ลมเหนือที่รัก
ตอน26/2
------------------
yeAW’s
อาบน้ำแต่งตัวเสร็จรีบหิ้วสัมภาระออกมาเลย ใจร้อนอยากย้อนกลับทันทีที่ถึงห้อง แต่นาฬิกาบอกใกล้เวลาอาหารค่ำ จะรบกวนแขกอื่น เรือนรับรองค่อนข้างวุ่นวาย จัดการตัวเองให้เสร็จเลยทีเดียว
กลับมาเจอภาพบาดตา ผมฉุนขาดจะกลับกรุงเทพเดี๋ยวนั้น เก้าอี้ยาวท้ายเรือนรับรอง ใกล้ห้องเปียโนแต่ติดทะเล กางเกงเลสีชมพูบานเย็น เสื้อเชิ้ตสีดำลายเส้นชมพูของผม มันนอนหนุนตักไอ้กายอยู่
“ไอ้---” รีบวิ่งเข้าไปหา คำสะดุดแค่คอ
ศรีษะเล็กๆ นั่นนอนหนุนหมอน กายนั่งชิดถัดจากหมอนออกไปอีก แต่มือไอ้กายพาดห้อยจากพนักใกล้ใบหน้าที่กำลังหลับอยู่ มองจากมุมนี้เหมือนให้นอนหนุนตักจริงๆ
ท่าจะบ้า--- ถ้าเป็นแบบนั้นจริงผมจะทำยังไง!?
หยุดกึก โยนกระเป๋าโครม หงุดหงิดเต็มกำลัง
“อ้าว...เหยี่ยว กลับมา--เร็ว”กายทักเก้ๆ กังๆ ชักมือใกล้หมอนออก จับคอเสื้อตัวเองเก้อๆ---ดูประหม่า
“มึงไปพักเถอะ กูดูต่อเอง ...ขอบใจว่ะ” วิสาสะเข้าไปนั่งเบาะช่วงเอว แตะลำคอระหงแผ่วเบา
แพขนตาดำยาวกระพริบปรือปรอย
“---น้ำ น้ำหน่อย” ผมกับกายกุลีกุจอ เป็นผมที่ช้อนตัวขึ้นเอนนั่ง ป้อนน้ำให้ริมฝีปากรูปกระจับ
ปากอิ่มแดงชุ่มเปื้อนน้ำนั่น ค่อย ๆ เช็ดเสื้อยืดขาวที่ต้นแขนผม ส่ายศรีษะช้า ๆ ตาปิดเหมือนนอนละเมอ กายจ้องมองไม่กระพริบ
ล้มตัวจะนอนต่อแต่แขนพาดข้ามไปโดนตัวไอ้กาย ลืมตาตื่นพรึ่บบบบ ---ลุกเลยครับ หางตาชำเลืองกายแต่เอนมาหาผมที่กำลังหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กอกมาเช็ดผมหมาดให้ นอนลงไปได้ไง หัวเปียกอย่างนั้น ---เด็กโง่
“คุณหมอศักดิ์กำลังกลับมาพร้อมเรือที่ไปดูปะการัง ลมไปโรงบาลกับเรือต่อเลยนะ” กายเอ่ย หันขวับทันที
“ไม่นะครับ ผมไม่เป็นไรมาก ไม่ต้องไปโรงบาลนะครับ”
“ได้ไง ตัวแดงขนาดนี้ ตกดึกไปเป็นไรมากจะลำบากนะครับ” กายเสียงฉุนแต่ยังรักษามาดไว้
ผิวแดงทั้งตัวจริง ๆ แบบสุกแดด มองผ่านแหวกสาบเสื้อเชิ๊ตของผมเห็นผิวเนื้ออ่อนสีชมพูจาง ๆน่าจะเป็นส่วนในเสื้อ กลืนน้ำลายลำบากแฮะ
“ผมไม่เป็นไรจริง ๆ ไม่มีไข้ด้วย นะครับพี่กายไม่ต้องไปหรอก”
“ไปก็ดีนะลม...” เจฟฟรี่ เดินเขยกเข้ามามีโจ๊กพยุงเอวมานั่ง
“มานี่ป่วยตลอด เป็นข่าวรายวัน แพ้นั่นแพ้นี่จะครบยังเนี่ย” สไตล์โจ๊กใส่แหลก หน้าแหย๋ไปเลย จับต้นแขนผมแน่นเอาหัวซุยเหมือนแมว
“พี่เหยี่ยวครับ ลมไม่อยากไปโรง’บาล” ยกมือลูบหน้าตัวเอง ข้างในร้อนจนไม่อยากให้ใครจับได้
“เพราะมึงเหยี่ยว มึงคนแรกเลย กุ้งของมึง” เจฟฟรี่ใส่ความ ...ไม่ปรึกษากูนิ๊ดส์วะเพื่อน
“กูก็พลอยติดร่างแห พ่นโรงงานยาสูบใส่มันอีก ไม่รู้อิโหน่อิเหน่เลยนะนี่ย” โจ๊กดาบสอง มึงไม่ผิดเลยโจ๊ก มึงถูกหมด
“มึงด้วยกาย ปิดท้าย พอมึงมาตัวมันก็แดงเถือก มึงไม่มาไม่มี๊” เพื่อนตัวสั้นหน้าผากโนแดงยักไหล่โบ๊ยเพื่อน โดนเจฟฟรี่มือใบพายดันท้ายทอยหัวขมำ
“ใครกันแน่ พาน้องเลิฟไปเอ๊กซ์ตรีมโต้คลื่นตูม ๆ ---ห๋า!” ดีมากเจฟฟรี่ กูรักมึงว่ะเพื่อน
“หน๋อย-ย--ย” ไอ้หมาเตี้ยคลำหน้าผากป้อย ลุกทำท่าพับแขนเสื้อนักเลงท้าต่อยตี
“พี่ครับ--- อย่าทะเลาะกัน นะครับนะ” คนป่วยรีบลุกห้าม
“ผมผิดเองครับ ขอโทษนะครับ” ยกมือไหว้รอบวง
“แต่ยังไง ลมต้องไปโรงพยาบาล” กายย้ำ
“พี่กาย พี่โจ๊ก พี่เจฟฟรี่ครับ...” ขานชื่อเรียงตัว น้ำเสียงนุ่มแต่จริงจัง
“---ผมชอบที่นี่มากเลย ไม่ได้มาทะเลตั้งนานเลยทำตัวงี่เง่าห่วงเล่นเป็นเด็กๆ ทำให้พวกพี่ลำบาก” ผมอมยิ้ม จะเข้าโหมดกล่อมลิงแน่
“แต่เพราะมีพวกพี่อยู่ด้วย เวลาไม่สบาย หาใครไม่เจอแบบนี้มีพวกพี่อยู่ด้วยผมก็อุ่นใจ ถ้าแม่รู้ว่ามีคนห่วงผมขนาดนี้ แม่ต้องปลื้มมากนะครับ” เงียบทั้งโต๊ะ จริงๆ เราต่อปากทะเลาะเล่นกันไม่จริงจัง โดยปราศรัยเลิศลอย แบบนี้ทำเอาอึ้งไป
โจ๊กยกท่อนแขนมาบังหน้า คิ้วขมวดท่าจะน้ำตาคลอ เด็กโง่ยังมีกะใจรีบพลิกลิ้นต่อ
“กลับไปผมจะแฉ ทริปนี้เฮี๊ยน ...กรรมตามทันหมด อัดควันใส่ผมคนทำโดนหอยเม่นเสียบ อีกคนโดนแคนูพิฆาตหัวโน ส่วนคนโยนกุ้งมาจูบผมเต็มตัวก็เลือดกำเดาพุ่ง ---ป่วยทั้งทริป” ฮาซิครับงานนี้ ได้เกิดหมด ตัวควาย ๆ ถึก ๆทั้งนั้น
“กูจะรอดูไอ้กาย มึงจะโดนอะไร โทษฐานทำมันสุกแบบมิเดี้ยมแรแบบนี้” โจ๊กยังวกหากาย รายนั้นยิ้มกว้าง ..บรรยากาศโล่งขึ้น
“มีนางฟ้าอยู่คนเดียวนะพี่โจ๊กนะ ใจดีเสกครีมวิเศษช่วยชีวิตผม” หันไปยิ้มหวานกับเมี่ยงคำที่ถือกระปุกครีมว่านหางจระเข้เข้ามา ผมนั่งหันหน้ามองทางเข้า เห็นตั้งแต่โจ๊กใส่ความผมแล้ว แต่ไม่ได้บอกพวกมัน
“กางเกงสีเจ็บจี๊ดด้วยค่ะ”เมี่ยงคำเสริมรับมุกฮากันทั้งบาง เด็กแสบชงต่อจับจีบชายกางเกงย่อตัวถอนสายบัวแบบเจ้าหญิงล้อหน้าระรื่น รอจนเมี่ยงคำมานั่งเก้าอี้ติดกับกาย
“นะครับพี่กาย ผมอยากนอนฟังเสียงคลื่นที่นี่---” หยอดสุดท้ายใส่กาย ผมกลั้นหายใจ นับ 1,2,3…สะกดอารมณ์
กายอมยิ้มหน้าแดง สบตาคนของผมเงียบงัน รู้ว่าแพ้ตั้งแต่มันเริ่มปราศรัยแล้ว
‘จ๊อก—ก---ก’
“อ๋าย ว๋าๆๆ” ตัวเล็กทรุดนั่งยกขาชันเข่า คว้าหมอนซุกปิดหน้า เห็นหัวทุยผมยุ่งเป็นรังนก ทั้งโต๊ะระเบิดเสียงหัวเราะก้อง อารมณ์ร้ายถูกพัดหายไปเพราะเด็กบ้า--- คนเดียว
..........................
...............................
“พี่โจ๊กๆ ก้าม-ปู-แมน มือซ้ายจับก้ามปูที่ผมแกะให้ เล่นปูไต่ไปหาโจ๊กที่นั่งตรงข้ามกัน
“กรรเชียงตีคู่ บิ๊นนน” ไอ้นี่ก็ไว จับกรรเชียงปูขาวฟูลอยฉวัดเฉวียนมาเจอกันกลางโต๊ะ
“ชะช่า แช๊ง ๆ” น่าจะเริ่มอิ่ม ห้ำหั่นกันอยู่สองคน คนในโต๊ะยิ้มส่ายหัว ...ถือสาอะไรกับเด็กสี่ขวบ
“พี่เมี่ยงคำ ชนปูครับ” พวกผมยกแก้วชน เด็กทะเล้นล้อเลียนชูเนื้อปูหยอกเล่นกับเมี่ยงคำที่นั่งข้างไอ้กาย
“อั๊ม---อร่อย--มีฟามสุข” กินในมือตัวเอง กัดเหมือนไอติมยกมือสวยมาบังปิดปากตอนพูด
ผมหัวเราะเบา แกะปูให้เป็นตัวที่เท่าไรไม่รู้
กายยื่นก้ามปูจิ้มน้ำจิ้มมาให้พร้อมสรรพ มันชะงักแต่รับมาใส่จานเล็ก รวบเนื้อปูที่ผมแกะสุมไว้อีกพะเรอยื่นต่อให้เมี่ยงคำ
“ขอบคุณสำหรับครีมครับ มือพี่เมี่ยงคำนิ๊มนิ่ม”
“ก็ผิวน้องลมสวยออก เหมือนผิวเด็กเลย อยากทาอีก กลับไปห้ามเบี้ยวงานพี่นะ”
“รับรองน่า” โจ๊กเจือก
พี่สาวคนสวยทาครีมที่หลังให้ ผิวเนียนละเอียดจนเมี่ยงคำชมไม่หยุดปาก จองตัวไปถ่ายแบบโฆษณาติดป้ายหน้าร้านสปาที่บ้าน มีตัวเจือกโจ๊ก ตกลงราคาค่าตัวแถมแพ็คเก็จเป็นตากล้องพ่วงตำแหน่งผู้จัดการส่วนตัวเสร็จสรรพ
“มีภาพไว้แบล็คเมล์ด้วยนะเว๊ย ไอ้น้อง!” โจ๊กชูกล้อง เปิดภาพโชว์หรา
ไม่ต้องเห็นก็นึกภาพออก เสื้อเชิ้ตสีดำลายเส้นเล็กสีชมพู ถูกถอดร่นกองที่สะโพก เผยหลังไหล่ขาวอมชมพู เพราะไม่โดนแดดจังๆ ใบหน้าหวานนั้นแดงก่ำ หลับตาแพขนตาดำยาว เห็นเพียงครึ่งเสี้ยวหน้า
...รูปนั้นทำผมเกร็ง สะท้านสุดตัว
ไม่ได้---เหยี่ยว ลบมันออกไปจากสมองมึงด่วน!
แค่อารมณ์ค้างจากล่มปากอ่าวเท่านั้นแหละวะ
“ชุดนี้เหมือนกิโมโนเลย ภาพนี้ก็ดูเกอิชานิด ๆ ด้วยนะคะ” เจฟฟรี่กับกายพ่นน้ำจากปากพรวด ผมบีบกระดองปูแตกคามือ
เกอิชานิดๆ อิโรติกชัด ๆ ---เมี่ยงคำ--- ไม่ต้องบรรยายใต้ภาพก็ได้ครับ
ไอ้ปลาริวกิวเลือกเนื้อปูในจานเฉย ไม่รู้เรื่อง
“ทำไมลมไม่กินก้ามปูล่ะครับ?” กายสงสัยเรื่องที่มันส่งปูให้แต่เด็กแสบกลับส่งต่อเมี่ยงคำ
“เริ่มจะอิ่มแล้วครับ” แต่ปากยังงับที่ผมแกะไว้ให้ หลักฐานค้านศาลจะแจ้ง ผมลอยฟูขึ้นทันตาเป็นต่อไอ้กายเห็น ๆ ยกถ้วยน้ำมะนาวขอเติมจากพนักงาน
“น้องลมทานปูกับน้ำมะนาวเหมือนฝรั่งเลยนะคะ” ชักไม่ชอบเมี่ยงคำตะหงิดๆ มีคนสังเกตุมันอย่างผมด้วยเหรอ
“ครับ ผมชอบมากกว่า” เลี่ยงตอบสุภาพ
“บอกไปเล้ย ผมกินเผ็ดไม่ได้ ผมอ่อน“ โจ๊กโพล่งตัดรำคาญ กายหน้าเสียรู้แล้วพลาดอะไร น้ำจิ้มแจ่วรสแซ่บนั่นไง
“พี่โจ๊ก เพื่อนเราเผาเรือนกันนิ!”
“หนอย--- แพ้กุ้ง แพ้แดด แพ้ควัน กลัวกระเทียม ไม่กินเผ็ด มีไรอีก กูจะเก็บไปแกล้งตอนรับน้อง เอาให้เดี๊ยงสามวันเจ็ดวัน”
เม้มปาก หรี่ตาอาฆาตข้ามโต๊ะไปหาพี่หัวโจก
“ต่อไปไม่เล่าให้ฟังแล้ว ไอ้พี่โจ๊ก-ก--ก”
“เหรอ ไอ้น้องลม-ม--ม” เล่นเป็นเด็กชวนทะเลาะ ผมผวา คุยอะไรกันมั่งเนี่ย
“รับน้อง ---ลมจะเรียนที่มอ.k ด้วยเหรอ!” กายโพร่งดีใจปิดไม่มิด
“ครับ---โชคดีมีคุณพ่อขายาวขี่ม้าขาวมาช่วย” ยิ้มชื่น ตาปิดทาบขนตายาวแนบแก้ม ชวนมองไม่รู้เบื่อ
“มันเด็กทุน มีป๋าส่งเรียน บอกไป...อย่าให้กูแปล!” โจ๊กเจือก
“ก็คุณพ่อขายาวของผมอ๊ะ” งอนค้อนคนพี่ ---ผมซี๊ดปากยืดอกเลย---ขี่ม้าขาว คุณพ่อขายาวของผม 555 เด็กโง่
หัวใจเต้นรัวกระโดดข้ามรุ้งหลากสี ลอยไปหาพระจันทร์
“ดีจัง แสดงว่าน้องลมเรียนเก่งซินะคะ” เมี่ยงคำยิ้ม ชวนคุย
“ตั้งแต่มัธยมแล้ว เรียนทุนตลอด อ่า--- เก็ทเล่าให้ฟังครับ” กายยิ้มก่อนหันไปแก้กับแฟนสาว
“ตกลงเก็ทเรียนที่ไหนครับพี่กาย!?” ชะโงกไปถาม น้ำเสียงตื่นเต้น ผมอยากรู้จัด มันกับไอ้เก็ทนี่ยังไงกันแน่
“มอ. K นี่แหละ เลือกคณะเดียวกับเจฟฟรี่” กายเสียงหล่อ พูดคุยเหมือนรู้กันสองคน ปลานีโม่ยิ้มกว้าง ...ผมทุบกระดองปู ปั๊ง!
“...เยอะไปแล้วเหยี่ยว กินซะมั่ง” เจฟฟรี่จ้องผมอยู่ก่อน เปรยให้ได้ยินกันสองคน
เจฟฟรี่นั่งตรงข้ามผม ขาข้างที่เจ็บพาดหลังเก้าอี้ของโจ๊ก ให้ตัวเตี้ยนั่งแค่ครึ่ง ดู ๆไปเหมือนโจ๊กนั่งในหว่างขาเพื่อนสนิทผม
จู่ๆ มีกรรเชียงปูสองขา สองรสยื่นใกล้ปาก ข้างหนึ่งจิ้มน้ำมะนาว อีกข้างจิ้มน้ำจิ้มพริก
ยิ้มหวาน นัยน์ตาพร่างพรายราวกับหยิบดวงดาวมากระพริบแสง
ผมงับชิ้นปูเข้าปากทั้งคู่ ตาเชื่อมหลบวูบ ชักมือกลับเอียงอาย
“...พอแล้วครับ ทานข้าวเถอะ” แผ่วเบา ยื่นน้ำมะนาวสำหรับล้างมือให้ ส่งผ้าเช็ดมือ วางจานข้าวส่งช้อนส้อมให้ ตักกับข้าวรอขอบจาน ผมยิ้มออก จะสั่งให้ป้อนด้วยแต่เจฟฟรี่จ้องไม่วาง โจ๊กก็กดชัตเตอร์แช๊ะๆ อยู่นั่น
มารแท้ๆ--- ตักกินเองก็ได้วะ
อารมณ์กวัดแกว่งขึ้นลง ถูกพัดจางหายไปไร้ร่องรอย
---------------------------------------
ค่ำคืนนั้น ผมนอนมองร่างบางหลับไหล ผิวกายฉาบไล้แสงไฟสีส้มอ่อน ความคิดแก้แค้นเรื่องล่มปากอ่าวในทะเลเก็บซุกรอเวลาเอาคืน ...แค่ตอนนี้ ขอเพียงมีคนนี้อยู่ใกล้ๆ ให้ได้เห็น ได้มอง ได้สัมผัส ผมก็พร้อมยอมแลกไม่เสียดาย
ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ -----วันนี้ผมบ้าไปตั้งกี่อย่างเข้าไปแล้ว
*****************************************TBC by puppyluv
มี2 โพสต์นะ ตอนบน 26/1 เฉลยไอ้เหยี่ยวทำไรไว้เมื่อคืน
ส่วนตอนนี้ 26/2 กินปูที่โต๊ะอาหารกัน
อ่านให้เมาปูไปข้าง (คำเกินลิมิตเลยต้องต่ออีกโพสต์)
พรุ่งนี้ไม่อยู่ เจอกันวันอังคาร อรุณสวัสดิ์!!!
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 3031845 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก