ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
เปิดรีปรินซ์แล้วนะคะ หนังสือจะได้ช่วงวาเลนไทน์พอดี ^^ห้าเรื่องห้ารสสำหรับคนไม่ทันรอบแรก !!
สีขอบรูปจริงๆไม่ม่วงขนาดนี้นะคะ แต่พอฝากไฟล์รูปมันดันม่วงซะงั้น -_-
รายละเอีดหนังสือนะคะ หากสนใจ ลิงค์ด้านล่างเลยจ้ะhttp://bambamzone.thai-forum.net/t1-topic#1
- -----------------------------------------------------------------------------
เรื่องเต็มค่ะ เนื้อหาในเรื่องนี้ยังไม่ครบในทู้นี้จ่ะ กดลิงค์ด้านล่างเลย !
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=25943.0เรื่องสั้น เมียหรือหมา กู้ภัย – ไฟไหม้ อ่านเรื่องฉบับเต็มและอีกสี่เรื่องได้ที่ลิงด้านบน
“น้องข้างหลังอ่ะนั่งไวๆ ไอ้สัสพวกมึงมารับน้องหรือมาเดินสยาม ลากเท้าอยู่ได้รีบๆดิ๊ อย่าให้กูอารมณ์เสีย รุ่นอ่ะจะเอามั้ย ไม่เอามึงก็ออกไป จะเอาก็ไวๆ”
ผมมองไอ้รุ่นพี่ที่ยืนโวยวายอยู่ ตัวก็นิดเดียวทำเบ่งชิบเลยว่ะ
“มองไร กูบอกให้นั่งไงสัส ฟังภาษาคนไม่เข้าใจหรอวะ กูเห่าให้มึงฟังไม่ได้ด้วยนะ”
ไอ้รุ่นพี่ยักคิ้วกวนประสาทใส่ผม เออดีอย่าให้ถึงทีผมมั่งนะ ผมหมายมาดในใจก่อนจะนั่งตามเพื่อนๆในชุดเสื้อช็อปสีน้ำเงินนี่แหละ
วันนี้เป็นวันรับน้องของโรงเรียนอาชีวะที่ผมดันเสร่อสอบติด แผนกโยธา แบกหาม งานกรรมกรที่ชาวบ้านเรียกกันนั่นแหละ มีช่างไม้ ห่าเหวไรนั่นด้วย แต่ผมดันไม่ได้อ่านระเบียบการ ติดก็บุญแล้ววว
“เออๆ พวกมึงอ่ะมีหน้าที่ไปตามหาพี่รหัสกันเองนะ ใช้เลขสองตัวท้าย ไปหาเอาเอง ให้เวลาสามวันถ้ามึงหาไม่เจอ โดนทำโทษ” ไอ้พี่ตัวเล็กเสียงโหดก็แพล่มระเบียบนั่นนี่โน่นไปอีกสักพักใหญ่ๆ
“กูเป็นหัวหน้าทีมว๊ากพวกมึง ชื่อ กู้ภัย อย่ามาขำชื่อกูนะสัส พ่อแม่กูตั้งให้กูภูมิใจ” ไอ้พี่กู้ภัยเหมือนจะหัวเสียที่มีเสียงหัวเราะดังออกมาประปราย
“เอ้าพวกมึงแนะนำทีละคน บอกรหัสพร้อมชื่อดังๆ” พวกข้างหน้าก็ยืนแนะนำกันก่อนจนมาถึงผม ผมจ้องตาไอ้พี่กู้ภัยที่ส่งสายตาท้าทายมาให้ผมเรียยบร้อย
“5439027 ไฟไหม้” มันเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ก่อนจะเหยียดปากออก ยักคิ้วยั่วโมโห รู้สึกเหมือนตีนผมสั่นอยากกระทืบคนชิบเป๋ง หลังจากไปนั่งโดนไอ้กู้ตัวเท่าเมี่ยงว๊ากใส่จนมันคอแตกไปหลายรอบก็ได้เวลากินข้าว
“เหิ้ยกูโคตรหมั่นไส้ไอ้พี่กู้เลย” ไอ้เจเพื่อนที่เพิ่งรู้จักกันมันเริ่มบ่นครับ
“เออโคตรเบ่งอ่ะ ตัวเท่ามดเอง สูงเท่าอกกูเองมั้ง” ไอ้ฟีเพื่อนอีกคนที่สูง 189 โวยวายมั่ง
“แต่กูว่าแม่งน่ารักนะเว่ย” คำพูดของไอ้เอ็มทำผมสะดุดหูเลย
“สัสเอ็มมึงจะเอาพี่เค้ารึไงวะ กูว่านะดุกว่าหมาอีกสัส”
“แบบนี้ไงชีวิตมีรสชาติมึง เมียดุๆนี่แหละดี ตบจูบตบจูบ จริงมั้ยวะไหม้” ไอ้เอ็มกอดคอผม พยักเพยิกหาแนวร่วม ผมก็ยอมรับในใจว่าไอ้พี่กู้นี่มันก็น่ารัก แต่ผมว่าความน่าหมั่นไส้มันมากกว่าเยอะ
“มึงอาจจะได้โทรโข่งแทนเมียนะเอ็ม” ผมยิ้มเย้าๆไอ้เอ็ม ที่ทำหน้าเซ็งทันที
“เออไอ้สัส กูถือว่าพวกมึงไม่จีบนะ อย่ามาแย่งกูทีหลังแล้วกัน” ไอ้เอ็มเอาส้อมชี้หน้ารายตัว
“แล้วมึงถามกูสักคำยังว่าอยากได้มึงเป็นแฟนหรือเปล่าไอ้น้อง” บุคคลนอกวงสนทนานามกู้ภัยตบโต๊ะดังลั่น ส่งสายตาไม่พอใจใส่ไอ้เอ็มที่หน้าหงอเหลือสองนิ้ว
“พวกมึงรีบๆแดกแล้วไปวิ่งรอบสนามสามรอบข้อหาปีนเกลียว ไวๆ” ผมเซ็งไปในทันที เฮ้อ ร้อนอีกแล้วกู
การรับน้องสุดแสนจะทรมาณของวันก็จบลงแบบเหนื่อยทั้งกายและใจ ผมลากตัวเองมาที่หอพักล้มตัวลงนอนในทันที วิ่งสามรอบ ซิตอัพ วิดพื้น สารพัดที่ไอ้พี่กู้สั่งให้ทำ ดุชิบหาย
“หลับยัง” ผมส่งเสียอืมในลำคอตอบรูมเมทร่วมห้อง เขานั่งลงข้างๆผมลูบหัวผมเบาๆ
“ฝันดีนะครับ”
ผมตื่นมาตอนเช้าอีกวัน เรียกว่าหลับลึกหลับยาวบนโต๊ะตัวเล็กมีโจ๊กชามหนึ่งวางไว้ ใส่หมูใส่ไข่สุกไม่ผัก ผมยิ้มกับชามโจ๊กก่อนจะรีบกินจะได้ไปทรหดกับการรับน้องต่อ อย่างน้อยก็ได้กำลังใจเป็นโจ๊กชามใหญ่ล่ะนะ
วันนี้ก็เป็นอีกวันอันสุดแสนทรหดอดทนรับน้องยังโหดเหมือนเดิมทั้งสั่งบูมร้องเพลง วิ่งหาของ หรือ อะไรมากมายที่เหนื่อยสายตัวแทบขาด มิน่าแผนกโยธาแม่งมีแต่ผู้ชาย ตอนเดินผ่านไอ้พวกช่างยนตร์นี่โคตรสบายนั่งในร่มร้องเพลง ทีพวกผมนี่เสียงแหบเสียงแห้ง ยืนกลางแดดตะโกนแหกปากกลิ้งไปกับพื้นร้อนๆ
“พวกมึงร้องให้ดังสิวะ มีปัญญาแค่นี้หรือไง กูบอกให้ร้องดังๆ วันที่ปีสามมาดูมึงอยากให้พี่เค้าอายใช่มั้ย” เสียงตะคอกของไอ้พี่กู้และพี่ว๊ากทั้งหลายด่ามาเป็นระยะๆ คอกูจะแหบตายอยู่แล้วครับพี่ หูหนวกไม่ได้ยินกันหรอวะสุดท้ายผมเริ่มเซ็ง ค่อยๆเอนตัวลง ล้มลงไปเลย หลับตา
“เฮ้ยไฟไหม้เป็นลม”
“เฮ้ยไอ้ไหม้ๆ”
“ไหม้ๆ เฮ้ยๆ แบกน้องไปห้องพยาบาล” ผมรู้สึกว่าโดนคนสองสามคนแบกไปที่ซักที่ แม้จะรู้สึกแปลกๆแต่ผมร้อนแล้วนี่หว่า ด้วยน้ำหนักที่สัมพันธ์กับความสูง 180 ของผมคงสร้างความลำบากให้ชาวบ้านอยู่เหมือนกัน
“ไหม้ .. ” เสียงคนคุ้นเคยดังขึ้นข้างๆ ผมค่อยๆลืมตาก่อนจะยิ้มกว้างๆเอาใจคนน้ำตาคลอ
“ร้องไห้ทำไมปกติออกจะดุ”
“มึงไม่เป็นไรใช่มั้ย” มือเรียวจับหน้าผมไปมา น้ำตาคลอหน่วยค่อยๆไหลลงมา
“โอ๋ๆไม่ร้อง ไม่เอาๆ ไม่ได้เป็นอะไร วืดนิดหน่อย” ผมคว้าแขนอีกคนดึงมานอนข้างๆกัน ว้า รู้สึกผิดเล็กน้อยที่ทำให้ร้องไห้แฮะ
“คราวหลังไม่ไหวก็บอกกูนะ ฮึก ..” เสียงสะอื้นพร้อมความแฉะที่ไหล่ทำผมรู้สึกผิดหนักกว่าเก่า แต่ก็ดีใจที่มันเป็นห่วง
“อืม ไม่ร้องๆ ถ้าพี่กู้ยังไม่เลิกงอแงผมไม่สบายใจนะเนี่ย”
“ก็ กูกลัวมึงเป็นอะไรขึ้นมา” ร่างของคนที่นอนเกยอกผมกอดผมแน่นๆ เอาหัวถูไถกับอกผม จากอารมณ์ซึ้งมันจะมีอารมณ์อื่นเข้ามาแทนนี่สิ
“หงอยเป็นแมวเชียว ปกติดุอย่างกับหมา”
“ก็มันตามหน้าที่ กูอยากตะคอกตายล่ะเสียงแหบเสียงแห้ง”
“ผมเห็นพี่มันส์มากเลยนะน่ะ”
“ร้อนชิบหาย กูนึกว่าอยู่กลางซาฮาร่า แต่ทำไงได้กูไม่อยากให้พวกไอ้โตมากระทืบพวกมึงนี่หว่า”
“ใครครับ”
“ไอ้พี่ว๊ากปีสาม วันรวมรุ่นแม่งจะหาเรื่องกระทืบรุ่นน้องเป็นการรับน้องไง กูเลยต้องเข้มหน่อย”
“นอนพักสักครู่กับผมแล้วกันนะ พี่เครียดมากไปแล้ว” ผมลุกขึ้นเดินไปล็อคประตูห้องพยาบาล เดินไปปิดม่าน เหลือแต่ห้องที่สลัวๆกับ ผมและพี่กู้ที่นอนอยู่บนเตียง
“ป่วยอยู่ยังทำซ่านะ .. อื้อออ” ผมขึ้นคร่อมคนตัวเล็กประกบจูบลงไปบนปากบาง ที่เจ้าของยกแขนขึ้นโอบคอผมข้างหนึ้งอีกข้างก็ไล้ไปตามแก้มผม แล้วล้วงเข้าไปในเสื้อลูบไปทั้งหน้าท้องซิกแพค เลิกเสื้อผมขึ้นเอานิ้วบี้หัวนมผมแรงๆ
“ซี้ดดด … ซนนะครับ” ผมดึงเสื้อช็อปของพี่กู้ออกตามติดๆไปด้วยเสื้อสีขาวด้านใน ผมดันหลังพี่กู้ให้แอ่นตัวขึ้นแล้วก้มลงใช้ลิ้นเลียหยอกเย้าหัวนมสีชมพูที่เริ่มแข็งขัน
“อ้ะ .. มะ ไหม้ ..”
“สีสวยเชียว เห็นแล้วอยากดูดทุกวัน”
“ทะลึ่ง อ้ะ อ้า” ผมเลื่อนมือลงไปใต้กางเกงยีนต์กดย้ำผ่านเนื้อผ้าบางชั้นในที่กั้นระหว่างมือผมกับแก่นกายที่เริ่มแข็ง
----------------------------------------
ขอตัวไปอ่านหนังสือสอบก่อนนะคะ วันศุกร์หรือเสาร์จะมาอัพต่อนะ ขอโทษด้วยค่ะ แบมรู้ว่าไม่มีใครค้างหรอกน่า ฮี่ฮี่
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
