ต่อตอนที่ 13 แล้วสักพักนายเบสก็เดินไปเข้าห้องน้ำบ้าง นั่นแหละ อิตาพี่อาร์มก็มูฟเข้ามาหาฉันทันที พี่แกเข้ามายืนเบียดข้าง ๆ ฉัน ฉันก็เมาอ่ะนะ ทำไงได้ มันอ่อนเปลี้ยไปหมด พี่แกกระซิบอะไรมาฉันก็ไม่ได้ยินหรอก มันเบลอน่ะ แล้วพี่แกก็เอามือมาลูบตรงเอวฉัน ให้ตายเหอะ มันจั๊กจี๊นนะ
พี่อาร์ทก็มองมาทางฉันเหมือนกัน ฉันก็ส่งสายตาหวานเชื่อมมมมมมไปให้แก เหอ ๆ เมาแล้วทำได้ทุกอย่าง 555 ฉันล่ะอยากจะโดดเขาไปหาแกจริง ๆ ว่าแต่ ใครก็ได้ช่วยเอาอิตาพี่อาร์มออกไปทีได้มะเนี่ย รำคาญแล้วนะเว้ย
ฉันลุกขึ้นแล้วเดินไปหาอิอั้มที่กำลังคั่วกับแฟนชาวบ้านเค้าอยู่ อินี่ ไม่กลัวตกนรกรึไงยะ
ฉันกระซิบบอกมันว่า จัดการอิพี่อาร์มให้ที ตูจะบ้าตายอยู่แล้ว มันก็บอกว่า โอเช แรงจริง ๆ ส่วนนังตั้มก็ไปสีผู้ชายโต๊ะข้าง ๆ เสียแล้ว ขอให้ได้นะเมิง อิเพื่อนยาก
สักพักตาเบสก็กลับเข้ามา มันเข้ามายืนติดฉันเลย ไม่รู้เป็นอะไร แต่ก็ดีไปอย่างไม่ต้องโดนเค้าลวนลามเอา เหอ ๆ ส่วนนังอั้มก็รวบตึงทั้งสองคนเลย เอาให้เต็มที่ มีพี่อาร์ทคนเดียวที่ไม่ยุ่งกับใคร แกก็ได้แต่นั่งดื่มของแกไป ไม่ค่อยเต้นด้วย เราสามคนนั่งชนแก้วกัน แต่นายเบสไม่ค่อยดื่ม เพราะต้องขับรถ พี่อาร์ทแกก็คอแข็งซะ(หรอ) ส่วนอิฉันแก้วเดียวก็ไปอีกและ เซ็ง
หลังตีสองแล้ว เราก็กลับอพาร์ทเม้นต์กัน ฉันนอนหลับบนรถนายเบสตลอด ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเค้าหรอก พอไปถึงห้องก็นอนแผ่หลาบนเตียง (น่าเกลียด) คืนนั้นใครนอนยังไง ฉันไม่รู้ค่ะ รู้แต่ว่า ใครทำอะไรใครก็ไม่รู้ตัวแล้วล่ะงานนี้ มันเบลอ หุหุ
พอเช้ามา กว่าจะตื่นก็ปาเขาไปเกือบเที่ยง ฉันขยี้ตามองคนอื่น ๆ ในห้อง ก็เห็นมีแต่พวกฉันนั่นแหละ สงสัยจะมาส่งที่ห้องแล้วก็กลับไปแล้วมั้ง ค่อยยังชั่ว ที่นังอั้มไม่ไปนอนห้องนู้น ไม่งั้นฉันวีนแตกแน่ ๆ เลย หุหุ (ยอมไม่ด้าย)
จากนั้นพี่จ๋าแกก็แวะเวียนมาที่ห้องเราบ้อยบ่อย จนฉันนึกว่าแกจะย้ายมาอยู่เหรอไงเนี่ย บางวันก็มานั่งเล่นไพ่ บางทีก็มาชวนไปนั่งเล่นคอมที่ห้องแก ส่วนใหญ่คนที่มาบ่อยสุดก็พี่อาร์มนั่นแหละ พี่อาร์ทแกก็มาบ้าง แต่พี่บอยแกก็ต้องอยู่กับแฟนแกอ่ะนะ
“เอ่อ พี่อาร์ทถามไรหน่อยสิ” ฉันหาโอกาสเหมาะ ๆ ถามแกเรื่องแฟนเนี่ยแหละ
“หืม ถามอะไรเหรอ”
“พี่ มีแฟนรึยังอ่ะ” ว้าย อายจังเลยอ่ะ อิอิ
“มีแล้วล่ะ” เพล้งงงงงงงง หน้าแตกเลยอ้ะ แง้ ๆ ๆ ๆ ๆ ม่ายยยยยยยยย
“แล้วจืดล่ะ มีรึยัง ใช่น้องเบสรึปล่าว” ป๊าด คิดได้ไงอ่ะพี่
“ไม่ใช่ ไม่ได้เป็นแฟนกันนะพี่ จืดยังโสดสนิทจ้า” เหอ ๆ กลุ้มใจเลยฉัน
“อ้าวเหรอ คืนนั้นพี่เห็นเบสยืนคุมเข้มเรา นึกว่าเป็นแฟนกันซะอีก”
“อ้อ นายเบสน่ะเค้าก็เป็นแบบนี้แหละพี่ เราสนิทกันมากน่ะ อย่าคิดลึกสิ” ไม่รู้จะพูดไงดีเรา
“คับ ๆ เด๋วพี่จะลงไปข้างล่างก่อนนะ จืดจะเอาอะไรมั้ย เด๋วพี่ซื้อมาให้” อุ้ย จะดีเหรอคะ งั้นจืดขอ
“ไปด้วยได้มั้ยพี่” อิอิ ถึงมีแฟนแล้วเราก็เป็นพี่เป็นน้องกันได้นี่นา จริงมั้ย
“งั้นก็รอพี่หน่อยนะ เด๋วไปหยิบกระเป๋าตังค์ก่อน” แล้วเราสองคนก็เดินลงไปซื้อของกันข้างล่างกัน จากนั้นทุกวันฉันก็จะไปกินข้าวพร้อมกับพี่เค้าเสมอ ก็มันเหงานี่นา ทำไงได้ แล้วแฟนเขาไปไหนน่ะเหรอ ก็อยู่คนละมหาลัยกันน่ะสิ เค้าคบกันมาตั้งแต่สมัยม.ปลายแล้ว แต่สอบติดคนละที่กัน โอกาสจะมาเจอกันมันก็น้อยน่ะสิ
แต่ฉันก็ไม่ใช่คนประเภทที่จะแย่งของชาวบ้านเค้านะ ฉันไม่อยากมีทำบาปทำกรรมกับใครเขาเพราะทุกวันนี้เราก็ยังใช้กรรมกันไม่หมดเลย จะมาสร้างใหม่มันก็ใช่เรื่อง เอาเป็นว่า เราคบกันเป็นพี่น้องดีกว่า เพราะต่อไปในอนาคตฉันจะต้องตกลงปลงใจกับคนใกล้ตัวอยู่วันยังค่ำ
(รู้สินะ)
///////////////////////////
//////////////////////////////////////////
และแล้วปีหนึ่งที่ไม่มีอะไรหวือหวาก็ผ่านไปอย่างเรียบง่ายแต่ไม่โสภาสำหรับฉันน่ะสิ เพราะว่าเกรดที่สอบได้ มันต่ำมากกกก ได้เกรดเฉลี่ยแค่ 2.00 เองน่ะสิ จะบ้าตายไหงเป็นงี้ไปได้เนี่ย สงสัยจะเที่ยวมากไปหน่อย ผิดกับคุณชายเบสได้เกรดดีซะ อิจฉามันค่า ไม่ย้อมไม่ยอม
“เป็นไงล่ะ ชอบเที่ยวแต่ไม่ยอมอ่านหนังสือ เกรดถึงได้ออกมาห่วยแบบนี้”
“แหม ก็หัวฉันไม่ดีเหมือนแกนี่” ฉันก็แขวะมันไปตามเรื่อง
“คนเขาตั้งใจเรียนตะหาก ไม่ได้ขี้เกียจเหมือนแกน่ะ” ไอ้บ้า ด่าฉาน
“จะมาด่าใช่มั้ยเนี่ย”
“ป่าว จะมาชวนไปดูหนัง ไปป่ะ” อุ้ ตบหัวแล้วลูบหลังใช่มั้ยเนี่ย
“ที่ไหน ไปดิ” ถามนิดนึง แต่ที่ไหนก็ไปทั้งนั้นแหละ
“เมเจอร์ฯ ฉันเลี้ยงเอง” แหงอยู่แล้วล่ะ ฉันไม่มีตังค์ดูหรอก เอาไปช้อบปิ้งมาหมดแล้ว
“ขอบคุณจ้า” อิอิ
ทำตาเป็นประกายใส ๆ ไร้เดียงสา แต่จริง ๆ ไม่ใช่น่ะสิ
“ไปรอที่ห้องละกัน เด๋วฉันไปรับ” ฉันพยักหน้า แล้วมันก็พาไปส่งหน้าหอ ก่อนที่จะกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้าน มีอยู่วันนึงมันยังเปรย ๆ ว่าจะมาอยู่กับฉันเลย ฉันก็ต้องรีบห้ามความคิดมันก่อนสิ ไม่ต้องมาน่ะดีแล้ว แค่นี้เขาก็นึกว่ามันอยู่กับฉันแล้วล่ะ
ส่วนนังตั้มน่ะย้ายไปอยู่กับญาตินานแล้ว มีนังเต้มาอยู่แทน แต่นังเต้นิสัยไม่ค่อยดีเลย จ่ายค่าห้องน้อยกว่าชาวบ้านเค้าอีก รวยแต่งก น่าเกลียดจริง ๆ ที่สำคัญมันยังพาสารมี (ผอสะอัว) มาอยู่ด้วยบางครั้งนี่สิ แถมแฟนมันยังชอบมาเกาะแกะนังอั้มด้วย ฉันเลยไม่ชอบเข้าไปใหญ่ มันเห็นนังอั้มยังไม่แฟน ก็เลยคิดจะเคลมน่ะสิ ที่สำคัญไอ้ผู้ชายคนนี้มันก็คือ คนที่หักอกอิเฉาก้วยมาแล้วด้วยน่ะสิ มันก็คือ ไอ้เต๊ะน่ะเอง (ตัวก่อเรื่องในอนาคตข้างหน้าที่จะทำให้เพื่อนฝูงแตกแยกกัน)
ฉันเดินขึ้นไปบนห้องของตัวเองก็เจอมันอยู่กันสองผัวเมีย ฉันล่ะเซ็ง ไม่รู้จะมาอยู่ด้วยทำไม ฉันไม่ค่อยชอบสายตาของไอ้ผู้ชายคนนี้เลย ดีที่มันไม่กล้ามายุ่งกับฉันเพราะมีนายเบสคอยคุมอยู่ ก็ดีไป แต่กับนังอั้ม ถ้ามันยังไม่มีแฟนละก็ คงเสร็จไอ้นี่แน่ ๆ
ฉันอาบน้ำเปลี่ยนชุดเสร็จแล้ว ก็เดินมานั่งแต่งหน้าไปพลาง ๆ อิเต้มันก็หันมาถาม
“จะไปไหนเหรออิจืด” ไปหาผัวมั้งอินี่
“ไปดูหนัง” มันก็ถามต่อ
“ไปดูกับใครยะ” อินี่เซ้าซี้จัง น่ารำคาญ
“กับผัวมั้ง มรึงนี่ แล้วอิอั้มล่ะ ยังไม่กลับมาอีกเหรอ”
“ยังเลย สงสัยจะยังไม่เลิกเรียน” งั้นรึ คงไม่อยากกลับมาเจอพวกมันมากกว่าละมั้ง สักพักเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ฉันรีบรับสายก่อนที่มันจะรับ
“มารอข้างล่างแล้ว ลงมาเลยนะ” นายเบสน่ะเอง
“โอเค รอแป๊บนะ เด๋วลงไป” ฉันวางสายแล้วรีบเดินออกจากห้องลงไปหามัน
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ป.ล. ช่วงนี้จะพยายามลงทุกวันนะเจ้าคะ เพราะตอนนี้เขียนไปจนใกล้จะเจอกับอาร์ทแว้ว
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
