ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
สวัสดีค่ะ เรื่องสั้นเรื่องแรกที่แต่งลงเล้าหากตั้งกระทู้ผิดพลาดยังไงต้องขอโทษด้วยนะคะ [one shot] PINKไม่ว่าจะวันพรุ่งนี้หรือต่อไปก็อยากเห็นสีชมพูตั้งแต่ตื่นนอนจนหลับตา
เสียงนาฬิกาปลุกจากโทรศัพท์ดัง ผมงัวเงียตื่นขึ้นสิ่งแรกที่ปรากฎในสายตาคือเรือนผมสีชมพูสว่างของเขา
ใกล้จนเสียงติ๊ดๆจากโทรศัพท์ไม่สามารถกลบเสียงลมหายใจ
มือข้างหนึ่งถูกร่างคนข้างๆทับ เตียงขนาด3.5ฟุตทำให้ร่างเราแนบชิดกันอย่างไม่มีทางเลือก
ผมพยายามเอื้อมมืออีกข้างไปกดหยุดเสียงปลุกจากโทรศัพท์ที่ชาร์ทไว้บนหัวเตียง
"....อือ" เสียงงัวเงียจากเขาดังขึ้น ขยับตัวเปลี่ยนท่านอนเตะผ้าห่มออกแล้วซุกหน้ามุดลงไปกับหมอน
พระอาทิตย์ขึ้นแล้วรึยังไม่รู้เพราะห้องนี้ไม่มีหน้าต่าง แต่ห้องนี้ก็สว่างโร่เพราะผมและเขาชอบนอนไปทั้งๆที่ไม่ปิดไฟ
ไม่อยากรบกวนเวลานอนของเขาหรอกนะ แต่ก็อดลูบผมเขาไม่ได้
ผมที่ผมย้อมให้ สีที่เขาเลือก
ชมพูเจิดจ้าจนบางครั้งต้องบอกว่าระคายตา
"ฮาย....."เสียงอู้อี้เพราะพูดทั้งๆที่ยังหน้าซุกกับหมอน
"'รุนหวัด"
"ไม่รุนหวัดแล้ว นี่เที่ยง" เขาเถียงมาหลังจากดูเวลาบนมือถือ พลิกตัวลุกขึ้นนั่งมืออีกข้างผมเป็นอิสระ ......รู้สึกชานิดๆแฮะ "เอ๊ะ! ทับเหรอขอโทษนะ"คนร้ายรู้ตัวทันทีเมื่อเห็นสีหน้าเหยเกของผม ผมรีบส่ายหัว .....มันไม่เจ็บอ่ะแต่ชานิดๆเดี๋ยวก็หาย
ผมมองเขาบิดขี้เกียจเรือนร่างปรากฎส่วนโค้งที่สวยงามของผู้ชายอวดรอยสักตัวอักษรคันจิที่สีข้าง ไม่รู้ว่ามองหื่นไปหรือเปล่าเขาถึงหันมายิ้มให้แล้วก้มหน้าลงมาจูบที่ริมฝีปากผมเบาๆ หนึ่งครั้ง สองครั้ง สามครั้ง ......แล้วจากนั้นก็เลื่อนลงมาที่คอ "เดี๋ยวววว!! หยุด!!!" ผมย่นคอหนี เสียงหัวเราะในลำคอดังขึ้นข้างหู
"ทำงานกี่โมง"
"บ่ายสอง"
"เลิกเวลาเดิมป่ะ กินข้าวข้างนอกกัน"
"ได้"
"...."
"ลุกได้แล้ว" ผมใช้เท้าเขี่ยเขาลงจากเตียง เขาอิดออดได้แป๊ปนึงแล้วคลานลงจากเตียงขาเกี่ยวผ้าห่มหล่นไปด้วย ร่างสมส่วนแต่ไม่ได้เรียกว่าดีมากใส่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำผมเลยลุกบ้าง
กึ่งนั่งกึ่งนอนเล่นมือถือบนเตียงได้ซักพักเขาก็อาบน้ำเสร็จ ผมสีชมพูเปียกน้ำทำให้สียิ่งชัดขึ้นไปอีก ตอนนี้สีผมเขาเรียกได้ว่าเป็นสีช๊อคกิ้งพิ้งค์เลยล่ะ
สีผมจริงๆของเขาเป็นสีน้ำตาลเข้ม (เห็นจากโคนผมที่งอกใหม่) แต่ครั้งแรกที่เจอกันเขาก็ย้อมผมแล้ว เป็นสีบลอนด์สว่างจากนั้นผมก็เห็นเขาเปลี่ยนสีผมไปเรื่อยๆ จนตอนที่เราเริ่มคบกันเขาก็เปลี่ยนไปย้อมผมเป็นสีชมพู พอสีผมซีดผมนึกว่าเขาเปลี่ยนสีเป็นสีอื่นแต่เขากลับเลือกที่จะย้อมสีชมพูต่อ
ผมไม่เข้าใจเหตุผลของเขาหรอก แต่ผมก็ไม่ได้เกลียดสีชมพูนะ......
ผมทำเป็นเล่นมือถือแต่ก็เหลือบมองเขาเปลี่ยนเสื้อผ้า หยดน้ำที่เกาะพราวตอนออกจากห้องน้ำถูกเช็ดจนแห้งแล้วแต่ผมยังเปียกอยู่ "เดี๋ยวไดร์ผมให้" ผมร้องบอก เขาหันมาทำหน้างง ......แค่บอกว่าจะไดร์ผมให้มันแปลกเหรอไง ก็เคยทำให้ตอนไปทำผมที่ร้านนะ
เขาพยักหน้าให้แล้วแต่งตัวต่อ ส่วนผมก็ลุกจากเตียงไปหาที่ไดร์ผมมาเสียบกลับปลั๊กหัวเตียง
เนื่องจากเราสูงพอๆกัน(เขาสูงกว่านิดหน่อย) ผมเลยต้องนั่งบนเตียงแล้วให้เขานั่งกับพื้น ใช้ผ้าขนหนูเช็ดจนผมหมาด ดันสวิทช์เปิดไดร์เป่าผม ไอร้อนพุ่งมาประทบมือ
มือข้างนึงถือไดร์เป่าจ่อหัวเขา ส่่วนมืออีกข้างสางผมสีชมพูให้เป็นทรง
เสียงไดร์เป่าผมดังหื่งๆ เขานั่งเล่นมือถือขณะที่ผมวุ่นวายเซตผมให้เขา พอเริ่มแห้งสีผมก็ไม่เป็นสีช๊อคกิ้งพิ้งค์แล้วความเข้มสีลดระดับมาหน่อยนึงแต่ก็ไม่ใช่สีที่คนทั่วไปเขาทำกันอยู่ดี
"โคนผมเริ่มชัดแล้วจะย้อมเพิ่มมั้ย"
"เอ๊ ว่างทำให้มั้ยล่ะ"เขาหันหน้ามาถาม สีหน้าดูดีใจแบบปิดไม่มิด
"อื้อ.....ตอนเย็นแวะไปที่ร้านนะร้านปิดแล้วจะทำให้" ผมพยักหน้า ยังไงงานผู้ช่วยช่างตัดผมที่ทำอยู่ทุกวันนี้ก็ไม่ใช่งานที่เหนื่อยยากรากเลือดอะไรที่ขนาดว่าปิดร้านแล้วจะย้อมผมเพิ่มให้คนอีกซักคนไม่ไหวอยู่แล้ว
"แล้วก็เสร็จแล้วไปหาไรกินร้านนั้นกัน ร้านราเมงที่ส่งมาให้ดูเมื่อวานอ่ะ เนี่ยๆ"เขาส่งมือถือให้ผมดู อ๋อ.....ร้านราเมงชีสที่เปิดใหม่แถวที่ทำงานผมเอง
"โอเค"ผมตอบรับสั้นๆแล้วส่งมือถือคืนให้เขา ก่อนจะลงมือเซทผมให้เสร็จ เขากลับไปยุกยิกกับมือถือต่อพอผมบอกว่าเรียบร้อยเขาถึงลุกขึ้นก้มหน้ามาหอมแก้มผมเบาๆ เดี๋ยว นี่ค่าจ้างเหรอ? ไม่คุ้มเลยซักนิด แต่ไม่รู้ทำไมถึงหยุดยิ้มไม่ได้ล่ะ
เขาหัวเราะเสียงดังเมื่อผมยกมือมาบังคับให้หน้าตัวเองหยุดยิ้ม
ร่างสมส่วนอยู่ในเสื้อยืดกางเกงวอร์มผ้าร่มแล้ว แต่ผมยังกลิ้งขลุกๆบนเตียงกับบอกเซอร์ตัวเดียวเหมือนเดิม
ไปละนะเขาบอก เราจุ๊บปากกันอีกครั้ง แล้วก็เหลือผมคนเดียวในห้อง
ต้องอาบน้ำ แต่งตัว ไปทำงาน ผมบอกตัวเอง แต่ไม่อยากลุกเลยน้า.........เฮ้อ
.
.
.
.
ฟ้ามืดแล้ว แสงสีจากป้ายไฟนีออนกลบแสงดวงดาวจนหมด
ครืด
'อยู่ที่XXXแล้ว'
ครืด
'หิวโคคร!!!!!'
เสียงสั่นเตือนมือถือดังรัว หน้าจอโชว์ข้อความที่เข้ามาให้เห็น
ร้านปิดแล้วแต่ผมยังต้องอยู่เก็บร้าน บอกเจ้านายแล้วว่าเขาจะแวะมาย้อมผม ถูกหัวเราะใส่แล้วโยนกุญแจร้านให้บอกว่าปิดร้านดีๆนะตัวเองจะรีบกลับเล่นกับหลาน จากนั้นออกไปเลยทั้งๆที่ยังไม่ทันได้พลิกป้ายclosedเลยด้วยซ้ำ
ข้อความเด้งขึ้นมาอีกอัน ไม่มีสายโทรเข้ามาสงสัยเขาเข้าใจว่าผมยังทำงานอยู่
ตู้ด....ตู้----- 'ไฮ เลิกงานแล้วเหรอ' เสียงรอสายดังแป๊ปเดียวก็ได้ยินเสียงเขา เล่นมือถืออยู่แหงๆ
"เลิกซักพักแล้ว กำลังกวาดร้าน"
'เอ๊ะ จริงดิ? วันนี้เลิกเร็วจังปกติเลทแท้ๆ'
"ไม่รู้เหมือนสงสัยกลางเดือ---"
'โอ๊ะๆๆ แปปนึงนะ ถึงสถานีแล้วลงรถไฟแปป' เสียงประกาศของสถานีแว่วมาตามสายช่วยยืนยันให้เขา ถึงจะดึกแล้วแต่สถานีนี้ก็คนเยอะอยู่เสมอหวังว่าจะไม่โดนชนจนมือถือกระเด็นตกรางหรอกนะ
"โอเคๆ วางสายก่อนนะ"
เดินห้านาทีจากสถานีรถไฟชื่อดังกลางกรุง ถึงจะไม่ใช่ร้านที่ใหญ่โตอะไรแต่ก็มีคนจองคิวล่วงหน้าอย่างน้อยหนึ่งอาทิตย์ตลอด 'โชคดีที่ได้ทำงานที่นี่' ผมคิดมาเสมอ ถึงตำแหน่งผู้ช่วยช่วงตัดผมจะไม่ใช่งานที่รายได้ดีอะไรก็เถอะถ้าหักเงินที่ส่งไปบ้านนอก ค่าที่พักย่านนี้แล้วก็รองเท้าเดือนละคู่ก็เรียกได้ว่าพออยู่พอกินแบบเฉียดฉิว
เมื่อกวาดพื้นเสร็จผมหันไปเตรียมอุปกรณ์ย้อมผม สีชมพูมันก็จะยุ่งยากนิดหน่อยแต่พอทำบ่อยๆจนคุ้นก็แป๊ปเดียว โดยเฉพาะสีชมพูแบบของเขา
"หวัดดี" ตัวเขาโผล่มาพร้อมๆกับเสียงทักและเสียงประตูอัตโนมัติ เสื้อตัวเดียวกับเมื่อเช้าที่รอยเปียกจากเหงื่อนิดหน่อยผมสีชมพูถูกบังด้วยหมวกแก๊ป (เมื่อเช้าเหมือนจะไม่ได้ใส่?)
"ไปนั่งเลย ผสมน้ำยานี้แป๊ป" ผมบุ้ยปากไปทางเก้าอี้ทำผม เขาตอบรับว่าโอเคแล้วเดินไปนั่งอย่างว่าง่าย ถอดหมวกแก๊ปออกแล้วพยายามจัดผมที่ยุ่งเหยิงให้เป็นทรง
ผมเดินไปหาดันชั้นเลื่อนวางอุปกรณ์ย้อมผมไปด้วย จากนั้นก็ใส่ผ้าคลุมให้เขา เราสบตากันหน้ากระจก "ผมเริ่มยาวแล้วนี่นา" หยิบๆปลายผมเขาขึ้นมาโชว์ให้ดู
"จะตัดผมให้ด้วยเหรอ?"
"ไม่อ่ะ เก็บกรรไกรไว้ในล๊อกเกอร์แล้วขี้เกียจไปหยิบ"
"เอ๋ ไม่เซอร์วิสกันเลยอ่ะ อุตส่าห์คาดหวังนะเนี่ยยยย"เขาแกล้งงอแงเป็นเด็ก น่ารำคาญจนอดหัวเราะออกมาไม่ได้
ผมหยิบถุงมือมาใส่ เริ่มลงน้ำยาลงบนหัวเขา เขาให้ความร่วมมืออย่างดีดดยการนั่งนิ่งๆ เราคุยกันเรื่อยเปื่อย ผมไม่ใช่คนช่างพูดถึงหน้าที่การงานจะบังคับให้พูดเยอะๆกับลูกค้าก็เถอะ ถูกติงบ่อยๆว่าเซอร์วิสลูกค้ากว่านี้หน่อย แต่พออยู่กับเขาที่ช่างพูดผมก็พูดมากขึ้นอย่าไม่รู้ตัว
"เอาล่ะ เรียบร้อย! ตอนนี้ก็รอไป......" ผมหันไปดูนาฬิกา "เข็มยาวชี้เลขห้า"
"หิว......"เขาบ่นขึ้นทันที่ที่ผมบอกเวลา "แล้วนี่จะไปไหนอ่ะ" เขาทักเสียงทันทีที่ผมเก็บอุปกรณ์แล้วทำท่าจะเดินออกไป ผมหันไปทำหน้างง "แค่จะเอาพวกนี้ไปเก็บแล้วก็ล้าง" ชูของในมือให้ดู
"อย่าเพิ่งไปดิกลัวผีนะอยู่คนเดียว"
"มโนแล้วไฟร้านสว่างจ้าขนาดนี้"
"กลัวจริงๆ" เขาพยายามทำท่าว่ากลัวจริงๆด้วยการยกมือกอดตัวเอง อืมๆ.....ให้ความน่าเชื่อถือเพิ่มขึ้น2%ก็ได้ ผมกลอกตามองแล้วเดินเอาของไปเก็บ ไม่สนใจเสียงบ่นว่าโหดร้ายตามหลังมา
เมื่อจัดการของเสร็จแล้วเดินออกมาก็เห็นเขาเขี่ยโทรศัพท์เล่นอย่างสงบเสงี่ยมแล้ว ผมลากเก้าอี้ล้อเลื่อนจะไปนั่งรอให้น้ำยาออกฤทธิ์ครบเวลาข้างๆเขา
"นั่งตักก็ได้นะ" เขาเงยหน้าจากมือถือหันมายิ้มแฉ่ง ผมเลิกคิ้วถาม แต่ก่อนที่เขาจะปฎิเสธผมก็ก้าวขาไปนั่งคร่อมตักหันหน้าเข้าหาเขา
กลิ่นน้ำยาย้อมผมแบบที่ร้านใช้ไม่ฉุนเท่าไหร่หรือผมคุ้นกลิ่นแล้วก็ไม่รู้
"เล่นอะไรอ่ะ" ผมก้มหน้ามองมือถือแล้วถาม
"คุยกับเพื่อน แต่ตอนนี้ไม่คุยแล้ว" เขาตอบ วางมือถือลงแล้วเงยหน้าาขึ้นมาจูบผม จูบเบาๆที่ริมฝีปากแล้วผละออกไปเลียริมฝีปากเล็กหน่อย พออีกครั้งถึงสอดลิ้นเข้ามา ผมยกแขนพาดบ่าเขาจะจับหัวก็ไม่ได้น้ำยาย้อมผมเต็มหัวแถมยังคลุงแรปพลาสติกไว้อีก
"อ๊ะ!" ผมสะดุ้งจนหลุดเสียงอุทานขึ้นมาเมื่อมือที่ตอนแรกจับเอวผมไว้เลื่อนเสื้อขึ้นแล้วไล่ตามแนวกระดูกสันหลัง "จูบกันจนได้เวลาล้างผมเลยมั้ย?" เสียงกระซิบถามข้างหูผม ผมรีบส่ายหัวใช้มือดันหน้าเขาออก "โอ๊ย เจ็บๆๆๆๆๆๆๆ" เขาโวยวายเสียงดังแล้วดึงมือผมออกจากหน้า ผมยอมปล่อยมือออก เขากุมมือผมไว้แล้วจุมพิตเบาๆข้อมือ
สาบานได้ตอนนี้หน้าผมคงเหมือนคนกำลังแช่อยู่ในน้ำร้อน แต่ถึงยังงั้นผมก็ไม่สะบัดมือเขาออก ความเงียบโรยตัวขณะที่ผมปล่อยให้เขาลวนลามมือผม ....จากมือไล่ไปแขน ท้องแขนที่มีรอยสักแล้วก็กลับมามืออีกรอบ
เอาจริงว่าตอนนี้สภาพเขาตลกมาก ศรีษะเต็มไปแล้วน้ำยาย้อมผมแถมมีแรปพลาสติกคลุมหัวเป้นก้อนๆ ผ้าคลุมสีขาวปิดถึงคอ แต่ผมกลับหัวเราะไม่ออก โดยเฉพาะเมื่อเจอสายตานั้นจ้องมาตรงๆ
“ขาชารึยัง”
“อืมมมมมมม นิดนึงแล้วล่ะ” เขาตอบผมเสียงเบา เรียกเสียงหัวเราะดังลั่นจากผม โธ่เอ้ย! เมื่อกี้ยังทำเป็นเท่ให้มานั่งตักอยู่เลย
ผมลุกจากตักเขาไปนั่งตรงเก้าอี้ที่เลื่อนมาตอนแรก แกล้งเตะขาเขาจนร้องโอ้ย!
“อันนี้ใช่ยี่ห้อเดิมป่ะ”เขามองกระจกแล้วจับๆหัวตัวเอง
“ยี่ห้อเดิมแหละ ทำไมเหรอ?”
“ป่าวแค่จะบอกว่าชอบ ผมไม่เสียดี”
“อืม” ผมจดคำตอบไว้ในใจ วันหลังถ้าเขาเปลี่ยนสีผมอีกจะหายี่ห้อนี้มาใช้
“นี่”
“ว่า?”
“วันนี้ไม่กลับห้องกันมั้ย?”
“ห๊า? จะชวนไปไหน? พรุ่งนี้ทำงานนะ” ผมเอ่ยปากค้าน
“เอาน่า ไม่ไปไหนไกลหรอก นะๆ”เขายังไม่ละความพยายาม อ้อนชวนด้วยน้ำเสียงที่คิดว่าน่ารักและแน่นอนว่าผมไม่คยปฎิเสธ
เขาลงซักครั้ง
ผมเสไปมองนาฬิกาข้างฝา แล้วถอนหายใจ “เย้!” เขาส่งเสียงอย่างร่าเริง เป็นอันรู้กันว่าผมยอมตกลง
“แล้วนี้จะไปกินราเม็งอยู่มั้ย ถ้าไปก็ลุกไปล้างผม”
“โอ๊ะ! ได้เวลาแล้วเหรอ” เขาลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเดินดุ่มๆไปยังเตียงสระผม เอนร่างลงนอนโดยไม่ต้องให้ผมบอก
สายน้ำอุ่นความแรงพอเหมาะไหลผ่านเรือนผมที่ตอนนี้ออกสีชมพูสดใส นิ้วมือสางผ่านเส้นผมที่เรียงตัวสวย สีหน้าของเขามองจากมุมมองของผมเป็นสีหน้าที่มีความสุขจนอดอิจฉาไม่ได้ ผมนวดเบาๆให้เขา เขาส่งเสียงครางในลำคออย่างพึงพอใจ แล้วจู่ๆก็เหลือบตาขึ้นมาสบตากับผม
“หลับตาไป เดี๋ยวน้ำเข้าตาหรอก” ผมดุเขาเสียงเบา
“ไม่เข้าหรอก….” อ๋อ เหรอ…..เดี๋ยวเอาน้ำสาดหน้าซะเลยนี้
“โคตรอยากจูบนายตอนนี้เลยอ่ะ……โอ๊ยย!!” เขาร้องเสียงหลงเมื่อผมราดน้ำลงบนหน้าเขาทันทีที่พูดประโยคน่าอายจบ
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ” ยังอีก ยังมีหน้ามาหัวเราะอีก ไม่เห็นใจหน้าผมที่กลายเป็นลูกมะเขือเทศเลย!
ล้างน้ำยาย้อมผมเสร็จลงออยล์ แล้วก็พันผ้าขนหนูให้เขาลุกขึ้นไปไดร์ผมต่อ
เริ่มขี้เกียจแล้วนะรู้มั้ยเนี่ย……
หัวข้อ: [one shot] PINK (slice of life) (อ่าน 3635 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก