
พึ่งจะมีโอกาสได้อ่านเรื่องนี้อย่างจริงจัง แล้วเราก็ไล่ตามทันภายในสามวัน เพราะเจียดเวลาการทำโปรเจกแทบตายเพื่อจมาหาเวลาอ่านให้ได้ ตาแทบจะหลุดออกมากองนอกเบ้าตา ลงทุนไม่ได้หลับได้นอนมาสามวันเชียวนะ

อย่างแรกขอชมก่อนนะคะว่า เขียนได้โรแมนติกมากกกกก ตอนที่อ่าน นั่งอ่านไปพูดไป "ทำไมโรแมนติกจังว่ะ"อ่านทุกวันพูดทุกวันไม่รู้สิความรู้สึกมันบอกอย่างนั้นจริงๆ อย่างสอง การใช้ภาษาดูดีอ่ะ ไม่ค่อยมีคำผิด อ่านแล้วลื่นดี เพลินตา อันนี้ชอบมาก นานๆจะเจออย่างนี้สักเรื่อง เทคนิคการแต่งไม่ค่อยมากมายเข้าใจง่ายดี

ชอบปันกับมิคอ่ะ มันพากันฮามากหลังๆมากยิ่งฮา ยิ่งตอนที่อีมิคมันบอกจะลองเป็นเกย์ยิ่งฮา

ปันมันเกรียนมากกกกกกกกก เรื่องนี้ฮาเพราะสองตัวนี้จริง
ข้าวฟ่างกับแทน แหม คู่นี้เข้าร้องแรง ดุเด็ดเผ็ดมันส์เด็ดมาก
น้องเต้ยกะพี่คิว น่ารักอ่ะ เป็นคู่ที่มันหน่อมแน้มเป็นที่สุด แต่ก็ซึ้งที่สุดเหมือนกัน

กว่าจะรักกันได้ มันช่างยากเย็น นนน น
แต่พอรักกัน พี่คิว พี่คิว พี่คิว ฮ่าๆๆ เต้ยมันเรียกหาพี่คิวของมันตลอดดดด
มาถึงคู่พิศวาสขาดใจ ชายภูมิกับหนูพีม มันน่ารักกันตลอดดดดด ไม่รู้จะพูดอะไร ทั้งน่ารัก โรแมนติก ตลก แอบโหดนิดๆ รวมๆแล้วโอเค อ่านแล้วอบอุ่นเนาะ มันเต็มไปด้วยคำว่า"เพื่อน"และ"ความรัก" ถ้าขาดสองสิ่งนี้ไปชีวิตก็คง... ดูเหมือนนิยายเรื่องนี้กำลงัจะบอกเรา (มั้ง)
ปล.แอบสงสัย ทำไมไม่แต่งฉาก...คะคุณตาลลลลลลลลลล เอาสักนิดหน่อยพอกระชุ่มกระชวยก็ดีนะค้าาาาา ติดตรงนี้เรื่องเดียวนะเนี่ย ไม่งั้นจะให้เต็มร้อยเลย
ปล.สอง ไม่แปลกใจว่าทำไมนิยายเรื่องนี้ถึงได้รางวัลจากชาวเล้า

ขอบคุณนะคะ