หัวข้อ: เรื่องสั้น สิ่งเตือนใจ (จบ)

[kyoya11]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม



กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

[kyoya11]

ชีวิตของผมมันช่างโชคดีเลยเกิน  ถึงแม้ว่าจะรู้ช้าไปหน่อย แต่มันก็ทำให้ผมอยู่ได้ จนถึงทุกวันนี้  คุณเชื่อมั้ยว่าผมเคยฆ่าตัวตาย แต่ดีที่มีคน ๆ หนึ่งเข้ามาเตือนผม และทำให้ผมคิดได้ ว่าผมนั้น.......ช่างโง่เหลือเกิน
        ผมชื่อ เก่ง  เรียนอยู่มัธยมปลายแห่งหนึ่งในกรุงเทพมหานคร ผมก็เหมือนเด็กนักเรียนทั่วไป ที่เรียน ๆ โดด ๆ ดื่มเหล้าบ้าง แล้วก็มีเซ็กส์บ้าง ตามประสาเด็กอยากลองทั่วไป  ตอนนี้ผมกำลังตั้งใจเรียนให้มากขึ้น เพราะปีหน้าผมก็ต้องเอนท์แล้ว  ถึงผมจะเลวแค่ไหนก็ไม่ได้หมายความว่า ผมอยากทำให้พ่อแม่ผมเสียใจ  พ่อกับแม่ส่งผมมาเรียน  ทำงานเหนื่อยขนาดไหนกว่าจะได้เงินมาให้ผมไปโรงเรียน  เรื่องนี้ผมรู้  ผมอยากทำให้พ่อกับแม่ภูมิใจบ้าง  จึงคิดที่จะเลิกทำบ้า ๆ ที่ผ่านมา  คิดซะว่าเราได้ลองมาแล้ว  ผมตั้งหน้าตั้งตาอ่านหนังสือ เพื่อให้พ่อกับแม่ไม่ผิดหวัง  แต่แล้วก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาผม  ผมไม่เคยรู้จักคน ๆ นี้มาก่อน  แต่ผมก็ไม่ได้ตั้งแง่อะไรกับเขาหรอก  เขาคุยมาก็คุยตอบไป  ไป ๆ มา ๆ กลับกลายเป็นว่าเขาชวนผมไม่ดื่ม  คงรู้กันดีว่าดื่มอะไร  นั่นแหละครับ  ผมคิดจะเปลี่ยนตัวเองแล้ว  ผมจึงตอบปฏิเสธไป  เขาก็ดูเสียดายเล็กน้อย  ผมก็ไม่คิดมากอะไร  แต่แล้ว.....
       ขณะที่ผมกำลังจะเดินไปขึ้นรถกลับบ้านตามปกติ  ผู้ชายคนที่ผมคุยด้วยก็เข้ามาหาผม  แล้วก็มาลากผมไป ผมขัดขืนตลอดทาง ถามดี ๆ ก็แล้ว ใช้กำลังก็แล้ว  แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สะเทือนเลย  เหมือนเรี่ยวแรงทั้งหมดที่ผมมีจะใช้กับเขาไม่ได้  จนกระทั่งมาถึงที่ ๆ เขาจะพาผมมา  เขาบอกว่าให้ผมดื่ม ๆ หน่อย  จะได้หายเครียด  เพราะเห็นผมเอาแต่อ่านหนังสือ  เขาบอกว่าถ้าผมดื่มเขาจะปล่อยผมไป  ผมก็เลยคิดว่าแค่ดื่มนิดหน่อยเขาคงจะปล่อย  แต่กลับกลายเป็นว่า พอผมดื่มเข้าไปเพียงแก้วเดียวเท่านั้น  ผมกลับรู้สึกเบลอมาก  ทั้งที่ปกติ ผมดื่มไป 3 – 4 แก้วผมไม่ยังเบลอขนาดนี้เลย  แล้วผมก็เห็นลาง ๆ ว่าเขาเข้ามาใกล้ ๆ ผม เอามือมาลูบ ๆ ตัวผม แล้วก็พูดอะไรกันไม่รู้  แต่ประโยคที่ผมได้ยินคือ “มึงเสือกมายุ่งกับเมียกูเองนะ” แล้วสติผมก็ดับวูบไป  
       ผมตื่นขึ้นมาก็ไม่เห็นเขาแล้ว  แต่กลับเห็นรอยฟกช้ำตามตัว แล้วก็มีคราบของเหลวไหลออกมาตามขาของผม  ตอนนั้นผมรู้แต่ว่า ผมโดนแล้วแน่ ๆ เพราะมันเจ็บหน่วง ๆ ที่สะโพกมาก  มีคราบน้ำแล้วก็เลือด  ผมคง....โดนแล้วจริง ๆ  ผมรวบรวมกำลังทั้งหมดลุกขึ้น แล้วแต่งตัวให้เรียบร้อย  ตอนนั้นผมคิดไม่ออกจริง ๆ ว่าจะเอายังไงต่อ  เพราะจะบอกพ่อกับแม่ก็กลัว  กลัวว่าจะทำให้พ่อกับแม่ร้องไห้  ซึ่งมันเป็นภาพที่ผมไม่อยากเห็นมากที่สุดในชีวิตนี้  แรงที่จะก้าวขาเดินก็ไม่มี  จะนั่งรออยู่ตรงนี้เรื่อย ๆ หรือจะทำยังไงดี  ผมหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา เห็นสายที่ไม่ได้รับอยู่ 63 สาย ซึ่งก็เป็นเบอร์ทั้งของพ่อ ของแม่ แล้วก็ของเพื่อน ผมไล่ดูเบอร์ในรายชื่อไปเรื่อย ๆ แต่แล้วก็มีสายเข้ามา  ซึ่งก็คือเพื่อนของผมเอง  เพื่อนผมชื่อ เอก เป็นเพื่อนที่สนิทมากของผม ไปไหนไปกัน  แต่ถ้ามันมาเจอเพื่อนในสภาพแบบนี้  มันจะทำยังไงกันนะ?  ผมรับโทรศัพท์มันก่อนจะบอกให้มันมาหาผม  แต่ผมก็บอกไม่ถูกว่าที่นี่คือที่ไหน เอกมันคงสงสัยว่าผมไปที่ไหนทำไมถึงจำไม่ได้ มันเลยถามผมว่าเกิดอะไรขึ้น  ผมโกหกเอกไม่ได้จริง ๆ พอพูดไปก็โดนดักไว้ตลอด  “มึงเป็นเพื่อนกูนะ ทำไมมึงไม่บอกอะไรกูบ้าง มึงเจ็บ กูก็เจ็บ สงสารกูบ้างมั้ย?” ประโยคที่พูดเหมือนน้อยใจนี้ กลับทำให้ผมร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายใคร  แล้วผมก็บอกทุกอย่างให้มันฟัง มันเงียบมาก แต่แล้วก็มีเสียงในที่ ๆ ผมนั่งอยู่  เอกมารับผม  มันมาถูกได้ยังไง  ผมว่าผมบอกมันไม่รู้เรื่องด้วยซ้ำ  มันคงเห็นผมทำหน้าตาสงสัย มันเลยบอกว่า พูดมาไม่รู้เรื่องเลย แต่พอจับใจความได้ เลยคิดว่าน่าจะที่นี่  แล้วมันก็พาผมขึ้นรถ
      ตอนนี้ผมอยู่ในรถกับเอก 2 คน ต่างคนต่างก็เงียบ เพราะผมทำใจไม่ได้จริง ๆ ทำไมผมถึงต้องโดนแบบนี้  ผมไม่ใช่ว่าจะมั่วผู้หญิง  ผู้หญิงพวกนั้นต่างหากที่มาหาผมเอง แล้วผมก็เลือกด้วย  ไม่ใช่ว่าจะเอาทุกคน  แต่ผมไปยุ่งกับเมียของเขาตอนไหน  เมียของเขาคือใครกัน?  เอกคงไม่อยากให้ผมเครียดมาก จึงเริ่มคุยกับผม  คุยไปเรื่อย ๆ จนมันหยุดรถ  แต่ไม่ใช่ที่บ้านของผม  แต่นี่เป็นบ้านของเอก  คงไม่อยากให้ผมกลับไปทั้งสภาพแบบนี้ล่ะมั้ง  แล้วเอกก็พาผมขึ้นไปที่ห้องนอนของมัน แล้วก็บอกให้ผมอาบน้ำ  มันมองผมเหมือนกับว่า จะให้มันทำให้มั้ย?  แต่ผมไม่อยากให้มันเห็นร่างกายของผมแบบนี้  มันดูน่าสมเพชมาก  พอผมส่ายหน้าเพื่อเป็นการบอกว่า ไม่ต้อง  มันก็เดินลงไปข้างล่าง  ปล่อยให้ผมอยู่บนห้องคนเดียว  ผมทำใจกับเรื่องนี้ไม่ได้จริง ๆ ร่างกายของผมที่ผมดูแลอย่างดี  ทำไมตอนนี้ผมคิดว่ามันสกปรกมาก  มากเหลือเกิน  คิดถึงเรื่องนี้แล้ว น้ำตามันก็ไหลออกมาอย่างหยุดไม่ได้  ผมมันอ่อนแอจริง ๆ อ่อนแอมาก  ผมไม่อยากอยู่อีกแล้ว  โลกนี้น่ากลัวเกินไป  ผมไม่มีแรงพอที่จะอยู่อีกแล้ว........
        ผมมองไปที่โต๊ะของเอก เห็นคัตเตอร์อยู่ จึงหยิบขึ้นมา.....พร้อมกับกรีดลงบนข้อมือของตนเอง  แปลกที่ว่า  ทำไมผมถึงไม่เจ็บเลย  หรือว่าผมบ้าไปแล้ว  แล้วผมก็เดินไปเปิดน้ำใส่อ่าง แล้วเอาแขนที่กรีดลงไปแช่ในน้ำ  ผมมองดูน้ำในอ่างอย่างเหม่อลอย  มันก็เหมือนจะสวยนะ  แต่มันก็ดูขมขื่นเหมือนกัน  น้ำมันควรจะเป็นสีใส ๆ แต่ตอนนี้กลับเป็นสีแดง  แดงจนน่ากลัว  แล้วสติผมก็ค่อย ๆ เลื่อนลอยออกไป  ผมได้ยินเสียงแว่ว ๆ ของใครก็ไม่รู้  แต่ผมไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว.......
          ผมตื่นขึ้นมาพร้อมสายน้ำเกลือและสายที่ให้เลือด  นี่ผม....ยังไม่ตาย.....สินะ  ผมมองไปรอบ ๆ ก็เห็นเอกที่นั่งหลับอยู่  ผมไม่อยากปลุกมันหรอก  ผมก็เลยหลับตาลง  เพื่อคิดถึงอดีตที่ผ่านมา  ว่าตัวเองได้ทำอะไรลงไปบ้าง  พอผมลืมตาขึ้นมาก็เจอเอกทำหน้านิ่งอยู่  มันคงโกรธผมมาก  แต่ตอนนั้นผมไม่ไหวจริง ๆ น้ำตาผมไหลเมื่อคิดถึงเรื่องนี้  เอกเดินเข้ามากอดผม  ถึงจะไม่แน่น  แต่ก็รับรู้ได้ถึงความรู้สึกต่าง ๆ “มึงมันบ้า มึงมันบ้า มึงอยากตายขนาดนั้นเลยเหรอ มึงอยากตายแล้วมึงไม่คิดถึงกูบ้างเหรอ กูห่วงมึงจะตายห่า มึงก็ทำได้ลงคอ ถ้ามึงตายไปนะ กูจะตายตามแล้วไปลากคอมึงมากระทืบเลยไอ้เหี้ย มึงไม่ห่วงกูไม่เป็นไร ยังไงกูก็แค่เพื่อนมึง แต่ครอบครัวมึงล่ะ เขาเลี้ยงมึงมากี่ปี เสียเงินไปกี่บาท ความรักที่เขามีให้มึงอีก มันไม่มากพอให้มึงคิดเลยเหรอ มึงไม่รักไม่ห่วงพวกเขาใช่มั้ย พ่อกับแม่มึงน่ะ.....ไอ้เหี้ยเอ๊ย! ทำไมกูต้องร้องวะ ไอ้เพื่อนเหี้ย ไอ้เลว.....ไอ้.....มึงอย่าทำแบบนี้อีกนะ  กูขอ.....กูห่วงมึง กู....รัก...มึงนะ.....ไอ้เพื่อนบ้า...”ประโยคที่มันด่าผม มันทำให้ผมคิดขึ้นได้  ตอนผมทำ ทำไมผมไม่ขึ้นถึงคนอื่นบ้าง  มีหลายคนที่เลี้ยงผม รักผม ห่วงผม แต่กับแค่คน ๆ เดียว ทำไมผมถึงทำได้ขนาดนี้  ชีวิตผมยังอยู่ได้ พ่อกับแม่ของผมคงร้องไห้อยู่แน่ ๆ ทั้ง ๆ ที่ผมไม่อยากเห็นเลยจริง ๆ  แล้วเพื่อนคนนี้ของผมอีก  เพื่อนรักของผม ที่ปกติมันจะเข้มแข็ง  แต่วันนี้มันกลับ......ร้องไห้  ดูไม่ได้จริง ๆ นะผม ผมมันแย่จริง ๆ  หลังจากที่เอกร้องไห้ซักพัก  พ่อกับแม่ของผมก็เข้ามาหาผม พ่อกับแม่ของผม.....ร้องไห้......แย่จริง ๆ ผมไม่อยากเห็นแท้ ๆ แต่กลับทำให้ต้องเห็นเพราะความคิดโง่ ๆ ผมจะไม่ทำให้คนอื่นต้องเสียใจอีกแล้ว  ผมสัญญากับตัวเองอย่างนั้น
           เรื่องราวนี้ผ่านไปได้ 10 ปีแล้ว ผมได้จบวิศวะคอมพิวเตอร์ ได้ทำงานด้านนี้โดยตรง  เงินเดือนก็มากอยู่  พ่อกับแม่ผมก็แก่ลงไปมากแล้ว ผมจึงต้องดูแลท่านให้ดีมาก ๆ ยิ่งขึ้น ดีกว่าที่พ่อกับแม่ดูแลผม  แต่มันคงไม่มากกว่าอยู่แล้ว  พ่อกับแม่ของผมดูแลผมดีที่สุด  ผมจะพยายามอย่างเต็มที่ อยากเห็นพ่อกับแม่มีความสุข ตอนนี้ผมยังไม่แต่งงาน  ทั้ง ๆ ที่อายุก็ปาไป 27 แล้ว  แต่ผมมีคนรักแล้วนะ  คน ๆ นั้น ก็คือ....เอก ไงครับ  เอกที่เป็นเพื่อนรักของผม ที่คอยให้กำลังใจผมมาตลอด ผมไม่คิดว่ามันจะจบลงแบบนี้ด้วยซ้ำ  ผมเจอเรื่องร้าย ๆ มา เอกก็ดูแล แล้วก็เอาใจผมดีมาก  ไป ๆ มา ๆ กลับกลายเป็นว่า เอกบอกรักผม  ตอนนั้นผมก็รู้สึกดีกับเอกไปแล้ว  ผมคิดมาตลอดว่าผมไม่ใช่เกย์แท้ ๆ แต่ทำไมกลับรักเอกได้  แต่ก็ช่างเถอะครับ ความรักมันห้ามกันได้ที่ไหน ผู้ชายก็รักกับผู้ชายได้ ไม่ได้น่าเกลียดอะไร เพียงแค่เปิดความคิดให้กว้างขึ้น ความสุขก็อาจจะเพิ่มขึ้นตามก็ได้ ผมกับเอกอยู่บ้านหลังเดียวกัน โดยที่ครอบครัวของเอกกับของผมมาอยู่ด้วยกัน กลายเป็นครอบครัวใหญ่ ทุกคนมีความสุข แค่นี้ผมก็มีความสุขมากแล้ว
         ถึงคุณจะเจอเรื่องร้าย ๆ อะไรมาก็ตาม อยากให้คุณคิดถึงคนที่คอยให้ความรักคุณ คอยเป็นกำลังใจคุณมาตลอด นั่นจะทำให้คุณไม่พลาด หรือไม่ทำอะไรที่ไม่ดี ๆ ไป คุณอาจจะคิดว่าคนรักคือ แฟน ก็ใช่ครับ แต่คุณก็อย่ามองข้ามความรักที่วิเศษไป ซึ่งนั่นก็คือพ่อและแม่ของคุณ ผมเชื่อว่าถ้าคุณคิดถึงพวกเขา คุณต้องผ่านเรื่องร้าย ๆ นั้น ไปได้แน่นอน  ความรักมันก็วิเศษแบบนี้แหละครับ



----The End----

[kyoya11]

ดีจ้า
เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นอีกเรื่อง ที่ยังค้างอยู่ในสต็อค
ต้องขอโทษเรื่องย่อหน้าด้วยเพราะรู้สึกว่ามันจะเบี้ยวๆยังไงชอบกล - -
แล้วก็ต้องขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านด้วยจ้า ^^

เรื่องนี้เป็นภาคแรก ส่วนภาค2ตามลิงค์นี้ไปเลยจ้า

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19933.msg1214428

[yeyong]

เรื่องนี้ซึ้งอ่ะ
ให้ +1 โทษฐานทำให้เสียน้ำตา

[roseen]

 :z13:กับเรื่องราวดีๆอีกเรื่องนึงถึงจะเป็นเรื่องสั้นก็เหอะ

[beansprouts]

ซึ้งมาก  ให้ข้อคิดดีๆด้วย


+1 ไปเลยจ้า

[TanyaPuech]

ซึ้งอ่ะ ให้ข้อคิดดีๆด้วย

[๛ﾞ★βra_11!☆ﾞ]

ชอบมากเลยยย !!
กดไลค์ ๆๆ
:'D

[golove2]

อ่านแล้วแอบน้ำตาซึม
 
ชอบค่ะ     

[bvan]

this story is so cool

[momo9476]

เป็นเรื่องที่เยี่ยมมมากกก สอนใจสุดๆๆ

[tonight]

อ่า ชอบมากเลยคับ อ่านแล้วซึ้งมากมาย

ได้ข้อคิดดีๆด้วย แม้ว่าจะเป็นเรื่องสั้นแต่ก็สื่อออกมาได้ดีมากคับ ขอบคุณนะคับ

[namtaan]

สั้นๆ แต่ให้กำลังใจ และข้อคิดเตือนใจได้ชัดเจนดีค่ะ

กลายเป็นครอบครัวสุขสันต์เพราะความรักและความเข้าใจของครอบครัวและคนรัก

บวก 1 แต้ม สำหรับเรื่องสั้นดีๆ ขอบคุณมากค่ะ

[LalaBam]

 
ซึ้งมากเลย

[YELLOWSTAR]

 

ซึ้งค่ะเรื่องนี้

สุดท้ายความรักก็สามารถรักษาบาดแผลที่เกิดขึ้นจากคนเลวๆได้

[Killua]

เจ้าอายทำเจ้ร้องไห้อ่ะ เลี้ยงไอติมเลยโทษฐานทำเจ้เสียน้ำตา 
อยากบอกว่าเรื่องนี้แต่งได้ซึ้งมากมาย อาจจะมีคำผิดบ้าง แต่ไม่มากมายหรอก
เจ้อ่านผ่านตาได้ เอิ๊กๆๆๆ +1 ให้เป็นกำลังใจนะ 

[babyfaibossy]

ฝังสิ่งเลวร้ายไปพร้อมกับอดีต

แล้วเก็บเรื่องราวดีๆ ไว้กันอนาคต และปัจจุบัน

 

[DeJavu~ ★]

ซึ้งอ่าครับ

จงอยู่กับปัจจุบันนั้นแหละคือสิ่งที่ดีที่สุด

ปล่อยอดีต และ ฝันร้าย  ให้เป็นบทเรียนและสิ่งที่คอยเตือนใจเรา

และเก็บสิ่งที่ดีๆๆเอาไว้

ขอบคุนมากๆๆครับ

ที่่นำเรื่องราวดีๆๆมาให้ได้อ่านกัน

ขอบคุนอีกครั้งครับ

[yunjae123]

อ่า~~~~
เป็นข้อคิดให้หลาย ๆ คนได้เลยนะเนี้ย
เนื้อเรื่องดีมากเลย
ซึ้งด้วย ^^

[fannan]

ซึ้งมากครับดีนะเนี่ยที่มีเอกอยู่ข้างกาย

[minimonmon]

อย่าให้คน ๆ เดียวมาทำลายชีวิตของเรา

[cy55555]

อ่านแล้วรับรู้ได้ถึงความรักหลายๆ แบบเลยค่ะ
รักตัวเอง รักพ่อแม่ รักเพื่อน และรักแบบคู่รัก

แต่เริ่มต้นแอบเคืองนะคะ ทำไมไม่รักตัวเอง
เชือดข้อมือตัวเองก็ได้ด้วย จิส์ จิส์
โดนไอ้เลวนั้นทำร้ายไม่พอ ยังจะทำร้ายตัวเองอีก
แต่มันผ่านไปแล้วด้วยดีก็โอเคนะคะ  เอกน่ารักมั่กมาก  อิอิ

[lastlover]

ทำให้เห็นว่าเมื่อเราเดือดร้อนก็ยังมีคนอยู่ข้างๆเราอย่างเพื่อนเรา

[heaven13]

โชคดีที่ยังมีชีวิตอยู่...
ฟ้าหลังฝนย่อมสวยงามเสมอ <^^>

[Poseidon]

ดีจังเลย
สุดท้ายก็จบด้วยดี

[ptyunjae]

อ่านภาคแรกกะภาคสองแล้ว ซึ้งมากอ่ะ อยากเจอคนที่รักเราจริงๆแบบนี้บ้าง

[NewYearzz]

สั้น ๆ แต่น่ารักได้ใจความ 

ขอไปอ่านภาคต่อก่อนนะครับ 

[myapril]

 
แก้ปัญหาด้วยวิธีนี้ ทำให้คนข้างหลังเจ็บปวดมากนะ อย่าทำเลย
ตอนนี้มีคนคอยดูแลแถมอยู่กับพ่อแม่อีก อิจฉาจัง

[Nineน้อย]

สั้นๆ แต่ให้กำลังใจ และข้อคิดดีครับ

ขอบคุณมากมายคร้าบ

[zuu_zaa]

ได้กำลังใจเยอะเลย ใช่เราต้องก้าวผ่านมันไป และก้าวไปเรื่อยๆ