ผมรีบตรงดิ่งกลับห้อง เพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าทันทีหลังจากจัดการภารกิจประจำวันที่แลปเสร็จเรียบร้อยแล้ว......................รู้สึกแปลกๆอยู่เหมือนกันกับการต้องไปร่วมกิจกรรมกับคนที่ไม่คุ้นเคยอย่างนี้..............โดยเฉพาะการเข้าไปร่วมด้วยเหตุผลทางการเมืองแอบแฝง.............หุหุ.....
ผมขับรถเข้าไปจอดใต้ต้นชมพู่เจ้าประจำ เพื่อแวะรับน้องพรที่หน้าตึกวิทยาศาสตร์เช่นเคย.........ถือว่าห่างหายกันไปนานพอสมควรสำหรับเราสองคน..........
“หวัดดี่จ้ะพี่กั้ง” น้องพรกล่าวทักทายเสียงสดใสเมื่อมาถึงที่รถ..............จากสัมผัส ผมสามารถรับรู้ได้ถึงความอึดอัดใจของหล่อน..............คงหวงแฟนสินะ............ไหนว่ารักกันนักรักกันหนาไง.........แล้วจะมากลัวอะไรกับผมกันล่ะ............ผมก็แค่มาแจมด้วยตามคำเชิญเฉยๆ........ไม่เห็นจะมีไรต้องให้น่ากลัวเลยสักนิดเดียว.............
“พวกนั้นมากันหรือยัง” ผมแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ถามถึงแฟนของหล่อน...............รู้สึกผิดนิดๆเหมือนกันนะว่าเรากำลังคิดจะทำอะไรเนี่ย............ดูหน้าตาเค้าก็บอกโต้งๆว่าไม่ได้มีความสุขกับการมาของเรา.........แล้วนี่เรายังจะมาแสร้งตีสีหน้าระรื่นได้ยังไงกัน...........แต่ไหนๆก็มาถึงขั้นนี้แล้ว............ก็ตามน้ำไปแล้วกัน..........
“เค้าจะตามมาทีหลัง เราไปตีกันก่อน เดี๋ยวน้องจะช่วยฟื้นเบสิคให้พี่กั้งเอง” .........เป็นความคิดที่ดีไม่เลวเลย..........ผมไม่ได้ตีเทนนิสนานแล้ว.............คงต้องมาเริ่มใหม่หมดเลย........ระหว่างขับรถ ผมแอบลอบสังเกตุดูสีหน้าน้องพร...........วันนี้หล่อนไม่ร่าเริงเหมือนเคยเลย........ดูบึ้งตึง และซ่อนความกังวลเอาไว้ยังไงก็ไม่รู้....................เหมือนคนมีอะไรในใจกระนั้น...........ก็หล่อนเป็นคนชวนผมมาเองอ่ะ..........แล้วจะมานั่งทำหน้าตาแบบนี้ใส่ผมน่ะเหรอ...........มันไม่ยุติธรรมนะ.............
หลังจากที่เราซ้อมน็อคลูกกันมาได้ซักพัก............ผมก็ค้นพบว่า มันไม่ง่ายเลยกับการที่จะฟื้นทักษะเก่าๆให้กลับคืนมาในเวลาอันสั้น.........ผมคงต้องเริ่มจากการไปหัดน็อคบอร์ดใหม่จนกว่าจะคล่อง.........ซึ่งคงต้องใช้เวลานานอีกหลายวัน...........และผมก็รู้ดีว่าผมไม่มีความอดทนมากพอขนาดนั้น...........ไหนยังจะมาเป็นส่วนเกินในกลุ่มนี้อีก เพราะเนื่องจากว่าเค้ามีกันครบสี่คนอยู่แล้ว..........เมื่อคิดได้ดังนั้นผมจึงแอบถอดใจตั้งแต่น้องอาร์ยังไม่ทันได้มาถึงด้วยซ้ำ..........อีกอย่างผมเองก็ไม่ได้อยากจะให้น้องพรต้องมาเสียความรู้สึกมากไปกว่านี้อีกแล้ว.............พอเห็นความลำบากใจที่แสดงออกมาจากใจของเค้าจริงๆ ผมถึงได้รู้ว่าความคิดที่จะแกล้งคนอื่นแบบนี้มันไม่สนุกเอาเสียเลย............
อาร์กับเพื่อนมาถึงในอีกครึ่งชั่วโมงถัดมา...........หนึ่งในนั้นเป็นคนที่น้องพรสงสัยว่าอาจจะเป็นคู่ขากับอาร์..........แต่หล่อนยังหาข้อพิสูจน์ไม่ได้ ณ ตอนนี้
“หวัดดีครับพี่กั้ง” อาร์และเพื่อนของเค้ายกมือไหว้..........ผมพยักหน้ายิ้มตอบ........รู้สึกไม่ดีเลย อยากจะกลับแล้วอ่ะ...............
“พี่กั้งเล่นมั้ยครับ” อาร์หันมาถามหลังจากที่พวกเค้าน็อคลูกกันจนได้ที่แล้ว............ผมสังเกตเห็นว่าน้องพรมีสีหน้าบึ้งตึงอย่างเห็นได้ชัด............หล่อนไม่ได้แสดงความเป็นเจ้าบ้านที่ดีกับผมเลย.......ทั้งๆที่ในกลุ่มนี้ผมสนิทและรู้จักกับหล่อนเพียงคนเดียวเท่านั้น..........คงจะหึงจนหน้ามืดสินะ........หึหึ.....
“ไม่ดีกว่า พี่เล่นไม่ได้เรื่องเลย ตามสบายเถอะ” ผมปฏิเสธ.......แล้วหันไปน็อคลูกกับผนังเล่น...........
พวกเค้าตีเทนนิสกันอย่างสนุกสนาน..........ในขณะที่ผมกำลังเบื่อสุดขีด...........พลางนึกก่นด่าตัวเองในใจว่ามามัวทำบ้าอะไรอยู่ที่นี่............ผมน็อคลุกเล่นสลับกับหยุดมายืนดูพวกเขาเล่นบ้างเป็นระยะ............น้องอาร์ดูดีไม่เลวเลยตอนอยู่ในชุดนักกีฬา..............ท่วงท่าและลีลานับว่าน่ามองในยามเทิร์นลูกกลับไปยังฝั่งตรงข้าม.............ผมยืนพิจารณาดูเค้าเพลินๆจนสายตาเหลือบไปปะทะกับใบหน้าที่บึ้งตึงและแบกความทุกข์ของน้องพร.............จึงหันกลับมาน็อคลูกเล่นกับผนังต่อ............
“ตุ๊บ..........” อะไรบางอย่างลอยมากระแทกที่ศรีษะผมเบาๆ............ผมหันไปดูยังที่มา ถึงได้รู้ว่าที่แท้ลูกเทนนิสกระเด็นออกจากสนามมาโดนนั่นเอง............ทุกคนในสนามหน้าซีดขอโทษขอโพยกันใหญ่............ผมยิ้มแห้งๆ ก่อนจะเดินไปเก็บลูกโยนคืนไปให้.............สงสัยพระเจ้าคงจะไม่เข้าข้างคนเลวแบบเรากระมัง..........อิอิ.............
ผมเดินไปเดินมาข้างสนามเหมือนคนไร้ประโยชน์จนพวกเค้าเล่นเสร็จและชวนกันกลับ..........น้องพรไม่ได้มีท่าทีว่าจะชวนผมกลับเลย............ผมจึงแสร้งทำเป็นเฉยอยู่.........ดูซิว่าเจ้าหล่อนจะทำยังไง.........จากหางตาผมเห็นน้องอาร์ทำท่าละล้าละลัง........ก่อนจะเดินไปพูดอะไรกับน้องพรสองสามคำ...............
“พี่กั้งกลับกันเถอะ”...........หึ..........ในที่สุดหล่อนก็เดินมาเรียกผมจนได้.........ผมทำทีเป็นเพิ่งรู้ว่า ทุกคนจะกลับแล้ว............จึงหันกลับไป เก็บของแล้วเดินตามคนอื่นๆออกไป.............
ผมกับน้องพรตกลงว่าจะไปหาอะไรกินกันต่อ..............เราจึงขับรถตระเวนไปแถวๆย่านหลังมหาวิทยาลัย...................หล่อนคงจะเคืองผมไม่น้อย...........ผมจึงไม่พูดอะไรมาก...........แต่จะว่าไปแล้ว ผมยังไม่ทันได้ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ.............หล่อนซะอีกที่ร้อนตัวทำเป็นแม่ไก่กางปีกปกป้องลูกเจี๊ยบ................
“พี่กั้ง.........น้องแอบเคืองพี่กั้งอยู่นะ”..........อ้าวเวร............แล้วจะมาเคืองฉันเรื่องอะไรกันละเนี่ย...........ผมคิดในใจ..........
“ทำไมล่ะ”.........ผมทำทีถาม............อยากจะรู้นักว่าหล่อนจะพูดอะไรออกมา..........
“ก็ไอ้อาร์น่ะสิ มันแสดงท่าเป็นห่วงพี่กั้งโอเวอร์” เอาล่ะสิ.........ว่าแล้ว
“เหรอ.........ทำไมล่ะ” ผมยังคงไก๋ต่อ.........
“ก็มันบ่นให้น้องตลอดเลยว่า ทำไมไม่ให้พี่กั้งเล่นมั่ง ชวนเค้ามาแล้วก็ไม่ให้เล่น.......บ่นอยู่นั่นแหล่ะ........พอตอนจะกลับมันก็มาบอกให้น้องไปเรียกที่กั้งกลับด้วย”.......หล่อนบ่นเสียยืดยาว.......รวมความแล้วว่า หึงนั่นเอง..............
ผมไม่ได้แสดงความเห็นอะไรต่อ นอกจากยิ้มเฉยๆ............มันจะว่ายังไงฉันก็ไม่สนหรอก......เพราะว่าฉันจะไม่มาเล่นกับแกอีกแล้ว.........สู้ไปเดินชอปปิ้งยังจะสนุกกว่า.......ผมคิดในใจ........
จากเหตุการณ์ในครั้งนี้ผมได้เรียนรู้ตัวเอง.........และได้บทเรียนบางอย่าง..........ผมรู้ตัวเองดีว่า จริงๆแล้วผมไม่ได้มีนิสัยคิดจะไปแย่งของใคร........เพียงแต่อาจนึกสนุกอยากเข้าไปแหย่เล่นเท่านั้น...........เนื่องจากในใจผมนั้นมีนัทอยู่เต็มทุกห้องแล้ว..........และคนอย่างผมจะไม่มีวันประพฤตินอกใจคนที่ขึ้นชื่อว่าแฟนเป็นอันขาด..........
แต่ถึงยังไงผมก็ยอมรับว่าการได้แกล้งอ่อยแฟนของคนใกล้ตัวนั้น มันเป็นความสนุกและตื่นเต้นดีจริงๆ...........ถึงอย่างไรที่ผ่านมานั้น ยังไม่เคยมีใครแสดงความทุกข์ร้อนให้ได้เห็นมากเท่าน้องพร............อย่างมากก็แค่เพียงประชดประชันกันเล่นแค่พอหอมปากหอมคอเท่านั้น..............ผมจึงไม่มีโอกาสรู้เลยว่าความสนุกของเรามันทำให้คนอื่นต้องร้อนใจ ไม่เป็นสุข........การไปยุ่งกับของรักของหวงของคนอื่นนั้น...........มันไม่ใช่เรื่องตลกเลย.............
บางครั้งนิสัยผมก็ชอบทำอะไรตามอำเภอใจตัวเองเหมือนเด็กๆที่ไม่รู้จักยั้งคิด............ครั้งนี้จะเป็นบทเรียนสำหรับผมไปอีกนาน..........ผมไม่อยากให้น้องพรต้องเกลียดผมทั้งๆที่ผมไม่เคยนึกอยากจะได้แฟนหล่อนจริงๆเลย............ถ้าผมชอบเค้าจริงๆแล้วลงทุนไปแย่งก็ว่าไปอย่าง...........เพราะฉะนั้นผมจะไม่มาเล่นเทนนิสอีกต่อไป.............นี่ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่น้องพร ผมอาจจะโดนตบไปแล้วก็ได้นะ.........อิอิ.........
ว่าแต่..........มันก็สนุกดีนะเวลาเห็นคนหึงอ่ะ................อย่าพึ่งด่านะ...........ผมแค่พูดเล่นเฉยๆ.....อิอิ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
