ตามแฟชั่น! คำพูดของคนไกลตัวลอยอยู่ในหัว จนวนัสต้องอมยิ้มกับตัวเอง ยังห่างกันไม่ถึง24ชั่วโมงก็คิดถึงกันแล้วเหรอนี่...เสียงหญิงสาวใกล้ตัวทำให้วนัสต้องตื่นจากภวังค์
“ห๊ะ! ไหนว่าไม่มีสาวไงละ ใคร...ใครพี่นัสชอบใคร บอกดาวหน่อยสิ” ถึงจะแต่งงานมีผัวเป็นตัวเป็นตน แต่หญิงสาวก็ยังอยากรู้อยากเห็นเรื่องของชายหนุ่มที่เธอปลื้มอยู่ไม่น้อย
“ไม่มี...ไม่มีจริงๆดาว พี่ช่วยซื้อเห็นว่ามันมืดแล้ว เสียดายถ้าต้องทิ้ง พี่จะเอาไปใส่แจกันที่บ้านน่ะ” วนัสส่ายหน้าปฏิเสธ “ดาวคิดเงินให้พี่เถอะ เดี๋ยวจะมืดกันไปใหญ่”
หญิงสาวทำหน้าสงสัย แต่เลือดแม่ค้าก็ยังคงไหลเวียน ทำให้ต้องเดินไปห่อกุหลาบด้วยหนังสือพิมพ์แล้วใส่ถุงนำมายื่นให้ชายหนุ่ม
“150 จ๊ะ”
วนัสล้วงหยิบเงินส่งให้ดาว แต่เจ้ารอยกลับส่งคืน
“ผมให้พี่ วันนี้วันแห่งความรัก” เจ้ารอยพูดด้วยสีหน้าภูมิอกภูมิใจเต็มทีในความทันสมัยของตน จนวนัสขำพรืด
“ไม่ต้องหรอกรอย รับไป” วนัสยัดเงินคืนให้เจ้ารอยที่ทำท่ายึกยัก แล้วเดินออกมาจากร้านพร้อมกัน
“ไม่บอกจริงๆเหรอ” ดาวที่เดินตามมาส่งด้วยติดใจถาม จนวนัสนึกอยากจะเคาะกระโหลกเหมือนที่ทำกับลูกลิงที่บ้าน
“อะ!” วนัสดึงดอกกุหลาบในห่อส่งให้รอย ก่อนจะหัวเราะที่คนรับทำหน้าพิลึกๆ แล้วขึ้นรถขับจากไป ทิ้งให้เมียสาวของรอยส่งเสียงดังลั่น
“ซื้อให้แกเนี่ยนะ!”
เฮ้อ...พอกันทั้งคู่เลย ผัวเมียคู่นี่
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
วนัสนั่งดูแจกันประดับด้วยดอกกุหลาบข้างเตียงหลังจากอาบน้ำอาบท่าเรียบร้อย ร่างโปร่งทอดตัวลงบนเตียงเหม่อมองเพดานแล้วเหลือบมองที่ว่างข้างตัว
น้อยครั้งที่เขาจะได้นอนคนเดียว ไม่นอนที่บ้านภูผา คุณภูผาก็มานอนที่นี่ ที่เตียงนี้ มือเล็กลูบที่ว่างเย็นเฉียบช้าๆ
เขาเข้าใจ...เขาเข้าใจ ไม่มีอะไรให้ต้องกังวลสักหน่อย วนัสบอกกับตัวเองแล้วสูดกลิ่นหอมจางๆของกุหลาบเข้าปอด
เดี๋ยวพรุ่งนี้ทุกอย่างก็เหมือนเดิม
ร่างโปร่งหลับตาลงแล้วต้องผุดลุกขึ้นนั่ง เมื่อได้ยินเสียงรถยนต์มาดับลงหน้าบ้าน
“...คุณภูผา!” วนัสคราง หัวใจที่เงียบเหงากลับเต้นระทึกจนสะเทือนไปทั้งตัว
ไม่มีใคร ไม่มีใครมาดึกๆแบบนี้หรอก นอกจากคุณภูผา แล้วทำไม?... วนัสลุกขึ้นไปชะโงกหน้ามอง แสงไฟหน้าบ้านสะท้อนให้เห็นรถยนต์ รถยนต์ที่คุ้นตา คุณภูผา!
“คุณภูผา...มาได้ไงครับ แล้วไม่ค้างที่เกาะเหรอครับ” วนัสเปิดประตูให้ร่างสูงเข้ามาในบ้าน แล้วยิงคำถามจนภูผาต้องรวบร่างเล็กเข้าไปกอดแน่นๆให้อีกฝ่ายหยุดพูด
“ถามเป็นชุดแบบนี้เดี๋ยวก็หายใจไม่ทันหรอก” ร่างสูงยิ้มล้อ แล้วจับจูงร่างโปร่งเข้าไปในห้องนอน
ภูผานั่งลงบนเตียงแล้วคว้าคนตัวเล็กขึ้นมาซ้อนบนตัก พลางหอมแก้มเนียนฟอดใหญ่
“อืม...คิดถึงจัง”
“...” วนัสมองใบหน้าคมเข้มอย่างใคร่สงสัยเต็มแก่ “ไม่ค้างที่เกาะกันเหรอครับ”
“วันนี้วันอะไร” ภูผาไม่ตอบแต่ยิ้มถาม
“วันที่ 14 ไงครับ”
“แล้วมันมีความหมายยังไงละ”
“อืม...ก็เป็นวันแห่งความรัก...แบบนั้นมั้งครับ”
“ใช่ วันแห่งความรัก ก็ต้องอยู่กับคนรักสิ” ภูผาตอบแบบกำปั้นทุบดิน แล้วรวบร่างโปร่งแน่นขึ้น
“หือ...แล้วไม่รักลูกเหรอครับ” วนัสหรี่ตาย้อนถามอีกฝ่าย
“พอเถอะ รักมาทั้งวันแล้ว เจ้าพวกนั่นน่ะ กว่าจะกล่อมให้หลับแล้วมานี่ได้แทบแย่ ตอนนี้เป็นเวลาของผู้ใหญ่” ภูผาบ่นอุบก่อนจะซุกหน้าลงซอกคอหอมกลิ่นสบู่
“ถามจริงๆครับ”
“อืม...ก็คิดว่าคนไปเที่ยวยังไม่สนุก แล้วคนที่รออยู่จะมีความสุขได้ยังไง ฉันก็เลยพาป้าไปชมเกาะแล้วกลับเลย ขืนค้างคืนลูกฉันคงร้องไห้กันกระจองงอแงเพราะคิดถึงน้าไม้ไงละ” ภูผายิ้มแล้วรวบร่างเล็กให้ล้มลงบนเตียงนุ่ม
“อีกอย่าง ฉันไม่อยากอยู่ห่างกันเพราะเรื่องแบบนี้ ถึงนัสจะบอกว่าเข้าใจก็เถอะ แต่ฉันไม่ค่อยจะเข้าใจนะ”
ร่างโปร่งผงกศีรษะขึ้นมองใบหน้าคมเข้มอย่างรู้สึกตื้นตันในใจ
คุณเข้ามาอยู่กลางใจผมจริงๆ
วนัสซบหน้าลงกับอกหนาพร้อมรอยยิ้ม รู้สึกดีกว่าจริงๆด้วยเวลาที่มีความอบอุ่นของร่างสูงมาแทนที่ความว่างเปล่าหนาวเย็นข้างๆ
ภูผาไล้ริมฝีปากบางเบาๆก่อนจะสอดลิ้นเข้าไปหาความอบอุ่นอ่อนหวานจากร่างเล็ก มือใหญ่ลูบสัมผัสระเรื่อยไปตามร่างโปร่งบางหนักๆ
“อาบน้ำก่อนเถอะครับ ตัวเหนียวจัง” วนัสเอ่ยเสียงขาดๆหายๆขณะตอบรับจูบที่ดูกระหายจากภูผา
“ไว้ก่อน”
“ไม่นะครับ...”
“อืม...ไหนสัญญาแล้วไง”
“สัญญาอะไรครับ”
“ก็ก่อนไป นัสบอกให้รอตอนกลับ แล้วจะไม่ห้ามฉันไง” ภูผาพูดไปก็ปลดกระดุมเสื้ออีกฝ่ายไป
“หือ!” ไม่คิดจะลืมเรื่องนี้บ้างเลยรึไงกัน! วนัสคิดอย่างฉุนๆเมื่อมือใหญ่ดึงรั้งกางเกงให้หลุดไปจากขา
“ห้ามเบี้ยวด้วย”
คำพูดสำทับแกมทวงของภูผา ยิ่งทำให้วนัสเบิกตากว้างมองคนยิ้มเจ้าเล่ห์ซุกไซร้ร่างกายเขาอย่างเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ
แต่การกลับมาของภูผาก็เป็นเหมือนของขวัญที่เขาแอบเฝ้าหวัง แล้วเขาละ...
วนัสเหลือบมองกุหลาบข้างเตียง แล้วขยับตัวให้ภูผามองตามด้วยความสงสัย
ภูผามองวนัสดึงดอกกุหลาบในแจกันออกมา และรอยยิ้มที่ส่งมาให้พร้อมดอกกุหลาบทำให้ภูผารู้สึกมือไม้สั่น
“ผมรักคุณ”
ร่างสูงโถมกายกอดรัดร่างคนรักไว้แน่น ด้วยหัวใจที่พองโตจนคับอก
ดีแล้วที่กลับมา…ภูผาคิดพลางมองร่างขาวโพลนด้วยดวงตาเป็นประกาย
“แล้วอย่ามาบ่นนะ”
“…!”
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
ท่ามกลางความรักอันอบอุ่น อีกฝากหนึ่งของท้องฟ้าอันมืดมิด ร่างเล็กๆลากกระเป๋าเดินทางมาหยุดอยู่หน้าคอนโดสูงเสียดฟ้า ก่อนจะกดลิฟต์ขึ้นไปยังชั้นที่ต้องการ
มือเรียวล้วงหยิบลูกกุญแจออกมาดูอย่างเก้ๆกังๆ ก่อนจะสอดเข้าไปปลดล็อกแล้วจึงค่อยๆผลักประตูบานหนาเข้าไปภายใน กลิ่นเหล้าที่ประดังกันเข้ามาในจมูกให้สูดดม ทำให้ผู้มาใหม่เบ้หน้าหนี ร่างเล็กคลำทางไปเปิดสวิตซ์ไฟ สภาพภายในห้องที่เห็นเมื่อไฟสว่างคือขวดเหล้าขวดเบียร์วางอยู่เต็มโต๊ะรับแขกและบนพื้นพรม อีกทั้งเศษก้นบุหรี่ที่กระจัดกระจายอยู่เกลื่อนพื้นจนคนมองนึกหงุดหงิดเล็กๆ
“ทำไมมันสกปรกแบบนี้ละ” ร่างเล็กแหวกขวดเหล้าไปยังห้องนอนที่มืดสนิท
“ภาค...นายภาค” เสียงเรียกเบาๆ แต่ไม่มีเสียงตอบกลับทำให้ก้องภพเปิดสวิตซ์ไฟที่อยู่ข้างประตู
เขาไม่แปลกใจหรอกที่อีกฝ่ายจะไม่รู้ตัว เพราะเขามาโดยไม่ได้บอกภาคภูมิไว้ก่อน ก็ไม่ได้ตั้งใจจะกลับมาหรอกนะ ถ้าเขาไม่กลุ้มใจแบบนี้
เมื่ออาทิตย์ก่อนภาคภูมิบอกว่าจะบินไปหา แต่ถูกเขาบอกปัดไม่ให้ไป อีกฝ่ายคงเคืองอยู่ไม่น้อยละ ถึงได้หายเงียบไปหลายวัน ทำให้เขาต้องกลับไปนอนคิดอยู่หลายตลบ
กลุ้มใจชะมัด! ใจหนึ่งก็อยากเจอแต่อีกใจก็ไม่อยากให้อีกฝ่ายเสียงาน สุดท้ายมันคิดไม่ตก เขาถึงได้ถ่อสังขารบินกลับมาเอง จะได้หมดเรื่องหมดราว
แต่สิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้ามันทำให้เส้นเลือดในสมองเขาโป่งพองขึ้นมาทันที บนเตียงนอนใหญ่ที่เขาเคยนอน กลับมีชายหนุ่มสองคนนอนกอดก่ายด้วยเสื้อผ้าหลุดรุ่ย คนหนึ่งคือคนที่ทำให้เขาต้องนั่งเครื่องบินมาด้วยความกังวลใจ นายภาคภูมิ! และอีกคนเขาไม่เคยรู้จัก แต่หน้าตาดีใช่หยอก แถมเสื้อก็ไม่ใส่ กางเกงก็ถูกรูดลงมาครึ่งก้นได้
“มันอะไรกัน...” ก้องภพคราง ก่อนจะขบริมฝีปากแน่น
ไหนว่ารักฉัน ไหนบอกว่าจะรอฉัน แล้วไอ้บ้าที่นอนอยู่ตรงนี้มันใครกัน!
หนอย...พออยู่คนเดียวก็คว้าไอ้หนุ่มมากกเชียวนะแก ใบหน้านวลสะบัดมองคนที่เขานึกอาฆาตสะลึมสะลือลืมตาตื่นขึ้นมาด้วยแสงไฟแยงตา
ก้องภพพยักหน้ากับตัวเองก่อนจะตรงรี่ไปหาร่างสูงที่พยายามลุกนั่งเพื่อรวบรวมสติ
ถ้าคิดว่าฉันจะวิ่งหนีไปแบบนางเอกในนิยายเวลาเห็นภาพบาดตาบาดใจละก็ ฝันไปเถอะ! ฉันอุตส่าห์นั่งเครื่องมาเป็นสิบชั่วโมง จะเอาให้คุ้มเลยแก
แถมวันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ที่นายพร่ำบอกว่าอยากมาเจอ อยากมาอยู่ใกล้ๆฉันใช่มั้ย
ได้…ได้วาเลนไทน์เลือดแน่...
“นายภาคภูมิ!”
“กะ...ก้อง!”
TBC
เเละเเล้วก็มาต่ออีกหนึ่งตอนพิเศษ
มีต่ออีกหนึ่งตอนก็จะจบเเล้วนะคะ
ขอบคุณทุกคอมเมนท์น่ารักๆๆ จากทุกท่านค่ะ
หยุดยาวอีกเเล้ว มนุษย์เงินเดือนอย่างเรา ดีใจมากมายค่ะ
เที่ยวกันให้สนุกนะคะ พักผ่อนเต็มที่ จะมาต่ออีกทีไม่วันเสาร์ก็อาทิตย์นะ
ฝันดีทุกคน
หัวข้อ: WITH ALL MY HEART!!! BY SAKE นิยายเปิดให้จองเเล้วค่ะ รายละเอียดหน้า 1 (อ่าน 619944 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก