หัวข้อ: คุณคนเดียวแต่เราสองคนByTRomance[ แจ้งเลขพัสดุ Box & คุณคนเดียว] P.1,39,40

[YunNie]

 

ดีใจได้อ่านตอนที่ 6 แล้ว
นี่คือ...จบแล้วหรอคะ ? ดูแปลกกว่าทุกทีเลยสงสัยนิดหน่อยค่ะ

แต่ความเข้มข้นของเนื้อเรื่องไม่เคยเปลี่ยนเลยค่ะ
ชอบมากๆ เลยค่ะ กำลังอยู่ในขั้นตอนการเรียนรู้ใจตัวเองสินะคะคุณคนเดียว
ระหว่างนี้น้องขลุ่ยคงต้องเจ็บ(ปน....)อีกมากกว่าคุณคนเดียวจะคิดได้
สนุกจริงๆ ที่ได้ติดตามค่ะ

ขอบคุณมากนะคะ  :กอด1:คุณTromance  :กอด1:คุณSeiki

[diedfoxx]

อร๊ากกก
สงสารน้องขลุ่ยยย โดนตลอด T^T
ขี้หึงจริง ๆ เลยคุณคนเดียว
รออ่านต่อนะค้าบ

[Piaanie]

คุณคนเดียวนี่น๊า รักเค้าแล้ว หึงเค้าขนาดนี้ยังมาทำปากแข็ง สงสารขลุ่ยจริงๆเลย

[ordkrub]

มันซาดิสต์จริงๆ

[lazewcielo]

สงสารน้องขลุ่ย

[Ryze]

 


กีสสส อินน

ไม่เข้าใจด้วย เป็นดั๊นคงไม่ทนแล้ว
ขลุ่ยเด็กดีมากกกก ไฉนท่านพ่อรับเค้ามาอุปการะแล้วก็ยังไม่เห็นจะดูดำดูดี
รู้ก็ทั้งรู้

 

แอร๊ยยส์
เฝ้ารอวันเอาคืนนนนนน แฮ่!

[a_tapha]

ขอบคุณค่ะ  รอขลุ่ยตั้งนาน   

[kaporzung]

สงสารขลุ่ยจังเลยอะ T_T

[parkii]

เมื่อไหร่นะที่คุณคนเดียวจะเปิดใจให้กว้างมากกว่านี้
คนใกล้ตัวจะได้ไม่ต้องเจ็บปวดไปกับการกระทำของตัวเองด้วย
ระวัง!!! จะรู้ตัวเมื่อสายเกินไปนะ

ขลุ่ยก้อได้แต่ยอมอยู่ร่ำไป เพราะความรักเพียงเท่านั้น
อยากให้ขลุ่ยได้คุรคนเดียวทีีดีกับขลุ่ยกลับมาไวไว...
ได้แต่สงสาร 

เป็นกำลังใจให้คนแต่งฮับ 

[4559]

หึงแรงมากเลยคนเดียวอ่า

[MaeMoo]

สักวันต้องเป็นวันของขลุ่ยนะ
อดทนหน่อยนะ

[EunJin]

เป็นเรื่องที่แบบว่าบีบเค้นทรมานจิตใจมากๆค่ะ
สงสารขลุ่ยจังเลย ;___________;

[Seiki]

ตอนที่ 7

ตื่นไม่ใช่เพราะรู้ว่าเช้าแต่ตื่นเพราะจิตใต้สำนึกบอกว่าได้เวลาตื่น

อย่าหวังว่าจะได้ยินเสียงไก่จากใจกลางเมืองหลวงแบบนี้หรอก และไม่ใช่เพราะแสงอาทิตย์มันผ่านหน้าต่างเข้ามาแยงตา
เพราะห้องคุณคนเดียวมืดอย่างกับอะไร ผ้าม่านกรองแสงติดแบคเอาท์สองชั้น ใช้ชีวิตเยี่ยงแวมไพร์

อยากจะบิดตัวไปมองนาฬิกาตามความเคยชิน แต่ว่าพอขยับตัวก็ต้องทรุดลงไปจมกับที่นอนอีกครั้ง
รู้สึกปวดตุบๆแล่นขึ้นมาตั้งแต่หัวแม่เท้าแล้วมาหยุดอยู่ที่ขมับทั้งสองข้าง
เอา ปลายนิ้วไปกดคลึงผ่อนคลายเส้นเลือดที่หดเกร็งก็ไม่ได้ช่วยอะไร จะบิดตัวก็เจ็บร้าวไปทั้งบั้นท้าย ขยับตัวนอนท่าเดิมเนื้อตัวก็เสียดสีกับผ้าปูที่นอนจนปวดแสบไปหมด ไหนจะกระบอกตาที่หนักอึ้งและม่านตาพร่าลายจนมองก็อะไรก็ไม่ชัด รู้สึกสะบัดร้อนสะบัดหนาวสลับกัน จะว่าเพลียก็คงจะไม่ใช่สินะ เพราะขลุ่ยเจอแบบนี้จนชิน ทุกคืนก็ต้องเจอแบบเมื่อคืน ท่วงท่าลีลาแตกต่างไปบ้าง แต่ปวดแสบตามเนื้อตัวและบั้นท้ายยังเท่าเดิม ไม่ได้เต็มใจให้มันเกิดขึ้นเลย แต่เวลาแบบนั้นมันต่อต้านอะไรไม่ได้สักอย่าง นอกจากคล้อยตามผู้นำเพียงอย่างเดียว

นอนแช่อยู่ที่เดิมเผื่อว่าจะรู้สึกดีขึ้น แต่เปล่าเลย ยิ่งตั้งสติเท่าไหร่ ยิ่งรู้สึกหนักอึ้งไปทุกส่วนมากเท่านั้น
จะ เอ้อระเหยมากไปก็ไม่ได้ ไหนจะต้องเตรียมตัวเอง เตรียมอุปกรณ์การเรียนนู่นนี่นั่น กว่าจะกลับเข้ามาบ้านใหญ่อีกทีก็พอดีอาหารเช้า ถ้าขลุ่ยยังมัวแต่นอนแช่อยู่แบบนี้ ไม่ดีแน่ๆ วันนี้มีสอบย่อยตอนเช้า เมื่อวานแซคก็กำชับแล้วกำชับอีกว่าถ้าไหวก็ให้ไปเรียนเพราะเรื่องสอบไม่มี ใครทำแทนใครได้ ขลุ่ยจึงยิ่งต้องไปเร็วกว่าวันไหนๆ

กัดริมฝีปากข่ม ความเจ็บปวดที่กัดกินทุกทิศทางก็แยกร่างออกมาจากผ้าห่มผืนเดียวที่ใช่ร่วม กัน คุณคนเดียวยังหลับสบาย หลายเดือนมานี้ ขลุ่ยมีรอยยิ้มให้แค่ตอนคุณคนเดียวหลับเท่านั้นแหละ ดูเหมือนผู้ชายใจดีที่ไม่มีพิษมีภัยอะไร เป็นพี่ชายที่น่ารักของขลุ่ยเหมือนเมื่อหลายเดือนก่อนหน้านั้นที่สุดแล้ว

เส้น ทางจากบ้านใหญ่ไปบ้านพักที่ขลุ่ยอาศัยอยู่กับป้าแม่บ้านหรือเรียกให้ถูกก็ แม่นมของคุณคนเดียวนั่นแหละ จะเรียกว่าบ้านที่อาศัยก็คงจะไม่ได้ ต้องเรียกว่าที่ทำการบ้านและห้องเก็บของ ที่พักอาศัยจริงๆที่ขลุ่ยต้องไปนอนทุกวันก็คือห้องคุณคนเดียวบนบ้านใหญ่ ทุกคนรู้ว่าขลุ่ยนอนห้องคุณคนเดียว แต่ไม่มีใครรู้ว่าแต่ละคืนนอกจากรับใช้เล็กๆน้อยๆแล้วขลุ่ยต้องเจอกับอะไร

ร่อง รอยที่โผล่ออกมานอกร่มผ้าบอกได้แค่ว่าขลุ่ยทำไม่ถูกใจคุณคนเดียวเลยโมโหร้าย แต่ไม่มีใครรู้ว่าร่องรอยที่อยู่ด้านในทั้งรอยใหม่รอยเก่า มีทั้งยังแดงสดใหม่และเขียวจนม่วงคล้ำเกิดขึ้นจากอะไร อย่าว่าแต่เกิดจากอะไรเลย แค่รู้ว่ามีร่องรอยที่ว่านั้นอยู่มั้ย ขลุ่ยแน่ใจว่าไม่มีใครรู้ และก็ไม่อยากให้ใครมารับรู้อารมณ์โหดร้ายที่เปลี่ยนไปของคุณคนเดียว

ไม่อยากให้ใครรู้ว่านอกจากทำร้ายร่างกายแล้วคุณคนเดียวยังทำร้ายจิตใจและอะไรของขลุ่ยอีกบ้าง รับรู้แค่นี้ก็พอแล้ว

ได้แต่หวังว่าสักวันคุณคนเดียวจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม เหมือนฮีโร่คนนั้นที่ขลุ่ยรักและภูมิใจตลอดมา

ความรู้สึกที่คิดว่ารัก รักมากเกินกว่าพี่ชายก็ให้คุณคนเดียวรู้ไม่ได้

คุณคนเดียวรังเกียจความรักของผู้ชายกับผู้ชายด้วยกัน

คุณคนเดียวเกลียดความรักของพ่อที่มีต่อพ่อของตัวเอง

คุณคนเดียวเกลียดพ่อขลุ่ยเพราะเค้าคือคนรักของพ่อ

คุณคนเดียวเกลียดขลุ่ยเพราะขลุ่ยเป็นลูกของคนที่ทำให้แม่ตาย

แต่คุณคนเดียวรู้มั้ยว่าขลุ่ยก็เสียใจแทบอยากจะตายตาม

เพราะไม่ใช่แค่แม่คุณคนเดียวที่ตาย......

พ่อขลุ่ยก็ตายไปพร้อมกัน

เราต่างสูญเสียกันทั้งคู่ทำไมเราถึงไม่ปลอบใจซึ่งกันและกัน


เส้น ทางเล็กๆตัดด้วยแนวพุ่มของโมกสองชั้นที่ใช้เดินไปมาทุกวันดูไกลกว่าที่เคย เหงื่อออกจนเปียกชื้นไปทั้งตัวแต่กลับรู้สึกหนาวจนต้องห่อตัวเข้าหากัน กัดริมฝีปากจนเจ็บและเริ่มชาเพียงเพื่อระบายความเจ็บปวดที่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตาเริ่มมองไม่เห็นทาง



สติสุดท้ายรับรู้แค่ว่าที่รองรับแผ่นหลังคือเบาะกว้างในห้องตัวเอง

เช้านี้คุณคนเดียวอารมณ์ดี ตัวเบาหวิว จริงๆก็ตัวเบาหวิวแทบจะทุกวัน เสียงฮัมเพลงสลับผิวปากหวีดหวิดล่องลอยมาตั้งแต่ชั้นบนยันชั้นล่าง มันเพิ่งจะมาหยุดแบบทันทีทันใดเหมือนน้ำที่ไหลอยู่แล้วไปปิดวาล์วแบบ กะทันหันยังไงยังงั้น

บนโต๊ะกินข้าวมีพ่อนั่งอ่านหนังสือพิมพ์รออยู่ แต่สิ่งที่หายไปคือร่างของใครอีกคนที่ต้องนั่งตรงข้ามกันในทุกๆเช้า
ก็ไม่ได้พอใจสักเท่าไหร่กับการมีอยู่ของใครอีกคน แต่พอไม่เห็นก็รู้สึกหงุดหงิดใจไม่แพ้กัน

หายไปไหน ปกติไม่เคยผิดเวลา โดนไปเมื่อคืนยังไม่เข็ดอีกหรือไง ทำไมถึงได้ทำผิดซ้ำซ้อนให้ต้องหงุดหงิดรับอากาศสดใสตอนเช้าแบบนี้

นม ยกมือเป็นสัญญาณให้เด็กตักข้าวเช้าใส่ชาม คิ้วเลยขมวดมุ่นเพราะรู้ดีว่าปกติข้าวเช้าจะถูกตักเมื่อสมาชิกมาพร้อมหน้า กัน ซึ่งก็ไม่ได้มากมายอะไร สามชีวิตในบ้านกินที่อาณาเขตเกินกว่าไร่ใจกลางกรุงเทพหลังนี้ วันนี้มีเขาและพ่อแต่ขลุ่ยหายไปไหน ไม่ได้เป็นห่วงหรอกนะแต่มันรำคาญคนที่ไม่รู้จักมารยาท ทำให้คนอื่นต้องคอยมันใช้ได้เสียที่ไหน

“ฝากคุณดูขลุ่ยด้วยนะ ผมมีประชุมตอนเช้า”

ไม่ต้องแปลกใจ มันคือบทสนทนาของพ่อและหัวหน้าแม่บ้านที่มีตำแหน่งแม่นมของคุณคนเดียวรั้งท้ายอีกตำแหน่ง
พ่อ พูดพร้อมกับยกแก้วใสที่มีน้ำกาแฟสีดำจัดอยู่ครึ่งแก้วซดรวดเดียวหมด แต่อาหารเช้าแค่นั้นมันจะไปพออะไรกับคนที่ต้องใช้สมาธิและพลังในการทำงาน
เป็นห่วงแต่ไม่พูดออกไป

“ขลุ่ยเป็นอะไร “
ถามเพราะเห็นว่าอยู่บ้านเดียวกันหรอกนะ

“ไม่ สบายคะ ไข้ขึ้นสูง ตัวสั่นเทิ้มเชียวไม่รู้เป็นตั้งแต่เมื่อไหร่นมไม่เห็นคุณขลุ่ยออกมาสักทีไป เคาะเรียกก็เงียบใจนมหล่นหายไปอยู่ที่ตาตุ่ม เปิดประตูเข้าไปนอนตัวสั่นหน้าซีดอยู่บนเตียง เมื่อคืนคุณขลุ่ยไปนอนห้องคุณคนเดียวไม่ใช่เหรอคะ”

“ครับ แต่ก็ไม่ได้เป็นอะไรนี่ แค่ตัวรุมๆมั้งนะ”

“เหรอ คะ ทำไมเช้านี้อาการหนักขนาดนี้ก็ไม่รู้ ไข้กลับมาอีกแล้วแน่ๆ เมื่อวานออกมาทำการบ้านข้างนอกตั้งนานสองนาน นี่เช็ดตัวให้แล้วถ้าสายๆไข้ไม่ลดป้าจะเรียกรถพยาบาลแล้วนะคะ”


ตัวปลิวตั้งแต่ฟังคำสุดท้ายจบ
ไม่ ได้เป็นห่วง ไม่ได้สนใจ ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ทำไมขามันถึงได้จ้ำเอาๆจนมันจะพันเกลียวกันอยู่แบบนี้นะ ทำไมต้องอยากรู้ทำไมต้องอยากเห็นว่าคู้แค้นเป็นอะไรไป

เพื่อให้แน่ใจว่าไม่สบายจริงๆ ไม่ใช่เรียกร้องความสนใจ.......

เหตุผลจริงๆเป็นแบบนั้นแน่เหรอคุณคนเดียว

ใช่แน่ๆต้องเป็นเหตุผลนี้แน่ๆที่ทำให้ระยะทางร่วมสามร้อยเมตรสิ้นสุดลงแค่ชั่วอึดใจ




ห้องนอนโดนเปิดหน้าต่างและเก็บม่านโปร่งจนห้องดูโล่งและสว่างเกินไปไม่ค่อยชินกับบรรยากาศอะไรแบบนี้

“นมปิดแอร์ เปิดหน้าต่างให้อากาศถ่ายเทค่ะ นอนแช่แอร์เชื้อโรคก็วนเวียนอยู่แบบนี้ไม่ไปไหน”

คนที่เพิ่งมาถึงโพล่งขึ้นมาทั้งๆที่มือยังจับหน้าอกยืนหอบเหนื่อยอยู่ตรงกรอบประตู

ก้อนกลมๆ บนเตียงที่โดนผ้านวมห่อเอาไว้สั่นไหวตลอดเวลามองเห็นแต่ไกล เข้าไปใกล้ๆได้ยินเสียงจากริมฝีปากแห้งผากนั่นบ่นว่าร้อนทั้งๆที่ตัวสั่น สะท้าน ไม่มีเรี่ยวแรงที่จะกำจัดก้อนที่ห่อตัวเองเหมือนดักแด้นี้ได้ ขยับจะคลายก้อนผ้าออกก็มีมือคร้ามของนมมาตีเข้าให้จนต้องหยุดทำอย่างที่ ตั้งใจ

“อย่าคะ เธอเพ้อ จริงๆแล้วคุณขลุ่ยหนาว เมื่อตอนเช้าเธอก็เพ้อแบบนี้พอนมเอาผ้าออกเธอก็บ่นว่าหนาวพอห่อตัวให้เธอก็บ่นว่าร้อน”

เฮ้ย อาการหนักหนาจนเหมือนหน้ามือกับหลังมือแบบนี้ทำไมทุกคนยังใจเย็นรอให้ถึงตอน สาย คนที่ตัวสั่นเทิ้มแต่ไร้สติบ่นว่าร้อนตลอดเวลานี่อาการไม่ธรรมดาแล้วนะ

“นมไม่ต้องรออะไรแล้ว เรียกรถพยาบาลเลยเร็ว”

“มันยังเช้าเกินไปคะ หมอเข้าสิบโมงเช้า นมไม่อยากให้คุณขลุ่ยไปนอนรอหมอที่โรงพยาบาล ยังไงบ้านเราก็น่านอนกว่าเป็นไหนๆ”

“หมอ ไม่อยู่แต่หมอเวรก็อยู่พยาบาลก็อยู่ทั้งโรงบาลจะไม่มีใครช่วยอะไรได้เลยเหรอ ไง      ถ้าเป็นแบบนั้นอย่าเปิดเป็นโรงพยาบาลเลย            เปิดเป็นเซอร์วิสอพาร์ทเม็นต์จะดีกว่ามั้ยครับนม”

รู้ว่าไม่ควรพาล ถึงเค้าไม่ได้ให้กำเนิดแต่ก็ไม่ต่างอะไรไปจากแม่เพราะครั้งหนึ่งคุณคนเดียว ก็เคยดื่มน้ำนมที่มาจากผู้หญิงตรงหน้านี้ เสียใจที่ไม่ระวังคำพูด แต่คุณคนเดียวร้อนใจนี่ ถ้าขลุ่ยจะต้องเจ็บปวดทรมานก็ให้มาจากน้ำมือคุณคนเดียวเถอะไม่ใช่อาการเจ็บ ไข้ได้ป่วยบ้าๆนี่

“ค่ะ งั้นนมจะไปเรียกให้บำรุงเอารถออก คุณคนเดียวไปเรียนได้เลยนะค่ะทางนี้นมจัดการเอง”

“ไม่ไปแล้ว”

“อะไรนะคะ นมไม่ได้ยิน”

“คุณคนเดียวไม่ไปเรียนแล้วครับนม”

“คะแต่นมดูนาฬิกาแล้วยังทันนะคะ     ยังไม่สายถ้าคุณคนเดียวจะไปมหาลัยก็ยังทัน”

ไม่ คุยกับนมแล้ว รู้นะว่านมรู้ว่าเพราะอะไร แต่ก็ยังจะแกล้งอยู่นั่นแหละ แค่อยากจะไปส่งให้ถึงมือหมอด้วยตัวเอง แค่อยากจะรู้ว่าขลุ่ยจะออกมาให้เขาทรมานเล่นในอีกกี่วัน


แค่นั้น ทำไมนมต้องส่งสายตาบอกว่ารู้ทันด้วยนะ!!!

หงุดหงิดแต่เช้าคุณคนเดียวจะยิงยาวไปจนเย็นเลยคอยดู




๐ อีกไม่นานเรื่องเลวร้ายก็จะพ้นผ่าน น้ำตาลจะเข้ามาแทนที่ (มีผู้กำกับสั่งมาบอกว่าจะรันทดไปไหน สงสารน้องขลุ่ยจะตายอยู่แล้ว ฮิ้ววววว)

๐ ขอบคุณทุกคนมากค่ะ TRomance

[iforgive]

แฮ่  อยากให้ขลุ่ยได้ทรมานคุณคนเดียวบ้าง  แม้จะรู้ว่าไม่มีวัน 

[cloundy]

เข้ามารอน้ำตาลครับ 

[minmin96]

กรี๊ดดด...น้องขลุ่ยมาแล้ว!!!
มาแบบป่วยหนัก..น่าสงสาร

[yeyong]

ตอนนี้กินบอระเพ็ดอยู่
จะอดทนรอตอนกินน้ำตาลนะคะ

[aphanite]

อยากกินหวาน ๆบ้าง ไรบ้าง
ต้องการน้ำตาลด่วน ๆ
มาม่าเบื่อแล้วว มันไม่ดีต่อกระเพาะ อิอิ

[aphanite]

อยากกินหวาน ๆบ้าง ไรบ้าง
ต้องการน้ำตาลด่วน ๆ
มาม่าเบื่อแล้วว มันไม่ดีต่อกระเพาะ อิอิ

[ishiya]

อยากอ่านตอนน้ำตาลเรียกพี่เเล้วหง่ะ......ชอบมากกกกกก

[N.T.❁]

ตอนนี้กินบอระเพ็ดอยู่
จะอดทนรอตอนกินน้ำตาลนะคะ

ตามนั้นค่ะ โฮ้ยยย ปวดใจ TT

ปล. จริงๆเราชอบชื่อคุณคนเดียวมากเลยอะค่ะ ชอบเวลาแทนตัวเองว่าคุณคนเดียวด้วย (แต่ดันไม่ชอบไอ้นิสัยไม่ยอมรับความจริงในเรื่องซะนี่)
ชอบจนเคยไปบอกพ่อกะแม่ด้วยว่า ถ้าเค้ามีลูกอยากให้ชื่อนี้อะ เคยอ่านนิยายเจอ โดนหัวเราะใส่เลยอะค่ะ บอกว่าหาแฟนให้ได้ก่อนแล้วค่อยมาพูด 

[nunamicky]

รออ่านตอนสวีทหวานแหววอยู่นะคะ

[pichayakamon]

ช่วงเริ่มแรกชักห่อเหี่ยวหัวใจ ชั่งหลังๆอ่านไปยิ้มไป โอ๊ยยยมีความสุข

[roseen]

ไม่เจ็บไม่ปางตายคงไม่มีคำว่าเห็นใจ
รู้ว่าอะไรเป็นอะไรแต่ไม่ยอมรับซะอย่างใครจะทำไม่  ใช่มั้ย

[sukie_moo]

ไม่ได้ห่วงขลุ่ยเลยเนาะ คุณคนเดียว แต่แจ้นไปหาขลุ่ยเร็วจี๋เชียว

[zabzebra]

ึุคุณคนเดียใจร้าย ขลุ่ยเพิ่งจะหายแท้ๆ ด้วยพิษรักแรงหึง ไข้กลับเลยเห็นมั้ย

แต่อยางว่า ทั้งรักทั้งหวง แหม่ๆๆ อุ้มกันไปเลยสิ หึหึหึหึ

[MaeMoo]

พวกไม่รู้ความรู้สึกตัวเอง เนอะ...คุณคนเดียว

เดี๋ยวเถอะ ตอนหวานๆ ขอให้ขลุ่ยจัดหนักให้เลยนะ

[patwo]

ตั้งแต่อ่านมา ขลุ่ยไม่สบายตลอดเลย TT

สงสารขลุ่ยยย  แต่คุณคนเดียวน่ารักอ้ะ แอร้ยๆ

[donutnoi]

รอน้ำตาลค่ะรอน้ำตาล    ก่อนที่รู้สึกไม่ดีกับคุณคนเดียวไปมากกว่านี้  

[Sabaijai]

อยากให้คุณคนเดียวถูกกระทำแบบช้าๆ แต่เจ็บนานมากกกกกกก
ผู้ชายใจร้ายยยยยยย