ตอนที่ 1 << HoiHug’s Mode >>
“ฮอยฮักจ้ะ ถ้าหนูไม่พูดหรือแสดงออกก็ไม่มีใครรู้หรอกนะว่าหนูต้องการอะไร หนูต้องแสดงความรู้สึกหรือพูดออกมาตรงๆ จากใจนั้นแหละ คนอื่นเขาจะได้รู้ว่าหนูกำลังคิดหรือรู้สึกยังไงอยู่”
“ฮะ ต้องพูดตรงๆ ใช่ไหมฮะ?”
“จ้ะ ต้องซื่อสัตย์ต่อใจตัวเองด้วยนะจ๊ะ”
“คุณครูฮะ”
“อะไรจ๊ะ?”
“ครูมีตีนกาเพียบเลย ก็ครูแก่หงักนี่เนอะ”
“...”ปิ๊บ ปิ๊บ ปิ๊บ ตุบ!
ผมยื่นมือไปปิดนาฬิกาปลุกรูปเพนกวินระบำชาวเกาะแล้วค่อยๆ คลำมือไปจับกรอบรูปที่วางไว้ข้างๆ กัน ผมลืมตาตื่นมองดูกรอบรูปในมือรับเช้าวันใหม่พร้อมกับส่งยิ้มนิดๆ ให้คนที่อยู่ในรูปถ่ายนั้น ทั้งสองยืนเคียงข้างกันแล้วยิ้มสดใส
“อรุณสวัสดิ์ครับคุณพ่อคุณแม่”
ผมลุกขึ้นนั่งหันตัวมาวางกรอบรูปอย่างเบามือก่อนจะก้าวเท้าลงจากเตียงนอน พาตัวเองเข้าห้องน้ำเพื่อทำธุระส่วนตัวในตอนเช้า ไม่นานผมก็เดินหัวยุ่งออกมาจากห้องลงไปข้างล่าง
ภารกิจแรกในตอนเช้าของผมคือทำอาหารเช้าครับ อ๊ะ! ผมพร่ำมาตั้งนานยังไม่ได้แนะนำตัวให้รู้จักกันเลย งั้นผมขอแนะนำตัวเลยล่ะกัน สวัสดีครับ ยินดีที่ได้รู้จักทุกๆ คน ผมชื่อ 'ฮอยฮัก’ ซึ่งเป็นภาษาถิ่น ฮอยก็คือรอย ฮักก็คือรัก ฮอยฮักก็คือรอยรักนั้นแหละครับ เหอะๆ แอบติดเรตเนอะ!
ครอบครัวของผมประกอบไปด้วยผมและพี่ชาย พี่ชายของผมชื่อว่า ‘ฮอยยิ้ม’ แปลว่ารอยยิ้มนั้นแหละครับ ดูดีกว่าชื่อผมอีกเนอะ อาจจะแปลกใจว่าทำไมครอบครัวของผมถึงได้มีแค่สองคน บอกไว้ก่อนว่าผมไม่ได้เกิดจากกระบอกไม้ไผ่นะครับ กรุณาอย่าเพิ่งเข้าใจผิดกัน
พ่อแม่ของผมท่านเสียชีวิตไปตั้งแต่ผมเรียนประถม อ่า...พวกท่านประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ครับ สุดท้ายผมก็ได้คุณลุงพี่ชายแท้ๆ ของพ่อรับเป็นลูกบุญธรรมแต่พี่ชายของผมไม่ยอมเป็นลูกบุญธรรมของคุณลุง พี่เรียนจบมัธยมปลายก็ตัดสินใจออกมาทำงานหาเงินเลี้ยงดูตัวเอง พี่ชายของผมแมนมากครับแต่ตอนนี้อย่าพูดถึงเล๊ย ผมอยู่กับพวกคุณลุงจนกระทั่งพี่ชายขอให้ผมมาอยู่ด้วย ผมก็เลยย้ายกลับมาอยู่กับพี่ที่บ้านเก่าและย้ายมาเรียนมัธยมปลายที่นี้ด้วย
เอาล่ะ! ผมทำกับข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ภารกิจต่อไปของผมก็คือปลุกเจ้าพี่ชายบ้าที่ตอนนี้ยังนอนอุตุอยู่บนเตียงแน่ๆ ผมเดินขึ้นชั้นสองของบ้านมาที่หน้าห้องของพี่แล้วเปิดประตูห้องเข้าไป พี่เขาไม่เคยล็อกประตูหรอกครับ ผมเดินมายืนอยู่ข้างๆ เตียงนอนที่มีชายหนุ่มที่มีใบหน้าหล่อเหลาหลับตาพริ้มน่าเอ็นดู ขนาดนอนพี่ของผมยังแอ๊บหน้าเด็กเลยว่ะ!
“พี่ พี่ยิ้ม ตื่นได้แล้ว เช้าแล้วนะ”
“อือ...ฮักเหรอ? อีกห้านาทีนะ”
“ไม่ได้ครับ ตื่นเร็วเข้า”
“ขอห้านาที~”
“ไม่ลุกผมถีบจริงๆ ด้วย”
“ไอ้ฮักจอมโหดเอ๊ย!”พี่ฮอยยิ้ม(ขอเรียกสั้นๆ ว่ายิ้มล่ะกัน) พี่ยิ้มลุกขึ้นมานั่งพรวดทำหน้าขุ่นเคืองใจสุดๆ ทำแก้มป่องแบบเด็กๆ คิดว่าทำแล้วน่ารักเหรอวะ? เหอะ! ผมเหลือบสายตามองแวบหนึ่งแล้วเดินออกไปอย่างไม่สนใจ ก่อนจะพ้นหน้าประตูผมก็คิดขึ้นมาได้จึงหันมาพูดกับพี่ชายที่ยังนั่งงัวเงียอยู่บนเตียง
“ให้เวลาสิบนาทีถ้าไม่ลงมาที่โต๊ะกินข้าวล่ะก็...”ผมกระตุกมุมปากแล้วลากนิ้วผ่านคออย่างรวดเร็วก่อนจะขยิบตาให้อีกฝ่ายอย่างรวดเร็ว พี่ยิ้มส่ายหน้าไปมา
“ไอ้โหดเอ๊ย”
แล้วในสิบนาทีพี่ยิ้มก็สามารถมานั่งประจำที่ของตัวเองเพื่อทานข้าวเช้า ผมลงมือทานไปก่อนเล็กน้อยเพราะวันนี้เป็นวันสุดท้ายของชีวิตในรั้วโรงเรียนมัธยมปลาย ไม่กี่เดือนข้างหน้าก็ต้องเริ่มต้นชีวิตเฟรชชี่ในมหาวิทยาลัยแล้วซึ่งผมก็เลือกเรียนมหาวิทยาลัยใกล้ๆ บ้านเนี่ยแหละ ขี้เกียจไปไกลอีกอย่างกลัวคนปัญญาอ่อนแถวนี้เหงา!
“วันนี้เป็นวันปัจฉิมสินะ...”
“หยุดเลย พี่ไม่ต้องไป”
“วันนี้ผู้ปกครองต้องไปนี่น่า! วันนี้พี่ก็ไม่มีงานด้วย ให้พี่ไปเถอะ”
“ใครบอกว่าพี่ไม่มีงาน พี่บอสโทรมาบอกผมว่าพี่มีงานตอนสิบโมงเช้า”
“ห๊ะ? พี่มีเหรอ?”
“ใช่”ผมพยักหน้าแล้วเดินเลี่ยงไปอย่างรวดเร็ว พี่ยิ้มกำลังงุนงงกับข้อมูลใหม่ผมรีบไปก่อนที่พี่จะตื้อขอไปด้วย ให้ตายเถอะ ถ้าพี่ไปด้วยเดี๋ยวจะวุ่นวายเปล่าๆ เหมือนตอนไปประชุมผู้ปกครองเมื่อเทอมที่แล้วไงล่ะ! ผมถอนหายใจเฮือก มันช่วยไม่ได้เพราะพี่ชายของผมน่ะเป็นถึงนายแบบสุดฮอต อีกอย่างผมก็ไม่อยากให้พี่ต้องเหนื่อยมากขึ้นนี่น่า
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ฮัก พี่ไม่ไปก็ได้เพราะยังไงซะวันสุดท้ายก็เป็นการสนุกสนานของพวกเพื่อนๆ ด้วยกัน แต่เปิดประตูให้พี่หน่อย น่า~”เสียงของพี่ชายดังอยู่หน้าประตูทำเสียงออดอ้อนกวนติ่งเสียจริงๆ ผมเปลี่ยนชุดเป็นชุดนักเรียนแล้วเปิดประตูให้กับพี่
“ฮัก เดี๋ยวพี่แต่งผมให้นะ วันนี้เอาพิเศษกว่าทุกวันเลย”พี่ยิ้มเอ่ยด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแล้วเดินเข้ามาจับไหล่ของผมอย่างกระตือรือร้น ผมก็ไม่ได้ปฏิเสธพี่หรอก พี่อยากจะทำอะไรก็ทำไปเถอะ ผมไม่ห้าม
ผมปล่อยให้พี่ชายพามานั่งที่หน้ากระจกแล้วพี่แกก็เริ่มใช้ความรู้จากการเรียนรู้ในวงการนายแบบมาเนิ่นนาน จัดนั้นแต่งนี้จนกระทั่งหัวของผมมันกลายเป็นโคตรจะเกาหลี เออ เอาเถอะ จะทำอะไรก็ทำ ตามสบาย! ปกติก่อนไปเรียนพี่ยิ้มก็จะมาจัดแต่งผมให้เป็นประจำอยู่แล้ว ส่วนผมน่ะเหรอ? ไม่ค่อยสนใจจะแต่งอยู่แล้วล่ะครับ
“ไหนดูสิ ว้าว~ น้องพี่โคตรหล่อ”
“งั้นเหรอ?”เรื่องหล่อไม่หล่อเนี่ยผมไม่สนใจอะไรหรอก พี่ยิ้มพยักหน้ามองดูผมแล้วยิ้มภาคภูมิใจสุดๆ
“นี่ฉันเลี้ยงน้องออกมาเป็นเพอร์เฟ็กท์แมนจริงๆ ทั้งหล่อ ทั้งเท่ เรียนก็เก่ง กีฬาก็เยี่ยม โอ๊ยยย~ สมบูรณ์แบบ!! น้องสะใภ้ของพี่จะต้องยอดเยี่ยมคู่ควรกับฮัก ไม่งั้นพี่ไม่ยอม!”
“ก็อีกนานแหละ”ผมลุกขึ้นจับเสื้อสูทมาใส่ทับ วันนี้ต้องเข้าพิธีจบการศึกษาเพราะฉะนั้นต้องใส่ชุดเต็มรูปแบบ ครับแล้วไอ้โรงเรียนเอกชนใกล้ๆ เนี่ยมันก็จะอินเตอร์ไปไหนก็ไม่ทราบต้องให้นักเรียนใส่สูทไปเรียนด้วย เฮ้อ! ไม่ได้ดูสภาพอากาศเมืองไทยเล๊ย ร้อนตับจะแตก!
“ไม่มีสาวที่ชอบบ้างเหรอฮัก?”พี่ยิ้มเข้ามาถามอย่างอยากรู้อย่างเห็น ผมถอนหายใจเฮือก
“อย่าลืมสิครับผมเรียนที่โรงเรียนชายล้วนนะ”
“ก็โรงเรียนสหฯ ข้างๆ ไง”
“เขาก็มีแฟนในโรงเรียนเขาสิครับ”
“เราไม่ปิ๊งใครบ้างเหรอ?”
“ไม่ครับ ผมไม่สน”ผมตอบออกไปอย่างรวดเร็ว ก็มันไม่มีใครโดนใจจริงๆ นั้นแหละ แต่ละคนก็งั้นๆ หรือว่าผมจะชินกับระดับความหน้าตาดีที่สูงเกินไปหรือเปล่าแต่คงไม่ใช่หรอกมั้ง ผมก็ไม่ได้มองที่หน้าตาอะไรหรอกนะ
“แล้วหนูน่ารักๆ คนนั้นล่ะ?”
“หือ?”ผมหันมาเลิกคิ้วให้กับพี่ชายอย่างงงๆ คนไหนกันล่ะ?
“ก็คนที่มากินข้าวที่บ้านของเราบ่อยๆ ไง”
“พี่ครับ นั้นไอ้พรีสต์เพื่อนผม! มันเป็นผู้ชาย!”ผมแทบจะหลุดหัวเราะออกมาเมื่อพี่ยิ้มทำหน้าเหลอหลา ไอ้พรีสต์น่ะนะ? ถึงมันจะน่ารักน่าเอ็นดูก็จริงแต่ให้ตายผมก็ไม่ชอบมันหรอก!! ตัวยุ่งชัดๆ!! ไอ้พรีสต์เป็นเพื่อนตั้งแต่เด็กๆ ของผมเองครับค่อนข้างจะสนิทกันแต่อยู่คนละโรงเรียน มันอยู่โรงเรียนสหฯ ข้างๆ โรงเรียนของผม
“น่ารักขนาดนั้นผู้ชายเหรอเนี่ย?”
“ครับ มันเป็นผู้ชาย”ผมพยักหน้ายืนยันเสียงแข็งแล้วหยิบกระเป๋าจาคอบมาถือไว้
“เดี๋ยวพี่ไปส่งนะ”
“ครับ”ขืนปฏิเสธเดี๋ยวพี่แกจะตามไปเฝ้าที่โรงเรียนน่ะสิ รับๆ ไปเถอะ ก็แค่ไปส่งที่หน้าโรงเรียนเอง พี่ขับรถมาส่งผมที่หน้าโรงเรียนด้วยเวลาเพียงสิบนาที แหงล่ะก็บอกแล้วว่ามันใกล้บ้านผมจะตาย
“ขอให้สนุกกับเพื่อนๆ นะฮัก”
“อ้อ ครับ”ผมพยักหน้ารับแล้วเปิดประตูรถลงมาพี่ยิ้มก็ขับรถออกไป ผมโบกมือให้กับพี่เล็กน้อยแล้วถอนหายใจ
สนุกกับเพื่อนงั้นเหรอ? ผมมีเพื่อนซะที่ไหน!!?
ผมเดินเข้ามาในโรงเรียนอย่างปกติเหมือนกับทุกๆ วัน วันนี้ไม่มีการเรียนการสอนหรอกครับเพราะทุกคนสอบไฟนอลไปหมดแล้ว และวันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายในการเปิดเรียนคงจะไม่ค่อยมีใครมา? ผมมองเข้าไปในโรงเรียนแล้วรู้สึกว่าความคิดในตอนแรกจะผิดถนัด คนมาเยอะเหมือนเดิมแถมยังคึกคักยิ่งกว่าวันวาเลนไทน์ ทั้งดอกไม้ตุ๊กตากล่องของขวัญถูกถือว่าเดินว่อนไปทั่วโรงเรียน ผมเดินตรงไปที่หอประชุมของโรงเรียนตลอดทางก็มีสายตาของรุ่นน้องมองตาม
“พะ...พี่ฮักครับ ยินดีด้วยนะครับที่เรียนจบแล้ว ผะ...ผมให้ครับ!”เด็กมอห้าที่แห่มากับกลุ่มเพื่อนๆ ล้อมผมไว้แล้วยื่นช่อดอกไม้พร้อมกับตุ๊กตาตัวใหญ่ให้กับผม ผมมองของนั้นนิ่งไม่มีท่าทีว่าจะรับแม้แต่น้อย แน่นอนว่าของพวกนี้ซื้อมาด้วยเงินท่าทางจะแพงด้วยแล้วทำไมน้องเขาต้องเอามาให้ผมที่เป็นแค่รุ่นพี่ที่กำลังเรียนจบด้วยล่ะ?
“พี่ไม่รับครับ ถ้าจะแสดงความยินดีจริงๆ แค่คำพูดก็พอแล้ว ขอบคุณมาก”
“พี่ฮักครับ รับไว้เถอะครับ นะครับๆ”
“พี่บอกว่าไม่รับไง”
“พี่ฮัก...”
“เฮ้ย...ขอโทษครับพี่”เพื่อนๆ ของน้องที่กำลังจะร้องไห้นั้นรีบเข้ามาดึงเพื่อนตัวเองออกไป ผมมองตามไปเล็กน้อย ผมทำอะไรผิดวะ? ผมกำลังบอกว่าของพวกนี้ไม่มีคุณค่าเท่ากับคำอวยพรที่จริงใจของน้องเขาหรอก เอ่อ...ทำไมถึงได้เข้าใจยากจังนะ?
“ฮัก หวัดดี!”
“อืม”แล้วผมก็เดิมมาเจอพวกเพื่อนๆ ที่เรียนชั้นมอหกด้วยกัน
“วันนี้ดูสวย...เอ๊ย เท่กว่าเดิมอีกแน่ะ!”
“เหรอ?”
“อืม! นี่พวกเรากำลังจะเรียนจบแล้วเหรอเนี่ย? ฉันก็ไม่ได้เจอนายอีกน่ะสิ!”
“เอ่อ ที่มาเรียนทุกวันก็มาเจอนายเนี่ยแหละ”
“ใช่ๆ ได้เห็นนายนั่งเรียนในห้องเนี่ยสุดยอดไปเลยว่ะ เรื่องเรียนก็เป็นแค่ผลพลอยได้ ฮ่าๆๆๆ”
“พวกนายควรตั้งใจเรียนให้มากกว่านี้”ผมเอ่ยนิ่งๆ ตอบกลับ ไม่ใส่ใจคำพูดพวกนั้นหรอก จะอะไรเสียอีกล่ะครับก็ตอนที่เรียนอยู่ในห้อง แค่อาจารย์หันกลับไปที่หน้ากระดานแต่ละคนก็จะมองมาที่ผมตลอด เรียนมาด้วยกันตั้งนานยังไม่เบื่อกันหรือยังไงนะ? อย่าว่าแต่พวกเพื่อนๆ ให้ห้องเลย แม้แต่รุ่นน้องหรืออาจารย์ก็เป็นไปด้วย!
“พวกเราตั้งใจเรียนอยู่นะ แต่ตั้งใจดูนายมากกว่าว่ะ!”
“ชอบฉันขนาดนั้นเชียวเหรอ?”ผมเอียงหน้าแล้วหรี่ตามองอีกฝ่ายที่มองผมตาโตแล้วหน้าแดงระเรื่อขึ้นอย่างรวดเร็ว พวกเขาอ้ำอึ้งพูดติดอ่างผมก็กระตุกมุมปากยิ้มให้แวบหนึ่งแล้วเดินออกไปทันที
“แต่ฉันไม่ชอบพวกนายหรอกนะ”
พวกนั้นก็ยังยืนอึ้งอยู่ที่เดิม เหอะ! ก็แค่นี้แหละน่า พวกผู้ชายโรงเรียนนี้จัดการง่ายจะตายไป! ผมเดินมาหยุดที่กลุ่มรุ่นน้องอยู่หลายกลุ่มจนกระทั่งเดินมาถึงที่หอประชุม ให้ตายเถอะ! ถึงจะรู้ว่ามันเป็นชายล้วนก็ต้องมีพวกชอบเพศเดียวกันบ้าง แต่นี่ทำไมมันมาชอบผมเยอะแบบนี้วะ!? ผมก็ไม่ได้ทำอะไรให้พวกนั้นเลยนี่น่า เล่นดนตรีงั้นเหรอ? ไม่! เล่นกีฬาเท่ๆ อย่างบาสงั้นเหรอ? ไม่! แล้วเรียนเก่งอัจฉริยะไหม ก็ไม่อีกแหละ! ผมอยู่เงียบๆ เฉยๆ ของผมแบบนี้แต่ทำไมพวกมันถึงได้ชอบมายุ่งกับผมนัก
ผมนั่งฟังพวกอาจารย์เอ่ยถึงความสำเร็จและเอ่ยถึงเรื่องต่างๆ ให้เหล่านักเรียนชั้นมอหกฟังด้วยอาการนิ่งสงบเช่นเดิม ผมรู้สึกอยากจะหลับจึงเอนตัวตามพนักเก้าอี้เล็กน้อยแล้วหลับตาลง สักพักหนึ่งเสียงรอบตัวของผมก็ดังขึ้น
“อ๊ะ มึง ฮักหลับแล้วว่ะ”
“เอ่อ แม่ง ขนาดหลับก็ยังสวยชิบหาย!”
“กูน่ะชอบฮักมานานล่ะ วันนี้เป็นวันสุดท้ายงั้นเหรอ? ไม่อยากจะเชื่อ”
“เฮ้ย! มึงจะทำอะไรวะ? ห้ามจับฮักนะเฟ้ย!!”
“...ง่า! ฮักไม่ได้นอนเหรอ?”
“อืม”
“ได้ยินหมดแล้วเหรอ?”
“อืม”
พวกนั้นทำหน้าซีดเมื่อผมลืมตาขึ้นมา แต่ละคนเกาหัวเกๆ กังๆ ไปอย่างเขินอาย เฮ้อ~ ให้ตายสิ ทำไมถึงไม่มีพวกที่น่าสนใจมากกว่านี้นะ? ไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชายก็มีแต่พวกเหมือนๆ กัน ผมน่ะมีทั้งผู้หญิงและผู้ชายเข้ามาสารภาพรักด้วยเยอะแยะมากมาย ทั้งจีบโต้งๆ แอบจีบอะไรพวกนั้นผมเจอมาหมดแล้ว แต่ก็นั้นแหละไม่มีใครถูกใจผมสักคน!
พอมาอยู่ต่อหน้าผมทีไรพวกนั้นก็ชอบทำเขินพูดไม่รู้เรื่องทุกทีนี่น่าเหมือนไม่มีความมั่นใจในตัวเอง ผมชอบคนมั่นใจในตัวเองเป็นตัวของตัวเองอะไรพวกนี้ ไม่ต้องแอ๊บเป็นคนดีสุภาพอะไรมากมายหรอก แค่เอาตัวจริงๆ มาให้ผมรู้จัก ถ้าผมโอด้วยไม่ว่าผู้ชายหรือผู้หญิงผมก็คบด้วย ผมไม่รังเกียจหรอกนะ ก็ความรักมันขึ้นอยู่กับหัวใจนี่น่า มันบังคับได้ซะที่ไหนกันล่ะ พี่ยิ้มคอยแต่ถามว่าทำไมผมถึงไม่มีแฟนสักที นั้นน่ะสิ แล้วเมื่อไรคนที่ผมชอบจะมาสักที? รอมานานแล้วเหมือนกันแหละ!
“นี่...พวกนายชอบอะไรฉันงั้นเหรอ?”
“เอ๊ะ!!?”
“หน้า!”
“สายตาเซ็กซี่ยั่วยวน!”
“นิ่งๆ หยิ่งๆ!”
“หุ่นไม่ผอมไม่แห้ง กำลังน่าฟัดน่ากัด!”
“สรุปว่าทุกๆ อย่างที่เป็นนายนั้นแหละ!!”
“งั้นเหรอ แต่ฉันไม่ชอบพวกนายว่ะ”ผมพยักหน้าเข้าใจเล็กน้อยก่อนจะมองหน้าพวกนั้นแล้วเอ่ยออกไปนิ่งสุดๆ เจ้าพวกนั้นก็ยิ้มรับเหมือนเป็นเรื่องปกติสำหรับพวกมัน
“รู้อยู่แล้วล่ะไม่ต้องพูดซ้ำหรอก!”
“ว่าแต่นายจะเรียนต่อที่ไหนเหรอฮัก?”
“ทำไม พวกนายจะตามไปเรียนด้วยงั้นเหรอ?”
“โห~ พวกเราตามนายไหวซะที่ไหน เก่งๆ อย่างนายต้องเข้าที่ยากๆ แหง”
“...”
ใครจะบอกให้โง่ล่ะ ผมจะใช้ชีวิตใหม่ที่สดใสในมหาวิทยาลัยใหม่!
ไม่ยอมให้พวกนี้ตามไปหรอก!!TBC.ใครจะไปรู้ว่าตัวจริงๆ แล้วฮอยฮักน่ะเขาชอบยั่ว เจ้าเล่ห์ รักสนุก!! 
เดี๋ยวมาต่อให้ตอนดึกๆ ตอนนี้ขอตัวไปกินเนื้อย่างงงงง~!!!
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
