ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
[OS] My little boy
pairing : Chon x Min
genre : Shota,Drama,Romantic
author : WitchuAon
note : อ่านเบาๆอย่าส่งเสียงดังมันดึกแล้ว
ก็แค่เด็กขี้อิจฉาที่ไม่ใครอยากเล่นด้วย
ก็แค่เด็กนิสัยไม่ดีที่ชอบเดินตามพี่ชล
ใช่สิ มิน ไม่ได้น่ารักเหมือนเด็กผู้หญิงพวกนั้นหนิ
พี่ชลเลยไม่สนใจมินเลย
เขาไม่ชอบที่พี่ชลไปเล่นกับเด็กพวกนั้น
เพราะคนพวกนั้นแหละที่ทำให้พี่ชลไม่สนใจมินเลย
‘พี่ชลคนใจร้าย’ ร่างเล็กพึมพัมก่อนที่น้ำตาจะไหลนองเต็มแก้มยุ้ยทั้งสองข้าง
ร่างเล็กของเด็กวัยหกขวบที่กำลังนั่งอยู่บนชิงช้าหลังบ้านปากก็เคี้ยวขนมหยุบหยับไม่มีท่าว่าจะยอมหยุด ดวงตากลมโตมองตรงไปยังรั้วกำแพงที่กั้นเขตบ้านของตัวเองกับพี่ชลไว้
วันนี้ก็ไม่มาเล่นกับมินอีกแล้ว
คนตัวเล็กกระโดดลงจากชิงช้าก่อนจะวิ่งไปเกาะตรงบันใดที่ตัวเองกับพี่ชลเคยเอามาวางพิงกำแพงไว้ใช้ปีนป่ายมาเล่นด้วยกัน
“น้องมินไม่ปีนนะครับ” เสียงทุ้มดังขึ้นข้างหลัง ร่างเล็กที่เตรียมก้าวขาปีนบันได้สะดุ้งเบาๆก่อนจะหันหน้ามามองคนเป็นพี่ชาย
“ก็น้องมินอยากไปเล่นกับพี่ชลหนิฮะ” ปากเล็กยื่นออกเหมือนโดนขัดใจที่ถูกห้ามไม่ให้ปีนบันได
“วันนี้พี่ชลไปเรียนพิเศษ ไม่ว่างมาเล่นกับมินหรอกครับ” คนเป็นพี่ชายเดินเข้าไปอุ้มน้องชายขึ้นมาไว้ในอ้อมกอด ร่างเล็กซุกหน้าลงบนไหล่ก่อนจะพึมพัมเบาๆให้เขาได้ยิน
“พี่ชลไม่มาเล่นกับมินสองวันแล้ว”
“พี่ชลไม่ว่างหนิครับ มินต้องรอให้พี่ชลกลับจากเรียนพิเศษก่อนนะ” มาร์ชยกมือขึ้นลูบที่หัวทุยๆของน้องชายเบาก่อนจะโยกตัวไปมาเหมือนกำลังกล่อมเด็กให้หลับ
“จริงๆนะ ถ้าพี่ชลมาพี่มาร์ชให้มินไปเล่นกับพี่ชลนะ” ร่างเล็กที่ซุกหน้าอยู่บนไหล่เงยหน้าขึ้นมามองพี่ชายด้วยแววตาสดใสเหมือนดั่งเคย
“เข้าบ้านก่อนนะอยู่ข้างนอกอากาศหนาว” คนที่อยู่ในอ้อมกอดพี่ชายพยักหน้าหงึกหงัก แต่สายตาก็ยังไม่วายมองไปที่กำแพงที่มีบันไดวางอยู่นั้นในใจก็หวังลึกๆว่าพี่ชลจะโผล่ขึ้นมา
“เปี๊ยก มันกินไม่ได้แมวเค้าไม่กินหญ้าหรอกนะ” เมื่อตะวันเริ่มคล้อยลาลับขอบฟ้าร่างเล็กที่คุณแม่อนุญาตให้พาแมวน้อยออกมาเดินเล่นเอ่ยขึ้นเมื่อสัตว์เลี้ยงของตัวเองกำลังวิ่งเล่นไปทำท่าจะกินหญ้าที่อยู่หน้าบ้านของพี่ชล
“มานี่เลย ถ้ากินหญ้าอีกจะไม่พาออกมาเดินเล่นแล้วนะ” ร่างเล็กต่อว่าก่อนจะเดินไปอุ้มเปี๊ยกขึ้นมาไว้แนบอก แล้วชะเง้อคอมองลอดประตูหน้าบ้านเข้าไปเผื่อจะเจอพี่ชลของเขา
“มิน~” ร่างเล็กที่มีอายุน้อยกว่าเขาร้องเรียกชื่อก่อนจะวิ่งมาเกาะขอบประตูรั้ว
“เชน ทำไมวิ่งมาคนเดียวล่ะ” เมื่อเห็นอีกคนเกาะขอบประตูรั้วบ้านอยู่มินก็เข้าไปยืนเกาะเหมือนกัน
“เปี๊ยก เปี๊ยก” ร่างเล็กที่ยืนอยู่อีกฟากของรั้วยื่นแขนออกมาลูบหัวแมวน้อยที่อยู่อ้อมกอดของมินเบาก่อนจะเรียกชื่อเจ้าสัตว์เลี้ยงไปมาซ้ำๆ
“พี่ชลกลับมารึยังเชน” คนตัวเล็กที่กำลังอุ้มแมวเอ่ยถามทันทีทั้งๆที่ตะวันเริ่มจะลาลับขอบฟ้าแล้วแต่ทำไมยังไม่เห็นพี่ชลของเขาเลยล่ะ
“ไปเรียน ไปเรียน” ร่างเล็กที่ตอนนี้พูดยังไม่คล่องเท่าไหร่พอได้ยินชื่อพี่ชายก็พูดตามที่คุณแม่บอก
“ฮ่าๆ เปี๊ยก เปี๊ยก” คนอายุน้อยกว่าหัวเราะออกมาเมื่อแมวตัวเล็กเอาหน้าถูไถกับมือที่ยื่นออกมาจับหัวมัน มินหัวเราะกับท่าทางของอีกคนก่อนจะจับมือของเชนไว้แน่นเพื่อให้เปี๊ยกเอาหน้าคลอเครียจนอีกคนหัวเราะงอหงาย
ปิ๊ง....ปิ๊ง....ปิ๊ง....
เสียงกริ่งจักรยานที่ดังขึ้นอยู่ด้านหลังทำให้เด็กน้อยทั้งสองที่กำลังหยอกกันหันไปมองก็พบผู้มาใหม่ทั้งสองที่ซ้อนจักรยานกันมาจอดที่หน้าบ้าน...พี่ชลกับพี่แก้วใจคนสวย
“มิน แมวใครคะทำไมน่ารักจัง” หญิงสาวที่มาใหม่เอ่ยถามคนตัวเล็กที่กำลังอุ้มแมวอยู่อย่างใจดี
“แมวอยู่ในมือใครก็ของคนนั้นแหละ” ร่างเล็กที่เห็นว่าพี่ชลของเขาซ้อนจักรยานมากับคนอื่นก็หน้างอง้ำเกือบจะถึงคอ
“เด็กนิสัยไม่ดี ขอโทษนะครับพี่แก้วใจ” ร่างสูงหันมาต่อว่าคนตัวเล็กกว่าก่อนจะหันไปโค้งศีรษะขอโทษหญิงสาวที่โดนมินทำกริยาไม่น่ารักใส่
“ไม่เป็นไรจ้า อย่าลืมกลับไปอ่านที่พี่จดให้นะ” หญิงสาวที่ควบจักรยานอยู่ตอนนี้เอ่ยขึ้นอย่างไม่ถือสา พอเห็นว่าส่งอีกคนถึงบ้านปลอดภัยก็โบกมือบ้ายบายให้กับเด็กน้อยทั้งสอง เชนโบกมือกลับอย่างอารมณ์ดีส่วนมินก็หันไปมองหน้าคนตัวสูงกว่าก่อนจะเบะปากคว่ำเหมือนจะร้องไห้...ทำไมพี่ชลต้องว่ามินด้วย
“เชนคุณแม่ไปไหน ทำไมออกมาเล่นข้างนอกแบบนี้” ร่างสูงเลือกที่จะทำเป็นไม่สนใจคนตัวเล็กที่มองเขาหน้าคว่ำก่อนจะเดินไปเปิดประตูรั้วแล้วก้าวเข้าไป สองขาเล็กกำลังจะก้าวตามเข้าไปด้วยแต่ต้องชะงักอยู่กับที่เมื่อคนตัวสูงที่ก้าวเข้าไปก่อนปิดประตูดังกึกใส่หน้า
“เข้าบ้านกัน เย็นแล้วเดี๋ยวเป็นหวัด” หันไปมองน้องชายตัวเองก่อนก้มลงช้อนคนตัวเล็กแล้วเดินเข้าบ้านไป ปล่อยให้อีกคนที่ยืนอยู่หน้าบ้านมองตามอย่างไม่เข้าใจแล้วน้ำใสๆก็ไหลลงมาจากดวงตาคู่โต
“เปี๊ยก เปี๊ยก ร้องไห้” คนตัวเล็กที่เอาคางเกยบนบ่าพี่ชายร้องเรียกสัตว์เลี้ยงตัวน้อยก่อนที่จะมองเห็นว่าเจ้าของของมันกำลังยืนอยู่หน้าบ้านทั้งที่น้ำตานองหน้า รู้สึกเสียใจกับการกระทำของร่างสูง
พี่ชลคนใจร้าย
เช้านี้อากาศแจ่มใสที่สำคัญมันเป็นวันหยุดเขาไม่ต้องไปโรงเรียน เขาตอนนี้ที่กำลังเตรียมสอบเข้าเรียนโรงเรียนมัธยมจนไม่มีเวลามาเล่นกับคนตัวเล็กที่รั้วบ้านติดกันเลย แล้วเขาก็ไม่เข้าใจทำไมพักหลังมานี้มินถึงได้ทำตัวเกเรนักพูดก็ไม่เพราะ ทั้งที่เมื่อก่อนออกจะเป็นเด็กน่ารักใครเห็นก็เอ็นดูแต่ตอนนี้ชอบมีเรื่องกับเด็กผู้หญิงที่เล่นด้วยกันและที่สำคัญชอบทำตัวเรียกร้องความสนใจจากเขา เมื่อก่อนก็น่ารักอยู่แล้วแท้แต่ทำไมตอนนี้ถึงเปลี่ยนไปนัก
“เปี๊ยก เปี๊ยก” เขาหันมองตามเสียงก็เห็นน้องชายเขาที่วิ่งไล่ตามแมวน้อยออกมาจากบ้านของมิน
“เปี๊ยก มามา” เจ้าตัวเล็กวิ่งเข้าไปคว้าแมวที่กำลังวิ่งหนีอยู่ตอนนี้ แต่วืดจับได้เพียงอากาศ
“เชน อย่าวิ่งออกไปเดี๋ยวรถมา” ร่างเล็กคุ้นตาวิ่งตามออกมา พอเห็นว่าคนตัวเล็กกว่าไม่ได้วิ่งเลยออกมาบนถนนก็หันไปวิ่งตามตะครุบเจ้าแมวแสนซน
“ถ้าแมวมันดื้อ ทำไมไม่ซื้อปลอกคอมาใส่ล่ะ” คนตัวโตกว่าที่เห็นว่าคงอีกนานกว่าจะวิ่งตามจับได้เลยเป็นฝ่ายวิ่งไปตามจับให้ก่อนจะยื่นเจ้าแมวตัวเล็กมาให้อีกคน
“เปี๊ยก เปี๊ยก เอามาๆ” คนอายุน้อยสุดเมื่อเห็นว่าพี่ชายของตัวเองเป็นคนจับได้ก็กระโดดดึ๋งๆจะคว้าแมวเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง
“เชนครับ ให้มินอุ้มดีกว่านะเดี๋ยวเปี๊ยกหล่น” เขาหันไปพูดกับน้องชายตัวเองก่อนจะยื่นแมวตัวเล็กไปให้กับอีกคน
“เชนเข้าบ้านกัน” เอื้อมมือมาอุ้มแมวก่อนจะหันไปชวนน้องชายเขาให้ตามเข้าบ้านไปด้วย ไม่แม้แต่จะเอ่ยขอบคุณซักคำ
“เปี๊ยก เปี๊ยก มินขออุ้มหน่อย” คนที่ตัวเล็กกว่ายื่นมือเข้าไปขออุ้ม แล้วเจ้าของแมวก็ยื่นมาให้ก่อนจจะหันมากำชับ
“อย่าวิ่งออกมาข้างนอกแบบนั้นอีกนะ” คนตัวเล็กกว่าพยักหน้าหงึกหงักแล้วก็วิ่งปร๋อตรงไปสวนหลังบ้านทันที
“อ้าว ชลไปยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้นเข้ามาก่อนสิลูก” แม่ของมิน ที่กำลังเดินเอาขยะออกมาทิ้งหน้าบ้านก็เอ่ยทักทันทีเมื่อเห็นว่างร่างสูงของเด็กหนุ่มข้างบ้านมายืนอยู่หน้าประตูบ้านของตน
“น้องเล่นกันอยู่หลังบ้านโน่นลูก” แม่ของมิน ยิ้มให้กับเด็กหนุ่มที่เธอเอ็นดูเหมือนลูกชาย อีกคนก็พยักหน้าเบาๆก่อนจะเดินตามเข้าไป
“มิน ขึ้นๆ ขึ้นไป” พอเดินไปถึงก็ได้ยินเสียงคนอายุน้อยที่กำลังหัดพูดบอกให้อีกคนปีนขึ้นไปบนบันได
“ไม่ปีนเดี๋ยวตกนะ”
“เชนไม่ปีนนะเดี๋ยวคุณแม่ดุ” คนตัวโตกว่าหันไปส่ายหน้าก่อนจะคว้าร่างเล็กของอีกคนที่กำลังก้าวขาสั้นๆนั้นไปที่บันได
“ชล ชล ปีนๆๆ” เมื่อคนตัวเล็กกว่าหันมาเห็นพี่ชายตัวเองก็ชี้มือชี้ไม้ไปทางบันไดทันที
“ไม่ปีนครับ เชื่อมินเดี๋ยวคุณแม่ดุ” คนตัวสูงว่าก่อนจะอุ้มเจ้าตัวเล็กให้ไปนั่งเล็กกับแมวน้อยที่ตอนนี้มีเชือกคล้องไม่ให้วิ่งหนีไปไหน ก่อนจะเดินเข้ามาหาคนตัวเล็กที่ทำหน้ามุ่ยอยู่
“มิน โกรธพี่เหรอครับ” ร่างเล็กที่อยู่ตรงหน้าไม่ตอบ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองเขาน้ำตาคลอแล้วหันหลังวิ่งหนีเข้าบ้านไปปล่อยให้คนตัวสูงกว่ามองตามอย่างเป็นกังวล
ก็แค่เด็กนิสัยไม่ดี ที่ชอบทำตัวเกเร
ก็แค่เด็กคัวเล็กที่คอยวิ่งตามเขาไปทุกหนทุกแห่ง
ก็แค่เด็กที่มีรอยยิ้มพิมพ์ใจทำให้เขามองได้มิรู้เบื่อ
ก็แค่คนที่เคยทำให้ ชลคนนี้เอาไปนอนละเมอฝันถึงได้
ก็แค่คนที่เขาพยายามปฏิเสธใจตัวเองว่าไม่ได้รักมากเกินกว่าน้องชาย
ก็น้องมันยังเด็ก
วันนี้ก็เป็นอีกวันที่เขาพาน้องชายตัวเองเข้ามาเล่นกับคนตัวเล็กข้างบ้านอยู่บริเวณสวนหลังบ้านเหมือนเดิมแต่ที่ไม่เหมือนเดิมคงจะเป็นร่างเล็กที่นั่งหันหลังไม่สนใจเขา เอาแต่หยอกล้ออยู่กับน้องชายของเขาอยู่นั่นแหละ ชลกำลังถูกเมิน!
“มิน วันนี้ไม่เอาจูมเปี๊ยกไปเดินเล่นเหรอ” คนตัวสูงทรุดกายลงนั่งข้างก่อนจะแย่งแมวที่อยู่ในมือของร่างบางมาอุ้มไว้บนตัก
“เชนเข้าไปเล่นของเล่นในบ้านกัน” คนตัวเล็กทำท่าจะลุกเดินหนีเข้าบ้านดีที่เขาคว้าข้อมือเล็กนั่นไว้ทัน ก่อนจะจับแมวไปวางไว้บนตักของน้องชายเขา
“งอนอะไรพี่ฮึ คนดี” คนตัวโตกว่าถามก่อนที่จะยื่นหน้าเข้าไปจ้องหน้าร่างเล็กที่กำลังก้มหน้างุดอยู่ตอนนี้
“ถอยออกไป ฮื่อ” คนตัวเล็กที่ก้มหน้าอยู่ยื่นมือออกมาผลักคนตัวสูงกว่า
“มิน มิน หิว เปี๊ยกหิว” เจ้าตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างยื่นมือมาดึงชายเสื้อของร่างเล็กที่กำลังนั่งก้มหน้าอยู่
“เชนครับ พาเปี๊ยกไปกินข้าวในบ้านนะ” ชลหันไปบอกน้องชายตัวเอง ก่อนที่เจ้าตัวเล็กจะพยักหน้าแล้วอุ้มเปี๊ยกวิ่งเข้าบ้านไปทันที
“ว่างายยยย โกรธพี่เรื่องอะไรครับ” หมือหนายื่นออกไปดึงแก้มยุ้ยๆของอีกคนอย่างหมั่นเขี้ยว
“ฮื่อ ปล่อยนะมินเจ็บ” คนตัวเล็กหันมาโวยวาย แล้วเขาก็ได้เห็นว่าตอนนี้นัยย์ตากลมโตมีน้ำคลออยู่ข้างใน
“เป็นอะไรโกรธพี่เรื่องอะไรครับ” ย้ายมือหน้าจากที่กำลังดึงแก้มยุ้ยของอีกคนมาเป็นประคองด้วยหน้าเล็กให้แหงนมองหน้าเขาแทน
“เมื่อวาน...ฮึก...พี่ชลปิดประตู..ฮึก...ไม่ยอมให้มินเข้าบ้านด้วย...ฮือ” น้ำตานองอาบสองข้างแก้มยุ้ยด้วยความน้อยใจ ประโยคที่เอ่ยขาดหายกระท่อนกระแท่นเพราะเจ้าตัวต้องกลั้นสะอื้น
“พี่ขอโทษนะครับ ยกโทษให้พี่นะ คราวหลังจะไม่ทำอีกแล้วนะ” ใช้มือหนาเกลี่ยน้ำตาที่กำลังไหลเป็นทางออกจากดวงหน้าเล็ก แค่เห็นน้ำตาเม็ดโตผุดขึ้นมาใจเข้าก็บีบแน่นไปด้วยความรู้สึกผิดแล้ว
“ฮึก...พี่ชลอย่าทำแบบนั้นอีกนะ...”
“ไม่ทำอีกแล้วต่อไปนี้จะมาเล่นด้วยทุกวันเลย นะครับ”
“ห้ามเห็นใครสำคัญกว่ามินด้วย...ฮึก...โดยเฉพาะเด็กผู้หญิงพวกนั้น” น้ำตาเหือดแห้งไปแล้วคงไว้ก็แต่เสียงสะอื้นที่เล็ดลอดออกมาให้ได้ยินเป็นช่วงๆ
“สัญญาเลย แต่มินก็ต้องสัญญากับพี่นะว่าจะเป็นเด็กดีเหมือนเดิมห้ามพูดไม่เพราะด้วย นะครับ” แล้วก็ยกนิ้วก้อยยื่นไปตรงหน้าคนตัวเล็กกว่า อีกคนมองอย่างชั่งใจก่อนจะยื่นนิ้วเล็กๆออกมาเกี่ยวไว้ ชลคลี่ยิ้มออกมา ทำไมมินถึงได้น่ารักแบบนี้จนเขาอดใจไม่ไหวค่อยๆก้มหน้าลงไปหวังที่จะสูดความหอมจากแก้มเนียนทั้งสองข้าง
“มิน มิน เปี๊ยกเปี๊ยกอิ่มแล้ว” ชลสะดุ้งก่อนที่จะผละออกจากแก้มเนียนที่เขาเกือบจะสัมผัสอยู่แล้ว ก่อนจะหันไปมองค้อนเจ้าน้องชายตัวแสบที่วิ่งอุ้มแมวตรงมาหา
“เชน ให้เปี๊ยกกินอะไร” คนตัวเล็กที่ยังไม่รู้ประสาหันไปถามเจ้าของอ้อมแขนที่กำลังกอดแมวอยู่
“มาร์ชให้ กินปลาๆ” เจ้าตัวเล็กหันมาตอบก่อนจะทรุดนั่งลงตรงกลางระหว่างมินกับชล โดยไม่ได้รับรู้เลยว่าคนเป็นพี่ชายเคืองตัวเองไม่มากก็น้อย คนอายุมากที่สุดยกมือขึ้นยีหัวเจ้าน้องชายตัวแสบจนผมกระจายอย่างหมั่นเขี้ยว
“ฮ่าๆๆ หัวเชนเหมือนซุเปอร์ไซย่าเลย” มินที่มองเห็นว่าคนตัวโตยกมือขยี้หัวน้องชายจนตอนนี้ผมของเชนชี้ชี้เด่ไม่เป็นทางก็นั่งหัวเราะอย่างชอบใจ ชลมองร้อยยิ้มแล้วก็เสียงหัวเราะที่เขาได้ยินก่อนจะยิ้มออกมาเบาๆ
น้องยังเด็กเกินไป ขนาดเมื่อซักครู่ที่เขาก้มลงจะหอมแก้มน้องยังไม่รู้เรื่องราวเลย แต่แค่นี้ก็ดีเกินพอแล้วแค่ไม่ต้องเห็นดวงหน้าหมองคล้ำกับน้ำตาเม็ดโตที่ไหลมาจากตากลมโตของคนตัวเล็กก็ดีแค่ไหนแล้ว
ก็แค่เด็กที่อยู่ในห้วงความฝันของพี่ชลเกือบทุกคืน
ก็แค่เด็กที่ชอบเอาแต่ใจตัวเอง....แต่พี่ชลก็ไม่เคยขัดใจซักครั้ง
ก็แค่เด็กที่ตอนนี้พี่ชลเทใจรักเต็มหน้าตักก็แค่นั้นเอง
วันช็อตสั้นๆ คาดว่าจะมีต่อซักสองสามตอน
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] My little boy >>up part4<< 2016.07.30 ended (อ่าน 5330 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก