หัวข้อ: ^^"รัก.......ข้ามรั้ว "ไอ้ตัวแสบ" (((ตอนจบ ภาค 1 )))หน้าที่..336 (23/10/2013)

[DarknLight]

อยากมีคนดูแลอย่างน้องภูจังครับ ฮ่าๆๆ
แต่ไอ้เจ้าฟันคุดมันปวดจริงๆ ล่ะครับ

[ekonut]

โอ๊ะโอ๋ คนแต่งผ่าฟันคุดมาหรอ หาบไวไวนะค่ะ 

[ormn]

น้องภูยังน่ารักเหมือนเดิม


พี่พีทก็ยังรักน้องภูเหมือนเดิม


ปล.หายปวดฟันคุดยังคะ่

[watcharet]

ขอให้พี่ภูสอบผ่านนะครับๆ

[moneza]

  ขำก๊ากกะมุก ลุกไปปิดไฟ 555555 ฮาอะ

คู่ทิกกะพลนี่อาจจะแบ่งกันใครหลับก่อนเป็นเมียปะ สาวแพงกะกิ๊บแซวจัง55555

ลุ้นกรีซกะพี่ซูมสุดตัวเลยค่ะ อยากอ่านคู่นีิ้สุดๆ

ปล อ่านตอนนีิ้แล้วเสียวแว๊ปปปป แอบกลัวฟันคุดไปเลยอะ 

[•♀NoM!_KunG♀•]

แปลกแท้ เรียนหมอแต่กินยาหลังกินนม มันไม่กัดกระเพาะแย่หลอ

คิดถึงมากมาย กว่าจะมีสมาธิกลับมาอ่าน

ต่อกานไปเรื่อยๆน้า^^

[AoMSiN555]

ยังไม่ได้ไปผ่าเลยอะ  ยังไงก็ติดตามอยู่นะตั้งใจนะคุณนักเขันย อิอิ

[kenghan]

สงสัยพี่พีทต้องอดอีกนาน เพราะน้องภู สอบ

[ขนมสัมปันนี]

 

[Monkey D lufy]

น้องภูน่ารักเหมือนเดิมเลย  อิอิ

นี่ก็ยังไม่ได้ไปผ่าฟันคุดเหมือนกันกลัวอ่ะ  หยึ่ยๆ

[kasarus]

เคยผ่ามาเหมือนกัน แต่ถอนออกตรงๆ ไม่ได้  หมอต้องบีบให้มันแตกเป็นสี่ชิ้นก่อนแล้วค่อยคีบออก
ปวดมากแก้มช้ำเหมือนโดนต่อยเลย

พูดถึงยาหลังอาหาร ต้องเป็น'อาหาร'จริงๆ นะครับ แค่นมไม่ได้หรอก
ไม่งั้นกระเพาะจะทะลุแถมมาด้วย

[jonathan2624]

โหยยย นึกถึงตอนผ่าฟันคุด เจ็บมากเหมืิอนกันอะคับบบ หายเร็วๆน้าาาา อิอิ

[mizzmizz]

น่ารักตลอดดดดดดดดดด

ปล. ขอให้หายเร็วๆนะคะ

[CarToonMiZa]

 

[DexTunG]

 

[akeins]

 

[punchnaja]

น่ารักเหมือนเคย

เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ ทุกอย่างผ่านมาแล้วก็ผ่านไป ไม่มีปัญหาอะไรที่มันคงอยู่ตลอดไปหรอกเนอะ สู้ๆค่า

[fangkao]

 

[CarToonMiZa]

 

[MixsinDee]

คิด ถึง น้อง ภู ผู้ น่า รัก   <<<<      พี่ พีท ด้วย ...... 

[lvlax23]

คิดถึงจากใจ มาลงผลงานเขียนไวๆๆนะครับ

[Noi]

 

[fangkao]

น้องภูหายไปนานแล้วนะ

[K.Pupoom]

ตอนที่......160


ยังคงต้องทานยาแก้ปวดอยู่  เพราะอาการหลังจากผ่าฟันคุดยังคงมีให้ระลึกถึงเสมอ ฮ่าๆๆ

แต่ก็ทำทุกอย่างได้ปรกติแล้ว ยกเว้นบางเองที่ต้องกระทบกระเทือนช่องปาก กร๊ากกกกกก

"ตั้งใจสอบนะลูก" คุยย่าอวยพรก่อนออกจากบ้าน
"ครับคุณย่า สวัสดีครับ"
"จ้ะ"
"พีทไปก่อนนะครับคุณย่า"
"จ้าลูก ขับรถดีๆนะ"

แล้วเราสองคนสามีภรรยาก็ออกจากบ้าน วันนี้พี่บุ้งกับพี่อ้นเอารถไปเองเพราะตอนเย็นสองคนนี้จะไปไหนกันไม่รู้
"หน้ายังไม่หายบวมเลยอ่ะพี่พีท ไม่หล่อเลย"
"ดี ได้ไม่ต้องมีใครมาจีบ"
"เห้ยยยยยย"  ทำเสียงแบบพี่ตุ๊กกี้ด้วยนะ เพื่ออรรถรสในการอ่าน
"อะไร"
"พี่พีท"
"อื้อ"
"เย็นนี้จะมารับเปล่า"
"จะให้มารับหรือเปล่าล่ะ"
"แล้วอยากมาป่ะล่ะ"
"ตามใจเมีย"
"งั้นไม่ต้องมารับก็ได้ เดี๋ยวกลับบ้านเอง"
"จะไปไหน"
"เปล่า"
"แล้วทำไมไม่ให้พี่มารับ"
"มันอ้อม เปลืองน้ำมัน กลับเองประหยัดกว่า"
"ประหยัดกว่าตรงไหนทั้งค่ารถไฟฟ้า รถแท็กซี่ มอเตอร์ไซต์เข้าบ้านอีก"
"เดี๋ยวขึ้นรถเมล์ แล้วก็เดินเข้าบ้านไง"
"ไม่ต้องอ่ะ อันตราย"
"แล้วจะพูดว่าตามใจเมียเพื่ออะไรไม่ทราบ"
"ก็บางอย่างมันไม่น่าตามใจนี้นา ดื้อ"
"ดื้ออะไรอ่ะ แค่มีทัศนคติเป็นของตัวเองต่างหาก"
"เถียงให้มันได้ทุกเรื่องสิน่ะ"
"ชิ"

แล้วพี่พีทก็มาส่งผมที่เดิมหน้ามหาวิทยาลัย
"เดี๋ยว ลืมอะไรหรือเปล่า"
"ลืมอะไรหรอ" ผมรู้ว่าพี่พีทหมายถึงอะไรแต่ก็ทำหน้าใสซื่อเข้าไว้
"หอมแก้มพี่หรือยัง"
"ยัง  ฟ๊อดดดดดด" แล้วก็หอมแก้มคนขับรถไปหนึ่งฟ๊อดใหญ่ ผมก้าวลงจากรถวันนี้ไม่มีคนมารอเช่นทุกวัน
สงสัยนั่งติวข้อสอบกันที่คณะแน่ๆ ผมเดินเข้าไปด้วยใบหน้าบวมเล็กน้อย แล้วก็ปวดที่กามนิดหน่อย
"น้องๆ" ใครเรียกว่ะ ผมหันไปมองสามร้อยหกสิบองศา เพราะนี้คือทีวีสามมมมมมร้อยหกสิบองศา
"ครับ" ผมขนารับแล้วก็ทำหน้าสงสัย ให้กับรุ่นพี่คนหนึ่ง หล่อเชียว จมูกโด่งเกินไปนะผมว่า
"น้องภูใช่ไหม"
"ใช่ครับ มีอะไรหรอครับ"
"พี่ชื่อพี่โส"
"โสอะไรครับ"
"โสภณครับ"
"ครับ" ผมส่งยิ้มให้ เหมือนพี่เขาจะเขินๆผมแล้วก็มีอะไรจะพูดกับบผม
"พี่มีเรื่องจะถามน่ะครับ"
"ว่ามาสิครับ แต่ขอไปยืนตรงร้านน้ำนั้นได้เปล่า ตรงนี้มัน้อนอ่ะ แล้วภูก็หิวน้ำด้วย"
"ได้สิครับ" แล้วเราสองคนก็พาร่างกายมายังหน้าร้านน้ำ ผมสั่งชาเขียวน้ำผึ้งผสมมะนาวหนึ่งขวด
จัดการจ่ายเงินเรียบร้อยก็หันมาคุยกับพี่เขาที่ยืนรออยู่ข้างๆ
"หน้าพี่มีอะไรหรอ"
"เปล่า ภูแค่รอฟังว่าพี่มีอะไรจะพูดกับภู ภูมีสอบน่ะพี่ เรื่องของพี่ยาวไหม"
"ไม่ยาวครับ พี่ชอบภูอ่ะครับ เป็นแฟนกับพี่ไหม" พี่เขารวบรวมความกล้าอยู่นานก่อนจะพูดประโยคนี้ออกมา
"หืม" ผมมองหน้าพี่เขาแล้วก็ทำตาปริบๆ
"ทำไมพี่ถึงชอบภูอ่ะ"
"ภูน่ารัก สเป็คพี่ แล้วพี่ก็มาแอบดูภูที่คณะบ่อยๆ ยิ่งได้เห็นภูมันยิ่งทำให้พี่หลงรักมากยิ่งขึ้น"
"โอ้ววววว"
"แล้ว น้องสาวพี่ ก็มาเล่าให้ฟังทุกวันว่าน้องภูน่ารักอย่างโน้นนิสัยดีอย่างนี้"
"น้องพี่เป็นใครอ่ะ"
"องุ่นครับ"
"อ้อ" องุ่นเพื่อนร่วมคณะของผมเอง เด็กผู้หญิงตัวเล็กน่ารัก ยิ้มแย้มตลอดเวลา
"ภูให้โอกาสพี่ได้ไหม"
"ถ้าภูยังโสดก็คได้ ภูนับถือความกล้าของพี่นะที่กล้าเดินมาบอกกับภูตรงๆแบบนี้ ถ้าภูเป็นพี่ภูคงไม่กล้า แต่ภูมีคนรักอยู่แล้วครับ"
"หรอครับ" พี่แกดูผิดหวังเอามากๆน่าสงสารอ่ะ นี้ความหล่อของเราหักอกผู้ชายโดยไม่ได้ตั้งใจอีกแล้วหรอ ฮ่าๆๆ
"แต่เราก็เป็นเพื่อน เป็นพี่น้องกันได้นะพี่ มีอะไรก็พูดคุยกันได้ อย่างพี่อ่ะโสดไม่นานหรอก"
"ขอบคุณนะครับที่บอกกับพี่ตรงๆ ภูเป็นผู้ชายคนแรกที่พี่บอกชอบ"
"เห้ยยยยย" ฮ่าๆๆ ทำเสียงแบบพี่ตุ๊กกี้ด้วยนะ
"ห๊า" พี่แกดูตกใจนิดหน่อยเมื่อเจอเสียงพี่ตุ๊กกี้เข้าไป
"ฮ่าๆๆ  ยินดีที่ได้รู้จักนะครับพี่โส ผมว่าพี่เปลี่ยนชื่อเล่นใหม่เถอะ"
"ทำไมอ่ะ"
"ผมนึกไปถึงโสโครกกับโสเภณีทุกทีสิ แห่ๆ"
"ฮ่าๆๆๆ"
"ภูไปสอบก่อนนะพี่ แล้วไว้เจอกันครับ"
"ครับ รับแอดเฟซบุ๊คพี่ด้วยนะ"
"ได้เลยครับ บ๊าย"
ผมเดินมาที่คณะห็นเพื่อนๆกำลังสุมหัวติวหนังสือกันอยู่
"กว่าจะมาได้นะหล่อน ไหนฟันคุดหายยัง มาติวหนังสือให้พวกฉันหน่อย"
"กิ๊บจะไม่เว้นช่องว่างให้เราพูดบ้างเลยหรอเนี่ย"
"เออน่ะ นั่งลงๆ"เนี่ยพวกฉันนั่ถามตอบกันอยู่ ตอบกันยังไม่ค่อยได้เลยอ่ะ ช่วยลองถามแนวข้อสอบที่แกคิดว่าจะออกหน่อยดิ"
"ได้"
แล้วผมก็เอาสรุปที่จดไว้ออกมาถามคำถามเพื่อนๆ จากกลุ่มผมที่มีห้าคนรวมผมเป็นหก ก็เริ่มเป็นกลุ่มใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
แล้วผมเองก็เป็นคนตั้งคำถามให้ทุกคนช่วยกันตอบ ผมว่าช่วยกันติวแบบนี้ก็สนุกดีนะ
"ปวดฟันอ่ะ คนอื่นถามมั้งได้ป่ะ"
"มานี่แพงถามเอง เพราะแพงสวยสุด"
"ถ้าวัดที่ว่าใครสวยแล้วได้ถาม ฉันควรได้ตำแหน่งนั้น"
"องุ่นว่า ถามสักทีเถอะนะ" องุ่น มองมาที่ผมแล้วก็ยิ้ม เธอต้องรู้เห็นกับพี่ชายแน่ๆ
เธอจะต่อว่าผมไหมนะที่ผมปฏิเสธพี่ชายของเธอไป แต่ผมว่าองุ่นคงเข้าใจ ก็ผมมีสามีแล้วนินา เนอะๆๆๆๆ

ได้เวลาสอบพวกเราก็ขึ้นสอบ ดินสอปากกาทุกอย่างเตรียมพร้อมใส่กะเป๋าใส่ดินสอที่พี่พีทซื้อให้
เป็นกำลังใจอย่างดีเมื่อยามได้มองเห็น อาราธนาคุณพระ ท่องคาถา สุจิปุลิ ก่อนทำข้อสอบ ฮ่าๆๆๆ
เรื่องแบบนี้ต้องพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์กันบ้าง อย่างน้อยก็ทำให้มีสมาธิก่อนการสอบนะเออ

เห็นข้อสอบทำคิ้วขมวดเล็กน้อย แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาทำตามที่เรียนมา ตอบบรรยายให้ได้ใจความมากที่สุด
จนเวลาผ่านไปใกล้หมดเวลาสอบยังไม่มีนิสิตคนไหนลุกออกจากที่นั่งเลยแม้แต่น้อย
จนกรรมการคุมสอบประกาศว่าอีกห้านาทีหมดเวลา ทุกคนจึงเริ่มตรวจทานข้อสอบที่ทำไป
"หมดเวลาสอบ ขอให้เดินมาส่งกระดาษคำถามและกกระดาษคำตอบอย่างเป็นระเบียบ"

เดินออกมาจากห้องสอบ แล้วก็ถอนหายใจยาวๆแรงๆ เยส ทำได้ อิอิ

"ภูขอบใจมากเลยนะ ที่ภูถามอ่ะ ออกตั้งเยอะแน่ะ เก็งข้อสอบเก่งจัง" องุ่นเดินมาคุยกับผมด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
"จ้ะ"
"สอบครั้งหน้าเราขอมาติวด้วยนะ"
"ได้สิ"
"จ้ะ"
"ยิ้มอะไรองุ่น ภูรู้นะว่าองุ่นมีอะไรในใจ"
"ก็ เปล่านิ"
"อย่ามา"
"ภูอ่ะรู้ทันองุ่นอีกแล้ว ภูเจอพี่ชายเราแล้วใช่ไหม"
"พี่โสอ่ะหรอ"
"ใช่ๆ"
เจอแล้ว"
"แล้วคุยอะไรกันบ้างหรอ"
"ก็ทั่วไปอ่ะ ไมหรอออออออ"
"เปล่า พี่โสเขาอยากรู้จักภู องุ่นก็ไม่รู้ทำไม ทั้งๆที่เขามีแฟนเป็นผู้หญิงอะ"
"ค้นพบตัวเองมั้ง"
"สงสัย  ตอนแรกองุ่นก็ตกใจนะ แต่พี่โสไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน นั่งดูรูปภูในเฟซองุ่นทุกวันเลยอ่ะ"
"แล้วองุ่นไม่เสียใจหรอ ที่พี่ชายชอบผู้ชายอ่ะ"
"ไม่เลย เพราะว่าผู้ชายคนนั้นเป็นภูไง"
"แต่เราชอบพี่ชายองุ่นไม่ได้หรอกนะ"
"ไม่ชอบพี่เราหรอ"
"ไม่ใช่แบบนั้น แต่เรามีแฟนแล้วน่ะ"
"เห้ยจริงดิ เราขอโทษนะภู เรานึกว่าภูโสดอ่ะ ก็เลยบอกพี่โสไปแบบนั้น"
"ไม่เป็นไร เราเคลียร์กับพี่องุ่นเรียบร้อยแล้ว"
"สงสัยป่านนี้ ไปนอนร้องไห้ที่บ้านแล้วมั้ง ฮ๋าๆๆๆ"

"มาแทะโลมอะไรเพื่อนฉันย่ะยายองุ่นเน่า"
"เปล่านะ ก็แค่มาขอบคุณที่ช่วยติวให้"
"วันหลังก็มาติวกับพวกเราได้ แต่ก็ต้องทำใจหน่อยนะ ที่ต้องมาอยู่ท่ามกลางคนสวยๆน่ะ"
"จ้ะ เราไม่กล้าสวยแข่งกบกิ๊บหรอก เดี๋ยวองุ่นขอตัวก่อนนะ จะโทรหาพี่ชายซะหน่อย"
"เดี๋ยวๆๆพี่ชายเธอที่อยู่วิศวะใช่ป่ะ  หล่อๆจมูกโด่งๆอ่ะนะ"
"อื้อ"
"มีแฟนยังอ่ะ"
"ยัง พึ่งอกหักเลย สนใจไหมล่ะ"
"มากที่สุดเลยองุ่นเพื่อนเลิฟ"
"เอาเชียวนะแก องุ่นไปโทรหาพี่เถอะ เดี๋ยวเราจับกิ๊บล่ามกับเสาก่อน"
"จ้ะ"
"ฉันไม่ใช่หมีโคอะล่านะเว้ยจะมาล่ามอ่ะ"
"เขาหมายถึงหมาบ้า"
"ไอ้กรีซ ปากดีนะ ฉันจะประกาศให้ทุกคนรู้เลยว่าเมื่อคืนแกไปค้างกับพี่ซูม"
"หาาาาาาา" ผม ไอ้ทิก ไอ้พล แพง อุทานออกมาพร้อมกัน ช่วยกันหา
"อุ้ยพูดอะไรออกไป"
"แกรู้ได้ไงนังกิ๊บ"
"ก็ เปล่า เดาเอา เต้าข่าว"
"อย่ามาเล่ามา ว่าไง กรีซ"
"ไม่มีอะไร เชื่อกิ๊บ ออกลูกเป็นแมวแล้ว"
"แกพิรุธฉันจับความรู้สึกได้"
"ไม่มีอะไร ไปทานข้าวดีกว่า"
"แกไปได้กรีซ แต่แก่กิ๊บ มานี่ นั่งลง"
"ภู อย่ารุนแรงกับผู้หญิงบอบบางอย่างฉันดิว่ะ"
"เล่ามา"
"เดี๋ยวให้มันไปก่อนสิ พวกแกนิ เดี๋ยวไก่ตื่น"
หลังจากที่ไอ้กรีซเดินไปกิ๊บก็เริ่มเล่าว่า เมื่อเย็นวานเธอไปหาเพื่อนเพื่อเอาหนังสือ แล้วก้เห็นกรีซนั่งรถไปกับพี่ซูม
ตกเย็นเธอก็เอาหนังสือนั้นไปถ่ายเอกสาร เธอเห็นพี่ซูมออกมาทานก๋วยเตี๋ยวกับกรีซ
เธอก็เลยสะกดรอยตามไป ก็เห็นทั้งสองขึ้นคอนโดไปด้วยกัน เธอใช้มือถือถ่ายรูปแผ่นหลังเอาไว้ได้
เพราะกลัวว่าพวกผมจะไม่เชื่อ แถมยังบอกอีกด้วยว่า สองคนนั้นนั่งทานก๋วยเตี๋ยวกันอย่างสนิทสนม
"คอนโดชื่ออะไรกิ๊บ"
"บลาๆๆๆๆ"
"นั้นแหละคอนโดพี่ซูม"
"ตอนที่ฉันเจอมันกับพี่ซูมนะ ค่ำๆแล้วด้วย  ฉันว่ามันต้องค้างกับพี่ซูมแน่ๆ"
"ก็เป็นไปได้"
"แล้วเมื่อเช้ามันก็หลุดออกมาตอนที่ติวข้อสอบกัน มันบอกว่ารุ่นพี่บอกแนวข้อสอบให้ ฉันถามว่าใครมันก็ไม่ยอมบอก บอกว่าฉันไม่รู้จักหรอก"
"อัยย่ะ"
"เอาไงต่อดีอ่ะ ฉันว่าไปถามมันมันต้องไม่เล่าให้พวกเราฟังแน่ๆ"
"แต่ทิกว่าเราไปทานข้าวกันก่อนเถอะเดี๋ยวกรีซจะสงสัย"
"ก็ถามมันไปเลยตรงๆ เาช่วยมันมาตั้งแต่แรกมันจะมีความลับกับเราก็ให้รู้ไปสิว่ะ" ไอ้พล
"เห็นด้วย" กิ๊บ
"งั้นไป"
เราห้าคนเดินมาที่โรงอาหารที่กรีซนั่งดูดน้ำปั่นรอพวกเราอยู่
"ฟังนิทานลวงโลกขบแล้วหรอ"
"แกอย่ามาว่าฉันนะไอ้กรีซ ฉันมีหลักฐาน"
"หลังฐานอะไร"
"รูปที่แกนั่งจู๋จี๋ทานบะหมี่กับพี่ซูม"
"ก็แค่ทานบะหมี่"
"รูปที่แกหายเข้าไปคอนโดกับพี่ซูม"
"แล้วไง"
"รูปที่แกทำบัดสีบัดเถลิงกับพี่ซูมด้วย"
"อย่ามาปลอม"
"ไปซื้อข้าวกันเถอะ ความลับของเขาเราอย่าไปเสือกเลยเมียจ๋า เราไม่มีค่ามากพอหรอก" พลบอกกับทิก
"ทิก ภูฝากซื้อข้าวด้วย"
"เอาไรอ่ะ"
"ข้าวผัดก็ได้"
"อื้ม"
"ฉันไปด้วย" ผมนั่งลงตรงข้ามกับกรีซ ตอนนี้เหลือเราสองคนแล้ว ทิกมันหลบสายตาผม
"มองหน้าฉันเดี๋ยวนี้" ผมจับหน้ามันให้มองหน้าผม
"อะไร ไม่มีอะไรหรอก"
"ได้กันแล้วใช่ไหม"
"บ้า ยัง"
"เมื่อคืนนอนกับพี่เขาใช่ไหม"
"เปล่า พี่เขาไปส่งที่บ้าน"
"แน่ใจ"
"แน่"
"แล้วเมื่อคืนทำอะไรกันบ้าง"
"ติวหนังสือ เราขึ้นเฟซบอกว่าไม่เข้าใจข้อสอบ พี่เขาก็มาเม้นท์ถามว่าเรื่องอะไร เราก็บอกไป แล้วพี่เขาก็อาสาติวให้ เราก็เลยไปหาพี่เขาที่คอนโดอ่ะ"
"แค่นี้แน่หรอ"
"แน่ดิ อย่าไปฟังกิ๊บมันมากเพ้อเจ้อ"
"ถามจริง อย่าโกหก มีอะไรกันหรือยัง"
"ยัง พี่เขาไม่ได้เครซี่เราขนาดนั้นหรอกนะ ถ้าเป็นแกอ่ะไม่แน่"
"แล้วทำไมไม่อ่อยพี่เขา"
"บ้า"
"ฮ่าๆๆ"
"แล้วความสัมพันธ์คืบหน้าไหม"
"ก็ดี"
"ระดับไหน"
"เราว่าพี่เขารู้แล้วว่าเราชอบพี่เขาอ่ะ"
"ก็ดีแล้วนิ แล้วรู้ได้ไง"
"ก็พี่เขาชอบจ้องตาเรา เวลาเราเขินพี่เขาก็ยิ้มอ่ะ ทำไงดีอ่ะ"
"ครั้งหน้าก็แก้ผ้าล่อพี่เขาสิ โง่ เรื่องแค่นี้ต้องให้สอน"
"บ้า ไม่เอาหรอก"
"ตามใจ" แล้วผมก็เดินไปซื้อน้ำปั่น แล้วก็กลับมานั่งทานข้าวกับเพื่อนๆ
เพ่อนๆก็ยังคงนั้งจ้องมองไอ้กรีซไม่วางตา มันก็เลยเล่าเหตุการ์ทั้งหมดให้ฟัง
แต่เหมือนว่าพวกมันจะไม่เชื่อ ไอ้กรีซเองก็จนปัญญาที่จะอธิบาย
เพราะเพื่อนๆผมมันต้องการคำตอบว่าไอ้กรีซได้กับพี่เขาแล้ว ฮ่าๆๆๆๆๆ

"อ่าว องุ่น นั่งด้วยกันเปล่า"
"งั้นขอนั่งด้วยคนนะ"
"นั่งเลยๆ" แล้วองุ่นก็นั่งลงทานข้าวกับพวกผม เพราะว่าเพื่อนๆกลุ่มเธอกลับบ้านกันไปหมดแล้ว
เธอต้องรอพี่ชายของเธอกลับบ้านพร้อมกัน
"ไอ้พลมึงดูนั้นดิ" ไอ้กรีซชี้ให้ไอ้พลดู
"อะไร โอ้วววววว นั้นนมหรือส้มโอชัยนาทว่ะนั้น"
มีผู้หญิงในชุดแซ็คสีนำเงิน ผมยาวดัดเป็นลอน ท่าทางเปรี้ยว เดินเข้ามาในโรงอาหาร
เธอถอดเเว้นตากันแดดแล้วก็มองกวดสายตาไปตามโต๊ะ
"พี่มิ้นท์" องุ่นอุทานเบาๆเมื่อเห็นผู้หญิงคนนั้นเดินตรงเข้ามาหาเธอ
"ไม่มีปัญญญาหาผู้ชายทำผัวหรอไง หน้าตาก็ดี "
ผู้หญิงคนนั้นชื่อมิ้นท์ เธอตรงเข้ามาไม่ได้ด่าองุ่น แต่ด่าผม นี้เมียพี่พีทหรอเนี่ย
"พี่มิ้นท์ค่ะไม่ใช่อย่างนั้น"
"เธอน่ะมันตัวดีองุ่น ทำเป็นใส่ซื่อ ที่แท้ก็รู้เห็นเป็นใจกับพี่เธอหักหลังพี่" องุ่นทำท่าเหมือนจะร้องไห้
โชคดีที่วันนี้สอบ คนเลยไม่เยอะ เพราะส่วนใหญ่สอบเสร็จก็จะกลับบ้านกันไป
"พี่ค่ะ" กิ๊บยืนขึ้น
"กิ๊บใจเย็น"
"เย็นบ้าอะไรล่ะ มาถึงก็ด่าฉอดๆๆๆใครไปแย่งผัวใคร ไหนบอกมาสิผัวพี่อ่ะใคร"
องุ่นกดบีบี ด้วยสีหน้าตกใจ แล้วก็น้ำตาคลอ
"น้องค่ะอยากมีเรื่องหรอ"
"หนูอ่ะไม่อยากมีเรื่องหรอกค่ะ แต่พี่อ่ะดันหาเรื่องมาให้พวกหนู"
"กิ๊บไม่เอา พี่เข้าใจผิดแล้วนะครับ ถ้าผมไปแย่งสามีพี่แบบที่พี่ว่าผม สามีพี่ชื่อพีทหรือเปล่า"
"ไม่ใช่"
"งั้นผมก็ไม่ได้แย่งสามีพี่ พี่คงเข้าใจอะไรผิดแล้ว"
"จะเข้าใจผิดได้ไง ในคอม ในมือถือแฟนพี่ มีแต่รูปน้อง แล้วมันก็บอกเลิกพี่บอกว่าจะมาคบกับผู้ชาย"
"ผมไม่เคยคบกับพี่เขา"
"แล้วรูปน้องจะอยู่ในมือถือได้ไง"
"พี่โสเขาไปดึงมาจากเฟซภูจ้ะพี่มิ้นท์ ภูไม่รู้เรื่องด้วยหรอก"
"หึงจนหน้ามืดตามัว นิสัยแบบนี้สิผู้ชายเขาถึงได้ไม่เอา" กิ๊บยังคงโต้เถียงอย่าไม่ยอมลดละ
"เอ๊ะอีนี่" พ่เขาก็เงื้อมือจะตบกิ๊บ แต่ผมก็จับมือพี่เขาไว้
"พี่ที่นี้มีกล้องวงจรปิดนะ จะทำอะไรระวังหน่อย"
"แกคิดว่าฉันกลัวหรอ"
"พี่ผมว่ามากเกินไปป่ะว่ะ พวกผมไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย ทำไมพี่ไม่ไปคุยกับแฟนพี่ว่ะ" ไอ้พลเริ่มโมโห
"ก็ถ้าเพื่อนน้องไมร่านไปอ่อยแฟนพี่ พี่ก็ไม่ต้องมาถึงที่นี้หรอก"
"เอ้าพี่ไมพูดแบบนี้ว่ะ หลักฐานอ่ะ"
"มีคนเห็น เมื่อเช้าว่าเดินควงกันเข้ามหาวิทยาลัย แล้วก็ถ่ายรูปส่งมาให้ แค่นี้พอไหม" ทุกคนมองมาที่ผม

"หยุดบ้าได้แล้ว!!!!!" เสียงชายหนุ่มตะโกนมาจากทางด้านหลังผม ผมหันไปดูเป็นพี่โส
"มาไวเหลือเกินนะ หมาที่ไหนคาบข่าวไปบอกล่ะ" ยัยมินท์หันไปจ้ององุ่นตาเขียว
"อย่ามาทำกิริยาต่ำๆที่นี้ ทุกคนตรงนี้ไม่มีใครเกี่วข้องกับการที่เราบอกเลิกเธอ"
"งั้นหรอ อีตุ๊ดนี้มันมีอะไรดี บอกมาสิ บอกมา" น้องภูไม่ได้เป็นตุ๊ดนะเว้ยอิมินท์อิบ้า งือๆๆ
"กูว่าไปจากตรงนี้เหอะ ก่อนที่กูจะเตะอีชะนีนี้" ไอ้พลลุกแล้วก็ดึงมือทิกกับผมออกจากโรงอาหาร
"แน่จริงก็อย่าหนีสิ อายหรอ แย่งผัวคนอื่นเนี่ยอายหรอ"
"เห้ยพี่ มากไปป่ะว่ะ" ไอ้พลเดินเข้าไปจะเอาเรื่องพี่เขา ผมก็เอาตัวเข้าขวางเอาไว้
"มานี่" แล้วพี่โสก็ลากพี่มิ้นท์ออกจากโณงอาหารไป องุ่นนั่งลงหน้าซีดเหมือนจะร้องไห้
"องุ่นเป็นไรเปล่า"
"เปล่า เราขอโทษนะภู ที่พี่เราหาเรื่องมาให้ภูอ่ะ"
"ไม่เป็นไรอย่าคิดมาก ตอนเนี่ยไปจากตรงนี้กันก่อนเถอะ เดี๋ยวเป็นข่าว"
ผมดึงมือองุ่นให้ลุกขึ้น แล้วพวกเราก็เดินไปที่ลานจอดรถ ขึ้นรถไอ้ทิกออกจากมหาวิทยาลัยไป
โชคดีที่โรงอาหารไม่มีคนเยอะ ไม่อย่างนั้นเป็นข่าวดังไปทั่วมหาวิทยาลัยแน่
"ไปไหนว่ะ"
"จะไปไหนก็ไปเถอะไอ้พล พวกฉันเบียดกันจนจะได้เสียกันอยู่แล้ว"
"แล้วจะไปไหนล่ะ"
"ไปหาที่นั่งทานอะไรเย็นๆให้ใจเย็นๆ"
"เคๆ"
แล้วเราก็มานั่งทานไอ้ติมกัน นั่งรอพี่โสเป็นเพื่อนองุ่นด้วย
"สงสัยพี่มิ้นท์จะเมายาแน่ๆ"
"หาาาาา"
"อื้ม ก็ที่พี่โสบอกเลิกพี่มิ้นท์ก็เพราะเรื่องเนี่ยแหละ พี่มิ้นท์พอไม่ได้ใช้ยาก็อารมณ์จะหงุดหงิด หาเรื่องพี่โสบ่อยๆ"
"ถึงว่า เดินน้ำลายฟูมปากมาหาเองพวกเราเลย"
"ครั้งหนึ่งเคยไปด่าพี่โสที่หน้าบ้าน หาว่าพี่โสมีกิ๊ก ทั้งๆที่พ่อแม่องุ่นก็นั่งอยุ่ด้วย"
"ดูนางร้ายจะตาย ถ้าอิภูไม่ห้ามนะ โดบตบแน่"
"กิ๊บ ดูชุดที่เราใส่อยู่ด้วยจะทำอะไรอ่ะ นึกถึงสถาบันบ้าง อีกอย่างมีเรื่องไปมันก็เส่ยงกับอนาคตพวกเรานะ"
"งั้นเดี๋ยวฉันกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน ดักตบแม่งหน้าบ้านเลย พูดแล้วขึ้นเลยเนี่ย"
ผมเห็นไอ้พลนั่งกัดกราม มันคงโมโหมาก ทิกก็นั่งบีบมือไอ้พลเบาๆ
"เล่นมันเลยดีไหม" แพงสนัสนุนกิ๊บ
"พอเถอะ ถือว่าเป็นคราวซวย พี่โสมาโน้นแล้วองุ่น"

"ยัยผีบ้านั้นไปไหนแล้วล่ะ" องุ่นถามพี่ชายเธอด้วยอารมณ์โมโห
"กลับไปแล้วพี่โทรบอกพ่อเขาให้มารับไปแล้ว พี่ขอโทษพวกเราด้วยนะ"
"ไม่เป็นไรหรอกพี่ แต่อย่าบ่อยก็แล้วกัน"
"สงสัยมิ้นท์จะเมายาน่ะ พี่ขอโทษนะภู"
"ไม่เป็นไรครับ"
"แค่รู้จักกันวันแรกก็ก่อเรื่องให้เลย"
"ไม่ต้องคิดมากหรอกครับ ผมก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่นา"
"ถ้าเพื่อองุ่นเป็นอะไร องุ่นไม่มีทางให้อภัยพี่แน่"
"จ้า"
"งั้นเดี๋ยวพี่เป็นเจ้ามืออไอศครีมมือนี้เองแล้วกัน"
"ดีค่ะ" กิ๊บ แกปฏิเสธได้นะ ฮ่าๆๆๆ
 "สอบเสร็จแล้วทำไมไม่รีบกลับบ้าน" เสียงคุ้นๆของชายปริศนาดังมากลางวงไอศครีม
"พี่พีท"
"อร๊ายยยยพี่พีท" สองสาวกิ๊บกับแพงดีใจเหมือนสามีตัวเองมาอย่างนั้นแหละ
"พี่พีทสวัสดีค่ะ" ทุกคนทักทานพี่พีท
"สวัสดีครับ"
"ว่าไงตัวแสบ ไหนบอกพี่จะกลับบ้านเอง แอบหนีเที่ยวหรอหืมม"
"เปล่าค่ะ พวกเราลี้ภัยต่างหาก" ผมเอาเท้ายันไปที่หน้าแข้งกิ๊บเบาๆเพื่อส่งสัญญาณไม่ให้เล่า
"มีอะไรหรอ"
"เปล่าค่ะ ก็แค่ ลี้ภัยแดดร้อนมาทานไอติมเย็นๆ" ไอได้น้ำขุ่นๆ
"แล้วพี่พีทมาทำอะไรแถวนี้ ยังไม่ถึงเวลาเลิกงานเลยนะ"
"พาลูกค้ามาดูสถานที่"
"ไหนล่ะลูกค้า"
"พี่ฟ้าไง ไปเข้าห้องน้ำน่ะ พี่เห็นพวกเราเลยเดินเข้ามา จะกลับหรือยัง ถ้ายังก็นั่งรอพี่ที่นี้ดี๋ยวพาพี่ฟ้าดูสถานที่เสร็จพี่จะมารับ"
"ไปด้วย"
"ทานไอศครีมกับเพื่อนๆก่อนก็ได้ อีกสักพักอ่ะกว่าจะเสร็จ"
"น้องภูไปด้วยไม่ได้หรอ กลัวมีก้างขวางคอหรือไง"
"หาเรื่อง จะไปก็ไป แล้วอย่ามาบ่นว่าร้อนนะ"
"ขอตัวก่อนนะทุกคน พี่โสน้องภูขอตัวกลับก่อนนะครับ พรุ่งนี้เจอกัน"
"เออ มาเร็วๆนะแก จะได้มาติวกัน"
"อื้ม"
"พี่พีทสวัสดีค่ะ"
"ครับ"
พี่พีทเอากระเป๋าผมไปถือ แล้วเราสองคนก็เดินออกจากร้านมา พวกนั้นคงเล่าให้องุ่นฟังแหละว่าพี่พีทเป็นอะไรกับผม

[K.Pupoom]

"อ้าวน้องภู"
"สวัสดีครับพี่ฟ้า"
"สวัสดีครับผม เห็นพี่พีทบอกว่าไปผ่าฟันคุด หายดียัง"
"ดีขึ้นแล้วครับ"
"ครับ คงหายทันถ่ายแบบให้พี่เนอะ"
"ครับ"
พี่พีทพาคุณฟ้าปเดินดูสถานที่จัดอิเว้นท์ ผมก็เดินตามไปปด้วย แดดก็ร้อนนิดหน่อยพอทนได้ แต่ปวดฟันเนี่ยสิ เซ็ง
"เป็นไรดูทำหน้าเข้า"
"ปวดฟัน"
"ไปนั่งรอในร้านขนมไป"
"ไม่ไป"
"ดื้อ"
"ว่าไงคนเก่งร้อนล่ะสิ พี่ฟ้าเดินเข้ามาแล้วก็ยื่นน้ำให้ผม"
"ขอบคุณครับ"
"อ่ะนี้ของพีท พีทฟ่าชชอบลานตรงนี้มากกว่า น่าจะจัดแฟชั่นโชว์ได้ดี"
"ใช่ สวนมากคนก็ใช้ตรงนี้แหละ แต่ราคาสูงอยู่นะ"
"อื้ม เดี๋ยวให้คุณแม่ฟ้ามาต่อราคา ท่านรู้จักเจ้าของห้าง"
"งั้นสถานที่ฟ้าจัดการเองนะ เพราะคงได้ราคาถูกกว่าพีท"
"โอเค อ่ะ ทิชชู เหงื่อเต็มเลย" พี่ฟ้ายื่นทิชชูให้พี่พีทพร้อมยิ้มหวานๆ บาดตาชะมัด
"น้องภูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" แล้วก็สะบัดก้นเดินออกมาจากตรงนั้น เดินเข้าไปในห้างแอร์เย็นชื่นใจ
เดินเข้าไปฉี่ในห้องน้ำ เดินเรื่อยเปื่อยไม่มีจุดหมายจนพี่พีทโทรมา
"ที่รักอยู่ไหนครับ"
"สนใจด้วยหรอ"
"เอาอีกแล้ว เป็นไร"
"เปล่า"
"มาหาพี่ที่แมงดาว เร็วๆนะ"
"จะพยายาม" แล้วผมก็กดตัดสายไป เดินเอื่อยๆเรื่อยๆไปหาพี่พีท ก็เห็นพี่พีทนั่งคุยงานอยู่กับพี่ฟ้า
พี่ฟ้าหยิบแก้วกาแฟของตัวเอง ให้พี่พีทดูด พี่พีทก็ดูดอย่างหน้าตาเฉย เห้ยยยยยยยยยยยยยยยยย
"น้องภูมาแล้วพีท"
"ไปไหนมาตัวแสบ หืม ไม่เห็นได้อะไรมาเลย"
"ก็ไปห้องน้ำจะให้ได้อะไรมาล่ะ"
"จะกลับบ้านยัง หรือจะเดินเล่นก่อน"
"กลับ"
"สสัยคนเก่งของพี่ฟ้ายังไม่หายปวดฟัน หน้ามุ้ยเชียว พีทพาน้องกลับบ้านเถอะ"
"งั้นมีอะไรก็โทรไปนะฟ้า อยากได้อะไรเพิ่มก็บอก"
"โอเค ขอบใจมากพี่ ตะลอนกับฟ้ามาทั้งวัน"
"ลูกค้าไอพีนี่นา ต้องดูแลเป็นพิเศษหน่อย"
"ฮ่าๆๆ"
"งั้นพีทขอตัวนะฟ้า"
"สวัสดีครับ" ผมยกมือไหว้พี่ฟ้า แล้วก็เดินนำพี่พีทออกจากร้าน

"รู้หรอรถจอดไหน" ผมหยุดเดิน แล้วพี่พีทก็เดินมาจับมือผม ผมก็สะบัดออก
พี่พีทส่ายหัวเบาๆแล้วก็เดินนำหน้าผมไป ผมก็เดินตามจนมาถึงลานจอดรถ พี่พีทถามอะไรผมก็ไม่ตอบ

"เป็นอะไรเนี่ย ไหนบอกพี่สิ"
"...................................."
"ถ้าไม่พูดแล้วพี่จะรู้ได้ไงว่าน้องภูเป็นอะไร ปวดฟันหรอ"
ผมปรับเบาะให้เอนลงแล้วก็หลับตานอน แม่ม!!!!พี่พีท ดุดหลอดเดียวกับพี่ฟ้าด้วยหรอว่ะ
สนิทกันขนาดใช้หลอดอันเดียวกันเนี่ยนะ มากไปหรือเปล่า เมียยังอยู่นะทำแบบนี้ได้ไง
ผมนอนคิดวนไปวนมาแต่เรื่องนี้ พี่ฟ้าดูสนิทกับพี่พีทมากเกินจะเป็นแค่เพื่อนร่วมงาน

รถถึงหน้าบานผมก็ลืมตาปรับเบาะขึ้น แล้วก็หยิบกระเป๋าด้านหลัง
"อ่าวไม่ได้หลับหรอ"
รถจอดสนิทผมก็เปิดประตูลงจากรถเข้าบ้านทันที
"คุณย่าน้องภูกลับมาแล้วครับ"
"ไงทำข้อสอบได้ไหม"
"สบายมากครับ"
"เก่งมากเลยหลานย่า"
"คุณย่าทำอะไรครับ"
"ใส่ปุ๋ยให้ต้นบัวลูก หิวไหมลูก ย่าทำรวมมิตรไว้ในตู้เย็นน่ะ หนูไปทานสิ"
"ครับ"
ผมเดินไปตักรวมมิตรแล้วก็มานั่งทานหน้าบ้าน คุยกับคุณย่า พี่พีทขึ้นข้างบนไปแล้ว
"งอนอะไรพี่เขาล่ะ พี่เขามาฟ้องย่าเนี่ย"
"พี่พีทอ่ะ ดูดกาแฟหลอดเดียวกับพี่ฟ้าแถมพี่ฟ้ายังป้อนให้อีกต่างหาก "
"ขนาดนั้นเลยหรอลูก"
"ครับ น้องภูเห็นเต็มสองตา มันเกินหน้าที่ดูแลลูกค้าแล้ว"
"หนูอคติกับพี่ฟ้าเขาเปล่าลูก พ่เขาอาจจะเป็นเพื่อนกันจริงๆก็ได้"
"น้องภูก็พยายามทำใจเป็นกลางแล้วนะครับคุณย่า แต่อย่าที่บอก สนิทกันจนเกินไป พี่พีททำอย่างกับไม่มีน้องภูเป็นคนรักอย่างนั้นแหละ"
"เดี๋ยวย่าจะต่อว่าพี่เขาให้ หนูไต้องคิดมากนะลูก ตั้งใจอ่านหนังสือดีกว่า"
"ครับ"
"แล้วหายปวดฟันยังลูก"
"ตอนแรกก็หายแล้วครับ มาเครียดเรื่องนี้แหละ เหมือนจะปวดๆอีกแล้ว"
"งั้นทานเสร็จก็ไปทานยาแล้วนอนพักผ่อนซะหน่อย เดี๋ยวถึงเวลาอาหาเย็นย่าให้พีเขาไปปลุก"
"ครับ วันนี้สอบทั้งวัน น้องภูก็เหมือนจะเพลียๆ"
"งั้นก็รีบทานจะได้ไปพักผ่อน เดี๋ยวย่าว่าจะชวนพี่อ้นเขาไปตลาด หนูจะเอาอะไรไหมลูก"
"ไม่อ่ะครับ น้องภูทานได้หมด"
"จ้ะ"
ผมเดินเอาถ้วยมาล้าง แล้วก็ขึ้นไปบนห้อง พี่พีทอาบน้ำเสร็จพอดีเดินออกมาจากห้องน้ำ
ผมก็เลยเดินสวนเข้าห้องน้ำไป อาบน้ำอาบท่าชำระความเหนื่อยหล้าแล้วก็เดินออกมาแต่งตัว
พี่พีทไปไหนแล้วไม่รุ้ ผมเลยใส่เสื้อผ้าแล้วเดินไปปิดไฟ ปิดผ้าม่าน แล้วก็ทานยา นอน

**************************************

พี่พีท

"คุณย่า ได้เรื่องหมครับ" ผมวานให้คุณย่าถามน้องภูว่าโกรธอะไรผม
"ได้เรื่องสิ เรื่องใหญ่ด้วย"
"อะไรอ่ะครับ"
"เราเนี่ยนะ รู้ก็รู้ว่าน้องหึงเจ้าฟ้า"
"กฌพีทต้องร่วมงานกับเขานิครับ ทำคุณย่าไม่อธิบายให้น้องเข้าใจล้ะครับว่ามันเป็นงาน"
"ฉันก็อยากจะอธิบายหรอกย่ะ แต่น้องภูน่ะ ไปเห็นเจ้าฟ้าป้อนกาแฟให้เธอ ได้ข่าวว่าใช้หลอดอันเดียวกันด้วยนิ"
"มันไม่ใช่อย่างนั้นซะหน่อยครับคุณย่า คือ ผมอ่ะสั่งกาแฟมาให้ฟ้า แต่เขาไม่ดื่ม เขาเลยยกให้ผม"
"แล้วทำไมต้องถึงขนาดป้อนกันด้วย"
"ก็เขาเสียดาย เขาก็เลยคะยั้นคะยอให้ผมดื่ม ถ้าไม่ดื่มก็ดูเสียมารยาท เกรงใจเขา"
"ทำอะไรไม่ระวัง"
"โหยคุณย่า คิดมาก ผมไม่ได้คิดอะไรกับเขาจริงๆ"
"แล้วเมียเราเขาคิดแบบนั้นหรือเปล่าล่ะ พ่อคนขี้เกรงใจ"
"คุณย่าพูดกับน้องให้พีทหน่อยนะ ไม่ยอมพูดไม่ยอมจากับพีทเลยอ่ะ"
"สมน้ำหน้า ย่าไม่ช่วยหรอก ไปๆจะไปไหนก้ไปไปณ เหม็นขี้หน้า"
"คุณย่าอ่ะ"
"ไปๆ รำาญ ย่าจะใส่ปุ๋ยต้นไม้  เดี่ญวเจ้าอ้นมาจะไปตลาด"
"คุณย่า ไม่ช่วยพีทจริงๆหรอ"
"ผูกเองก็แก้เองสิ"
"คุณย่าาาาา"
"ไม่ต้องมาโอดครวญ ถอยย่าสิ เกะกะ เอ๊เรานิ อ้อนเป็นเด็กๆไปได้"
"คุณย่าาาาาาาาา"
"เอ จะเรียกทำไม จะได้เข็ด มีเมียแล้ว ทำอะไรมันต้องระวัง มันต้องหวงตัว ดูน้องเป็นแบบอย่าง เราอ่ะมันแก่แล้ว อย่าแรดมันไม่น่ารัก"
"คุณย่า ว่าพีทอ่ะ งอนแล้ว"
"ฮ่าๆๆๆๆไม่โตกันสักคนหลานฉัน เห้ออออออ"

คุณย่าก็ไม่ช่วยจะเอาไงดีล่ะทีนี้ เห้ออ เมียก็ไม่ยอมพูดด้วย เอาว่ะ ปล้ำสิงานนี้
เปิดประตูห้องเข้าไป เอ้า หลับปุ๋ยเลย สงสัยจะเหนื่อย เห็นบ่นปวดฟันด้วย
ผมก็เลยเอามือไปอังๆที่หน้า ตัวไม่ร้อนแสดว่าไม่มีไข้ ที่รักของพี่ที่แท้ก็หึงนี้เอง
รักจะตายคนนี้จะไปสนใจคนอื่นได้ไง ต่อให้น่ารักขนาดไหนพี่ก็ไม่สนหรอก
มีของดีอยูในมือแถมเป็นที่ต้องการของใครหลายคน ใครบ้างจะปล่อยให้หลุดมือ
รักยิ่งกว่าหัวใจของตัวเองเสียอีก บอกได้อย่างเดียวว่า ชาตินี้ขาดเธอไม่ได้.......

"พีทย่าจะไปตลาดอยากทานอะไรไหมลูก" คุณย่าเปิดประตูเข้ามาเบาๆ
"อะไรก็ได้ครับ"
"น้องมีไข้หรือเปล่า"
"ไม่มีครับ"
"สงสัยจะมีแต่ไข้ใจ ฮ่าๆๆๆ"
"คุณย่าอ่ะ พีมยังงอนคุณย่าอยู่นะครับ"
"ตามสบายเถอะย่ะ"
"คุณย่าอ่ะไม่สงสารพีทหรอ เมียไม่พูดด้วยเนี่ย"
"ไม่คุยด้วยแล้ว"
แล้วคุณย่าก็เดินออกจากห้องไป ผมก็ได้แต่นั่งมองเมียหลับ เห้ออออ ตื่นมาจะอธิบายยังไงดีว่ะเนี่ย
จริงๆแล้วไม่ได้ตั้งใจจะดูดกาแฟแก้วนั้นหรอก แต่ว่า ฟ้าเขายื่นมาให้จ่อที่ปาก ถ้าปฏิเสธมันก็ดูเสียมารยาท
แล้วอีกอย่างฟ้าเขาก็ยังไม่ได้ดูดหลอดอันนั้นเลยด้วย เพียงแต่แก้วนั้นมันเป็นแก้วของเขาที่ผมสั่งมาผิด
บอกเมียแบบนี้เมียจะเข้าใจหรือเปล่าก็ไม่รุ้ เห้อ ไอ้พทนะไอ้พีททำอะไรไม่ระวังเลยยยยยย

สองชั่วโมงผ่านไป ผมยังคงนั่งมองหน้าเมียเหมือนเดิม
สองชั่วโมงผ่านไป เมียผมก็ยังคงหลับสบายเหมือนเดิม

ต้องปลุก!!!!!เพราะนี้ก็เริ่มเย็นแล้ว ใกล้เวลาอาหารค่ำแล้ว

ฟ๊อดดดดดดด  ที่1  ยังคงนอนนิ่ง
ฟ๊อดดดดดดด  ที่2  คิ้วเริ่มยุ่ง
ฟ๊อดดดดดดด  ที่3  เริ่มเอามือมาปิดหน้า
ฟ๊อดดดดดดด  ที่4  เอาผ้าห่มมาคลุมหัว
สรุปจะไม่ตื่นใช่ไหมเนี่ยเมียกู เห้อออออ ผมดึงผ้าห่มออกน้องภูยังคงนอนหลับเหมือนเดิม แถมน่ารักกว่าเดิมอีกต่างหาก
จูบปากซะเลย นี่แหนะ

"โอ๊ยยยยยยยยยยยยย" ผมร้องเสียงดังเมื่อเมียอันเป็นที่รักยิ่งของผม งับไปที่ริมฝีปากล่างอย่างแรง
"กัดพี่ทำไมอ่ะ" น้องภูมองตาเขียว แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป ไม่มีคำพูดใดออกจากปากน้องภูมาเลยสักนิด
มีแต่สายตาไม่พอใจที่แสดงออกมา แตไม่รู้ว่าไม่พอใจผมเรื่องไหนกันแน่ เสียงน้ำที่อ่างล้างหน้าดัง
บ่งบอกให้รู้ว่าเจ้าตัวกำลังล้างหน้า แล้วไม่ช้าก็เดินออกมา ผมยื่นผ้าให้เช็ดหน้า แต่ก็ถูกมองข้ามไป
น้องภูเดินไปดึงทิชชูจากกล่องมาเช็ดหน้า แล้วก็เดินไปหยิบโทรศัพท์ เดินออกจากห้องนอนไปทันที

มันน่าเศร้าไหมล่ะ....... T T

*******************************

น้องภู*****

"ทำไรกันอยู่คร๊าบบบบบบบบ"
"อ่าวตื่นแล้วหรอลูก เป็นไง หายปวดฟันไหม"
"หายแล้วครับคุณย่าแต่หิ๊วหิว"
"กับข้าวยังไม่เสร็จเลยลูก หนูไปหาขนมทานก่อนไป"
"เดี๋ยวน้องภูไปเซเว่นดีกว่าอยากทานไอศครีม พี่บุ้งน้องภูของเงินร้อยหนึ่งดิ ไม่ได้เอากระเป๋าสตางค์ลงมาอ่ะ"
"ในกระเป๋าบนหลังตู้เย็นน่ะหยิบไป บอกพี่พีทหรือยังจะไปข้างนอกอ่ะ"
"แค่หน้าปากซอยเนี่ยนะ ต้องรายงานด้วยหรอ"
"ทำเป็นไม่รู้จักสามีตัวเองอย่างนั้นแหละ"
"แต่ชั่วโมงนี้ไม่จำเป็นต้องบอก"
"ทะเลาะอะไรกันอีกล่ะ อย่าให้มันมากนักโตแล้ว งานพี่เขาเยอะแยะอย่าให้ต้องมาเสียเวลากับเรื่องไร้สาระของแก"
"ก็ใช่สิ น้องภูอ่ะ อะไรมันก็ไร้สาระทั้งนั้นแหละ"
ผมก็เดินออกจากห้องครัวเจอพี่พทยืนขวางประตูอยู่
"หลบไป" นี้ โดนเหวี่ยงเลยสมน้ำหน้าไอ้เสาไฟ อยากมายืนขวางทางเองนิ

****************

"ไงล่ะเราเจ้าผักบุ้ง อยู่ดีไม่ว่าดี ไปแหย่หนวดเสือซะงั้น"
"มันป็นอะไรหอครับคุณย่า ปรกติดุแค่นี้มันไม่สะทกสะท้าน แถมยังไม่สนใจอีกต่างหาก"
"ก็ถามบอสเราสิ"
"น้องถูจะไปไหนหรอครับคุณย่า"
"ไปซื้อไอศรีม แล้วทะเลาะอะไรกันมาอีกล่ะ"
"พีทยังไม่ได้ทะเลาะอะไรเลยครับ จะทะเลาะกันได้ไง พูดด้วยเขายังไม่พูดด้วยเลย"
"แล้วมันเรื่องอะไรกันหรอพี่"
"คุณย่าบอกพี่ว่าน้องภูไปเห็นตอนที่คุณฟ้าเขาเอากาแฟป้อนพี่น่ะ"
"ป้อน!!!!!"
"อือ เขาก็แค่ยื่นแก้วของเขามาจ่อที่ปากพี่ พี่จะไม่ดูดมันก็น่าเกลียด"
"พี่ก็รู้นิว่าคุณฟ้าเขาแปลกๆ แล้วยังไม่ระวังตัวอีก"
"พี่ระวังแล้วอ้น แต่สถานการณ์มันฉุกเฉินน่ะ"
"ป่านนี้น้องภูคงคิดไปไกลถึงไหนต่อไหนแล้วล่ะอ้นว่า"
"แล้วเจ้าตัวแสบบอกกับย่าว่า พีทน่ะดูดหลอดเดียวกับเจ้าฟ้า นั้นแหละประเด็น"
"คุณฟ้าเขายังไม่ได้ดูดเลยครับคุณย่า พีทสั่งมาผิด เขาไม่ดื่มเลยยื่นให้พีท"
"แล้วทำไมพีทไม่อธิบายให้น้องเข้าใจล่ะลูก เรื่องแค่นี้ต้องให้ย่าบอกอีกหรอไง ไปๆจะไปไหนก็ไป เห็นหน้าแล้วรำคาญ"
"ปล้ำมันเลยพี่เดี๋ยวก็หาย"
"แหม๋เจ้าผัก แนะพี่เขาแต่ละอย่าง ไปโขลกพริกแกงเลยไป"
"เอาไงดีอ่ะอ้น"
"อ้นก็ไม่รู้เหมือนกันอ่ะพี่พี พี่พีทต้องช่วยตัวเองแล้วล่ะ เรื่องนี้พี่ต้องเป็นคนอธิบายเอง"
"เห้อออ"


****************


น้องภู

"ฮัลโหล ไอ้โยชิ แกอยู่ไหน"
"คอนโดครับ พี่ภูมีไรหรอ"
"ไม่มีไรฉันโทรหาแกไม่ได้ใช่ไหม แค่นี้นะ"
"เห้ยๆๆเดี๋ยวดิ  เป็นไรเปล่า ทะเลาะกับพี่พีทใช่ไหม"
"เออ"
"เรื่องอะไรอ่ะ"
"พี่พีทมีกิ๊ก"
"เห้ยยยย จริงดิ พี่ภูมั่วเปล่า"
"ก็ไม่รู้ว่าจะเรียกกิ๊กหรือเปล่าอ่ะ เขาเป็นลูกค้า แล้วก็สนิทสนมกันเกินอ่ะ แกคิดดูดิ ดูดหลอดกาแฟอันเดียวกันอ่ะ เกินไปเปล่าว่ะ"
"ตาฟาดหรือเปล่า"
"ไม่ ฉันดูดีแล้ว ที่หน้าพี่พีทมีอีกแก้ว เป็นชาเขียวที่พี่พีทชอบ"
"รายละเอียดดเยอะนะพี่สาว น้องว่าพี่ภูกำลังโมโห ใจเย็นๆเถอะ อาจจะไมมีอะไรอย่างที่คิดก็ได้นะ"
"ฉันรู้ว่าพี่พีทน่ะไม่มีอะไร แต่มันแค่แบบ เออ ไม่รู้จะะอธิบายยังไงอ่ะ"
"ก็แค่ทำใจให้กว้าง เขาไม่ได้สแครชกันสักหน่อย ทำมาโวยวาย"
"แกต้องรอให้เขาสแครชกันก่อนหรอไง หูตาฉันไม่ได้มีมากมายเหมือนสับปะรดนะเว้ยจะได้มาจ้องจับผิดได้ตลอดเวลา"
"ฟุ้งซ่านเกินไปแล้ว"
"คุณย่าบ่นคิดถึงน่ะ ว่างๆก็มาหาท่านบ้าง"
"โยชิก็อยากไป แต่พี่อิคอ่าดิงานมันเยอะ ทำดึกๆดื่นๆกคืนเลย"
"อืมๆ แค่นี้นะ"
"พี่ภูโอเคนะ"
"ได้ระบายก็โอเคขึ้น"
"พี่พีทอ่ะเขารักพี่ภูจะตาย ไม่ต้องคิดมากหรอก"
"อื้ม"
"โยชิก็รักพี่ภูนะ จ๊วฟๆ"
"เออ"

วางสายจากไอ้โยชิ ผมก็เดินเข้าไปในเซเว่นทันที เลือกๆๆๆๆไอศครีมที่ชื่นชอบมาสามแท่ง
กดสเลอบี้ ปื๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ คำนวนเงินไม่เกินหนึ่งร้อยบาทแน่นอน ได้รับสแตมป์ด้วย ฮ่าๆๆ
"พี่ไอ้ที่แปะแสตมป์มายังอ่ะ"
"มาแล้ว หยิบได้เลยครับ พักนี้ไม่เห็นหน้าเลย"
"คิดถึงหรอ"
"มาก"
"ถ่ายรูปเก็บไว้ดูไหมเวลาคิดถึง"
"เกรียนพี่อีกแล้ว พี่ชายสุดหล่อเราไปไหนอ่ะ"
"คิดถึงน้องแต่ถามถึงพี่เนี่ยนะ ไปดีกว่า"
แล้วผมก็เดินออกจากเซเว่นแล้วก็เข้าซอยบ้าน เดินดูดสเลอบี้บ้าง กัดไอติมบ้าง มีความสุขสวดยอด
"สุดหล่อทำไม่มาเดินคนเดียวจ้ะ" มอไซต์วินแซว
"พี่จะไปส่งป่ะล่ะ"
"สิบบาท"
"ถ้างั้นขอเลือกทางเดินของตัวเอง"
"ฮ่าๆๆ ล้อเล่น มาดิ เดี๋ยวพี่ไปส่ง"
"ไม่ต้องอ่ะ เดี๋ยวจะถึงบ้านแล้ว ขอบคุณครับ"
"ไม่เป็นไรครับคุณหมอ"
"ยังไม่ได้เป็น"
"เรียกไว้ก่อน เดี๋ยวเป็นพี่จะได้รักษาฟรี"
"อื้อ"
"ไปแล้ว"
"ครับ"
เดินกลับมาถึงหน้าบ้านเห็นสามีนั่งเล่นกับหมา ไอ้เราก็เชิดคางขึ้นอีกสิบห้าองศามองไม่เห็น
"ไปไหนมา" ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก

"พี่ถามว่าไปไหนมา" ชำเลืองมองด้วยหางตาเล็กน้อย แล้วก็เดินเข้าบ้านไป

เปิดทีวี เปิดฝาแก้วสเลอบี้ เอาไอติมจุ่มลงไป แนะนำเป็นไอศครีมรสวานิลลาจะเข้ากันมาก
แล้วพี่พีทก็เดินลงมานั่งข้างๆ ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร
"พี่ไม่ได้ดูดหลอดเดียวกับคุณฟ้านะ เขายังไม่ได้ดื่ม พี่ซื้อมาผิดเขาเลยให้พี่"
"เป็นง้อยหรอต้องให้เขาป้อนน่ะ"
"มันไม่ใช่แบบนั้น ก็เขายื่นมาขนากนั้นอ่ะ พี่จะไม่ดูดมันก็น่าเกลียด"
"ต่อไปเขายื่นอะไรให้ดูดก็คงดูดหมดละสิ"
"ไม่ใช่แบบนั้น น้องภูไม่เข้าใจพี่เลยอ่ะ ปรกติน้องภูมีเหตุผลไม่ใช่หรอ"
"พี่พีทจะว่าภูไม่มีเหตุผลงั้นสิ ใช่ ภูไม่มีเหตุผล"
"เป็นอะไรอีกเนี่ย พูดกันดีดีไม่ได้หรอ"
"เพราะน้องภูรักคนอย่างพี่ไง มันเลยเป็นแบบนี้"
แล้วก็สะบัดก้นเดินเข้าไปในครัว แล้วพี่พีทก็เดินตามมาพร้อมแก้วสเลอบี้แล้วก็ไอศครีม
"เดี๋ยวละลายหรอก" แล้วก็เอามาตั้งตรงหน้าผม
"ทานอะไรแผลงๆอีกแล้ว เดี๋ยวก็ท้องเสียอ่ะเรา แล้วจะทานข้าวได้ไหมเนี่ยหืม"
"ได้สิครับคุณย่า"
"แล้วพรุ่งนี้สอบหรือเปล่าลูก"
"สอบครับ ตอนบ่าย"
"แล้วอ่านหนังสืบกี่รอบแล้ว"
"หลายรอบแล้วครับ วิชาพรุ่งนี้ง่ายกว่าวันนี้อีก"
"อืมๆดีๆ อย่าประมาทล่ะ"
"ครับคุณย่า"
"แล้วพ่อเสาไฟนี้มายืนทำตาละห้อยอะไรตรงนี้ล่ะ ย่าคั้นน้ำส้มไว้ ไปเอามาดื่มไปตั้งแต่เช้าแล้ว เสียดาย"
"ครับ น้องภูเอาไหม"
"ไม่เอา!!!!"
"ให้มันน้อยๆหน่อย" พี่บุ้งเตรียมอ้าปากจะบ่น
"จุ๊ๆ อย่ายุ่งเรื่องของเขา แกะปลาทูให้ย่า เอาก้างออก เร็วๆจะได้ทานข้าวกัน"
"ครับ"

"ไหนบอกพี่สิว่าพี่ทำอะไรผิด"
"พี่พีทก็รู้ว่าน้องภูไม่ชอบพี่ฟ้า แล้วพี่พีทก็ยังทำตัวสนิทสนมกับเขาอีก"
"แต่เขาเป็นลูกค้านะ"
"แล้วทำไมต้องมาทำสนิทสนมกันต่อหน้าน้องภูด้วย น้องภูไม่พอใจไม่ชอบ"
"แล้วจะให้พี่ทำไง"

ผมเงียบ เออแล้วจะให้ทำไงว่ะ

"จะให้พี่ทำไงก็ไม่พูด ชอบหรอทะเลาะกันเนี่ย มีความสุขหรอไง" ทุกคนมองมาที่พี่พีทเพราะรู้ว่าพี่พีทเริ่มโมโห
"กี่ครั้งแล้วแบบเนี่ย กี่คนแล้ว เขาจะขึ้นขี่อยู่แล้วรู้ตัวไหม ต้องให้มันเกิดเรื่องก่อนหรือไงถึงจะรู้ตัวอ่ะ" คุณย่าแอบหัวเราะ
"นี้พี่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะน้องภูยังเป็นขนาดนี้ ถ้าพี่ทำอะไรขึ้นมาไม่บอกเลิกพี่เลยหรอ"
"น้องภูมีสิทธิ์นั้นด้วยหรอ" แล้วน้ำตาใสๆมันก็ไหลออกมา ผมเอาแขนเสื้อมาเช็ดน้ำตา
ทุกคนในครัวยังคงยืนอึ้งไม่นึกว่ามันจะเป็นเรื่องใหญ่โตขนาดนี้
"อะไรกันลูก ไม่เอาไม่เอาไม่ร้อง" คุณย่าเดินมากอดผมไว้ ผมก็กอดคุณย่าเอาหน้าซุกไปที่ตัวคุณย่า
"คุณย่าทไม่ได้อะไรกับฟ้าเลยนะครับ"
"พอๆก่อนลูก ออกไปข้างนอกก่อนไป"
"ไม่เคยคิดจะไว้ใจพี่เลย  พี่เสียใจมากนะ"
"พีทพอก่อนลูก"
"ฮือๆๆ"
"ไม่เอาลูกน้องภูไม่ร้องลุก มันไม่ได้มีอะไรอย่างที่หนูคิดหรอกนะลูก หนูอาจจะเหนื่อยจากการสอบนะลูกนะ ไม่เอาไม่ร้องลูก"
"คุณย่าวันนี้มีคนมาด่าน้องภูว่าแย่งผัวเขากลางมหาวิทยาลัย แล้วก็ต้องมาเจอเรื่องนี้อีก น้องภูเหนื่อย ฮึกๆๆ ฮือๆๆ อ่ะคุณย่า"
"อะไรนะ ใครมาด่าแก บอกพี่สิ"
"ก็มีรุ่นพี่เขามาชอบน้องภู น้องภูบอกว่ามีแฟนแล้ว เขาก็ไม่ได้อะไร แต่แฟนเขาอ่ะรู้ มาด่าน้องภูถึงในมหาวิทยาลัย"
"แล้วเคลียร์หรือยัง"
"เคลียร์แล้ว ผู้หญิงคนนั้นเขาเมายา"
"ผุ้หญิงหรอ"
"อืม"
"แล้วแฟนเขามาชอบแกเนี่ยนะ"
"อืม"
"โอ้โห สวยเกินไปแล้ว ขนาดผู้ชายทิ้งผู้หญิงเลย"
"เขาเลิกกันไปแล้วแต่ยังไม่ขาด น้องภูก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมพี่เขามาชอบน้องภู"
"นานยังเนี่ย"
"พ่เขาพึ่งจะเดินมาบอกว่าชอบวันนี้ ก็เกิดเรื่องเลย"
"แล้วแฟนเขารู้ได้ไงอ่ะ"
"ก็เขาบอกว่าเจอรูปน้องภูในโทรศัพท์เต็มเลย"
"เห้อออ  อยู่ดีๆก็มีเรื่องมาให้ พี่ว่าไปทำบุญล้างซวยซะบ้างก็ดีนะ"
"อืม"
"หนูก็เลยอยากให้พี่เขาเด็ดขาดกับการปฏิเสธคนอื่นที่มาชอบเหมือนหนูใช่ไหม"
"คุณย่าอ่ะรู้ทันน้องภูตลอดเลย"
"แต่หนูก็ต้องเข้าใจนะลูก ว่าพี่เขามีเรื่องหน้าที่การงานเข้ามาเกี่ยวข้อง ย่าไม่ได้เข้าข้างพี่เขานะ แต่หนูเป็นคนรักของพี่เขาหนูน่าจะเขาใจพี่เขามากว่าย่านะลูก"
"ครับ"
"สิ่งที่หนูทำอยู่มันเหมือนไม่ไว้ใจพี่เขา"
"น้องภูไม่ไว้ใจพี่ฟ้าต่างหาก"
"ไม่ไว้ใจพี่ฟ้า แล้วทำไมมาระแวงพี่พีทละลูก หืมมม หนูไม่สงสารพี่เขาหรอ เดินตามหนูต้อยๆ ทำหน้าละห้อยเชียว แถมหนูก็ไม่พูดไม่จากับพี่เขาอีก"
"ก็........มันโมโหมากกว่านี้ครับคุณย่า"
"ถ้าหนูเป็นพี่พีท หนูจะทำไงลูก"
"ก็เสียใจ"
"ถ้าคนที่เรารักยังไม่เข้าใจเรา แล้วคนอื่นเขาจะมาเข้าใจเราได้ไง พี่เขาคงคิดแบบนี้"
"ครับ"
"ถ้าหนูทำใจให้กว้างเชื่อใจพี่เขา ต่อให้สิบพี่ฟ้าเขาก็มาทำลายความรักของหนูไม่ได้หรอก นี่อะไรกันเขายังไม่ได้ทำอะไรเลย หนูก็เริ่มจะเดินเซซะแล้ว"
"น้องภูขอโทษครับคุณย่า"
"ย่ารู้าน้องภูรู้สึกยังไง แต่หนูก็ต้องเอาใจพี่พีทมาใส่ใจหนูด้วยนะลูก เดี๋ยวเสร็จงานสองคนนี้เขาก็ไม่ได้ติดต่อกันแล้ว"
"ครับ"
"ไปตามพี่เขามาทานข้าวไป เดี๋ยวย่าจะตั้งโต๊ะแล้ว
"ครับคุณย่า"
"พูดหวานๆนะลูก"
"ครับ"
"อ้อนพี่เขาหน่อย เดี๋ยวเขาก็หายงอน"
"ครับคุณย่า"

ขึ้นมาข้างบน พี่พีทนั่งอยุ่ที่ระเบียง เอามือก่ายหน้าผาก เท้าพาดไปที่ราวระเบียง
"นั่งด้วยได้ไหมอ่ะ" ไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขท่ท่านเรียก กรรมติดจรวดจริงๆ

"โกรธหรอ"
"น้อยใจเฉยๆ มีสิทธิ์โกรธด้วยหรอ"
"น้องภูขอโทษ ไม่ใช่น้องภูไม่เชื่อใจพี่พีท แต่...."
"ช่างเถอะ พี่ทำอะไรก้ผิดหมดแหละ"
"ให้อภัยน้องภูไม่ได้หรอ ฮึกๆๆๆ ฮือออ" แล้วน้ำตาใสๆมันก็ไหลออกมาอีกแล้ว ท่าทีเย็นชาที่ผมทำกับพี่พีท
ตอนนี้พี่พีทมาทำกับผม ผมรู้เลยว่ามันเป็นอะไรที่เจ็บปวดมาก เหมือนใจจะขาดเสียให้ได้
"เห้ย ไม่เอาไม่ร้อง โอ๋ๆๆๆๆๆๆ พี่ไม่เคยโกรธเลย" พี่พีทดึงผมเข้าไปกอดแนบอก
"ฮึกๆๆๆ"
"ไม่เอานะไม่ร้องนะ ต่อไปนี้พี่สัญญาว่าพี่จะระวังตัวให้มากๆจะไม่ให้น้องภูไม่สบายใจอีก"
"น้องภูขอโทษนะพี่พีท"
"พี่ก็ขอโทษนะ" แล้วพี่พีทก็จุบซับน้ำตาให้

แล้วทุกอย่างก็จบลงด้วยเสียงท้องร้องของพี่พีท

"อุย  ตั้งแต่บ่ายแล้วอ่ะยังไม่ได้ทานอะไรเลย"
"
"งั้นก็ไปทานข้าวกันเถอะคุณย่ารออยุ่เดี๋ยวน้องภูไปล้างหน้าก่อน"
"น้องภู"
"หืมม"
"ยังรักพี่เหมือนเดิมไหม"
"ไม่อ่ะ"
"อ้าวไมอ่ะ"
"มากกว่าเดิม"
"แกล้งพี่หรอ มาให้หอมเลย"
"พี่พีท" พี่พีทก็เอาจมูกมาเขี่ยแก้มผมแล้วก็หอมย้ำๆ
"หืม"
"อย่านอกใจน้องภูนะ"
"เชื่อใจพี่เถอะพี่รักใครไม่ได้อีกแล้ว"
"น้องภูกลัว"
"กลัวอะไร"
"กลัวว่าคนอื่นจะมาพรากเราสองคนออกจากกัน"
"พี่ไม่มีทางยอมหรอก ขอให้น้องภูเชื่อใจพี่นะ ฟ๊อดดดดดดด"
"อื้ม  เดี๋ยวน้องภูไปล้างหน้าก่อนมีแต่น้ำตา หอมไปได้ไงอ่ะ"
"แก้มเมีย ยังไงก็หอม หอม หอม หอมมมมมมมมม" พี่พีทไม่ยอมหยุดหอมจนผมต้องวิ่งหนีเข้ามาในห้อง
พี่พีทก็เดินเข้ามาในห้องเช้นกัน ได้ยินเสียงถอนหายใจยาวเวอร์ สงสัยจะหายเครียด
ขอโทษนะพี่พีท ที่น้องภูงอแงอีกแล้วอ่ะ (ก็คนอ่านอ่าดิขอดราม่ามา ฮ่าๆๆๆ)

แล้วผมก็เข้าไปล้างหน้าล้างตาแล้วก้เดินลงไปข้างล่างทานอาหารมื้อเย็น

"หน้าบานมาแล้วครับคุณย่า สงสัยจะเคลียร์กันได้แล้ว"
"เรานี้ก็ไม่ต้องแซวเขา ตักข้าวลูก มาๆนั่ง ย่ารอจนตาลายแล้วเนี่ย"
"ขอโทษครับคุณย่า เมียพีทดื้อไปหน่อย ใช้เวลาง้อนาน"
"เวลาทะเลาะกันก็ให้นึกถึงยามที่รักกันบ้างนะ ทะเลาะกันทีไรคนอื่นเขาก็ในสั่นไปด้วยทุกที"
"น้องภูขอโทษครับคุณย่า"
"งั้นก็ทานข้าวได้แล้ว  อ้นทานข้าวลูก วันนี้เป็นไรหรือเปล่าเงียบๆ"
"นั้นสิ เธอเป็นไร"
"เปล่าครับคุณย่าอ้นรู้สึกง่วงๆ"
"ดึกๆดื่นๆไม่ค่อยอยากจะนอนกันนิพวกเราน่ะ สมองทำงานหนักมาทั้งวัน แถมไม่ได้พักผ่อนอีก"
"ยาวเลยทีนี้"
"เราก็เหมือนกันเจ้าตัวเล็ก ดึกๆดื่นๆยังหัวเราะให้คิกคักคิกคัก"
"คุณย่ารู้ได้ไงอ่ะ"
"ก็ย่าลงไปเอาน้ำข้างล่างมาดื่ม"
"น้องภูว่าคุณย่าซื้อตู้เย็นมาไว้ในห้องดีไหมครับ ดึกๆจะได้ไม่ต้องเดินลงไปข้างล่าง"
"ย่ามีขวดน้ำ แต่เผอิญคืนนั้นน้ำมันหมด"
"อ้อ"

ทานข้าวกันเสร็จผมก็ขอตัวไปอ่านหนังสือต่อ พี่อ้นก็ขึ้นห้องมาเช่นกัน เหลือพี่บุ้งกับพี่พีทดูทีวีกับคุณย่า
"ก๊อกๆๆๆ"
"เข้ามาเลยครับประตูไม่ได้ล็อค"
"พี่ขอยืมที่ชาร์จโทรศัพท์หน่อยสิ ของพี่ลืมไว้ที่ทำงานน่ะ"
"นี้ครับ"
"ขอบใจนะ แล้วนี้ ทำไรอยู่"
"อ่านหนังสือสอบครับ พี่อ้นมีไรเปล่า"
"เปล่า กับพี่พีทโอเคแล้วนะ"
"โอเคแล้ว แต่กับพี่ฟ้าไม่ค่อยโอเค"
"พี่ก็ว่างั้นแหละ ดูท่าทางนางแปลกๆพี่ไม่รู้ว่านางจะอ่อยพี่พีทหือน้องภูกันแน่"
"สงสัยจะเป็นพี่พีทซะมากกว่ามั้ง"
"ก็ไม่แน่นะ วันไปถ่ายแบบก็ระวังๆตัวหน่อย วันเปิดตัวหนังสืออีก"
"ครับผม"
"งั้นพี่ไปอาบน้ำนอนก่อนนะ ง่วงมาก"
"งดการบ้านหรอคืนเนี่ย"
"ไม่บอก ไปแล้ว"
"ฮ่าๆๆๆๆ"

แล้วไม่ช้าพี่พีทก็เข้ามา

"ไมยังไม่อาบน้ำอีกอ่ะ"
"อ่านหนังสือ"
"ไปอาบน้ำก่อนสิ เดี๋ยวอ่านแล้วง่วงก็จะได้นอนเลย"
"อือ"
"ก็ไปสิ"
"อยากอ่ะ"
"อยากอะไร"
"อย่างว่าอ่ะ"
"จัดด่วน"
แล้วผมก็เดินเข้าไปหาพี่พีท ประกบฝีปากทันที มือค่อยลูบไปตามหน้าท้อง ลากลงไปปลดกระดุมกางเกง
พี่พีทหลับตาพริ้ม มือโอบเอวผมไว้หลวมๆ ผมดันให้พี่พีทนั่งลงไปกับเตียง แล้วก็ดันให้นอนลง

"ไปอาบน้ำแล้วนะ"  แล้วก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำล็อคประตู ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

"เห้ยยยยย ไอ้ตัวแสบ  แล้วปล่อยให้พี่ค้างแบบเนี่ยหรอ  ออกมาเจอดีแน่"

"พรุ่งนี้สอบบบบบบบ"



สวัสดีครับ

มาช้าอีกแว้ว

อย่ากันน๊า

ช่วงนี้ตระเวนหางาน สัมภาษณ์งาน จัดการปัญหาที่บ้านวุ่นวายไปหมด

ขอบคุณทุกกำลังใจที่ส่งมาให้กันนะครับ   บางข้อความอาจตอบช้าหน่อยนะครับ

ขอบุคุณที่ติดตามมาโดยตลอด

ฝากแฟนเพจด้วย     "K.P.Phu ผู้สร้างเรื่อง"


ขอบคุณครับ

รักนะ

จุฟๆๆ

[nongnette]

ไม่เป็นไรจ้า เข้าใจ ของดีต้องรอ แต่รอนานไม่ดีนะ อิอิ

[DarknLight]

ฮ่าๆๆ ฮาตอนท้าย น้องภูอ่ะเจ้าเล่ห์จังเลยนะครับ

[gupalz]

สงสารน้องภู อยู่ดีๆก็มีชะนีมาด่า

[kabung]

แอบน้อยใจพี่พีทแทนน้องภูอ่ะ ไม่ระวังตัวเลย ต้องเด็ดขาดสิ ถ้าสลับกันเป็นน้องภู พี่พีทจะรู้สึกยังไง ฮึ่มๆๆๆๆ

[patchylove]

  รักนะด๊วฟฟฟ ด้วย