หัวข้อ: สิงหาถึงกุมภา ทราบแล้วไม่เปลี่ยนโดยTRomance //ตัวอย่างหนังสือ P.101 มาแล้วค่ะ^^

[a_tapha]

อินังมินมันเล่นแล้วไหมหล่ะ     ถ้าลุงสิงห์เสร็จมันหล่ะก็   

[blackyoyo]

คุณพี้สิงหาคะ ตายแน่ๆ

[Seiki]

ตอนที่ 21 'สิงหาถึงกุมภา...ทราบแล้วไม่เปลี่ยน'


“กุม”

ม่านตาขยายกว้างเมื่อเห็นคนคุ้นหน้าและคุ้นเคยยืนจ้องอยู่ก่อนแล้ว สภาพโดยรอบคือโรงพยาบาล อ่านจากป้ายที่ผนังฝั่งตรงข้าม เป็นชื่อของโรงพยาบาลที่ผมทำประกันเอาไว้
“ครับ ผมเอง ขอโทษที่ไม่ใช่ใครอีกคนที่คุณคิดว่าจะตื่นมาเจอ”
แววตาดุดันเอาเรื่อง แมวเชื่องๆเมื่อคืนกลายร่างเป็นเสือเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้กับสิงห์เต็มที่
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นเหรอ”
ผมได้ยินเสียงหัวเราะเยาะลอยมาเข้าหู มองผ่านหลังกุมภาไปเห็นไอ้โจ้นั่งกลั้นยิ้มอุ้มหนูมีนอยู่บนโซฟาสำหรับแขกที่มาเยี่ยม ยอมรับว่าปวดตุบๆในหัวมาก และยังมีอาการผะอืดผะอมอยากอ้วกอยู่ จำได้ว่าก่อนจะหมดสติไป ผมกินไวน์ขวดใหม่ที่มินตราสั่งมาให้ หลังจากนั้นก็ไม่รับรู้อะไรอีกเลย จนมาเจอไอ้เดือนสองยืนมองกดดันอยู่ข้างเตียงคนไข้นี่แหละ
“คุณแพ้ไวน์”
เสียงไอ้โจ้หลุดขำก๊ากออกมาทันที แต่ผมแกล้งทำเป็นไม่สนใจ จริงๆแล้วยังปวดหัวอยู่ เลยคิดคำด่ามันไม่ออก เดี๋ยวจะกลายเป็นอ้วกใส่หน้ามันแทน
“อะไรนะ”
“คุณแพ้ไวน์ปรุงแต่งครับ”
สงสัยในใจว่าไวน์ปรุงแต่งคืออะไรวะ!! แต่ช่างมันเถอะ ไม่ว่ามันจะมีความหมายว่ายังไง แต่ผมควรจะต้องดีใจหรือมุดดินหนีอายดี ผู้ชายตัวสูงใหญ่ ตีลังกาห้อยหัวลงมาจากฝ้าเพดานมองยังไงๆ ผมก็แมนเกินคำว่าผู้ชายจนจะก้าวข้ามไปถึงคำว่าเถื่อน สถุล หรือถ่อยอยู่แล้ว มันจะตุ๊ดแตกตอนแก่ไปหน่อยไหม ที่คนอย่างสิงหาจะแพ้ไวน์
[ไวน์ปรุงแต่ง (flavored wine) เป็นไวน์ที่นำมาปรุงแต่งรสด้วยเครื่องเทศ สมุนไพร และผลไม้. เพื่อให้ได้รสชาติและกลิ่นเฉพาะตัว นอกเหนือจากการใช้องุ่นเพียงอย่างเดียว]
พระเจ้า!!
หวาก อุ สาโท เหล้าเถื่อน สมัยเรียนผมเคยผลิตกินเองมาแล้วแทบทั้งนั้น เหล้าขาวนี่คือยอดของเหล้าผสม 4x100 ดีกรีแอลกอฮอลล์ทะลุขีดฆ่าเชื้อโรคได้ทุกสายพันธุ์ สิงหากินสบายๆ แต่กลับมาแพ้ไวน์ราคาแพงเนี่ยนะ เรื่องนี้ไม่ควรจะแพร่งพรายไปให้ใครรู้ทั้งนั้น
ยังดีที่นี่คือชีวิตจริงไม่ใช่ละครหลังข่าว ที่ตื่นขึ้นมาแล้วพระเอกจำความไม่ได้ ต้องรับผิดชอบชีวิตใครอีกคนอย่างจำใจ แต่ถ้ามันมีเรื่องน้ำเน่าแบบนั้นจริง พระเอกที่แรงที่สุดในประเทศไทยจะแจ้งเกิดให้ทุกคนได้ทำความรู้จักแล้ว
ผมจะรับผิดชอบใครได้!!
สติดับวูบไปขนาดนั้น ขืนใจใครได้ก็เก่งเกินคนแล้ว ต่อให้สมยอมยังไม่มีปัญญาเอาเรี่ยวแรงจากไหนมาทำเลย อีกอย่าง ผมกับมินตราไม่ได้หัวโบราณชนิดที่ว่าจะเป็นของกันและกันได้ก็ต่อเมื่อผ่านคืนแต่งงานไปแล้วเท่านั้น เรามีอะไรที่เกินขั้นกว่าคำว่าแฟนสมัยคบกันแล้ว ถ้าจะเอาเรื่องนั้นมาผูกมัดคนอย่างผม แสดงว่าเป็นเรื่องที่ไม่ได้ผ่านกระบวนการวางแผนเลยสักนิดเดียว แปลสั้นๆได้ใจความว่าสิ้นคิดนั่นแหละ
“แล้วพี่มาโรงพยาบาลได้ยังไงอะ”
“รถของหน่วยกูชีพศูนย์นเรนทรพามาส่งครับ ร้านอาหารเค้าโทรไปแจ้ง”
ไม่ได้ต่างอะไรกับปอเต็กตึ๊งหรือร่วมกตัญญูเลยให้ตายสิ มีอะไรน่าอายกว่านี้อีกมั้ย แล้วคนร่วมโต๊ะอาหารของผมหายไปไหนวะ ทำไมไม่มีชื่อโผล่มาเลย ทั้งๆที่เป็นคนในเหตุการณ์แท้ๆ
“ตั้งแต่ประเทศเราพัฒนาเรื่องการเดินทางมากเท่าไหร่ กรรมก็พัฒนาตามกันมากขึ้นเท่านั้นนะครับเจ้านาย กรรมตามทันไว๊ไว”
“กรรมแป๊ะไรของมึงวะ”
นอกจากจะสอดขึ้นมาแบบไม่สนใจคำว่ามารยาทแล้ว มันยังชงเรื่องซะผมไม่เข้าใจ สมองคิดตามมันไม่ทัน ผลพวงมาจากแพ้ไวน์อะไรนั่นแน่ๆ
“เป็นไงครับ ดินเนอร์กับอาจารย์มินตรา ไม่ค่อยเท่เท่าไหร่เลยนะ คุณว่ามั้ยครับ”
ในขณะที่ผมไม่เข้าใจ ดูเหมือนกุมภาจะเข้าใจทะลุปรุโปร่งว่าไอ้โจ้หมายถึงอะไร รับส่งมุขกันลื่นซะอยากจะประเคนหน้าแข้งให้คนที่มันถือไพ่เหนือกว่า นั่งลอยหน้าลอยตาอยู่บนโซฟาสบายใจ หนูมีนเองก็ดูเหมือนจะยิ้มไปกับท่าทีกวนตีนของไอ้โจ้ซะด้วยสิ ถ้ามันไม่มีหนูมีนเป็นตัวประกันนะ และถ้าผมไม่มีน้ำเกลือ กับสายอะไรอุดจมูกอยู่เนี่ย ผมจะกระโดดเตะปากไอ้โจ้ไปจากเตียงคนไข้นี่แหละ
“ไม่ใช่อย่างที่กุมคิดหรอกน่า ดินน่งดินเนอร์ที่ไหน ไปเป็นไม้กันหมาล่ะไม่ว่า”
“เดี๋ยวนี้บอสไม่ได้เป็นแค่คนจ่ายเงินเดือนผมกับเป็นสถาปนิกอาชีพแล้วเหรอครับ”
“อะไรของมึงอีกวะ ถ้ากูไม่เป็นสถาปนิกแล้วกูจะทำอะไรกิน”
“อ้าว จะไปรู้เหรอครับเจ้านาย ผมนึกว่าเจ้านายจะรับจ๊อบเป็นเครื่องมือด้วยอีกอย่าง”
“มึงคงอยากเป็นสถาปนิกที่ถูกลอยลำมากเลยนะไอ้โจ้ หาความใส่กูแต่ละอย่าง ดีๆทั้งนั้น”
เฉพาะไอ้โจ้คนเดียว มันมีสรรพนามเรียกผมสามอย่างด้วยกัน เดี๋ยวบอสบ้าง เดี๋ยวเจ้านายบ้าง บางครั้งมันก็เรียกพี่สิงห์ ถ้าผมสติไม่พร้อมจริงๆนะ เป็นเจ้านายไอ้โจ้ไม่ได้หรอก
“แล้วมึงมานี่ได้ไง ไม่ทำงานทำการวะ”
“ผมมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว”
“นั่นไง กูว่าแล้วว่ามึงมันไว้ใจไม่ได้ งานเลิกหกโมงไม่ใช่เหรอ แล้วบ้านกูไม่ใช่สถานสงเคราะห์นะที่มึงจะอยู่ถึงเมื่อไหร่ก็ได้”
“อ้าว แล้วใครล่ะครับที่บอกว่าให้ผมปั่นแบบบ้าน type นั้นให้เสร็จ อีกอย่าง เห็นน้องกุมบอกว่าจะรอเจ้านาย ผมเลยทำงานรอเป็นเพื่อน แล้วก็มาโรงพยาบาลเป็นเพื่อนน้องเค้านี่แหละครับ เจ้านายเคลียร์ตัวเองก่อนดีมั้ย ค่อยมาเฉ่งผมอะ เคลียร์ตัวเองก่อนดีกว่า”
“เค้ามีเรื่องคอขาดบาดตายมาขอให้ช่วย”
ดูเหมือนจะเป็นเรื่องที่พูดบอกเล่าขึ้นมาลอยๆ แต่ผมตั้งใจอธิบายให้คนที่ยืนหน้าบึ้งใส่ฟังนี่แหละ
“ดูเหมือนเรื่องคอขาดบาดตายจะโรแมนติกจังเลยนะครับ”
กระสุนนัดแรกที่ไอ้เดือนสองยิงมา แสบๆคันๆ เหมือนมันถากๆแค่ไหล่ ถ้ามันยิงกระสุนตัดขั้วหัวใจนี่ผมตายตั้งแต่ยังไม่อธิบายเลยนะ
“ร้านนั้นพี่ก็เคยไปครั้งแรกเหมือนกัน”
“เหรอครับ”
ทำไมคดีมันพลิกเร็วแบบนี้วะ เมื่อวานผมยังเป็นคนงอนอยู่เลยนี่หว่า แล้วทำไมวันนี้ถึงได้กลายเป็นคนง้อไปได้วะสิงหา เวรกรรมอะไร ถึงได้ตามมาเอาคืนตอนช่วงเวลาแบบนี้
“น้องกุม เจ้านาย ผมพาหนูมีนไปเดินเล่นก่อนนะครับ เราไปเที่ยวเล่นกันดีกว่าเนอะ ห้องคนไข้หายใจไม่สะดวก”
“ไอ้บ้า นี่มันโรงบาลนะเว้ยไม่ใช่สวนสาธารณะ แต่เออ เลี่ยงๆแถวห้องคนไข้หน่อยแล้วกัน เชื้อโรคมันเยอะ เดี๋ยวหลานไม่สบาย”
ต่อปากต่อคำกับไอ้โจ้จนเคยตัว ลืมไปเลยว่ามันเปิดช่องทางให้ผมปรับความเข้าใจกับกุมภาสะดวกๆ จะว่าไปผมก็ไม่ได้อายอะไรมันนะ ผมถือคติที่ว่า อายครูบ่รู้วิชา อายภรรยาบ่มีลูก ถ้ามัวแต่อาย เดี๋ยวไอ้เดือนสองจะเข้าใจผิดไปกันใหญ่ มันยิ่งไม่มั่นใจในตัวผมอยู่ อาศัยช่วงไอ้ปากแดงไม่ทันระวังตัว ฉวยข้อมือมันมากุมเอาไว้
ผู้ชายอย่างกุมภาไม่ใช่นางเอกหนังไทย มันเลยไม่สะบัดมือหนี เป็นนิมิตหมายที่ดีมากสำหรับผม เพราะสายอะไรไม่รู้เสียบตามเนื้อตามตัวผมยุ่งเหยิงไปหมด ถ้ามันสะบัดมือแล้วหนีเเหมือนหนังอินเดีย ผมไม่มีแรงวิ่งข้ามภูเขาร้องเพลงง้อมันแน่ๆ
“พี่ขอโทษนะที่ไม่ได้บอกกุมก่อน แต่มันกะทันหัน พี่เองรับปากเค้าแล้วว่าจะช่วย เลยอยากให้มันจบๆไป ไม่คิดว่ามันจะลงเอยแบบนี้ แหะๆ”
เริ่มต้นได้แมนมากแต่ปิดท้ายได้น่าอายมากเหมือนกัน ถ้าไม่จำเป็นไม่อยากจะเอ่ยถึงเรื่องนั้นเลยนะเนี่ย
“คุณรู้มั้ยครับว่าผมกลัวแค่ไหน”
“กุมกลัวอะไรเหรอ กลัวพี่ตาย?”
ผมเลิกคิ้วถามพร้อมเร่งข้อมือเพื่อเอาคำตอบ ผมอยากอธิบายให้กระจ่างก่อนที่น้ำตากุมภาจะไหล ผมไม่อยากเห็นคนที่ผมรักหรือแคร์ร้องไห้ โดยเฉพาะเรื่องไหนที่ต้นเหตุมาจากผมแล้ว มันรู้สึกเหมือนผมเป็นคนไม่เอาไหน เป็นอีกเรื่องที่ทำให้รู้สึกแย่และไม่อยากพบเจอ
“ผมกลัวว่าเค้าจะมาทวงคุณคืน”
“โธ่ นึกว่าเรื่องอะไร ที่แท้ก็หึง”
“ผมเปล่า”
“เปล่าอะไร ถ้าไม่หึงแล้วจะกลัวทำไม มีแต่คนที่หึงเท่านั้นแหละที่กลัว รู้มั้ย”
“งั้นผมยอมรับก็ได้ว่าหึง”
“ก็แค่นี้ พี่จะได้อธิบายให้ฟัง ดีกว่าทะเลาะกันนะ ว่ามั้ย”
คนโมโหร้ายอย่างผมก็เข้าใจนะว่าหึงมันเป็นอารมณ์ชั่ววูบ มันมักมาแบบพายุ พัดทุกอย่างจนเกิดความเสียหายแล้วค่อยมาปรับปรุงให้ดีเหมือนเดิม ผมคิดว่า คนเราในเมื่อต่างก็รักกัน แล้วทำไมไม่อธิบายกันก่อนจะปะทะกันให้เกิดความเสียหาย ผมเริ่มหัดข่มใจตั้งแต่ทำร้ายกุมภาไปคราวนั้น บอกกับตัวเองว่าถ้าไม่เหลืออด ถ้าไม่ตำตา ผมจะใจเย็นๆ แต่เอาเข้าจริงๆแล้ว ระดับความอดทนผมจะถึงจุดนั้นมั้ยก็ไม่รู้นะ
“ไม่เห็นคุณจะเริ่มเล่าสักที”
“พี่ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงดี”
ถึงจะบอกไปแบบนั้น แต่สุดท้ายเรื่องราวทั้งหมดก็พรั่งพรูออกมาเหมือนเปิดประตูเขื่อนกั้นน้ำ คนขี้หึงเค้ายืนฟังอย่างตั้งใจ ผมสังเกตสีหน้าของมันในแต่ละช่วงที่ผมเล่า กุมภาจะแสดงสีหน้าออกมาทำให้นึกเดาความคิดเด็กคนนี้ได้ บางครั้งก็เผลอยกยิ้มที่มุมปากเหมือนพอใจ แต่บางทีก็แอบเบ้ปากและหรี่ตาเหมือนกับจะสื่อว่ามันเป็นไปได้เหรอ เล่าเพลิน มองเพลินจนลืมคิดไปว่ากำลังเล่าเรื่องทุกข์ใจแสนสาหัสของใครอีกคนอยู่

“ตอแหล”
เป็นการแสดงความคิดเห็นที่แรงมาก ผมนึกภาพไปถึงว่าคนพูดกำลังกระชากผมของมินตราแล้วตบไม่ยั้ง อีกฝ่ายล้มลงไปนอนหน้าหงายแล้วฝ่ายนี้ยืนคร่อม ถลกกระโปรงขึ้นและตบซ้ำ เพราะความคิดเห็นนี้มาจากมิถุนาที่เสียงตามสายมาจากอเมริกาโดยไม่แคร์ว่าที่นั่นจะกี่โมงกี่ยามแล้ว ผมลมแทบจับเมื่อน้องสาวที่อ่อนต่อโลกและแสนจะอ่อนหวานของสิงหาคนเดิมหายไป เหลือแต่มีมี่หัวสมัยใหม่ที่ใช้ชีวิตแบบฝรั่งไปเสียแล้ว กล้าคิดกล้าพูด กล้าแสดงความคิดเห็น และกล้าด่าพี่ชายตัวเองต่อหน้าพ่อของลูกมัน
“พี่สิงห์จะไร้เดียงสาต่อมารยาผู้หญิงไปถึงไหน หา มิจะบอกให้นะว่า จะมีไอ้งั่งที่ไหนยื่นข้อเสนอกับคนที่ตัวเองชอบแบบนี้ ถ้าพี่มินไม่คบด้วยจะเอาคลิปออกมาประจารณ์เนี่ยนะ ปัญญาอ่อนมาก พอทีนี้ล่ะกลัว แล้วไม่ได้คิดกับไอ้บ้านั่นแบบแฟน แต่นอนกับมันแล้วเนี่ยนะ”
“เค้าอาจจะพลาดแบบแกก็ได้นะเว้ยยัยมิ”
“โอ๊ยย พี่สิงห์ จะพระเอกไปไหนเนี่ย พี่มินอายุเท่าไหร่แล้ว เอ๊ย อายุใช้เป็นมาตรฐานไม่ได้ มิต้องถามใหม่ว่าพี่มินน่ะมีผัวมากี่คนแล้วมากกว่า”
“แกนี่ปากร้ายนะ เค้าเป็นถึงครูบาอาจารย์ คงไม่ทำอะไรแบบนั้นหรอกน่า”
“นี่มิเริ่มคิดแล้วนะว่าตกลงพี่สิงห์ยังมีเยื่อใยกับพี่มินปะเนี่ย เข้าข้างกันจัง ระวังพี่กุมจะเอาหญ้าผัดน้ำมันหอยให้กินเป็นอาหารเช้านะ มิรีเควสไปแล้ว พี่กุมรับปากมิแล้วด้วย มิถามสักคำเถอะ เป็นอาจารย์แล้วไม่มีความต้องการทางเพศหรือไง เค้าก็มั่วเหมือนเราๆนั่นแหละ เพียงแต่ไม่ทำอะไรที่มันประเจิดประเจ้อก็แค่นั้น เค้าก็ทำในที่ลับไง พี่มินเค้าแยกแยะเรื่องส่วนตัวกับหน้าที่การงานออกจากกันแค่นั้นเอง”
“พี่ก็ต้องให้เกียรติเค้าบ้างสิ อย่างน้อยที่ผ่านมา มันก็มีวันดีๆบ้าง”
“คิดถึงอดีตอยู่นั่นแหละ ถ้าไม่มีหนูมีนนะ ปัจจุบันของพี่สิงห์เค้าทิ้งพี่ไปนานแล้ว พี่ชายมินี่ทึ่มชะมัด ฮึ่ย ขัดใจ ส่งเงินมาหน่อยได้มั้ย”
“เฮ้ยๆ แกอย่ามาเนียนหลอกด่าให้พี่งงแล้วขอเงินสิวะ แหม ถ้าพี่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานนี่เผลอเซ็นต์เช็คให้แล้วนะเนี่ย”
“มิไม่ได้เนียน แต่มิจะกลับไทย พี่สิงห์ หนูมีนโตจะเดินจะพูดได้แล้วนะ มิไม่ได้เจอลูกเลย มิคิดถึงลูกจะตายอยู่แล้ว นะๆ”
“แกฟูมฟายได้แต่อย่าร้องไห้ก็พอ แล้วจะกลับเมื่อไหร่ นี่ตั้งแต่รับงานใหญ่มาพี่ไม่มีคนทำบัญชีให้เลยนะเนี่ย วุ่นวายชะมัดเลยว่ะ”
“แล้วบัญชีที่ออฟฟิตล่ะ”
“เค้ามาสรุปให้แค่ช่วงสิ้นเดือน แต่ระหว่างนั้นเวลามีเบิกจ่ายหรือวางบิลก็ให้ทำกันเอง อยากมีคนมาช่วยเหมือนกัน นี่รับเช็คมาหลายใบแล้วไม่มีเวลาไปเอาเข้าธนาคารเลย”
“มิแนะนำให้เอามะ รับรองไว้ใจได้ เงินทองไม่รั่วไหลแน่ๆ”
“ใครวะ”
“พี่กุมไง ช่วงนี้เป็นรอยต่อระหว่างปี 3 กับปี 4 เชื่อสิ พี่กุมเค้าไม่ยุ่งเท่าไหร่หรอก”
“จะดีเหรอ แค่เลี้ยงหนูมีนก็เหนื่อยจะแย่ พี่สงสารว่ะ ตัวกระเปี๊ยกเดียว อุ้มหนูมีนแต่ละทีแทบหงายหลัง ลูกแกจ้ำม่ำยังกะอะไร กินเก่ง ป้อนหายๆ หูย พี่เลยป้อนใหญ่เลย เพลินดี”
“แล้วจะบ่นทำไม ตัวเองเลี้ยงหลานให้อยู่ดีกินดีเอง ช่วยไม่ได้ แต่ๆ พี่สิงห์ ความสงสารเป็นบ่อเกิดแห่งความรักนะ”
“พี่รักก่อนจะสงสารอีกเว้ย”
“แน่ แน๊ๆ ยอมรับออกมาแล้วใช่มั้ย หัดเป็นเกย์แล้วสิ ร้ายนะเนี่ย ร้ายๆ”
สะอึกเลยโดนยัยมิตอกกลับ ไอ้นี่มันชอบเล่นทีเผลอ ชวนผมคุยทีไรมันล้วงความลับผมไปได้เยอะ แล้วมันก็นะ แอบคุยกับกุมภาบ่อยจะตาย ไม่รู้แอบใส่ข้อมูลประหลาดๆอะไรให้ไอ้ปากแดงหรือเปล่า
“เดี๋ยวออกจากโรงบาลแล้วจะจัดการเรื่องเงินให้ก็แล้วกัน”
“แล้วพี่สิงห์เป็นไงบ้าง เสียชื่อนะเนี่ย แพ้ไวน์ หูย เถื่อนชะมัด แพ้ของดี ฮ่าๆ มิตกใจหมดเลย พี่กุมโทรหามิเสียงสั่นเชียว ครั้งแรกสำหรับมิเลยนะเนี่ยที่เห็นพี่กุมมุมอ่อนแอ”
“จริงเหรอ”
ผมแอบเหล่ตามองคนที่นั่งปอกส้มเข้าปากตัวเองอยู่ ของเยี่ยมไข้คนป่วยที่ตัวเองซื้อมาเองและกินเอง ผมรู้ว่าไอ้ปากแดงมันทำเป็นมีมารยาทไม่สนใจฟังผมกับยัยมิคุยโทรศัพท์กัน แต่เมมโมรี่ไว้ทุกถ้อยคำที่ผมพูดแล้วแน่ๆ
“เออสิ พี่กุมบอกว่าเจ้าหน้าที่เค้าปั๊มหัวใจพี่สิงห์ใหญ่เลย พี่สิงห์ไม่รู้สึกตัวเลยอะ น่ากลัวมาก”
“แล้วทำไมแกรู้รายละเอียดดีจังเลย”
“โอ๊ย มิติดตามข่าว รู้ไว้ด้วยนะว่าอดีตคนรักของพี่อะ พอรู้ว่าพี่หมดสติไปและไม่รู้ว่ามันจะรุนแรงแค่ไหนก็เปิดตูดแน่บ บอกว่ากลัว ทำใจไม่ได้ แล้วก็ให้ทางร้านติดต่อโรงบาล ติดต่อคนที่บ้านให้ ดีนะที่รถพี่กุมยังขับได้ ไม่งั้นพี่สิงห์คงขึ้นสวรรค์แบบเดียวดายแน่ๆ”
“แกเป็นน้องชั้นจริงหรือเปล่าเนี่ย พี่จะเป็นจะตายยังทำเป็นเรื่องตลก”
“มิตลกได้เพราะพี่สิงห์พ้นขีดอันตรายแล้วไง”
ผมเกือบลืมไปเลยว่าตั้งแต่กุมภามันขายรถหรูของมันแล้ว มันก็ซื้อรถญี่ปุ่นคันเล็กๆราคาไม่แพงไว้ใช้ แต่เพราะระยะหลังมานี้ผมไปรับไปส่งแทบทุกวัน และแต่ไหนแต่ไรมามันก็ไม่ค่อยเอารถไปมหาลัยอยู่แล้ว มันบอกว่าประหยัดน้ำมัน เอาเงินส่วนนั้นมาซื้อนมให้หนูมีนดีีกว่า นี่เป็นปัญหาใหญ่อีกเรื่องของกุมภาสินะ ถ้าแม่ไอ้ปากแดงขึ้นมา มีหลายคำตอบเลยนี่หว่าที่มันต้องหาคำตอบให้ ถึงว่าท่าทางของกุมภาถึงได้วิตกกังวลได้มากมายขนาดนั้น
ผมคุยกับยิยมิอีกไม่นานก็วางสายกันไป ทั้งห้องเหลือผมกับไอ้เดือนสองแค่สองคน มันก้มหน้าปอกส้มอย่างเดียวไม่ยอมสบตามองผม เลยไม่รู้เลยว่าตอนนี้มันคิดอะไรอยู่
“กุม”
“ครับ”
แหม...มันก็เงยหน้าขึ้นได้นี่หว่า นึกว่ากระตูกต้นคอล็อคจนต้องก้มหน้าก้มตาตลอดเวลาซะแล้ว
“เรื่องมินตรา กุมคิดว่าไง”
“ผมคิดเหมือนมีมี่ครับ แต่ผมเข้าใจคุณนะ”
“เข้าใจพี่ เข้าใจว่ายังไง”
“ก็คุณมันเกิดมาเพื่อเป็นพระเอกนี่นา ต้องหล่อทุกองศา ถ้าเค้ากล้าเอ่ยปากขนาดนี้ ต่อให้ผมเป็นคุณ ผมก็ต้องไป บางทีคนเราก็ต้องการวิตามินที่มาจากวัชพืชเหมือนกันนะ”
หลอกด่าผัวตัวเองนี่หว่าแบบนี้ เข้าใจแต่ก็แฝงไปด้วยการประชดประชันขั้นเทพ นี่ขนาดมันปรึกษากันข้ามประเทศนะ ถ้ามันกลับมาเจอกันที่ผมไม่หัวปั่นเลยเหรอเนี่ย ไหนจะน้องไหนจะเมีย ไหนจะหลาน จะว่าไปมันก็เป็นความสุขใจแบบประหลาดๆนะ
“กุมคิดว่าเรื่องคลิปนั่น มีจริงมั้ย”
“อันนี้ก็ไม่รู้นะครับ ถ้ามีจริงก็น่าสงสาร ถ้าหลุดไปอาจสะเทือนถึงหน้าที่การงานของอาจารย์ได้ แต่ถ้าอาจารย์เอาคืนมาได้ เราจะแน่ใจได้ไงว่าฝ่ายนั้นจะไม่กอปปี้เก็บเอาไว้ ผมว่าเรื่องนี้แจ้งตำรวจดีกว่าครับ หาคนมาเล่นละครมันก็ไม่ช่วยอะไรหรอก มีแต่จะวุ่นวายกันไปใหญ่ เล่นเป็นแฟนกันนะครับคุณ ไม่ใช่เล่นขายข้าวราดแกง”
“นั่นสินะ กรรมตามทันจริงๆด้วยว่ะ”
“อะไรนะครับ”
“พี่บอกว่ากรรมเนี่ยมันติดจรวดจริงๆนะ มินตราเคยจะเล่นงานกุมเรื่องมีลูกทั้งๆที่เป็นนักศึกษาใช่มั้ย พี่คิดว่านะ ถ้ามีคลิปนั่นจริงและถ้ามินตราเค้าคิดได้ เค้าอาจจะเลิกเพ่งเล็งกุมนะ”
“ผมไม่เคยกลัวเรื่องนั้นเลยครับ ผมไม่เคยกลัวความจริง”
“แล้วกุมกลัวอะไร”
“ผมกลัวคนใกล้ตัวจะปรับตัวไม่ได้ หรือรับไม่ได้มากกว่าครับ”
“หมายถึงแม่กับพ่อใช่มั้ย”
“ครับ แล้วก็ทุกคนในครอบครัว”
“พี่เข้าใจความรู้สึกกุมนะ อย่างพี่ ไม่ต้องแคร์ใครอยู่แล้ว เพราะเหลือกันแค่สองพี่น้อง ญาติก็ตัดขาดกันไปหมดแล้ว แต่กุมยังต้องรักษาหน้าพ่อแม่และความรู้สึกของท่านด้วย กุมโชคดีที่ยังมีพ่อกับแม่อยู่ด้วย รู้มั้ย พี่ยังอิจฉาเลย”
“ผมถึงอยากจะประคับประคองเอาไว้ทั้งสองอย่าง ทั้งคุณแล้วก็ครอบครัว”
กำลังด่าตัวเองในใจว่ามึงจะซึ้งให้มันดราม่าเพื่ออะไรวะสิงหา? แต่พอได้ยินอีกฝ่ายตอบกลับมาแล้วน้ำตาจะไหล ผมว่าความอ่อนโยนของกุมภาที่เพิ่มมากขึ้นทุกวัน เจ้าตัวเองก็คงจะไม่รู้ ผมยังแปลกใจที่มองดูมันในวันนี้ กับวันแรกที่ได้เจอมัน ฟ้ากับเหวต่างกันแค่ไหนก็เพิ่งรู้ในวันนี้ ผู้ชายตัวขาวปากแดงที่ผมเผลออุทานว่าไอ้ตุ๊ด และหมัดหนักไม่สมกับตัววันนั้น เป็นกุมภาที่อ่อนโยนในวันนี้ได้เพราะหนูมีน แสดงว่าตัวตนของไอ้เดือนสองที่ผมเจอในครั้งแรก ไม่ใช่ธรรมชาติของนิสัยที่แท้จริงของมัน เพราะสิ่งเหล่านั้นมันเปลี่ยนแปลงกันไม่ได้ เราแก้ไขสันดานตัวเองไม่ได้ ผมเลยมั่นใจว่า ในความก้าวร้าวของกุมภา มีความอ่อนโยนแฝงอยู่ลึกๆข้างใน และมันจะถูกขับออกมาจากสิ่งเร้ารอบข้าง ลูก คือสิ่งที่ทำให้คนเป็นพ่อแม่เปลี่ยนแปลงตัวเองไปในทางที่ดี
“มีสองอย่างนะ หนึ่งคือบอกแม่ไปตามตรง กับสอง ยอมบาปบ้างกับการโกหกบางอย่างให้ท่านสบายใจ อย่างน้อยก็ซื้อเวลาให้เราได้เตรียมตัวรับกับมันมากกว่านี้ ดีมั้ย”
“โกหกยังไงครับ”
“ก็บอกว่ากุมมาทำงานกับพี่ พักกับพี่เพราะหออยู่ไกล ส่วนรถ เข้าอู่ เลยต้องใช้คันนี้”
“ผมไม่ได้กลัวเรื่องรถหรอก ผมกลัวจะหลุดให้แม่จับได้น่ะสิ”
ผมหลุดยิ้มกับความกังวลข้อนี้ มันก็จริงอย่างไอ้ปากแดงว่า เราก้าวข้ามความสัมพันธ์กันมาขนาดนี้ เราอาจจะคิดว่าเราระวังตัวแล้ว แต่บางครั้งเราก็ต้องมีเผลอบ้าง หรืออย่างน้อย เราปกปิดกันเรื่องท่าทางที่ปฏิบัติต่อกันได้ แต่แววตาที่คนเราสบกันระหว่างเจ้านายกับลูกน้อง เพื่อนกับคนรัก มันไม่เหมือนกันอยู่แล้ว ของแบบนี้เราไม่ค่อยรู้ตัวเอง แต่คนนอกที่มองอยู่เค้ารู้สึกได้ แล้วระยะหลังมานี้ผมก็ยอมรับว่า ถ้าเราอยู่กันสองต่อสอง มันก็มีบ้างที่เราจะจูบกัน กอดกัน หรือสัมผัสกันโดยไม่มีคำว่าเวลาเป็นข้อจำกัด พระอาทิตย์กับพระจันทร์ไม่ได้มีผลต่อการแสดงความรักระหว่างเรา ไอ้วลีที่ว่าฟ้ายังสว่างอยู่เลยนั้นเชยไปล้านปีแสงแล้ว
“ก็ระวังตัวกันหน่อยแล้วกัน แต่ก็ไม่ต้องถึงกับเกร็งจนแข็งทื่อเป็นหุ่นยนต์ มันจะน่าสงสัยยิ่งกว่าเดิมน่ะสิ”
“ต้องจัดระเบียบความเป็นอยู่ในห้องกันยกใหญ่เลย”
“ทำไมล่ะ”
“คุณไม่สังเกตเลยเหรอ ทุกวันนี้มันเหมือนเราอยู่กินกันแล้วนะครับ นอนห้องเดียวกัน ใช้ชีวิต กิน นอน ร่วมกันหมด มันผิดวิสัยเจ้านายลูกน้องแล้ว ห้องส่วนตัวผมก็ใหญ่กว่าของคุณ แต่เอาไว้เก็บของ”
เรื่องห้องโทษใครไม่ได้นะ มันนั่นแหละที่เลือกบงการเรื่องนี้เอง มาตอนนี้ดันคิดได้ ส่วนเรื่องอื่นๆ
“พี่ชินกับมันแล้ว เลยลืมเอะใจมั้งว่ามันผิดวิสัย แหะๆ”
ผมทั้งคุ้นเคยและคุ้นชินกับการอยู่ร่วมชายคาเดียวกับมัน ถ้าเปรียบเทียบความรักกับคำจำกัดความแล้ว ผมคงอยู่ในข่าย ‘รักแท้แพ้ใกล้ชิด’
ในความกระด้างของผู้ชายอย่างกุมภา ก็ยังมีบางส่วนที่มันทำได้ไม่แพ้ผู้หญิง อย่างน้อยคุณหนูที่ทำอะไรไม่เป็นเลย ก็เริ่มทำกับข้าวได้ ไม่ได้อร่อยเว่ออะไรมากมาย แต่ผมต้องยกคะแนนความพยายามให้ 10 เต็ม สำหรับหนูมีนนั้น คนสวยของผมคงแยกแยะไม่ได้ว่าอร่อยเป็นยังไง พ่อหรือลุงป้อนอะไรให้ก็กินหมด ยิ่งลูกกินได้ ไอ้ปากแดงก็มีกำลังใจทำนู่นทำนี่ ส่วนอานิสงส์ที่จะตกถึงผมนั้น นานๆจะมีมาสักที ไม่รู้มันจะเขินจะอายอะไรของมัน พอผมบอกว่าอยากกินกับข้าวฝีมือมันบ้าง ก็มักจะได้รับคำตอบว่า
“คุณจะคาดหวังอะไรกับผมมากมาย คุณก็รู้ว่าผมทำอะไรไม่เป็นเลย”
แต่สุดท้ายผมก็มักจะได้ไข่เจียวขอบไหม้ๆ จะน้อยจะมากก็อยู่ที่ความเร็วของมันว่าจะจัดการกับไข่ในกะทะได้ไวแค่ไหน แต่สิ่งเหล่านั้นมันทำให้ผมมีความสุขกับชีวิตแบบเรียบง่ายอย่างทุกวันนี้ มันอาจจะดูเว่อ ที่ผู้ชายอายุ 30 มานั่งพรรณาถึงความรักที่เพิ่งก่อตัวได้ไม่นาน และที่สำคัญ รักครั้งนี้มันเกิดกับผู้ชายและอุปสรรคของชีวิตที่ต้องฝ่าฟัน มันไม่ใช่แค่สร้างฐานะ หรือเป็นผู้นำให้พ่อแม่อีกฝ่ายหนึ่งเห็น แต่ทำยังไงให้พ่อแม่ของไอ้ปากแดงเข้าใจว่าผู้ชายกับผู้ชายร่วมชีวิตกับได้ฉันท์สามีภรรยานี่สิ เป็นเรื่องใหญ่ที่ผมเองก็ต้องค่อยๆเรียนรู้เพื่อที่จะแก้ปัญหา มันยากกว่าศึกษาการร่วมรักด้วยหนัง GV อีกนะ มันเป็นเรื่องที่ยากจะอธิบายให้ใครเข้าใจจริงๆ


๐ สวัสดีค่ะ ไม่กล้าอ่านรีพลายตอนที่แล้วแบบละเอียดเลยอะ พี่สิงห์เละเป็นโจ๊ก น่าสงสารมาก 
๐ คนเขียนเคยบอกแล้วนะคะ ว่าอย่าหวังดราม่าน้ำตานองจากเรื่องนี้ มันเป็นเรื่องใสๆสำหรับครอบครัวที่ผู้ชายสองคนต้องมาเลี้ยงเด็กอ่อน แล้วเกิดรักกันนะคะ  แต่เห็นอารมณ์ร่วมของคนอ่านแต่ละคนแล้วดีใจนะ ในฐานะคนเขียนที่หลอกให้คนอ่านอินได้ แต่ก็กลัวมากเหมือนกัน  กลัวคนอ่านเอาระเบิดมาปาบ้าน 
๐ ตอนนี้มาเร็ว เพราะกระแสเผ็ดร้อนมาก พออ่านตอนนี้แล้ว ขอเว้นระยะเพื่อจัดตอนพิเศษ เด็กป๋ามาบรรณาการแทนคำขอบคุณบ้างนะคะ 
๐ ได้โอกาสก็โฆษณาเลยแล้วกัน  เด็กป๋า เปิดจองแล้วนะคะ ตามอ่านรายละเอียดการจองได้ที่นี่ค่ะ
๐ และเราก็พบปะสังสรรกันได้ในแฟนเพจเหมือนเดิมค่ะ ทางเข้าแฟนเพจ คลิกที่นี่
๐ ขอบคุณคนอ่านทุกคนเหมือนเดิม ขอบคุณที่ช่วยดูคำผิดให้นะคะ สะกดผิดบ้าง รีบบ้าง อะไรบ้าง มีกันให้ดูกันทุกตอนเลยเชียว  ขอโทษและขอบคุณนะคะ ที่ยังสละเวลาดูให้ ขอบคุณมากค่ะ
๐ ยินดีต้อนรับคนอ่านที่หลงเข้ามาใหม่ทุกคนด้วยนะคะ  TRomance

[ja ne]

โธ่ ลุงโดนมอมซะแล้ว
โดนหลอกซ้ำซ้อน พี่สิงห์

[naja-kitase]

โอ้ยยยยยยยยยยยย ฮา พี่สิงค์ เกือบไปแล้วมั้ยหล่ะ 
เรื่องนี้พ้นไป เรื่องครอบครัวกุมอีก มีมาให้คนอ่านตะหงิดๆตล๊อดดดดดดดดดดดดด
อยากเห็นรูปหนูมีนจัง 

[@BUA@]

ถ้าถึงเวลา ก็ได้แต่หวังว่าแม่น้องกุมจะเข้าใจ 

[sukie_moo]

โล่งไปนึกว่าโดนมอมซะแล้ว
แต่อาการแพ้ไวน์นี่ก็น่ากลัวเอาเรื่องแหะ

[orionstar]

  :z6:นี่แนะ นี่แนะ  อึ่ย ไม่มีคำบรรยาย แหมะ เดี๊ยวเรียก มิถุนามาเคลียร์ โมโหตัวเอง 5555
โชคดีน่ะที่ นังชะนีหนีเข้าป่าไปซ่ะก่อน ไม่งั้น หน้าเพจเละ ก๊าก ก๊าก
สงสารก็แต่ลุงสิงห์นี่แหละ ชะนีหนีไปแล้ว งานใหญ่ก็รอทันที
ไม่เป็นไร เตรียม ดอกไม้ ธูปเทียนแพ ไว้ขอคะมา พ่อตาแม่ยายน่ะ

[minchy]

หลังจากตอนที่แล้ว โวยมินตราไปซะสามกระบุง


เมื่ออ่านตอนนี้แล้ว  จึงต้องมาขอโทดที่คิดไปไกล แถมอยากบอกว่า ให้ร้านอาหารเรียกรถพยาบาลแล้วโทรตามญาตินี่สมเป็นมินตรา จริงๆๆ

[-Otto-]

กุมภาน่ารักจังเลยอ่ะ 

[kinjikung]

ในหนัง GV เค้าไม่มีตัวอย่างเรื่องการใช้ชีวิตหรอกพี่ ฮ่า ฮ่า   
เค้ามีไว้ซั่มกัน ว่าแต่พี่สิงห์แพ้ของแพงนี่เหลือเชื่อแฮะ ผิดคลาดเลยเรา 
คิดว่านังมินตราจะมอมเหล้าพระเอกแล้วพาเข้าโรงแรมซะแล้ว
ไอ้เราก็ลืมไปว่าพี่สิงห์กับชี ซั่มกันไปตั้งชาติแล้ว 

[hahn]

ศึกนอกผ่านไปเหลือแต่ศึกในล่ะทีนี้

[JA(e)jung]

สงสัยจะไม่ได้เข้านาน
พอเข้ามาทีก็ได้อ่าน 2 ตอนรวดเลย อิอิ
แล้วงานนี้พ่อกุมกับลุงสิงจะทำยังไงล่ะเนี่ย
เป็นกำลังใจให้นะ สู้ๆ
แต่สุดยอดไปเลยนะลุงสิง
ขนาดเหล้าขาวยังไม่เป็นอะไร
แต่ดันมาแพ้ไวน์ราคาแพงซะได้5555

[zeen11]

ขำพี่สิงห์หมดมาดเลยนะนั่น 555 

ส่วนยัยครูนั่น แผนจับผู้ชายโลว์ชะมัด 

ส่วนน้องกุมยังเป็นศรีภรรยาที่น่ารักเหมือนเดิม 

แต่ที่เด็ดสุดคงเป็น สาวมี่ ชีเจ๋งจริง ฮ่า ฮ่า ฮ่า 

[thesilkmai]

นึกว่าลุงสิงห์จะเสร็จมินตรามหาภัยไปซะแล้ว แต่ก็ดีที่แพ้ไวน์ 

กุมน่ารัก 

 

[aunaun]

อ่านตอนที่แล้วคิดไปไกลเลยค่ะ

กุมน่ารักเนอะฟังเหตุผลกันตลอด ไม่งี่เง่าคิดเอาเอง

[golove2]

 

รอดไปนะพี่สิงห์
ถ้าพี่สิงห์ไม่แพ้ไวน์ซะก่อน
คงงานงอก

 

[jaymaza]

กุมน่ารักขึ้นทุกวันๆ

ตอนนี้รู้สึกอบอุ่นดีจัง

 

[samsoon@doll]

โล่งอก!!! เหลือแต่จะบอกยังไงดีนี่หละๆๆๆ

[ღiสุดขอบiღ]

ชะอุ้ยดีนะที่ยังไม่เผาพริกเผาเกลือใส่ แต่ดูเหมือนพี่สิงจะโดนคุณไสยจากคนอื่นไปแล้ว กร๊ากกกกกกกกกกก

จะสมน้ำหน้าดีมั้ยเนี่ย ชั่วขณะที่บริโภคหญ้าแทนข้าว เลยได้รับผลกรรมจากไวน์ชั้นดี หึหึ

*-*

[MIkz_hotaru]

รู้สึกหน้าแตกเบาๆ  แต่ไม่แคร์ค่า
555555
โล่งอกที่เรื่องออกมาเป็นแนวนี้ ลุงสิงแพ้ไวน์ แอร๊ยยยย เรื่องนี้ล้อพี่แกได้ยันแก่เลยนะเนี่ย
น้องกุมก็ช่างเป็นคนที่สุดยอดอะไรอย่างนี้ หาไม่ได้แล้วนะคนแบบนี้
อย่าได้ปล่อยให้หลุดมือไปเชียว
รอต้อนรับคุณแม่ตอนหน้าค่า 

[CHADMM]

โชคดี(หรือโชคร้าย)ไม่รู้เนอะที่ลุงเกิดแพ้ไวน์ขึ้นมาก่อน ,, กุมภาแร๊งแรงอ่ะ 'ตอแหล' คำเดียว ได้ใจเราไปเลย  555+ 
,, ชอบตอนลุงสิงห์คิดในใจอ่ะ อ่านแล้วขำทุกที  เฮ้อออออออ อ่านแล้วมีความสุขอ่ะ ขอบคุณที่รีบเข้ามาต่อนะคะ  หายค้างเลย แฮะๆ 

[เฉาก๊วย]

คนเขียนแกล้งลุงสิงห์กับมินตรานะเนี่ย ตอนที่แล้วโดนคนอ่านยำซะเละตุ้มเป๊ะเลยอะ 

ส่วนพ่อกุมภ์ เดี๋ยวนี้เริ่มพูดจาสำนวนเมียคุยกับผัวเข้าไปทุกที น่ารักกกกกกกก   

[Non_stop]

 

โอ๋ๆๆๆ สองคนสู้น่ะ

พี่สิงแน่อยู่แล้วไม่ต้องกลัวน่ะ

ทุกคนเป็นกำลังใจให้ นึกว่าจะเป็นพระเอกละครน้ำเน่าซะและ

[bellity]

โชคยังดีนะเนี่ยที่เปลี้ยเพราะแพ้ไวน์ ถ้าเพราะโดนมอมเหล้าลากเข้าโรงแรมละก็ หึหึ อาจเกิดอาการบ้านแตก(มั้ง) -..-

[ขนมหวาน]

เวรของลุงสิงห์ แต่จริง ๆ น่าจะเป็นความโชคดีแหละ
แพ้ไวน์ไฮโซซะงั้น ดีแล้วค่ะ รอดจากปากอาจารย์มินตรามาได้ 555555
ต่อไปก็เตรียมไปปัญหากับพ่อตาแม่ยายได้แล้วคุณลุงสิงห์
น้องกุมปากร้ายนะเนี่ย แต่คนอ่านรับได้ 5555 ลำเอียงสุดโต่งมาก

[indy❣zaka]

อุกรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด 

โดนคุณทีโลมาล่อลวงอ่ะค่ะ 

เป็นอะไรที่ยิ่งกว่าหักมุมอีกค่ะ  แบบนี้เรียก เอามีดมาตัดมุมทิ้งเลยอ่ะ 
อ่านไปนั่งฮาตัวเองไปเลย ฮ่าๆ 

ที่ผ่านๆมานิยายของคุณทีโลมาก็ไม่เคยมีน้ำเน่าเลยนะ  นึกว่าคราวนี้คุณทีอยากจะเปลี่ยนแนวซะอีกนะนี่ เอิ้กๆ 

[wisky]

ต้องบอกว่าโชคช่วยหรือว่าไงดีเนี่ย!?!เอาเหอะไม่โดนทำมิดีมิร้ายก็ดีแล้วเนอะพี่สิงห์

[YunNie]

โฮ้ววว โล่งใจ 

ตอนที่แล้วเล่นเอาเครียดจนกินไม่ได้ นอนไม่หลับ กระส่ายกระสับ ขยับยุกยิกอยู่ตลอดเวลา 

แต่พอได้อ่านตอนนี้แล้ว ลั๊นลามากค่าาาาาาาาาาา 

โฮะๆ น่ารักจริงๆ เชียว ดีใจจังที่คุณพี่สิงห์อ่อน ！！แพ้ไวน์จนได้เข้า รพ. ไม่งั้นคง...เหอๆ 

กำลังจะต้องรับศึกใหญ่เร็วนี้แล้วสินะ จะรอติดตามต่อไปค่ะ


ขอบคุณสำหรับตอนนี้มากมาย ช่วยให้หายค้างกันได้มากโข 

[nolirin]

อะจ๊ากกกก หนูโดนหลอก เพราะความอินจัดคิดไกลไปโน้น
ดีไม่ด่าพี่สิงห์ไปวะก่อน เด่วจะกลายเปงรักแกคนป่วยไป
แต่แบบนี้ก็ดีแล้วเน๊อ รักกันๆ