เอาตอนแต่งงานของเนทกะมีนมาฝากจ้า อิอิอิ 
**************************************************
ก่อนวันที่ 17 เดือนกุมภาพันธ์
ผมมาถึงบ้านผมพร้อมกับมีนและป้ามีนก่อนวันงานสองวัน ที่บ้านผมต้อนรับมีนกับป้าอย่างดี คุณแม่ผมกับป้ามีนเข้ากันได้ดี ท่านทั้งสองคุยกันเรื่องงานของผมอย่างสนุกสนาน >.< ส่วนคุณพ่อผมก็ชวนมีนไปดูสวนในบิรเวณบ้านผมล่ะคับ (ไม่เข้าใจว่า คุยถูกคอกันตอนไหน มาคราวนี้ พ่อผมเรียกมีนว่า ลูกมีนด้วย !!!!)
ส่วนผมก็คลอเคลียอยู่ใกล้ๆ แม่จนน้องสาวกลับมาถึง มันบินตามหลังผมมาคนล่ะไฟล์ เพราะมันต้องขึ้นที่ดอนเมือง ส่วนผมขึ้นที่สุวรรณภูมิ เหลือน้องชายจะมาอีกวันตรงวันเสาร์พอดี
ตอนเย็น แม่ผมชวนป้ามีน แล้วพาผมกับมีนไปซื้อของข้างนอก จริงๆ คือพาผมกับมีนไปซื้อเสื้อผ้าที่แม่ผมเตรียมไว้แล้ว แม่ผมทำอย่างกะผมจะแต่งงานจริงๆ อะคับ เดี๋ยวติอย่างนั้น ชมอย่างนี้ ผมกับมีนก็ทำตามล่ะคับ ลองเสื้อผ้าอยู่หลายชุด มีนได้เสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาว เนื้อผ้าจะเป็นลายเส้นๆบางอะคับ มีนใส่แล้วหล่อจริงๆ ผมมองล่ะเขินเลย ส่วนผมก็เสื้อเชิ้ตแขนสั้นสีชมพูอ่อน ที่เลือกนี่ไม่ใช่ว่าผมถูกใจนะคับ แต่ถูกใจคนที่พามา ><’’’
ได้เสื้อผ้าตามต้องการ ก็ไปตลาดกันคับ เดินผ่านตลาดแวะที่ไหนโดนแซวตลอดว่าแม่ผมพาลูกชายหล่อๆสองคนมาเดินควง คุณนายก็ยิ้มแก้มปริสิคับ ยิ่งมีนตัวสูงๆ อยู่ด้วย เดินไปไหนจะเด่นมาก
กลับมาถึงก็เหนื่อยจะคับ อยากอาบน้ำแล้วนอนเลย แต่พอเข้าห้องตัวเอง แม่ผมบอกให้ผมกับมีนไปนอนห้องน้องชาย เพราะห้องผมโดนปรับเปลี่ยนใหม่หมด เข้าใจง่ายๆ คือทำเป็นห้องหอ >o< อะไรเนี่ย !!!
ต้องทำตามนั้นคับ คนแก่เขาถือ แล้วน้องชายกลับมาผมจะไปนอนไหนล่ะ?
น้องสาวผมมาบอกผมที่หลังด้วยคับ ว่าตอนผมเข้านอนหลับไปแล้ว พ่อกับแม่มาแอบดูผมนอนด้วยคับ!!
วันนั้นเหนื่อยจากการเดินทาง พอหัวถึงหมอนก็หลับ รู้อย่างเดียวคือมีนนอนกอดผมไว้
น้องสาวผมได้ยินพ่อกับแม่บ่นงุบงิบกันคับ ประมาณว่าคิดถูกแล้วที่ไม่คัดค้านที่ผมกับมีนคบกัน ไม่เคยเห็นผมนอนหลับสนิทแบบนี้มาก่อน ถึงผมจะเป็นยังไงก็คือลูกอะคับ เห็นผมมีความสุขพวกท่านก็มีนความสุขไปด้วย
วันที่ 17 เดือนกุมภาพันธ์
ผมตื่นขึ้นด้วยเสียงปลุกของมีน
มีนบอกว่า ทุกคนในบ้านตื่นหมดแล้ว กำลังจัดเตรียมงานอยู่ข้างล่าง ผมก็งัวเงียอยู่แป๊บนึง ก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำ
น้องสาวผมขึ้นมาบอกว่า ให้แต่งตัวแล้วรออยู่ในห้องไม่ต้องลงไปทั้งผมและมีนก็นั่งรออยู่นาน
แม่ผมขึ้นมาบอกว่าใกล้ฤกษ์แล้วจะมาตาม วันนี้ทั้งแม่ผมและป้ามีนแต่งตัวสวยมาก น้องสาวผมด้วย
ตอนแรกคิดว่าจะจัดเป็นพิธีเล็กๆ แต่ดูแล้วว่าจะเล็กแล้วสินะ
จะบอกว่าตื่นเต้นไหม ก็ตื่นเต้นนะคับ ผมกับมีนตื่นเต้นมาก ทำอะไรไม่ถูกเลยคับ
เวลา 11 โมงเช้า น้องสาวผมขึ้นมาเรียก พาผมกับมีนลงไปข้างล่าง
พอผมลงไปถึงเห็นพ่อกับแม่และป้ามีนนั่งอยู่บนเก้าอี้รับแขก ญาติผมบางคนที่รู้เรื่อง จะนั่งเรียงกันตรงเก้าอี้ถัดๆ ไป มีเสื่อปูอยู่ตรงกลาง ที่มีพานใหญ่ๆ 2 ใบ ตั้งอยู่ตรงหน้าพ่อกับแม่ พอผมกับมีนนั่งลง
“ทำตามที่แม่บอกนะ” แม่ผมพูดขึ้นเมื่อผมกับมีนนั่งพับเพียบหันไปทางท่านทั้งสาม
“ฤกษ์ สะดวกแล้ว 11:19 นาที” ญาติผมที่นั่งอยู่ข้างๆ พูดขึ้น
“สิ่งของที่อยู่บนนี้ เป็นของรับไหว้หลานชายนะจ๊ะ” ป้ามีนพูดขึ้น แล้วหันมามองหน้าผม
แล้วท่านก็หยิบสายสิณ (คิดว่าน่าจะเรียกแบบนี้) ขึ้นมาจากพานอีกอัน
“แม่ณีขอรับหนูเป็นลูกนะจ๊ะ” ป้ามีนพูดขึ้นแล้วผูกข้อมือให้ผม
**ป้ามีนอายุมากกว่าพ่อกับแม่ผมจึงให้ท่านผูกก่อน
“ลูกมีนดูแลน้องด้วย รักน้องมากๆ ทำอะไรต้องคิดให้รอบคอบ อย่าเอาอารมณ์เป็นใหญ่ ” ป้ามีนหยิบสายสิณอีกเส้นผูกที่ข้อมือของมีน ทั้งผมกับมีนรับไว้
“ดูแลกันและกันรักกันตลอดไปนะจ๊ะ” ท่านลูบหัวผมกับมีนให้พรอีกครั้ง
ผมกับมีนขยับมาใกล้ๆ พ่อกับแม่ผม พ่อหยิบสายสิณมาผูกที่ข้อมือของมีนก่อน
“ป๊ะรับมีนเป็นลูก ขอบใจที่ดูแลลูกป๊ะในตอนที่ป๊ะไม่สามารถดูแลได้ ป๊ะรักลูกชายคนนี้มาก รักลูกของป๊ะให้มากๆ” ตอนนั้นเสียงพ่อผมสั่นๆ อะคับ
“ครับ” มีนก็ด้วยคับ เสียงสั่นมาก ตอบรับคำเดียว ส่วนผมน้ำตาไหลไปแล้ว
พ่อมหยิบสายสิณมาผูกข้อมือให้ผม
“ป๊ะขอพรจากสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่นับถือ ขอพรทั้งหลายคุ้มครองลูกชายคนโตของป๊ะด้วย ดูแลกันดีๆ อย่าดื้อกับพี่เขา” บรรยายอารมณ์ตอนไหนไม่ถูกคับ มันตื้นตันไปหมด
“ขอบคุณครับ” ผมกับมีนพูดขอบคุณ และก้มลงกราบที่เท้าพ่อ
“ม๊ะขอให้ลูกมีนรักลูกม๊ะไปนานๆนะ น้องยังเด็ก ดูแลและคอยสอนน้องแทนม๊ะด้วย”
“ส่วนลูกก็อย่าดื้อ ต้องรู้จักฟังและคิดตามพี่เขา รักพี่เขาให้เท่ากับที่พี่เขารักลูกนะ”
ผมกับมีนก้มลงกราบบนตักแม่ แม่ผมลูบศรีษะผมกับมีนเบาๆ “ต้องรักและเข้าใจกันตลอดไป”
จากนั้นญาติที่มาร่วมงานก็ผูกข้อมือและอวยพรให้ผม น้องชายและน้องสาวก็อวยพรให้ผมกับมีน
ชั่วโมงนั้น น้ำตาท่วมจอคับ ทั้งซึ้งทั้งตื้นตัน เป็นครั้งแรกที่ทั้งผมและมีนยิ้มพร้อมน้ำตาแล้วมีความสุขมากๆ
พอทำพิธีผูกข้อมือเสร็จ มีนก็หยิบกล่องเล็กๆ ขึ้นมา หันหน้ามาหาผม
ตอนนั้นผมไม่รู้จริงๆ ว่ามีนจะทำมาด้วย ในกล่องนั้น พอเปิดขึ้นมาคือแหวนเงิน 2 วง
มีนกราบขออนุญาตจากพ่อและแม่ผม หยิบแหวนขึ้นมาและสวมใส่นิ้วนางข้างซ้าย
“ผม นาย.....................ขอมอบแหวนวงนี้ให้นาย......................เป็นการแสดงความรักและความจริงใจ
ว่าผมรักเนทมาก และจะขอดูแลคนรักของผมตลอดไป” บอกไม่ถูกคับ ทั้งเขินทั้งอาย ตกใจ อึ้ง!!!
จนแม่พูดขึ้นว่าให้ผมหยิบอีกวนขึ้นมาสวมให้มีน
“ผม นาย...................ขอบมองแหวนวงนี้ให้นาย......................เพื่อแสดงถึงความรัก....และขอมอบ....ให้คนรักของผม....ดูแลผม....ตลอดไป” เป็นคำพูดที่ไม่เตรียมไว้นะคับ มันออกมาเอง แต่กว่าจะพูดจบ ลุ้นตัวเองจนเหนื่อย
จากนั้นน้องชายกับน้องสาวก็พูดขึ้นมาให้ผมหอมแก้มมีน ผมก็หอมไปทีนึง แล้วมีนก็หอมแก้มผมกลับ!!!!
พอหลังจากนั้น ทั้งพ่อแม่ ป้ามีน และญาติๆ ผมก็ให้ของขวัญกับผมและมีน แต่ผมไม่บอกนะคับว่าเป็นอะไรมั่ง เอาเป็นว่ามาตั้งตัวได้เลยคับ 555
ส่วนน้องสาวกับน้องชายผมสิ น้องสาวผมทำรูปวาดล้อเลียนผมกับมีนมาให้ ส่วนน้องชายผมทำตุ๊กตาเด็กผู้ชายสองคนจูบกันมาให้ผม ผมว่าของขวัญที่น้องผมให้มา น่าจะสลับกันมากกว่าคับ เฮ้อออ......น้องผม
จากนั้นก็เฮฮาปาตี้กันใหญ่ น้องชายผมทำข้างล่างให้เป็นห้องคาราโอเกะไปซะแล้ว
สนุกสนานกันจนถึงเย็น ก็ได้เวลาก๊งเหล้า ไม่ต้องไปที่อื่นให้เสียเวลา กินมันกันตรงนี้แหละ
รวมถึงพ่อกับญาติผมด้วยคับ
แล้วสิ่งที่ทำให้ผมอายมากๆ คือ มีนมันร้องคาราโอเกะ ร้องเพลงให้ผมอีกแล้ว
ร้องหลายเพลงด้วยคับ แต่มีอยู่เพลงที่เรียกเสียงตบมือให้คือเพลง…………
ไม่ว่าเธอจะเป็นของใครมาก่อน เคยผ่านมาที่ความช้ำใจ
ฉันไม่แคร์ว่าเธอเสียไปเท่าไหร่ จะคอยปลอบโยนหัวใจเธอ
เธออาจกลัวเรื่องราวที่เธอเคยผ่าน เกรงว่าฉันทำเธอเสียใจ
เธอก็เลยไม่พร้อมรักฉันคนใหม่ นั่นคือเหตุผลในใจเธอ
เลยบอกว่าเราไม่ควรจะรักกัน
ฉันจะไม่รับปาก ไม่อยากจะรับปาก จะให้หยุดรักคนดีอย่างเธอไม่มีทาง
ไม่อยากจะรับปาก เพราะจะไม่เสียใจ ที่ได้ร่วมใช้ชีวิตกับคนอย่างเธอคนดีที่สุด
ฉันคนนี้จะคอยลบรอยอดีต ทั้งชีวิตจะทำเพื่อเธอ
ไม่ว่าเธอจะมีหัวใจหรือเปล่า จะเอาชีวิตเป็นเดิมพัน
แต่อย่าบอกกันไม่ให้ฉันรักเธอ
ฉันจะไม่รับปาก ไม่อยากจะรับปาก จะให้หยุดรักคนดีอย่างเธอไม่มีทาง
ไม่อยากจะรับปาก เพราะจะไม่เสียใจ ที่ได้ร่วมใช้ชีวิตกับคนอย่างเธอคนดีที่สุด
เป็นงานแต่งงานที่เรียบง่าย และเป็นวันที่น่าจดจำของผมกับมีนไปอีกนาน หรือตลอดไป
สิ่งดีๆ ไม่ได้เกิดขึ้นกันง่ายๆ ถ้าเรามีโอกาส จงรีบทำมันซะ เพราะไม่รู้ว่าต่อไปข้างหน้าจะเป็นอย่างไร
อยากบอกแค่ประโยคเดียว จะไม่เสียใจ ที่ได้ร่วมใช้ชีวิตกับคนอย่างเธอคนดีที่สุด......
หัวข้อ: อย่าคิดว่าจะรัก...ได้ง่ายๆ....โดยคุณเนท (อ่าน 341874 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก