"ไอ้บอส อย่าบอกนะว่ามึง..."
พี่โบ๊ทร้องเสียงหลง
"แฟนมึงอยู่ไหน"
พี่โบ๊ทถาม ก่อนถามนี่ถอนหายใจเฮือกใหญ่เลยครับ
"คอนโดหน้าปากซอยบ้าน"
พี่บอสตอบกลับมา
"มึงไปเอาตัวมาเดี๋ยวนี้เลย"
พี่โบ๊ทสั่งแล้วพาผมเข้าบ้านไปนั่งที่เดิม จะให้หยุดร้องไห้เลยก็จะหาว่าสร้างภาพ แต่จริงๆแล้วใช่!
"บิวต์ไม่ร้องนะ เดี๋ยวไอ้โบ๊ทพาตัวมาเจอแล้ว"
ผมนั่งนิ่งเสียงรถเข้ามาผมว่าคงไม่ใช่อากิเพราะมันไกลมาก พี่บอสก็มาพร้อมเด็กคนนั้น
"อิ เอ๊ย~ ปอนด์นั่น บิวต์ น้องชายพี่ และนั่นพี่โบ๊ทพี่ชายคนโตส่วนไอ้บิ๊กยังไม่ตื่น"
เด็กคนนั้นยกมือไหว้หน้าตาคุ้นมาก ตอนแรกพี่โบ๊ทจะเรียกมันว่าอะไรนะ
"พี่โบ๊ท บิวต์ แฟนบอสเอง"
เด็กคนนั้นหน้าแดงโดยเห็นได้ชัด หึ ดัดจริตเก่งจริงๆนะ (ไม่เท่ามึง:คนแต่ง)
"รู้จักกันได้ยังไง คบกันเมื่อไหร่ ได้กันเมื่อไหร่ ยังไง ที่ไหน อย่างไร"
ผมถามเองเลยครับ พี่โบ๊ทยังมองหน้าเลย พี่บอสจะอ้าปากตอบ
"มึงเล่า"
ผมมองหน้าไอ้คุณน้องปอนด์ ผมรู้แล้วมันคือใคร นักกีฬาแบด แข่งตามต่างประเทศด้วยนะ
"รู้จักกันได้เพราะว่าวันที่ไปแข่งแบดที่มหาลัยปะ เอ๊ย... มหาลัยพี่บอส แล้วก็เจอกันพอดีครับ พี่บอสขอเบอร์ผมก่อนแล้ว คบกันมา สี่ห้าเดือนแล้วครับ ส่วนเรื่องอย่างว่า ครั้งแรก แต่ตอนสองเดือน ล่าสุดก็เมื่อคืน"
ตอนนั้นกูท้องยังว่ะ ไม่รู้ว่ะ จำไม่ได้จำได้แต่ได้กันแล้วแหละ แต่ตอนนั้นสงสังพึ่งคบกันใหม่และพึ่งเสียเอกราชด้วย แต่...เอ๊ะ... คบใกล้ๆกับกูเลยนี่หว่า มิน่าถึงไม่ค่อยห้ามเรื่องกูกับอากิสักเท่าไหร่ หึ้ม นักกีฬาแบดต้องเรียกพี่ดี้มาดูหน้าหน่อยซะแล้ว ผมก็นั่งจ้องหน้าไอ้ปงไอ้ปอนด์ด๋อยอะไรเนี่ย
"มาแล้วครับคุณแม่~"
อากิมาแล้วครับ อ๊ากเป็ดถุงเบร่อเลย
"ไอ้ปอนด์มาทำอะไรที่นี่ว่ะ"
รู้จักกันด้วยหรอ
"แฟนพี่บอส"
ผมบอกเองแหละครับ อากิตกใจ รู้มั้ยผมพูดว่าอะไร
"ระวังถุงเป็ดตก"
หวงแดกตลอดเลยกู ว่าแต่...
"กิรู้จักด้วยอ่อ"
อากิพยักหน้า คืออากิเป็นพวกเก็บความลับไม่ได้อ่าครับ
"แฟนเก่าไอ้ดิว บิวต์จำได้ป่ะ"
กูจำไม่ได้
"ดิวไหนอ่ะ"
ผมถามอากิออกไป
"ดิวโด้มั้งบิวต์ ดิววัตน์ อ่า"
แอบหื่นนะผัวกู
"เค้าเรียกว่าดิลโด้ไม่ใช่ดิวโด้"
กูก็ไปเล่นกับมันด้วยนะ เลวทั้งคู่
"ไปลองมั้ยล่ะมีอีกเยอะ"
ถ้ากูไม่ท้อง มึงคงเอากูทั้งวันแน่ๆ ผมเดินไปนั่งกินเป็ดกับอากิสองคน อร่อยมากครับ จู่ๆอากิก็จูบผม จะให้ผมเขินหรอกผมสะกดคำว่าเขินไม่เป็น
"อื้อ อากิพอแล้ว"
แรดจริงๆเลยกูลูกสองแล้วนะ
"ป๊ารักหนูนะลูกนะ"
อากิลูบท้องผม รู้สึกดีมากเลยครับ
"ไปเดินเล่นที่สวนหมู่บ้านบ้านบลูกัน"
อากิก็พาผมขับรถมาสวนบ้านบลู เราจอดรถแล้วเข้าไปเดินในสวนมีชิงช้า อากิให้ผมไปนั่งแล้วก็แกว่งไปแกว่งมา ถ้ากูตกลงไปมึงตายแน่ ผมกับอากิเดินจับมือกันครับ ผมเดินไปเรื่อย อากิถ่ายรูปผมตลอดเลย หมู่บ้านบลูอยู่ใกล้ๆบ้านผม เอาง่ายๆว่าหมู่บ้านบลูติดอยู่กับหมู่บ้านไอ้ปอนด์นั่นแหละครับ เด็กโรงเรียนผมอยู่เยอะมากเลยครับ
"อยากกินไอติมอ่า"
อากิยิ้มแล้วพาผมเดินไปด้านออกไปด้านหน้าหมู่บ้าน เป็นร้านไอติมพึ่งเปิดใหม่ครับ คนเยอะมากๆ ไม่รู้ว่าจะมีที่นั่งเหลือมั้ย อากิเดินไปหาผู้ชายคนนึงกำลังยืนสั่งงานลูกน้องอยู่ มึงสนิทขนาดนั้นเลยอ่อว่ะ
ผั๊วะ!
อากิตบหัวคนนั้นแหละพอหันมาผมอยากจะเข้าไปถีบอีกคน ไอ้บลูนั่นเอง
"ไอ้เชี่ยกิ เล่นเหี้ยอะไรว่ะ เดี๋ยวไม่ได้แดกหรอกมึง"
ผมเดินเข้าไปเกาะแขนอากิ
"บิวต์แต่งแบบนี้สวยจริงๆว่ะ ขนาดท้องนะเนี่ย"
บลูบอกผม ผมยิ้มรับเลยครับ แต่สุดท้ายต้องหุบยิ้มเพราะมันเนี่ยแหละ
"แต่เสียดายดัดจริตไปนิด"
พอบลูพูดจบผมเอาถาดเสริฟเคาะหัวมันหนึ่งที
"ไอ้สัดนี่กวนตีน หาที่นั่งให้กูหน่อยดิ ยืนจนรากจะงอกแล้ว ลูกกูหิวแล้ว"
ผมจัดหนักบลูเลยครับ อากิก็ได้แต่ขำ
"มึงแหกตาดูโน่นมุมนั้นว่าง เดินไปซะ แล้วอยากแดกอะไรก็สั่งให้เต็มที่เลยนะมึง"
ผมเดินไปนั่งผมสั่งไอติมไปเยอะมากๆเลยครับ โต๊ะผมพิเศษบลูเดินมาเสริฟให้เองเลยครับ
"แดกขนาดนี้ผัวมึงจนพอดี"
ไอ้บลูกัดผมเบาๆ
"เงินผัวกู มึงเสือกอะไรด้วย"
เอาสิเล่นกับใครไม่เล่น บลูชี้หน้าผมแล้วเดินหายไปเลย ผมก็นั่งกินไปเรื่อยๆ ลูกก็ดิ้น ผมลูบท้องเบาๆ แล้วกินต่อจนหมดอากิก็ค่อยๆกิน ผมกะว่าจะซื้อเค้กกลับบ้าน ผมเดินไปเลือก
"ลูกของหม่าม๊าอยากกินอันไหนครับ อันนี้มั้ย"
ผมชี้ไปที่บลูเบอรี่ชีสเค้ก ลูกในท้องผมตอบสนอกได้ดี เตะมาสองที
"แต่หม่าม๊าอยากกินหมดเลยนะ"
ผมลูบท้องอีกทีคราวนี้ลูกเงียบเลย งอนกูป่าวว่ะ
"ดูทำหน้าเข้า อยากแดกชิ้นไหนบอกมา กูเลี้ยงเอง"
บลูเองครับ ผมก็จัดไปสี่ชิ้น บลูแม่งก็กวนผมตลอด ดูแบบนี้เคยเป็นนักกีฬาแบด... นักกีฬาแบด ไอ้ปอนด์
"มึงรู้จักไอ้ปอนด์ป่ะไอ้บลู"
ไอ้บลูวางมือจากบัญชี แล้วเงยหน้าพูดกับผมประโยคนึงว่า
"มันคือตัวอันตราย"
rewrite: 31/12/57