มาเฟียที่รัก กิ๊กรัก คุณชายตาโตPart 52 ( รัก...รักเธอทั้งหมดของหัวใจ ) You’re the shining stars brighten my life with hope
You’re the strength that support my life whenever I need.
เธอเป็นดาวในดวงใจ ส่องสว่างใสให้ความหวัง
เธอเป็นแรงพลัง ในทุกครั้งที่ฉันต้องการกำลังใจ
******************************************************
ในคอนโดสุดหรูชั้นบนสุดอันเป็นที่พักส่วนตัวของผู้บริหารระดับสูงสุดอย่างเคลวิน ตอนนี้กำลังมีดินเนอน์ฉลองของการคืนดีกันระหว่างผู้บริหารสุดหล่อกับสถาปนิคหนุ่มผู้กุมหัวใจนายใหญ่แห่ง KV Park ไว้อยู่หมัด อาหารและเครื่องดื่มถูกนำมาวางไว้บนโต๊ะญี่ปุ่นที่พรมหน้าโทรทัศน์จอแบนเครื่องใหญ่
ไม่มีแสงเทียนเพราะร่างบางไม่ค่อยชอบ ด้วยเหตุผลที่ว่าปาร์ตี้ใต้แสงเทียนจะไปมองเห็นอะไร เผลอๆ อาจจะควักลูกตากันกินแทนข้าวก็ได้ ร่างสูงถึงกับส่ายหัวในความไม่โรแมนติกของคนรัก แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะมีเทียนหรือไม่มีมันก็ไม่เห็นสำคัญเท่าไรนัก ถึงแม้จะเป็นโต๊ะญี่ปุ่นธรรมดา ๆ ไม่มีความโรแมนติกอย่างที่คู่รักคู่อื่นมักจะทำกัน แต่ร่างบางก็เอาผ้าลูกไม้สีหวานมาปูแล้วตามด้วยแจกันที่ถูกตกแต่งด้วยดอกกล้วยไม้สีที่ร่างบางชอบ เป็นดินเนอร์ที่น่ารักที่สุดเท่าที่เคลวินเคยพบมา
เสียงหยอกล้อของผู้ชายสองคนดังลอดมาจากในครัว แผ่นหลังบางยืนเคียงคู่กับแผ่นหลังหนา มองดูแล้วช่างอบอุ่นไปอีกแบบ ถ้าหากพนักงานระดับล่างมาเห็นบอสหัวเราะแล้วก็ยิ้มง่ายอย่างนี้คงเป็นเรื่องแปลกไม่หยอก ถึงแม้เดี๋ยวนี้ร่างสูงจะยิ้มทักทายพนักงานที่เดินขวักไขว่กันในบริษัทบ่อยๆก็เถอะ แต่เสือยิ้มยากก็ยังเป็นที่น่าเกรงขามสำหรับพนักงานทุกคน
“ฟาร์ วันนี้ทำพาสต้ากุ้งในครีมซอสแล้วกันเนอะ เคลอยากกิน” อาหารจานหลักที่ไม่ว่าจะได้ทานกี่ครั้งก็ไม่เบื่อ อาหารบ่งบอกถึงสัญชาติได้เป็นอย่างดี เคลวินชอบทานอาหารอิตาเลี่ยนที่ปรุงขึ้นจากแป้งเนย หัวหอม ชีส ซอส และเครื่องเทศหลายๆอย่างนี้ ร่างสูงทานอาหารไทยได้เป็นบางอย่าง เพราะถ้าขึ้นชื่อเป็นอาหารไทยแล้ว ย่อมมีรสเผ็ด จัดจ้าน คงความเป็นเอกลักษณ์อยู่แล้ว เคลวินทานได้เป็นบางอย่าง และร่างบางต้องเป็นผู้ลงมือแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น
“ครับๆ วันนี้ฟาร์ตามใจเคลแล้วกัน เครื่องปรุงมีครบอยู่แล้ว” ร่างบางหันไปบอก แล้วก็ได้จุมพิตที่ริมฝีปากมาเป็นของขวัญในการที่ทำตัวน่ารัก น่าใคร่ขนาดนี้ คนตัวเล็กเอามือมาตีแผ่นอกหนาอย่างเขินอายแล้วลงมืออาหารจานโปรดของร่างสูง
เครื่องปรุงทุกอย่างถูกเตรียมให้โดยเคลวิน เพราะฉะนั้นเพียงฟ้าเพียงแค่นำทุกอย่างลงผัดในกระทะและเครื่องเท่านั้น เคลวินมักจะคล่องแคล้วในเรื่องของอาหารประจำชาติตัวเองเสมอ แต่ถ้าวันไหนเขาทำอาหารไทย ร่างสูงจะเข้ามายืนเกะกะเสียมากกว่าที่จะมาช่วยหยิบจับของ
ร่างบางนำเส้นพาสต้าลงผัดกับเนื้อกุ้ง เมื่อสุกได้ที่ก็ใส่หอมใหญ่ กระเทียม ใส่ไวน์ขาวเล็กน้อยเพื่อชูรสให้ดีขึ้นกว่าเดิม ครีมสด และปรุงรสชาติด้วยเกลือ พริกไทย เป็นอันเสร็จ ร่างบางเรียกร่างสูงที่ยืนอยู่ด้านข้างมาชิมรสเผื่อจืดไป จะได้เพิ่มเกลือ ร่างสูงพยักหน้า ยิ้มหวานแล้วบอกว่าอร่อยแล้ว ร่างบางส่งยิ้มให้แล้ว ยื่นหน้าไปหอมแก้วสากของร่างสูง แล้วจัดพาสต้าใส่จานที่แต่งด้วยมะเขือเทศและใบหอม เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยร่างสูงก็ยกจานพาสต้าทั้งของตนและของร่างบางออกมาวางที่โต๊ะญี่ปุ่นด้านนอก
ข้าวของเครื่องใช้ในคอนหรูแห่งนี้มีเพียงฟ้าเป็นคนจัดการทำความสะอาด ร่างบางไม่ได้รู้สึกโกรธหรือไม่พอใจอะไรแต่อย่างใด กลับรู้สึกพอใจและสุขที่ได้ทำอะไรเล็กๆน้อยๆ ให้กับร่างสูงมากกว่า
ไม่มีห้องอาหารสวยหรู ไม่มีอาหารราคาแพงแสนเลิศรส มีแต่เพียงห้องรับแขกที่อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมน่าชวนกินของพาสต้าจานโปรดของร่างสูง เพียงแค่นี้มันก็เพียงพอสำหรับทั้งสองคนแล้ว ร่างบางเทไวน์ขาวใส่แก้วของร่างสูงหลังจากนั้นก็เทให้ตัวเอง ยกขึ้นชิบเล็กน้อยเพื่อชูรสอาหารให้อร่อยขึ้นไปอีก
“เคลขอโทษที่เคยโกหกฟาร์ ขอโทษที่คิดว่ามันอาจจะเป็นแค่เรื่องเล็กๆ เลยไม่ได้คิดถึงใจฟาร์ เคลสัญญาต่อจากนี้จะไม่ทำอีกแล้ว เชื่อเคลนะ” มือหนาเอื้อมมากุมมือบางของเพียงฟ้าแล้วบีบกระชับเพื่อแสดงให้เห็นถึงความจริงใจที่ร่างสูงมี ร่างบางยิ้มให้อย่างอ่อนแล้วเอาเอาบางอีกข้างขึ้นมากุมทับมือของร่างสูง
“ฟาร์หายโกรธเคลแล้ว ต่อไปฟาร์จะเข้มแข็งให้มากกว่านี้ เคลไม่ต้องเป็นห่วงฟาร์แล้วนะ” ความรู้สึกรักมักเปลี่ยนทิฐิและความโกรธได้ เช่นเดียวกับเพียงฟ้าที่หายโกรธเคลวินตั้งแต่ตื่นขึ้นมาเห็นหน้าครั้งแรกที่โรงพยาบาลแล้ว เป็นเขาเองที่ผิด ผิดที่ไม่ฟังเคลวินอธิบายให้รู้เรื่อง สรุปเอาเอง และสุดท้าย ตัวเองก็เจ็บไม่ต่างจากเคลวิน
อนุภาพของความรักมันรุนแรงจนน่ากลัว หากเมื่อใดที่เข้าใจกันและกัน ความสุขก็วนเวียนอยู่ไม่ห่างหาย แต่ถ้าเมื่อใดที่รักแปรเปลี่ยนเป็นทุกข์แล้ว มันก็ไม่ต่างไปจากไฟบรรลัยกันต์ ที่แผดเผาหัวใจไปแสบร้อนดั่งกับตกนรกก็ไม่ปาน
“ขอบคุณที่ฟาร์ยังอยู่ตรงนี้ ขอบคุณที่ไม่ทิ้งเคลไปไหนนะครับ ขอบคุณจริงๆ” ร่างสูงหาคำอื่นไม่เจอนอกจากคำนี้จริงๆ ขอบคุณซึ่งกันและกัน แสดงความรู้สึกให้อีกฝ่ายได้รับรู้ ว่าข้างในใจของเขานั้นมันอัดแอ่นไปด้วยความรักที่มีต่อร่างบางมากแค่ไหน
คำขอบคุณแทนที่ด้วยจุ่มผิตหวานหอม เรียวปากของทั้งสองคนแนบชิดกัน เป็นเพียงจุ่มผิตที่ขอบคุณซึ่งกันและกัน แค่นี้ก็ทำเอาหัวใจสองดวงเต้นไม่เป็นจังหวะเสียแล้ว
แค่มองตา มันก็สะท้อนไปถึงหัวใจแล้ว...
“ทานก่อนนะครับ แล้วหลังจากนั้นฟาร์ค่อยมากินเคลก็ได้”
“บ้าแล้วเคลวิน พูดอะไร” ดวงหน้าขาวขึ้นสีเข้มอย่างน่ารัก ทำเอาคนหล่อชักจะไม่อยากกินพาสต้าซะแล้ว อยากกินคนที่นั่งอยู่ตรงมากกว่า
ในระหว่างที่โลกทั้งใบของทั้งสองคนกำลังมีสีชมพู เสียงดังระรัวของกริ๊งหน้าห้องก็บ่งบอกถึงการมาของใครบางคน ร่างสูงลุกขึ้นไปดู และก็เห็นว่าใครที่กล้ามาขัดจังหวะคนกำลังมีความสุข
“ปู่!! มาได้ไงครับ” ร่างสูงเปิดประตูต้อนรับผู้อาวุโส เมื่อมองไปด้านหลังก็เห็นนิคและนิครอสมองมาอย่างขำๆ แต่ร่างสูงชักไม่ขำแฮะ
“เคลวิน ใครมาหรือ?” เพียงฟ้าลุกขึ้นตามออกมาดู และก็เห็นว่าผู้อาวุโสของเคลวินกำลังยืนนิ่งและมองมาที่เขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำว่า ขอโทษ ซึ่งนั่นก็ทำให้ร่างบางไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรว่าทำไมผู้อาวุโสอย่างปู่เบ็นที่เต็มไปด้วยความเย่อหยิ่งถึงส่งสายตาขอโทษมาให้
“พาฉันเข้าห้องหน่อยสิสกาย” ผู้อาวุโสทักร่างบางด้วยรอยยิ้มแล้วยื่นมือไปให้ ร่างบางถึงเดินเข้ามาประคองแล้วพากันเดินเข้าไปยังห้องรับแขกด้านใด นิคและนิครอสขอตัวออกไปรอด้านล่าง ร่างสูงจึงปิดประตูแล้วรีบตามเข้ามา
“กำลังดินเนอร์กันเหรอ ฉันมาขัดหรือเปล่า” ผู้อาวุโสนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่แล้วดึงข้อมือบางของเพียงฟ้าให้นั่งคู่ด้วยกัน เคลวินรีบเก็บของเข้าไปในครัว ผู้สูงวัยมองหลานตัวเองที่หยิบจับอันนั้นอันนี่อย่างคล่องแคล้วด้วยความแปลกใจ เลี้ยงมากับมือ ทำไมจะไม่รู้ว่าเคลวินเป็นคนอย่างไร แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าวิถีชีวิตของหลานรักได้เปลี่ยนไปหมดแล้ว
เมื่อก่อนเคลวินมันหยิบจับด้วยมือตัวเองเสียเมื่อไร ข้าวของทุกชิ้น ห้ามผู้อื่นแตะต้อง ห้องนอนและห้องทำงานส่วนตัวเป็นอาณาเขตส่วนตัวที่หวงห้าม ไม่ว่าผู้ใดก็ไม่สามารถเข้าไปได้ แม้กระทั่งนิคกับนิครอสก็ได้รับคำสั่งให้เข้าไปทำความสะอาดเพียงบางครั้งเท่านั้น
แต่สำหรับ ผู้ชายตัวบางคนนี้ กลับได้อภิสิทธิ์ทุกอย่างไป เจ้าตัวจะรู้หรือไม่ว่า ตัวเองเป็นคนสำคัญสำหรับหลานเขาแค่ไหน ผู้คนมากมายมีเยอะแยะ แต่เคลวินกลับไปเลือกผู้ชายด้วยกันมาทำเมีย ซึ่งนั่นก็ยากที่เขาจะยอมรับ แต่เพื่อความสุขของหลานแล้ว ปู่อย่างเขายอมสละก็ย่อมได้ แล้วเวลาจะเป็นเครื่องเยียวยาทุกสิ่งทุกอย่างให้ดาขึ้นเอง
“ฟาร์ เคลเอาพาสต้าใส่กล่องแล้วนะ ไว้หิวเมื่อไรก็เวฟร้อนก่อนทาน” ร่างสูงเดินเอาน้ำเปล่าออกมาให้คนเป็นปู่แล้วนั่งลงที่พื้นด้านล่างข้างๆเพียงฟ้า
นี่มันยอมแม้กระทั่งลงไปนั่งด้านล่างให้เมียนั่งด้านบนเลยอย่างนั้นเหรอ มันกลัวออกนอกหน้าไปแล้วนะ คนแก่เริ่มเห็นแววตัวเองตอนหนุ่มๆ ที่เกรงและกลัวคู่ชีวิตที่ล่วงลับไปแล้วอย่างมาตาริก้า สาวสวยในใจของเขา และย่าที่น่ารักของเคลวิน
“พวกเธอสองคนดูรักกันดีจังเลยนะ”
“......................................” ห้องทั้งห้องอยู่ในความเงียบ ร่างบางไม่รู้จะพูดอะไรออกไปเหมือนกัน ไม่รู้ว่าการมาของผู้สูงวัยครั้งนี้มาด้วยเรื่องอะไร ในใจนึกกลัวไปอย่างไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ แต่ก็เลือกที่จะนิ่งเงียบและรับฟังเฉยๆ
“ที่ฉันมาครั้งนี้ ก็เพราะอยากจะมาขอโทษเธอนะสกาย ที่เคยว่าเธอไปหลายๆเรื่อง แต่รู้ไว้เลยนะ ที่ฉันทำอยางนั้นมันมีเหตุผล ฉันต้องการให้เธอแข็งแกร่ง เพราะถ้าเธอเลือกที่จะอยู่ข้างเคลวินแล้ว เธอจะต้องแกร่งให้ได้ครึ่งหนึ่งของหลานฉัน เส้นทางของพวกเธอต่อจากนี้ไป มันไม่ได้โรยด้วยดอกกุหลาบ ฉันอยากให้เธอเข้มแข็งแล้วต่อสู้ไปกับเคลวิน ฉันฝากเขาไว้กับเธอแล้วกันนะ”
“คุณปู่ ผมไม่สัญญาจะผมจะสาบานต่อจากนี้ไปผมกับเคลวินจะเดินไปด้วยกัน ไม่ทิ้งกัน ร่วมทุกข์ ร่วมสุข เป็นเพื่อนคู่คิดเคียงคู่ไปกับเขา อาจจูกดูเกินจริงไป แต่ผมขอบอกไว้เลยว่า ความตายเท่านั้นที่พรากเราสองคนออกจากกัน”
น้ำเสียงหนักแน่นแววตาเต็มไปด้วยความรักและความมั่นใจ ทำเอาผู้สูงวัยอดปลาบปลื้มกับคำสาบานนี้ไม่ได้ น้อยคนที่จะกล้าสาบานเรื่องของความรัก เพราะหากเมื่อถึงทางตัน ความเจ็บและความชอกช้ำจะไม่ทำให้นึกถึงเวลาดีๆที่ทำด้วยกันมา
“ฉันรู้ว่าเธอต้องทำได้ ฉันรู้ว่าเธอไม่ทิ้งหลานฉันแน่นอน” ผู้สูงวัยยิ้มให้ทั้งสองคน เคลวินไม่พูดอะไรออกมา รู้แต่ตอนนี้มันตื้นตันไปหมด ความรู้สึกมากมายมันเอ่อล้นจนไม่สามารถแทนเป็นคำพูดได้
“ผมขอสัญญาและสาบาน ว่าผมจะมีแต่ฟาร์คนเดียวเท่านั้น เมื่อปู่ให้โอกาสเราทั้งคู่แล้ว ผมจะไม่ทำให้ปู่ผิดหวังแน่นอน”
หยาดน้ำตารินไหลออกมาจากดวงตากลมโตของเพียงฟ้า ไร้เสียงสะอื้น แต่มันเป็นน้ำตาแห่งความดีใจ มือบางกุมมือหนาเอาไว้อย่างต้องการส่งผ่านความรู้สึกให้กันและกันได้รับรู้ หากไม่มีใคร ก็ยังมีเรา ที่เคียงคู่กันไปอย่างนี้ ตราบชั่ววันที่ฟ้าสลาย
ผู้สูงวัยสวมกอดคนรักของหลานแล้วตบหลังไปมาอย่างให้กำลังใจและปลอบโยน เขาไม่ต้องการอะไรมากมาย ทรัพย์สิน เงินทอง ตอนนี้มันก็ใช้ไม่หมดแล้ว แต่สำหรับความสุขของหลานเป็นสิ่งที่ปู่อย่างเขานึกถึงเป็นเรื่องสุดท้าย และเกือบจะทำให้วิมานของทั้งสองคนล่มไม่เป็นท่า หากแต่ความเข้มแข็งก็ทำให้ทั้งสองคนฟันฟ่าอุปสรรคและความกีดกันทุกอย่างไปอย่างสวยงาม ขอบคุณเพียงฟ้าที่สอนให้เคลวินหลานรักได้รู้จักกับคำว่า “รัก”
“ปู่รอฟาร์ทำอาหารก่อนนะครับ อย่าเพิ่งกลับ เดี๋ยวฟาร์จะทำพาสต้าเพิ่มอีก รอสักครู่นะครับ” ร่างบางพูดเสร็จก็พุ่งเข้าครัวทันที ทำเอาสองปู่หลานมองตามอย่างยิ้มๆ และเมื่อไร้ร่างบางของเพียงฟ้าแล้ว ห้องรับแขกก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง
ร่างสูงนั่งพิงโซฟาอยู่ด้านล่างาแล้วเหยียดขายาวอย่างสบายอารมณ์ ทำเอาคนเป็นปู่มองแล้วอดที่จะแขวะไม่ได้
“ยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่เลยนะ มีความสุขล่ะซิ” มือหยาบกร้านตามกาลเวลาพุ่งเป้าหมายไปยังหัวทุยสวยของเคลวิน
“โอ๊ย!!! ปู่มาตีผมทำไมเนี่ย ก็คนมันมีความสุข ปู่จะให้ผมร้องไห้หรือไง” สายตาคมเข้มมองเข้าไปยังโซนห้องครัวด้วยสายตาเหม่อลอย เพราะความรักบังตา
“ฉันหมั่นไส้ เหอะๆ อย่าคิดว่าแกจะได้อยู่อย่างสงบสุข เพราะฉันจะให้สกายไปดูงานที่อิตาลีกับฉัน”
“ห๊ะ!!!!!!!!! ปู่ว่าอะไร ไหนปู่สนับสนุนผมกับฟาร์แล้วไงครับ แล้วปู่มาจับเราแยกทำไมเนี่ย”
“ฉันยอมรับแล้ว แต่ฉันอยากให้หลานสะใภ้ฉันเก่งกว่านี้ ได้ข่าวว่าจบสถาปัตมาแล้วจะเอาอะไรที่ไหนไปช่วยแกทำงาน ไปต่อบริหารที่โน้นก็แล้วกัน จะได้กลับมาช่วยกันทำงาน”
“ที่ปู่พูดมันก็มีเหตุผล แต่ผมกับฟาร์เพิ่งจะใจตรงกันนะครับ แล้วไหนจะมีเรื่องให้เข้าใจผิดต่างๆนานาอีก ปู่จะให้เราแยกจากันแล้วเหรอ ผมยังไม่อยากให้หัวใจตัวเองไปอยู่ไกลๆหรอกนะ”
“นั่นมันก็เรื่องของแก เรื่องนี้สกายจะเป็นคนตัดสินใจเอง”
“ปู่นะปู่ ทำไมชอบแกล้งหลานตัวเองอย่างนี้ล่ะ”
“หึหึ ฉันเห็นแกยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แล้วหมั่นไส้ เหอะๆ ......ฟังนะเคลวิน แกกับสกายต้องดูแลกิจการทุกอย่างด้วยกัน แกทำคนเดียวไม่ไหวหรอกให้สกายมาช่วยน่ะดีแล้ว ไว้ฉันทำเรื่องเสร็จเมื่อไรฉันจะยกทรัพย์สินทุกอย่างให้สกายเป็นสินสอดแล้วกัน”
“ขอบคุณครับ ผมขอบคุณปู่จริงๆที่เลี้ยงผมให้มาเจอกับสกาย เขาเป็นชีวีตอีกครึ่งของผมเลยนะครับ”
“ฉันรู้แล้ว ตอนนี้ฉันมีหลานเพิ่มมาอีกคน อีกอย่างสกายเขาก็น่ารักดี”
สองปู่หลานคุยกันอย่างออกรส จนในที่สุดพาสต้าอีกจานก็ถูกนำออกมาเสิร์ฟด้วยเชพหน้าหวานอย่างเพียงฟ้า ร่างสูงพองแก้มให้ร่างบางพร้อมกับทำสายตาออดอ้อน ผู้สูงวัยถึงใช้มือหยาบกร้านตบไปที่แก้มของเคลวินอย่างหยอกๆ แต่ร่างสูงก็ไม่ละความพยายามที่จะให้ร่างบาง ก้มลงมาหอมแก้มเขา จนในที่สุดคนตัวเล็กก็ทนแรงต้านทานของความรักไม่ไหว ก้มลงไปจุ่มผิตแก้มสากของคนรัก 3 ทีซ้อน เมื่อได้สิ่งที่ต้องการร่างสูงก็เดินเข้าไปเอาจานพาสต้าที่ยังทานไม่เสร็จไปเวฟแล้วเอาออกมาทานร่วมกัน
“สกาย ฉันอยากให้เธอไปเรียนบริหารที่อิตาลี เธอจบมาเธอจะได้ช่วยงานเคลวินมันได้”
“แต่ปู่ครับ ฟาร์ว่าฟาร์ยัง เอ่อ......ไม่พร้อมที่จะไปตอนนี้”
“ฉันรู้ว่าเธอยังไม่อยากห่างจากเคลวิน แต่ฉันแค่พูดให้เธอเก็บไปคิด ไม่ได้ต้องการคำตอบตอนนี้” ร่างบางพยักหน้าเข้าใจ ร่างสูงก็เอาแต่นั่งมองหน้าแฟน
“ครับๆ ฟาร์จะเอาไปคิดดู” ผู้สูงวัยพยักหน้ารับแล้วก้มหน้าจัดการกับอาหารอิตาเลี่ยนตรงหน้า
แล้วดินเนอร์ธรรมดาๆของทั้งสามคนก็จบลงอย่างสวยงาม เคลวินเดินออกไปส่งปู่ตัวเองที่ด้านล่างเพราะนิคกับนิครอสรอดอยู่ด้านล่างอยู่แล้ว และเมื่อกลับขึ้นมา ก็เห็นว่าข้าวของทุกอย่างถูกเก็บเข้าที่แล้วเรียบร้อย ร่างสูงเดินเข้าไปยังห้องนอนก็เห็นคนตัวบางกำลังนั่งเขียนแบบเงียบๆที่โต๊ะเขียนแบบข้างเตียง
ผ้าเช็ดตัวถูกเตรียมไว้ให้แล้วเรียบร้อย รอแต่เพียงให้ร่างสูงเดินเข้าไปหยิบเท่านั้น เคลวินเดินเข้าไปหอมแก้มคนรักแล้วกลับมาหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไป แก้วน้ำเล็กๆมีแปรงฟีสันสีหวานสองอันไขว่กันอยู่ มองแล้วรู้สึกดีไปอีกแบบ เคลวินอาบน้ำและจัดการตัวเองในเวลาเพียงไม่นาน ก็นั่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมา ชุดนอนถูกเตรียมไว้รอที่ปลายเตียงเรียบร้อย
“ฟาร์อาบน้ำแล้วเหรอ”
“ยังเลย.......เอ่อ......เขาว่ากันว่า ต้องรอให้เอ่อ สามีอาบก่อนแล้วตัวเองค่อยอาบทีหลัง แต่!!!! เคลอย่างเพิ่งคิดไกลนะ ฟาร์แค่ทำตามที่แม่บอก”
“ยังไม่เป็นเลยนี่ครับ เอ๊ะ หรือว่าจะทำให้มันชัดเจนเอง”
“ไม่ต้องๆ มันยังไม่ถึงเวลา แล้ว เอ่อ......เคลอึดอัดไหม ที่ฟาร์ให้เคลที่ด้านนอก” คนถามทำตาปริบๆ ทำเอาคนมองอดที่จะชมว่ารักไม่ได้
“ไม่หรอกครับ ฟาร์ให้เคลแค่นี้ เคลก็พอใจแล้ว”
“แล้วแม่ฟาร์บอกอะไรมาอีก” ร่างสูงเดินไปซ้อนด้านหลัง แล้วก้มตัวสวมกอดคนรักผ่านเก้าอี้ ร่างบางหันกลับมาหอมแก้มสากที่อบอวลไปด้วยกลิ่นของโฟมล้างหน้า สูดกี่ครั้งก็ชื่นใจไม่น้อย
“ก็ เอ่อ.........ให้ตื่นก่อน แล้วนอนทีหลังสามี ทำอย่างนี้อย่าได้ขาดตกบกพร่อง ฮะๆ เคลมาจี้ฟาร์ทำไม”
“ก็ฟาร์น่ารักอ่ะ เคลทนไม่ไหวแล้วนะ ฮึ้ยยยยยยย หมั่นเขี้ยว” ใบหน้าคมหล่อซุกไซ้ซอกคอขาวเนียนของคนรักแล้วหอมไปมาอยู่อย่างนั้น ทำเอาคนตัวเล็กหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ ร่างหนาช้อนอุ้มร่างบางขึ้นมาแนบอกแล้วมุ่งหน้าไปยังเตียงนอน
“ฟาร์ตัวเหม็นนะเคลดูซิ ยังได้กลิ่นชีสกับหัวหอมอยู่เลย” ร่างสูงวางร่างบางลงบนเตียงอย่างนุ่มนวลแล้วตัวเองก็ล้มตัวลงนอนกอดก่ายคนตัวเล็กไว้กับตัวอย่างหลงใหล
“ไม่เหม็นหรอก กลิ่นฟาร์น่ะหอมจะตาย ยิ่งมีชีสผสมยิ่งแล้วใหญ่ ทำไมไม่มีน้ำหอมกลิ่นชีสนะ เคลจะได้ซื้อมาให้ฟาร์ฉีด มันต้องหอมมากแน่ๆ เอ๊ะ หรือว่าเคลจะตั้งบริษัทแล้วทำกลิ่นนี้ขึ้นมาแทน กลิ่นชีสซี่ By Sky โห เท่ห์ไม่หยอก”
“ฮะๆ จะบ้าเหรอเคล คิดอะไรเป็นเด็กไปได้ ตลกชะมัด” ร่างบางหัวเราะอย่างชอบใจแล้วก็สังเกตเห็นถึงแววตาอันไม่สบายใจของเคลวินและร่างบางก็รู้อีกด้วยว่า สาเหตุมันเพราะเรื่องอะไร
“เคลคิดมากเรื่องที่ปู่บอกให้ฟาร์ไปเรียนบริหารต่อเหรอ” ร่างสูงไม่ตอบ แต่กระชับอ้อมแขนให้แน่นยิ่งขึ้นไปอีก ใบหน้าคมเข้มกดลงที่ซอกคอหอมกรุ่นของร่างบางอย่างต้องการพักพิง
“อืม.......เคลอยากให้ฟาร์เรียน แต่เคลไม่อยากห่างฟาร์”
“ฟาร์ยังไม่ไปตอนนี้หรอกนะ เคลไม่ต้องคิดมากหรอก เดี๋ยวทุกอย่างมันก็เป็นไปในแบบของมันเอง”
“ถ้าไปเรียนที่โน้น ฟาร์อย่าเปลี่ยนใจนะ เคลไม่ยอมหรอก ฟาร์เป็นของเคล ใครหน้าไหนก็ห้ามทั้งนั้น”
“โหหหหหหหหหหห ฟาร์ยังไม่ไปเลยนะ สั่งซะแล้ว เอาไว้ไปเมื่อไร พิมพ์เป็นเล่มให้ฟาร์เลย เดี๋ยวจะเอาไปท่องที่โน้น”
“ฟาร์ คิดได้ไง งั้นเดี๋ยวเคลทำอย่างที่ฟาร์พูดดีกว่า ว่างๆฟาร์จะได้เปิดอ่านว่าอะไรเป็นอะไร หึหึ”
“เจ้าเล่ห์ตลอด ปล่อยฟาร์ได้แล้ ฟาร์จะไปอาบน้ำ นอนก่อนฟาร์ก็ได้นะ พรุ่งนี้มีงานเยอะนี่น่า”
“ครับๆ รีบอาบแล้ว กลับมานอนกอดเคลเร็วๆนะ เคลหนาวววววววววววววว”
“เวอร์ตลอด หึหึ ปล่อยเร้วววว ทำไมมือเหนียวอย่างนี้นะ”
“ไม่ได้เหนียวที่มืออย่างเดียวนะ น้ำอย่างอื่นก็เหนียว”
“เคลวิน!!!!!!!! ทะลึ่งแล้ว ปล่อยแลย ไม่ปล่อยออกไปนอนข้างนอกเลย”
โหประโยคคลาสสิค ที่ไม่ว่าจะเป็นเขาหรือไอ้ลีโอ ได้ยินเมื่อไรมักจะกลัวขึ้นมาทันที อะไรจะมีอานุภาพขนาดนั้น ฮ่าๆ
พักสายตาเถอะนะคนดี หลับลงตรงนี้ ที่ๆมีแต่เราสองคน
ผ่านเรื่องราวผ่านงานผ่านคน สับสนหลายความ บางเวลาต้องการสักคน
ไว้คอยปลอบใจ เข้าใจพูดคุย
ความรักเอย งดงามอย่างนี้ จนชั่วชีวี โหยหาความรักไม่เคยพอ
อยากให้เธอเคียงข้างอย่างนี้ บอกรักอีกที อยู่ใกล้กัน ตลอดเวลา
พักกาย พักใจ หลับตาฝันดี รักเอยรักที่ เข้าใจถึงกัน
*****************************************************************************
You and I together it`s just feels alrightรีบเอาลง เพราะอยากลงเรื่องใหม่ หึหึ สำหรับในตอนของเพียงฟ้า+เคลวิน แต่งขึ้นเพื่อเบรกอารมณ์หวานๆของคู่เจ้าพ่อกับอีหนู ไม่ได้ลงบ่อย เพราะไม่จริงจังเท่าไร ตอนของน่านน้ำก็เหมือนกันค่ะสังเกตว่ามาไม่บ่อย เพราะคนแต่งไม่ได้แต่งให้เป็นคู่เด่นค่ะ คนแต่งเน้นที่เจ้าพ่อ+อีหนูค่ะ เพราะฉะนั้นเลยไม่ได้อ่านสองคู่นี้บ่อยนัก
อีกไม่กี่วันข้างหน้าจะเอา
“บทนำ” ของ
“สะใภ้เถื่อน” ลงนะคะ ฝากด้วยนะ
ย้ำอีกรอบนะคะ เพราะกลัวจะไม่เข้าใจว่า
“สะใภ้เถื่อน” ไม่ได้มีเนื้อเรื่องเชื่อมโยงกับ
“มาเฟียที่รัก” ส่วนเรื่องน้ำซอส แพลนเอาลงอีกนานค่ะ รอกันก่อนนะคะ ในใจกะว่าจะเขียนเอาลงอย่างเดียว ไม่ยืดเยื้อให้เนื้อเรื่องมันไม่น่าอ่าน พ็อทวางไว้แล้วแน่นอน ตัวละครไม่ค่อยมาก แต่จะเขียนให้กระชับ เพราะอยากเอาเรื่องอื่นๆลงด้วย นิยายที่แต่งไว้ในสต๊อกเยอะมากๆ เพราะฉะนั้นต้องทยอยเอาลง แล้วรีบจบ ปั่นเรื่องใหม่ต่อ ฝากติดตามด้วยนะคะ
** มีคนถามรวมเล่มไหม ยังไม่มีแพลนที่จะทำค่ะ เพราะยังไม่แน่นอน กะว่าเขียนให้เซียนซะก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที 
ด้วยรักและขอบคุณ
Chocolate love ~
หัวข้อ: {มาเฟียที่รัก กิ๊กรัก คุณชายตาโต ] ตอนพิเศษ น้ำซอส+เดียร์ P.80 |10/พฤษภาคม/2555| (อ่าน 821668 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก