สุดท้ายก็เข้าใจ
ผมตื่นขึ้นมาเพราะแสงแดดที่แยงเข้าตา
ผมนอนหลับยู่ที่ตักแมวตรงระเบียงตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
แต่ที่รู้ตอนนี้คือทีกำลังยืนมองผมอยู่อย่างเงียบๆ
ผมขยับตัวลุกขึ้นนั่งข้างๆแมว พร้อมกับทำให้เขาตื่น
“เออ.....” “เราเห็นหมดแล้ว ไม่ต้องพูดอะไรหรอก” ทีพูดดักก่อนที่ผมจะพูดอะไรกับเขา
ผมทำหน้าไม่ถูกเหมือนกันตอนนี้ เพราะว่าผมอยากบอกเขาเองมากกว่าให้เขาเห็นแบบนี้
“แต่ไอ้ทีกูว่าเราต้องคุยกันให้รู้เรื่องนะเรื่องนี้” แมวพูดแทรกความเงียบขึ้นมา
“ไม่ต้องหรอกกูสงสัยมานานแล้ว แล้วเมื่อคืนกูก็เห็นหมดแล้วด้วย” ทีพูดหน้านิ่งๆ
ทำให้ผมรู้สึกไม่ดีเอามากๆเลยตอนนี้ เพราะทีก็ดีกับผมเสมอมา
แต่เป็นเพราะผมเองที่ไม่ยอมรู้ใจตัวเองเสียทีเลยทำให้เรื่องเป็นแบบนี้ไปได้
“เราก็คิดเหมือนแมว เราว่ายังไงเราก็อยากคุยกับทีให้เข้าใจ” ผมรีบพูด
เพราะกลัวว่าทีจะไม่ยอมรับฟังเรื่องที่ผมจะพูดอีกต่อไป
ดูเหมือนว่าทีจะนิ่งมาก จนทำให้ผมทั้งกลัวทั้งกังวลมากยิ่งขึ้น
ถึงยังไงเขาก็ถือว่าเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผมคนหนึ่งเหมือนกัน
ผมก็ไม่อยากทำให้เขาเสียใจเพราะผม และก็ไม่อยากเสียเพื่อนแบบเขาไปด้วยพร้อมๆกัน
ความเงียบเข้ามาแทรกเราทั้งสามอีกระยะหนึ่ง
“ทีเรื่องนี้เราผิดเองแหละ ถ้าจะโกรธหรือว่ายังไงก็อยู่ที่เราคนเดียวนะ”
ผมเป็นคนเริ่มพูดก่อนเพราะเรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพราะผม
ทีกลับไม่พูดอะไรเขามองหน้าผมพร้อมกับความเงียบเท่านั้น
“ทีจะว่าอะไรก็ว่ามาเถอะ เรายอมรับได้แต่เรายังเป็นเพื่อนกันอยู่เหมือนเดิมได้ใช่ไหม”
ทีก็ยังไม่ยอมตอบอะไรนั่งมองเฉยๆ
หรือว่าเขาจะโกรธจนไม่อยากพูดกับผมแล้วในตอนนี้
“อย่าเงียบได้ไหม เราไม่ชอบแบบนี้เลย”
ก็ทีออกจะเป็นคนสนุกสนานเวลาคุยด้วยแล้วทำให้หัวเราะได้ตลอดเวลา
แล้วผมจะทำยังไงดีละทีนี้ แล้วถ้าทีกับแมวทะเลาะไม่คุยกันยิ่งแย่มากขึ้นไปอีก
“ทีมีอะไรจะพูดก็พูดมาสิ อย่าทำแบบนี้เลยนะ” ผมเอื้อมมือไปจับมือเขาไว้
“นะจะว่าอะไรก็ว่ามาเลยอย่าเป็นแบบนี้สิ”
แมวก็ยังไม่พูดกลับก้มหน้าไม่ยอมมองหน้าผม
ทีนี้ผมจะทำยังไงดีท่าทางทีจะไม่อยากพูดกับผมจริงเสียแล้วครั้งนี้
หรือว่าผมต้องยอมรับมันให้เป็นแบบนี้นะ แต่ว่าผมไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลย
แต่ผมไม่ยอมให้เป็นแบบนี้แน่นอน เพราะถ้าทีจะโกรธผมก็อยากให้โกรธผมคนเดียว
“ถ้าทีจะไม่พูดกับเราก็ได้นะ แต่แมวเขาไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้นะ” ผมยอมรับผิดคนเดียว
ทีก็ยังไม่ตอบแต่ผมเห็นตัวเขาโยกเล็กน้อย หรือว่าเขากำลังร้องไห้
เขาก้มหน้าอยู่ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาเลย
ผมเลยต้องก้มไปมองหน้าทีเพื่อความแน่ใจ
แต่แล้วภาพที่ผมเห็นกับเป็นทีกำลังกลั้นหัวเราะอยู่
“ไอ้บ้าที คนกำลังซีเรียสนะนี่” ผมว่าออกมาทันทีที่เห็นแบบนั้น
“ก็มันอดขำไม่ได้นี่นา นัทเพิ่งจะเคยง้อเราครั้งแรกลยนะนี่”
ทีหัวเราะอย่างชอบใจ
“อะไรกันนี่” ผมหันไปมองหน้าแมว แมวเองก็กำลังหัวเราะเหมือนกัน
“อย่าบอกนะทั้งสองคนคุยกันเรียบร้อยแล้ว”
“ ก็ใช่นะสิ กว่านัทจะตื่นทีมันมาคุยกับเราตั้งนานแล้ว” แมวบอก
“อ่าวแล้วทำไมเราไม่รู้เรื่อง” ผมงงนี่ผมหลับลึกขนาดนี้เลยหรอ
“ก็เมาซะขนาดนั้น”
“แล้วยังไงเนี่ย ทีรู้เรื่องหมดแล้ว แล้วไม่ว่าอะไรหรอ” ผมสงสัย
ผมหันไปมองหน้าทีที่กำลังมองหน้าผมกลับพร้อมกับอมยิ้ม
“เราจะว่าอะไรได้ จริงๆแล้วเราก็สงสัยมาสักพักแล้วล่ะ แต่ไม่ได้พูดอะไร”
“แล้วไม่โกรธเรานะ”
“ไม่โกรธหรอก แต่ก็มีเสียใจบ้างอีกอย่างถ้าเป็นคนอื่นเราไม่ยอมหรอก นี่มันเป็นไอ้แมวเราเลยสบายใจ”
“สบายใจ” ผมทวนคำ
“ก็เรารู้ว่าแมวดูแลนัทได้ไง แล้วเราก็วางใจแมวด้วยเรารู้นิสัยมันดี”
“เราก็กลัวแทบแย่เราไม่อยากให้ทีทะเลาะกับแมวเพราะเราไง”
“ก็อยากทะเลาะหรอกนะ อยู่มาแย่งแฟนกันไปแบบนี้ แต่เรารู้ว่านัทไม่ได้ชอบเราแบบนี้ตั้งแต่แรกแล้วไง”
“รู้แล้วทำไม”
“ก็เผื่อไง เผื่อนัทจะรู้สึกจริงๆบ้าง”
พอผมได้ยินคำนี้น้ำตามันก็ไหลออกมาเองโดยไม่รู้ตัว
ผมไม่คิดว่าทีเขาจะดีไม่มากขนาดนี้ ผมยังไปทำร้ายจิตใจเขาอีก
“ร้องไห้ทำไมเราไม่ได้วาอะไรสักหน่อย” ทีหัวเราะพร้อมกับดึงผมเข้าไปกอดปลอบใจ
“เฮ้ยๆๆ ตอนนี้กูกอดเองมึงไม่ต้อง” แมวบอกพร้อมกับดึงผมไปกอดไว้แทน
“แหม มึงหวงกูเลยนะ ทีตอนนั้นนัทกอดมึงดูยังไม่ว่าอะไรเลย” ทีแซวเล่น
“ไม่ได้โว้ย เดี๋ยวนัทหลงคารมมึงเปลี่ยนใจอีก” แมวบอก
“อุ๊บส์” ผมต่อยเข้าที่ท้องแมวแบบเบาๆย้ำเบาๆจริงๆนะ
“เห็นเราเป็นคนยังไง เดี๋ยวเถอะ” ผมว่าแมวที่ว่าผมแบบนั้น
“เราล้อเล่น ไม่โกรธนะ เล่นซะจุกเลย” แมวบ่นพร้อมกับดึงผมไปกอดไว้ใหม่
“ห้ามล้อเล่นแบบนี้อีก ไม่งั้นโดนอีกแน่ๆ” ผมขู่ไว้ก่อนเลย
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า” ทีได้แต่หัวเราะไปกับผมสองคน
ผมเองยังไม่เคยคิดเลยว่าเรื่องมันจะลงเอยได้ง่านขนาดนี้
คงเพราะความเป็นเพื่อนของทั้งสองคนด้วยแน่ๆ
แต่ที่แน่ๆผมกับแมวโดนแซวอย่างมากในตอนเปิดเทอม
แต่ผมสองคนไม่ได้สนใจหรอกครับ แถมผมกับทีตอนี้ดูเหมือนสนิทกันมากขึ้นยิ่งกว่าเดิมเสียอีก
อาจเพราะว่าเรากลับมาอยู่ในสถานะเพื่อนก็ได้
ผมย้ายมาอยู่ห้องแมวในวันธรรมดา กลับบ้านทุกเสาร์อาทิตย์แทน
เราสองคนจะอยู่ด้วยกันแทบตลอดเวลายกเว้นแยกกันไปเรียนเท่านั้น
แต่เทอมนี้แมวลงวิชาเดียวกับผมแทบทั้งหมด ดังนั้นก็เหมือนว่าเราได้อยู่ด้วยกันตลอดอยู่ดี ^^
เรื่องเล่าสั้นๆผมก็จบแค่ตรงนี้แล้วกัน มันเป็นครั้งหนึ่งที่ผมจำได้เกี่ยวกับเรื่องความรัก
เพราะว่าตั้งแต่ครั้งนั้นผมต้องมั่นใจก่อนทุกครั้งถึงจะรับรักใคร
เพราะผมไม่อยากทำให้คนอื่นต้องมาเสียใจเพราะผมอีก
แหะ พูดอย่างกับว่าตัวเองหล่อมากเลยเนอะผมอะ>////<
ขอบคุณที่ติดตามเรื่องเล่าสมัยเก่าๆของผมนะครับ
อยากไปกอดทุกคนที่อ่านเลยจริงๆ ^^
หัวข้อ: [ตอนจบ] สื่อนักรักซะเลย สุดท้ายก็เข้าใจ up!! 19-03-11 [P:4] (อ่าน 47596 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก