ตอนพิเศษ : เหงา
http://www.divshare.com/flash/playlist?myId=3814592-602(หนาว (ช่าง)หนาวจัง ช่างหนาวใจ
อยากมีคนผิงไฟใกล้ๆกัน
มีผู้คนตั้งมากมาย รอบกายของฉัน
แต่ใครคนนั้น อยู่หนใด
*หนาวลม ห่มผ้าห่มก็พอจะคลายหนาว
แต่ฉันหนาว ที่หัวใจ
**อยากมีใครสักคน เคียงข้างในคืนเหน็บหนาว
แตะที่ไหล่เบาๆ ให้พออุ่นใจ
ไม่ต้องมีคำพูดสักคำ แค่กอดฉันไว้
เราจะผ่านคืนนี้ไป ด้วยกัน
ไม่มีผ้าห่มใด อุ่นใจเท่าอ้อมกอด
กอดคือผ้าห่ม ที่มีหัวใจ
หนาวลม ห่มผ้าห่มก็พอจะคลายหนาว
แต่ฉันหนาว ที่หัวใจ
**อยากมีใคร เคียงข้างในคืนเหน็บหนาว
แตะที่ไหล่เบาๆ ให้พออุ่นใจ
ไม่ต้องมีคำพูดสักคำ แค่กอดฉันไว้
บนทางชีวิต ที่เดียวดาย
คืนที่เหน็บหนาวใจ ขอแค่ใครสักคนไว้กอด
ฝนข้างนอกยังตกปรอยๆ บรรยากาศมืดมัว เสียงเพลงรักดังแผ่วๆ พร้อมกับเสียงกดแป้นคีย์บอร์ดเป็นพักๆ
ผมเงยหน้าขึ้นจากหน้าจอ ด้วยตอนนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมเป็นอะไร รู้สึกในใจมันโหวงๆ เสียงเพลงที่คลอเบาๆยิ่งทำให้ผมรู้สึกเหงาหงอยขึ้นไปอีก
ผมขยับมือออกจากแป้นพิมพ์แล้วค่อยๆหันหน้าไปหาผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ เค้าไม่ได้หันหน้ามามองผมเลยซักนิด วันนี้ทั้งวัน ผมกับเค้ายังไม่ได้คุยกันเลยแม้แต่คำเดียว ต่างฝ่ายต่างนั่งทำงานของตัวเองไป
แปลกจังทั้งๆที่อยู่ด้วยกันทุกวันเห็นหน้ากันทุกเมื่อ ตอนนี้ผมก็อยู่กับเค้า นั่งอยู่ใกล้ๆเค้า ได้ยินเสียงถอนหายใจเฮือกเป็นบางครั้ง พร้อมกับเสียงกดแป้นพิมพ์นานๆที แต่ทำไมผมถึงได้รู้สึกว่าเราห่างไกลกันเหลือเกิน ผมรู้สึกว่า ผมโดนเค้าทิ้งให้อยู่คนเดียวเพียงลำพัง
ขอบตาผมมันร้อนผ่าวๆเหงาจับใจ ผมอยากให้เค้าหันหน้ามาหาผม มามองผมซักนิด แล้วยิ้มให้ผมซักหน่อยผมคงรู้สึกดีขึ้น ผมนั่งมองหน้าด้านข้างของผู้ชายที่ได้ขึ้นชื่อว่าแฟนอยู่เงียบๆ รอให้เค้าหันหน้ามาหาผม
แต่รอแล้วรอเล่าจนน้ำตาผมมันหยดลงมาแล้ว เค้าก็ยังคงนั่งอยู่ในท่าเดิม ไม่ได้รู้สึกตัวเลยซักนิดว่าถูกผมจ้องมองอยู่
ผมขยับตัวลุกขึ้นอย่างแผ่วเบาแล้วเดินเข้าไปหาเค้าอย่างเงียบเชียบ เค้ายังคงนั่งเฉยเหมือนกับไม่รู้ถึงการมีชีวิตอยู่ของผม
น้ำตาผมมันยิ่งไหล ผมเดินเข้าไปด้านหลังเค้าก้มตัวลงแล้วสอดแขนเข้าไปโอบกอดรอบคอเค้า แล้วซบหน้าลงกับซอกคออุ่นๆ
“หือ เป็นอะไร” เค้าสะดุ้งน้อย ๆ
แล้วขยับมือมาลูบที่หัวผมเบาๆ ผมยิ่งสะอื้นหนักเข้าไปอีกผมไม่ตอบเค้า เพราะผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมเป็นอะไร ผมรู้แต่ว่า ผมเหงา ผมเศร้า ผมเสียใจ ซึ่งผมก็ไม่รู้อีกเหมือนกันว่าทำไม
“มานี้มา เป็นอะไรหน่ะหือ นายแตงโม” เค้าเอามือตะวัดรัดเอวผม
แล้วดึงให้ผมทรุดตัวลงนั่งบนตักเค้า ผมนั่งลงบนตักเค้าอย่างว่าง่าย แขนก็ยังโอบกอดรอบคอเค้าไว้ไม่ยอมปล่อย เสียงสะอื้นยังคงดังแผ่วๆอยู่ในลำคอผม ผมซบหน้าลงกับอกอุ่นๆของเค้าอีกครั้ง
เค้ายังคงเอามือลูบไล้ไปตามลำแขน เส้นผมของผมเบาๆ ลมหายใจอุ่นๆเป่ารดอยู่บนหัวนิ่มๆของผม
ผมรู้สึกดีขึ้นมาก แต่ก็ยังคงนั่งกอดเค้าอยู่อย่างนั้น เค้าก็ยังคงนั่งกอดผมไม่พูดไม่จาอะไร มีแต่ความอบอุ่นที่เค้าได้มอบให้ผมทั้งทางใจและทางเท่านั้นที่บอกผมว่า
เค้าไม่ได้หายไปไหน..ไม่ได้ทิ้งผมให้อยู่คนเดียว เค้ายังอยู่กับผม เมื่อไหร่ก็ตามที่ผมต้องการไออุ่น เมื่อไหร่ก้ตามที่ผมรู้สึก
อ้างว้างเดียวดาย แค่ผมเอื้อมมือไปหา แค่ผมเอ่ยปากเค้าก็พร้อมเสมอที่จะมาอยู่ข้างๆผม มาให้ความอบอุ่น มาอยู่ให้ผมสบายใจ
“คิดอะไรเรื่อยเปื่อยคนเดียวอีกแล้วหล่ะสิ..” คิมเอ่ยปากถามผมขึ้นมาเบาๆ
หลังจากที่อาการสะอื้นฮักๆของผมทุเลาเบาบางลงไปบ้างแล้ว ผมจึงพยักหน้างุดๆอยู่กับหน้าอกคิม
คิมไม่พูดอะไรผมได้ยินเพียงเสียงหัวเราะแผ่วๆจากลำคอคิมเท่านั้นเอง
“อืม..คงจะเหนื่อย งั้นเราพักสายตากันซักนิดดีกว่านะ” คิมพูดเหมือนขอคำปรึกษา
แต่เค้าก็ไม่ได้เปิดโอกาสให้ผมได้พูดอะไรออกไปคิมช้อนแขนใหญ่ๆของเค้าเข้าที่ตัวผมแล้วอุ้มผมจนตัวลอย
คิมพาผมเดินออกมายังห้องนอน..ค่อยๆว่างผมลงบนเตียงพร้อมกับตัวเค้าที่ค่อยๆนอนลงข้างๆผม คิมดึงตัวผมเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเค้าอีกครั้ง เค้ากอดผมไว้แน่นเหมือนกับจะบอกกับผมว่า
“หลับเถอะ พักซะ เราจะอยู่ตรงนี้กับนายไม่ไปไหน”
***************************************
วันเหงาๆ วันอาทิตย์ที่ 17 กุมภาพันธ์ 2551
หัวข้อ: [เรื่องเล่า]" - - คิมคิม - โมโม กระทู้เฉพาะกิจ2... (อ่าน 473216 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก