ร้าย 35
“กูรักมึงนะคิวท์”
กูรักมึง
รักมึง
กูรักมึงนะคิวท์ !!!
ผมยืนอึ้ง…
ไอ้พอร์ทดึงผมเข้าไปกอดอีกครั้ง ผมลูบหัวผมเบาๆ ผมร้องไห้ กอดตอบมันแน่น
รู้สึกดีจังเลย…
คำๆนี้ฟังแล้วมีความสุขจัง…
“ร้องไห้ทำไมอีก”มันถาม ใช้นิ้วโป้งเกลี่ยน้ำตาผมแผ่วเบา ผมยกมือเช็ดหน้าลวกๆก่อนจะยกมือรั้งคอมันขึ้นมาจูบอีกครั้ง ตามแบบ
ฉบับของผม
“ฝีมือแค่นี้หัดจะยั่วเหรอมึง อ่อนอะ กลับบ้านไปต้องสอนให้เยอะๆจะได้เชี่ยวดีมะ”มันล้อ ผมก้มหน้ามองพื้นด้วยความอาย ก่อนจะ
ถูกมือหนากระชากเข้าไปในห้องน้ำ
ปัง
“แอบโดดคาบเรียนกันเหรอมึง กูไม่เห็นตั้งแต่ตอนบ่ายเลยนะ”วินกับกัสเดินเข้ามาทักผมกับไอ้พอร์ทหลังเลิกเรียน ไอ้พอร์ทกำลัง
พยุงผมอยู่ ยิ้มระรื้น หันมามองผมน้อยๆ
“เออหนะ กูไม่มีเวลาคุยด้วย ไปก่อนนะวันนี้กูรีบกลับบ้าน”ไอ้พอร์ทว่า ทำท่าจะเดิน แต่กลับโดนวินกันไว้ก่อน
“แล้วนี่ไอ้คิวท์โดนไรมาหว่ะ เป็นจ้ำแดงๆ”วินว่า เดินมาจับตัวผมสำรวจ “อ่อ ที่พวกมึงหายไปเพราะไปเอากันมาใช่ไหม๊ เดินกัน
แทบไม่ไหวเลยนะ”
“เสือกไรมึงหว่ะ หุบปากไปเลยมึงอะ หลีกๆ”
“หมั่นไส้คนรักกันอะ”วินว่างอแง ก่อนจะโดนกัสลากไปที่รถ ไอ้พอร์ทหยุดเดิน ตัวผมลอยขึ้น อยู่บนแขนแกร่งของไอ้พอร์ท มัน
หน้านิ่ง ก้าวขายาวๆไปที่รถ
“เจ็บมากป่าว”
“อะ…ไม่เป็นไร”ผมตอบอายๆ คือว่าผมโครตปวดก้นเลย แต่ไม่อยากบอกมัน หลังที่เรา…กันเสร็จ ขาผมก็แทบทรุด ไอ้พอร์ทมัน
รุนแรงมากเลย อาจเป็นเพราะเราห่างๆกันไปหลายอาทิตย์ อารมณ์มันก็เลยพลุกพล่าน
“อายเหรอ ไม่ต้องโกหกหรอก กูรู้ว่ามึงเจ็บ งั้นวันนี้ไถ่โทษโดยการพาคิวท์ไปเลี้ยงไอติมนะ”
“อื้ออ…ไปไหวเหรอ”ผมถาม คือไม่อยากให้มันอุ้มเข้าไปในห้างหรอก ค่อยวันหลังดีกว่า อยากกินก็อยากกินอยู่หรอก แต่วันนี้ผม
ไม่ไหวจริงๆ
“งั้นเอาให้คิวท์หายดีก่อน พอร์ทค่อยพาไปนะ”ผมพยักหน้าตอบ ไอ้พอร์ทยังขับรถของมันไปเรื่อย สงสัยวันนี้ผมคงได้ไปนอนคอน
โดมันแน่เลย หากกลับบ้านไปสภาพแบบนี้ผมอายแม่มากแน่ๆ
แต่เวลาที่มันพูดเพราะๆแบบนี้…ดูเท่ห์จังเลย…
“ไม่ต้องลงมา”
ไอ้พอร์ทลงจากรถแล้วตรงมาอุ้มผมเข้าคอนโด คนหันมามองกันใหญ่ ผมงุดหน้ากับอกมัน
จนถึงหน้าห้อง ผมยืนกับพื้นโดยมีแขนมันโอบไว้ ก่อนจะถูกยกเข้าในห้อง นอนราบลงกับเตียงกว้าง
“เอาห่มผ้าหนาๆเดี๋ยวไข้ขึ้นอีก นอนไป เดี๋ยวพอร์ท ไปซื้อยากับโจ๊กมาให้นะ”มันยิ้มหวานทำสายตาเจ้าชู้ ผมพยักหน้าตอบยิ้มๆ
ก่อนจะถูกปากหนาฉวยโอกาสที่แก้มอีกครั้ง
“กูออกไปแปบเดียว ห้ามลุกขึ้นมาซนนะมึง ออ…ไม่ถนัดพูดเพราะๆเลยหว่ะ ฮ่าๆ”มันยืนหัวเราะเกาหัวแกรกๆ ทำหน้าต๊อง ผมยิ้ม
ตาม ก่อนจะหลับตาลง เมื่อไอ้พอร์ทออกจากห้องไปแล้ว…
แอด
กึก กึก กึก
ผมได้ยินเสียงฝีเท้าเดินมาทางผม ไอ้พอร์ทกลับมาแล้วเหรอ แต่ทำไมเสียงเดินมันกลับแปลกๆ
ผมโงหัวออกจากผ้าห่มหนา มองไปรอบๆห้อง ก่อนจะไปสะดุดกับส้นสูงสีแดงผมเงยหน้าขึ้นสบตากับผู้หญิงคนใหม่ที่กำลังยืนจ้อง
ผมเขม่ง !
“ฮึ! ไม่คิดเลยนะว่าสวะอย่างนายจะมาอยู่ในคอนโดของพอร์ทได้”
“…..”ผมเงียบไม่ได้ตอบโต้อะไร เธอยิ้ม เดินเข้ามานั่งลงบนเตียงข้างๆ เรียวปากบางกำลังยิ้มน่ากลัว
“ไม่ต้องมาเงียบ ! เมื่อไหร่จะหยุดเลิกยุ่งกับพอร์ทซะทีนะ ไม่รู้ตัวเองอีกรึไง ว่านายมันก็แค่ของแก้เบื่อเท่านั้นแหละ”เจนตะคอก
ผลักผมนอนไปกับเตียงอย่างแรง ผมค่อยๆพยุงตัวขึ้น ก่อนจะผลักเธอตกจากเตียงกลับบ้าง
“กรี๊ด ไอ้ตุ๊ด ! แกกล้าผลักฉันเหรอฮ่ะ รู้จักฉันน้อยเกินไปแล้วนะ”เธอลุกขึ้น ตรงเข้ามากระชากหัวผม ลากลงจากเตียงด้วยแข
นบางๆ แต่ผมไม่คิดเลยว่าผู้หญิงจะแรงเยอะขนาดนี้
“เจ็บนะ…อึก…ยัยบ้า เธอโรคจิตรึไงฮ่ะ !!!”ผมว่า นอนลงไปกับพื้น เจนขึ้นคร่อมผม มือบางตวัดโดนแก้มผมอย่างแรง ผมพยายาม
ปัดป้องมือเธอออก ยังไงเจนก็เป็นผู้หญิง ผมจะทำร้ายเธอไม่ได้ แต่…
อึก…เจนใช้ส้นสูงกระทืบเข้าที่ท้องผมอย่างแรง ผมร้องไห้ตัวงอ เธอยิ้มเยาะก่อนจะฟาดมือลงที่ตัวผมอีก
“จำไว้นะว่าคนอย่างแกฉันไม่ยอมหรอก เลิกยุ่งกับพอร์ทซะอย่าหาว่าฉันไม่เตือน !!”เจนตะคอกคล้ายคนบ้า ตอนนี้ผมกลัวเธอ
จริงๆ
“เรื่องวันนี้แกห้ามเอาไปฟ้องพอร์ทเด็ดขาด ! บะบายนะจ่ะ หวังว่าเราคงไม่ต้องพบกันอีก”เจนเขี่ยร่างผมอีกครั้ง ก่อนจะแต่งตัวจัด
ผมให้เรียบร้อยแล้วก้าวขาออกจากห้อง
“ผมก็หวังว่าเราจะไม่ต้องพบกันอีกเช่นกัน”
“พอร์ท !!!”
เจนอุทานตกใจ ผมพยายามลุกขึ้นนั่ง รู้สึกเจ็บไปทั้งตัว วันนี้เป็นวันซวยไรกัน
“ตกใจมากไหม๊เจน คิดว่าตัวเองเป็นใครห๊ะ !! ถึงได้กล้าเข้ามาเหยียบที่นี่อีก”
“พอร์ท ! ทำไมเจนจะเข้ามาไม่ได้ในเมื่อ เมื่อก่อนเจนก็เคยมานอนที่นี่อยู่ทุกวัน”
“นั้นมันเมื่อก่อน ไสหัวออกไปได้หล่ะ อย่าคิดว่าตัวเองสูงส่งให้มาก”
“กรี๊ดด !!! พอร์ทกล้าไล่เจนเหรอ !?”
“ก็ไล่อยู่เนี่ยไง ออกไป รำคาญ แล้วมึงไปนั่งทำไมอยู่ด้านล่าง เกิดอะไรขึ้น !?”ไอ้พอร์ทขึ้นเสียงดุ เข้ามาพยุงผมให้นั่งลงบนเตียง
เจนมองผมสายตาเคียดแค้น ไอ้พอร์ทหันไปปะทะคารมกับเธออีกครั้ง
“ทำอะไร ! กูถามว่าทำอะไรฮ่ะ !!!”ไอ้พอร์ทตะโกนลั่น ผมสะดุ้ง เจนหน้าซีดลงจัด ผมจับมือมันแน่น กลัวว่ามันจะทำอะไรบ้าๆลง
ไป
“ปล่อย ! กูจะจัดการยัยนี่ให้มึง เจ็บมากไหม๊หล่ะ ทำไมไม่รู้จักดูแลตัวเอง”มันว่าสะบัดแขนผมออก พุ่งเข้าหาเจน ก่อนจะผลักเธอ
ล้มไปกับพื้น
“พอร์ท ~ กล้าทำกับเจนแบบนี้เหรอ!?” เจนร้องไห้ ก่อนจะลุกขึ้น เข้ามาตบไอ้พอร์ท
“พอใจแล้วใช่ไหม ฉะนั้นไสหัวออกไปจากห้องเร็วๆไม่งั้นอย่าหาว่าเราใจร้ายไม่ได้นะเจน”มันว่าเสียงทุ้มต่ำ เจนมองมันด้วยความ
น้อยใจ ก่อนจะก้มลงหยิบกระเป๋าออกจากห้อง
ผมจับมือคนที่ยืนอยู่ข้างๆในนั่งลง แต่มันกลับสะบัดมือผมออกอย่างแรง
“………”
“ไหนเป็นไงมั้ง”มันปรับสีหน้าผ่อนคลายลง ก่อนจะนั่งลงบนเตียงข้างๆ มือหนากำลังตรวจเช็คร่างกายผมไปทั่วตัว
“ถามไม่ตอบอีก เจ็บตรงไหน เจนทำอะไรมึงบ้าง”มันถามน้ำเสียงอ่อนโยน มือของมันกำลังถกเสื้อผมขึ้น ส่วนมืออีกข้างกำลังดึง
กางเกงผมออก
“เฮ้ย …ทำไรอะ”ผมถาม ไอ้พอร์ทหน้านิ่ง ก่อนจะลงมือจับผมแก้ผ้า จนโป๊ ก่อนจะจับโน่นยกนี้ เหมือนจะตรวจอะไรบ้างอย่าง
“นิ่งๆดิ กูจะดูเนี่ยว่ามึงเป็นไรมากป่าว จะได้พาไปให้หมอไปตรวจ”
“พอแล้ว ไม่ได้เป็นไรมาก เจนไม่ได้ทำไรเรา นายคิดมากไปเอง”ผมตอบ มันจ้องผมนิ่งก่อนจะยกมือตีก้นผมเบาๆ
“โกหก มึงนี่ชอบโกหกกูอยู่เรื่อยคิดว่ากูโง่เหรอไง นอกจากรอยตอนบ่ายแล้ว ตัวมึงยังมีรอยช้ำๆแดงๆขึ้นมาอีกด้วย ปากมึงเลือด
ซึมขนาดนั้น คิดว่ากูไม่รู้เหรอ”
“……”ผมเงียบ ไอ้พอร์ทห่มผ้าให้ ก่อนจะเดินออกจากห้องเข้ามาพร้อมกับกล่องยาใบเล็กๆ
“เอาผ้าห่มออกแล้วนอนลงไป เดี๋ยวกูทายาให้”มันว่า พลางวาวกล่องยาลง ผมนอนราบ ถกผ้าห่มลงให้เปลือยแค่อก ก่อนจะโดน
ไอ้พอร์ทดึงออกไป
“เอามาห่มมา”ผมว่า ไอ้พอร์ทยิ้มๆ ก่อนจะผลักหัวผมให้นอนลงไป
“อายเหรอ อยู่แบบนี้แหละ ไม่ใส่อะไรแล้วโครตน่าดู”มันว่า สายตาหื่นๆกำลังจ้องมองผม
หน้าผมแดงซ่าน ใจมันเต้นแรงผิดปกติ
“จะทาก็รีบทา…จะมองอยู่นานไหม๊”
“ครับบบบบ จะรีบทาแล้วจะทำอย่างอื่นไวไวเนอะ”
“บ้า…”
หลังจากทายาแต่งตัวกันเสร็จ ผมกับไอ้พอร์ทก็นั่งกินโจ๊กด้วยกัน มันเงียบๆไม่ได้พูดอะไรผมก็กินของผมไปเรื่อย ก่อนจะถูกไอ้
พอร์ทขยี้หัวเบาๆ
“เจ็บ เล่นไรเนี่ย”
“รีบๆกินเข้า จะได้กินยา แล้วเข้านอน”
“อืม”ผมพยักหน้ารีบตักจีกเข้าปากจนหมดถ้วย ไอ้พอร์ทยื่นยาให้พร้อมน้ำ กินยาเสร็จมันก็อุ้มผมเข้าไปในห้องทันที
‘ขอโทษนะคิวท์ ที่กูต้องเป็นตนเหตุทำให้มึงเจ็บตัว”มันกระซิบที่หู ก่อนจะจุ๊บเบาๆที่หน้าผาก ผมหลับตานอนด้วยความเพลียปน
เหนื่อยล้ามาทั้งวัน
.
.
.
.
“คิวท์ !~”
“หืมม…”
“ลุกไหวป่าว ให้กูพาไปโรงพยาบาลไหม”
“…ไม่เป็นไร…พอไหวอยู่”ผมลุกจากเตียง หัวมันอื้อไปหมดเลย ไอ้พอร์ทมองหน้าผมพลางจับแก้มผมไปมา สีหน้ามันดูกังวล
“กูว่าไม่ไหวหว่ะ นอนนะ เดี๋ยวกูให้ไอ้เกมส์ลาเรียนให้”มันว่า จัดแจงให้ผมนอนลงไป ก่อนจะยกผ้าใบเล็กๆซับไปตามตัวผม
“พอร์ท…ขอบคุณนะ”
“ก็กูรักมึงแล้วหนิ…แค่นี้กูเต็มใจดูแลมึง”
“ขอบคุณที่รักกันนะ…”
ฟู่ววว
ผมเป่าลมออกจากปาก ก่อนจะเช็ดเหงื่อปาดเหงื่อที่ไหลออกมาตากไรผม ไอ้ตัวเล็กหลับไปแล้ว ตัวมันรุ่มๆเหมือนจะมีไข้ ผมไม่
อยากให้มันไม่สบายมากนัก ร่างกายมันก็ยิ่งอ่อนแอ ผมไม่น่ารุนแรงกับมันตอนนี้มีอะไรกันในห้องน้ำเลยจริงๆ แต่สิ่งที่ทำให้ผม
แทบคลั่งเมื่อเห็นเจนมาอยู่ในห้องของผม พร้อมกับสิ่งที่รู้ว่าเธอทำร้ายไอ้คิวท์
ยิ่งคิดก็ยิ่งหงุดหงิด !!!
ถ้าเป็นผู้ชายป่านนี้มันอัดน่วมไปแล้ว แต่ตกอยู่ที่เจนเป็นผู้หญิง ผมก็ต้องพยายามระงับอารมณ์แต่หากมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก เห็น
ทีมันก็ต้องมีเรื่องกันบ้าง ถึงจะรู้สึก…
“ยัยเจนเป็นอะไรมาย่ะ หน้าบึ้งมาเชียว เมื่อวานก็หายไปไหนมา”
“หยุดบ่นมากซะที ฉันรำคาญ คนยิ่งเซ็งๆอยู่”เจนสะบัดใส่ ก่อนจะกระแทรกก้นลงบนเก้าอี้ด้วยความหงุดหงิด
“เป็นไรย่ะ คิมเขาดูแลเธอไม่ดีเหรอ”
“คิมบ้าคิมบออะไร ตอนนี้ฉันหันไปสนใจพอร์ทแล้วย่ะ”
“พอร์ท ! แต่นายนั้นมีแฟนเป็นผู้ชายไปแล้ว คนเขารู้กันทั้งโรงเรียน แล้วเธอจะไปแทรกกลางความรักเขาหรือไงจ่ะ”
“กรี๊ดด ! หยุดพูดเรื่องนี้นะ ให้ตายฉันก็ไม่ยอม ไอ้ตุ๊ดนั้นจะมีอะไรดีไปกว่าฉันเชียว แถมยังจนอิ๊ ! ไม่นานหรอก พอร์ท ก็ทิ้งมันเอง”
“แล้วเธอต้องรอไปนานแค่ไหนกัน หึ ! เจน หาวิธีที่ทำให้พวกมันจบกันเร็วๆสิ”
“อื้มม…ใช่อย่างที่เธอบอกด้วย…เราจะเล่นสนุกอะไรกันดีหล่ะคราวนี้ฮ่ะ ยัยฟ้า…”
“ไม่อยากเกินความสามารถเราหรอกย่ะ ฮ่าๆๆๆ” เสียงสองสาวหัวเราะลั่น ในหัวของพวกเธอกำลังคิดแผนชั่วร้ายกันอย่างเมามันส์
ผู้หญิงกี่คนแล้วฉันเขี่ยส่งนรกไปเมื่อมายุ่งกับพอร์ท
ทำให้มันรู้ว่า ฉันนี่แหละ คือ ตัวจริง !!!
.................................................
นอนนึกไปนึกมา พล็อตเก่าๆมันเข้ามาในหัว อูยย คงสนุกพิลึกอ่ะ = ="
ช่วงนี้อาจมาช้าไปนะค่ะ ไม่ได้หายไปไหน แค่ไม่ค่อยอยากจะอัพ นิยายแต่ละตอนกว่าเราจะอัพ เราแต่งนานมาก T^T พอดีแต่งไม่เก่ง จึงใช้เวลาไปเยอะ ไม่ค่อยมีเวลาว่างแบบสบายๆ ยังไง รอกันช่วงปิดเทอมก่อนนะ เพราะเราว่างโลด ไม่น่าเกินเดือนมีนานี้คงได้ปิดเรื่องนี้ซะทีแล้วหล่ะ อิอิ
หัวข้อ: Prince love ♥วุ่นนัก สะดุดรักนายวายร้าย ร้ายไม่ร้ายไม่รู้ แต่รักร้ายๆของคิวท์จบแล้วจ้า ^^ 9/3/12 (อ่าน 274061 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก