ดั่งจันทราซ่อนกายในเงามืด : ตอนพิเศษ 30/07/56
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ดั่งจันทราซ่อนกายในเงามืด : ตอนพิเศษ 30/07/56  (อ่าน 790038 ครั้ง)

anajulia

  • บุคคลทั่วไป
^
^
^
จิ้มมมมมมม จึกค่ะคุณjira

เรื่องนี้อุ่นจริงๆด้วย ถึงจะขาดบางสิ่งแต่ก็มีสิ่งสำคัญอื่นๆมาทดแทนเนอะ
เพื่อนกลุ่มนี้น่ารักจังเลย
ว่าแต่....แฟนในอนาคตของพิจะเป็นหนึ่งในเพื่อนสนิทรึว่าใครกันหนอ?
พี่ชายที่หวงน้องสาวสองคนนั่นจะมีเอี่ยวมั้ยหนอ?? น่าติดตามๆๆ

ออฟไลน์ jira

  • ปัญญาไม่ค่อยมี หน้าตาดีไปวันๆ
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 890
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1324/-3
 :z13:  คุณanajulia...อ่านเร็วมากอ่ะ555+
วันนี้ทานข้าวกลางวันไม่อร่อยเลย...อากาศมันร้อนมาก  ผัดไทเหลือเกือบครึ่งจานอ่ะ  อยากได้มือที่สามมาแย่งผัดไท555+

ตอบคุณ Ayame          ผู้ชายสูงคนนั้น...ยังไม่มีคิวให้มันค่ะ555  แต่เดี๋ยวมันก็ต้องโผล่ค่ะ
          Red_sister     ทันคร๊าบ...เพราะเรื่องมันยังไม่ถึงไหนเลย  เพิ่งเคยเขียนนิยายนี่ล่ะค่ะ..ต้องฝึกอีกเยอะ  แนะนำกันได้นะคะ
          Laxxeez        ใช่ค่ะ...เห็นด้วยค่ะ...ตาคนแต่งเองเสียไปแล้วแต่ก็จำความอบอุ่นของแกได้ไม่ลืม  :กอด1: ตัวเอง55+
          Tifa              ค่ะ  ไม่ชอบดราม่า  แต่มันดราม่าตอนดูละครอ่ะค่ะ  บทหน้าไม่ดราม่าค่ะ(ตอบแบบมั่นใจ)
          fungfung       ไม่ค่ะ (ตอบแบบมั่นใจ...อีกครั้งหนึ่ง)  
          jasmin          มันเหงามากเลยใช่มั้ยคะ  มากอดกันค่ะ  :กอด1:
          anajulia        รักเพื่อนพิด้วยค่ะ  เห็นเดินแถวจตุจักรเต็มไปหมด  เด็กเดี๋ยวนี้หน้าตาน่าเอ็นดูนะคะ  :haun4:

พรุ่งนี้เจอกันค่ะ(ถ้าแต่งเสร็จ555+)
จิ้มบวก :pig4: ทุกคนค่ะ

ส่วนที่คุณanajulia ถาม...เดี๋ยวก็โผล่เองล่ะค่ะแฟนพิน่ะ555+ (ใช่คุณนุ่นป่ะคะ?  ที่เป็นเจ้าของกลอนเทพเมรัยอ่ะ)

ออฟไลน์ jasmin

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1801
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +174/-1
เข้ามาอ่านก่อนไปทำงาน
มิตรภาพของเด็กหนุ่มน่ารัก :-[
ดีจังที่พิมี้พื่อนที่ดีแบบนี้
คงไม่มีเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อหรอกนะ
ปล. ถึงจะดร่ามาแต่ก็ชอบ กอด :กอด1:ไรทเตอร์คืนๆ

ออฟไลน์ JJHJJH

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3472
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +293/-2
ดราม่าแน่ๆ เลยใช่ไหม จะไหวมั้ยเนี่ย แพ้นิยายเศร้าเคล้าน้ำตา

แต่อยากอ่าน + เป็นกำลังใจให้ค่ะ

V_we

  • บุคคลทั่วไป
ตามเข้ามาเก็บสองตอนรวดเลยจ้า
ตอนที่สองออกแนวเศร้าๆ นะ
ทำให้คิดว่าเรื่องนี้จะออกแนวดราม่าหรือเปล่าน้อ
ตอนล่าสุดนึกถึงความรักความผูกพันแบบเพื่อนนี้มันน่ารักดีนะคะ
อ่านแล้วก็ทำให้ยิ้มได้
+1 และเป็นกำลังใจให้จ้า :กอด1:

ออฟไลน์ oaw_eang

  • Global Moderator
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8418
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2122/-586
แวะเข้ามาเยี่ยมเยี่ยนคร้า

เจ้สอง  อิอิ

ออฟไลน์ ordkrub

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4157
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +341/-12
เพิ่งเข้ามาอ่านครับ ฝากตัวเป็นแฟนด้วยคนครับ

ออฟไลน์ jira

  • ปัญญาไม่ค่อยมี หน้าตาดีไปวันๆ
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 890
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1324/-3
ตอนที่  4



เช้านี้ผมตื่นขึ้นมาแบบไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ครับ...ทำไมน่ะเหรอ?

ไอ้อ๋องมันกอดผม!!!!   ผมไม่หวงตัวกับเพื่อนหรอกนะครับ...แต่แม่งงงง

เอาท่อนขาเท่าซุงมากระแทกพิน้อยของผมเข้าน่ะสิ..น้ำตาเล็ดเลยครับ

ผมดีดตัวขึ้นนั่งกุมพิน้อยทันที  ...ไอ้จะถีบมันก็ทำไม่ลง  

คนมันหลับ...จะไปตั้งใจได้ไง  แต่บอกได้คำเดียว...ปวดบรรลัย!!!!

นั่งสงบสติอยู่พักใหญ่ผมก็ลุกไปล้างหน้าแปรงฟัน  ทำกิจวัตรที่เคยทำอยู่ทุกวัน  นั่นคือปลุกตาแล้วขับรถออกดูแปลงนา  ช่วงนี้หนูนามันชุมครับต้องให้พี่ช้างบอกคนงานให้ดักหนู  คนที่นี่เค้าทานหนูนากันครับ  จับได้ก็เอามาแกงบ้าง  ย่างบ้าง

หืม...ผมไม่กินหรอกครับพวกหนูน่ะ  ผมกินงู 555

บรรยากาศตอนเช้าตรู่นี่มันดีจริง ๆ ครับ  ยังไงน่ะเหรอ...

ลมพัดเย็น  เย็นกว่าเครื่องปรับอากาศที่บ้านคุณซะอีกครับ  พัดเอาความหอมของกลิ่นรวงข้าวที่เพิ่งจะออกรวง  ได้กลิ่นของต้นไม้  ใบหญ้า  ...กลิ่นของธรรมชาติ    บรรยากาศแบบนี้มันทำให้ร่างกายสดชื่น  สมองปลอดโปร่ง  ผมจะต้องมาดูพระอาทิตย์ขึ้นที่นาของผมกับตาทุกวันครับ

แสงสีส้มแดงของพระอาทิตย์ที่โผล่ขึ้นจากทิวยอดข้าวมันเป็นสัญญาณของวันใหม่  เริ่มต้นในสิ่งใหม่ ๆ  ตอนเช้าแบบนี้สมองคนเรามันจะทำงานได้ดี  ให้คิดแต่สิ่งที่ดี  ทำแต่สิ่งที่ดี  ยอมรับในสิ่งที่ทำ  ถูกเป็นถูก  ผิดเป็นผิด  ตาบอกผมแบบนี้เสมอจนผมต้องแย่งพูดก่อนที่ตาจะพูด  เพื่อให้ตารู้ว่าสิ่งที่ตาสอน......ผมจำได้เสมอ
ระหว่างทางตาต้องแวะซื้อขนมถ้วยจากร้านค้าทุกวันครับ  เอาไว้ใส่บาตรตอนเช้า  ผมเคยถามตาว่าทำไมต้องเป็นขนมถ้วย  ตายิ้มละไม....แล้วตอบผมว่า


“ยายชอบกิน”  


...ผมจะรักใครซักคน  

ได้เท่ากับที่ตารักยายมั้ยนะ?

ขับรถเข้าบ้านมาก็เห็นคู่กรณีผมก่อนเลยครับ  อ๋อง...มึงแสบมาก  มันให้อาหารปลานิลที่ผมเลี้ยงอยู่ครับ  

“ตื่นนานแล้วเหรอวะ  ไม่เห็นปลุกกู  กูอยากไปดูนากับมึงบ้าง”ผมแค่นยิ้มให้มัน...ผมยังแอบเคืองเรื่องเมื่อเช้าอยู่  ผมรู้แล้วน่าว่ามันไม่ตั้งใจ...ไม่ต้องแอบนินทาผมในใจเลยครับ  ผมได้ยิน 5555

“กูเห็นมึงหลับสบายเลยไม่ปลุก  วันหลังแล้วกัน  คนอื่นล่ะ..ตื่นยัง” อ๋องส่ายหน้าแล้วหาวหวอด

“ป่ะอ๋อง  ใส่บาตรกับกู”  อ๋องเดินตามผมมาติด ๆ   ตากับป้าอรยืนรออยู่แล้ว  ใส่บาตรเสร็จผมให้อ๋องไปอาบน้ำก่อนแล้วก็ถือโอกาสตามพวกทโมนมาทานข้าวด้วย  ในห้องผมไอ้วินกับไอ้ก้องอาบน้ำเสร็จแล้ว  ชายนั่งดีดกีต้าร์เล่นระหว่างรอห้องน้ำ  ส่วนเต๋าใช้ห้องน้ำอยู่  ผมเลยให้อ๋องกับชายไปใช้ห้องน้ำข้างล่าง  เพราะเต๋ามันอาบน้ำนาน

“อาบเสร็จแล้วก็ลงไปแดกข้าว”ผมบอกพวกมันก่อนจะไปอาบน้ำห้องตา  อาบเสร็จก็แวะเข้าห้อง  ไอ้เต๋ายังแต่งตัวอยู่

“มึงไปอาบน้ำที่ไหนวะ...แล้วพวกมันล่ะ”เต๋าถามผมผ่านกระจก

“อาบห้องตา...ลงไปแดกข้าวกันหมดแล้ว  เสร็จยังมึงอ่ะ  กูจะใช้บ้าง”  มันเบี่ยงตัวให้ผมส่องกระจก  แต่มันไม่ยอมขยับไปไหน  แล้วจะจ้องกูทำไม...สงสัยอยากมีหน้าตาแบบคนภาคกลางบ้าง  มันอยากมองผมก็ปล่อยให้มันมองไป  ผมทาแป้งเสร็จก็เอื้อมหยิบเจลใส่ผมที่อยู่เยื้องไปข้างหน้ามัน  มันก็ยังไม่ยอมขยับตัว  แถมเลื่อนกระปุกเจลไปไว้มุมโต๊ะอีก  แก้มผมจะชนปากมันอยู่ละ  

ยัง...มันยังยักคิ้วกวนอีก  ผมเหล่มันด้วยหางตา  กำลังจะอ้าปากด่า...



“ไอ้เหี้ยเต๋า!!!!!”ไม่ทันครับ  มันจูบแก้มผมดังจ๊วบ!

“กวนตีนกูนักนะมึง”  ผมไล่เตะมัน  มันก็ล้อผม

“แก้มมึงเค็มว่ะ...ไอ้เกลือ555” ปรี๊ดครับ

“สัตว์เต๋า  อย่าอยู่เลยมึง” มันวิ่งผมก็ไล่  แต่มันก็หนีผมได้อยู่ดี  แถมยังวิ่งไปประจบตาอีก...อย่าเผลอนะมึง  กูจะล็อคคอแล้วดูดปาก  เอาให้แดกข้าวไม่ลงเลย  หึหึหึ  

ตาชอบคุยกับมันครับมันคุยเก่ง  เข้ากับคนอื่นง่าย  ปากดี  แต่จริงใจ  แล้วก็รักเพื่อนมาก..จนบางที  ผมก็คิดว่ามันมากเกินไป  แต่ผมคงคิดมากไปเองล่ะครับ  มันก็ดีอย่างนี้กับพวกผมเป็นปกติอยู่แล้ว

“วิน...ทานข้าวอีกหน่อยสิลูก  กับข้าวป้าไม่อร่อยเหรอ?”  ป้าอรเอ่ยปากถามหลังจากที่วินรวบช้อน

“อร่อยครับ  แต่ผมอิ่มจริง ๆ ครับ  เช้า ๆ แบบนี้ทานไม่ค่อยลง  ดื่มนมง่ายกว่า”ว่าแล้วมันก็ยกขวดนมลิตรขึ้นกระดกรวดเดียว  สงสัยจะอยากสูงกว่านี้   ระหว่างทานข้าวผมแอบเหล่ไอ้เต๋า  มันตักกับข้าวเอาใจตา  ปากก็จ้อไม่หยุด  บนโต๊ะอาหารผมไม่ได้ยินเสียงใครเลยนอกจากมัน.......ไอ้เต๋าสตรอว์เบอร์รี่

พวกผมทานข้าวกันเสร็จก็หยิบกระเป๋า  แล้วควบมอไซค์ออกไปโลดแล่นบนท้องถนน (มันขับรถยนต์กันมาแต่อยากขี่มอไซค์ไปโรงเรียน...เย็นก็หาเรื่องมาค้างบ้านผมอีก  ชัวร์) อัดสามกันมาสองคันครับ  ผม  วิน  ชายมาด้วยกัน  อีกคันก็พวกที่เหลือ ขนาดผมขับมอไซค์  เสียงเครื่องรถก็ดัง  ผมยังได้ยินเสียงไอ้เต๋ามันคุยตลอดเลยครับ  พูดเก่งจริง ๆ .....ไอ้เต๋าสตรอว์เบอร์รี่

ขับรถมาถึงโรงเรียนก็เจออาจารย์ยืนเวรด่า  เพราะอัดสามกันมา  เลยต้องรีบลงอย่างด่วนก่อนจะโดนด่าให้อายมากกว่านี้  ผมกับเต๋าขี่มาจอดไว้ที่โรงรถ  เอาขาตั้งรถลงได้ไอ้เต๋าก็ปรี่มากอดคอ  กระซิบว่า

“มึงเห็น CBR สีแดงมั้ย...คนขับน่ะพี่น้องมินท์.........ที่มึงว่าจะจีบไง...ที่กูเล่าว่าพี่แม่งหวงอ่ะ...ที่ย้ายมาจากคอนแวนต์น่ะ  ไอ้พิ  จำได้ยัง?”อ๋อ...ผมนึกตั้งนาน  น้องมิ้นท์ที่มันบอกน่ารักเว่อร์นี่เอง  ผมก็หันไปมองตามที่มันชี้  เห็นแต่รถ  ตัวไปไหนไม่รู้  อืม....รถมันสวยดี  แต่ของกูสวยกว่า555

“ไปไหนแล้ววะ   เร็วชิบหาย....รถแม่งสวยว่ะ” ผมพยักหน้าเห็นด้วย

“แต่ของกูสวยกว่า” ผมเหลือบไปเห็นไอ้เต๋าเบะปาก  เลยตบหัวสั่งสอน...มันเงื้อมือจะตบคืน  ผมก็สวนเลยว่า

“ค่าแก้มกูเมื่อเช้า”  มันเหวอไปเลยครับ   หน้าแม่งตลกชิบหาย  มันก็ส่ายหัวยิ้ม ๆ

เราเดินไปสมทบกับไอ้ชายกับเพื่อนในห้องที่ยืนขอส่วนบุญกันหน้าห้องพยาบาล  ผมว่าพวกมันเหมือนสัมภเวสี...ส่งเสียงขอส่วนบุญจากสาว ๆ ที่เดินผ่านไปมา  ส่วนบุญที่ได้รับก็เป็นเสียงด่าบ้าง  ใบหน้าที่บ่งบอกว่าระอาเต็มทนบ้าง  แล้วแต่สาว ๆ จะให้ครับ5555

“ไปแคนทีนกัน”  เสียงไอ้ก้องชวน  พวกผมก็เดินชักแถวกันไปแคนทีนกันทั้งกลุ่ม  เลือกที่นั่งได้ไอ้เต๋าก็มากระซิบอีก…จะขยันกระซิบไปมั้ย?

“มึงมองไปที่สิบสองนาฬิกา  เห็นผู้หญิงสองคนที่นั่งหันหน้ามาทางเรามั้ย....ไม่ใช่โต๊ะนั้น....ถัดจากเราไปแค่สองโต๊ะ....ที่ฝั่งตรงข้ามมีผู้ชายนั่งหันหลังให้เราน่ะ.....นั่นล่ะ   น้องมิ้นท์  ส่วนคนทางซ้ายน้องครีม”  ผมมองตามที่ไอ้เต๋าอธิบายก็เห็นครับ  น้องครีมน่ะไม่เท่าไหร่  แต่น้องมินท์นี่...

“น่ารักชิบหาย...”ไม่ใช่เสียงผมครับ  ไอ้เต๋า...นับวันมึงยิ่งจะทำตัวไม่เหมือนคนเข้าไปทุกวัน  ไอ้ลูกกรอก

จริงอย่างที่มันคุยครับ   น่ารักเว่อร์  แต่ที่จริงกว่า  เห็นจะเป็นพี่ชายที่มันว่าหวงน้องสาว  มันเหมือนมีเรดาร์จับสัญญาณการม่อได้  มันขยับตัวนิดเดียวก็บังน้องมิ้นท์มิดเลยครับ    น่าเล่นบาส...ตำแหน่งเซ็นเตอร์

น้องครีมก้มเขียนอะไรยุกยิก  สงสัยทำการบ้าน  ส่วนน้องมิ้นท์...ทำไรไม่รู้ครับ  พี่ชายบังมิดจริง ๆ  ...ผมหันมามองไอ้เต๋า  แต่มันมองผมก่อนอยู่แล้ว

“กูขอน้องครีม”  มันบอกผม  ดีครับ...เพราะผมชอบน้องมิ้นท์  น่ารักดี  ไอ้เต๋าหยิบสมุดขยับออกไปนั่งเดี่ยว  แต่ก็ไม่ได้ไกลจากลุ่มนัก  มันโบกสมุดในมือไปมา  พักเดียวน้องครีมก็เงยหน้าขึ้นมามอง  มันส่งยิ้มให้น้องครีม  ได้ผลครับ...น้องครีมส่งยิ้มเอียงอายให้มัน  บิดปากกาไปมา  น้องมิ้นท์คงสังเกตเห็นเลยชะโงกหน้าผ่านไหล่พี่ชายมาดู  ผมกะไว้แล้วเลยยกมือมาเท้าคางมอง  พอน้องมิ้นท์สบตาค่อยคลี่ยิ้ม...รายไหนรายนั้นครับ  ยิ้มผมไม่เคยทำงานพลาด  นั่นไง...ยิ้มแล้ว   แก้มชมพูเชียว  น่ารักจริง ๆ นั่นล่ะครับ

แต่ดูเหมือนพี่ชายจะเริ่มสังเกตเห็น  พี่ชายน้องมิ้นท์ขยับตัวมาบังอีกครั้ง  แล้วค่อย ๆ หันหน้ามา...เอี้ยวตัวมาเต็มตัวแล้วครับตอนนี้  ผมเพ่งมองหน้าพี่ชายน้องมิ้นท์  มันคุ้น ๆ   หน้ามันคุ้น ๆ

ผมขมวดคิ้ว  พยายามนึก  แต่ก็ไม่ได้ละสายตาไปไหน.....นึกออกแล้วครับ  ไอ้หน้าตี๋นี่หว่า  คนที่มาบังผมในแถวไงครับ...ที่ผมมองอึ้ง ๆ ไง...ที่มันสูงกว่าผมน่ะ...จำได้แล้วใช่มั้ยครับ

หน้ามันเหมือนพวกลูกครึ่งลูกเสี้ยวญี่ปุ่น  จีน  หรืออะไรที่อยู่แถบทางนั้นน่ะครับ  โธ่....ผมรู้ได้ไงน่ะเหรอ  ก็ผิวขาวออกแดงของมันไงครับ  ขาวกว่าผู้หญิงบางคนอีก  ไหนจะความสูงของมันอีก  น่าจะสูงกว่าผมซัก 5  เซนต์ได้  ตัวใหญ่ดี...น่าเล่นบาส (ก็ผมชอบเล่นบาสนี่)

เรื่องจ้องตา...ผมไม่แพ้ใครอยู่แล้วครับ  


มันมองผมนิ่ง   ผมเองก็มองมันกลับ
 

ต่างคนต่างมอง...
 

ตามันสวย...


ประกายตาสีน้ำตาลอ่อน  ตัดกับขอบลูกนัยน์ตาสีดำสนิท.....สะท้อนภาพตัวผมอยู่ดวงตาคู่นั้น  


ยิ่งมองยิ่งเหมือนถูกตรึงไว้กับที่  
  

จู่ ๆ ผมก็หูอื้อ  หายใจไม่ทั่วท้อง  




เรื่องจ้องตาผมไม่แพ้ใครครับ...แต่วันนี้คงไม่ใช่วันของผม

 

ผมแพ้ตาสีน้ำตาลคู่นั้น.....






อย่างราบคาบ



…แต่คิดอีกที  ผมว่าเมื่อคืนผมคงนอนน้อยมากกว่า  ถึงได้รู้สึกแปลก ๆ แบบนี้  แรงสะกิดที่แขนทำให้ผมละสายตาจากภาพสะท้อนตรงหน้า

“เห็นมั้ย...กูบอกแล้วว่าแม่งหวงน้อง   งานนี้น่าเสี่ยงว่ะ  น้องครีมน่ารักดี  พิ...พิ...เหม่อเลยดิมึง   น้องมิ้นท์น่ารักใช่มั้ยล่ะ  กูบอกแล้ว.....งานนี้เราต้องช่วยกันนะพิ  บลา บลา..”  ผมตกปากรับคำกับเต๋าแบบงง ๆ  ว่าจะจีบน้องมิ้นท์


แต่ผมไม่ได้คิดล่วงหน้าว่า...




ถ้าผมดันถูกจีบซะเอง






ผมจะทำยังไง?



...................



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-06-2010 10:08:10 โดย jira »

ออฟไลน์ jira

  • ปัญญาไม่ค่อยมี หน้าตาดีไปวันๆ
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 890
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1324/-3
เหนื่อยมากมายค่ะ  งานเยอะมาก..นึกว่าจะเขียนตอนนี้ไม่จบแล้วซะอีก  :เฮ้อ:
รู้เลยว่าที่นักเขียนบางคนหายไป  ไม่มาต่อเรื่องมันเป็นยังไง..จะไม่เม้นท์ทวงนิยายเรื่องไหนแล้วค่า  :jul3:

ตอบคุณ  jasmin        เนอะ..เพื่อนดีเนอะ  ยังแอบอิจฉาพิเลยค่ะ เพื่อนสนทคิดไม่ซื่อเหรอคะ  ไม่มี๊ไม่มี555+
           JJHJJH        มันดราม่าช่วงต้น ๆ น่ะค่ะ  ไม่ชอบดราม่าเหมือนกัน  จะพยายามให้มันห่างคำนี้นะคะ
           V_we       :กอด1: คืนค่ะ  มันเหมือนดราม่าเลยใช่มั้ยคะ   :z3:  จริง ๆ อยากแต่งให้มันไม่ดราม่าอ่ะ  จะพยายามนะคะ  ช่วยแนะนำด้วยค่ะ
             oaw_eang   ขอบคุณที่แวะมาค่ะ  แวะมาเยี่ยมมาอีกนะคะ   :pig4:
           ordkrub       ยินดีต้อนรับค่ะ  แนะนำได้นะคะ

จะพยายามแต่งให้ได้วันละตอนนะคะ...แต่ตอนนี้ง่วงมากกกกกก
+1ขอบคุณสำหรับการติดตามค่ะ
 :pig4:

ออฟไลน์ jasmin

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1801
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +174/-1
+1 ให้ไรทเตอร์ พร้อมกอดแน่น  :กอด1:
พี่ชายสุดหวงคนนั้น เป็นคนเดียวกันจริงๆด้วย
สบตากันแล้ว  :-[
เพ้อไปเลยนะพิ เหอๆ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






Laxxeez

  • บุคคลทั่วไป
สงสัยพิคงจะได้แต่ฝันค้างกับตำแหน่ง...แฟนของมิ้นท์เข้าซะแล้ว เพราะดูท่าพิคงจะได้เลื่อนตำแหน่งเป็น...พี่สะใภ้ของมิ้นท์...แทน :m20:

ออฟไลน์ ordkrub

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4157
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +341/-12
Love at first sight!!!!
ใครจะเปิดฉากก่อนเนอะ

anajulia

  • บุคคลทั่วไป
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ใช่จริงๆด้วย แฟนในอนาคตน้องพิ พี่ชายของน้องครีมน้องมินท์ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

จีบเลยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :impress2:

ออฟไลน์ jira

  • ปัญญาไม่ค่อยมี หน้าตาดีไปวันๆ
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 890
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1324/-3
ตอนที่  5


หลังจากที่ตกลงกันแล้วเต๋าก็วาดผังวางโครงการจีบน้องครีม  

ผมเองก็ไม่ทันได้สังเกตว่าน้องมิ้นท์  น้องครีมแล้วก็พี่ชายตาสวยไปไหนแล้ว  

เต๋าตั้งหน้าตั้งตาพูดโดยที่ผมไม่ค่อยมีสติฟังมันซักเท่าไหร่  

ไม่รู้ทำไม....ผมถึงได้ติดใจตาสีน้ำตาลคู่นั้นนัก

มัน....เป็นผู้ชายที่ตาสวย

ก็แค่ตามันสวยเท่านั้นล่ะน่า...ไม่มีอะไรหรอก  ผมคิดว่าอย่างนั้นนะ

“พิ...มึงเหม่ออีกแล้วนะ  ว่าไง  แผนกูเข้าท่ามะ  หรือมึงว่าไง”...กูไม่ได้ฟัง  จะบอกเหี้ยไรมึงได้ไอ้เต๋า

“ก็...ดี     อืม....ก็ดี  แล้วมึงจะเริ่มตอนไหนล่ะ”ผมทำเนียนไปก่อนแล้วค่อยมานั่งจับประเด็นทีหลัง555

มันเล่าแผนของมันใหม่อย่างตั้งใจ  แต่ผมว่าพี่ชายตาสวยต้องจับทางมันได้แน่  ผมเลยแนะนำให้มันอยู่เฉย ๆ ไปก่อน รอดูท่าทีน้องครีมด้วย  เพราะถ้าบุ่มบ่ามจีบนอกจากจะโดนกระทืบแล้ว  น้องครีมอาจไม่ปลื้มด้วย

ส่วนน้องมิ้นท์...ผมยังไม่มีแพลนอะไรจะไปจีบน้องเค้า  

ในหัวผมตอนนี้...

มันมีแต่ภาพดวงตาคู่นั้น...ผมแค่สนใจเท่านั้นเองครับ  ไม่มีอะไรให้ต้องเป็นห่วง  แค่อยากได้มานั่งจ้องเล่น ๆ  ขำ ๆ  เท่านั้นครับ555

ออดเข้าแถวดังขึ้นดึงสติผมให้กลับมา  

ระหว่างเดินไปเข้าแถว  ผมก็คอยมองหาเจ้าของตาสีน้ำตาลคู่นั้น  ไม่อยากถามเพื่อนเรื่องพี่ชายตาสวย...เพราะผมรู้สึกว่า  มันดูไม่ปกติสำหรับตัวผมเอง  ถึงมันจะธรรมดามากในสายตาของเพื่อนก็เถอะ

 “พิ...” สัมผัสบนบ่าและเสียงเรียกทำให้ผมหันมองตามทิศทางของเสียงในทันที  พี่โป้ง(ลูกพี่ลูกน้องก้อย...คนที่กำลังจะกลายเป็นแฟนเก่าผม)แกชี้นิ้วค้างไว้...จิ้มเข้าแก้มผมแทบทะลุ

“พี่โป้ง....สนุกมั้ย?”  ผมใช้ฝ่ามือคลึงแก้มเบา ๆ บรรเทาอาการปวด  แต่ดูพี่โป้งจะไม่สนใจอาการปวดของผม

“พอควร” ดูแกมองผมแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่  คงชอบใจที่ได้แกล้งผม

“น้องพี่เค้าไม่สนใจผมเลยนะเดี๋ยวนี้  โทรไปก็บอกไม่ว่าง  กิจกรรมหนัก...

ผมถามพี่อย่างดิ  พี่ต้องตอบผมตามตรงนะ....




ก้อยเค้ามีคนอื่นใช่มั้ยครับ”...พี่โป้งเงียบ  เมินหน้าไปอีกทาง  เม้มริมฝีปากแทบจะเป็นเส้นตรง...แค่นี้ผมก็รู้แล้วครับ

“ฮะๆๆๆ”ผมฝืนหัวเราะ  ถึงจะทำใจมาแล้ว  แต่พอเอาเข้าจริงก็อดเจ็บแปลบในใจไม่ได้  สงสัยว่าเย็นนี้...ผมคงต้องเคลียร์ให้มันจบซักที  พี่โป้งตบไหล่ผมเบา ๆ เหมือนจะปลอบใจก่อนจะเดินแยกไปเข้าแถว

ผมยิ้ม...ยิ้มให้กับ   กับอะไรดีล่ะครับ     ช่างมันเถอะ

ผมจะเปลี่ยนอะไรกับความรู้สึกใครซักคนได้ล่ะครับ...

“คุยอะไรกันวะ......กูไม่ค่อยชอบขี้หน้าพี่โป้งอะไรนี่เลยว่ะ”ผมขมวดคิ้วแล้วมองไอ้เต๋าอย่างแปลกใจ  ปกติมันไม่ค่อยแสดงอาการหงุดหงิดแบบนี้ให้ผมเห็น  แต่ผมไม่มีอารมณ์จะถามมันหรอกครับ  

ตอนนี้มันเซ็ง...

ผม  เต๋า  วินอยู่ห้องเดียวกัน  ชายกับอ๋องอยู่ห้อง  1  ส่วนก้องอยู่ห้อง  4  จะเจอกันตอนเช้าก่อนเข้าแถว  ตอนเที่ยง  แล้วอีกทีก็เลิกเรียน  แต่เย็นนี้ก้องมันชวนไปเดินถนนคนเดินแถวโรงบาลที่ตาผมเคยไปรักษาตัว  มันบอกศุกร์ที่แล้วไปเดินเป็นเพื่อนแฟนมันมา  ของเพียบ  หญิงก็เดินกันขวักไขว่  อาหารตาเยอะแยะไปหมด  ไอ้เต๋ากับไอ้ชายก็ระริกเลยสิครับ  อยากให้เย็นเร็ว ๆ

ผมก็อยากให้ถึงตอนเย็นเร็ว ๆ เหมือนกันครับ.....จะได้จบซักที

เรียนคาบแรกผ่านไปอย่างไม่รู้เรื่องเลย  ผมไม่มีสมาธิ  คิดถึงแต่เรื่องก้อยอย่างเดียว

ปล่อยไปอย่างนี้คนที่ลำบากก็คือผม  พอเข้าคาบสองผมก็ให้วินกับเต๋าเช็คชื่อให้  แล้วก็ออกมานั่งที่ข้างสนามบาส  ในมือก็ถือโทรศัพท์  กดโทรเบอร์ที่โทรออกครั้งล่าสุดค้างไว้  ชั่งใจอยู่นาน...แล้วก็ตัดสินใจกดโทรออก

รอสายอยู่พักใหญ่  ปลายสายก็รับ...ด้วยน้ำเสียงที่  

คนฟังมันสัมผัสได้ถึงความเย็นชา

“...เรียนอยู่รึเปล่า   พิ...ผมอยากคุยด้วย”ผมคงต้องขยับสถานะตัวเองตั้งแต่ตอนนี้แล้วล่ะครับ  

“...ก็ได้  มีอะไรเหรอ  แต่ก้อยคุยได้ไม่นานนะ”  หึหึ  คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วล่ะ

“ตอนนี้เรายังเหมือนเดิมกันอยู่รึเปล่าก้อย.....ผมรู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิม



ก้อยยังรักผม....อยู่มั้ย?”ปลายสายไม่ตอบอะไรกลับมา  คงเป็นหน้าที่ผมอีกแล้ว...ที่จะต้องพูด

“เรายังเป็นเพื่อนกันได้เหมือนเมื่อก่อนนะ  ผมไม่ได้โกรธ  เราไม่ได้โกรธกันหนิ...ใช่มั้ย?”....นานจนผมเริ่มอึดอัด

“....ก้อยขอโทษ  ขอโทษนะพิ”  




ผมได้คำตอบแล้วสินะ


“...อืม   งั้นก็แค่นี้ล่ะ  ผมมีเรียน  แล้ว...ค่อยคุยกัน”  อกหักนี่...มันเจ็บดีนะครับ  ฮะฮะ

ผมเดินตัดสนามบาส  เลาะออกข้างตึกเรียนเก่ากะจะไปนั่งใต้ต้นลีลาวดี...ต้นลั่นทม  รันทดดีจริง ๆ  แต่ผมยังไม่ทันหย่อนตูดนั่งก็มีเสียงแทรกขึ้นมา

“มึงคิดจะจีบน้องกูเหรอ  ไอ้จืด”......โฮ่  พี่ชายตาสวยนี่เอง  มากับเพื่อนอีก  2  คน  

ผมติดใจตาสวย ๆ ของมัน   แต่ไม่ได้แปลว่าผมจะต้องญาติดีกับมันนี่ครับ  จริงมั้ย?

“........” ผมมองมันด้วยสายตาเรียบเฉย  ตามันก็ยังสวยเหมือนเมื่อเช้า  

แต่มันไม่ทำให้ผมหายใจไม่ทั่วท้องอีกแล้ว

“กูยังไม่ได้จีบน้องมึงเลย  มึงจะเดือดร้อนทำไม  ไอ้  หน้า  ตี๋”เพื่อนมัน...ดูเหมือนลิ่วล้อมากกว่า  วางสมุดหนังสือไว้ที่โต๊ะ  แต่อีกคนโยนลงบนพื้นหญ้า....มันปรี่เข้ามาต่อย  ผมปัดหมัดมันแล้วต่อยสวนเข้าปลายคางพอดี  ตอนนี้เพื่อนมันล้มลงไปกองแล้วหนึ่ง  เพื่อนอีกคนที่จะเข้ามาช่วยกลับชะงักเท้า  ลังเลที่จะเข้ามาหาเรื่องกับผม  ผมเลยก้าวเท้าเข้าไปหาพี่ชายตาสวยซึ่งยืนปักหลัก  แถมยังจ้องผมเหมือนผมไปฆ่าโคตรพ่อโคตรแม่มัน  แล้วเผาบ้านมันทิ้ง

ผมก็จ้องตาสวย ๆ นั่นกลับ  ก่อนจะบอกด้วยความหวังดี

“...มึงหิ้วปีกเพื่อนมึงไปห้องพยาบาลก่อนดีกว่า  ไอ้ตี๋  

แล้วถ้าอยากมีเรื่องกับกู  ค่อยมาใหม่กูจะรอ...หวังว่า  

คงไม่เกินสิบปีนะ.......


อาทิตย์  มุราคาวะ”  ผมเหลือบมองชื่อมันบนสมุดที่ลิ่วล้อมันวางเอาไว้ก่อนจะหาเรื่องผม   ญี่ปุ่นนี่เอง...มิน่าล่ะถึงได้ขาวขนาดนี้  อยู่ห้องเดียวกับไอ้ชายซะด้วย  แต่ไม่เห็นเคยมาเข้าแถว  และก็ไม่น่าจะเคยเข้าเรียน

อาทิตย์ยกยิ้มมุมปากก่อนจะเดินหันหลังเดินกลับไปทางเดิม  ปล่อยให้เพื่อนมันที่ตัวเล็กกว่าคนที่สลบหิ้วปีกไปอย่างทุลักทุเล

ผมมองตามแผ่นหลังนั่นจนลับตา...

ทำไมถึงกร่างขนาดนี้นะ...ตาสวยออกขนาดนั้นแท้ ๆ

  

....ผมรู้น่าว่ามันไม่เกี่ยวกัน555

แต่ก็ต้องขอบใจมันล่ะนะ


เพราะมันทำให้ผมเลิกนึกเสียใจเรื่องก้อย...ลืมเรื่องอกหักไปได้สนิทเลย



จากที่ผมยังไม่คิดจะจีบน้องมิ้นท์  ผมกะจะเดินหน้าจีบเต็มตัวแล้วครับ

อยากรู้เหมือนกันว่าอาทิตย์  คนตาสวยจะทำยังไง  แค่คิดผมก็สนุกแล้วครับ

ผมเดินล้วงกระเป๋า  ผิวปาก  ฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี  เดินไปสมทบกับวินและเต๋าหลังจากรับโทรศัพท์จากก้องให้มาเจอกันก่อนกินข้าวเที่ยงหน้าห้องพยาบาล  แต่ดันสะดุดตาเข้ากับลิ่วล้อของอาทิตย์เข้าซะก่อน  มันเห็นผมก็หลบตาแต่ไม่กล้าขยับหนี  ผมจงใจเดินเข้าไปหา  ก่อนจะกระซิบ...

“บอกอาทิตย์ด้วยนะ  ว่าผมจะไปทานข้าวเที่ยงกับน้องมิ้นท์”  แล้วยิ้มมุมปากให้มัน  เดินจากมาอย่างอารมณ์ดี



“ไปไหนมา  แล้วทำไมโดดเรียน  มีเรื่องอะไรใช่มั้ย”ชายถามผมเป็นชุด  ผมเลยเล่าให้ฟัง........





เรื่องก้อย  


แล้วทำไมผมต้องบอกมันทุกเรื่องล่ะครับ (อย่าไปฟ้องมันนะครับ555)



“...ตอนนี้มึงก็เลิกกับก้อยจริง ๆ แล้วดิ  ไม่เป็นไร  หล่อแบบมึงหาได้อีกเป็นร้อย”อ๋องปลอบใจผม  พร้อมตบไหล่เบา ๆ....ผมยิ้ม

“เย็นนี้ไปเดินดูสาวกัน  เดี๋ยวกูเลี้ยงเบียร์ด้วย  ฉลองไอ้พิโสด”ก้องบอก....ผมดีใจ

“มึงไม่เป็นไรนะพิ  พวกกูอยู่ข้างมึงนะ”ชายกล่าว....ผมอุ่นใจ

“ใช่ ๆ”วินสำทับ....ผมรักพวกมัน

“....คืนนี้กูไปค้างด้วยนะ  จะปลอบมึง...บนเตียง  ให้มึงร้องครวญครางด้วยความกระเส่า  ลืมผู้หญิงทุกคนไปเลย”.....ไอ้เหี้ยเต๋า!!!!

เดินไปแคนทีนผมก็มองหาน้องมิ้นท์  ขาว ๆ แบบนั้นไม่น่าจะหายาก  ชะเง้อคอมองอยู่พักหนึ่งก็มีคนดึงแขนเสื้อ  

เฮ้ย!!!!!!  น้องมิ้นท์....กับเพื่อนน่ารักอีก  2  คน  

หืม...น้องครีมด้วยนี่ครับ    

“...พี่พิ  ทานข้าวรึยังคะ?”  หา...รู้จักผมด้วย     มองใกล้ ๆ ยิ่งน่ารักครับ  แก้มชมพูแบบมีเลือดฝาด

“ถ้ายัง...ไปนั่งทานข้าวกับมิ้นท์มั้ย?  มิ้นท์จองที่ไว้ตรงโน้นน่ะค่ะ  แต่บังเอิญว่าที่มันยังเหลืออีก  5-6  ที่  พี่ ๆ ไปทานด้วยกันนะคะ”  ผมกับเต๋าหันมาสบตากัน  ไอ้เต๋าระรื่นเลยครับ

“จองไว้ตรงไหนครับน้องครีม  เดี๋ยวพี่ถือกระเป๋าให้นะ  น้องมิ้นท์มากันนานแล้วเหรอครับ  พี่ชื่อเต๋าครับ  แล้วชื่ออะไรกันบ้างเนี่ย  บลา  บลา”......ไอ้เต๋าสตรอว์เบอร์รี่  ผมได้แต่ส่ายหัวกับความสตรอว์เบอรร์รี่ของมัน  น้องมิ้นท์เดินรั้งท้ายตีคู่กับผม  แต่ไม่คุยอะไร  ก้มหน้าก้มตามองพื้นตลอด  พอนั่งได้ก็เห็นว่ามีร่องรอยการกินมาก่อนแล้ว  ไอ้ชายกับไอ้วินลุกไปซื้อข้าว  สาว ๆ ก็ชวนผมคุยเรื่องนั้น  เรื่องนี้....รู้สึกเหมือนกำลังถูกสัมภาษณ์  แล้วมีกรรมการคอยให้คะแนนเลยครับ

“วันนี้พี่ชายไม่มาทานข้าวด้วยเหรอครับน้องครีม  ปกติพี่เห็นเค้าอยู่ด้วยตลอด”สองสาวหันมามองหน้ากัน...แล้วก็หันรีหันขวาง...แล้วก็สบตากัน  หันหน้ามามองผมแล้วก็ทำแก้มป่อง

“พี่ไทน่ะเหรอคะ  วันนี้ไม่ทานข้าวที่นี่ค่ะ...ออกไปทานข้างนอก  ตกใจเลยอ่ะ  นึกว่าพี่ไทอยู่แถวนี้

พี่ไทเป็นคนคุยไม่เก่ง  แต่พี่ไทเป็นคนดีนะคะ  ช่วยเป็นเพื่อนกับพี่ไทด้วยนะคะ” อ๋อ....ชื่อไท  หึหึ

สาว ๆ พอเริ่มคุ้นเคยก็คุยกันไม่หยุดเลยครับ  ได้ยินเสียงออดเข้าเรียนดังถึงได้แยกย้ายกันไป  ไอ้เต๋าชวนน้องครีมกับน้องมิ้นท์ไปเดินซื้อของเย็นนี้  แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะที่บ้านมีเคอร์ฟิวเข้าบ้านก่อน  5  โมงเย็น  
คาบต่อไปห้องผมว่างก็เลยมางีบกันที่ห้องสมุด  อากาศมันเย็นเลยหลับยาวเลยครับ  อาจารย์บรรณารักษ์มาไล่ถึงรู้ว่าเลิกเรียนแล้ว555

เดินออกมาจากห้องสมุดก็ตรงดิ่งไปโรงจอดรถเลยครับ   ไอ้วินกับไอ้อ๋องไปไม่ได้  ส่วนชายต้องขับรถไปงานเลี้ยงกับแม่มัน  เหลือผม  เต๋า  และก้องกับแฟนมัน  ไอ้ก้องต้องไปรับแฟนมันที่โรงเรียนครับ  ผมกับเต๋าเลยบอกให้มันไปเจอที่ร้านเช่าหนังแล้วค่อยเดินดูของพร้อมกัน

ผมสองคนมาถึงที่ถนนคนเดินก่อนเลยเดินดูของรอ  

ไอ้เต๋าได้เสื้อ  ผมได้เข็มขัด  

เผลอแป๊บเดียวหกโมงครึ่งเข้าไปแล้ว  ไอ้ก้องก็ยังไม่โผล่  อีกไม่กี่ ชม. พระอาทิตย์ก็จะตกดิน  

ผมเลยโทรบอกตาก่อนว่าจะกลับค่ำ  ทานข้าวได้เลยไม่ต้องรอ  

ตาบอกให้ผมเดินดูหนังสือเกี่ยวกับทฤษฏีเกษตรแนวใหม่  

ผมเลยแยกกับเต๋าเพราะมันจะเช่าหนังไปดูที่บ้านกับพ่อแม่มัน  แล้ววันจันทร์ก็ให้ผมขับรถมันมาเรียนเลย  เลิกเรียนมันค่อยย้อนมาส่งผม  แต่ยังคุยกันไม่จบเลยครับ

ดันไปเจอเด็กโรงเรียนปริ้นซ์ที่เต๋าไปกระทืบไว้  

พอมันเห็นไอ้เต๋ากับผมก็วิ่งมากันเป็นแถวเลย  ผมกับเต๋ารีบวิ่งไปทางโรงพยาบาลก่อนเลยครับ  เพราะแถวนั้นมันมีตึกเยอะ  

แยกกันไปตอนไหนไม่รู้ครับ  หนีให้พ้นดงตีนก่อนเป็นใช้ได้

เห็นไอ้เต๋าอย่างนั้นมันนักกรีฑาของโรงเรียนนะครับไม่ต้องห่วงมัน

ห่วงผมดีกว่า  เพราะไอ้เด็กปริ้นซ์สองคนจะถึงตัวผมอยู่แล้วครับ  

อีกสองช่วงตึกก็จะเข้าเขตปลอดภัย

แต่จู่ ๆ ผมก็ถูกกระชากแขนอย่างแรงดึงเข้ามาในซอกระหว่างร้านขายเสื้อกับรองเท้า  

พอเข้ามาได้เจ้าของมือก็ดึงถังขยะมาปิดทางได้ทันพอดี

ผมกำลังจะหันไปขอบใจก็ถูกต่อยเข้าที่แก้มซ้ายเต็ม ๆ

เซไปนิดหนึ่ง  ไหล่ก็กระแทกเข้ากับผนังตึก  น่าจะถลอกเพราะแสบนิด ๆ

พอตั้งตัวได้ก็พุ่งเข้าชาร์จก่อนเลยครับ  ล้มลงไปทั้งคู่  

หลังมันกระแทกเข้ากับลังผลไม้  แต่มือผมก็ได้เลือดเอาเหมือนกัน  

แลกหมัดกันไปคนละทีก็ต้องหยุดเพราะเสียงเด็กปริ๊นซ์มันมาดึงพวกถังขยะที่ผมซ่อนตัวอยู่  



สภาพตอนนี้ผมนั่งชันเข่า  มือนึงบีบคอ  อีกมือจับแขนมันไว้  

ส่วนมันคุกเข่าตัวแทรกอยู่ระหว่างขาผม  มือนึงเงื้อคาไว้เพราะผมจับแขนมัน  อีกมือก็กระชากแขนข้างที่ผมบีบคอ

พวกเด็กปริ๊นซ์ มันไม่ไปไหนซักที  แต่มือผมก็ยังออกแรงบีบคอมันอยู่  

จนมันเริ่มดิ้นเพราะขาดอากาศผมถึงได้ตัดสินใจปล่อย

มันหายใจฟืดฟาดรับออกซิเจนเข้าปอดให้มากที่สุด

แล้วก็หันมาชกเข้าที่ท้องผมเต็มแรง  ผมร้องไม่ออกเพราะมันเอามือปิดปากผมไว้

จุกจนไม่มีแรงแล้วครับ  นิ่งไปนาน    จนตาผมเริ่มปรับสภาพกับความมืดถึงได้เห็นว่าไอ้บ้าที่มันชกผมตอนนี้คือไอ้ไท  

มันเองก็นิ่งมองผมอยู่  มือที่ปิดปากก็เริ่มผ่อนแรงลง

“กูจะยอมปล่อยมือ  แต่มึงห้ามส่งเสียงนะ”ผมพยักหน้า มันก็ค่อย ๆ คลายมือแล้วก็เอามือออก

แต่ที่มันแคบมันเลยต้องเอามือท้าวผนังไว้แทน

ผมรู้สึกว่าพื้นที่มันแคบลงกว่าเดิม  เพราะขยับไปทางไหนก็ติดมันไปหมด

“...มึงอยู่นิ่ง ๆ เป็นมั้ย  ไอ้จืด”ผมเงยหน้าขึ้นไปมองมันด้วยความไม่พอใจ  แต่พอสบตาวาวนั่น...มันก็พูดไม่ออกไปซะเฉย  ๆ



ใกล้กันมากเกินไปแล้ว





ใกล้จนได้กลิ่นเหงื่อผสมโรลออนของตัวผม  กับกลิ่นของตัวมัน  ปนเปกันไปหมด  แต่ผมกลับไม่เหม็น..





ใกล้กันจนลมหายใจของผมกับของมันแทบจะหลอมรวมกันได้




หน้ามันเคลื่อนเข้ามาใกล้ผมขึ้นเรื่อย ๆ




ผมไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับผม





ผมไม่หลบการเคลื่อนไหวนั้น...แต่กลับหลับตาลง





ความเย็นชื้นจากริมฝีปากคู่นั้นแนบลงมาที่มุมปากผม..





แล้วผละออก...ไม่รุกรานไปมากกว่านั้น




ผมลืมตาขึ้นก็เจอกับริมฝีปากที่ค่อย ๆ เคลื่อนตัวเข้ามาใหม่








แต่เสียงโทรศัพท์ผมแผดลั่นขึ้นมาทำลายการคุกคามนั้น

ทั้งผมทั้งมันผละออกจากกันเหมือนถูกน้ำร้อนลวก  ผมลนลานหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋ากางเกง  แล้วรีบกดรับ

“ฮะ  ฮัลโหล...เออกูปลอดภัยดี  มึงเข้าบ้านไปเลยนะ  กูจะเข้าบ้านแล้ว...” ผมขนลุกซู่  หัวใจเต้นแรงจนนึกว่ามันจะกระเด็นออกมาข้างนอก





เมื่อถูกริมฝีปากคู่เดิมจูบไล่นิ้วมือข้างที่ถือโทรศัพท์แนบกับหู



ไล่ลงมาหลังมือ  




จูบระมาที่ข้อมือ  




คาง  




มุมปาก  







และจบที่ริมฝีปากผม





เสียงไอ้เต๋ายังคงดังอยู่ในโทรศัพท์  



แต่....ผมกลับสื่อสารอะไรกับมันไม่ได้







แม้แต่คำเดียว







................................




« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-06-2010 10:09:07 โดย jira »

ออฟไลน์ jira

  • ปัญญาไม่ค่อยมี หน้าตาดีไปวันๆ
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 890
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1324/-3
ไปนอนก่อนนะคะ...ง่วงสุดสุดอ่ะ

ขอบคุณทุกคนค่ะ

 :pig4:

ปล.พรุ่งนี้จะพยายามมาต่อนะคะ  โปรแกรมมันประชุมทั้งวันเลยอ่ะ
วันนี้ทั้งวันยังไม่พอใช่ม้ายยยยยยยย  :z3:

Laxxeez

  • บุคคลทั่วไป
ชกกันแล้วก็ตามด้วยจูบกันแบบอ้อยอิ่ง o22 Romance แบบแมน ๆ ดีนะคับ 555 :o8:

shockoBB

  • บุคคลทั่วไป
จูบกันแล้ว  :-[ :-[

anajulia

  • บุคคลทั่วไป
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด ไม่ไหวแล้ว เขารักกันโดยไม่ได้ตั้งใจ
หัวใจมันไปเอง บังคับให้สงบไว้ไม่ได้เลย :m1:

MM.Dog

  • บุคคลทั่วไป
งืม...............
น้องพิทำบุญด้วยอะไรจ๊ะ  ทำไมถึงเป็นที่รัก  เป็นที่เคารพ????  ของเพื่อน ๆ ได้ขนาดนั้น



เพิ่งมาพบเรื่องนี้น่ะค่ะ  ยังไม่สายเนอะ  ที่จะเริ่มติดตาม

ออฟไลน์ jasmin

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1801
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +174/-1
รุนแรงจริงคู่นี้  o22
ฟัดกันแทบแย่ อยู่ดีๆก็จ้องตาแล้วจูบกันซะงั้น
อ่านฉากจูบแล้วเขินเลยอ่ะ อ้อยอิ่งแบบ โรแมนติกมากๆ
ปล. ไม่รู้ 2 สาวนั้นจะหาเพื่อนให้พี่ชายหรือจะได้พี่สะใภ้แทนกันแน่

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ jira

  • ปัญญาไม่ค่อยมี หน้าตาดีไปวันๆ
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 890
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1324/-3
เมื่อคืนหลับสบายมากค่ะ  ฝนตกหนัก  อากาศก็เย็น
เช้าตื่นขึ้นมาก็หอมกลิ่นดิน   อารมณ์ดีขึ้นเยอะ
อารมณ์ดีรับการประชุม  และประเมินงาน  :laugh:  :z3:
สารภาพว่าจริง ๆ คิดพลอตให้ผู้ชายตัวสูง  กับพี่ชาย 2 สาวเป็นคนละคนกัน
แต่ถ้าตัวละครมันยิ่งเยอะ  คนแต่งที่อารมณ์ไม่เสถียรและมึนงงบ่อยแบบตัวเอง  คงมึนยิ่งกว่านี้
สารภาพอีกเรื่อง  ตอนจบของบทนี้ไม่ได้กะให้โรมานซ์  หวานหยดแบบนี้  ต้องโทษมหกรรมเพลงรักที่น้องสาวมันลงไว้ให้
เรื่องมหัศจรรย์    เธอหมุนรอบฉัน ฉันหมุนรอบเธอ   สวรรค์ในเรือนแพ  และอื่น ๆ   เลยทำให้สองหนุ่มต้องมายืนจูบกันในซอกตึก...เหม็นฉี่หนู  ลังไม้เกลื่อนกลาด  ขยะก่ายกอง  และพื้นแฉะ555+

ตอบคุณ   Laxxeez    นั่นสิคะ  โรแม้นซ์แบบแมน ๆ ในซอกตึก...เหม็นฉี่หนู  ลังไม้เกลื่อนกลาด  ขยะก่ายกอง  และพื้นแฉะ555+
            shockoBB  คนแต่งยังเขินเลย  คิดนานเหมือนกันว่าจะให้จูบแบบไหนที่มันดูไม่หวือหวา  แล้วก็เหมือนอารมณ์มันพาไป  ทำนองนั้นล่ะค่ะ
            anajulia    ใช่ค่ะ  ไม่ได้ตั้งใจ  แล้วก็ไม่ได้ตั้งตัว  แต่ยอมรับในความรู้สึกนั้นทีละนิด  เหมือนพระจันทร์ที่ค่อย ๆ โผล่พ้นจากเมฆ...ประมาณนั้นค่ะ
            MM.Dog     ยินดีต้อนรับค่ะ  แนะนำได้นะคะ  พิรุณทำบุญด้วย....ขนมถ้วยค่ะ555+
            jasmin      จริง ๆ จะให้ต่อยกันเลือดสาด  แล้วก็เกลียดขี้หน้ากันแบบสุด ๆ แต่เพลงรักที่น้องสาวลงให้ในเครื่องทำให้สองหนุ่มจบลงที่จูบอ่ะค่ะ  เลยกลายเป็นต้องแพลนใหม่เลยว่าจะให้เรื่องไปแบบไหนดี
                           
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ไม่มีความมั่นคง ในคนไม่เสถียรทางอารมณ์  :jul3:

ตอนที่แล้วไม่ได้ตอบ...ขอโทษนะคะ มาลงนิยายได้ก็ขอบคุณพระเจ้าแล้วค่ะ
บวกขอบคุณทุกคนค่ะ
 :pig4: 
ว้ายยย  มาตามแล้ว  ไปนะคะ  เดี๋ยวตอนเย็นจะรีบแต่งแล้วถ้าเสร็จจะเอามาเสิร์ฟค่ะ (ถ้าเสร็จนะคะ)

Solar cell

  • บุคคลทั่วไป
เพิ่งเข้ามาอ่าน เมื่ออ่านเส็ด
หลงรักหนูพิทันที .....จะจีบน้องสาวเค้า
แต่สงสัยงานนี้จะตกเป็นเมียพี่ชายซะก่อนรึป่าวหว่า อิอิ
ลุ้น ๆๆ +1 เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์คับ

ออฟไลน์ insomniac

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1483
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-3
สนุกมากครับ ตอนแรกไม่ได้เข้ามาอ่าน เพราะชื่อเรื่องเหมือนจะเป็นแนวดราม่าเศร้าๆ แต่นี่ออกจะเฮฮาแถมกุ๊กกิ๊กหน่อยๆ (แต่ชื่อเรื่องนี้ก็ชอบครับ เพราะดี) ขอติดตามต่อไปครับ

ออฟไลน์ jira

  • ปัญญาไม่ค่อยมี หน้าตาดีไปวันๆ
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 890
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1324/-3
ตอนที่  6


เสียงในโทรศัพท์เงียบหายไปแล้ว...คาดว่าปลายสายคงจะวางหูไปสักพัก...

แต่การคุกคามทางการหายใจและการสื่อสารยังคงดำเนินต่อไป

ความรู้สึกของผมตอนนี้  เหมือนโดนป้ายยาแบบที่คนอื่นโดนกันเวลาจะชิงทรัพย์น่ะครับ

ต่างกันแค่...

ผมยังมีสติ

สามารถขัดขืน  หรือตอบโต้ได้

แต่ผมกลับปล่อยให้...





ริมฝีปากสีแดงจัดของมันไล้เบา ๆ บนริมฝีปากผม

ก่อนจะใช้ปลายลิ้นเลาะเล็มริมฝีปากทั้งบนและล่าง

สลับกันไป...วนอยู่อย่างนั้น  ซ้ำแล้ว  ซ้ำเล่า




ผมได้ยินเสียงหัวใจตัวเองดังชัดเจน...มันเต้นดังจนกลัวจะทำให้อีกฝ่ายได้ยินตามไปด้วย

ผมค่อย ๆ ขืนตัวเองออกจากริมฝีปากของมัน

แต่...ริมฝีปากนั้นก็ยังตามรังควานริมฝีปากผมไม่เลิก  ผมก้มหน้าขยับหนีอีกครั้งก่อนจะพูดออกไปอย่างเหลืออด (?)

“....พอ...หยุด...”....ทำไมมันแทบจะเหมือนเสียงกระซิบเลยล่ะ?

...แต่มันก็ยอมหยุดแล้วครับ  ขอบคุณพระเจ้า

ทันทีที่สลัดหลุดจากริมฝีปากสีแดงสดที่ทำหน้าที่ดียิ่งกว่าปลิงดูดเลือดของมันได้  ผมก็ก้มหน้าจ้องกระดุมเสื้อมันอย่างเอาเป็นเอาตาย  พยายามบังคับการเต้นของหัวใจและปรับระดับการหายใจให้เป็นปกติ  โทรศัพท์ในมือผมเลื่อนมาอยู่ตรงซอกคอตัวเองเมื่อไหร่ไม่รู้...

ทั้งมันทั้งผมไม่มีใครขยับตัวไปไหนเลย...

ผมเองล่ะครับที่ทนบรรยากาศแปลก ๆ แบบนี้ไม่ไหว  เดินหันหลังหนีมัน..แต่ก้าวไปได้ไม่กี่ก้าวก็ถูกมันคว้าไปทั้งมือทั้งโทรศัพท์เอาไปกดยุก ๆ ยิก ๆ     เริ่มแสบแผลที่มือบ้างแล้วครับ 

ผมมองมันด้วยความไม่พอใจ  ระคนตกใจ...ตกใจกับปฏิกิริยาของตัวเอง 

เพราะมองหน้ามันก็เผลอมองแต่ริมฝีปาก

สบตามันก็เหมือนโดนป้ายยา...

ผมเจอมันแค่ไม่กี่ชั่วโมง...แต่เวลาแค่นี้ผมก็ตัดสินใจได้แล้วครับว่ามันน่ะ




ตัวอันตรายสำหรับชีวิตผมชัด ๆ !!!!!




มันกดโทรศัพท์จนพอใจแล้วแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อยมือผม  เลยบิดข้อมือออกจากมือมันช้า ๆ จนมือผมได้รับอิสระ  มหกรรมจ้องตาก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง

แต่คราวนี้มันกลับเป็นฝ่ายหลบตาผม......ผมได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่  แล้วก็หันหลังให้มันอีกครั้ง ก้าวเท้าออกไปแค่ครึ่งก้าวมันก็โพล่งขึ้นมา

“เมื่อกลางวัน”...อะไรของมันครับ  ผมขมวดคิ้วแล้วหันไปมองมัน  มันก็มองผมกลับ

“ไปกินข้าวกับมิ้นท์มารึเปล่า...ไปจริงรึเปล่า?”ผมไม่ชอบโกหกใครครับ

“อืม.....”...มันไม่ได้พูดอะไรต่อ  ผมเองก็ไม่รู้จะพูดอะไรเหมือนกัน  เงียบ...เงียบจนเริ่มอึดอัด

“จูบกูทำไม/ไม่จีบมิ้นท์ได้มั้ย” แต่พอพูดก็เสือกพูดพร้อมกัน  ผมถอนหายใจไปกี่ครั้งแล้วครับ  ใครช่วยนับให้ผมที

“ไม่จีบมิ้นท์ได้มั้ย?...ได้มั้ย?”  กวนตีน!  มันไม่ตอบคำถามผม...กลับย้ำคำถามของตัวเอง

แต่ผมเองก็ไม่เคยคิดว่าคนกวนตีนอย่างมันจะสามารถพูดขอร้องใครด้วยน้ำเสียงที่...อ้อนวอน   ได้ขนาดนี้...
 
แล้วพูดกับกูแค่นี้จะต้องจับโน่นจับนี่ทำไมวะ?

ผมดึงมือมันที่จับมือผมออก  มันไม่ยอมแพ้..เอามืออีกข้างคว้าเอวผม  แล้วออกแรงดึงเข้าหาตัว

มันจะอีโรติกเกินไปแล้ว!!!!!!!    ผมผลักมัน  แล้วก็ต่อยปากสีแดงนั่นแถมไปอีกครั้ง  ก่อนจะตอบคำถามมันอย่างชัดเจน

“ไม่รู้โว้ย!!!!” เฮ้ย...ผมพูดผิดอ่ะ  ผมจะบอกมันว่า ‘ไม่’ ทำไมมันกลายเป็น ‘ไม่รู้’ ไปได้ครับ  แล้วเรื่องอะไรผมจะรอให้มันถามผมอีกล่ะ  เดินกึ่งวิ่งออกมาจากที่อโคจร(ซอกตึก)นั่น

แต่ก็ยังไม่พ้นความซวย...เจอเข้ากับเด็กปริ๊นซ์  2  คน  ที่ยังคงมุ่งมั่นในการตามหาผม  ทำเหมือนผมไปขโมยหวยที่ถูกรางวัลที่  1  ของมัน  แล้วจะมาขึ้นเงินกับกองสลากงั้นล่ะ  ไอ้พวกเวร

ผมวิ่งอย่างไม่คิดชีวิตเข้าไปในโรงพยาบาล  แล้วก็หนีออกทางประตูด้านข้างที่ผมเคยออกมาฉี่  ผมไม่มีแรงจะไปบู๊  โชว์ทักษะการต่อสู้ขั้นเทพที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดหรอกครับ  ไอ้ไทมันดูดพลังงานในการคิดกระบวนท่าของผมไปหมดแล้ว...ไอ้เลว!!!!

พอถึงที่จอดรถก็รีบออกตัวขี่มอไซค์กลับบ้านแทบจะทันที...ป่านนี้ตาห่วงผมแย่แล้วล่ะครับ 

ขับมาถึงบ้านก็วานให้พี่คนงานเก็บรถให้แล้วรีบเข้าไปหาตาก่อนเลย

ตาหลับไปแล้วครับ...ผมก็เลยเดินกลับห้อง  ทิ้งตัวลงนอนคว่ำหน้าบนเตียงก็ต้องสูดปากเพราะที่โดนต่อยไปเริ่มระบม...หลับตาลงเพราะความเหนื่อย 

แต่ในมโนสำนึกกลับไม่พักเหมือนที่ร่างกายผมเรียกร้อง

ผมคิดถึงดวงตาสีน้ำตาล

ริมฝีปากสีแดงจัด

และลมหายใจกลิ่นมาลโบโร่  เมนทอลของมัน

...ไอ้ไท

ไอ้กาม  มันจูบผมซึ่งเป็นผู้ชาย  ผู้ชายที่มันเพิ่งต่อยไป  เพิ่งหาเรื่องกันไป 

มัน...เป็นเกย์รึเปล่า?     แล้วผมล่ะ?  ผมยอมให้มันจูบ...แบบเต็มใจด้วย

ผมกลายเป็นเกย์ไปแล้วเหรอ?

ผมรีบเปิดแล็ปทอปเซิร์ชหาอาการแรกเริ่มของเกย์  แต่ยังไม่ทันจะได้เปิดหน้าเว็ปไหนก็ได้ยินเสียงเคาะประตู  ผมเลยรีบย่อหน้าต่างนั้น..แล้วเดินไปเปิดประตู

“พี่พิมีเพื่อนมาหาครับ...รออยู่ข้างล่างน่ะครับ” ลุงคนงานเดินมาบอกผม  คิ้วผมขมวดติดกันทันที  ไอ้เต๋ามันบอกจะกลับบ้านนี่หว่า  หรือเปลี่ยนใจ  นึกเป็นห่วงผมก็เลยจะมาดูให้เห็นกับตาว่าผมปลอดภัยจริง ๆ  ผมรีบเดินลงไปรับมัน...แต่พอเห็นแผ่นหลังนั้นผมมันก็รีบชักเท้าหันหลังกลับทางเดิม  แต่ไอ้บ้านั่นมันวิ่งมาล็อคคอผมจากด้านหลังทัน  ผมดิ้นมันก็ยิ่งรัด

“มึงนี่ไม่เคยอยู่เฉย ๆ ได้เลยนะ...กูเอาของที่มึงซื้อมาคืนเท่านั้นเอง  แล้วก็จะกลับเลย

...ไม่ต้องห่วง  กูจำทางมาบ้านนี้ไม่ได้หรอก...

ถ้ามึงอยากให้กูลืม....กูก็จะลืม”...ผมหยุดดิ้นแล้วครับ  มันผ่อนแรงลง...แต่มันยังไม่ปล่อย

ถุงเข็มขัดที่ผมซื้อถูกยื่นมาจากข้างหลัง  แล้วก็เลื่อนมาชูให้ผมเห็นแบบเต็ม ๆ  ตา

ผมยื่นมือออกมารับถุงใบนั้นแล้ว  แต่แขนมันก็ยังค้างอยู่ในท่าเดิม  เหมือนตั้งใจจะกอดผมเอาไว้เลยครับ  ผมนึกเสียวข้างหลังขึ้นมาทันทีเลยรีบเบี่ยงตัวออกจากอ้อมแขนอันตรายของมัน

“...กลับไปได้แล้ว”  ผมเอ่ยเตือนความจำมัน  มันถอนหายใจเฮือกใหญ่  มือเท้าเอว  หมุนไปมาเหมือนถูกขัดใจ

“กูไม่ส่งนะ”ผมหันหลังให้มันอีกครั้ง 

....ผมหันหลังให้มันกี่ครั้งแล้วครับวันนี้  เพราะก้นของผมรึเปล่าครับที่ทำให้มันมีอาการแบบนี้  คิดได้อย่างนั้นผมรีบเอาถุงเข็มขัดมาบังก้นทันที  ป้องกันการจินตนาการของมัน


“กูมาอีกได้มั้ย?”...ผมหยุดนิ่ง  มันกวนตีนจริง ๆ เมื่อกี้มันบอกว่าจำทางไม่ได้  แต่กลับขอมาอีก  ผมไม่ได้หันไปตอบคำถามมัน  แต่กลับย้ำคำขอของตัวเองแทน

“กูขอให้มึงลืม..ทุกเรื่อง  แล้วกูจะไม่จีบมิ้นท์” มันไม่ตอบผม  ผมเองก็ไม่คิดว่ามันจะให้คำตอบอะไรที่พอใจหรอกครับ  ไม่ได้หันกลับไปดูว่ามันกลับไปแล้วรึยัง  ได้แต่เดาจากเสียงประตูที่ปิดลงเท่านั้น

เดินกลับห้องก็อาบน้ำนอนเลยครับ...ไม่อยากสนใจอะไร  วันนี้ผมเหนื่อยมากแล้ว  วันหนึ่งของมนุษย์มันจะมีเรื่องให้ต้องแปลกใจเยอะอะไรขนาดนี้ครับ 

แต่ก่อนจะเข้าห้วงนิทรา  ผมกลับเริ่มสัมผัสถึงความวุ่นวายในชีวิตได้ลาง ๆ  เฮ้อ...อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด  มันห้ามกันไม่ได้หรอก 




จริงมั้ยครับ?





.................

ออฟไลน์ jira

  • ปัญญาไม่ค่อยมี หน้าตาดีไปวันๆ
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 890
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1324/-3
เอาครึ่งแรกไปอ่านก่อนนะคะ
ส่วนครึ่งหลัง...จะตามมาแน่ ๆ ค่ะ 555+
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
 :pig4:
ยินดีต้อนรับคุณ  Solar cell  กับคุณ  insomniac ค่ะ  อ่านเรื่องนี้ให้สนุกนะคะ 
แนะนำได้ค่ะจะได้เอามาปรับปรุง
บวกคืนด้วยค่ะ


ปล.ชื่อเรื่องมันส่อว่าดราม่าจริง ๆ นั่นละค่ะ555 

Solar cell

  • บุคคลทั่วไป
เข้ามา :z13: ไรเตอร์แล้วจากไป  :laugh:

Rinze

  • บุคคลทั่วไป
  :z13:  จิ้มไรเตอร์

แล้วไงต่ออ่ะตัว!?

ออฟไลน์ jasmin

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1801
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +174/-1
+1 ให้ไรทเตอร์ :กอด1:
นายไทเนี่ย แอบน่ารักนะ
“ไม่ต้องห่วง  กูจำทางมาบ้านนี้ไม่ได้หรอก ถ้ามึงอยากให้กูลืม....กูก็จะลืม”
อ่านเจอประโยคนี้ แทบกรี๊ดอ่ะ
จะน่ารักไปไหนเนี่ยนายไท  :-[

ออฟไลน์ Tifa

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1474
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +417/-2
เปิดตัวได้เเรงมากๆเลยค้า

ถึงลูกถึงคนดีจริงๆแบบนี้เจ้ชอบ

แอร๊ยยยย

salapaw

  • บุคคลทั่วไป
เขียน ลื่นไหล ไม่ค่อยขัดตามาก 55+

แต่ว่า ิขอให้พิ เปนพระเอกได้ป่ะ อย่าเปนนายเอกเลย 

แต่ส่วนใหญ่ขอไปแล้วไม่สมหวังสักเท่าไร เหอๆๆ

 :L2: :3123: :L1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด