จอมไตรซีรี่ส์-คนมืดมนที่หลงรักคุณหมดใจ[ไม้♥กลอน] by JUPJIB เปิดจองหนังสือ p.46
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: จอมไตรซีรี่ส์-คนมืดมนที่หลงรักคุณหมดใจ[ไม้♥กลอน] by JUPJIB เปิดจองหนังสือ p.46  (อ่าน 530382 ครั้ง)

ออฟไลน์ benben

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 61
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
 :m15: :m15: :m15:เค้าสงสารกลอนอ่ะ ชิวิตรันทด  :กอด1: :กอด1: เป็นกำลังใจให้คนแต่ง

everytime

  • บุคคลทั่วไป
อี่คุณไม้ผุ ทิ้งน้องกลอนให้เจออย่างนี้ได้งัยย


ว่าแต่กลอนชอบเด็กหรอ อิอิอิ

teerasak

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ panari

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 534
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-1
พระเอกเรื่องนี้ใจร้าย ย ย  :o12:ให้กลอนหนีไปซบอกคนอื่นดีกว่า

ออฟไลน์ nolirin

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +274/-5
มาแล้วจ้า
--------------------------


Title : จอมไตรซีรี่ส์-คนมืดมนที่หลงรักคุณหมดใจ
Chapter : 7

หลังจากคุณตำรวจกลับไป คุณไม้ก็ไล่ผมไปอาบน้ำ ส่วนตัวเองลงไปเอาของในรถ ระหว่างที่ผมอาบน้ำ ผมก็คิดว่าออกมาคงโดนคุณไม้สมน้ำหน้าเรื่องโจรเมื่อคืนแน่ๆ

แต่กลับไม่ไปเป็นอย่างที่ผมคิด พอผมอาบน้ำเสร็จผมกับคุณไม้ก็ลงไปทำกับข้าว คุณไม้ไม่พูดเรื่องเมื่อคืน เรียกว่าแทบจะไม่พูดอะไรเลยมากกว่า ในระหว่างที่ลงมือทำกับข้าวคุณไม้ก็ยังนิ่งเหมือนคิดอะไรอยู่ตลอดเวลา ผมเองได้แต่มองเพราะว่าไม่รู้จะพูดอะไรดี

“ขอโทษนะ”
อยู่ๆคุณไม้ก็พูดขึ้นมา เล่นเอาผมผงะเล็กๆ

“ฉันไม่น่าทิ้งนายไว้ที่อันตรายขนาดนี้คนเดียวเลย”
คุณไม้พูดทั้งๆที่ยังก้มหน้าก้มตาทำโน่นทำนี่ ไม่มองหน้าผมสักนิด นี่เขารู้สึกผิดจริงรึเปล่าเนี่ย

“ไว้พรุ่งนี้จะพากลับนะ”
พูดจบก็ลุกเดินออกไป ไม่ทำไอ้ที่ทำอยู่ต่อแล้ว

ผมยังงงไม่หายว่าคุณไม้มามุขไหน ได้ยินเหมือนเสียงอะไรกระทบต้นไม้จึงตามมาดู
แล้วก็ต้องรีบวิ่งไปห้ามตนตัวโตเร็วจี๋ คุณไม้กำลังใช้กำปั้นชกกับตนไม้อยู่ ไอ้ต้นไม้คงไม่เป็นไรหรอก แต่เลือดที่เริ่มซึมออกมาจากมือคุณไม้นี่สิ

“คุณทำบ้าอะไร”
ผมคว้ามือคุณไม้มายึดไว้ นี่เขาเกิดบ้าอะไรขึ้นมา เรื่องอะไรเขาต้องมาทำร้ายตัวเองแบบนี้ด้วยเล่า
คุณไม้ไม่ตอบ แต่ก็หยุดมือแต่โดยดี

“บ้าอะไรเนี่ย”
ผมบ่นคนเดียวในขณะที่ลากคุณไม้ขึ้นบ้านมาทำแผล คุณไม้เดินตามมาเงียบๆแต่มือที่ผมเป็นคนจับไว้ในตอนแรกกลายเป็นคุณไม้ที่จับมือผมไว้แน่นแทน ผมลอบมองหน้าคุณไม้ ก็เห็นว่าตีสีหน้าเครียดเหมือนเดิม ถึงไม่ค่อยเข้าใจแต่ก็ไม่กล้าถาม

หลังจากทำแผล ผมกับคุณไม้ก็กินข้าว แล้วจากนั้นก็ว่าง ผมก็ทำความสะอาดบ้านและจัดข้าวของที่กระจุยกระจายเพราะโดนรื้อค้น คุณไม้เองก็ช่วยบ้างในตอนแรก แต่หลังๆกลับนั่งดูผมเก็บซะงั้น ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก แต่การทำงานไปโดยที่มีคุณไม้จ้องเอาๆแบบนี้มันกระอักกระอ่วนยังไงไม่รู้ พอจะหันไปต่อว่า ก็กลับไปเจอหน้าเครียดๆของคุณไม้เข้าเลยไม่กล้าเอ่ยปากอะไร
......................................................................

และแล้วช่วงเวลาที่ผมลำบากใจที่สุดก็เริ่มขึ้น เมื่อถึงเวลาที่ต้องนอน และในบ้านมีเพียงเตียงขนาด 5 ฟุต เตียงเดียว ที่นอนก็ไม่มีอีก ผ้าห่ม หรือหมอนก็ยังไม่มีอีกชุดเลย

“เดี๋ยวผมนอนข้างนอกเอง”
ผมอาสาแต่ก็เจอสายตาห้ามจากคุณไม้ซะก่อน

“นอนในห้องด้วยกันนั่นล่ะ”
ผมเองก็ยังกลัวๆเหตุการณ์เมื่อคืนอยู่เลยยอมตกลงแต่โดยดี

“นายนอนบนเตียงละกันเดี๋ยวฉันนอนพื้นเอง”
ผมน่ะก็อยากจะตอบตกลงอยู่หรอก แต่ว่านะ ผมกับคุณไม้เป็นผู้ชายเหมือนกัน แถมผมอายุมากกว่าอีกต่างหาก แล้วทำไมต้องมาทำเหมือนผมเป็นผู้หญิงด้วยเล่า ผมขึ้นเตียงแล้วขยับตัวไปจนชิดขอบเตียงข้างหนึ่ง

“ขึ้นมานอนด้วยกันก็ได้ครับ ผมไม่อยากเอาเปรียบ”

ผมพูดแล้วเชิดหน้าไปทางอื่น คุณไม้ยิ้ม เป็นรอยยิ้มครั้งแรกของวันที่ผมได้เห็น ก็ทั้งวันคุณไม้ทำหน้าเครียดตลอดเลยนิ่ ผมนอนโดยหันหน้ามาทางคุณไม้ ไม่อยากหันมาหรอก

แต่ก็รู้สึกว่าถ้าหันหลังให้มันกังวลยังไงไม่รู้ พอหันมาทางนี้เลยต้องแกล้งหลับตาอยู่ตลอดเวลา คุณไม้เองก็หันมาทางเดียวกัน เตียงแคบๆผู้ชายสองคนนอนด้วยกันแบบนี้ น่าอายชะมัด ผมแอบลืมตาขึ้นมอง ใบหน้าคุณไม้อยู่ห่างไปไม่ถึงคืบ ผมรีบหลับตาลงเหมือนเดิม หัวใจมันเต้นตึกตักจนกลัวว่าคุณไม้จะได้ยิน

แต่ในขณะที่ทุกอย่างเงียบสงบ เสียงกุกกักข้างนอกก็ดังขึ้นอีกครั้ง ผมแทบจะลุกขึ้นนั่งทันที แต่คุณไม้ก็กดตัวผมไว้ก่อน และทำมือเป็นสัญญาณให้เงียบ เหมือนย้อนกลับไปเมื่อคืนวานอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ต่างไปตรงที่ผมไม่ได้อยู่คนเดียว

“อยู่ตรงนี้นะ”
คุณไม้ลุกจากที่นอนอย่างเบา และตรงไปทางประตู ผมอยากจะห้ามแต่ก็ไม่มีเสียงใดๆลอดออกมา ในมือคุณไม้มีปืนพกหนึ่งกระบอก แต่แค่คุณไม้คนเดียวจะไปสู้กับคนพวกนั้นได้ยังไง

คุณไม้เปิดประตูเบาๆและอาศัยความเงียบออกไปข้างนอกโดยที่คนพวกนั้นไม่รู้ ผมไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นข้างนอกนั้น แต่หลังจากคุณไม้ออกไป ทุกอย่างก็เงียบ แล้วอยู่ๆก็มีเสียงปืนดังขึ้นหนึ่งนัด
 
ผมไม่สนใจ ไม่นึกกลัวอะไรอีกแล้ว แค่คิดว่าคนที่โดนยิงอาจเป็นคุณไม้ เท้าผมมันก็พาออกมาข้างนอกและตรงไปทางเสียงปืนอย่างรวดเร็ว ภาพที่ผมเห็นคือคุณไม้พวกคุณตำรวจเมื่อเช้ากำลังล็อกคนที่ผมคิดว่าคงเป็นโจรไว้หมดทุกคน มีโจรหนึ่งคนนอนล้มอยู่โดยที่โดนยิงที่ขา

“ไม่เป็นไรนะครับ”
คุณตำรวจที่หันมาเห็นผมถามมาด้วยเสียงสบายๆ คุณไม้หันมาเห็นผมก็ปล่อยคนร้ายให้ตำรวจแล้วตรงมาหาผมทันที

“ออกมาทำไมน่ะ”
พูดไม่พูดเปล่ายังจับผมหมุนซ้ายหมุนขวาราวกับจะสำรวจความเสียหาย

“ผมได้ยินเสียงปืน”
ก็เลยออกมาตามหาคุณ ไม่ได้พูดประโยคหลังออกไป แต่ตาก็มองคุณไม้ว่ามีเจ็บตรงไหนบ้างรึเปล่า
 
“เอ้า หวานกันเข้าไป”
คุณตำรวจพูดแล้วหัวเราะ คุณไม้ก็ผละออกจากผมทันที คงกลัวเพื่อนเข้าในผิดล่ะมั้ง คุณไม้กลับไปจัดการกับคนร้ายต่อ ผมเลยได้แต่มองอยู่วงนอก แล้วอยู่ๆผมก็รู้สึกได้ถึงความแข็งของโลหะที่กลางหลัง

“ปล่อยลูกน้องกูเดี๋ยวนี้”
เสียงตะโกนดังข้ามหัวผมทำให้ทุกคนเงยหน้าขึ้นมอง หัวหน้าโจรเลื่อนปืนจากกลางหลังมาเป็นจ่อที่ขมับผมแทน

“ปล่อยซะถ้าไม่อยากให้ไอ้หมอนี่ตาย”
“ใจเย็นๆก่อน”
คุณตำรวจพยายามกล่อม แต่ดูจะไม่ได้ผม

ผมมองไปรอบๆตัว คุณไม่ทำหน้าเครียด คุณตำรวจเองก็เช่นกัน ก่อนหน้านี้ผมรู้สึกได้ถึงความไร้ประโยชน์ของตัวเองอยู่แล้ว แต่ว่าตอนนี้นอกจากจะไร้ประโยชน์ผมยังเป็นตัวถ่วงอีกต่างหาก ผมไม่อยากเป็นคนอ่อนแอหรอกนะ

ผมตัดสินใจกระทืบเท้าลงไปบนเท้าหัวหน้าโจรสุดแรง หัวหน้าโจรคลายมือที่รัดคอผมออก แล้วยูโดที่ได้เรียนมาก็ได้ใช้คราวนี้แหละ ผมจับแขนอีกฝ่ายได้แล้วจึงทุ่มข้ามหลังไป หัวหน้าโจรลงไปนอนกองบนพื้น ผมฉวยจังหวะเตะปืนไปทางด้านหลัง แล้วมองไปยังคนอื่นๆ แต่ทุกคนก็ยังไม่ไหวติง

“เอ่อ ไม่ใส่กุญแจมือหรือครับ”
และเหมือนเสียงผมจะทำให้คนอื่นๆได้สติ เพราะตำรวจขยับตัวมาใส่กุญแจมือทันที คุณไม้ปรี่เข้ามาจับสำรวจตัวผมอีกรอบ

“อย่าทำให้คนอื่นเขาตกใจนักซิ”
พูดไปด้วยหมุนตัวผมไปด้วย คุณตำรวจหัวเราะแล้วพูดว่าคนที่อาการน่าเป็นห่วงน่ะมันหัวหน้าโจรมากกว่า

หลังจากนั้นพวกตำรวจก็กลับไปโดยที่คุณไม้บอกว่าจะพาผมไปให้ปากคำพรุ่งนี้ ก่อนกลับคุณตำรวจเล่าว่ากะแล้วว่าพวกโจรต้องกลับมาที่นี้อีกวันนี้ จึงมาดักรอ คุณไม้เองก็รู้แต่ไม่บอกผมสักคำ ผมคิดฉุนๆ ถึงคุณตำรวจจะบอกว่า

“ไม้มันไม่อยากให้คุณคิดมาก”
แต่ผมก็คิดว่าไม่ใช่หรอก คงกลัวผมไปทำอะไรขัดขวางการจับโจรมากกว่า ใช่สิ ผมมันไม่ได้เรื่องนิ่ ไม่มีอะไรดีสักอย่าง
.........................................................
หลังจากนั้นเราสองคนก็กลับไปนอนอีกครั้ง คราวนี้ได้นอนจริงๆสักที ผมพยายามข่มตาหลับแต่มันก็ไม่ได้ผลใดๆ คุณไม้หลับไปแล้ว แต่ผมยังนอนลืมตาอยู่ ไม่อาจสงบใจได้จริงๆเมื่ออยู่ใกล้ๆคุณไม้แบบนี้

พอคิดว่าพรุ่งนี้ต้องจากที่นี้ไปแล้วก็รู้สึกเหงาๆยังไม่รู้ ผมพลิกตัวหันหน้ามาทางคุณไม้ ถึงจะไม่ได้จุดไฟ แต่แสงจันทร์แสงดาวก็ส่องให้เห็นใบหน้าคมเข้มที่นอนอยู่ข้างๆนี้ได้อย่างชัดเจน ผมอยากเอื้อมมือไปสัมผัสแต่ก็กลัวว่าจะทำให้อีกฝ่ายตื่น แล้วโวยวายใส่ผมได้ ผมไม่เคยเข้าใกล้เขามากขนาดนี้ หน้าเราห่างกันอยู่ไม่ถึงคืบแบบนี้ ผมขยับตัวเข้าไปใกล้ๆอีกนิด ปลายจมูกเกือบชนกันอยู่แล้ว ลมหายใจอุ่นๆของเขารินรดใบหน้าผม

ผมกลัวว่าเขาเองจะรับรู้สัมผัสลมหายใจของผมอยู่เหมือนกันเลยพยายามกลั้นหายใจไว้ แต่ก็ทำได้ไม่นานนัก ผมนอนมองใบหน้าตรงหน้าอยู่นาน ไม่รู้เหมือนกันว่าเผลอหลับไปตอนไหน

...................TBC...............................



อ้างถึง
ปล. writer น่ารักจัง ลงให้อ่านตั้งหลายตอน
เรื่องี้คุณ JUBJIB เป็นคนแต่งนะคะ แก้มทำหน้าที่โพสให้ค๊าาาาา

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-06-2010 17:12:48 โดย nolirin »

ออฟไลน์ iforgive

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-80
อ๊ะ  คุณตำรวจพูดแบบนี้  มี something นี่หว่า
แสดงว่าคุณไม้ต้องคิดอะไรกับกลอนบ้างแหละ
.....  เค้าอยากอ่านต่ออีกง่ะ

ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
มันต้องมีอะไรมากกว่านั้นแน่นอนเลยยยยยยย

ออฟไลน์ n2

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1777
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +113/-4

ออฟไลน์ Nabee

  • 너만 사랑해~♥
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1205
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +121/-3

อย่าบอกนะว่าคุณไม้ก็คิดอะไรกะกลอนเหมือนกันอ่ะ...อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก...อยากจะกรี๊ดให้บ้านพัง

แต่มันก็น่าคิดนะ...ถ้าไม่รู้สึกอะไรเลย จะมาห่วงมาใยกันทำไม จับพลิกซ้าย ตะแคงขวา หาว่าเป็นอะไรมั้ย โดนทำร้ายหรือเปล่า???

แบบนี้คุณไม้ต้องคิดอะไรบ้างแหล่ะ...แล้วไหนจะคำพูดของคุณตำรวจอีกหล่ะ...โอ้วววววววว...แบบนี้ค่อยลุ้นขึ้นหน่อย

ไอ่เราก็นึกว่าจะมีแต่ฝ่ายกลอนฝ่ายเดียวที่คิดไปชอบเค้า เห็นแบบนี้ฟันเฟิร์มได้เลยนะเนี่ย ว่าคุณไม้เองก็ต้อง ซัมติงรองกะกลอนเหมือนกันอ่ะ

อ๊ากกกกกกกกกกกก...อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ...ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น แล้วเมื่อไหร่คู่นี้เค้าจะหวานกันสักทีอ่ะ???...อยากอ่านอะไรหวาน ๆ บ้างอ่ะ...อิอิ


คุณแก้มคนสวยจ๋า...เค้าขออีกหลาย ๆ ตอนได้ป่ะ ^^~*

teerasak

  • บุคคลทั่วไป

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ fuku

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4479
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +462/-20
ให้คะแนนเพิ่มนิดนึง แต่ไม่อภัยให้ที่ชอบทำไรรุนแรง แบบไม่คิดถึงกลอนอ่ะ

ขอบคุณคุณ JUBJIB กับ คุณnolirin ที่โพสค่ะ

ออฟไลน์ warin

  • รถไฟขบวนนั้น ได้แล่นผ่านไปแล้ว
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1937
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-1
    • -
คุณไม้ทำเก๊ก  แต่ที่จริงชอบกลอนน่ะสิ

ออฟไลน์ Shock_n2n

  • Deep cute...
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 488
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-0
อิอิอิอิอิอิ
  หนุกๆๆ
มาต่อเร็วๆๆนะ o13

 :L2: :L2:

ออฟไลน์ nolirin

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +274/-5

อย่าบอกนะว่าคุณไม้ก็คิดอะไรกะกลอนเหมือนกันอ่ะ...อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก...อยากจะกรี๊ดให้บ้านพัง

แต่มันก็น่าคิดนะ...ถ้าไม่รู้สึกอะไรเลย จะมาห่วงมาใยกันทำไม จับพลิกซ้าย ตะแคงขวา หาว่าเป็นอะไรมั้ย โดนทำร้ายหรือเปล่า???

แบบนี้คุณไม้ต้องคิดอะไรบ้างแหล่ะ...แล้วไหนจะคำพูดของคุณตำรวจอีกหล่ะ...โอ้วววววววว...แบบนี้ค่อยลุ้นขึ้นหน่อย

ไอ่เราก็นึกว่าจะมีแต่ฝ่ายกลอนฝ่ายเดียวที่คิดไปชอบเค้า เห็นแบบนี้ฟันเฟิร์มได้เลยนะเนี่ย ว่าคุณไม้เองก็ต้อง ซัมติงรองกะกลอนเหมือนกันอ่ะ

อ๊ากกกกกกกกกกกก...อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่ะ...ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น แล้วเมื่อไหร่คู่นี้เค้าจะหวานกันสักทีอ่ะ???...อยากอ่านอะไรหวาน ๆ บ้างอ่ะ...อิอิ


คุณแก้มคนสวยจ๋า...เค้าขออีกหลาย ๆ ตอนได้ป่ะ ^^~*


ชมกันแบบนี้เขินแย่ เค้าก็ไม่ใช่คนบ้ายอนะ
สองทุ่มเจอกันอีกตอนแล้วกันเนอะ :m32: ไปแระเค้าเขิลลล


ออฟไลน์ monoo

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1957
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +101/-4
จะรีบไปใหน ๆ น่าร๊ากที่ซู้ดดดด  :จุ๊บๆ:

วันนี้จะมากี่ตอนน้า  o18

ออฟไลน์ benben

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 61
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-0
 :เฮ้อ: :เฮ้อ:อยู่ใกล้กันขนาดนี้ แต่ทำไมรู้สึกเหมือนกับว่ามีที่ว่างมากเกินเอื้อมถึงอ่ะ

ออฟไลน์ lune

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 688
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +54/-2

liTTle.SaLapaO

  • บุคคลทั่วไป
คิดอะไรกับเค้าก็บอกไป มาทำหน้าเครียดไม่พูดแล้วเค้าจะรู้ไหม
"หวานกันเข้าไป" ชอบอ่ะ

รอตอนต่อไปค่ะเจ้แก้ม

ออฟไลน์ จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า

  • I LOVE MY SMILE
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1892
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +103/-4
หวานกันเข้าไป

นี่หมายความว่าไงหว่า

เอหรือว่าจะแอบชอบไม้หว่า o22

kdragon

  • บุคคลทั่วไป
รออยู่นะคร้าบบบบ รักไม้กลอน :กอด1:  :L2:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Nabee

  • 너만 사랑해~♥
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1205
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +121/-3


หอบหมอน หอบเสื่อ...มานั่งแถวหน้ารอคุณแก้มคนสวยนะฮะ <3~*


kdragon

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8

ออฟไลน์ nolirin

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2755
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +274/-5
มาแล้วๆๆ มัวแต่ดูอิจิโกะเพลินไปหน่อย
---------------------------------------------


Title : จอมไตรซีรี่ส์-คนมืดมนที่หลงรักคุณหมดใจ
Chapter : 8



แดดส่องลอดเข้ามาในยามเช้าเป็นสิ่งที่ปลุกให้ผมลืมตาตื่น ลืมตาขึ้นมาสายตาก็ปะทะเข้ากับบ้างสิ่ง อะไรกันนะคุ้นๆ พอตั้งสติได้ดีๆก็ถึงรู้ว่าเป็นเสื้อของคุณไม้ที่ใส่เมื่อคืน ลำตัวรู้สึกหนักๆเหมือนมีอะไรพาดทับอยู่ นี่คุณไม้กำลังนอนกอดผมอยู่นี่ ผมขยับตัวหนีทันทีเมื่อนึกสภาพตัวเองออก อารามตกใจเลยไม่ทันได้คิดว่าเตียงมันเล็ก พอกระถดตัวหนีห่างเลยตกเตียงเสียงดัง

“ทำเสียงอะไรแต่เช้าน่ะหึ”
รอยยิ้มล้อๆบนใบหน้าคุณไม้ทำเอาผมใจเต้นไม่เป็นระส่ำ ก็พอรู้ว่าปกติเป็นคนขี้เล่น แต่ไม่เคยทำแบบนั้นกับผม

“เอ้า เจ็บมากหรือ”
พอผมไม่ลุกขึ้น คุณไม้คงนึกว่าผมเจ็บมากเลยรีบลงจากเตียงมาประคองผมลุกขึ้น
ทำไมเขาดีกับผมนัก แปลก ผมยังจ้องเอาๆไม่เลิกเมื่อคุณไม่เข้ามาประชิดแล้วพยุงตัวผมลุกขึ้น

“จ้องมากๆคิดเงินนะ”
ผมอ้าปากหวอ ตกใจว่าเก็บเงินด้วยหรือ คุณไม้หันมาเห็นหน้าผมเข้าก็หัวเราะร่วนเอาคนเดียว

“ไหนเจ็บตรงไหน”
ผมส่ายหัวเพราะไม่ได้เจ็บตรงไหนสักหน่อย แต่ดูเหมือนคุณไม้จะไม่ค่อยเชื่อยังจับตามแขนขาสำรวจไม่เลิก

“ไม่เป็นไรจริงๆครับ”
ในที่สุด เมื่อสำรวจจนพอใจ คุณไม้ก็ยอมเชื่อ และละมือจากผม

“งั้นก็ไปอาบน้ำ จะได้ไปให้ปากคำ”
ผมพยักหน้าแล้วคุณไม้ก็คว้าผ้าเช็ดตัวเดินออกจากห้องไปก่อน

แปลกคน บอกให้ผมไปอาบน้ำ แต่ตัวเองดันออกไปเอง นี่เขาคงไม่ได้คิดจะอาบน้ำพร้อมผมหรอกนะ พอรู้สึกว่าตัวเองกำลังคิดอกุศลอยู่ก็ส่ายหัวไล่ความคิดนั้น ผมเดินออกมาชะเง้อมองไปทางห้องน้ำ แต่ประตูห้องน้ำเปิดอยู่ แสดงว่าไม่มีคนใช้ แล้วเขาไปไหน

ผมหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเดินไปทางห้องน้ำ มองลงไปข้างล่างจึงเห็นว่าคุณไม้กำลังอาบน้ำอยู่ที่ทางน้ำ ทั้งตัวสวมเพียงกางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียว โชว์แผงอกแกร่งได้รูปจากการออกกำลังกายสม่ำเสมอ ง่า... อยากให้ผมหัวใจวายตายรึไงนะ ผมหยุดความคิดฟุ้งซ่านของตัวเองแล้วเดินเข้าห้องน้ำทันที
...................................................

“ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือนะครับ”
คุณตำรวจหันมาพูดกับผมแล้วก็หันไปพูดคุยกับคุณไม้ต่อ หลังจากล่ำลาเสร็จคุณไม้จึงดันหลังผมออกมา

“กลับกันเถอะ”
พอนึกถึงว่าต้องกลับจริงๆแล้วก็ใจหายขึ้นมาอีก

“ถ้าคุณปามรู้ว่าฉันพานายมาเจอกับอะไรบ้างคงโกรธฉันอีกแน่ๆ”
ผมหยุดกึกกับคำที่ได้ยิน นี่เขาไม่ได้เป็นห่วงผมเลยใช่ไหม

“แล้วไหนจะพี่เอกับน้ำตาลอีก เล่นงานฉันตายแน่ๆ”
ผมนิ่งเงียบมองไปทางหน้าต่าง ผมหลงคิดไปได้ไงนะว่าท่าทางที่คุณไม้แสดงออกเพราะเป็นห่วงผม ที่จริงเขาแค่กลัวว่า คนอื่นๆที่เขาแคร์จะว่าเขาเรื่องผมเท่านั้น ไม่ได้ห่วงผมสักนิด

ผมนั่งนิ่งไปตลอดทางและทำท่าเหมือนนอนหลับ คุณไม้คงคิดว่าผมหลับจึงไม่ได้พูดอะไรอีก
ไม่นานรถก็มาจอดยังอพาท์เมนต์ของผม ผมลงจากรถทันทีที่คุณไม้เปิดล็อก หันไปขอบคุณด้วยคำพูดงึมงำแล้วตรงขึ้นห้องทันที

พอผมเปิดห้องเข้าไปก็เจอปามที่กำลังถูพื้นห้องผมอยู่อย่างขะมักเขม้น ปามหันมาเห็นผมก็ทิ้งไม้ถูพื้นวิ่งมากอดผมไว้ทันที

“กลอน ไปไหนมาน่ะ เป็นห่วงแทบแย่”
ผมไม่ได้ตอบอะไร ใจยังนึกโกรธปามอยู่นิดหน่อย เจ้าตัวคงรู้สึกถึงไหล่ที่เครียดเขม็งของผม จึงคลายอ้อมกอดออก

“ปามขอโทษนะกลอน ปามมาคิดๆดูแล้วปามเองก็ผิดจริงๆ อาจเพราะเข้าไปอยู่ที่บ้านนั้น คนเยอะแยะเต็มไปหมด มีทั้งคนที่ห่วงปามและคนที่ให้ปามห่วง เลยทำให้นิสัยเปลี่ยนไป ขอโทษนะ ต่อไปปามสัญญาว่าจะไม่ยุ่งเรื่องของกลอนอีก อย่าโกรธกันเลยนะ”

ผมฟังปามขอโทษแล้วก็รู้สึกผิดขึ้นมา ความจริงผมเองที่พาลเอาไม่ใช่หรือ เรื่องน้ำตาล ผมไม่บอกให้ปามรู้ เพราะอะไร ไม่ใช่อย่างที่ผมคิดเข้าข้างตัวเองสวยหรูในตอนแรกว่าปามล้ำเส้นมากเกินไป เป็นเรื่องที่ผมไม่บอกแล้วปามเข้ามายุ่งเกี่ยว

ที่จริงเป็นเพราะผมคิดไว้อยู่แล้วว่าสักวันปามต้องรู้ไม่จากปากใครคนใดก็คนหนึ่ง และหวังไว้ลึกๆที่จะโกรธปามอยู่แล้วไม่ใช่หรือ เรื่องที่ท่านประธานเรียกผมไปถาม เรื่องที่ออกจากงาน หรือเรื่องที่ผมโดนคุณไม้เกลียดเอา ผมก็ทำตัวเองทั้งนั้น และมันนอกเหนือการควบคุมของปาม แต่ผมกลับโยนความผิดทั้งหมดนั้นให้ปามได้หน้าตาเฉย เพียงเพราะอยากจะโกรธ แล้วทำไมปามต้องมาขอโทษผมด้วย

“นายไม่ผิดหรอกปาม ฉันผิดเอง อย่าขอโทษทั้งที่นายไม่ได้ทำอะไรแบบนี้เลย”
ผมพูดอย่างเหนื่อยอ่อน

“ไม่หรอกกลอน ความจริงปามเองก็ยุ่งมากเกินไปจริงๆ ถ้าเป็นตัวเองก่อนหน้านี้จะไม่เป็นถึงขนาดนี้แท้ๆ”
ปามพูดอย่างสำนึกผิด

ที่จริงปามเองก็พูดถูก ถ้าเป็นปามก่อนหน้านี้ไม่มีทางทำแบบนี้ ไม่มีทางรู้เรื่องนี้ถ้าผมไม่บอก มาถึงตรงนี้ผมก็นึกออก ว่าทำไมผมถึงพาลโกรธเอาที่ปาม ก็เพราะตั้งแต่ปามไปอยู่ที่บ้านจอมไตร ดูเหมือนปามจะได้รับความรัก ดูแล เอาใจใส่ จากคนที่นั้นราวกับเป็นอีกคนในครอบครัว

ผมเห็นเพื่อนมีความสุขและรื่นเริงขึ้นทุกวัน ทั้งๆที่เมื่อก่อนปามเองก็ไม่ได้ต่างจากผมนัก มันทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองอยู่คนเดียว ไม่มีพวก ถูกทิ้ง และอิจฉาปาม ผมไม่มีคุณสมบัติจะเป็นเพื่อนกับปามจริงๆล่ะมั้ง

“นายกลับไปก่อนเถอะ”
ผมพูดแล้วเลี่ยงเดินเข้ามาข้างใน แต่ก็สะดุดตากับกองเสื้อผ้าที่ถูกพับอยู่ในกระเป๋าเดินทางอย่างเป็นระเบียบ และตาหวานน้องชายของปามที่นอนหลับปุ๋ยอยู่บนพื้นห้อง ปามเดินตามเข้ามา ไม่พูดอะไรแต่ก็เก็บข้าวของใส่กระเป๋าอย่างเร็ว

“ขอโทษที่เข้ามาอยู่โดยไม่ได้ขอนะ”
ปามก้มหน้าเก็บของไปด้วยพูดไปด้วย

“นาย...มาอยู่ที่นานรึยัง”
ผมถามเพราะรู้สึกเอะใจ ตอนแรกนึกว่าปามแค่แวะมาทำความสะอาดให้ แต่นี้ปามมาอยู่ที่นี้ แล้วงานล่ะ ไม่ทำแล้วหรือ

ข้าวของๆปามส่วนใหญ่ถูกเก็บไว้ในกระเป๋าก็จริง แต่ที่ระเบียงก็มีเสื้อผ้าของปามและตาหวานตากอยู่ด้วย
“แล้วนายไม่ทำงานแล้วหรือ”
ปามยังเงียบไม่ตอบผม ผมเลยถามย้ำอีกที

“ออกแล้วล่ะ”
พอได้ฟังผมก็ต้องตกใจ ไม่ใช่ว่าออกเพราะเรื่องของผมหรอกนะ
ดูเหมือนปามจะเริ่มรู้สึกตัวว่าผมคิดอะไรจึงรีบบอก

“ไม่ใช่เพราะกลอนหรอก คือปามมีปัญหานิดหน่อยน่ะ”
ผมยังงง ไม่เข้าใจ แต่รู้ว่าทางปามคงมีเรื่องอะไรใหญ่โตพอดู เพราะปามเองก็ไม่อยากออกจากงานเท่าไหร่ เนื่องจากเป็นห่วงตาหวาน

“แล้วนายจะไปไหน”
ผมเริ่มเป็นห่วงปามขึ้นมาเหมือนกัน ปามยังเงียบไม่ตอบ มือที่เก็บข้าวของหยุดไม่ขยับแล้ว ร่างปามสั่นเท่าน้อยๆ ปามร้องไห้อีกแล้ว ผมย่อตัวลงนั่ง ตอนนี้ใจที่คิดเรื่องของตัวเองหยุดคิด คิดแต่เพียงว่าปามเป็นอะไร ทำไมต้องออกจากงาน ทำไมต้องร้องไห้ ใครทำอะไร

“มีอะไรไหนบอกสิ”
ผมจับบ่าเพื่อนไว้ อยากให้รู้ว่าผมเป็นห่วงปามอยู่ ปามไม่พูดเอาแต่สะอื้นร้องไห้จนผมจนใจ แล้วสายตาเจ้ากรรมของผมดันมองผ่านคอเสื้อของปามเข้าไปเห็นรอยมากมายซึ่งปามใส่เสื้อปิดเอาไว้

ผมจับปามเงยหน้าทันที แล้วดึงเสื้อออกดูเพื่อความแน่ใจ ปามพยายามขัดขืนไม่ให้ดูแต่เพราะร้องไห้ไปด้วยปามเลยอ่อนแรงกว่าผม พอผมเห็นร่องรอยเหล่านั้นได้ถนัดตา คราวนี้ผมลืมเรื่องที่โกรธปามไปเลย รอยคิสมาร์กพวกนี้มันหมายความว่าไง

“นี่มันอะไร”

ผมยังพยายามไม่คิดมากแต่ปามนิ่งเงียบ เอาแต่ร้องไห้ ถึงพยายามจะกลั้นน้ำตา แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะทำไม่สำเร็จ

“ตอบมาสิปาม”
ผมเริ่มร้อนใจมากกว่าเดิม ไม่อยากคิดว่าเพื่อนคนนี้ไปเจออะไรมา ถึงก่อนหน้านี้ผมจะโกรธปามมากมายแค่ไหน แต่ว่าเราเคยดีกันมานาน คบกันมาตั้งแต่ม.ต้น ปามเป็นเพื่อนที่ดีกับผมเสมอ อย่างที่เคยบอกว่าผมเห็นปามเป็นคนในครอบครัวมาแต่ไหนแต่ไร ถึงจะโกรธแล้วบอกตัดเพื่อนกับปาม แต่เอาเข้าจริงผมก็รู้ว่าไม่มีทางทำได้

ผมพยายามคิดในแง่ดีว่าเพื่อนผมอาจจะไม่ได้เป็นอะไรมากอย่างที่ผมคิด อาจจะแค่กำลังช็อคหรือตกใจจึงร้องไห้ แต่ผมก็รู้ว่ากำลังปลอบใจตัวเอง ผมรู้จักปามดี ปามเข้มแข็ง อาจจะมากกว่าผมด้วยซ้ำ ปามอาจจะไม่เคยเรียนยูโดอย่างผม

ท่าทางปามอ่อนแอก็จริง แต่เรื่องใจผมคิดว่าปามเข้มแข็งมากกว่า ผมโดนญาติทรยศหักหลัง คิดว่ามันหนักหนาสาหัสแล้ว ที่โดนคนที่ไว้ใจทำกันได้ แล้วปามล่ะ ไม่หนักกว่าผมหรือ ปามโดนแม่แท้ๆทอดทิ้ง และกลับมาเพื่อนหักหลังความไว้เนื้อเชื่อใจของปามมาตั้งกี่ครั้งกี่คราว ผมไม่รู้ว่าปามเจ็บในใจแค่ไหน แต่ปามก็ยืนหยัดขึ้นมาได้ทุกครั้ง โดยที่ปามไม่เคยว่าแม่ให้ผมได้ยินสักครั้ง ปามมักพูดว่าก็มีผมโกรธแทนไปแล้ว ปามเลยไม่ต้องโกรธอีก ผมชักกลัวความจริงมากขึ้นทุกที

“บอกมาสิปาม”
ผมยังคาดคั้นไม่เลิก ในที่สุดผมก็ทนไม่ไหวต้องเอ่ยถามในสิ่งที่ผมไม่อยากให้มันเกิดขึ้น

“ปาม...โดน...เอ่อ...ข่มขืน...ใช่ไหม”
ปามไม่ตอบ แต่ก้มหน้าและร้องไห้ แค่นี้ก็ยืนยันในสิ่งที่ผมถามได้แล้ว


......................TBC.....................
โพสยากจังอ่ะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-06-2010 20:31:50 โดย nolirin »

ออฟไลน์ som

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2708
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +230/-2
ยิ่งอ่านยิงชอบ  อยาดอ่ายตอนต่อไปแล้ว  แต่ความเป็นจริง สองคนนี้น่าจะมีอะไรในใจกันเนาะ

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16
ใครทำว่ะใครทำปามอ่ะอย่าบอกนะว่าเป็นไอ้ไม้

liTTle.SaLapaO

  • บุคคลทั่วไป
ปาม ใครทำอะไรปาม อ้ากกกกกก ทำไมเป็นแบบนี้
ไม่เข้าใจเลย และอีกอย่างค้างค่ะ อยากรู้ใครทำปาม

รอตอนต่อไปค่ะเจ้แก้ม

ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8
อ้าว ปาม...ไปโดนอะไร ตอนไหน ยังไง กะใคร :z3:
แอร๊ยยย อย่าบอกนะว่า....ว่าจะต่อพรุ่งนี้ แบบว่าอยากอ่านอีก :serius2:

ออฟไลน์ n2

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1777
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +113/-4
ปามกับพี่ชายของไม้มีอะไรกันหรือเปล่า
เห็นเป็นห่วงกันแปลกๆตั้งแต่ตอนแรกแล้ว
ปล.+1 เป็นกำลังใจที่ขยันโพสให้นะค่ะ :จุ๊บๆ:

salemon

  • บุคคลทั่วไป
แม่งเอ้ย ทำไมต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วย

น่าจับตบ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด