Ti Voglio {ฉันอยากมีนาย!}
shot.12 ลีมูซีนสีขาวปลอดแล่นจอดเทียบหน้าโถงประตูใหญ่ของบ้านสมัยจีนโบราณอย่างเงียบเชียบ บอดี้การ์ดในชุดสูทสีดำก้าวลงจากรถคันหน้ามาเปิดประตูให้อย่างรู้หน้าที่ ก่อนที่ร่างสูงใหญ่ตามสัญชาติอิตาเลี่ยนของลาร์เฟียร์ เวสเปอร์จะค่อยๆก้าวออกมาจากรถด้วยท่าทางทรงอำนาจ
ดวงตาสีสนิมคมเฉี่ยวมองกวาดไปรอบบริเวณ ก่อนจะหันกลับไปมองคนในรถที่ซุกตัวนอนขดอยู่บนเบาะ ร่างเพรียวค่อยๆลุกงัวเงียขึ้นมา หากแต่ดวงตายังคงหรี่ปรืออย่างคนตื่นไม่เต็มที่
รัตติกรเดินเซๆลงจากรถ ดวงหน้าสะลึมสะลือหันมองซ้ายขวาแบบเหม่อๆ ท่าทางที่เหมือนลดความระมัดระวังลงทั้งหมดลงแบบนั้นชวนให้ลาร์เฟียร์ถือโอกาสที่หาไม่ได้ง่ายๆเช่นนี้ก้มลงประกบปากอวบอิ่มที่แห้งผากเล็กน้อย เรียวลิ้นสีอ่อนแลบเลียไปตามแนวริมฝีปากนุ่มนิ่ม หนุ่มชาวไทยสะดุ้งเฮือกก่อนจะผลักอกแข็งๆของคนฉวยโอกาสให้ห่างตัวอย่างรวดเร็ว
“เล่นบ้าอะไรของคุณ!”รัตติกรกระซิบว่าลอดไรฟัน หางตาเหลือบมองการ์ดของตระกูลฟงที่ยืนอารักษ์ขาอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลซึ่งกำลังมองตรงมาทางพวกเขา
“ก็เห็นเหมือนยังไม่ตื่น”ลาร์เฟียร์ยักไหล่ตอบ ท่าทางเหมือนที่ผ่านมาไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“แต่ระวังตัวหน่อยเถอะลูน่า ในถิ่นของคนอื่น ประมาทแค่ครู่เดียวชีวิตเธอก็ลอยหายไปได้ง่ายๆ”เจ้าพ่อหนุ่มเตือนเสียงเรียบ
“รู้แล้วล่ะน่า...”รัตติกรตอบกลับเบาๆเพราะเห็นชายคนหนึ่งในชุดจีนหรูหราเดินเข้ามาหา
ร่างสูงโปร่งถูกห่มคลุมไว้ด้วยผ้าไหมเนื้อดีสีแดงสดที่ช่วยขับผิวขาวเหลืองให้สว่างซีด กอปรกับผมยาวสีดำสนิทที่ทิ้งตัวตามจังหวะการเดินเข้ามาใกล้ ตวงตาเรียวชี้เฉียงขึ้นเล็กน้อยหยักขึ้นเป็นเส้นโค้งยามผู้เป็นเจ้าของยิ้มทักทายผู้มาเยือน
“สวัสดีครับ นายท่านลาร์เฟียร์ การเดินทางไม่มีปัญหาอะไรใช่มั้ยครับ”ผู้มาใหม่ถามขึ้นเป็นภาษาจีนกลาง รัตติกรพอจะจำได้ว่าเจ้านายคนนี้ของเขาเคยบอกเอาไว้ว่าเป็นภาษาจีนชนิดเดียวที่เขาพูดได้ ดังนั้นงานแปลของเขาก็คงไม่ได้ทำอะไรมากนักสิเนี่ย โชคดีไปละกันนะ!
ว่าแต่พวกมาเฟียจีนเรียกเจ้านายของเขาว่านายท่านงั้นเหรอเนี่ย....
“ก็ดี”ลาร์เฟียร์ตอบเสียงเรียบ ใบหน้าที่ฉายแววหยิ่งผยองรับกับดวงตาแข็งกร้าวพอเหมาะพอเจาะ
“ผมชื่อฟงเจิ้นฮ่าว เป็นน้องชายของพี่ใหญ่ฟง แต่ตอนนี้เชิญนายท่านด้านในดีกว่านะครับ พี่ใหญ่กำลังรออยู่เลย”เจิ้นฮ่าวยิ้มรับท่าทางไม่ไว้หน้าของเจ้าพ่อหนุ่ม ดวงตาเรียวเล็กเหลือบมองคนที่อยู่ข้างหลังของลาร์เฟียร์ตาเป็นประกาย ก่อนที่จะผายมือเชิญทุกคนเข้าไปในบ้าน
เจิ้นฮ่าวเดินนำทาง ก่อนที่รัตติกรจะก้าวตามไป แต่อยู่ๆฝ่ามือใหญ่ก็คว้าแขนของชายหนุ่มเอาไว้ ลมหายใจร้อนๆเป่ารดใบหูพร้อมกับถ้อยคำกระซิบภาษาอิตาเลี่ยนของผู้เป็นเจ้าของแผ่วเบา
“เสน่ห์แรงจริงนะลูน่า เผลอแปบเดียวเจิ้นฮ่าวก็เล็งเธอไว้ซะแล้ว…”
“...เรื่องของเขา!”รัตติกรตอบกลับเป็นภาษาเดียวกัน ในหัวนึกย้อนไปถึงข้อมูลของฟงเจิ้นฮ่าว น้องชายของฟงต้าเหลียง เจ้าพ่อค้าของเถื่อนผู้ติดอันดับแบล็กลิสต์ตำรวจฮ่องกง ในแฟ้มข้อมูลระบุข้อสังเกตของคนๆนี้ในด้านรสนิยมเอาไว้ว่าชอบผู้ชายเอเชีย นอกจากนั้นยังเป็นเกย์คิงที่ชอบเล่นซาดิสม์ซะด้วยสิ...
คนที่เป็นหนุ่มเอเชียส่ายหัวไล่ความคิดวิบัติออกจากสมองแล้วรีบสาวเท้าตามเจ้านายคนใหม่ไปทำงานทำการ
ฟงเจิ้นฮ่าวเดินนำทางไปเรื่อยๆ ก่อนจะหยุดอยู่ที่ประตูไม้สลักลายมังกรหรูหรา เขาหันไปพยักหน้าให้การ์ดสองคนที่เฝ้าประตูอยู่แล้วหันกลับมาหาลาร์เฟียร์
“พี่ใหญ่รออยู่ข้างในนี้ล่ะครับ”
เจ้าพ่อหนุ่มพยักหน้ารับไม่ตอบคำอะไร พอประตูไม้บานใหญ่เปิดออกกว้าง ร่างสูงใหญ่ก็ก้าวเข้าไปด้วยท่วงท่าทรงอำนาจได้อย่างเป็นธรรมชาติที่สุด รัตติกรเดินตามหลังไปเงียบๆก่อนจะหยุดยืนอยู่ด้านหลังของเก้าอี้ไม้ที่ลาร์เฟียร์นั่ง
ฝั่งตรงข้ามเป็นชายหนุ่มวัยกลางคนที่มีเค้าโครงหน้าคล้ายกับเจิ้นฮ่าว ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเขาคือฟงต้าเหลียง คนที่เป็นเป้าหมายของการเจรจาธุรกิจวันนี้ รอบๆห้องมีคนยืนรายล้อมอยู่สิบกว่าคน ต่างจากลาร์เฟียร์ที่มีเพียงรัตติกรและการ์ดอีกสองคนเท่านั้น
“นายท่านลาร์เฟียร์ เดินทางมาเหนื่อยๆ ทานของว่างก่อนนะครับ”ต้าเหลียงยกมือเป็นสัญญาณเรียกให้คนเอาอาหารออกมาวางบนโต๊ะ สาวน้อยในชุดกี่เพ้าสีแดงรัดติ้วเดินยกโถกระเบื้องเคลือบเข้ามาวางไว้ตรงหน้าของเจ้าพ่อมาเฟียหนุ่มแห่งอิตาลี่ รัตติกรสังเกตโถใบนั้นและพบว่ามันมีเนื้อดีและลวดลายวิจิตรซับซ้อนอย่างที่ต้องมีราคาสูงเป็นของควบคู่กันอย่างแน่นอน
“ขอบคุณ แต่ฉันไม่รับประทานอะไรที่ได้รับจากคนอื่น”ลาร์เฟียร์เหลือบมองโถบนโต๊ะเพียงเล็กน้อยแล้วละสายตาออกมา ก่อนจะประสานมือไว้หลวมๆแล้วไม่พูดอะไรต่อ ทิ้งบรรยากาศที่กดดันอย่างหนักหน่วงเอาไว้ ฟงต้าเหลียงหน้าเสียไปขณะหนึ่งจนกระทั่งเจิ้นฮ่าวเอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่เจือรอยหัวเราะไว้จางๆ
“นายท่านเป็นถึงดอนแห่งปาร์เลอร์โมนะครับพี่ใหญ่ อันตรายล้วนมีอยู่รอบตัว เขาต้องระวังเป็นธรรมดา จริงมั้ยครับคุณเลขา”เจิ้นฮ่าวหันมาทางรัตติกรเป็นเชิงขอความคิดเห็นหวังให้ช่วยกู้สถานการณ์ หนุ่มยาวไทยเพียงแค่เลิกคิ้วด้วยความงงงันว่าเรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับเขา ยิ่งไอ้คำว่าคุณเลขานั่นก็ด้วย เขามาทำงานเป็นล่ามอย่างเดียวต่างหาก
“ก็คงงั้นล่ะครับ”เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเสียหน้าเพราะเจ้านายปากไม่ดีของตัวเอง รัตติกรจึงยอมเออออไปกับอีกฝ่าย ได้ยินดังนั้นต้าเหลียนจึงค่อยยิ้มออก เขาเปิดฝาโถเคลือบขึ้นมา ภายในนั้นมีเส้นใยสีแดงอ่อนๆลอยตัวอยู่ในน้ำสีใสเข้มข้น มันคือรังนกนั่นเอง กลิ่นสมุนไพรอ่อนๆลอยขึ้นมาพร้อมกับไอสีขาวเมื่อความร้อนที่กักเก็บไว้เล็ดลอดออกมาจากภายใน
รักนกแดงที่มีเส้นใยยาวขนาดนั้น ถ้าเป็นของแท้ ราคาเฉลี่ยในตลาดคือหกหมื่นถึงหนึ่งแสนสองหมื่นบาทต่อกิโลกรัม ยิ่งถ้ากะจากความอ่อนนุ่มของรังนกในน้ำนั่นอีก แสดงว่าเฉลี่ยแล้วต้องตุ๋นมามากกว่าสิบชั่วโมง...
รัตติกรประเมินราคารังนกของฟงต้าเหลียงในใจแล้วแอบเสียดายแทนลาร์เฟียร์ ก็ของที่เอามารับรองเจ้าพ่อมาเฟียคนนี้ยังไงก็ต้องเป็นของชั้นหนึ่งนั่นแหละ ดังนั้นแค่ที่อยู่ในโถนั่นน่ะ ราคาก็ปาไปเป็นหมื่นแล้วมั้ง
“ผมไม่กล้าทำเรื่องแบบนั้นกับนายท่านหรอกครับ ผมก็จะกินด้วยเหมือนกัน ไม่มีปัญหาอะไรแน่นอนครับ”ต้าเหลียนตักรังนกขึ้นมาใส่ในถ้วย แล้วรีบกินมันเข้าไปให้ลาร์เฟียร์เห็นกับตา หากแต่เจ้าพ่อหนุ่มกลับขมวดคิ้วเมื่ออีกฝ่ายยังคงพิรี้พิไรไม่เข้าเรื่องสักที
“แกเข้าเรื่องเลยดีกว่าว่าที่ส่งจดหมายเทียบเชิญฉันไปหลายต่อหลายครั้งนั่นน่ะ ต้องการอะไรกันแน่ เห็นบอกว่ามีของที่จะทำให้ฉันสนใจได้แน่ๆไม่ใช่รึไง”ลาร์เฟียร์ว่าพร้อมกับยกเรียวขาแข็งแกร่งขึ้นไขว้กัน ก่อนที่ฝ่ามือหนาจะถูกวางประสานไว้บนเข่า สายตาคมจับจ้องไปที่ฟงต้าเหลียงแน่นิ่ง เพียงพริบตาเดียวเจ้าพ่อหนุ่มก็เปลี่ยนบรรยากาศภายในห้องให้กดดันขึ้นมาทันตา
“คะ ครับนายท่าน... เจิ้นฮ่าว!”ต้าเหลียงเรียกน้องชายของตนด้วยน้ำเสียงลนลาน กิตติศัพท์ของดอนแห่งปาเลอร์โมคนนี้เป็นที่รู้จักกันดีในโลกเบื้องหลังอันแสนมืดมิด เขาคือนายเหนือหัวของเครือข่ายผู้คุมกฎแห่งโลกธุรกิจอันตราย มีเส้นสายครอบคลุมไปทั้งโลกด้วยการสืบสายมาจากสมัยบรรพบุรุษจวบจนมาถึงปัจจุบัน ใครก็ตามที่ทำธุรกิจผิดกฏหมายนั้นย่อมรู้จักตระกูลเวสเปอร์เป็นอย่างดี
และเหนือสิ่งใด ใครที่จับงานธุรกิจสายนี้เข้าแล้ว ย่อมต้องรู้เช่นกัน ว่าอย่าขวางทางเวสเปอร์ถ้าไม่อยากตาย...
“เมื่อไม่นานมานี้เราได้ข่าวการบ่อนไส้ของกลุ่มเทย์ริวมาครับ”เจิ้นฮ่าวที่ควบคุมตนเองได้มากกว่าพี่ชายกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงนอบน้อม เขารู้สถานการณ์ดีว่าควรทำตัวเช่นไรเพื่อให้บรรลุจุดประสงค์ ถ้าไม่ติดว่าเป็นน้องชาย คนที่ได้คุมตระกูลฟงย่อมเป็นเขาแน่นอน!
ลาเฟียร์เลิกคิ้วแสดงอาการกับข่าวที่ได้รับ รัตติกรที่ยืนอยู่เบื้องหลังก็นึกประวัติกลุ่มเทย์ริวที่ได้อ่านมาไปด้วย
เทย์ริวคือกลุ่มมาเฟียในประเทศญี่ปุ่น เป็นหนึ่งในสองขั้วอำนาจที่คานกันอยู่ระหว่างฝั่งคันโตและคันไซ เทย์ริวนั้นเป็นผู้นำทางอำนาจของฝ่ายตะวันตก(คันไซ) และเป็นปฏิปักษ์กับกลุ่มสึกิวาระแห่งตะวันออก(คันโต) ทั้งสองฝ่ายแม้ไม่ได้แสดงออกว่ามีเรื่องราวบาดหมางใหญ่โตอะไรต่อกัน หากแต่ยังมีสภาวะสงครามเย็นที่แข่งขันในด้านความเป็นใหญ่ทางเศรษฐกิจและการเมืองอย่างเข้มข้นและฝังรากลึกมาหลายชั่วอายุคน
ทั้งสองกลุ่มนั้นเป็นพันธมิตรกับเวสเปอร์ด้วยกันทั้งคู่ หากแต่เทย์ริวนั้นเพิ่งเข้าร่วมในสมัยของลาร์เฟียร์ ต่างจากฝั่งสึกิวาระที่เป็นมาตั้งแต่สมัยรุ่นพ่อของนายเหนือหัวคนปัจจุบัน
น่าแปลกที่ข่าวของการทรยศมาจากกลุ่มของเทย์ริวซึ่งเข้าร่วมกับลาร์เฟียร์โดยตรง รัตติกรตั้งคำถามกับตัวเอง แล้วปล่อยให้ลาร์เฟียร์เป็นผู้ตัดสินเรื่องราวต่อจากนี้
“หลักฐาน?”ดอนแห่งปาเลอร์โมเอ่ยสั้นๆเป็นเชิงถามไถ่ก่อนจะเลื่อนฝ่ามือขึ้นมาประสานกัน คิ้วเข้มที่พาดเฉียงเหนือดวงตาเรียวคมเลิกขึ้นแสดงถึงความสงสัยแต่ไม่มีอาการตระหนกใดๆแสดงออกมาให้เห็น ชายหนุ่มเพียงเอ่ยถามเสียงหนักเท่านั้น
“สัปดาห์ก่อน ตระกูลฟงของเรามีนัดส่งสินค้าข้ามแดนไปรัสเซีย นายท่านก็รู้ใช่มั้ยล่ะครับว่าแถวนั้นเป็นอาณาเขตทับซ้อนระหว่างเวสเปอร์กับโนวาห์”เจิ้นฮ่าวหยิบภาพถ่ายสองสามใบขึ้นมาจากแฟ้มผ้าไหมลายมังกรสีแดงคล้ำแล้ววางลงตรงหน้าของลาร์เฟียร์
เพียงได้ยินคำว่าโนวาห์ ลาร์เฟียร์ก็ขมวดคิ้วขึ้นมาทันควัน ในรูปที่เจิ้นฮ่าวส่งมาให้ดูนั้นคือภาพถ่ามมุมสูงจากภัตตาคารสักแห่งในรัสเซียที่จัดแต่งอย่างหรูหราโอ่อ่า บุคคลที่ปรากฏอยู่ในภาพคือชายชาวญี่ปุ่นที่สวมใส่ชุดกิโมโนสีฟ้าขาวอย่างที่ไม่เข้ากับสถานที่หากแต่เหมาะกับคนใส่แบบที่ไม่มีอะไรมาแทนได้
บุคคลอีกฝั่งที่อยู่ในรูปก็คือหนึ่งในสามสมาชิกแกนนำของโนวาห์ ซึ่งเป็นองก์กรมาเฟียในอเมริกาเหนือ และได้ชื่อว่าเป็นศัตรูหมายเลขหนึ่งของเวสเปอร์อีกด้วย สาเหตุนั่นเองที่ทำให้ลาร์เฟียร์เริ่มเครียดขึ้นมา
การเขียนตอนที่มีสาระเยอะๆทำให้ผมเครียดมาก
ขออภัยที่มาล่าช้ากว่าที่กำหนดไว้อีกครั้ง บังเอิญมีเรื่องให้ถึงมือหมอนิดหน่อย ขอโทษจริงๆนะครับ
ตอนนี้เป็นตอนที่สำหรับผมแล้วเขียนยากมากๆเลย
อว้ากก
มาทีก็มาช้า สาระก็มีเยอะไปหมด โฮๆๆ
ขอสอบติดก่อน หลังแกทแพทนี้เท่านั้น สัญญาจัดเต็มแน่นอนนะครับ ^^
ขอบคุณที่ยังรอกันอยู่ แม้นักเขียนคนนี้มันจะอัพช้าขนาดนี้
ขอบคุณจริงๆครับ
หัวข้อ: Ti Voglio {ฉันอยากมีนาย!} shot.28 UP! P.49 (28/08/59)อัพแย้ว (อ่าน 466817 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก