ญี่ปุ่นร้อนๆมาแล้วจ้าาา อิอิ
(ชนะแย้วว)
"เออ ตอนเลิกแข่งไปรอกูหน้าโรงเรียนดิ เดี๋ยวกูพาไปซื้อ"
โฟคพูดยิ้มๆ ส่วนญี่ปุ่นทำหน้าย่น
"เลี้ยงข้าวด้วยน้า อิอิ เขาอยากกินหมูจุ่ม"
"อะไรของมึงหมูจุ่ม"
"เอ๋ หมีดำซื่อบื้อเนอะ ก็หมูเอามาจุ่มน้ำร้อนงาย แล้วก็เคี้ยวๆ กลืนๆอ่ะ"
"ไอ้ นี่"
"น้องญี่ปุ่นขา ป่ะคะไปกินข้าว เดี๋ยวบ่ายก็ไขว้สายประเภททีมนะค้า เดี๋ยวไม่มีแรง ว่าแต่โฟคเก่งมากน้า เราแอบเชียร์อยู่ อิอิ รักเหมือนเดิมน้า"
"อ้าว พี่คนสวย แอ่ะ ไม่เชียร์เค้าคนเดียวอ่า ไม่ได้น้า"
"โอ๋ๆ เจ๊ว่าไปงั้นล่ะค่า แสดงความยินดีกะพี่เขาหน่อยซีค้าน้องญี่ปุ่นขา"
"ชิ ไปดีกว่าหิวข้าว เต้"
ว่าแล้วก็เรียกหาเต้ แล้ววิ่งไปหาเต้ที่ยืนหอบของพะรุงพะรังอยู่ ญี่ปุ่นทำใฟ้โฟคยิ้มร่าอย่างมีความสุข ไม่ได้ยินดีกับชัยชนะสักเท่าใดนักแต่ยินดีที่เย็นนี้จะพาคนตัวเล็กไปกินข้าว
ญี่ปุ่นเดินไปกินข้าวกลางวันที่ห้องของสีชมพู พอเสร็จก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำใหม่ ซาร่าเองก็คอยประคบประหงม เรียกเด็กมัธยมต้นมาบีบนวดให้ เต้เองเขินไม่ยอมในตอนแรก แต่ญี่ปุ่นนั่งแผ่หราให้น้องๆนวดอย่างสบายอารมณ์ การไขว้สายจะแข่งพร้อมกันทั้งสองสนาม เป็นสีที่มาแรงทั้งนั้น สีชมพูเจอกับสีแสดที่มีคะแนนนำของอีกสาย เพราะทีมของญี่ปุ่นเป็นที่สองที่หนึ่งคือสีเหลือง ซึ่งจะเจอกับสีฟ้าที่มีเบนซ์เป็นตัวนำ ทีมเต็งคือทีมสีเหลืองเพราะบอยกับจี๊ปเล่นได้เข้าขากันดีเหลือเกิน สีรองลงมาที่คาดว่าจะได้เข้าชิงกับสีเหลืองคือสีแสด แต่ผลการวางตำแหน่งก็มีการเปลี่ยนแปลงเพราะทีมสีชมพูหลังจากที่เอาชนะทีมสีแดงเต็งสองมาได้ หลายเสียงก็เดาว่าจะได้เข้าชิง และอาจจะได้เป็นรองแชมป์ในปีนี้ พอบ่ายโมงก็เดินไปโรงยิมระหว่างทางก็มีเด็กๆมาขอถ่ายรูปกับญี่ปุ่นอยู่เต็ม เกาะเป็นกลุ่มก้อน
"พอแล้วค่า น้องๆขา เข้าไปจองที่แล้วหรือค้า เดี๋ยวไม่ได้เชียร์น้า"
ซาร่าเป็นคนกันเด็กๆออก ทำเหมือนดาราดัง พอได้ยินที่ซาร่าพูดเด็กๆก็แตกฮือไปทันที เสื้อสีชมพูที่ใส่ลงแข่งในวันนี้คือตัวที่ได้จากแฟนคลับ มีปักตัวอักษรไว้ข้างหลัง ส่วนเสื้อระหว่างเซ็ตก็เตรียมมาอีกสามตัวสีชมพูแปร๊ดมากถึงอ่อน ซาร่าเดินนำหน้านักกีฬาเข้าสนามไป
"ไอ้เปี๊ยก โทษทีกูไม่ได้มาเชียร์ เนี่ยเพิ่งกินข้าวเสร็จ เป็นไงมึง"
แบงค์กวักมือเรียกยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อเล่นบาสฯ
"ได้ที่สองค่า แล้วทางฝั่งพี่ล่ะ ได้แชมป์ไหมคะปีนี้"
ซาร่าตอบแทนนักกีฬา ส่วนแบงค์พยักหน้า ซาร่าก็กรี๊ดออกมาเสียงดัง แต่ก็ไม่ค่อยได้ยินสักเท่าไหร่เพราะเสียงแหบ ซาร่าเอากระบอกกระจายเสียงหันไปทางกองเชียร์สีชมพู
"ทุกคน สีชมพูเป็นแชมป์บาสฯค่า ส่งเสียงหน่อยเร๊ว"
เสียงเฮกระหึ่มดังขึ้นทันที จนสีอื่นๆโห่ แต่สีชมพูก็ไม่ยอมแพ้ ตีกลองเป่าปี่ เป่านกหวีดดังสนั่น บรรยากาศเริ่มคึกคักขึ้นมาทันที กองเชียร์สีแสดก็ไม่ย้อมน้อยหน้าเปลี่ยนชุดมาใหม่หมด มีพวงนั่นพวงนี่หลากหลายสีชูเต็มไปหมด เฟียตกับเอกเดินลงสนามไปวอร์มร่างกายแล้ว
"ตื่นเต้นอ่าปุ่น คนเยอะจัง"
เต้ออกอาการ
"เอ๋ แบบนี้ต้องเยลลี่ อิอิ พี่ๆ แกะให้เค้าหน่อยดิ"
ญี่ปุ่นสะกิดแขนแบงค์ทันที
"อะไรไอ้ เปี๊ยก มึงจะเอาอะไร"
"เยลลี่ไง แกะเร็ว เต้ตื่นเต้น"
"แล้ว เกี่ยวไรกะเยลลี่วะ"
"เหอะน่าพี่ แกะเร็วดิ"
ญี่ปุ่นกอดอกดูแบงค์ที่กำลังแกะกระปุกเยลลี่ พอแกะเสร็จยื่นให้ก็คว้ามากระดกลงคอทันที
"อ่ะ ของนาย"
ญี่ปุ่นยื่นอีกอันให้เต้ แต่ยังไม่แกะ
"อ้าว ไอ้เปี๊ยก ไมมึงกระดกของเพื่อนอย่างนั้นวะ ทำไมมึงไม่แกะเอง"
"เอ๋ พี่อ่า ไม่เห็นเหรอ เค้าถือไม้แบดฯอยู่ มือไม่ว่างน้า"
"โห ไอ้นี่" แบงค์ส่ายหน้า
"ไอ้เปี๊ยก ไม้แบดฯกูล่ะ"
เฟียตเห็นแบงค์วนเวียนญี่ปุ่นจึงแกล้งเข้ามาแหย่ แม้ตัวเองมีไม้ดีๆนำเข้าหลายอัน
"เอ๋ ก็ให้เค้าแล้วนิ อารายอ่า ทวงหรา"
"ใครให้มึงวะ กูให้ยืมโว้ย"
"ตัด คำว่ายืมออกก็ให้เฉยๆไง อิอิ ไม่รู้อ่ะ ปะเต้ ไปวอร์มร่างกาย อิอิ เดี๋ยวจะตบใส่หมีขาว"
ญี่ปุ่นไม่สนใจเฟียตวิ่งจูงมือเต้ลงสนามไป ทันที เฟียตมองแบงค์ตาเขียว แล้วลงสนามไปฝั่งตัวเอง
"ปลาดุก มานี่หน่อย"
ญี่ปุ่นกวักมือเรียกเอกให้เข้ามาใกล้ๆเน็ท
"อะไร ไอ้หญ้าแห้ง"
"เอ๋ บอกมาก็ไม่มาเนะ ถามนั่นถามนี่ มาดิจะบอกอะไร อิอิ"
พูดแล้วก็หัวเราะ เอกเกาหัวแกรกๆ แต่เดินเข้ามาใกล้ๆ
"อะไร วะ"
"นี่ปลาดุก ระวังตัวน้า อิอิ นายแพ้แน่ๆ เหอๆๆ"
"อ้าว ไอ้นี่เดี๋ยวมึงได้เห็นๆ ชิ มาแช่งให้กูแพ้"
"พ่วง ให้ปลาดุกแพ้"
"แว้ก ไอ้บ้า มึงเป่าอะไรใส่หัวกู"
เอกกระโดดออกแต่ไม่ทัน เยลลี่ที่เคี้ยวแล้วอมไว้กะจะกลืนลอยไปกระจายเต็มหัวเอกสีแดงเป็นก้อนๆอยู่
"อิ อิ หวาย ลืมกลืนอ่า"
"เฮ้ย ไอ้เปี๊ยก มึงทำไรวะ"
เฟียตเดินเข้ามาดูแล้วกลั้นหัวเราะไว้ ส่วนเต้หัวเราะร่าอยู่ ต้องลำบากให้คนมาเช็ดสนามอีก การแข่งขันของสนามนี้ล่าช้าไป คนเช็ดก็คือเด็กสีชมพูนั่นเอง ส่วนเอกก็ไปล้างหัวออก แต่เยลลี่ก็ยังเกาะหัวอยู่เป็นก้อนๆ พอลงสนามฝ่ายญี่ปุ่นก็หัวเราะคิกคักพอใจ แต่ฝั่งสีแสดหน้ายังกับยักษ์ ทีมของญี่ปุ่นได้เป็นฝ่ายส่งลูกก่อน เต้ส่งลูกยาวข้ามไปให้เอก ซึ่งก็ถอยไปโต้โด่งกลับมาหลังคอร์ทเช่นกัน เต้ตัดลูดลงเฟียตวิ่งเข้ามาดีดลูกกลับมาหาเต้ เต้ยิงลูกโด่งไปอีกข้าง เอกไปหวดลูกโด่งกลับมา เต้กระโดดตบทันที เสียงเฮดังขึ้นแข่งอีกสนามที่เปิดเกมไปก่อนนานแล้ว เฟียตงัดลูกขึ้นมา
"นินจา"
เต้กระโดดขึ้นหวดลมญี่ปุ่นที่กระโดดขึ้นเกือบจะพร้อมกับเต้ เป็นคนหวดลูกลง เฟียตรองลุกกลับมาได้เป็นลุกหยอด เต้วิ่งสลับขึ้นหน้าหยอดเหวี่ยงไปอีกคอร์ท เฟียตก้าวตามไปแย็บเบากลับมา ญี่ปุ่นตีดาดไปอีกทาง เอกไปงัดกลับมาตีโด่ง ญี่ปุ่นกระโดดบ้างเต้เองก็ถอยมากระโดดเกือบพร้อมกับญี่ปุ่น พอญี่ปุ่นหวดลมเต้ก็หวดลุกลงไปทางเอก ที่ยืนชงักอยู่ เสียงกองเชียร์สีชมพูดังกึกก้อง
"เฮ้ย ใจเย็นๆไอ้เอก เจอแล้วไหมล่ะ"
เฟียตร้องบอกเอก ส่วนญี่ปุ่นกับเต้ก็กระโดดกอดกันเช่นเคย เกมเริ่มต้นไปทางฝั่งของญี่ปุ่นเล่นเข้าขากันเป็นอย่างดี รับลูกตบของเฟียตได้อย่างเหนียวแน่น ส่วนลูกแย็บของญี่ปุ่นก็เด็ดขาด ส่วนลูกหลอกก็มีกลเม็ดเด็ดพรายสารพัด ทางฝ่ายเฟียตเองต้องคอยแก้เกมแม้จะเล่นเก่งทั้งสองคน แต่เอกก็ดูด้อยกว่าถ้าเทียบกับเต้กับญี่ปุ่น เพราะฝีมือของเต้ก้าวหน้าไปมากด้วยความขยันในการฝึกซ้อม ส่วนญี่ปุ่นดูจะมีพรสวรรค์ในการเล่นแบดฯ เพราะปรับเปลี่ยนการเล่นให้เป็นไปตามคู่ต่อสู้ และมีความมุ่งมั่น
"เต้ เราเจาะไปที่ปลาดุกเยอะๆน้า พอเผลอเราก็เล่นหมีขาว ดูซิจะวิ่งเก่งแค่ไหน อิอิ"
ญี่ปุ่นกอดคอเต้บอกแผนไป พอเริ่มส่งลูกญี่ปุ่นก็ตีโด่งไปให้เฟียตที่ยิงโด่งกลับมา เต้ถอยไปหลังคอร์ทตีลูกดาดตัดลงไปหาเอก ตวัดไม้ให้ลูกไปอีกทางญี่ปุ่นก้าวเข้าไปรออย่างรวดเร็วแย็บลูกลง เฟียตต้องกระโดดเข้ามางัดลูกขึ้น เต้กระโดดง้างไม้หวดลุกลงทางเอก เอกเองก็รู้ตัวว่าทางญี่ปุ่นต้องเล่นแบบนี้แน่ๆ จึงป้องกันตัวอย่างเข้มแข็ง ดีดลุกขึ้นสูง เต้กระโดดขึ้นญี่ปุ่นกระโดดตาม เต้หวดลูกทันทีไม่รอลูกหลอก เต้งัดลูกขึ้นมาอีก ญี่ปุ่นกระโดดขึ้นง้างไม้หันหน้าไม้ไปทางเอก แต่เวลาตีลูกเฉือนตีเบาลูกเปลี่ยนทางไปทางเฟียตที่ยืนอยู่กลางคอร์ท แต่ลูกลงเกือบหน้าเน็ท เขาวิ่งเข้ามาเอาไม้เกี่ยวลูกขึ้นแต่เต้ไปยืนรอหวดลูกลงทันที
"เย้ สำเร็จ"
ทั้งสองกระโดดกอดคอกันอย่างดีใจ ส่วนทางสีแสดขอเวลานอกทันที
"เก่ง มากค่าน้องญี่ปุ่นขา เจ๊เห็นแสงรำไร แสงแห่งแชมป์ค่า กรี๊ดดดด"
ซาร่ายื่นของกินให้แล้วกรี๊ดอยู่คนเดียว
"เก่งมากไอ้เปี๊ยก มันดีว่ะไม่เคยดูแบดฯมันอย่างนี้มาก่อน ไม่อยากจะเชื่อคนมาเชียร์มึงเยอะกว่าไปดูกูอีก"
"อิอิ ก็เค้าน่าร้ากนี่นา ถอยไปดิพี่เค้าจะนั่ง มาๆ พัดให้ด้วย"
แบงค์ไม่มีอะไรจะพูดได้แต่ทำหน้าเซ็ง แล้วหยิบพัดมาพัดให้ญี่ปุ่นที่นั่งกระดกเยลลี่อยู่อย่างสบายใจ พอลงสนามอีกฝ่ายของเฟียตก็วางแผนมาอย่างดีคือให้เอกตีล่อไว้แล้วเฟียตจะเป็นคนมาคอยดัก ลูกแรกได้ผลเพราะฝั่งสีชมพูคิดว่าหลอกสนิท
"อ่า เค้ารู้ตัวแล้วอ่าเต้ เอาไงดี"
"เราหลอกสองชั้นสิปุ่น ทีนี้ตีหาพี่เฟียตคนเดียวพอเผลอก็เล่นเอก"
เต้ออกความเห็น ญี่ปุ่นหัวเราะคิกคักพอใจ พอเอกส่งลูกมาเต้ก็ตีโด่งไปหาเอก แต่เอกตีดาดเปลี่ยนทางมาหาญี่ปุ่น ซึ่งญี่ปุ่นก็พลิกหน้าไม้ให้ลูกหยอดไปหาเฟียต รายนั้นระวังตัวดีอยู่แล้วหยอดมาก็หยอดคืนญี่ปุ่นดีดลูกไปหลัง เอกตีโด่งกลับมา เต้กระโดดทันที กดลูกลงหาเฟียต งัดลูกลอยโด่งไปหลังคอร์ทอีกเต้กระโดดอีกหวดไม่ยั้งไปหาเฟียตอีก คราวนี้เฟียตรองลูกขึ้นมา
"หลอกดาว"
ญี่ปุ่นตะโกนแล้วถอย มากระโดดขึ้นเต้ก้าวเข้ามาแล้วกระโดดตามญี่ปุ่นหวดลมไปพอขาแตะพื้นเต้ก็หวด อย่างแรงลงไป เฟียตไม่หลงแล้วงัดลูกขึ้นมาอีก ญี่ปุ่นกระโดดอีกเต้กระโดดตาม ญี่ปุ่นง้างไม้ตาชำเลืองหาที่ลงของลูกแล้ว หวดลูกลงทันที เฟียตกับเอกนึกว่าจะหลอกดาบสองอีกจึงยืนนิ่งอยู่ เสียงกองเชียร์ดังกระหึ่ม ญี่ปุ่นกับเต้กระโดดกอดกัน
"ไม่ได้น้าเต้ เราจะไช้ลูกนี้บ่อยๆไม่ได้แล้วน้า เปลี่ยนแผนดีกว่าเนะ"
ญี่ปุ่นออก ความคิดเห็น
"อืม เอาลูกไหนดีอ่ะ"
เต้ถามคืนญี่ปุ่นก็ทำหน้าคิดอยู่เพราะทุกลูกได้ลองงัดมาใช้หมดแล้ว แต่ในรอบลึกๆกลยุทธ์ต่างๆดูเหมือนจะใช้ได้ไม่นานเพราะอีกฝ่ายเริ่มรู้ทาง แต่ทั้งสองก็ประคองเกมจนจบ ชนะไปได้ไม่ลำบากหรือเล่นนานเหมือนแข่งกับโฟคนัก พอออกมานอกสนามญี่ปุ่นก็ปรี่เข้าไปคว้ากระป๋องน้ำหวานมากระดก
"เก่ง มากค่าน้องญี่ปุ่นน้องเต้ เริศ กรี๊ดดดด เจ๊ว่าเรามีโอกาสเป็นแชมป์เกือบร้อยเปอร์เซนต์แล้วค่า อร๊ายยย ดีใจที่สุด"
"เออ มึงเก่งมากไอ้เปี๊ยก เซ็ตต่อไปไล่ไอ้เฟียตให้อยู่หมัดเลยนะอย่าปล่อยไว้นาน หึหึ"
แบงค์สมทบแล้วยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ญี่ปุ่น
"เช็ดให้เค้า ดิพี่ เค้าถือกระป๋องน้ำอยู่อ่า โอ๊ยแขนไม่มีแรง"
ญี่ปุ่นยื่นหน้าไป หาแบงค์ทำท่าอ้อน แบงค์ส่ายหน้าท่าเดียวแต่ก็ยอมเช็ดให้ เสียงแก้วน้ำถูกปาลงพื้นดังมาจากอีกฝั่งของกองเชียร์ กายนั่นเองยืนมองอยู่ด้วยสายตาที่เกลียดชัง พอลงสนามไปฝั่งสีแสดก็รุกหนักโดยให้เอกเป็นคนรุกดาบแรกแล้วโฟครุกดาบสอง แม้ทีมสีชมพูจะเหนียวแน่นเรื่องการรับลูกตบแต่ก็เสียแต้มไปง่ายดายเพราะแรงตบที่เร็วรุนแรงของเฟียต
"ไม่ได้ๆ เปลี่ยนแผนๆ"
ญี่ปุ่นทำ หน้าย่นกอดคอเต้ปรึกษากันกลางสนาม พอเปลี่ยนแผนคือพยายามรับไปให้อีกฝ่ายตีกลับมาให้ทางตัวเองรุกบ้างพอมีโอกาส รุกก็ให็รุกแบบโยกซ้ายขวาสลับกับหยอดรอแย็บหน้าตาข่าย เฟียตส่งลูกโด่งยาวมาหาญี่ปุ่นที่ถอยไปรับตวัดข้อมือตีลูกกดลงหน้าเน็ทเฟียต ถลาเข้ามาแย็บทันที แต่เต้ดีดลูกโด่งไปหาเอก รายนั้นคึกตามกองเชียร์กระโดดขึ้นตบทันที เต้รองลูกไว้ให้กระเด้งข้ามไปเป็นหยอด เฟียตก้าวเข้ามาช้อนลูกไว้หยอดกลับมา เต้เปลี่ยนทางหยอดอีก เฟียตก้าวตามไปดีดลูกขึ้นมาลอยข้ามหัวเต้ไปญี่ปุ่นกระโดดหวดลูกลงไป เอกสะดุ้งดีดลูกกลับมาญี่ปุ่นก็กระโดดตบแต่ตีลูกแบบถากไปหาเฟียตรายนั้นเสียจังหวะแต่ก็หยอดกลับมา เต้เข้าไปแย็บลูกทันที เสียงเชียร์ดังกึกก้อง
"เยส"
เต้ร้องแล้วกระโดดกอดคอญี่ปุ่น
"เปลี่ยนแผนๆ เดี๋ยวเค้าจับทางได้"
ญี่ปุ่นบอก เต้พยักหน้าดูเหมือนทั้งสองจะเล่นเข้าขากันได้เป็นอย่างดี บอกเปลี่ยนแผนปุ๊บก็เปลี่ยน ร้องบอกกันยังไงก็ไม่เคยพลาด เต้มีความมั่นใจมากขึ้น ส่วนญี่ปุ่นไม่เคยไม่มั่นใจสีหน้าแววตาไม่เคยยอมแพ้ พอส่งลูกหาเอกก็ลองเปลี่ยนเป็นส่งลูกสั้นยิงเข้าใส่ตัว เอกดีดลูกออกจากตัว ญี่ปุ่นตามไปแย็บเข้าหาตัวอีก เอกก็สะบัดหน้าไม้งัดลูกโด่งขึ้นมาอีก ญี่ปุ่นกระโดดง้างไม้เต้เองก็กระโดดญี่ปุ่นไม่ได้ตีลูกเต้เป็นคนหวดลุกลงต่อ หน้าตอตาเอกที่ยืนเอ๋ออยู่
"มันเล่นอะไรของมันวะ"
เอกบ่นทำ หน้าเสียอารมณ์ เฟียตต้องเดินเข้ามาตบบ่า สีชมพูดูเหมือนจะฮึกเหิมเกินหน้าเกินตาขึ้นมากโดยเฉพาะกองเชียร์ แม้ซาร่าจะเป็นคนนำที่เสียงไม่มีแล้วก็ตาม แต่ทุกคนต่างเปล่งเสียงใช้ตัวช่วยกันเต็มที่ ไม่กลัวพลังของฝ่ายแกงค์ริต้าที่เคยเป็นแชมป์กองเชียร์เมื่อปีที่แล้วเลย อีกสนามสีเหลืองชนะไปในเกมแรกเกมสองแต้มก็นำอยู่ กองเชียร์ไม่ได้กดดันเพราะผู้เล่นฝีมือโดดเด่นกว่ากันมาก บอยกับจี๊ปเล่นประเภทเดี่ยวไม่ค่อยเด่นอะไรมากนัก แต่เล่นประเภทคู่ได้อย่างยอดเยี่ยม ไม่มีช่องโหว่ให้เจาะทำคะแนนได้เลย
เกมดำเนินต่อไปสีชมพูแต้มนำอยู่ตลอด เสียงเชียร์ก็ไม่เคยหยุดหย่อนขาดหายไปเลย ผู้เล่นเริ่มหายใจทางปากเหงื่อเปียกทั้งตัว ซาร่าขอเวลานอกเพื่อที่จะเบรคเกมแล้วเปลี่ยนเสื้อ พอออกมานอกสนามเต้กับญี่ปุ่นก็ถอดเสื้อออกทันทีไม่รีรอ เสียงกรี๊ดกร๊าดของนักเรียนโรงเรียนชายล้วนดังสนั่นหวั่นไหวพร้อมกับแฟลชของกล้องถ่ายรูปวูบวาบอยู่ เสื้อตัวใหม่เป็นเสื้อยืดสีชมพูอ่อนๆ ข้างหลังสกรีนชื่อกับคำว่าแชมป์อยู่ ด้านหน้าเสื้อของญี่ปุ่นซาร่าลงทุนไปหาสติ๊กเกอร์ลายอิ๊กคิวซังมารีดทับให้ ถูกใจผู้สวมใส่ยิ่งนัก
"อิอิ คราวนี้ล่ะน้า เค้าจะพิชิตเกมให้ได้ เหอๆๆ เอาใจช่วยเค้าน้าอิ๊กคิวซัง"
ญี่ปุ่นพูดแล้วดึงเสื้อตรงที่ เป็นลายอิ๊กคิวซังออกมาพูดกับตัวเอง มือซ้ายถือกระปุกเยลลี่ ส่วนมือขวาก็ถือไอติมเผือก แต่เวลากินกินพร้อมกัน สร้างความฮือฮาได้ตลอดเวลา พอลงสนามญี่ปุ่นกับเต้ก็หันหน้าเข้าหากัน
"สู้ เว้ยเต้ สู้เว้ยญี่ปุ่น เพื่อแชมป์ โค่นหมีขาว โค่นปลาดุก"
ทั้งคู่ตะโกนออกมาพร้อมกัน กองเชียร์สีชมพูถูกใจส่งเสียงเกรียวกราว ส่วนสีแสดโห่ร้องก้องโรงยิม
"เออ มึงมาโค่น เดี๋ยวกูจะทำให้มึงน้ำตาเช็ดหัวเข่า ไอ้เปี๊ยก"
พอเฟียตได้ยินก็กัดฟันพูดเอาไม้แบดฯเคาะหลังเอกเบาๆเป็นการกระตุ้น เกมเปิดด้วยการรุกของสีแสด ทั้งคู่มายืนขนานกันฝ่ายสีชมพูก็ต้านการรุกได้อย่างแน่นหนาจะหวดมายังไงก็ งัดกลับไปได้ เฟียตกระโดดตบมาจากกลางสนาม ญี่ปุ่นเข้าไปรองลุกไว้พลิกหน้าไม้ให้ลูกเปลี่ยนทางไปหาเอก ลูกย้อยลงเร็ว เอกตอยแรกตั้งใจว่าจะแย็บก็เปลี่ยนใจรีบตวัดหน้าไม้ให้ลูกเป็นลูกดาดกลับมา ญี่ปุ่นเอาไม้ตั้งไว้ให้ลูกกระเด้งกลับไปเป็นหยอด เอกสอยลูกโด่งไปหลังคอร์ท เต้เองก็ถอยไปตีดาดกดลง เอกเข้าไปงัดลูกเปลี่ยนแรงให้กลายเป็นหยอดอีก ญี่ปุ่นก้าวเข้าไปหยอดไปอีกทาง เอกก้าวกลับไปแต่เฟียตเข้ามาหยอด แล้วญี่ปุ่นยิงลูกโด่งไปหลัง เอกวิ่งกลับไปตีลูกโด่งกลับมาเต้ตีลูกดาดกดลงทางเอก เฟียตเข้าไปรองลูกไว้ ลูกลอยมาหลังคอร์ท ญี่ปุ่นก็ถอยมาเช่นกัน เต้กระโดดหวดลูกลงไป เอกงัดลูกหยอด ญี่ปุ่นวิ่งเข้าไปดีดลูกไปหลัง เฟียตกระโดดตบทันที เต้งัดลูกข้ามไป เอกโผเข้ามาแย็บ ญี่ปุ่นเอาไม้รองลูกให้กระเด้งไปอีกทาง เอกวิ่งกลับหลังไปงัดลูกกลับมา ญี่ปุ่นง้างไม้แย็บลงใส่กลางกลังเอกทันที
"กรี๊ด ดดดดด ชนะแล้ว"
เสียงซาร่าดังขึ้นก่อนเกมจะจบเสียอีก วิ่งปรี่เข้ามาในสนาม ญี่ปุ่นกระโดดกอดกับเต้
"เย้ๆ ชนะแล้วๆ เค้าชนะแล้ว"
เต้น้ำตาซึมอีกรอบไม่คิดว่าตัวเองจะเล่นได้ดีถึงเพียงนี้ เสียงกองเชียร์ระเบิดโรงยิม เอกกับเฟียตยืนทำหน้าเซ็งอยู่กลางสนามผิดกับทางฝ่ายญี่ปุ่นที่ทั้งซาร่าและ แบงค์วิ่งเข้าไปกอด แบงค์กอดญี่ปุ่นแล้วยกตัวญี่ปุ่นขึ้น เฟียตมองอยู่ตาเขียว โฟคเองก็ยืนมองอยู่ สายตาอีกคู่กัดฟันหน้ายักษ์จนเห็นได้ชัดอยู่ฝั่งกองเชียร์
"ไปๆ ไอ้เปี๊ยก กูพาไปเลี้ยงหมูกระทะ"
แบงค์พูดออกมายิ้มอย่างดีใจ
"ว้าย ไม่ได้ค่า พรุ่งนี้มีแข่งรอบชิงฯนะค้า ตอนเช้าด้วย รอเลี้ยงตอนได้แชมป์ทีเดียวดีกว่า เดี๋ยวเจ๊จะเลี้ยงเกะค่า"
"จริง น้า พี่คนสวย เค้าอยากร้องเพลงอยู่พอดี"
"แน่นอนค่า น้องเต้ น้องญี่ปุ่น วันนี้เจ๊มีความสุขมาก ไปๆค่ะ ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เดี๋ยวเจ๊จะเอากลับไปซักลงอาคมให้ อิอิ"
"งั้นไปกินข้าวกับกูเฉยๆก็ ได้ มึงอยากกินอะไรไอ้เปี๊ยก"
"เอ๋ เค้ามีนัดแล้วอ่า อิอิ"
"อ้าว มึงไปนัดกับใครวะ"
แบงค์ถามอยากรู้อยากเห็น
"มะบอก อิอิ เค้าไปน้าเดี๋ยวสาย เต้ฝากเก็บของให้เราด้วยน้า"
ญี่ปุ่นไม่รอปฏิกริยาตอบรับวิ่งปรู๊ดไปทันที
"เฮ้ย ไอ้เปี๊ยกๆ มึงจะไปไหน"
เฟียตที่กำลังเดินเข้ามาหาร้องเรียกแต่ไม่ทัน เพราะญี่ปุ่นวิ่งออกไปแล้ว ญี่ปุ่นว่งมาหยุดที่หน้าโรงเรียนแต่แวะห้องสีชมพูเปลี่ยนเป็นเสื้อยืดสีขาวลายการ์ตูนก่อน ญี่ปุ่นมองหน้ามองหลังเห็นคนตัวใหญ่ผิวสีแทนกำลังวิ่งตามมา
"อ่า หมีดำอ่ะ มาช้า ต้องทำโทษน้า"
"อะไรวะ กูวิ่งตามมึงมานี่นะช้า"
"ชิ ไม่รู้ล่ะ ไปดิ พาเค้าไปซื้อแว่นตาใหม่ อิอิ"
ญี่ปุ่นทำหน้าย่นใส่ โฟคเดินมาใกล้ๆยิ้มเห็นฟันขาว
"อืม ไป อย่าเอาแพงมากนะโว้ย เดี๋ยวป๊ากูสงสัย"
"เอ๋ เกี่ยวไรกับป๊าอ่า"
"อ้าวไอ้นี่ แล้วใครส่งกูเรียนล่ะ"
"เอ๋ ก็บอกป๊าไปดิว่าต้องรับผิดชอบเค้าน้า เหอๆๆ ทำเค้าแล้วไม่รับผิดชอบหรา อิอิ"
ญี่ปุ่นทำหน้ากวนใส่
"แหม มึงพูดยังกะกูไปทำอะไรมึงอย่างนั้นล่ะ"
"เอ๋ ก็ทำแว่นเค้าแตกนิ ไม่รู้อ่ะ พูดเยอะไปแล้วน้า เค้าเหนื่อย"
ในใจอยากจะเขกหัวสักที แต่ก็ได้แต่ยิ้มแถไปกับญี่ปุ่น แค่นี้เองที่เขาต้องการ แค่ได้อยู่กับญี่ปุ่นแบบนี้บ้าง หัวใจมันก็พองโตมีความสุขมากแล้ว
อิอิ
เขียนโดย eiky
หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164** (อ่าน 1074917 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก