หัวข้อ: Idylle ไม่ไหวจะเกรียน! 5/12/14 ::ไม่เกรียนที่ 25 End:: From This Moment On P.55

[kenghan]

และแล้วเราก็ตามกลิ่นเกรียนๆมาเหมือนเดิม

[A_ay]

อ๊ายยย   
หนุ่มน้อยข้างบ้านนน

มาเจิมเกรียน

[Rhythm]

 

[august_may]

ไม่ไหวจะเกรียนจริงๆด้วย

[lptk]

ต้อนรับเรื่องใหม่จ้า

[ninkara]

ปกปิดความเกรียนไม่มิด จริงๆ- -* 5555+

[navysilver]

ต้อนรับเรื่องไม่นะ 

น่าสนๆ   

[DraCo_SLa13]

เค้ารู็นะว่าคนเกรียน เอ๊ย เป็นเขียนเป็นใคร

[pp4]

กดเป็ด กด+ ต้อนรับเรื่องใหม่ค่า!!~♥
รอตอนต่อไปน้า~><

ปล.รังสีเกรียนแย๊กกกกกกก กร๊ากๆ (ก็ไม่ค่อยจะมิดอ่ะนะ)

[mascot]

ไม่ค่อยรู้เลยนะว่า "เกรียน" มาแล้วจร้า

[litlittledragon]

เดาไม่ผิดสินะ ถึงจะเหมือนพยายามจะปิด แต่ก็... คนแต่งเกรียนยังไงก็ยังงั้นแก้ไม่ได้ ยังเผยความเกรียน
จนคนอ่านต้องพยายามทำเป็นไม่รู้ เหมือนตอนเห็นนกกระจอกเทศเอาหัวหมุดรู...

[coon_all]

ตามมาเกรียนเจ้าค่ะ
รอติดตามตอนต่อไปนะคะ

[TONG]

ปมครอบครัว เด็กข้างบ้าน พล๊อตน่ารักแบบที่ชอบอ่านเลยจ๊ะ

รอลุ้นต่อไป

[MaeMoo]

มาต้อนรับเรื่องใหม่ ของคนเขียนที่คุ้นเคย

เนื้อเรื่องน่ารักมาก ชอบจังมีพ่อสองคน กำไรเห็นๆ

[zhiki]

เห่ย................ชื่อเรื่องนายเท่มากอ่ะ ขย่มไลท์ทีนึงดิ!!! 

ยังไม่ได้อ่าน เรามาจิ้มชื่อเรื้อง พร้อม + ให้ก่อน!!!

[OnLyOnE]

ไม่ไหวจะเกรียนจริงๆด้วย

คิดเหมือนเลยครับ 55 มันเกรียนจริงๆ 

[yeyong]

ชอบจังร้องเพลงบางระจันแล้วต้นไม้จะฮึกเหิม

[taroni]

น่าติดตาม 

[sukie_moo]

แล้วน้องไอดิลจะรีบเดินอกมาทำไม พี่ยังอยากรู้พ่อ พ่อ ทั้ง 2 คนอยู่นะ อิอิ

[Idylle]

นี่..ขอโทษนะครับ ดูนั่นดิ ชื่อใหม่ ยูเซอร์ใหม่ กระทู้ใหม่ เรื่องใหม่(เอามือชี้ๆ)
จะมาทำเหมือนเคยรู้จักกันทำไมฟระ ผมไม่ใช่คนที่คุณก็รู้ว่าใครนะเฟร้ย!!
( )

Chapter 1 :: ครอบครัวตัวเกย์.. [แค่ชื่อตอนแรกก็ไปละ -*-] 

คือบทกวี..แห่งศักดิ์ศรี
คือดนตรี..ที่แจ่มชัด
คือภาพเขียน..เจิดจรัส
คือทิวทัศน์..อันงดงาม

ผมไม่เคยถามมานานแล้วนะ..
ว่าไอ้ร้อยกรองบ้าๆบอๆที่แปะติดฝาผนังไว้เนี่ยใครมันแต่งไว้ เมื่อไหร่ และอย่างไร เออ.. และทำไมด้วย
เพราะผมคอยถามพ่อตั้งชาติกว่ามาแล้ว แต่คำเดียวที่พ่อตอบคือ “ไม่มีอะไร๊” พร้อมกับรอยยิ้มกวนตีน -*-
หลายครั้งที่ผมคิดว่าพ่อช่างเกรียนจนน่าถีบเหลือเกิน (นรกนะมรึง!)

“คิดนินทาใครอยู่รึเปล่าไอดิล”
.
.
เย้ย!
นึกถึงพ่อ พ่อก็มา
“เปล่าครับพ่อ”
ผมฉีกยิ้มเกรียนๆที่เลียนแบบพ่อมา พร้อมกับโกหกชัดถ้อยชัดคำ จนพ่อผมเหล่ตามอง “แน่ใจ๊”

“โอ๊ยพ่อ แค่ความคิด เอาผิดไม่ได้นะครับ”
ผมโวย

“งั้นก็แสดงว่าโรคจิตคิดไม่ซื่อจริงๆด้วย”
พ่อผมถลึงตามอง

“โอ๊ย อะไรเนี่ย หาเรื่องได้แม้กระทั่งลูก”
พ่ออีกคนเดินเข้ามาพอดี แล้วอุทธรณ์ล้อๆ
เอาเป็นว่าผมจะเรียกพ่อผู้มาใหม่ว่าพ่อหล่อ (จริงๆก็หน้าตางั้นๆอ่ะ << อ้าว ไม่เข้าข้างพ่อตัวเอง)
และเรียกพ่อคนที่อยู่กับผมก่อนหน้าว่าพ่อน่ารัก (ซะเมื่อไหร่) ละกัน

“ปล่อยลูกมันคิดอะไรของมันไปเถอะน่า”
พ่อหล่อพูด นี่ครับแบ็คสนับสนุนของผมตลอด 17 ปี ฮ่าๆ !

พ่อน่ารักหันไปทำตาดุใส่พ่อหล่อ แล้วโวยใส่
“มึงหุบ- อุ๊บส์”
พ่อน่ารักยกมือขึ้นปิดปากกะทันหัน และกระแอมไอ “ผมหมายถึง.. คุณไม่ต้องพูดหรอกน่า”
พ่อน่ารักเปลี่ยนคำพูดขณะพ่อหล่อกลั้นขำราวรู้สันดานของพ่อน่ารักเป็นอย่างดี
ไอ้ผมเลยฉวยโอกาสนั้นคว้ากระเป๋าหนังสือเดินออกมาจากบ้านครับ

“ก๊ากๆ เกือบหลุดนะ”
เสียงพ่อหล่อแว่วมา

“มึงก็อย่าแกว่งปากหาเสี้ยนดิ แม่ง หาเรื่องกูตลอดอะ”
พ่อน่ารักฉอดๆ
พ่อ.. รู้มั๊ยว่า.. ผมยังยืนอยู่หน้าบ้านนะ = =

“เบาๆสิ เดี๋ยวลูกก็ได้ยินหรอก”
พ่อหล่อแกล้งพูด
แต่เท่าที่ผมเข้าใจ จนตอนนี้พ่อหล่อก็ยังอมยิ้มขำๆประจำเวลาคุยกันฉัน คุณ-ผม กับภรรเมีย ประหนึ่งรู้สันดานพ่อน่ารักดี

“เออว่ะ จริงด้วย กูลืม เอ้ย ผมลืม”
-*-
แล้วผมก็ได้ยินพ่อหล่อฮาแตก

“หยุดหัวเราะเดี๋ยวนี้นะไอ้เหี้ยทัศน์!”
พ่อน่ารักแว๊ดใส่

“อ่าว อย่าขึ้นเหี้ยสิวะ ไอ้เกรียน!”
นั่น..พ่อหล่อเอามั่ง

“โอ๊ย ก็ใครกันล่ะที่ชอบบอกว่ากูปากหมา กูก็แค่ไม่อยากให้ลูกเหมือนกูเท่านั้นเองอะ”
.
.
พ่อน่ารักครับ.. ไม่ทันละมั้ง -*-
ให้ตายเถอะ.. ผมอยู่กับพ่อมากี่ปีแล้ว พ่อคิดได้ยังไงครับว่าผมจะไม่เคยได้ยิน
เวลาพ่ออยู่ด้วยกันสองคนก็มึง-กูใส่กันทุกที ยิ่งเวลาทะเลาะกัน ขอโทษเถอะ เหี้ยห่ามาเต็มบ้านอะ
พอผมอยู่ด้วยทำมาเป็นคุณ-ผม ชิชะ -*-

ผมนึกขำในใจ กอดกระเป๋านักเรียนแนบอก.. ก้าวไปตามถนนที่ทอดยาวสู่โรงเรียนในแสงแดดอ่อนๆยามเช้า
ต้นไม้เขียวชอุ่มสองข้างทางที่มองเมื่อไหร่ก็สดชื่น..เมืองเล็กแห่งนี้เป็นที่รักของผมเหลือเกิน

“เดินแดก-ลมแต่เช้านะมึง”
เสียงทักทายและมือมาแตะไหล่ผมเบาๆ
จะเป็นใครไปไม่ได้ เพื่อนร่วมทางเกือบทุกเช้านั่นเอง

“เออ มันอร่อยดี กูชอบแดกว่ะไอ้ฟัค”
ผมตอบกลับไปยิ้มๆ

“ฝันเว้ย!”
มันขัดขึ้นเหมือนทุกที “มึงเรียกกูว่าไอ้ฟัคแล้วกูนึกถึงคำพิพากษาของชาติ กอบจิตติทุกที”

ผมฮาแตก “รึมึงจะเป็นสมทรง?”

“ไอ้เวรนี่!”
ไอ้ฝันตอกกลับ บ่งบอกว่ามันคิดยังไงกับความคิดผม

“กูไม่ได้หมายของไอ้ฟักของคุณชาติซักหน่อย กูหมายถึง เอฟ ยู ซี เค เว้ย เป็นคำด่า ฮ่าๆ”
ผมย้ำสิ่งที่มันรู้อยู่แล้ว

“แม่ง ไอ้เกรียน!”
ไอ้ฝันด่าไม่จริงจังนักเพราะมันรู้ว่าผมล้อเล่น

“ช่วยไม่ได้ว่ะ กูติดพ่อมา ฮ่าๆ”
ผมตอบมันพลาง หัวเราะพลาง

เราสองคนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็กครับ
ไอ้ฝันเป็นหนึ่งในเพื่อนไม่กี่คนของผม เพราะมันดันแหกกฎธรรมชาติเป็นผู้หญิงที่ชอบเกย์ซะงั้น
มันจึงชอบไปบ้านผม นั่งมองพ่อผมว๊ากใส่กันแล้วเสือกยิ้มร่า มันโรคจิต -*-
มึงลองมาเป็นกูสิ ได้ยิน 17 ปี แล้วมึงจะเบื่อโดยอัตโนมัติ ฮ่าๆ

..เลยเป็นปกติของทุกวันครับ ที่สองเพื่อนจะมาบรรจบกันบนเส้นทางเล็กๆมุ่งหน้าไปโรงเรียนพร้อมกัน
เดินครับเดิน ลดโลกร้อน เนื่องจากบ้านใกล้

. . . . . . . . . . . . . . . . . .

และก็เป็นปกติของทุกวันเช่นกัน..ที่เลิกแถวก่อนเดินเข้าห้อง ผมจะโดนพวกที่คิดว่ามันเป็นผู้ชายแท้และแมมซะเหลือเกินล้อ ซึ่งเนื้อหาต่อจากนี้ อยู่ในบท::INTO::แล้ว ผมจึงจะไม่กล่าวซ้ำเพราะขี้เกียจ
(คนอ่าน:มีงี้ด้วยเหรอวะ!)

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ผมมองไอ้เด็กใหม่ตาขุ่นๆ โอเคก็ควรจะขอบใจมันละนะที่ช่วยพาผมวิ่งมา แต่ไอ้ห่า กูเหนื่อย
ผมจึงพยักหน้าให้มันทีหนึ่ง แล้วหันหลังเดินไปเข้าห้องเรียน
มันจะคิดว่าผมมารยาททรามก็ตามแต่ แต่ผมจะไม่คุยอะไรมากกับมัน เกรงจะมีปัญหาเดิมๆ คือ ต่อยกับผู้ชาย
ทว่า ผมก็ได้รู้ในคาบแรกของเช้าวันนั้นครับ ว่าไอ้หน้ากวนตีนไม่ใช่แค่เพื่อนบ้านและเพื่อนร่วมโรงเรียน
..แต่ยังเป็นเพื่อนร่วมชั้น..
.
.
“ที่นั่งข้างๆมึงยังว่างอยู่ กูขอนั่งนะ”
มันบอกหลังจากแนะนำตัวกับเพื่อนและอาจารย์เสร็จ
ผมก็ยักไหล่
ใครไปห้ามตูดมึงล่ะ? อยากหย่อนตรงไหนก็หย่อนไปดิ
.
.
“กูชื่อหมอกนะ”

“กูได้ยินแล้ว”
ผมขัดขึ้นทันที
ก็เมื่อกี้มันเพิ่งแนะนำตัวหน้าชั้นในฐานะนักเรียนใหม่ไป จะพูดซ้ำๆทำไมวะ

“แล้วมึงชื่ออะไร?”
มันยิงคำถาม แม่งเสือกจริงจังอะ

“ไอดิล”
ผมบอกสั้นๆ

“ไอดิล? ไอดิลเหรอ แปลว่าอะไรวะ ชื่อแปลกๆ”
มันเลิกคิ้ว
ผมจึงพ่นลมหายใจแล้วบอกมัน
“ไว้แล้วกูจะถามพ่อกูมาให้”

“ปาก..”
มันพึมพำเบาๆ ก่อนหันสายตาละจากผมไป
ผมขมวดคิ้วหันไปหาเรื่อง

“ปากอะไร?”
พูดให้ดีๆนะมึง เดี๊ยะ เดี๋ยวสวย

“ปากกา กูหาปากกาอยู่ ทำไม หรือมึงมีปัญหากับปากกากู ไอดิล?”
มันยักคิ้ว
หน็อย..!

. . . . . . . . . . . . . . .

ตกเย็น ผมกำลังจะเดินกลับบ้านตามประสาพวกบ้านใกล้โรงเรียนเช่นเคย
ส่วนไอ้ฟัคก็กลับพร้อมผมบ้างไม่พร้อมบ้างแล้วแต่ธุระปะปังของมัน

“เฮ๊ย ไอ้ดิล ไม่ขึ้นไปสมาคมเหรอวะวันนี้”
ไอ้ฝันตะโกนถาม

“ไม่ว่ะ งานเยอะ ปล่อยมึงเฝ้าห้องไป”
ผมตอบมัน

“โห มึงเป็นประธานรึเปล่าวะเนี่ย”
ไอ้ฝันเว้ย

“ได้ข่าวมึงยัดเยียดตำแหน่งให้กู”
-*-

สุดท้ายมันจึงพยักหน้าและโบกมือลา
ผมยิ้มและออกก้าวเดินต่อ
มันก็ไกลนิดหน่อยแหละนะ แต่ไม่เป็นไร เดินไป เดินไป ฮุยเลฮุย
เมืองของผมสวยครับ ผมจึงไม่เคยเบื่อที่จะเดิน ผมได้แต่ภาวนาให้ทิวทัศน์แถวนี้ไม่เปลี่ยนไปตามยุคสมัยเร็วนัก
..ทิวทัศน์
คือทิวทัศน์..อันงดงาม
ใช่สินะ ประโยคนี้มาจากกลอนที่ผนังนี่หว่า


ปี๊ด ปี๊ด..
เสียงแตรมอเตอร์ไซค์บีบดังมา
อะไรวะ กูก็เดินชิดข้างทาง

.
.
“เฮ้ กลับด้วยกันมั๊ย?”

..ไอ้หมอก -*-

ผมมองมันที่อยู่บนมอเตอร์ไซค์คันเท่แล้วก็ส่ายหน้า ได้ข่าวกูเดินอยู่ทุกวัน

“ไปเถอะ บ้านติดกัน ดูไม่ดีเลย ถ้ากูจะไม่รับมึงไปด้วย”

ผมพ่นลมหายใจ แล้วชี้ลงไปข้างล่าง
“เห็นตีนกูมั๊ย เดินเองได้”

“อย่าเกรียนได้มั๊ย บ้านใกล้กัน ไปด้วยกัน ขึ้นมาเร็ว”
.
.
อะไรของมึงวะ!?

สุดท้ายผมก็ขึ้นล่ะครับ เอาวะ แม่งมีน้ำใจต้องรับไว้ แต่วันนี้วันเดียวนะมึง
ผมเริ่มไม่ค่อยคุ้นชินที่มีเพื่อนผู้ชายแล้วล่ะครับ มักจะมีปัญหาชกต่อยกันทุกทีไป

ไม่นานนัก เราสองคนก็มาถึงบ้าน
ผมเห็นแม่มันยืนอยู่หน้าบ้านพอดี จึงยิ้มและยกมือไหว้ แต่เธอทำท่าแปลกๆยังไงไม่รู้

“ขอบใจ”
ผมบอกมันโดยไม่ติดใจอะไร มันเองก็พยักหน้า และเอารถเข้าไปจอดในบ้าน

“อ้าวพ่อ หวัดดี พ่อทัศน์ล่ะครับ”
ผมยกมือไหว้พ่อน่ารักที่กำลังรดน้ำต้นไม้ (แต่ไม่ได้ได้ร้องบางระจันเหมือนผม พ่อแกร้องเดือนเพ็ญ ด้วยเหตุผลที่ว่าแกอยากให้ต้นไม้ผ่อนคลาย -*- ซึ่งผมว่าอีกไม่นานต้นไม้คงตายเพราะสับสน ว่าจะฮึกเหิมดีหรือจะผ่อนคลายดี)

 “เพิ่งกลับมาถึง อยู่ในบ้านแน่ะ”
….

“นี่ ลูกรู้จักกับเด็กบ้านนั้นด้วยเหรอหมอก”
ผมได้ยินเสียงดังมาเบาๆจากบ้านข้างๆ ผมเองก็พยายามไม่สนใจอะไร ดูพ่อน่ารักรดน้ำต้นไม้ร้องเดือนเพ็ญไป

“ครับ ก็.. เขาอยู่ห้องเดียวกับผม”
เสียงไอ้หมอกตอบกลับ

“แล้วทำไมต้องกลับมาด้วยกันด้วยล่ะ”
เหมือนว่าเสียงนั้นจะไม่สนใจว่าผมกับพ่อจะได้ยินเอาซะเลย
พ่อน่ารักหันไปมองอย่างประหลาดใจ

“ก็แล้วทำไมล่ะครับ ก็ผมเจอเขาพอดีตอนขี่รถกลับ”
เสียงไอ้หมอกถามอย่างงงๆ และหันมามองผมเช่นกันแล้วตอนนี้
แม่มันทำหน้าลำบากใจ แล้วบอกเบาๆ
แต่กูได้ยิน..

“บ้านนั้นเขาเป็นเกย์ อย่าไปยุ่งดีกว่า”
.
.
“ไอดิล!”
พ่อผมยึดไหล่ผมไว้ไม่ต่างกับที่ผมยึดไอ้ฝันไว้วันนี้ เมื่อผมเม้มปากและตั้งท่าจะเดินไปฉะกับคุณเธอที่ริมรั้ว

“แต่-”
“พ่อบอกว่า-ไม่-ไง เข้าบ้านเถอะ”
พ่อน่ารักลากผมไป
ผมหันไปมองอย่างขุ่นเคือง ทันเห็นสายตาขอโทษจากไอ้หมอก แต่ผมไม่สนใจ สะบัดหน้ากลับ
.
.
“พ่อห้ามผมทำไมอะ”
ผมเริ่มทันทีที่เข้ามาในบ้าน
แต่พ่อน่ารักเงียบ แสดงถึงเจตจำนงที่ว่าจะไม่คุยเรื่องนั้น

“มีอะไรกันรึเปล่า?”
พ่อหล่อเลิกคิ้วมองเราสองคน

“ผู้หญิงที่เพิ่งย้ายมาใหม่บ้านข้างๆ-”
“ไอดิล! ไม่ต้อง-”
พ่อน่ารักพยายามขัด แต่ผมพูดต่อ
“ลูกชายเขาอยู่ห้องเดียวกับผม ก็เลยรับผมมาด้วยวันนี้ แต่แม่เขาเตือนไม่ให้ยุ่งกับผม เพราะบ้านเราเป็นเกย์ ผมจะด่า แต่พ่อห้ามผมไว้”

“พอแล้วไอดิล ไปอาบน้ำซะไป ตัวเหม็นมาเชียว”
ผมตั้งท่าจะขัด แต่พ่อน่ารักถลึงตาใส่ดุดุ ผมจึงจำยอมต้องเดินห่างไป


“มึง..”
ผมได้ยินเสียงพ่อหล่อเรียกคนรัก

“นี่ มึง..”
พ่อหล่อเรียกอีกครั้ง ผมจึงถอยหลังกลับมาแหวกมู่ลี่มองดู
พ่อหล่อเอามือแตะไหล่พ่อน่ารักไว้

“เป็นความผิดของกูเอง กูไม่น่าอยากเลี้ยงเด็กเลย เราไม่น่ารับเค้ามาอยู่กับเรา เราทำให้เค้าไม่มีเพื่อน แบบที่ผู้ชายคนอื่นมี ไอดิลไม่ใช่เกย์ด้วยซ้ำ เราทำให้เค้ามีปมด้อย”

“เกรย์ ไม่เอาน่า เราเคยคุยเรื่องนี้กันแล้วนะ”
พ่อหล่อโอบกอดคนรักเอาไว้

“แต่กูรู้สึกผิดมาตลอด ลำพังมีคนไม่ชอบเราสองคนไม่เป็นไร แต่ลูกไม่เห็นเกี่ยวเลย เราทำให้เค้าลำบาก”
.
.
“ทำไมไม่ถามผมล่ะครับ ว่าผมลำบากรึเปล่า”
ผมเดินกลับมาในห้องนั่งเล่น

“พ่อบอกให้ไปอาบน้ำไง”
พ่อน่ารักย้ำคำ และพยายามเช็ดน้ำตาออก

“ผมไม่ใช่เด็กแล้ว ผมคิดอะไรผมรู้ดี ทำไมพ่อไม่ถามผมว่าผมลำบากรึเปล่า?”

พ่อน่ารักเม้มปาก
“ถ้าพ่อไม่ไปเอาลูกมาเลี้ยง..”

ผมแค่นหัวเราะและขัดขึ้น
“ผมก็คงจะยังอยู่บ้านเด็กกำพร้า หรือไม่ก็ครอบครัวไหนที่อาจจะไม่ได้รักผมอย่างที่พ่อรัก!”

“แต่มันจะดีกว่าถ้าลูกได้อยู่ครอบครัวที่ปกติ พ่อขอโทษ ..ขอโทษนะ”

ผมทิ้งกระเป๋านักเรียน เดินไปสวมกอดพ่อไว้ด้วยความรักทั้งหมดที่มี
“ผมรักพ่อ รักที่พ่อเป็นอย่างนี้ ผมไม่ได้เกิดมาจากพ่อ แต่ผมเกิดมาเพื่อเป็นลูกพ่อ แคร์สิ่งนี้..ให้มากกว่าคำพูดคนอื่นเถอะนะครับ”

พ่อหล่อยิ้ม และกอดทั้งผมและพ่อน่ารัก
“ให้มันได้อย่างนี้สิ”

ผมซุกตัวในอ้อมกอดพ่อ และนึกถึงสิ่งที่ผู้หญิงบ้านข้างๆพูด
แม่ม.. ถ้าไอ้หมอกไม่เสือกรับผมขึ้นมา พ่อก็ไม่ต้องกลับมากังวลเรื่องนี้อีก
ไอ้หมอก..พรุ่งนี้กูจะไม่แม้แต่มองหน้ามึงเลย!

. . . . . . . . . . . . . . .

ขอได้รับความขอบคุณจากคนเขียนเฉยๆว้อย 

[zhiki]

^

^

^ จิ้ม!!!! 

[Jimmeiiii*]

55555555555555 กร๊ากกกกกกกกกก
นั่นไงกูว่าแล้วว่าต้องเป็นลูกของไอ้ทัศน์กับน้องเกรย์

ปล.ปากคุณนายแม่หมอกเธอช่าง..ชิชะ!มาว่าน้องเกรย์กู

[lolilo]

น้ำตาซึม น้องดิลเริ่ดอะ !!

[silverphoenix]

แว๊กกกกก  เผลอแปปเดียว  ทัศน์เกรย์มีลูกกันแล้ววววว

แม่หมอกก็เหอะ  แยกแยะไม่ออกหรือไงว่าเป็นเกย์แต่ก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อนซะหน่อยย
ปลื้มดิลมั่กๆ  อิอิ

เอิ่ม...เผลออินอีกแระ  กระ... เอ้ยคนเขียนก้ออย่าว่าเลยน้าาา

ปล้ำลิง  ฝากไปบอกคนเขียนอินดี้อินเลิฟหน่อยน้า(รุจักกันป่าว  อิอิ)ว่าเกรียนคนอ่านรออินดี้อินเลิฟอยุเสมอน้าาาา

[pui]

ทัศน์  กับ เกรียน ชื่อคุ้นๆๆเนอะ
 

[aorpp]

อ๊ากกก น่ารักกกกกก
ครอบครัวสุขสันต์
นึกภาพไม่ออกเลยว่าไอ้เกรย์เกรียนตัวน้อยจะเป็นพ่อได้ยังไง
แต่มัันเป็นไปแล้ววววววววว ยะฮู้ 

[usaki]

ชอบ  อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอะ   (ได้ข่าวว่าเขาเพิ่งลง ใจร้อนไปและ -*-)

[whiteky]

เอ๊อ !! แต่งกันซะงั้นอ่ะทัศน์เกรย์ ... ไม่มีบอกเล๊ย

แถมไปเอาเด็กมาเลี้ยงอีก ให้มันได้อย่างนี้เซะ ฮ่าๆๆๆ

[special]

ดีใจ.... ยังมีเกรียนมาแจมมมมมม   

[A_ay]

แหมมีแม่เกรียน   เอ้ยพ่อเกรียนแบบนี้นี่เอง


ขอลูกชายคนนี้เป็นคิง(?)นะค้าบ