หัวข้อ: จอมไตร ซีรีส์(ปฐพี)*เห็นได้ด้วยตา รักได้ด้วยใจ* END

[sang som]

น่ารักอ่า

[koraorni]

กำลังไปด้วยกันได้ดี ขอให้ความสุขอยู่กับตรินไปนานๆ

[nongrak]

น้องเอิร์ธน่าจะปล่อยให้คุณพ่อกับหม่าม๊าหวานกันให้นานหน่อยนะ

[BeeRY]

ว้ายๆๆๆๆ หวานๆๆๆๆๆ หวานมากๆๆๆๆๆ 
ตอนนี้ก็รองานอยู่ ว่างๆขอสมัครเป็นคนงานบ้านจอมไตรได้มั้ยคะ
ตอนนี้หวานมาก กลัวตอนหน้าน้ำตาท่วม เพราะยัยพี่สาวจอมแสบ

[qq_oo]

น่ารักอ่ะ
แต่จะไม่มีปํญหาหรอ ถ้าจิตตามาอ่ะ

[JUPJIB]

หนังสือ ส่งเมลมาเถอะค่ะ จิ๊บไม่มีฟอร์มอ่ะคะ

ตอนนี้ก็รองานอยู่ ว่างๆขอสมัครเป็นคนงานบ้านจอมไตรได้มั้ยคะ

นั่นสิค่า ไปสมัครด้วยกันไหม???

ผิดพลาดตรงไหนขออภัยด้วยนะค่า

ขอบคุณ คุณA.Mikuด้วยค่าเรื่องคำผิด บางคำจิ๊บไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเขียนผิด แหะๆ ช่วยได้เยอะจริงๆค่า


ตอนที่ 21

.........................

จิตรินมาทำงานที่ร้านอาหารของปารมี แต่ไม่มีอะไรที่จิตรินคิดว่าตัวเองทำได้ดีสักอย่าง จิตรินไม่สามารถทำอาหารได้อร่อยอย่างที่พ่อครัวแม่ครัวในร้านทำ ไม่สามารถคิดบัญชีได้ ไม่สามารถยิ้มแย้มแจ่มใสออกไปต้อนรับลูกค้าและรับรายการอาหารได้ และสุดท้ายปารมีไม่ให้จิตรินล้างจานหรือทำความสะอาดอย่างที่จิตรินอยากจะทำ

“อย่างนี้ผมก็มาเกะกะเปล่าๆ”

จิตรินเอ่ยกับปารมีเมื่อดูแล้วจะไม่มีอะไรให้เขาทำ

“ค่อยๆคิดก็ได้นะว่าอยากทำอะไร ตอนนี้หนูแค่คอยดูแลคุณพีกับน้องเอิร์ธก็พอแล้ว”

เพราะจิตรินยืนยันที่จะไม่ให้ปารมีเรียกตนเองว่าคุณจิตริน คุณตริน หรือคุณอะไรก็แล้วแต่ ปารมีจึงเรียกจิตรินว่าหนูแทน อยากจะค้านแต่มันก็ดูจะเรื่องมากวุ่นวายจิตรินจึงปล่อยให้ปารมีเรียกเสียอย่างนั้น

“ผมว่างเกินไปนี่ครับ”

ปารมีพยักหน้าอย่างเข้าใจ รอยยิ้มบางๆที่มีติดอยู่บนใบหน้าตลอดเวลาทำให้จิตรินวางใจที่จะพูดอะไรออกไป ปารมีท่าทางใจดี และก็ใจดีมากๆอย่างท่าทางที่แสดงออก ดูเหมือนคนๆนี้จะเป็นคนเลี้ยงปฐพีและน้องๆมาตั้งแต่เด็ก ความเข้มแข็ง เด็ดเดี่ยวของปฐพีคงได้มาจากพ่อ ส่วนความอ่อนโยนที่แสดงออกในบางครั้งคงได้มาจากคนๆนี้

“ก็ระหว่างที่ว่างหนูก็ค่อยๆคิดไงว่าอยากทำอะไร คุณปามว่าคุณพีคงไม่ห้ามหรอกหากว่ามันไม่ได้เป็นงานที่หนักจนเกินไป”

จิตรินคิดตามที่ปารมีพูด แต่ก็ไม่รู้จะคิดอย่างไรให้รู้ว่าตัวเองชอบสิ่งไหน สำหรับปารมีแล้วเพราะเรียนวิชาคหกรรมมา จึงไม่ยากเลยเมื่อนึกว่าอยากทำอะไรด้วยชอบทำอาหารมาแต่ไหนแต่ไร แต่จิตรินที่เรียนจบแค่ม.3 แล้วก็เรียนแทนพี่สาวบ้างในชั้นม.ปลาย แต่ก็ไม่เคยได้ศึกษาทางไหนอย่างจริงจัง แถมยังไม่มีเวลาจะได้นึกว่าชอบทำอะไร จิตรินก็ต้องรับผิดชอบชีวิตตัวเองทำงานต่างๆเท่าที่ทำได้มาโดยตลอด แล้วจิตรินจะเอาอะไรมานึกว่าอะไรที่ตัวเองชอบ

จิตรินทำอาหารรสชาติแค่พอกินเพราะมันจำเป็นในชีวิต

จิตรินทำความสะอาดพอใช้ได้เพราะเคยทำเป็นงาน

อันที่จิตรินทำได้ดี ใช่แล้ว จิตรินยิ้มขึ้นมาเมื่อนึกได้ว่าอะไรที่ตัวเองถนัดทำมากที่สุด เขาแทบรอให้ถึงเวลาเย็นไม่ไหว เขาอยากคุยเรื่องนี้กับปฐพีเร็วๆ

ปารมีมองท่าทางกระตือรือร้นของจิตรินแล้วก็ยิ้มออกมา เขาไม่รู้ว่าจิตรินนึกอะไรได้ขึ้นมาหรือว่าอยากทำอะไร แต่ปารมีก็รู้ว่าปฐพีต้องสนับสนุนจิตรินแน่ๆ หากงานที่ว่าจะไม่ทำให้จิตรินต้องห่างหูห่างตาร่างสูงไปไกลน่ะนะ คิดแล้วก็ยิ่งยิ้มกว้างขึ้นไปอีก ปฐพีที่เงียบขรึม เพราะเป็นพี่คนโตของจอมไตร ปารมีเคยเข้าใจว่าการได้ใช้ชีวิตที่ไม่ใช่จอมไตรบ้างจะทำให้ชายหนุ่มได้ผ่อนคลาย แต่ที่ไหนได้ เมื่อกลับมาจากฝึกงานปฐพียิ่งนิ่งเงียบขึ้นกว่าแต่ก่อน แม้จะไม่สบายใจแต่เมื่อปฐพียังคงเข้มแข็งและไม่ได้ขอความช่วยเหลือ ปารมีและวสุธาผู้เป็นพ่อก็ได้แค่ยืนมองดูอยู่ห่างๆเท่านั้น แต่เมื่อวาน เมื่อกลับไปบ้านแล้วเห็นว่าชายหนุ่มกำลังยิ้มและพักผ่อนอยู่กับครอบครัวของตัวเอง ปารมีก็ดีใจ สบายใจ ที่ปฐพียิ้มออกมาได้แบบนั้น เพราะมีเอิร์ธและจิตรินปฐพีถึงยิ้มได้และมีความสุข เพราะงั้นปารมีจึงรักและเอ็นดูทั้งสองคนที่มาเป็นสมาชิกใหม่ของครอบครัวด้วยเช่นกัน

......................................

ปฐพีมารับจิตรินที่ร้านอาหารเพื่อไปรับเอิร์ธที่โรงเรียนด้วยกันอย่างที่ปารมีคิด ชายหนุ่มเดินเข้ามากอดและอ้อนปารมีอย่างที่เคยทำ ทั้งๆที่จิตรินก็อยู่ด้วยกันตรงนั้น ยิ่งเป็นการยืนยันว่าจิตรินไม่ใช่คนอื่นสำหรับปฐพี

“จิตรินดื้อหรือเปล่าครับ”

ถามเหมือนรู้ให้ปารมีได้หัวเราะเพราะจิตรินก็ดื้อจริงๆจนปารมีต้องเรียกเข้ามาคุยด้วยนั่นล่ะ

“ถ้าไม่นับตอนที่แย่งไม้ถูพื้นมาถูพื้นหรือตอนไปแย่งจานมาล้างก็ไม่ดื้อหรอก”

จิตรินอ้าปากค้างเพราะไม่คิดว่าปารมีจะบอกปฐพี ยิ่งพอร่างสูงหันมามองด้วยสายตาคมๆจิตรินก็รีบหลบตาแทบไม่ทัน

“รีบไปรับลูกเถอะ เดี๋ยวจะสาย”

ปฐพีพยักหน้ารับ คลายอ้อมกอดออกจากปารมีแล้วเดินมาจูงมือจิตรินไปที่รถให้จิตรินได้เหวอไปอีกรอบ ก็เดินแค่นี้จิตรินเดินไปเองก็ได้ ปฐพีทำไมต้องมาจูงกับแบบนี้ด้วยเล่า สายตาทุกคู่ที่มองมาไม่ว่าจะเป็นลูกค้าหรือพนักงานก็ทำเอาจิตรินอยากแทรกแผ่นดินหนีทั้งนั้น ทางปารมีได้แต่ส่ายหน้ายิ้มๆ บ้านนี้ทำอะไรไม่แคร์ใครเหมือนกันทั้งบ้านจริงๆ

............................

โดยที่ไม่ได้รู้ตัว สายตาสองคู่มองตรงไปที่คนสองคนที่จับจูงกันไปที่รถนั้นอย่างไม่วางตา

“ดูเขาก็รักกันดีออก คุณคิดว่าคุณจะทำสำเร็จหรือครับ”

“ของแบบนี้ไม่ลองไม่รู้หรอกค่ะ”

หากมีใครสังเกตสักนิดคงได้เห็นว่าหญิงสาวที่ใส่แว่นตาสีดำอันใหญ่ปกปิดใบหน้าไว้นี้ ช่างคล้ายกับร่างที่โดนจูงไปเมื่อครู่เสียเหลือเกิน

.................................

“คุณพี ผมอยากทำงานฝีมืออย่างร้อยลูกปัดได้ไหมครับ”

เมื่อปฐพีออกรถมาจากร้านอาหารริมน้ำจิตรินก็รีบเอ่ยขึ้นเหมือนกลัวว่าตัวเองจะลืม

“ผมไปรับงานมานั่งทำที่บ้านเหมือนเมื่อก่อนก็ได้  คุณจะได้ไม่ต้องอายใครด้วย”

ปฐพีรับฟังเงียบๆ แม้จะไม่ชอบใจไอ้ประโยคสุดท้ายของจิตรินเท่าไหร่แต่ก็คิดว่าให้จิตรินได้พูดให้หมดก่อนดีกว่า

“ผมว่างานนี้แหละที่เหมาะกับผมที่สุดแล้ว เจ้าของร้านที่ผมไปรับงานที่ภูเก็ตยังชมผมบ่อยๆว่าผมร้อยสวย แล้วก็แบบที่ผมร้อยไปคนก็ชอบ”

พอปฐพีไม่ตอบรับไม่ปฏิเสธจิตรินก็เริ่มใจไม่ดีกลัวว่าจะโดนห้ามไม่ให้ทำงานนี้อีก

“ผมก็ชอบด้วย นะครับคุณพี ให้ผมทำนะ”

เสียงอ้อนกลายๆนั้นทำให้ปฐพียิ้มขึ้นมาเล็กน้อย แต่ก็กลับไปทำหน่าเคร่งอย่างเดิมเพราะต้องชี้แจงบางอย่างให้จิตรินเข้าใจใหม่เสียก่อน

“คุณคิดว่าที่ผมไม่ให้คุณทำงานบ้าน แล้วก็ที่คุณปามห้ามไม่ให้คุณล้างจานถูพื้นน่ะเพราะมันเป็นงานน่าอายอย่างนั้นหรือ”

จิตรินไม่ตอบรับแต่ก็มองกลับไปยังปฐพีเหมือนจะถามว่าแล้วไม่ใช่หรือ

ร่างสูงถอนหายใจเบาๆก่อนจะพูดต่อ

“ไม่ใช่ว่ามันเป็นงานน่าอาย ที่จริงมันเป็นงานสุจริตไม่ใช่เรื่องน่าอาย การจะทำงานบ้านในบ้านตัวเองก็ไม่น่าอายสักนิด แต่งานบ้านเรามีคนทำอยู่แล้ว ที่เขามาทำงานบ้านเพราะมันเป็นงานที่เขาถนัดและทำได้ดีเราถึงจ้างเขา ถ้าเราจะทำเองเขาก็ต้องตกงาน คุณอยากให้มีคนตกงานเพราะคุณหรือ”

จิตรินส่ายหน้าหวือเพราะไม่อยากให้ใครต้องตกงาน

“งานที่ร้านคุณปามก็ด้วย ไม่ใช่ว่ามันน่าอายถึงไม่อยากให้คุณทำ เอาล่ะ ผมไม่เถียงหรอกว่าอยากให้คุณทำงานที่ดีกว่านั้น เพราะอยากให้คุณทำงานที่ไม่หนักไม่เหนื่อย และเมื่อคุณมีโอกาสก็ควรจะรับไว้แล้วปล่อยให้คนที่มีโอกาสน้อยกว่าคุณเขาได้งานที่คุณคิดจะไปแย่งเขามาทำทั้งที่มีโอกาสดีกว่าให้พวกเขาไป คุณลองนึกถึงพวกที่บ้านรวยแล้วไปสอบชิงทุนดูสิ”
จิตรินไม่ค่อยเข้าใจที่ปฐพีพูดนัก เพราะการพูดวกไปวนมาของอีกฝ่าย แต่ก็พอจับใจความได้ว่า จิตรินมีโอกาสอยู่ในมือก็ไม่ควรไปแย่งงานของคนที่ไม่มีโอกาสเท่าตัวเองมา แบบนั้นใช่ไหม แต่จิตรินไม่ใช่พวกบ้านรวยเพราะงั้นถ้าจะไปสอบชิงทุนก็ไม่เห็นผิด

“คุณอย่าคิดว่าตัวเองไม่ได้บ้านรวยนะ ตอนนี้คุณคือคนที่ผมอยากจะใช้ชีวิตด้วย และบ้านผมก็รวย เพราะงั้นคุณก็รวยเหมือนกัน”

จิตรินอดขำไม่ได้ ตรรกะประหลาดอะไรไม่รู้ แต่ที่รู้คือปฐพีมัดมือชกให้จิตรินกลายเป็นพวกคนรวยไปเสียแล้ว

“ผมทำงาน หนักกว่าคนอื่น เหนื่อยกว่าคนอื่น และการลงทุนมันก็เสี่ยงเสมอ ไม่ใช่ว่าเงินจะได้มาง่ายๆ เพราะงั้นเงินที่ได้มาโดยสุจริตนี้ผมจึงควรได้ใช้มันจริงไหม”

จิตรินพยักหน้า

“ถึงคุณจะไม่ได้ทำงานหนักไปกับผมหรือเหนื่อยไปกับผม แต่คุณคือคนที่ทำให้ผมหายเหนื่อยและทำให้ผมมีกำลังใจจะไปทำงานหนักในวันต่อๆไป เพราะงั้นคุณก็มีสิทธิ์ไม่ต่างกัน ... ช่วยเข้าใจและคิดอะไรง่ายๆแบบนี้ทีเถอะ”

พูดง่ายๆ คือความคิดของจิตริน จะให้ยอมรับเรื่องพวกนี้ง่ายๆก็คงไม่ไหวเหมือนกัน ปฐพีเองก็เหมือนจะรู้และไม่อยากจะเร่งร้อน

“ผมอยากให้คุณเข้าใจแบบนั้นนะ ช่วยพยายามคิดให้ได้แบบนั้นเร็วๆเถอะ ... ส่วนเรื่องงานของคุณ ถ้าอยากทำงานฝีมือ ผมไม่คัดค้าน แต่ก็ไปเรียนก่อนดีไหม”

คำว่าเรียนทำให้จิตรินหันไปมองคนขับรถด้วยความสนใจ

“พวกคลาสสอนทำพวกงานฝีมือทั้งเครื่องประดับแล้วก็ข้าวของเครื่องใช้มีเยอะแยะ พรุ่งนี้ผมจะให้คนหามาให้เลือก คุณก็ไปเรียนก่อนดีไหม เรียนแล้วอยากทำอะไรค่อยมาคุยกันอีกที”

จิตรินพยักหน้ารับอย่างดีใจ

“ค่าใช้จ่ายผมจะออกให้ ช่วยใช้เงินของผมด้วยละกันนะครับ”

จิตรินรู้ว่าโดนประชดก็อดค้อนให้ไม่ได้

“นี่ผมขอร้องเลยนะ ถ้าปฏิเสธผมคงเสียใจ”

“ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรนิ่”

ถึงอยากปฏิเสธแต่จิตรินก็ไม่รู้จะเอาอะไรไปปฏิเสธจริงๆ

“แล้วก็เรื่องที่หนีไปนอนห้องลูกน่ะ ถ้าวันนี้ทำอีกผมคงต้องไปอุ้มคุณกลับมาที่ห้อง หรือไม่ก็ไปนอนด้วยกันแบบเมื่อคืนอีก แต่วันนี้ผมไม่รับรองหรอกนะว่าจะนอนเฉยๆ ถึงเจ้าตัวยุ่งจะอยู่ด้วยก็เถอะ”

เปลี่ยนเรื่องเร็วจนจิตรินนึกไม่ทัน ยังไม่ทันได้ตอบโต้อะไร ปฐพีก็จอดรถและเดินนำเข้าไปในโรงเรียนเสียแล้ว ร่างบางได้แต่ลงจากรถแต่เดินตามไปห่างๆ ก็ไม่อยากให้ปฐพีได้เห็นนักหรอก ไอ้หน้าแดงๆนี่น่ะ โธ่เอ่ย เมื่อไหร่จิตรินจะเลิกอายเวลาปฐพีพูดเรื่องทำนองนี้เสียทีนะ

..........................


TBC

[TanyaPuech]

 

กรี๊ดดดดดด

หวานได้นิดๆ  นังจิตตาแกจะทำอะไรอีกกกกก

  ชั้นเกลียดแกกกก

[@BUA@]

“ของแบบนี้ไม่ลองไม่รู้หรอกค่ะ”

มาแค่ประโยคเดียว
แต่สั่นสะเทือนไปทั้งเรื่อง   

[i_ang]

   น่ารักกกกกก

[iranen]

จิตตราจะทำอะไรนะ
จะเอาลูกคืนเพราะได้สามาแก่แต่ไม่มีทาญาติเลยอยากได้เอิร์ธ
หรืออยากเป็นคุณนายจอมไตร
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ตรินเข้มแข็งอย่าใจอ่อนกับจิตตรานะ
ฟังเสียงหัวใจตัวเอง คุณพีแล้วก็เอิร์ธด้วย
ก่อนตัดสินใจอะไรไป

[nongrak]

ยัยจิตราจะทำอะไร ยิ่งจิตรินเป็นคนยอมพี่สาวอย่างนี้
ถ้าบอกให้ไปจากบ้านจอมไตรจะทำยังไง

[qq_oo]

จิตตาจะทำอะไรอ่ะ

[พี่วันเสาร์]

ส่งหน้าเหมือนน้องตรินออกมาแต่ละทีก็มีคนรังเกียจแก่จะโผล่หัวออกมาทำไม่นังจิตตา

[kokikung]

แอบฮานะตรินแบบไม่มีไรทำสุท้ายกลับมาร้อยลูกปัดอีกเหมือนเดิม
แต่น่ารักหวานๆๆเบาๆๆชอบจังคู่นี้
แต่เหมือนได้กลิ่นมาม่าลอยมาไวไว 555++
จิตตากำลังจะมาใช่ไหม จิตรินจะทำไรได้เนี่ยยยย
ขออย่าให้พีคล้อยตามทีเถอะ น่ากลัวที่สุด 

[เฉาก๊วย]

"วันนี้ผมไม่รับรองหรอกนะว่าจะนอนเฉยๆ"   <----  ให้มันจริงเถอะคุณพี คนอ่านรอนานแล้วนะเนี่ย     
ส่วนยัยจิตตา จัดไปปปป      

[@StaR@]

ใครก็ได้ช่วยเอาจิตตาไปทิ้งมหาสมุทรทีเถอะ
โผล่มานิดเดียวแต่ทำเอาหวั่นใจแล้วอ่ะ
อยากให้พีกับตรินมากกว่านี้สักนิดเพราะคาดว่า
มาม่าคงจะตามมาให้เราปวดใจอยู่ไม่ใช่น้อย
 

[ChiOln]

555 อายม้วนต้วนแทนจิตริน

[Heisei]

จิตตาโผล่มาเราแทบคิดว่าคงไม่มีผลอะไรกับปฐพีเลย  เพราะคนที่ปฐพีรักคือจิตริน
คนที่เป็นปัญหาก็จิตรินเนี่ยแหละ  คราวนี้ต้องอย่ายอมนะพ่อคุณ ตอกกลับไปบ้างให้รู้สึก

[little_nok]

สงสัยว่าพี่สาวจะลองทาบปฐพีอีกครั้ง
เหมือนเมื่อครั้งกระโน้น ที่เห็นว่าเขาชอบน้องชาย
ชีก็เลยบริหารเสน่ห์
หรือไม่อีกทีก็เห็นว่าพีรวยอื้อ ก็เลยจะใช้มารยาแบบเ้ก่า
แล้วก็เอาลูกมาเป็นเครื่องต่อรอง เมื่อเห็นว่าพีรักลูกมาก
ทำไมถึงเป็นพี่สาวที่แย่ และเห็นแก่ตัวเองมากขนาดนี้

[hahn]

นางมารกำลังมา   หว้งว่าคุณพีจะมีสติรับมือไม่ใ้ห้นางมารมาทำให้นู๋ตรินหนีไปนะ  +1

[yeyong]

ดูเหมือนจิตตาจะกำลังทำอะไรบางอย่าง

แต่ดูจากบทสนทนาที่พูดแล้วเหมือนจิตตาเองก็ไม่ใช่กระจอกๆ แบบเมื่อก่อนนะ

[Tuszank]

อยากตบจิตตา อ่ะ .. จะมาเอาเอิร์ท กะ คุณพี คืนไปหรือไง




ไม่มีทาง ไม่ให้ !!  

[kannooh]

คุณพี มีเหตุผล(ที่เข้าข้างตัวเอง)ตลอด

[numtan]

มาทำไมเห้ย ไม่ต้องมาาาาาาา
ชีวิตตรินกำลังมีความสุขจะมาทำลายอีกแล้ว ยัยคนเห็นแก่ตัวววววว (อินไปไหม)

[Piaanie]

ครอบครัวนี้เค้าไม่แคร์สื่อจริงๆ อยากทำไรก็จะทำ หึหึ แต่...เงาดำมันคืบคลานเข้ามาแล้วอ่ะ คงใกล้จะมาม่าอีกแล้วใช่ไม๊นี่ เฮ่อ 

[sang som]

ยัยจิตรไม่ปกตินี่จะตามรังควานไปถึงไหนวะ เดี๋ยวกรุตบดิ้น

[lastlover]

ตรินเป็นคนที่คิดมากจริงๆ แต่ถ้าเป็นเราก็คงคิดหนักเหมือนกัน อยู่ดีๆจากทำงานทุกๆวันกลับกลายให้มานั่งกินนอนกิน คงจะลำบากใจมิใช่น้อยเลยเชียว ส่วนจิตตาเองก็คงจะวางแผนแย่ๆอยู่ แต่ก็นั่นแหละ จะสู้ครอบครัวอย่างจอมไตรได้ก็ให้มันรู้ไป
ฮิฮิ

[mayuree]

ลางร้านมาแล้ว เฮ้อ

[LiTTlE [A]]

ชอบบบบบบบบบบบบบบบ...
ติดตามซีรี่ย์นี้มาตลอด...ตระกูลจอมไตร เป็นอะไรที่ น่าติดตาม น่าสนใจมากกกกกกกกก
ดีใจที่เอามาลงที่นี้...และดีใจที่ได้อ่าน..
 

หม่าม้าแอบหนี้มานอนกับน้องเอิร์ทเลย..
อยากเห็นคุณพ่ออุ้มหม่าม้ากลับน้อง จะผิดไหม..อุคิอุคิ

 

[evil_kun]

อร๊่ายยยย...รอคืนนี้ว่าคุณพีจะต้องไปอุ้มตรินกลับห้องรึป่าว?? 

จิตตา เธอกลับบมาทำไม T_T