หวัดดีค่ะทุกคน
หลังจากที่หายไปนาน เพราะติดสอบ
มีใครคิดถึงคนเขียนบ้างฮิ้ววววววววววว(ใครเขาจะคิดถึงเเก)
ไม่เป็นไร ถึงไม่คนมีคนอ่านฉันก็จะหน้าด้านลง 55+
ตอนนี่ตอนสุดท้ายเเล้วนะค่ะ
เม้นกันเยอะๆนะ ถีอว่าอำลากันนะค่ะ
S.P. part NUT*SIN
"รอนานเปล่า พ่อวนหาที่จอดอยู่เลยช้านะ" มือขาวๆสะกิดเรียกผมให้รู้ตัว
"ไม่หรอก เเละคุณพ่อกลับไปยังอ่ะ" ผมมองหาพ่อของซิน
"กลับเเล้ว พ่อบอกให้นัทไปส่งซินด้วยล่ะ"
"จะส่งให้ถึงประตูห้องเลย 55+"
"ลามปามล่ะ" มีงอนด้วยดูดิ
ตอนนี้ผมกับเขาอยู่ที่หน้าสวนสาธารณะ ที่ประจำของเราสองคนเเต่ก่อน สวนที่นี่เงียบเเล้วก
็บรรยากาศดีมากเลย เราสองคนชอบมานั่งเล่นที่นี่เวลาคิดอะไรไม่ออก วันนี้เรานัดกันไปกิน
ไอติมตามที่สัญญากันไว้ตอนผมป่วย
"เเล้วร้านอยู่ไหนอ่ะ" เขาหันมองซ้ายมองขวาหาร้านไอติม
"เเถวนี่นะ ไม่ไกลหรอก"
"วันนี้เอามอเตอร์ไซต์มานะ" พอพูดจบเขาก็ทำหน้างอทันที
"ผมยุ่งอีกแล้ว" ห่วงมันเเต่ผมอ่ะ
"กลัวไม่สวยเหรอห่ะ"
"บ้า เป็นผู้ชายนะโว้ย" ล้อนิดล้อหน่อยทำไมต้องตีกันด้วย มือน่ะเบาซะที่ไหน ผมพาเขามาที่
มอเตอร์ไซต์ของผม แล้วก็เอาหมวกกันน็อกส่งให้เขา
"เเป๊บเด๊ะ มัดผมก่อนเดี๋ยวมันฟู " เขามัดผมยาวๆของเขามาไว้ที่ข้างๆคอเขา เเล้วค่อยใส่หมวก
กันน็อก
"อย่างสาวเเตกอ่ะ" ไม่ทันขาดคำมือเขาก็ฟาดมาที่เเขนผมอีกเเล้ว เจ็บนะเนี่ย
"สตารช์รถสิ ไม่งั้นจะกลับบ้านเเล้วนะ"ผมรีบสตารช์รถอย่างรวดเร็วไม่งั้นผมคงกระอั้กเลือด
ตายก่อนจะได้กินไอติม
"ขึ้นเเล้วก็เกาะดีๆนะจ๊ะน้องสาว ซบหลังพี่เอาไว้จะได้ไม่หนาว หึ หึ"
"ป๊าบบ...พี่ก็อย่าขับเร็วมากสิจ้ะ เดี๋ยวผมน้องยุ่งน้องจะบีบคอพี่ให้ตายเลยนะจ้ะ" มือบางๆของ
เขาฟาดลงมาที่หลังผมพร้อมเล่นมุขกับผมกลับ น่ารักจริงๆเลย 55+ หลังจากเขาจัดท่านั่งเรียบ
ร้อยเเล้วผมก็ออกรถ ลมเย็นๆพัดมาโดนหน้าทำให้ผมไม่ขับเร็วนักกลัวใครบ้างคนที่ซ้อนอยู่
จะหนาว เปลี่ยนใจไปหาอะไรอุ่นๆกินดีไหมเนี่ย
ขับไม่นานก็ถึงร้านไอติมที่ผมชอบมากิน(กินจนสนิทกับเจ้าของร้านเลยทีเดียว) อยู่เเถวๆหน้า
โรงเรียนสอนกีตาร์ที่ผมอยู่ พอเข้าไปในร้านก็ได้กลิ่นหอมอ่อนๆของขนม
"พี่นิผมมาเเล้ว" มองซ้ายมองขวาไม่เห็นใคร ผมเลยส่งเสียงเรียกพี่นิ พี่เจ้าของร้าน
"จ้าๆ มาเเล้วจ้า" ไม่ทันขาดคำ สาวร่างเล็กก็ออกมาจากหลังร้านพร้อมกับถาดพาดต้นเเห่งของ
ความหอม
"อ้าวนัทมาเล้วใช่มั้ย นึกว่าจะไม่มาซะเเล้ว กำลังจะปิดร้านพอดี"
"มาดิพี่ พาเด็กมากินไอติมก่อนนอน 55+" เเละผมก็โดนฝ่ามือพิฆาตอีกรอบ
"สวัสดีครับ ผมซินเพื่อนนัทฮะ" เขากล่าวทักทาย พร้อมกับยิ้มอย่างที่ยิ้มประจำ
"ต๊ายยยย....น่ารักจังเลย ป่ะ..ไปนั่งเลยพี่เอาไปให้ที่โต๊ะเอง เดี๋ยวเเถมพายสูตรใหม่ด้วยเพิ่งอบ
เสร็จร้อนๆเลย" พี่นิดันหลังเขาให้ไปนั่งที่โซฟาไม้ตัวกระทัดรัดที่มุมร้าน ก่อนจะกลับมาหาผม
"เอาเหมือนเดิมใช่มั้ยจ้ะน้องนัท "
"ครับผมเเต่เปลี่ยนเป็นไซสืใหญ่สุดเลยนะครับ"
"จ้า แแต่น้องซินน่ารักดีนะ"
"จีบไม่ได้นะพี่คนนี่ผมห่วง"
............................................................................
ไม่นานหลังจากผมมานั่งไอติมก็มาเสริฟ์ เราสองคนก็กินไปคุยไป
"อร่อยดีนะ ร้านก็น่ารักดี พี่นิก็ใจดี"
"เเล้วชอบป่ะ" ตอนนี้ผมหยุดกินเเล้วมามองเขาตักไอติมเข้าปากเเทน ตักซะคำใหญ่เชียวเดี๋ยว
ก็สำลักหรอก
"ชอบสิ นัทพามา"
"เเล้วชอบนัทหรือป่ะอ่ะ"
"พรวด.....เเค่กๆ เเค่กก น้ำ ขอน้ำ" สำลักซะน้ำหูน้ำตาไหลหมด ผมเลยรีบส่งน้ำให้ เล้วก็ช่วย
เช็ดหน้าเช็ดตาให้เขา
"กินเป็นเด็กไปได้ 55+"
"หุบปากเงียบไปเลย จะกินไอติม" น่ารักจริงๆ เขาไม่สนใจผมเเล้วก็ก้มหน้าก้มตากินต่อไป
จนสักพักไอติมเเละก็พายเเอปเปิ้ลของพี่นิดก็หมด
"กินเเล้วหนาว ไปหาอะไรอุ่นๆกินกัน"
"ยังไม่อิ่มอีกหรอก"
"โธ่ เเค่นี้ชิวๆ" กินเยอะๆหน่อยก็ดี ตอนนี้ผอมจนจะปลิวได้อยู่เเล้ว ผมลุกขึ้นไปจ่ายเงินกับพี่นิ
เราสามคนคุยกันนิดหน่อยก่อนผมกับเขาจะขอตัวออกมา
"สนิทกับพี่นิจังเลยนะ"
"ไม่ต้องหึงนะ เเค่พี่ที่รู้จัก"
"ใครหึง มั่วซั่ว"
"งั้นคราวหลังจะมากินกับสาว"
"ก็ลองพามาดูสิ" เขาพูดจบก็จูงมือผมให้เดินไปร้านนมสดเเถวๆนี้ต่อ
เราสองคนตอนนี้ก็เหมือนกับกำลังกลัวอะไรบ้างอย่าง ไม่กล้าที่จะทำอะไรให้มันชัดเจน ทั้งที
เราก็มั่นใจมันอยู่เเลัว ผมว่าผมคงต้องทำอะไรๆให้มันดีกว่านี้เเล้วล่ะ
"พี่เอาขนมปังสังขยาชุด1กับนมร้อน 2 เเก้วนะพี่" ไม่นานของที่สั่งก็มาเสริฟ์ กินไรอุ่นๆมัน
สบายอย่างนี้เอง เรากินขนมปังสังขยากันสักพัก ผมว่าเราสองคนเหมือนคนบ้าเลยล่ะ กินไปก็
ยิ้มไป ไม่มีใครพูดอะไร จนสุดท้ายเขาก็ยกเเก้วนมขึ้นดื่มจนหมด มีคราบติดตรงมุมปากด้วยล่ะ
มือผมเอื้อมไปเช็ดให้เขาเหมือนที่เขาทำให้ผมตอนผมป่วย
"ขอบใจ" ยิ้มเล็กๆถูกส่งมาให้ผม
.......................................................
ลมเย็นๆในหน้าหนาวตอนกลางคืนนี้มันได้ใจผมจริงๆเลย ดีนะเนี่ยที่ถอดเสื้อคลุมให้เขาใส่
ในที่สุดผมก็พาเขามาส่งถึงหน้าบ้าน เขาลงจากมอเตอร์ไซต์เเล้วก็ถอดหมวกกันน็อกส่งให้ผม
"ขอบใจนะ กลับบ้านดีๆล่ะ"
"อืม" พอผมเห็นเขาปิดประตูบ้านเรียบร้อยเเล้ว ผมก็หยิบมือถือขึ้นมาโทรหาเขาทันที
"ฮัลโหล โทรมาทำไหมเนี่ย"
"ก็อยากคุยด้วย" เหตุผลปัญญาอ่อนมากมายอ่ะผม
"หึ ๆ ก็พูดมาสิ"
"ไม่เอาเเล้ว เปลี่ยนใจ จะลองเพลงให้ฟัง"
"ร้องเพลง ฮ่าๆๆจ้า จะตั้งใจฟังเลย"
"คิดถึงนัทสักครั้ง เมื่อไม่ได้คิดถึงใคร
ทำตัวตามสบาย แล้วเจอกันในความฝัน
มีเวลาดีๆ จะบอกให้ซินได้ฟัง
ขอซินแค่เพียงเท่านั้น จะค่อยๆ รักซินเบาเบา"
ไม่มีเสียงตอบกับจากปลายสาย นี่ผมทำอะไรลงไปเนี่ย อายมากมายอ่ะ เอาว่ะเป็นไงเป็นกัน
"ลองเป็นเเฟนกันไหม ซิน "
"อืม"
"จะค่อยๆ รัก นัทเบาๆเหมือนกัน"
นี่มันก็เเค่จุดเริ่มต้นของเราสองคน
วันนี้ที่ผมเเละเขาเข้าใจตัวเอง
เเค่นี่ก็ดีเลย ค่อยๆให้มันเป็นไป
"ค่อยๆรักกันเบาๆ"
End
...............................................
จบเเล้วรู้สึกดีจังเลย
ตอนนี้อาจจะเเหลกจากสองตอนที่เเล้วนิดหน่อย
ไม่รู้มีใครรู้สึกมั้งนะ
ใจจริงอยากเเต่เรื่องยาวเหมือนกันนะ
เเต่มีความรู้สึกว่าผิดต่อศิลปินเหลือเกิน
เลยต้องขออภัยคนอ่าน(ที่อยากอ่านต่อ)นะค่ะ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันนะค่ะ
*ทุกครั้งที่เห็นวิวเพิ่มก็ดีใจ เเต่เมื่อไรเห็นเม้นเพิ่มฉันกริ๊ดบ้านแตก55+
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
