ขอบคุณนะคะทั้งไรเตอร์และคนโพส
นึกว่าตอนนี้จะต้องเตรียมผ้าห่มมาซับน้ำตาซะแล้ว เฮ้อ สุดท้ายก็เข้าใจกันได้ ดีใจจัง เย้ เย้
เข้าใจพี่ดินนะที่กลัวและกังวลเกี่ยวกับเรื่องกร เพราะความสัมพันธ์ระหว่างพี่ดินและพี่ภูไม่ได้เกิดขึ้นจากความตั้งใจ แต่เกิดขึ้นได้เพราะความบังเอิญ จึงทำให้พี่ดินยังไม่แน่ใจในตัวพี่ภูเต็มทีว่าจะลืมกรและรักพี่ดินจริงๆ (แล้วพี่ดินก็ไม่ใช่คนอ่านซะด้วยที่จะได้รู้ความรู้สึกของพี่ภูแบบที่ไรเตอร์บอก อิอิ)
แต่พี่ดินก็เริ่มยอมรับแล้วว่าตัวเองเริ่ม(รู้สึก) รักพี่ภูเข้าไปแล้วและยอมเดินไปข้างหน้าพร้อมพี่ภูแล้ว ก็เป็นหน้าที่ของพี่ภูละคะที่จะทำให้พี่ดินเชื่อมั่นในความรักของพี่ภู พี่ภูก็พยายามเข้านะ ของรางวัลแห่งความพยายามนั้นแสนหวานนักนะ อย่าได้ท้อถอยเด็ดขาด
ปล. นี่มึง
หลอกให้กูพูดเหรอ!!! หา”
“พี่ขอ
โทษนะที่คืนนั้นไร้สติจนทำให้ดินฝังใจเสียความรู้สึกมาจนถึงทุกวันนี้”