ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้าม มิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอ ให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่ นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียนก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่า พูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยาย ในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็น เวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0----------------------------
ตอนนี้ผมกับพี่โดนแม่ให้เฝ้าบ้านซึ่งผมกับพี่ก็นั่งเล่นอยู่ที่ห้องรับแขก
“ นี่... นี่ ! ” ผมพูดกับชีสซึ่งเป็นพี่ของผม
“... ” ชีสไม่ตอบผม ซึ่งนั่นก็ทำให้ผมถอนหายใจเบื่อๆ ชีสเป็นแบบนี้เสมอไม่ว่ากับใคร ผม พ่อ แม่ หรือแม้แต่เพื่อนชีสก็ยังคงเย็นชา ชีสเป็นพี่ของผมเกือบปีผมเกิดท้ายปีชีสเกิดต้นปี ชีสเป็นผู้ชายที่แม้อายุจะมากกว่าผมกลับดูแห้งๆ ผอมๆ พร้อมกับหน้าตาที่ดูเฉยชา แม้แต่วันคริสต์มาสที่ผมกระตือรือร้นแขวนถุงเท้าเขากลับจ้องการกระทำของผมเฉยๆ
เขาเป็นอย่างนี้มาแต่ไหนแต่แล้วไรแล้ว ตั้งแต่ผมเจอเขาครั้งแรก จะว่าผมกับชีสเป็นพี่น้องกันก็ไม่เชิงเพราะทั้งผมและชีสไม่ได้มีพ่อคนเดียวกัน ประมาณผม 4-5 ขวบ ชีสถูกพามาพร้อมกับแม่ของผม ผมรู้เรื่องที่ว่าคนละพ่อกันเพราะว่า ชีสไม่เคยพูดกับพ่อผมเลย และการคาดเดาของผมก็เป็นจริงเมื่อผมแอบเห็นชีสนั่งจ้องรูปผู้ชายคนนึงที่โครงหน้าคล้ายกับชีส ใช่นั่นพ่อเขาล่ะ แต่ผมก็ปฏิบัติต่อเขาเหมือนเดิม ผมอยากมีพี่มานานแล้ว ถึงแม้พี่คนนี้จะกระด้างกระเดื่อไปหน่อยก็เถอะ
แต่มันคงไม่ได้แย่อะไรมากหรอก พี่คนนี้ของผมถึงจะดูเฉยชาแต่เมื่อชีสได้ทำอาหารบรรยากาศก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ หน้าตาที่เอาแต่เฉยชากลับมียิ้มน้อยๆ ตอนที่ได้ทำอาหาร ซึ่งถ้ามีใครอยู่ด้วยจะไม่ส่งสีหน้าอะไร แต่ผมไปซ่อนตัวใต้อ่างล้างจานแล้วเอาลอดมองผ่านซี่เล็กๆ ที่มีแสงลอด แต่ยังไงก็ตามตอนนี้ชีสก็ยังทำหน้าเฉยเมยแล้วมองผมเหมือนเดิม
“ นี่ชีส เราจะเล่นเกมทายสัตว์ไม่ใช่เหรอ ทำไมชีสไม่เริ่มล่ะ ” เอาเป็นว่าผมจะเลิกสนใจท่าทีเฉยเมยนั่นแล้วกัน แล้วทึกทักอะไรขึ้นมาแก้เบื่อ
“ ... ” ชีสไม่ตอบผม ซึ่งนั่นก็ทำผมหงุดหงิดเล็กน้อยเหมือนกัน
“ เอาล่ะนะ ! ฉันเริ่มก่อน ฉันนึกถึงนกใส่ชุดทักสิโด้ ! ” ผมตัดสินใจเริ่มเกมก่อนเลย
“ ... เพนกวิน ” ชีสตอบ
“ เยี่ยม ! ชีสนายเดาถูก ตานายล่ะ ” ผมยิ้มยิงฟันเมื่อชีสตอบได้ แต่เมื่อรอคำถามของชีสกลับได้แต่ความเงียบตอบกลับมา
“ อ้อ ! นายคงกำลังนึกถึง มด อยู่ละสิ ฮ่าๆ ” ผมหัวเราะแห้งๆ “ ฉันถามบ้าง ! ฉันนึกถึงป่า อะไรที่เป็นสีน้ำตาลล่ะ ! อ้อมันมีเขี้ยวแหลมๆ ด้วยล่ะ ”
“ หมี ? ” ชีสตอบ
“ ผิด ! ฉันนึกถึงสิงโตต่างหากล่ะ ฉะนั้นฉันได้ถามอีกข้อเพราะนายตอบผิดนะ ชีส ! ”
“ ... ” ชีสพยักหน้าเล็กน้อย
นั่นคงจะเป็นคำแทนว่า โอเค ล่ะนะ !
“ ฉันนึกถึง— ฟันเหยินๆ มีหางม้วนๆ สีขาวๆ เทาๆ ล่ะ ” ข้อนี้ผมคิดว่า ชีสตอบไม่ได้แน่ๆ
“ กระต่าย ” ชีสตอบ
“ ... โอ้ย นี่ตอบได้ยังไง ทั้งๆ ที่ฉันถามใครก็ตามผิดกันทั้งนั้นเนี่ยนะ ! ” ผมที่เดิมที่นั่งอยู่แทบกระโดดออกจากเบาะเพื่อแสดงถึงความเจ็บใจ “ เอาล่ะตาชีสทายบ้าง ผมไม่เอามดนะ ! ”
“ ฉันนึกถึง--- อะไรสูงๆ ขนทองๆ พูดมาก.. ” ชีสยอมถามผม ซึ่งนั้นก็ทำเอาผมลืมความเจ็บใจเมื่อกี้นี้ไปเลย มีไม่บ่อยเท่าไหร่ที่ชีสจะเล่นกับผม
“ เอ— ฉันว่ายีราฟนะ ! แต่มันไม่พูดนี่นางั้นฉันเดาว่า กอริลล่า ! ” ยากเหมือนกันกับคำถามแรกของชีส
“ ..บ็อบบี้ ” ชีสเฉลย
“ --- ฉันไม่ใช่หมานะ ชีส ! เจ้าบ็อบมันนอนอยู่ข้างนอกต่างหากล่ะ ! ฉันชื่อวินเซนท์ต่างหากล่ะ ” ผมโอดครวญ คำตอบของคำถามของชีสมันคือผมนี่เอง ส่วนบ็อบบี้คือชื่อที่แม่ต้องให้ผมเล่นๆ ตอนนั้นผมเอาแต่เล่นกับเจ้าบ็อบบี้ทั้งวัน
“ ...งั้นเหรอ ” ชีสตอบเรียบๆ
“ โถ่ ถ้าฉันเป็นเจ้าบ็อบ ชีสก็เป็นนมบูดค้างตู้เย็นแน่ๆ ”
“ ... ”
“ เฮ้ อย่าเงียบสิ เจ้านมบูดค้างตู้เย็น ! ”
“ ... ”
“ อย่าทำให้ฉันเหมือนเป็นเจ้าบ้าพูดคนเดียวสิ ชีส ! ”
“ ... ”
“ เหอะ ! ฉันไม่คุยด้วยแล้ว ” ผมแค่นเสียงใส่แล้ววิ่งตึกๆ ไปทางอื่น
นั่น เป็นการเล่นเกมทายสัตว์ครั้นสมัยเด็กล่ะนะ
ตอนนี้ผมกับชีสก็มาเล่นกันอีกครั้ง ผมตอนนี้เป็นทหารสังกัดทหารราบส่วนชีสเป็นครูสอนทำอาหารที่ตอนนี้ก็ค่อนข้างมีชื่อเสียง เอาเป็นว่าไม่มีใครไม่รู้จักเขาตอนนี้ล่ะนะ
ผมมองชีสที่เอาคางเกยหมอนด้วยสีหน้าง่วงๆ บนโซฟาตัวเดียวกับผม
“ คิดถึงสมัยเด็กจังแฮะ ” ผมพูดลอยๆ ซึ่งชีสก็ไม่ตอบโต้อะไรเหมือนเดิมทั้งตอนเด็กและตอนนี้ “ เอาล่ะ ชีสเรามาเริ่มเล่นเกมทายสัตว์กันดีกว่า ” ผมว่าพลางขยับหมวกทหารให้เข้าที่ ผมในตอนนี้อยู่ในชุดทหารราบไม่มีอะไรขาดเกินเพราะเพิ่งกลับมาจากการประจำราชการ ซึ่งชีสก็ไม่ต่างกันยังอยู่ในชุดเชฟสีขาวเหมือนก้อนเมฆที่ลอยในอากาศแต่หมวกเชฟอันยาววางอยู่บนโต๊ะ ที่ผมไม่ถอดน่ะเหรอ ? เพราะผมชอบเจ้าหมวกสีพรางไม้อันนี้เวลาอยู่บนหัวผม มันทำให้ผมดูมีอำนาจขึ้นมาโขเชียวล่ะ อ้อ จริงสิผมลืมถามคำถาม
“ ฉันนึกถึงสัตว์ใส่ชุดลายพรางขาวดำ ” ผมเลิกคิ้วกวนๆ ใส่ชีส
“ วินเซนต์ ” ชีสตอบหน้าตาเฉย
“ ผิด ” ผมบอกเสียงเข้ม ชีสนี่เสมอต้นเสมอปลายจริงๆ
“ แพนด้า ? ”
“ ผิด ถ้าผิดอีกครั้งลงโทษนะชีส ” ผมบอกยิ้มๆ
“ ...วัว ? ” ชีสใช้เวลาคิดสักพักแล้วตอบผม
“ ..ถูก ” ผมหุบยิ้มทันใด
“ ฉันนึกถึงสีขาว.. มันอยู่ที่ๆ มนุษย์เคยไปไม่กี่ครั้ง ”
“ หมีขั้วโลก ! ” ผมตอบไปอย่างมั่นใจ
“ ... ” ชีสดูหน้าเจื่อนลงกับคำตอบผม
ซึ่งนั่นแปลว่าผิด แน่นอนโดยไม่ต้องพูด
“ อา.. งั้นปลาหมึกยักษ์ใต้ทะเล ! ” ผมพยายามเค้นสมองออกมา
“ ... ” ชีสกรอกตา
“ โว้ยย อะไรว่ะ ” ผมสบถออกมาเบาๆ “ กระต่ายมั้ง ไม่รู้ ”
ชีสพยักหน้า
“ เยี่ยม งั้นตาฉันอีกครั้งล่ะ ฉันนึกถึงอะไรเหลืองๆ ชอบว่ายน้ำ ”
“ ลูกเป็ด ”
ถูกต้อง ” ผมถามข้อนี้เล่นๆ
“ ฉันนึกถึง.. อะไรสูงๆ ขนทองๆ พูดมาก ”
“ เฮ้ ฉันว่าฉันคุ้นๆ นะ ” ไม่คุ้นแต่ใช่เลยล่ะ
“ ชอบใส่หมวกลายพราง ”
“ เฮ้ ”
“ แล้วก็ชอบด่าคนอื่นว่านมบูด ”
“ วินเซนต์ ” ผมตอบชื่อตัวเอง
“ อืม ถูกต้อง ” ชีสพยักหน้า “ เจ้าวินเซนต์ชอบด่าว่าชีสเป็นนมบูดค้างตู้เย็น ..นั่นทำให้ฉันรู้สึกหงุดหงิดใช้ได้.. ”
“ แต่เจ้าวินเซนต์ที่ว่านั้น ก็ชอบกินชีสอยู่ดีนะ ” ผมหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วถอดหมวกตัวเองไปวางแปะบนหัวนมบูดค้างตู้เย็น นั่นทำให้คางที่เกยบนหมอนอยู่เงยขึ้นมามองผมนิ่งๆ น่าแปลกที่หมวกทำให้นมบูดดูน่ารักขึ้นมาซะได้ จนผมเผลอคว้าชีสเข้ามากอด
“ กินที่ว่านี่ทำเอาฉันเบื่อไปหลายวันเลยล่ะ.. ” ชีสไม่ขัดขืนแต่บ่นออกมา
“ แต่ฉันชอบกินบ่อยๆ นะ อร่อยดี ”
“ ... ” สุดท้ายทุกอย่างก็จบที่ความเงียบของชีส แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกน้อยใจอะไร เพราะหูที่แดงๆ นี่น่าจะเป็นคำตอบได้แล้วล่ะ
------------------
เรื่องนี้เกิดจากอ่านนิยายแล้วชอบเกมทายสัตว์ของเรื่องนั้นมากๆ จนอยากแต่งบ้าง
หัวข้อ: [ เรื่องสั้น ] Sweet Cheese ตอนที่ 2 (อ่าน 2973 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก