หัวข้อ: ~อย่าทำร้ายจิตใจกันได้ไหม~ (จบแล้ว) แก้ไขเนื้อหาเเละเรียบเรียงใหม่เเล้วจ้า

[MimicClub]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

[MimicClub]

ตอนที่1

คุณเคยรักใครสักคนอย่างหมดใจไหมครับ ทั้งที่รู้ว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับแฟนคุณเลยสักนิด แต่เค้ากลับบอกว่าคุณน่ารัก
อบอุ่น และคำพูดที่คุณมักจะได้ยินสิ่งที่แฟนคุณพูดเสมอว่า รักนะ เพียงแค่นี้ มันก็ทำให้ผมมั่นใจตัวเองขึ้นมาบ้าง
ผมเป็นนักศึกษา มหาลัยอ้วนๆ สูง170 แต่น้ำหนักปาเข้าไปเกือบ80ซึ่งดูๆแล้ว มันมักจะเพิ่มขึ้นเวลาที่ผมทานอาหาร
มื้อหนักที่แฟนผมมักจะหามาให้ทาน แต่น้ำหนักลดยากมากๆ ผิดกับแฟนผมที่สูง180กว่าๆ หุ่นก็ดูดีสมส่วน แถมมีซิกแพค
ที่ท้องอีก ผิวสีแทน หน้าตาที่จัดว่า สาวๆที่ไหนเห็นก็ต่างหมายปอง ผิดกับผมที่เพื่อนๆมักจะเรียกว่า ไอ้หมูซีด แทนชื่อเล่น
มาตลอดสามปี ผมคบกับทินมาได้สองปีแล้ว ทินให้เกียติผม เเละปฏิบัติกับผมอย่างสม่ำเสมอ ตอนนี้ผมอยู่ปีสี่ เป็นปีที่รุ่นพี่ต่างก็
บอกว่าเป็นปีที่จัดว่าเรียนหนักมากของคณะที่ผมกำลังเรียน อ้อผมเรียนคอมพิวเตอร์อาร์ตครับส่วน ทินเรียนคณะบริหารธุรกิจ
แค่ตึกเรียนของคณะ ก็ห่างกันมากแล้ว แต่ทินก็ยังพยายามปั่นจักรยานของเพื่อนเพื่อมากินข้าวกับผมทุกๆมื้อ

"กินเยอะๆนะ จะได้อ้วนๆ"มันว่าแล้วตักไข่ดาวให้ผม

"แค่นี้กูก็อ้วนจะตายละ มึงยังจะให้กูอ้วนอีกหรอ"คำพูดที่ดูไม่เหมือนคู่รักเลยแม้แต่น้อย ผมว่ามัน  แต่ก็ยังตักไข่ดาวกับข้าว
กินอยู่ดีด้วยความหิว ก็ตั้งแต่เช้า ไม่ได้กินอะไรเลยนี่

"น่าบอย อ้วนๆน่ะดีแล้ว เดี๋ยวคนอื่นจะหาว่าทินเลี้ยงแฟนทินไม่ดี"ผมยิ้มให้มัน ไม่รู้ทำไมมันถึงได้ชอบผมนัก อ้วนก็อ้วน
แถมมันก็มีแต่คนหน้าตาดีๆมาจีบ แต่มันก็ยังเลือกที่จะคบกับผม ผมเคยให้โอกาศมันหลายครั้งเหมือนกัน เพราะผมเองก็สง
สารที่เวลามันโดนเพื่อนล้อ แต่พักหลังๆนี่มันเลิกล้อไปด้วยเหตุผลอะไรไม่รู้  มันยังเคยพูดน้อยใจกับผมทำนองว่า  ไม่รักมัน
หรือไงถึงได้ผลักไสมันนัก  ดูมันสิผมอุตส่าห์หวังดีกับมัน ผมรักมันแต่ก็คิดว่า ซักวันมันก็อาจเจอคนที่ดูดีกว่านิสัยดีกว่าผม
อนาคตมันเป็นสิ่งไม่แน่นอนนี่ ผมผิดด้วยหรอที่เรารักใครซักคนแล้วอยากให้คนที่เรารักมีความสุขหน่ะ

"อืม แล้ววันนี้ไปไหนหรือเปล่า"ผมถามมันทั้งๆที่ยังตั้งหน้าตั้งตากินจนเกือบจะหมด มองดูเวลาที่จะต้องเรียนในคาบต่อไป

"ไม่นะ รอกลับพร้อมบอย วันนี้บอยเลิกดึกใช้ไหม ทินจะได้รอ"

"ไม่ต้องรอเลยกลับห้องไปก่อน เดี๋ยวกลับพร้อมไอ้กัน"ผมจัดการรวบช้อน

"ไปก่อนนะเดี๋ยวเข้าห้องไม่ทัน ไม่ต้องรอนะเข้าใจไหม"ผมสั่งมันก่อนจะวิ่งไปทางตึกเรียนในคาบวิชาที่ผม ใกล้จะเข้าสาย
 ไม่เปิดโอกาศให้ทินมันพูด  ได้แต่มองผมตาปริบๆ


.........


"โอ๊ยปวดกระบาล"ผมบ่นให้ไอ้กันฟังเมื่อเลิกเรียน

"กูเห็นมึงบ่นแบบนี้มาตั้งแต่ปีหนึ่ง ยันปีสี่ ทำไมมึงไม่ให้หมอเค้าสแกนสมองมึงบ้างวะ"คำพูดของมันเหมือนจะเป็นห่วงผม ผมเหล่ไปมองมันที่สูงกว่าผมมากพอๆกับทิน

"สแกนสมองมึงดิ่ ไอ้กัน"

"เอ้า เกี่ยวไรกับกู  นั่นแฟนมึงมารออยู่นั่นไปให้แฟนมึงตรวจซักหน่อยก็ดีมั้งจะได้เลิก ปัญญานิ่มซักที"

"ไอ้กัน มึงด่ากูว่าปัญญานิ่มหรอ"ผมชกไปที่ไหล่ มันลูบไหล่ตัวเองแล้วทำสีหน้าโครตเจ็บปวด   ผมมองไอ้ทินที่ยังนั่งอ่านหนังสือ
อยู่ที่ศาลา  เฮ้อบอกว่าไม่ให้รอมันก็ยังรอ

"ทิน มารอทำไมก็บอกแล้วไงไม่ต้องรอ"ผมว่าทันทีที่เดินไปถึงตัวมัน  มันหันมาเห็นผมก็ยิ้มอย่างดีใจ

"ไงไอ้คุณทิน มารับไอ้หมูหรอ"ไอ้กันทัก  ทินพยักหน้าเเล้วหันมาคุยกับผม

"ปะกลับบ้านกัน"มันชวนผมกลับแล้วมาจับมืออวบๆของผมให้เดินตามมันไป

"ฮิ้ว ไอ้หมูวาสนามึงนี่โชคดีชิบ  โชคดีเว้ยเพื่อน"ไอ้กันแอบแซวแล้วโบกมือลา

ภายในรถที่กำลังเเล่นไปตามถนนเงียบๆ ไม่ค่อยมีรถเท่าไร ไอ้ทินมันคอยเหลือบมองผมเป็นช่วงๆ ที่เห็นผมเงียบ

"บอยเป็นอะไร ไม่เห็นพูดเลย" มันถามผมเเต่ตาของมันยังมองไปข้างหน้า

"อืมวันนี้เรียนเยอะไปหน่อยอ่ะ ไม่เป็นไรแค่รู้สึกปวดหัว"

"อืมงั้นถึงห้องเเล้วกินข้าวกินยานอนนะ"เฮ้อเเค่นี้บอยก็หายปวดหัวเเล้วหล่ะ ทินที่เป็นห่วงและใส่ใจความรู้สึกของบอย ไม่มีสิ่ง
ไหนที่บอยต้องการ ขอแค่ความห่วงใยก็พอ

พอกลับมาถึงห้องของผมกับบอย บอยก็เเกะข้าวต้มหน้าหอ มาเเกะให้ผมกิน และหายาให้ผมกิน แถมสั่งให้ผมนอนพักผ่อน
ผมเลยต้องทำตามเพราะผมรู้ว่ามันไม่ชอบให้ผมหักโหมร่างกายตัวเอง ก็เลยต้องนอนตั้งแต่สองทุ่มครึ่ง พอมันทำธุระส่วนตัวของ
มันเสร็จ มันก็มานอนเป็นเพื่อนผม กอดผมแทนหมอนข้าง

"กอดบอยนี่อุ่นจังเลยนะ"มันกระซิบบอกผมแล้วหอมแก้มเหมือนอย่างที่ๆเคยทำ 

"อืมฝันดี"ผมเองก็พูดคำที่ผมพูดกับมันมาตลอดที่มานอนอยู่กับมันเหมือนเดิม ผมกับมันไม่เคยล่วงเกินหรือเกินเลยมากกว่าการ
จูงมือ หอมแก้ม หรือแม้กระทั่งกอดหรือจูบ คำว่าsex ไม่เคยมีสำหรับผมกับมัน ผมเองก็เฉยๆแค่ได้อยู่ใกล้ๆมันผมก็พอใจเเล้ว
แต่ผมไม่รู้เหมือนกันว่ามันต้องการหรือเปล่า เพราะผมอายที่จะถามมัน ก็เลยอยู่เฉยๆ แค่ถูกเนื้อต้องตัวเเค่นี้ผมก็เห็นมันดูมีความสุขดี

ผมยังจำวันที่จู่ๆมันก็มาบอกรักผม มันเป็นคนบอกรักผมต่อหน้าเพื่อนๆในคณะ ใจกล้าแถมหน้าด้านมาก จนผมโดนเพื่อนเเซวว่าไปทำเสน่ห์ใส่มันไม่งั้นมันคงไม่หน้ามืดมารักผมหรอก ผมเองก็ยังงง ในครั้งแรกที่ได้ยิน ผมเลยปฏิเสธิความรักมันแต่มันก็ยังตามตื้อ ตามจอแจผม ไม่ว่าผมจะไปไหนจะกินอะไรมันก็หามาให้จนผมอดสงสารมันไม่ได้ แถมผมยังเคยโดนเค้าด่าบ่อยๆเลยว่า อ้วนเเล้วยังเล่นตัวอีก นี่เป็นคำพูดของสาวๆในคณะของมันนะ แต่คณะผมคงไม่อ่ะ เพราะเพื่อนสาวของผม ออกจะชอบเเละเชียร์ด้วยซ้ำผมเลยใจอ่อนยอมคบมัน จนมาถึงทุกวันนี้ วันที่ผมเองก็รักมันจนหมดใจ


...........


ผมกับมันยังปฏิบัติต่อกันเหมือนเดิม ผมที่ซึ่งต้องเรียนหนักทุกวัน มันเองก็เหมือนกัน แต่ก็ยังหาเวลาว่างมานั่งกินข้าวกับผม
กลับบ้านพร้อมกัน นอนกอด บอกรักกันทุกๆคืน เหมือนอย่างเคยๆ จนกระทั่งถึงเวลาที่มันต้องไปฝึกงาน มันเลือกลงฝึกงานที่บริษัทบ้านมัน ผมกับมันเลยต้องห่างกัน รู้สึกเหงาๆเหมือนกันที่มันไม่ได้อยู่ในห้องกับผม ไม่นอนด้วยกัน แต่มันก็หมั่นโทรหาผม
บอกรักผมทุกๆคืนแค่นี้ก็ดีใจเเล้ว  ที่มันไม่ได้มาอยู่กับผมก็เพราะที่ทำงานกับบ้านมันใกล้กัน ครอบครัวมันเลยให้กลับบ้านเพราะมันเดินทางสะดวกกว่าอยู่ที่นี่ซึ่งต้องขับรถไปกลับแถมยังมาเจอรถติดอีก ผมเองก็เข้าใจเลยปล่อยๆมันไปอีกแค่3เดือนมันเเค่เเป๊ปเดียวเองแต่คำว่าแป๊ปเดียวทำไมมันเหมือน หายกันไปนานเป็นปีๆเลยวะ


.............


"ไอ้บอย มึงรู้เรื่องไอ้ทินยัง" จู่ๆไอ้กันมันก็เรียกชื่อเล่นผม ทำสีหน้าจริงจังถามเรื่องที่ผมฟังแล้วงง

"เรื่องอะไร"ผมถามมันคืน

"มันไม่รู้เเน่เลยว่ะใหม"มันหันไปบอกไหมที่ทำหน้าตาดูไม่ดีเหมือนกัน

"บอย แกยังไม่รู้เรื่องอะไรเลยเกี่ยวกับไอ้ทินใช่ไหม"ไหมจับไหล่ผมบีบเบาๆ

"ไม่  เกิดอะไรขึ้นกับทินงั้นหรอทำไมพวกแกทำหน้าเเปลกๆอย่างนั้นวะ"ผมรู้สึกว่ามีลางสังหรไม่ชอบมาพากลกับไอ้สองคนนี้ แถมพูดถึงทินมันแปลกๆ หรือว่าไอ้ทินจะเกิดเรื่อง

"ไอ้ทินไม่ได้เกิดเรื่องหรอก แต่มันกำลังจะทำให้เกิด แกรู้ไหมว่าพ่อแม่มันรู้เรื่องแกกับไอ้ทินเเล้ว"ผมถึงกับตกใจ ไม่คิดเหมือนกันว่าเรื่องจะเกิด ผมเองก็เคยคิดว่าซักวันพ่อแม่มันต้องรู้ขนาดพ่อแม่ผมยังรู้เเล้วเลย แต่ท่านยังรับผมได้ แต่ครอบครัวของไอ้ทินล่ะมันจะคิดยังไงครอบครัวแต่ละครอบครัวใช่ว่าจะคิดเหมือนกันซะที่ไหน

"แล้วยังไงต่ออ่ะ พ่อไอ้ทินว่าไง แล้วแกเอาเรื่องมาจากไหน"ผมถามแบบร้อนรน

"ออ พ่อมันสั่งให้เลิกกับเเก แถม ถ้าเรียนจบก็จับแต่งงานกับเเพรว  ที่เป็นลูกพี่ลูกน้องเรา เราคงไม่ต้องบอกนะว่ารู้ได้ไง"ผมถึงกับใจหายวูบเหมือนใจลอยๆทันทีที่ได้ยินเรื่องแบบนี้

"จริงหรอ วะ"ผมถามเสียงที่แทบไม่มี  ไหมมันกอดผมเพื่อปลอบใจ

"บอย ฉันเสียใจแทนแกว่ะ แต่แกยังไม่รู้อีกเรื่อง" ไหมผละจากการกอดผม มองหน้าผมด้วยสีหน้าจริงจัง ยังมีเรื่องที่ผมไม่รู้อีกหรอไงพอไหมมันเห็นผมเงียบมันก็เริ่มพูด

"ที่จริงแล้ว ไอ้ทินมันไม่ได้รักแกจริงๆว่ะ"เหมือนมีอะไรบางอย่างมาทิ่มแทงหัวใจผม มันรู้สึกเจ็บจี๊ดที่หัวใจ

"ไอ้ไหมแกพูดตรงไปป่าว"ไอ้กันมันมองผมที่น้ำตากำลังคอเบ้าแล้วมานั่งข้างๆจับมือผมเพื่อปลอบใจ

"ไม่ว่ะ ไม่วันนี้ ซักวันไอ้บอยก็ต้องรับรู้ ฉันรู้เเค่ว่าที่ไอ้ทินมันมาบอกรักแก ก็เพราะมันพนันกับเพื่อนมัน แต่ที่มันยังตื้อยังตามแกอยู่นี่ฉันไม่รู้ว่ะว่ามันคิดยังไง"ไหมยังพูดต่อ แต่ผมพูดไม่ออกรู้แค่ว่าไม่อยากรับฟังเรื่องพวกนี้ ทั้งๆที่คิดว่าตัวเองทำใจเรื่องนี้ได้เเล้วซะอีก ปากของผมที่มักจะพูดว่าทำใจได้แต่พอถึงเวลา ใจกลับเจ็บถึงที่สุดจริงๆ

"ไอ้ไหมพอเถอะ แค่นี่ไอ้บอยมันก็เจ็บจะเเย่อยู่เเล้ว   บอยกูว่ามึงพิสูจน์ด้วยตัวเองจะดีกว่าว่ามันรักมึงจริงหรือเปล่า อีกไม่กี่อาทิตย์มันก็จะกลับมาอยู่หอมึงก็พิสูจน์ด้วยตัวเองแล้วกัน พวกกูช่วยแค่ทำให้มึงตาสว่างก่อนที่มึงจะเจ็บยิ่งกว่านี้ พวกกูขอโทษนะ"ไอ้กันขอโทษเเล้วกอดคอผม มันเองก็ดันร้องไห้ คงเพราะสงสารผม ก็ผมกับมันเป็นเพื่อนสนิทกันนี่ ผมเลยร้องตามไปด้วยเลย ไอ้ไหมก็เลยร่วมไปด้วย สรุปร้องมันทั้งสามคนไม่อายสายตาชาวบ้านเค้าเลย


................


ทินกลับมาหอแล้ว แต่ก็ยังทำกับผมเหมือนเดิมยังปฏิบัติเหมือนอย่างที่ๆเคยเป็น แต่ผิดที่ว่ามันบอกรักผมน้อยลง และมันก็อ้างว่าออกไปทำธุระข้างนอก และกลับตอนเช้า ตลอดหลังจากที่มันกลับมา ผมเห็นว่ามันแปลกไป แต่ก็ยังลังเลว่า จริงหรือเปล่าที่มันไม่ได้รักผม ถ้าไม่รักแล้วจะทนอยู่กับผู้ชายที่ไม่มีอะไรดี อย่างผมไปทำไม วันนี้เป็นอีกวันที่มันออกไปทำธุระข้างนอกอย่างที่มันว่า ผมที่ทำเป็นอ่านหนังสือเตรียมสอบอยู่แอบชำเลืองมองมัน พอมันพ้นประตูไปผมรีบโทรหาไอ้กันทันที

"กัน มันออกไปแล้วมึงตามให้กูที"

"เออได้  เรื่องแค่นี้กูทำให้เพื่อนได้อยู่เเล้ว"ผมวางสายลงแล้วตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือแบบไม่มีสมาธิ
ถึงแม้ว่าตาของผมกำลังจับจ้องไปที่ตัวหนังสือ แต่ใจมันกลับล่องลอยไปถึงไหนต่อไหน ถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจกับโทรศัพท์ที่ดังขึ้นมาตอนเผลอ

"ว่าไงกัน"ผมถามไอ้กันด้วยเสียงเรียบๆ แต่ใจกลับร้อนรุ่มด้วยความอยากรู้

"ตอนนี้ไอ้ทินอยู่ที่ผับ...ว่ะ เนี่ยหน่ะหรอธุระของมัน ไอ้เลวเอ๊ย"ไอ้กันสบถด้วยน้ำเสียงโมโห

"อือ เดี๋ยวไป  แกรออยู่หน้าผับนั่นแหละ" หนังสือไม่อ่านมันละ ผมรีบหยิบประเป๋าเงินกุญแจรถของผมที่ผมเพิ่งเอามาใช้ในช่วงที่ไอ้ทินไม่อยู่แล้วตรงไปที่ผับนั่นทันที


...................


ผมกับกันเข้าไปนั่งใกล้ๆกับโตะของพวกไอ้ทิน ที่กำลังดื่มกันอย่างเฮฮาไม่ทันที่มันสังเกตุเห็น ผมกับกัน

"ไอ้ทินจะเเต่งงานเเล้วเว้ย เอาดื่มๆๆ ก่อนสอบ แล้วก็ฉลองให้มึงด้วยไอ้ทิน"เพื่อนของไอ้ทินว่าแล้วยกแก้วจะชน

"กูไม่ยินดีว่ะ"ทินทำเสียงเรียบ แล้วปัดแก้วหนี

"อะไรวะ  หรือมึงยังติดใจไอ้อ้วนนั่นวะ"เพื่อนอีกคนมันถาม

"มึงอย่าเรียกบอยอย่างนั้นได้ไหม"ไอ้ทินมันว่าด้วย้ำเสียงไม่พอใจ

"อ่าว ทำไม ก็ไหนมึงไม่ได้ชอบมันซักหน่อยเเล้วมึงจะเดือดร้อน อะไร หรือมึงเกิดชอบไอ้อ้วนนั่นเเล้ววะ"ผมกำลังรอคอยฟังคำตอบเหมือนกับพวกเพื่อนๆของมัน ที่มันเงียบไป

"กูไม่ได้ชอบ" มันว่าเสียง เรียบ ทำหน้าตาย แต่ผมกลับเจ็บเหมือนเข็มพันเล่มมาแทงที่หัวใจ เจ็บ เกินจะบรรยาย คำพูดของใครไม่เจ็บเท่ากับคำพูดของคนที่เรารัก และไว้ใจ  จู่ๆกันก็ลุกพรวดแล้วไปกระชากทินต่อยทันที  คนในผับถึงกับแตกตื่นเมื่อเกิดเรื่องขึ้น ผมเองก็ตกใจรีบจับกันเเยกออกจากทิน

"บอย" ไอ้ทินดูตกใจมากแต่ผมไม่มองหน้ามัน

"เฮ้ย มึงมาทำเพื่อนกูทำไมวะ"เพื่อนไอ้ทินทำท่าหาเรื่องกัน

"เเล้วเพื่อนมึง มาทำร้ายจิตใจเพื่อนกูทำไม"ไอ้กันชี้หน้าอย่างโมโห

"กันพอเถอะกลับเถอะ"ผมดึงไอ้กันแต่ดูท่ามันจะไม่ยอม และสะบัดมือผมออก

"บอย  บอยฟังทินก่อน"ไอ้ทินทำท่าจะเดินมาหาผมแต่ถูกไอ้กันผลักออก

"มึง นี่มันเลวมากมึงล้อเล่นกับบอยอย่างนี้ได้ไง มึงทำร้ายหัวใจบอยอย่างนี้ได้ไง"กันพูดจบก็เดินเข้าไปต่อยทินทันที  แล้วถูกเพื่อนมันผลักออก

"เพื่อนมึงอยากโง่ทำไมล่ะ คิดว่าตัวเองหน้าตาดีนักหรือไง ไม่ดูสารรูป ตัวเอง ไอ้ทินมันคงไม่โง่ไปรักคนอัปลักษณ์อย่างไอ้อ้วนนี่หรอก" ใช่ผมมันอัปลักษณ์ แต่คนอัปลักษณ์ อย่างผมก็มีศักดิ์ศรี ผมเข้าไปต่อยหน้าไอ้ปากหมานั่นอย่างเหลืออด

"ทิน บอยไม่อยากคิดเลย ว่าทินจะเป็นคนแบบนี้ บอยเสียใจกับความรู้สึกดีๆที่มอบให้ว่ะ เราสองคน คงจะไม่ได้เจอกันอีก ลาก่อน" แล้วผมก็เดินออกมาจากจุดเกิดเหตุให้ไวที่สุด

"บอยเดี๋ยวฟัง ทินก่อน บอย" ผมรีบขึ้นรถของตัวเองทันที พอสตาร์ทเครื่องติดก็เลี้ยวรถกลับทันที ไม่หันไปมองไอ้ทินอีกเลย ไอ้ทินมันขับรถตามผมมา แต่ผมยังไม่อยากเจอหน้ามันผมเลี้ยวรถเข้าซอย ที่ผมเคยใช้ในเส้นทางกลับบ้าน ที่เป็นทางที่วกไปวนมา มีซอยหลายซอยเพื่อไม่ให้ไอ้ทินตามได้ทัน จนหลุดออกถนนใหญ่ ผมก็ไม่เห็นรถไอ้ทินอีกเเล้ว เลยขับรถไปเรื่อยๆ จนถึงบ้าน พ่อกับแม่ และพี่ๆ ดูแปลกใจมากที่ผมกลับบ้านในเวลานี้แต่ท่านก็ไม่ถามอะไรมาก ผมปิดมือถือตั้งแต่ขึ้นรถได้จากที่ผับ ไอ้กันคงเป็นห่วงผม ผมเลยต้องเอาโทรศัพท์บ้านโทรหาไอ้กันก่อน

"กัน นี่กูเองบอย"

"เออ ปิดมือถือกูตกใจแทบตายนึกว่ามึงจะคิดสั้นเเล้วซะอีก นี่มึงอยู่ไหน"ไอ้กันใส่ผมเป็นชุด

"เออกูอยู่บ้าน  กันพรุ่งนี้มึงมาเอากุญแจห้องที่บ้านกูนะ ไปเอาหนังสือกูเเล้วก็ชุดนักศึกษากูมาให้ที"

"เออเอาเเค่นี้หรอ  ทำไมมึงไม่ขนของย้ายออกมาให้หมดซะเลยล่ะ"

"เอาไว้ก่อนเดี๋ยวกูค่อยขนตอนสอบเสร็จ  ถ้าไอ้นั่นมันถามว่ากูหายไปไหนมึงไม่ต้องบอกนะ"

"เออกูไม่บอกอยู่เเล้ว แค่เห็นหน้าก็อยากจะกระทืบให้จมตีนละ"

"อือ  กูนอนก่อนนะง่วงว่ะ"



ผมนอนก่ายหน้าผากอยู่ที่เตียงนอนของตัวเอง นอนไม่หลับ หลับตาลงก็คิดแต่เรื่องของทิน  บางทีผมอาจจะเสียใจน้อยลง ถ้ารู้ว่ามันไม่ได้รักผมจากปากมันเอง โดยที่ไม่ต้องมีใครมาถามเพื่อคาดคั้นเอาความจริง หรือต้องให้ผมรู้ความจริงเอง  แล้วทำไมล่ะ ทำไมมันหลอกผม ทำไมมันถึงทำกับผมแบบนั้นตลอดสองปี ไม่สิ ตอนนี้เข้าปีที่สามเเล้ว เวลาผ่านไปเหมือนสายลมที่พัดผ่าน น้ำตาที่ไหลไม่ขาดสาย เหมือนมันยิ่งตอกย้ำความโง่ของตัวเอง ทำใจไม่ได้ ปากเก่งนักนะเรา อยากเห็นคนที่เรามีความสุข ถ้าเค้าได้เจอคนที่ดีกว่า  ฮึก แต่เรากลับต้องมาเจ็บปวด ซะเอง  ไอ้บอยเอ๊ย แกนี่มันช่าง ซื่อบื่อ บวกโง่บรม จะรักใครซักคนมันยากขนาดนี้เลยหรอวะ


.................................

[a_tapha]

อ่านแล้วเค้าอยากร้องไห้ตามเลยอ่ะ 

[YELLOWSTAR]

  ใจร้ายๆๆๆๆๆๆ
มาทำกับบอยอย่างนี้ได้ยังไงอ่ะ
บอยไม่ใช่คนหรอถึงมาทำร้ายจิตใจกันอย่างนี้
จะอ้วนหรือหุ่นดีศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์มันไม่ได้ต่างกันน่ะ 

[stormphoenix]

อ่านเรื่องนี้แล้วเหมือนคนเขียนเอาตัวเราไปเขียนสูงร้อยเจ็ดสิบหนักเจ็ดสิบห้า  อิอิ

แต่มันติดตรงที่เราไม่หล่อแล้วไม่มีแฟนนี่สิ55555


อ่านตอนแรกเหมือนจะมีความสุขดีนะแต่พอมาตอนท้ายๆ กรี๊ดดดดดดดดคนอ้วนแล้วไงว่ะ

อ้วนแล้วไม่มีความรู้สึกเหมือนคนอื่นๆหรือไง

ปล.แอบมองโลกในแง่ดีที่ทินบอกว่าไม่ได้ชอบบอยนี่แต่ทินรักบอยหรือเปล่าน้อ???อิอิ

[BBChin JungBB]

ตอนนี้ยังแสดงว่าคิดเห็นไม่ได้ ดูเหมือนทินก็มีใจนะ
เอ๊ะ! หรือว่าไม่ ต้องรออ่านต่อไปก่อน

[นนพี]

เข้าใจความรู้สึกว่ามีถ้ามีใครมาว่าเราแบบนี้มันก็เจ็บจีดๆเหมือนกัน ทั้งๆทีเป็นความจริงแต่ก็ยังไม่อยากให้ใครมาว่าอยู่
เห็นใจความรู้สึกเค้าบ้างงง
บอยสู้ๆๆๆ
 

[love2y]

อุ๊ย เรื่องมันน่าสนใจๆ

แต่เราว่าสูง 170 หนัก 75 เนี่ยไม่อ้วนนะ ไม่อวบด้วย เปลี่ยนเป็น 85 จะดูอวบอ้วนกว่านะ

ปล. พิมพ์ชื่อเพื่อน ปัน กัน สลับกันไปมาจนเรามึนตาม ตกลงเพื่อนชื่อไรคะ

[MimicClub]

 :jul3:ขอบคุณมากจ้า ที่เตือน แก้ไขแล้วจ้า

[LadyOneStar]

พนันแบบนี้...เกลียดที่สุดเลยอ่ะ

[BEN*_*MOS]

โห อ่านแล้เจ็บแทนเลยค่ะ เกลียดการพนันแบบนี้เหมือนกันทำร้ายจิตใจคนอื่นมากๆเลย

รอตอนต่อไปนะคะ~~~

[cavalli]

 

[Milk]

 :mc4:จิ้มเรื่องใหม่

ทินบอกว่าไม่ได้ชอบบอย  แต่รักมากกว่า555555555555555

ต้องรอดูความรู้สึกทินว่าเป็นยังไง ตอนนี้ยังสรุปอะไรไม่ได้

[xxliilxx]

 

[4life]

น่าติดตาม เเต่ไม่เอาเศร้านะๆๆๆๆ

[yeyong]

เป็นอีกเรื่องที่น่าติดตามค่ะ
สงสารบอยจัง  ไม่รู้ทินมีเหตุผลอะไรที่ทำแบบนั้น

[NASS.NET]

โอ้ยเปิดมาดราม่ามากค่ะ
ปัญหาพ่อ แม่แฟน...เฮ้อออ
ปล. ไม่ได้ชอบ...แต่รักใช่มั้ยเอ่ย^^?

[som]

นิยายเรื่องนี้ทำร้ายจิตใจอีกแล้ว แต่ชอบอ่าน

[qq_oo]

ตอนแรกก็มาม่าซะแล้วหรือนี่

[Shin_i_chi]

งืออ ดราม่าตั้งกะแรกเลยแฮะ
ชอบครับๆ รออ่านตอนต่อไปอยู่นะครับ

[uaeb]

  ตอนรับเรื่องใหม่
  บอย สู้ๆน่า เข้มแข็งไว้
+1เปนกำลังใจ รอตอนต่อไปนะคะ

[G_U_I_N]

น่าสงสารบอยมว๊ากกกกก อ้วนแล้วไงว่ะ แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[chae]

คือ......นักเขียนทำร้ายจิตใจมาก T^T
เรื่องเหมือนในชีวิตจิง T^T

[LalaBam]

ใช่ อ้วนแล้วไง
พอแก่ไปใครไม่อ้วนมั่ง

[midnightblue]

ทินใจร้าย สงสารบอยอ่ะ รีบๆลดน้ำหนักเลยถ้าผอมแล้วต้องน่ารักมากแน่ๆ....ถึงตอนนั้นแหละต่อให้มีสิบทินก็อย่าได้แคร์
สะบัดบ๊อบใส่มันเลย

[Non_stop]

 

ต้อนรับเรื่องใหม่น่ะค่ะ

แอบเศร้าเลบสงสารบอยอ่ะทินทำงี้ได้ไง

รอตอนต่อไปน่ะค่ะ 

[เฉาก๊วย]

รออ่านตอนต่อไปนะคะ   

[jenzda]

ท่าทางจะดราม่า แต่ก็น่าติดตาม 

ตอนเริ่ม พล๊อตแอบคล้ายเรื่อง "สาวใสตัวดี กับหนุ่มเกาหลีสุดฮอต"

[Piaanie]

เปิดตัวมาก็เสียน้ำตาเลย ตอนต่อไปมีเอาคืนไม๊เนี่ย

[fffx]

ทินต้องรู้สึกดีๆกับบอยบ้างแน่ๆ อาจจะรักเลยก็ได้
บอยไม่ได้ฟังทินให้จบอ่าาาา รอตอนต่อไปค่ะ