นผู้ต้องหา ข้อหาฆ่าคนตายโดยไม่เจตนา(แต่ตั้งใจและแอบหวังไว้ลึกๆ) เพราะตั้งคำถามยากเกินไปใช่ไหมเนี่ย?


“..........” เอี้ยฟ้ายังครุ่นคิดไม่เลิก


เอ่อ..ถ้าจะเสียเวลาคิดขนาดนี้ล่ะก็ มึงรีบๆ ปฏิเสธมาเหอะว่ะ เอี้ยฟ้า กูชักจะอายคนอ่านแล้วเนี่ย ดูดิ๊ นั่งยิ้มกันใหญ่แล้ว..


“กู...ก็ไม่รู้เหมือนกัน” ในที่สุดมันก็พูดออกมาจนได้


เฮ้อ.. ผมแอบระบายลมหายใจโล่งอก ไม่แน่ใจว่าเพราะอะไร? ..เพราะมันปฏิเสธ? หรือเพราะมันยังไม่สมองระเบิดตาย?


อ้าว งี้ผมก็ต้องหน้าแตกใช่ไหมเนี่ย? ...แหม ดีจัง


“กูไม่รู้หรอก..ว่าการ ‘ชอบ’ มันเป็นยังไง กูรู้แค่ ‘อยากทำ’ กูก็ทำ..‘ไม่อยากทำ’..กูก็ไม่ทำ” เอี้ยฟ้าพูดต่อไปเรื่อยๆ ผมก็ฟังไปเรื่อยๆ แต่ต้องตาเหลือกกับคำบอกเล่าถัดมา “แต่ตอนนี้..กูอยากกอดมึง อยากจูบมึง อยากอยู่ใกล้ๆ ..และถ้ามึงยอม กูก็อยากมีเซ็กส์กับมึง”


“กูไม่ยอมโว้ย!!” ผมแหกปากตอบ ..ชัดถ้อย ชัดคำ ชัดเป๊ะ!


ถ้ากูยอมกูก็บ้าแล้ว! ถุ๊ย! พูดมาได้ยังไง.. ‘ถ้ามึงยอม กูก็อยากมีเซ็กส์กับมึง’ มึงคิดว่ากูจะพยักหน้า อ้าขา แล้วผายมือบอก.. ‘เต็มที่เลยพวก ‘อยากทำ’ เท่าไหร่ก็เอาเลย ไม่ต้องเกรงใจ’ ..งี้หรือไง?


บ้าไปแล้ว กูไม่ยอมโว้ย! มึงอยากบ้าก็บ้าไปคนเดียวสิวะ อยากเป็นเกย์ก็เป็นไปคนเดียวเลย กูขอเป็นผู้ชายปกติต่อไป และจะไม่มีวันยอมให้ผู้ชายอย่างมึงมายึดครองเอกราชชาติชายของกูด้วย! ถึงกูจะเคยเสียกรุงไปแล้วครั้งหนึ่งก็เหอะ แต่มันไม่ได้แปลว่ากูต้องตกเป็นเมืองขึ้นของมึงตลอดไปนี่โว้ย!


กูขอประกาศอิสรภาพ!!!


“แน่ใจ?” มันเลิกคิ้ว


“เออ! ..มึงคิดว่ากูจะลังเลรึไง? สัด!” ผมล่ะอยากจะข่วนหน้าขาวๆ ของมันที่ลอยอยู่เหนือหน้าผมตอนนี้มากเลย ..ให้ตายสิ! ยิ่งมองใกล้ๆ ก็ยิ่งรู้สึกว่าหน้าตามันช่างกวนส้นตีนสิ้นดี ฮึ่ม!


“..งั้นคงต้องข่มขู่”


“มึงจะขู่อะไรกู?” ผมมองหน้ามันอย่างท้าทาย โดยลืมไปเสียสนิทว่า...


“เมมโมรี่การ์ด..”


นั่นไงล่ะ! นั่นไง...งัดมาเล่นกูจนได้! ปกติกูเห็นมึงลืมนั่นลืมนี่ แต่ทีงี้ทำไมไม่หลงๆ ลืมๆ ไปมั่งวะ? เรื่องชั่วๆ นี่ทำไมมึงถึงได้จำแม่นจัง?


ฮือ..แล้วจะทำยังไงกันล่ะทีนี้ ซันชายน์ ทำยังไงดี...?


“มึงจะแบล็คเมล์กู?”


“ช่าย..” มันพยักหน้าช้าๆ “กูเห็นในทีวีบ่อยๆ ทั้งหนัง ละคร ข่าว...ค่อนข้างจะได้ผลดี”


“..........”


“มึงคงไม่อยากเห็นรูปโป๊ของตัวเองโผล่อยู่ตามเว็บหรอกใช่มั้ย?” ไอ้เอี้ยนั่นเริ่มบิ๊วต์ผม ..มึงจะเลวไปไหนวะ? สันดาน!


“..........”


“ว่าไง ซันนี่?”


“..ถ้าซินรู้เรื่องนี้ ศพมึงไม่สวยแน่” เมื่อไม่รู้จะสู้ยังไงก็งัดพี่ชายบังเกิดเกล้าขึ้นมาขู่ซะงั้นแหล่ะผม  ให้มันรู้ไปว่า..กูน้องใคร? เหอๆ


“ถ้ามันรู้เรื่องทั้งหมดที่มึงทำกับกูล่ะก็..”


“มันไม่รู้หรอก” ไอ้เอี้ยฟ้าพูดยิ้มๆ “เพราะมึงไม่อยากให้มันรู้...กูพูดถูกใช่มั้ย?”


“มึงเอาอะไรมาพูด..” ผมไม่ยอมรับง่ายๆ แม้มันจะพูดถูกก็เหอะ


“กูรู้จักมึงดีกว่าที่มึงคิดนะ” มันพูดแบบนั้นแล้วก็ยิ้มอีก แถมยังยิ้มกว้างกว่าเดิมด้วย


เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นมันยิ้มเหมือนมนุษย์ทั่วไป ไม่อยากจะบอกเลยว่า...ดูดีมาก! ถ้ามันยิ้มแบบนี้บ่อยๆ คงน่าคบกว่านี้เยอะ แต่... เฮ้ย! นี่ไม่ใช่เวลามาชื่นชมกันนะ ซันชายน์!


“..กูรู้ว่ามึงเป็นคนขี้รำคาญ..เวลาเผลอๆ มึงมักจะทำหน้าเหม็นเบื่อบ่อยๆ มึงไม่ชอบเรื่องยุ่งยาก..แต่ก็พร้อมจะทำให้ทุกอย่างมันยุ่งยากขึ้นเพียงเพราะต้องการปกป้องพี่ของมึง...ดูได้จากการที่มึงไม่ยอมพูดเรื่องของกู มึงไม่ชอบของหวานๆ...มึงเคยบอก..กูจำได้ มึงไม่ชอบกินของร้อน...ตอนกินบะหมี่เมื่อวานกูเห็นมึงนั่งเป่าแล้วเป่าอีก”


ผมตาโตกับสิ่งที่ได้ยิน ไม่คิดว่ามันจะสังเกตผมขนาดนั้น แต่นั่นยังไม่หมดนะ มันยังพูดต่อไปอีก..อีกเยอะเลย


“มึงชอบสีดำ...เพราะเสื้อผ้าข้าวของส่วนใหญ่ของมึงเป็นสีดำ มึงชอบทีมนิวยอร์ก ไจแอ้นท์ กับ เชลซี...กูเห็นของที่ระลึกของสองทีมนี้หลายชิ้นอยู่ในห้องของมึง มึงชอบวงกรีนเดย์...ที่ผนังห้องมึงมีโปสเตอร์ของวงนี้ พร้อมลายเซ็นของสมาชิกครบทุกคนเลย มึงชอบรถอิตาลี...ตอนที่เห็นรถกูมึงทำหน้าตลกมากรู้มั้ย? มึงชอบจอห์นนี่ เดปป์...มึงมีดีวีดีหนังทุกเรื่องที่หมอนั่นเล่น ชอบเจสสิก้า อัลบา..กูเห็นนะว่ามึงมีนิตยสารที่ผู้หญิงคนนั้นขึ้นปกหลายฉบับ แล้วมึงก็ชอบผู้หญิงที่มีขาสวยๆ ด้วย..ไม่รู้ว่ารู้ตัวรึเปล่า...แต่มึงมักจะมองตามผู้หญิงขาสวยที่ใส่สั้นๆ”


สิ่งที่ไอ้เอี้ยฟ้าสาธยายมานั่นคือตัวผมทุกอย่าง ไม่ผิดแม้แต่ข้อเดียว กระทั่งสเป็คผู้หญิงของผมมันยังพูดถูกเหอะ ..นั่นทำให้ผมได้รู้ว่าภายใต้ท่าทางเซื่องซึมง่วงงุนเหมือนไม่ได้สนใจสิ่งรอบตัวของมันนั้น..


แท้จริงแล้วมันกำลังสำรวจทุกอย่าง..จดจำทุกสิ่ง..อยู่เงียบๆ


ไม่มีอะไรที่รอดพ้นสายตามันไปเลย!


เป็นอีกอย่างในตัวมันที่ทำให้ผมแปลกใจ และ..เอ่อ..ไม่ค่อยอยากจะยอมรับหรอก แต่มันทำให้ผมค่อนข้างจะ..ประทับใจ..นิดหน่อยน่ะ


ถ้าไม่นับซิน.. มันก็เป็นคนแรกที่จดจำความชอบของผมได้มากขนาดนี้ ..ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ


“อีกข้อ..กูแน่ใจว่ามึงเป็นคนฉลาด..แต่บางครั้งมึงก็เซ่อจนกูไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่...มึงไม่เห็นจริงๆ เหรอว่าเมมโมรี่การ์ดมันวางอยู่ตรงไหน ซันนี่?”


เหมือนลูบหลังแล้วค่อยตบหัว(คะมำ) ข้อสุดท้ายที่ไอ้เอี้ยนั่นจดจำเกี่ยวกับผมนี่น่าต่อยมาก.. มึงมาว่ากูเซ่อได้ไง? กูเซ่อตรงไหน? แล้วตกลงมึงเก็บเมมโมรี่ไว้ตรงไหนวะ? กูหาวันนั้นก็ไม่เห็นจะเจอเลย..


“ไหนเมม?” ผมถามซะเลย อยากว่าผมเซ่อดีนัก ..ไหนลองชี้ให้ดูซิ มึงวางไว้ยังไง? แล้วกูจะตัดสินเองว่ากูสมควรโดนด่าว่า ‘เซ่อ’ หรือเปล่า?


“ถ้าบอกแล้วกูจะเอาอะไรมาขู่มึงล่ะ?” มันพูดพร้อมกับยิ้ม


มึงยิ้มอีกแล้ว วันนี้มึงยิ้มบ่อยไปแล้วนะ หมั่นไส้ว่ะแมร่ง!


“มึงจะเอามาขู่กูไม่ได้นะ กูกำลังเล่น ‘เกมหาของ’ ของมึงอยู่ไง” ผมพยายามจะโน้มน้าวมัน “เกมยังไม่จบ กูยังไม่แพ้ แล้วมึงจะเอามาขู่กูได้ยังไง? ผิดกติกานะโว้ย!”


“กูเบื่อแล้ว” มันบอกง่ายๆ ..สันดานมาก!


“ดูจากรูปการณ์..ขืนรอให้มึงหาเจอ ไม่รู้ว่ากูจะตายไปแล้วรึยัง?”


“แต่มันเพิ่งผ่านไปแค่สามวันเองนะ” ผมท้วง


“ช่างเหอะ.. เรามาเล่นเกมใหม่กันดีกว่า” มันชวนแล้วก็หัวเราะหึๆ หึๆ ปิดท้าย ทำเอาผมชักใจเสีย


“เกมอะไรอีก?”


“ยอม..หรือไม่ยอม?”


เอี้ยแล้วไง! สุดท้ายมันก็วกกลับมาเรื่องนี้จนได้ สรุปคือมึงจะปล้ำกูให้ได้ว่างั้น? จัญไรจริง!


“ไอ้เลว..”


“อืม” มันไม่ปฏิเสธ


“ไอ้ชั่ว”


“คงงั้น” มันไม่ปฏิเสธอีก


“สันดานหมา”


“..เอาเหอะ” เหมือนมันไม่ค่อยเข้าใจ แต่ก็ไม่ปฏิเสธ


“ไอ้นรกส่งมาเกิด”


“กูก็ไม่แน่ใจ..” มันโคลงหัวไปมา ก่อนจะพยักหน้า “แต่ถ้ามึงว่างั้น..”


“.........”


“ซันนี่?” มันก้มลงมาใกล้จนปลายจมูกเราแทบแตะกัน


“..มึงบอกจะคืนเมมให้กู” ผมเริ่มทวงสิทธิ์ที่ไม่รู้ว่ามีจริงหรือเปล่า?


“ถ้ายอมล่ะก็นะ...” มันเอาปลายจมูกมาคลอเคลียกับจมูกผม


“ตอนแรกมึงบอกแค่ว่าถ้ากูอยู่เฉยๆ...มึงก็จะเอาเมมมาให้” ผมยังไม่ถอดใจ ทั้งที่แทบไม่มีหวังแล้ว


“ก็ใช่..แต่ไม่ได้บอกว่ากูต้องเฉยด้วยนี่”


“..ไอ้ขี้โกง”


ใบหน้าของมันใกล้เกินกว่าตาผมจะจับจุดโฟกัสได้ และเมื่อมันไม่จำเป็นต้องใช้ ผมเลยเลือกที่จะปิดมันลง


“ใช่แล้ว กูขี้โกง..” มันยอมรับก่อนจะทาบริมฝีปากลงมาบนริมฝีปากผม


“ขี้โกง” ผมยังพึมพำต่อไปทุกครั้งที่มันเปิดโอกาสให้ผมได้หายใจ


“อืม..” และมันก็ไม่ปฏิเสธอย่างเคย..




ตอนแรกผมก็ว่าจะนอนเฉยๆ ไม่ตอบสนองอะไรมัน ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าผมทำตัวเป็นท่อนไม้มันจะยังหื่นขึ้นอีกไหม? แต่ลิ้นอุ่นชื้นที่ถูกสอดเข้าหา ปลายลิ้นที่ไล้มาสะกิดหยอกล้อกับจิลที่ลิ้นผมเล่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่รุกเร้า แต่ก็ไม่ยอมแพ้ถอยไป..ก็ทำให้ปณิธานของผมเริ่มไขว้เขว ผมรู้สึกเหมือนสติถูกดึงออกห่างจากตัวมากขึ้นเรื่อยๆ ขณะถูกเอี้ยฟ้าไล่ล่าหนักขึ้นเรื่อยๆ ทั้งปากที่นัวเนียแทบไม่หยุดพักให้ผมได้หายใจ ทั้งมือที่ปาดป่ายลูบไล้ไปทั่วลำตัว..


มันไม่ยากเลยที่จะชักนำให้คนที่ร้างราจากเซ็กส์มาพักใหญ่อย่างผมเคลิบเคลิ้มจนเผลอตอบสนองกับทุกสัมผัสของมัน


“เ..อี้ย..ฟ้า” ผมใช้มือ(ที่ยังถูกมัดติดกันอยู่)ดันอกมันออก เพื่อขออากาศหายใจ แต่กว่ามันจะยอมผละออก ผมก็ต้องเรียกมันอีกรอบ


ปลายจมูกของมันไม่ปล่อยให้ผมหายใจได้สะดวกนัก ยังคงคลอเคลียนัวเนียไม่ห่างไปไหน ก่อนจะทาบทับริมฝีปากลงมาใหม่เพื่อแย่งชิงอากาศน้อยนิดที่ผมเพิ่งเอาเข้าปอดไปเมื่อครู่


แต่ที่น่าแปลกใจก็คือ...


ผมเต็มใจที่จะแบ่งปันลมหายใจให้มันไปแบบไม่คิดอิดออด


ทั้งที่ผมควรปฏิเสธ ทั้งที่มันเป็นคนที่ผมคิดว่าเกลียด ทั้งที่..วันนี้ผมไม่ได้ถูกมอมยา แล้วทำไม..? ทำไมผมถึงเป็นไปได้ขนาดนี้..?


เป็นไปได้ไหมว่า...บางทีนะ..บางที..


บางทีผมอาจจะแพ้ยาลดไข้?


ใช่....มันต้องเป็นแบบนั้นแน่ๆ


คราวก่อนเป็นเพราะยาปลุกเซ็กส์..เมื่อเช้าเป็นเพราะผมยังฝันค้างอยู่..


และตอนนี้ก็เป็นเพราะยาลดไข้.. ใช่แล้ว.. ไม่มีเหตุผลอื่นหรอก



(ต่อ)

[White Raven]

(ต่อ)


“ซันนี่..” เอี้ยฟ้าพึมพำเรียกชื่อผม ขณะที่ริมฝีปากของมันเริ่มจู่โจมผมต่ำลงไปเรื่อยๆ ไล่ลงไปตามแนวสันกราม ผ่านซอกคอก็ผลัดซุกไซร้ไล่ขบเม้มทั้งซ้ายทั้งขวา จนผมต้องห้ามปรามหยุดยั้งไม่ให้มันทิ้งร่องรอยเอาไว้มากจนเกินไป แต่ก็ดูเหมือนจะไม่เข้าหูของมันเท่าไหร่ หรือไม่ก็เข้าหูซ้ายทะลุออกหูขวาไปเรียบร้อยแล้ว มันจึงไม่หยุดเพิ่มรอยตามผิวเนื้อของผมสักที และบางทีก็มีฝังรอยเขี้ยวลงมาเหมือนกัน..


เอี้ยฟ้าถอดเสื้อยืดออกจากตัวของผมอย่างไม่ยากเย็น ดึงมาติดค้างไว้ตรงข้อมือที่ยังถูกมัดติดกัน ก่อนจะกลับลงมานาบริมฝีปากจรดผิวของผมอีกครั้ง จากแนวกระดูกไหปลาร้า ไล่เรื่อยลงมาจนถึงหน้าอกแบนราบ ลิ้นร้อนแตะเม้มที่ปลายยอดข้างหนึ่ง ก่อนจะเปลี่ยนไปกดคลึงดูดดันจนผมเผลอแอ่นขึ้นรับสัมผัสโดยไม่ทันรู้ตัว


“อ่ะ...” มันเสียวแปลบจนผมต้องรีบตะครุบปิดปากตัวเองเอาไว้ก่อนจะหลุดเสียงแปลกๆ ออกมา


ไอ้เอี้ยฟ้าเงยหน้าขึ้นมายกยิ้มพอใจ ก่อนจะกลับลงไปหมกมุ่นกับหน้าอกของผมต่อ มันใช้มือบีบคลึงยอดอกอีกข้างสร้างความปั่นป่วนให้ผมขึ้นไปอีก


“มัน..รู้สึกดีตรงไหน...ที่มา..เลียอะไรแบนๆ แบบนี้..ฮะ!..” ผมพูดหวังจะเบี่ยงเบนความสนใจของตัวเองไม่ให้เผลอร้องครางออกมากับปลายลิ้นซุกซนของมัน แต่ก็แทบจะปิดปากตัวเองไม่ทันเมื่อมันดันใช้ฟันกัดหน้าอกผมเล่น


“เร้าใจดีออกไม่ใช่เหรอ?” มันพูดพลางแนบหน้าลงกับอกข้างซ้ายของผม ไม่ต้องอธิบายเพิ่มเติมผมก็รู้ว่ามันคงหมายถึงหัวใจของผมที่เต้นโครมครามแบบไม่รักษาหน้าเจ้าของอยู่ในตอนนี้แน่ ผมได้แต่เม้มปาก(เพราะเถียงไม่ออก) แล้วเบือนหน้าหนี ไม่อยากเห็นดวงตาสีดำๆ ที่ตอนนี้ดูสนุกสนานมีชีวิตชีวา(สมกับเป็นมนุษย์มากขึ้น)ของมัน ได้ยินเสียงมันหัวเราะหึๆ ก่อนจะกลับไปนัวเนียกับร่างกายของผมเหมือนเดิม..


ผมไม่ปฏิเสธหรอกว่ามัน..เอ่อ..รู้สึกดี..ก็...ก็ที่ผ่านมาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนจะปลุกเร้าผมถึงขนาดนี้นี่นา


ปกติแล้วมันต้องเป็นหน้าที่ของผมนี่..?


ผละจากหน้าอก เอี้ยฟ้าก็เริ่มพรมจูบไปทั่ว พร้อมกับสร้างร่องรอยทิ้งเอาไว้แทบทุกที ..ผ่านลิ้นปี่ เรื่อยลงมาตามร่องกล้ามเนื้อกลางลำตัว หยุดคว้านคลึงลิ้นที่ร่องสะดือ ก่อนเลยมายังรอยสักรูปพระอาทิตย์ที่อยู่เยื้องกัน ขณะที่มือก็คลึงเค้นโคนขาผมไม่หยุด..


ผมอยากจะรั้งมันเอาไว้แค่นั้น แต่ร่างกายกลับไม่มีแม้เศษเสี้ยวของการเชื่อฟัง หรือไม่..ผมก็ยังพยายามไม่มากพอ เลยปล่อยให้เอี้ยฟ้าทำตามอำเภอใจตัวเองต่อไปโดยการดึงกางเกงของผมลง...



..


......



.........



...............



....................



.................(sorry for the censor)......................



.............



.................



............



....



.




“จะเข้าไปแล้วนะ?”


ไม่แน่ใจว่าเป็นประโยคบอกเล่าหรือประโยคคำถาม ผมไม่มีเวลาคิด และต่อให้ผมเสียเวลาคิด มันก็คงจะไม่เสียเวลารอฟังหรอก ..แง~


แต่สิ่งที่ทำให้ผมอยากจะกลับลำ กลับตัว กลับใจ กลับไปบ้านซะบัดเดี๋ยวนี้เลยก็ตอนที่ได้เห็น ‘ฟ้าประทาน’ มันยกตัวเองขึ้นมาเซย์ไฮทักทายผมแบบเต็มๆ สองตานี่แหล่ะ


แม่เจ้าโว้ย! ถ้าจะพกมาเยอะขนาดนี้...มึงฆ่ากูให้ตายเลยดีกว่า เอี้ยฟ้า! กูไม่คิดว่าตัวเองจะมีชีวิตรอดหลังจากถูกไอ้นั่นจู่โจมหรอก ฮือออ..


“เดี๋ยวมึง!” ผมใช้มือยันไหล่มันเอาไว้ก่อน อย่างน้อยก็น่าจะป้องกันการถูกจู่โจมได้ในระดับหนึ่ง


ตอนนี้สติสตังกลับคืนมาเกินร้อยเปอร์เซ็นต์ซะอีก นึกอยากจะให้ไข้กลับกะทันหัน เอาให้พุ่งทะลุปรอท ช็อค น็อคเอาท์ หมดสติ ตายคาที่ไปเลยได้ยิ่งดี


โอยๆๆ ‘ฟ้าประทาน’ มันทำเอาผมอยากจะหน้ามืด


“อะไร?” มันเลิกคิ้วสงสัย


ผมแอบกลืนน้ำลายลงคอลำบาก ก่อนจะถามออกไป “คะ..คราวที่แล้วมึงก็เอา อันนี้ เข้ามาเหรอ?”


เออน่ะ ผมรู้ว่ามันดูงี่เง่าแค่ไหนที่ถามแบบนั้น แต่ผมทำใจไม่ได้นี่หว่า ถึงจะเคยมาแล้วครั้งหนึ่งก็เหอะ แต่ตอนนั้นผมมึนๆ เบลอๆ ไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่เพราะฤทธิ์ของยาปลุก ...แต่วันนี้ผมรับรู้ได้ทุกอย่าง สติก็ยังดีอยู่ ..แต่ผมอาจจะเสียสติไปเลยก็ได้ถ้ายอมให้มันบุกเข้ามาทั้งแบบนั้นอ่ะ


ผมไม่คิดว่าแค่ฤทธิ์ของยาลดไข้จะเอาอยู่นะวันเนี้ย...~


“อ้าวมึง..” มันก้มมองของตัวเองแล้วกลับมามองหน้าผม “มันไม่ใช่ของที่ถอดเปลี่ยนกันได้นะ จะได้พกไว้สำรองหลายๆ ขนาด”


เออ! กูรู้ กูเข้าใจ แต่กูทำใจไม่ได้ไง! มึงเข้าใจกูบ้างไหม? กูอาจจะตายคาเตียงก็ได้นะโว้ย! เห็นใจกูบ้างสิ.. ผมได้แต่กรีดร้องโวยวายอยู่ในใจเงียบๆ


แง่ง! แน่จริงมึงก็เอาให้กูเห็นก่อนหน้านี้เซ่?! แล้วจะรู้เองว่ากูยอมอายเพราะรูปโป๊ มากกว่ายอมตายเพราะ ‘ไอ้ฟ้าประทาน’ ของมึง!


เออ..จะว่าไปแล้ว..อันที่จริง..ผมเป็นผู้ชาย มันก็คงจะไม่เสียหายเท่าไหร่หรอกมั้งที่มีรูปโป๊หลุดออกไปสู่โลกไซเบอร์? ขนาดนายแบบนางแบบเขายังถ่ายรูปนู้ดกันเยอะแยะไป คงไม่อับอายจนต้องตายหรอกน่า..?


แต่ถ้าผมยอมมันวันนี้ ผมอาจจะตายก่อนวัยอันควรก็ได้นะ ..จริงไหม?


ใช่ๆๆๆ แบบนั้นแหล่ะ ไม่เอาแล้วก็ได้ไอ้เมมโมรี่การ์ดนรกนั่น! เปลี่ยนใจตอนนี้ยังทันไหมวะ? เปลี่ยนทันไหมอ่ะ?


ผมได้ยินเสียงไอ้นั่นหัวเราะหึลงคอเบาๆ


“ทำไม? เจอของฟ้าประทานเข้าไปหน่อย ถึงกับป๊อดเลยเหรอ ซันนี่?”


เมื่อได้ยินคำหยามเหยียดเย้ยหยันกันขนาดนั้น มีหรือคนอย่างซันชายน์จะยอมง่ายๆ แบบนั้นให้ตายซะยังดีกว่า!!
ผมเชิดหน้าขึ้น สบตากับมันตรงๆ ก่อนจะพ่นคำฆ่าตัวตายออกมาอย่างฉะฉาน..


“ป๊อดพ่องดิ แค่เนี้ย!!”


ไม่ว่าเปล่า ผมชูนิ้วก้อยใส่หน้ามันด้วย ชะละล่า!


น่าน! ยังซ่าส์ได้อีก คุณตะวันฉาย จะตายคาเตียงรอมร่อก็ยังเปรี้ยวได้!


สมควรตายแล้วมึงเนี่ย..!!


ผมไม่เคยนึกอยากสมน้ำหน้าใครขนาดนี้มาก่อนเลยจริงๆ อยากจะหัวเราะสะใจให้ดังๆ เอาให้กระจกทุกบานในห้องนี้ร้าวไปเลย ฮึ่ม!


ถ้าไม่ติดว่าเป็นเรื่องของตัวเองล่ะก็นะ...ฮึก..




“งั้นคงไม่มีปัญหา..” ไอ้เอี้ยฟ้าพูดยิ้มๆ





..กูขอไปเฝ้าพระเจ้าก่อนแล้วกันนะ ซินเซียร์..








TBC.


ผ่านมา 10 กว่าตอนแล้ว ยังไม่ได้เห็นหน้าค่าตา(ว่าที่)คู่เขยเฮย์เดนกันเลย
(แต่ไม่เห็นมีใครท้วง? ..สงสัยไม่อยากรู้ แต่เค้าอยากบอก เพราะงั้นจงฟัง! (ยัดเยียดตล๊อดๆ~))

ทะแด่ม~!
VS
สกาย V.แว่นเหม่ง VS เอี้ยฟ้า V.ไม่หงอก


ไม่รู้ว่าจะตรงกับที่จินตนาการกันเอาไว้รึเปล่าน้อ~?



ข้อมูลหนุ่มๆจ้ะ


(จาโก้ ฟาน เดน โฮเฟ่น - นายแบบ)
ชื่อ :: ฟ้าประทาน (เทอร์ซี) ทามิยะ
ราศี :: กุมภ์
กรุ๊ปเลือด :: เอบี
สูง :: 1.86 เมตร



(เซน มิทสึจิ - นายแบบ)
ชื่อ :: นภาภัตต์ ภัทรนันทกุล
ราศี :: ธนู
เลือดกรุ๊ป :: โอ
สูง :: 1.85 เมตร


คนนี้ขาดไม่ได้ บุคคลสำคัญ ..เมย์บี V.กะเทยยากูซ่า 

(ทากายูกิ ยามาดะ - นักแสดง)
ชื่อ :: องอาจ สุรนันท์
ราศี :: สิงห์
เลือดกรุ๊ป :: เอ
สูง :: 1.74 เมตร

[wolfram]

 

++++++++++++++++++++++

ซันนี่อย่าลืมเปลี่ยนยาลดไข้นะ!!

...ก็แพ้ยาซะขนาดนั้นนี่เนอะ!! 

[loveview]

รู้สึกว่าเมย์บีหล่อมากค้าาา

[PetitDragon]

ฟ้าสุดยอดดดดดดดเลยทำซะซันนี่เคลิ้ม   

น่ารักอ่า 

[roseen]

 

[januarys13]

ป๊อดพ่อมึงดิ 555555555   

[Whatever it is]

5555 ขำซันนี่อะ

ทำไมตอนนี้พี่เอี้ยฟ้าถึงดูเปนผู้เปนคนขึ้นมาได้ 555

[NONSENSE]

อ๊ายย ถูกใจๆ ซันนี่ยุขึ้นอ่ะ
แหมมมม แค่นิ้วก้อย(ยักษ์)เอง จะป๊อดทำไมเนาะ
อิอิ
 

[sanfran]

ตายล่ะ

ทำไมตัดไปล่ะ? ไม่เกี่ยวๆ
สนุกมากกก จะรออ่านต่อ(เอาอีกเอาอีก)

happy new year ไม่ช้าไปนะ
มีความสุขมากๆ

[iforgive]

ตอนหน้า เลือดท่วมแน่นอน  อิ อิ

[pare_140]

อ่านกี่ตอนๆซันนี่กับฟ้าก็น่าร๊ากกกก

ค้างเบาๆ

[RoseBullet]

ตอนนี้เป็นตอนที่เราคิดว่าฟ้าประทานเข้าใกล้ความเป็นมนุษย์ปกติที่สุดเท่าที่เคยอ่านมาแล้วมั้ง แลดูพูดรู้เรื่องรู้ราว
ตอนหน้าจะมารอสมน้ำหน้า(พูดเล่น)+ส่งพาราให้ซันนี่ที่รนหาที่ตายเองนะ ฮ่าๆๆๆ

[Mekaming]

ท่อนสุดท้ายตัดได้ 
ค้างงงง่าาา
ว่าแต่เมมอยู่ตรงไหนหรอคะ???
สวัสดีปีใหม่นะค้าาา
 

[dawnthesky]

ได้อ่านฟ้าประทานกับตะวันฉายแล้ว!
สวัสดีปีใหม่ค่ะ

[moobarpalang]

หน้าสงสารจัง-///-

[irksome]

ไม่ใช่ว่าตอนหน้าตัดฉากไปโคมไฟบนหัวเตียงนะ 

[chisarachi]

ฟ้าน่ารักมากอ่ะ>O<
ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกก
พี่ฟ้าไม่ได้ชอบผู้ชาย แต่ชอบน้องซํนนี่คนเดียว
พี่ฟ้าจะสื่อแบบงี้ใช่ไหม><*

[Crossley]

ขอเพ้อเมย์บีสองวิ กรี๊ดด