หัวข้อ: | สะใภ้เถื่อน ™|By Chocolate Love ~ ตอนพิเศษ P.145 นิรันดร์ (05/05/59)

[pepperpro]

แค่อ่านชื่อเรื่องก็ดึงดูดมากเลยครับ

ยิ่งอ่านแล้วยิ่งสนุกครับ มาต่ออีกไวๆนะครับ

[tuek]

ชอบพระเอกกับนายเอกเรื่องนี้จริงๆเลย 

[Pumpkin]

สาบานได้ว่านั่นคือจำไม่ได้

[doll@love]

เป็นกำลังใจให้หนุ่มชุดช่างฟิต 555+ อ่านแล้วเกิดฟีลอยากร้อง

เพลงพรหมลิขิต ของบิ๊กแอส มากมาย

เหม่อมองบนฟ้าไกล จ้องมองด้วยความสงสัย
ว่าใครกันนะใคร ที่พาให้เธอเดินหลงทางมาเจอกับฉัน

มีคนเป็นล้านคน ช่างไร้เหตุจริงๆ ที่เราเจอกัน
จากเป็นคนที่ไม่เชื่ออะไร สุดท้ายก็ได้แต่ถามตัวเองซ้ำๆ

ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น
ตกลงให้เรารักกันใช่มั้ย อย่างนั้นขอได้ หรือไม่
โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก
ให้เรารักกัน เนิ่นนานถึงจนวันตาย โอ้วโอว~
ฉันขอได้ไหม

เมื่อก่อนลมหายใจ ก็คิดว่าเป็นของฉัน
แต่พอไดด้พบเธอ เพิ่งรู้จริงๆ ลมหายใจคือเธอเท่านั้น

มีคนเป็นล้านคน ช่างไร้เหตุผลจริงๆ ที่เราเจอกัน
จากเป็นคนที่ไม่เชื่ออะไร สุดท้ายก็ได้แต่ถามตัวเองอีกครั้ง

ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น
ตกลงให้เรารักกันใช่มั้ย อย่างนั้นขอได้ หรือไม่
โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก
ให้เรารักกัน เนิ่นนานถึงจนวันตาย โอ้วโอว~
ฉันขอได้ไหม

ีคนมีอีกเป็นล้านคน ไม่มีเหตุผล ที่เธอต้องเลือกฉัน
จากเป็นคนที่ไม่เชื่ออะไร สุดท้ายก็ได้แต่ถามตัวเองอีกครั้ง

ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น
ตกลงให้เรารักกันใช่มั้ย อย่างนั้นขอได้ หรือไม่
โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก
ให้เรารักกัน เนิ่นนานถึงจนวันตาย โอ้วโอว~
ฉันขอได้ไหม

โอ้ว โอว ฉันขอได้ไหม~

(แฟนๆของบิ๊กแอสทั้งหลายถ้าเราเขียนเนื้อเพลงไม่ถูกต้องประการใดโปรดอย่า
นึกคึกสหะบาทรีนเราน้า แบบนั่งนึกไปพิมพ์ไปเลยนะเออ)

[sanri]

อ๊ากก  ชอบๆๆๆ  กดlike ๆๆๆ  น่ารักมากๆเยย

[boylove_yj]

เป็นกำลังใจให้หนุ่มชุดช่างฟิต 555+ อ่านแล้วเกิดฟีลอยากร้อง

เพลงพรหมลิขิต ของบิ๊กแอส มากมาย

เหม่อมองบนฟ้าไกล จ้องมองด้วยความสงสัย
ว่าใครกันนะใคร ที่พาให้เธอเดินหลงทางมาเจอกับฉัน

มีคนเป็นล้านคน ช่างไร้เหตุจริงๆ ที่เราเจอกัน
จากเป็นคนที่ไม่เชื่ออะไร สุดท้ายก็ได้แต่ถามตัวเองซ้ำๆ

ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น
ตกลงให้เรารักกันใช่มั้ย อย่างนั้นขอได้ หรือไม่
โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก
ให้เรารักกัน เนิ่นนานถึงจนวันตาย โอ้วโอว~
ฉันขอได้ไหม

เมื่อก่อนลมหายใจ ก็คิดว่าเป็นของฉัน
แต่พอไดด้พบเธอ เพิ่งรู้จริงๆ ลมหายใจคือเธอเท่านั้น

มีคนเป็นล้านคน ช่างไร้เหตุผลจริงๆ ที่เราเจอกัน
จากเป็นคนที่ไม่เชื่ออะไร สุดท้ายก็ได้แต่ถามตัวเองอีกครั้ง

ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น
ตกลงให้เรารักกันใช่มั้ย อย่างนั้นขอได้ หรือไม่
โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก
ให้เรารักกัน เนิ่นนานถึงจนวันตาย โอ้วโอว~
ฉันขอได้ไหม

ีคนมีอีกเป็นล้านคน ไม่มีเหตุผล ที่เธอต้องเลือกฉัน
จากเป็นคนที่ไม่เชื่ออะไร สุดท้ายก็ได้แต่ถามตัวเองอีกครั้ง

ตกลงคือพรหมลิขิตใช่ไหม ที่เขียนให้เป็นอย่างนั้น
ตกลงให้เรารักกันใช่มั้ย อย่างนั้นขอได้ หรือไม่
โปรดอย่าทำให้เราพลัดพราก
ให้เรารักกัน เนิ่นนานถึงจนวันตาย โอ้วโอว~
ฉันขอได้ไหม

โอ้ว โอว ฉันขอได้ไหม~

(แฟนๆของบิ๊กแอสทั้งหลายถ้าเราเขียนเนื้อเพลงไม่ถูกต้องประการใดโปรดอย่า
นึกคึกสหะบาทรีนเราน้า แบบนั่งนึกไปพิมพ์ไปเลยนะเออ)

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด +1 โอยยยยยยยยยยยย น่ารักอ่ะ

[TanyaPuech]

 

กดบวกให้แล้วครับบบ

แต่สนุกนะครับ

พล็อตเรื่องโอเคเลย

ชอบนายเอกนะ ห้าวๆ ฮาๆ ไม่ยอมคน

พระเอกเพลย์บอยแบบนี้ต้องได้รับการปราบนะครับ  แนวนี้อนาคตกลัวเมียแน่นอน 

ชื่อเรื่องสะใภ้เถื่อน ฉะนั้นอยากอ่านตอนี้ปะทะกับแม่ผัวไวไวจัง 

[wikichan]

ตามทันล่ะนะตัวเอง.....ไม่หลับ มานอนอ่านเรื่องนี้ก่อนค่อยนอนล่ะ
...คิดถึง น้องหมวยมากที่สุด....สุดสุด ^^

[zakimi]

เป็นเอามากอ่ะ   รอตอนต่อไป 

+1

[roseen]

 

[Poes]

มารอลุ้น 

[Non_stop]

 

มาปูเสื่อรอด้วยคนน่ะค่ะ

 

[Lemon_Tea]

ถ้าเจอกันอีก  นายหมวกคนนั้นต้องซิ่งมอไซด์ให้ไวนะ
เมื่องั้นหึได้เป็นภรรเมียเขาแน่

[boylove_yj]

 

อกหักอ่ะ

หมดอารมณ์จริงๆ

[oaw_eang]

สนุกดี. แต่คนเขียนอย่ามัวแต่คุยสิคะ

[boylove_yj]

บทที่ 4


(...........อู่ ไทย หัวใจ เกินล้าน ............)






ณ ย่านธุรกิจของคนเมืองกรุง เวลาพลบค่ำเช่นนี้คลาคล่ำไปด้วยรถยนต์และพาหนะชนิดอื่นๆที่สามารถขับเคลื่อนไปข้างหน้าได้ การจราจรติดขัดทุกวัน จนคนเมืองกรุงเริ่มชาชินและหันเอาช่วงเวลาเช่นนี้มาทำมาหากิน


รถจักรยานยนต์แต่งคันหรูกำลังขับมุ่งหน้าสู่อาณาจักรของคนรักรถ อู่ซ่อมรถอันดับหนึ่งของกรุงเทพฯ ความทันสมัยในด้านของเครื่องมือที่นำเข้าจากต่างประเทศ การบริการที่ได้รับการพูดถึงอย่างไม่ขาดปากจากลูกค้าทั้งขาจร และขาประจำ  ช่างแต่ละคนมีฝีมือและชำนาญในเครื่องยนต์  ไม่มีการเรียกราคาค่าซ่อมเกินจริง ทุกอย่างทำให้ลูกค้าด้วยใจ และบริการด้วยความรักในอาชีพของตัวเอง


เมื่อถึงที่หมายแล้ว ภัสดาก็ชะลอรถที่ป้อมยามหน้าอู่ กล่าวทักทายกับลุงยามที่ทำหน้าที่ได้อย่างเที่ยงตรง ไม่มีคดโกง เพราะแกกำลังนั่งดู เดี่ยว 8 แล้วหัวเราะงองายอยู่ข้างในป้อม  หากเป็นเจ้านายคนอื่น หรือเจ้าของอู่ที่เข้มและโหด ป่านนี้คงตะโกนด่าลุงยามตั้งแต่เห็นครั้งแรกแล้ว แต่สำหรับภัสดา พิชัยภักดี นั้นพนักงานทุกคนคือครอบครัวเดียวกัน ไม่มีการแบ่งแยกว่าใครสูงใครต่ำว่ากัน


“ลุงครับ ผมแวะซื้อผัดไทยเจ้าเก่ามาให้”   ภัสดาเอื้อมมือส่งถุงผัดไทยให้กับลุงยาม


“ขอบคุณครับคุณ พีต..........ว่าแต่วันนี้ไปไหนมาทั้งวันครับ ทำไมถึงเข้าอู่เอาป่านนี้”   


“ทำธุระนิดหน่อยครับ ........นี่ก็ค่ำแล้ว ลุงกลับบ้านได้แล้วนะครับ เดี๋ยวมันจะดึก”     


เพราะภัสดารู้จักครอบครัวของลุงยามเป็นอย่างดี ว่าฐานะนั้นค่อนข้างลำบาก ความจริงภัสดาจะให้เงินทุนสนับสนุนครอบครัวของลุงยามเฉยๆ  แต่ท่านก็ไม่รับเพราะบอกว่ามันมากเกินไป สุดท้ายลุงเลยบอกว่าจะมาทำงานให้เพื่อตอบแทนเรื่องเงิน ซึ่งภัสดาก็ตามใจ  ชายหนุ่มเป็นโรคอย่างหนึ่งคือเห็นคนแก่แล้วอดที่จะเข้าไปช่วยไม่ได้


ภัสดาขับรถเข้าไปจอดหลังจากนั้นก็เดินเข้าไปตรวจเช็คงานในออฟซิศนิดหน่อยแล้วเดินลงไปยังสถานที่ส่องสุมของพวกบ้าเครื่องยนต์ สถานที่ที่เต็มไปด้วยมิตรภาพและความผูกผันระหว่าง ลูกพี่กับลูกน้อง


ชายหนุ่มปรายตามองลูกน้องของตนแต่ละคน ที่ตอนนี้กำลังสุมหัวอยู่ตรงลานพักเครื่อง โดยที่ไม่มีใครได้รู้เลยว่านายใหญ่ของพวกมันกำลังเดินย่างสามขุมเข้ามาหาอย่างช้าๆ


“ไอ้ดล  มึงอย่าเขี่ยไพ่หนีซิวะ”         เสียงนี้คือเสียงไอ้แป๊ะยิ้ม อาทต์ตัวพ่อประจำอู่ เจ้าของกิจกรรมสันทนาการ ที่มันสรรหามาให้เพื่อนได้คลายเครียด  และล่าสุดที่พวกลูกน้องเถื่อนๆของภัสดากำลังเล่นอยู่คือ การเอาไพ่ที่มีรูปของยอดมนุษย์มาเขี่ยๆเพื่อให้มันทับกัน


“ไม่หนีมึงก็ชนะกูซิ กูไม่โง่เว้ย”        ส่วนนี่คือเสียงของไอ้ดล  มนุษย์ผู้ชายที่ซื่อบื้อที่สุดในโลกเท่าที่ภัสดาเคยพบเคยเจอมา  มันเอาเรื่องตอนที่เที่ยวเมื่อเดือนที่แล้วให้ฟังว่า มีผู้หญิงมาถอดเสื้ออ่อยมัน แต่มันเสือกคิดว่าหญิงสาวคนนั้นถอดเสื้อมาเพื่อรองขาโต๊ะ!!!!  แต่สำหรับเรื่องงานนั้นเป็นนายช่างซ่อมเครื่องอันดับ 3 เลยทีเดียว


ส่วนอันดับสองนั้นก็ของไอ้ แป๊ะ มันยังไงล่ะ ถึงมันจะบ้า ปัญญาอ่อน ไร้สาระไปวันๆ แต่มันก็จริงจังกับงานและรักลูกพี่ที่ชื่อภัสดายิ่งกว่าชีพ ใครมาว่าลูกพี่มันไม่ได้ เพราะภัสดาสำหรับแป๊ะนั้นคือ เทพกลับชาติมาเกิด
 

ช่างฟิตคนอื่นๆเริ่มรับรู้ถึงกระแสอำมหิตที่พุ่งมาจากทิศใดทิศหนึ่ง จึงได้พากันหันหลังกลับมามอง และทุกคนยกเว้นไอ้ลูกหมาสามตัวก็พบว่า “เฮียตัวพ่อ”  กำลังยืนท้าวเอวมองอยู่ ไร้ซึ่งเสียงการเคลื่อนไหว ทุกคนค่อยๆ หันหน้ากลับไปแล้วขยับตัวทีละนิดๆเพื่อเปิดทางให้เฮียได้เข้ามาชมการแข่งขันเขี่ยไพ่ระดับประเทศอยู่


“แป๊ะๆ มึงว่าที่เฮียไม่เข้าอู่วันนี้ เพราะไปหลีสาวหรือเปล่า”     ดลเปิดประเด็นเรื่องหลีหญิงของภัสดาขึ้นมาอีกครั้ง ชายหนุ่มช่างไม่ได้รู้อะไรเลยว่า ยมทูตกำลังยืนจ้องมาจากด้านบน ช่างฟิตคนอื่นๆยืนมองภาพนั้นด้วยความสยดสยอง และเพื่อความอยู่รอดปลอดภัยของตัวเอง แต่ละคนจึงค่อยๆสลายตัวไปทำงานในส่วนของตัวเองอย่างหวั่นๆในเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในไม่กี่นาทีข้างหน้า


“กูว่าไม่ว่ะ เฮียเขตน่ะบอกว่าหน้าอย่างเฮียพีตเราน่ะหลีใครไม่ได้หรอก ต้องเป็นฝ่ายถูกหลีเท่านั้น” 


หึหึ  ภัสดาหัวเราะไร้เสียงอย่างเครียดแค้น  รู้ว่าไอ้แป๊ะ กับไอ้ดลมันสนิทกับหลักเขต เพราะไอ้เวรเขตมันชอบแวะมาหาเขาที่อู่บ่อยๆ แต่ไม่คิดว่าไอ้เพื่อนหน้าปลวกจะเอาเรื่องหลีหญิงมาเล่าให้ไอ้สองตัวร้อยฟัง


“เออว่ะ เฮียเราหน้าปิ๊ง กว่าผู้หญิงอีก เมื่อวานเมียไอ้ตั้มยืนข้างๆเฮีย กูยังแยกไม่ออกเลยว่าคนไหนผู้หญิงคนไหนผู้ชาย   มองไปมองมาเมียไอ้ตั้มเสือกสวยแบบกระเทยซะงั้นสู้เฮียพีตเราก็ไม่ได้”   


นี่กูต้องดีใจใช่ไหมที่สวยกว่าผู้หญิง มึงโดนแน่ไอ้แป๊ะ!!!!!!!!!



“เออๆ กูก็ยังคิดเลยว่า อิเมย์มันไปเทียบกับเฮียทำไม มองไปมองมามองหน้าเมียเป็นหน้ากระเทยซะงั้น”   ตั้มออกความคิดเห็นอีกคน เมื่อวานเขาให้แฟนมารอที่อู่ เพราะเลิกงานกะดึก และเฮียก็ลงมาตรวจงานที่อู่ซ่อมด้านล่าง ก็เลยเจอกันกับแฟนเขา และเมื่อทั้งสองยืนเทียบกันทำไมตั้มเห็นว่าแฟนสาวของตัวเองบึกบึนกว่าเฮียพีตล่ะ


“พวกมึงรู้สึกอะไรไหม”    แป๊ะ ถามขึ้นอย่างสงสัย แต่ก็ยังก้มหน้าเขี่ยไพ่ต่อไป เช่นเดียวกับตั้มและดลที่ยังอยู่ในท่าเดิม เพราะลุ้นกับเกมส์การแข่งขันนี้เป็นอย่างมาก


“รู้สึกอะไรว่ะ??........”   นายช่างดล ช่างไม่รู้อะไรเอาเสียเลย


ภัสดาส่ายหัวไปมากับความปากเปราะของลูกน้องคนสนิททั้งสาม พวกมันเป็นเหมือนแม่แรงสามตัวที่ขับเคลื่อนให้อู่มีชื่อเสียงและโด่งดังอย่างฉุดไม่อยู่ ใครหลายๆคนมักจะถามถึงลูกน้องของภัสดา และคนเหล่านั้นก็มักจะเดาว่าลูกน้องช่างฟิตที่อยู่ใต้บังคับบัญชาของภัสดานั้นต้องเป็นคนเข้ม เก่ง ไม่วอกแวกในหน้าที่ มีวินัย ฉลาด หลักแหลม ซึ่งภัสดาก็คิดต่อไปในใจว่าสิ่งที่คนเหล่านั้นคิดมานั้นผิดหมด!!!!!!!!! ไอ้พวกลูกหมาทั้งหลายมันทำตัวเสมือนอยู่เขาดิน เห่า หอน ร้องเพลงไปวันๆ แต่งานมันก็ไม่ทิ้ง แต่จะทิ้งก็เฉพาะตอนที่มีสาวๆเดินเข้าอู่เท่านั้น


ปังงงงงงงงงงงง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!   



ภัสดายกร้องเท้าขึ้นไปวางกลางบนโต๊ะที่ไอ้พวกลูกหมาสามตัวกำลังเล่นไพ่อยู่



“เฮ้ย!!!!!!!!!!!!! ร้องเท้าใครว่ะ”    ไอ้ลูกหมาดล


“เหมือนของเฮียเลยว่ะ”   ไอ้ลูกหมาแป๊ะ


“เออว่ะ คู่เดียวกันเลย หนังของแพงแต่มีปากกาเมจิกวาดรูปกระต่ายขยิบตา.....................!!!!!!!!!!!!!!!”  ไอ้ลูกหมาตั้ม


และเมื่อทั้งสามเงยหน้ารองเท้าหนังมันปราบคู่แพงก็พบกับมัจจุราชหน้าหวานที่ตอนนี้กำลังแผ่รังสีออกมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด เพลิงอารมณ์โหมกระหน่ำ นี่ไม่ใช่การโมโหร้าย แต่นี่คืออารมณ์โมโหเพราะหมั่นไส้ในความว่างงานของพวกมัน เงินเดือนที่ภัสดาให้ลูกน้องในแต่ละตำแหน่งก็ไม่ใช่ธรรมดา อย่างไอ้สามตัวร้อยที่มันนั่งนินทาเขาอยู่นี่ก็ได้ไปเกือบคนละครึ่งแสน แต่ก็คุ้มเพราะพวกมันทำงานได้สมกับเงินได้รับไป ลองไปคุ้มซิ หึหึ!!


“สนุกไหม?”   น้ำเสียงเรียบเรื่อย และแฝงความน่ากลัวได้หลุดออกจากริมฝีปากบางสวยของภัสดา  ก็บอกแล้วแค่หมั่นไส้ไม่ได้มีอะไรมาก

“สนุกครับ เอ๊ย!!!! ไม่ใช่สนุกครับเฮีย..........โอ๊ยๆ ปวดท้อง”   แป๊ะหาทางเอาตัวรอดได้อย่างแนบเนียน  แต่ก็โดนภัสดาดึงคอเสื้อเอาไว้เสียก่อน


“ไม่ต้องลุกไปไหน เพราะกูจะสรรเสริญพวกมึงต่อ”   ถ้าไม่เข้ม ไม่โหด ไม่แม่นในเรื่องต่างๆ ก็จะเอาไอ้พวกเถื่อนพวกนี้ไม่อยู่ เพราะฉะนั้นก่อนที่จะเปิดกิจการอู่ซ่อมรถ ภัสดาได้ไปเรียนศิลปะป้องกันตัวแขนงต่างๆ แล้วก็รวมไปถึงศึกยิงปืนเพื่อความปลอดภัยของตัวเอง  เอาไว้เผื่อไอ้พวกลูกหมามันมีเรื่องกับอู่อื่น


“เฮียจ๋า !!!!!!!!!! เค้าผิดไปแล้ว”      ดลทำหน้าตาอ้อนวอนลูกพี่ประจำอู่อย่างภัสดาได้น่าถีบและกระทืบเป็นอย่างมาก  ภัสดาที่มองอยู่นานอดไม่ไหว แจกฝ่ามือกระแทกศีรษะไปคนละทีสองที  ตัวสูงบาง แต่ใช่ว่าแรงไม่มี


“เวลาทำงาน แต่พวกมึงมาเล่นไพ่ปัญญาอ่อน!!! สมควรที่กูจะขอบคุณมึงใช่ไหม ไอ้แป๊ะ ไอ้ดล ไอ้ตั้ม!!!”   


“ก็มันเสร็จแล้วนี่เฮีย อีกอย่าง วันนี้ไม่มีคนคอยด่ามาตั้งแต่เช้า ก็เลยไม่มีสมาธิทำงาน”   แป๊ะค่อยๆช้อนสายตาขึ้นมองผู้มีพระคุณระดับเทพ ถ้าไม่มีภัสดาฉุดดึงขึ้นมาจากนรกที่เรียกว่าสลัม ถ้าไม่มีภัสดาป่านนี้ไอ้แป๊ะคนนี้คงเป็นเพียงไอ้ขี้ยา ไร้สาระไปวันๆ  และนี่เองที่ทำให้แป๊ะเทิดทูญบูชาภัสดายิ่งกว่าผู้มีพระคุณที่ไม่ได้สนใจใยดีเท่าเฮียพีตเลยซักนิด


“เสร็จแล้วพวกมึงทำไมไม่ไปสอนงานให้รุ่นน้องว่ะ สอนน่ะสอน!!!!”     ไอ้พวกลูกหมามันคงบ้าไปแล้ว พอเขาด่า เขาบ่นทุกวันมันก็บอกว่าหนวกหู เบื่อ เซ็ง ง๊องแง๊งว่าเฮียทำไมขี้บ่นเป็นคนแก่อย่างนี้ แต่พอเขาหายไปแค่วันนี้ก็บ่นเขากลับคืนซะงั้น บอกว่าไม่ได้ยินเสียงเฮียแล้วทำงานไม่ได้  ไม่มีสมาธิ ตกลงพวกมึงจะเอาไงว่ะ!!


“สอนเสร็จแล้วเฮีย มันตอนเย็นแล้วเฮีย พวกผมทำงานเสร็จจนขี้ออกมาเป็นก้อนแล้ว”    ไอ้ตั้มพูดไปก็เอามือเหงื่อไป สำหรบไอ้ลูกหมาตัวนี้ วันๆไม่ทำอะไร นอกจากทำตัวเป็นลูกกระจ๊อกไอ้แป๊ะแล้วยังหาราวีโซนอื่นๆไปทั่ว ที่สำหรับพนักงานในโซนอื่น ต่างโหวตให้ไอ้ตั้มเป็นขวัญใจขาร็อคประจำอู่ซะงั้น กูลูกน้องผมหล่อทุกคน!!!


“ก็บอกให้พวกมึงเถียงตอนไหน เอามือขึ้นมา!!”   


ไอ้ลูกหมาตามตัวมองหน้ากันสลับไปมาอย่างงงๆ  เพราะสงสัยและไม่เข้าใจว่าเฮียพีตจะสั่งให้ทำอะไรกันแน่


“ลุกขึ้น แล้วเอามือยื่นมาข้างหน้า................ไอ้ถังมานี่ดิ”     เมื่อภัสดาสั่งเสร็จก็ตะโกนเรียกช่างฟิตที่ชื่อถังให้เข้ามาหาตนเอง


“เฮียพีต จะให้พวกผมทำอะไรครับ คนหล่อแล้วก็อร่อยยอมแล้วครับ”     ไอ้ดลพูดเสียงเศร้า แต่ปากกับตามันยิ้มซะเบิกฟ้า เห็นแล้วหมั่นไส้ชิบหาย 


ภัสดาหันไปกระซิบสั่งงานกับถังอย่างรวดเร็ว ถังเมื่อรับคำเสร็จก็วิ่งหายเข้าไปยังสำนักงานด้านบน ลูกน้องคนอื่นๆเริ่มวางมือแล้วเดินเข้ามาล้อมนักโทษสามคนอย่างสนใจ ภัสดาไม่ว่าอะไร เพราะตอนนี้ก็ได้ว่าอะไร เพราะนี่มันก็เลยเวลาเลิกงานมานานแล้ว แต่ที่ไอ้ลูกหมายังไม่กลับบ้านกันนั้น เพราะอยากอยู่รอภัสดานั่นเอง


“เอามือที่ยกคว่ำลงบนตัว ย่อเขาลง!!!!!! กูบอกให้ย่อเขาลง”


“เฮียคร้าบบบบบบบบบบบบบบบบบ เค้ายอมแล้ว.....”     



“ทำหน้าลิง!!! ถ้าพวกมึงไม่ทำก็อยู่อย่างนี้ต่อไป จะทำไม่ทำ!!!”     ภัสดาสั่งหน้าดุ  และตะโกนเสียงเข้ม จนลูกน้องคนอื่นๆพากันตกใจ และเริ่มไม่แน่ใจว่านี่คือการเอาจริงๆหรือว่าเล่นๆกันแน่


“พวกมึงช่วยกันร้องเพลงช้าง................”     


“ครับ!!!!!!!!!!!!!”   ช่างฟิตคนอื่นๆรับคำอย่างขันแข็ง และหัวเราะให้กับวิธีลงโทษของเฮียพีต ไม่รุนแรง ไม่มีเลือดตก ยางออก ไม่มีความเสียหาย ก็แค่อายเท่านั้น


“ส่วนพวกมึงสามตัว เต้นท่าลิง ใครเต้นไม่สวยกูจะให้เต้นแม่งทั้งคืน ปฏิบัติ!!!!!!!!”   


และทุกคนก็หายสงสัยทันทีว่า ที่ไอ้ถังมันวิ่งหายไปนั้น มันทำไม ที่แท้มันหายไปเอากล้องวิดีโอมามาถ่ายความอัปยศอัปสูของอาร์ทตัวพ่อประจำอู่ทั้งสามคนนั่นเอง


“ช้าง ช้าง ช้าง  ช้าง ช้าง  น้องเคยเห็นช้างหรือเปล่า
ช้างมันตัวโตไม่เบา  จมูกยาวๆเรียกว่างวง
มีเขี้ยวใต้งวง เรียกว่างา มีหูมีตา หางยาววววววววววววววววววววววววววววว”



ภัสดามองไปก็หัวเราะไป  ก็แค่ไอ้ลูกหมาสามตัวเต้นท่าลิงแล้วร้องเจี๊ยก ทั้งที่เพลงมันเป็นเพลงช้าง  แต่พอมันจะเลิกทำภัสดาก็ส่งสายตาเข้มปรามเอาไว้  อาจจะเป็นบทลงโทษที่น่ารัก แต่สำหรับไอ้ตั้ม ไอ้แป๊ะ ไอ้ดลที่เต้นท่าลิงเป็นชั่วงโมง คงเข็ดไปจนวันตาย!!!!




****************************************



ร่างสูงโปร่งที่นอนหลับใหลอยู่บนเตียงขนาดคิงส์ไซส์ กระสับกระส่ายไปมา เพราะสิ่งที่มันเป็นตะกอนแขวนลอยอยู่ในใจ  ไมว่าจะทำอย่างไรก็ไม่หายไปซักที จนรำคาญตัวเองอยากทึ้งหัวซัก พันที กินเหล้า ด่าลูกน้อง ซ้อมพวกมัน ก็ไม่หายไปซักที ไอ้อาการคิดถึงใครบางคน


“โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!   ไปคิดถึงหน้ามันทำไม หน้าก็เหี้ย นิสัยก็เหี้ย  ขึ้นรถกระป๋อง ขี้เหร่กว่ากูอีก!!!!!” 



ถ้าคนที่สูง 180 ผิวสีแทนเรียบสวย ดวงตาสีน้ำตาเรืองรองแวววามตลอดเวลา จมูกเป็นคมสัน น้ำเสียงทุ้มกังวาน คิ้มเข้ม เรียกว่าขี้เหร่ แล้วใครมันจะหล่อ


แล้วคุณล่ะคิดว่าใคร ใครที่ทำให้ภัสดา พิชัยภักดีเป็นอย่างนี้??????? .................

*************************************************

๐ ไปแห่เทียนเข้าพรรษากันนะพ่อแม่พี่น้อง
๐ หยุดยาวอย่างนี้ ไม่รู้ว่าจะได้เข้ามาอัพหรือเปล่า รอดูสถานการณ์ก่อนนะ
๐ บอกเถอะคุณจ๋า กด+ ณ But Now!!!!!!!!!!
๐  รักคนเม้น รักคนกด+ รักคนกด like รักคนที่เข้ามาตาม

By Chocolate Love ~

[golove2]

ที่อู่ยังรับคนเพิ่มไหมจ๊ะ
เห็นเงินเดือนแต่ละคนแล้ว
อยากย้ายงานในทันที


 

[hahn]

หุหุ นายเอกเพ้อซะแล้ว +1

[เฉาก๊วย]

ต่างคนต่างคิดถึงกัน  เหอๆๆๆๆ

[พี่วันเสาร์]

วิธีทำโทษลูกน้องของพีตฮามาก

[roseen]

 

[sayhi11]

เพ้อหากันทั้งคู่.....

[zeen11]

ทั้งลูกพี่ลูกน้อง รั่วพอกันเลยอะ 

[jojobuffy]

 ไอ เลิฟ ยู จุ๊บ ++

+1

[jaymaza]

ลงโทษได้น่ารักจริง

๕๕๕ 

,,, :]

[myapril]

 เมื่อไหร่เขาจะเจอะกันอีก เพ้อหากันทั้งสองฝ่ายแล้ว
 

[samsoon@doll]

มีการคิดถึงว่าที่สามีด้วยนะ หุหุ

[sam3sam]

วิธีลงโทษแบบนี้หนักกว่าโดนกระทืบนะเนี่ย
โดนกระทืบมันยังหายได้
แต่โดนแบบนี้เข้าไปคงได้โดนล้อยันลูกบวชแน่ๆ
+1 เป็น370 จ้า

[yeyong]

โถ! ที่แท้นายเอกของเราก็ปิ๊งพระเอกเหมือนกันเหรอ
ตอนแรกนึกว่าเฉยๆ ไม่คิดอะไร  หุหุหุ

กดบวกแล้วนะจ๊ะ

[ณยฎา]

โมโหโกรธา เขียนแบบนี้จ้า
รออ่านอยู่^^