หัวข้อ: :::: คดีรัก ภาค 2 ครึ่ง "บทที่ 39 บทส่งท้าย 2 The End" (UP 5/10/2010)

[^ - ^A s A v I n * o *]

เรื่องราวสลับซับซ้อน เครียดมากกกก

รีบๆมาต่อนะครับบบบบ ^^

[วิหคท่องนภา]

  สงสารวินเซนต์กับคุณย่าง่าาาาาาาาาา


 :เฮ้อ:เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อปายยยย

 

[va_yu]

เนื้อเรื่องน่าติดตามมากๆค่ะ...อ่านตอนปัจจุบันทีไร
ต้องนั่งลุ้นตอนต่อไปว่าจะเป็นไงต่อ...เดาใจคนเขียนยากจริงๆ
น้องโจ้ของพี่ได้กลับมาอยู่กับเฮียอาวุธแล้ว หุหุ

[Zepher]

เรื่องราวซับซ้อน น่าติดตาม
ว่าแต่เมื่อไหร่อาวุธจะรักน้องโจ้สักที

[zazoi]

    สงสารวินเซนอ่ะ

สุท้ายใครคู่ใครเนี่ย แล้วนนท์จะได้กับวุธป่าวเนี่ย 555 

[morrian]

รออ่านต่อว่า ตกลงแจ๊คกะเนท เกี่ยวข้องกันยังไงนะคับ

หนุกจริงๆ 

[meduza]

เฮ้อพูดไปก็สงสารวินเซนต์กับย่าจังสงสัยคนแก่คงจะเหงาถ้าน้องโจ้ไม่อยู่
หมีโคล่าน้อยน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกจะเอาๆอยากได้มาเลี้ยงมั้งจัง
พี่วุธถ้าคร่าวนี้ได้น้องโจ้กลับมาแล้วไม่มีไรคืบหน้านะจะเชียร์น้องโจ้กับวินเซนต์จิงๆด้วยนะ
รักน้องโจ้มากๆเลยค๊าบ
+1เป็นกำลังใจให้พี่นายค่า

[fungfung]

ตอนจบของเรื่องนี้มันจะเศร้ามั้ยอะ
แบบมีลางสังเหาสังหรณ์ยังไงไม่รู้อ้า

[minchy]

สรุปก็ผ่านไปอีกตอน

[everytime]

ถึงจะงง

แต่เชียร์น้องนนท์กับพี่วุธ

[วิหคท่องนภา]

 :กอด1:นทีจะมีความสุขก็ต่อเมื่ออาวุธมีความสุขใช่ป่าว...  คนที่จะทำให้มีความสุขได้มีเพียงหนึ่งเดียว!!!!

 :angry2:เฉลยที๊ค๊าาาา!!!

[Ak@tsuKII]

เกิดอะไรขึ้นกะวินเซนต์ ?

มีเรื่องอะไรที่ยังไม่รู้ คุณย่าอยากจะบอกอะไร เอ๊ะ

แล้วนนท์ของอิป้าก็หายไปไหนไม่มีบทเลย แอร๊ยยย

+1

รออ่านนนท์ ปะฉะดะ กะพี่วุธ อิอิ

[Little Devil]

ลึกลับซับซ้อน
เชียร์น้องโจ้ สารวัตรอาวุธ
+1

[naiin]

กำลังสนุกเลย  มาต่อด่วนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะคับ

[nang_nang]

ซับซ้อนจริงๆเลย
แต่ยังไงก็ยังเชียร์ นนท์กะผู้กองอาวุธอยู่ดี

ว่าแต่ตอนนี้ช่างสั้นนนนนนนนน

[wowhaha]

ยังงงอยู่ดีอ่า

[aojroonra]

โอ้วที่แท้ก้อเป็นลูคิเมียนี่เอง

[yellowriver]

มาดัน รอน้องนนท์มา~

[katawoot]

Awoot Chapter 22

กษิดิษฐ์แง้มประตูออกไปมองนอกห้องเพื่อดูว่าอาวุธยังนอนอยู่บนโซฟาหรือไม่แต่ก็ไม่เห็นร่างสูงใหญ่ของนายตำรวจ เมื่อปรายตาไปมองประตูห้องนอนของภาณุวัฒน์ก็เห็นว่าปิดสนิทเช่นเคย ตั้งแต่อาวุธพาภาณุวัฒน์กลับมาภาณุวัฒน์ก็เดินเข้าไปในห้องแล้วไม่ออกมาอีกเลย กษิดิษฐ์ฉุนมาก อยากจะตะโกนใส่หน้าอาวุธว่าไปพาเด็กคนนั้นกลับมาทำไมแต่เขาก็ทำไม่ได้ เขาพยายามใจเย็น บอกตัวเองเสมอว่า หากทำเช่นนั้นอาวุธก็จะเห็นเขาเป็นตัวมารร้าย และคนอย่างอาวุธก็คงไม่รีรอที่จะให้เขาออกไปอยู่ที่อื่น
...เขาต้องอดทนอีกนานแค่ไหน...
...อีกนานแค่ไหนถึงจะได้หัวใจของอาวุธ...
...หรือไม่มีทางจะได้เลยเหมือนที่เขาไม่เคยได้หัวใจของอธิคม...

ประตูกระจกของระเบียงงห้องนั่งเล่นเปิดออก กษิดิษฐ์หันไปมองจึงเห็นอาวุธเดินเข้ามาช้าๆ ในมือถือถ้วยกาแฟซึ่งมีไอขาวๆ กำลังลอยขึ้นมา ปกติอาวุธเป็นคนเงียบขรึม ตอนนี้ยิ่งเงียบมากกว่าเดิม กษิดิษฐ์อยากจะเดินออกไปโอบกอดอาวุธและสานสัมพันธ์แบบที่คชานนท์แนะนำเพราะว่าคืนนี้เหมาะที่สุด
หากเขากับอาวุธมีอะไรกันและภาณุวัฒน์เห็น อาวุธก็จะต้องรับผิดชอบต่อการกระทำของตนเอง
...แต่เขาต้องมอมเหล้าหรือให้อาวุธกินยานอนหลับยังงั้นหรือ...
กษิดิษฐ์รู้สึกสับสน ทันใดนั้นเขาอยากจะหันหลังกลับและกระโดดขึ้นเตียงแล้วนอนหลับไปเลย แต่มือกลับดันประตูห้องนอนให้เปิดกว้างช้าๆ อาวุธหันมามองแล้วเดินเข้ามาหาเขาพร้อมกับถามว่าทำไมยังไม่นอน
“แล้วสารวัตรล่ะครับ ทำไมยังไม่นอน ดื่มกาแฟตอนกลางคืนแบบนี้คงอีกนานกว่าจะหลับ”
“อีกหน่อยก็นอนแล้วครับ” อาวุธยิ้มบางๆ แต่กษิดิษฐ์รู้สึกว่าเป็นยิ้มเศร้าๆ
“น่าอายจัง เจ้าของห้องต้องนอนโซฟา”
“จะให้แบกนอนโซฟาได้ยังไงครับ”
“เตียงในห้องนอนก็กว้าง สองคนนอนได้สบายๆ สารวัตรรังเกียจจะนอนร่วมเตียงกับผมหรือครับ หรือกลัวว่าใครจะเข้าใจผิดถ้าเห็นว่าเราอยู่บนเตียงเดียวกัน”
“ใครจะมาเห็น” อาวุธพูดยิ้มๆ
“ภาณุวัฒน์อาจเดินเข้ามา แล้วเข้าใจผิด” กษิดิษฐ์ปรายตาไปมองประตูห้องนอนของภาณุวัฒน์
“ภาณุวัฒน์ไม่มีวันจะเดินเข้าห้องผมโดยไม่เคาะประตู” อาวุธตอบทันที “แต่ถึงแม้จะเปิดประตูทิ้งไว้ก็จะไม่เดินเข้าไปเด็ดขาด อย่าว่าแต่จะเปิดเข้าไปโดยไม่เคาะเลยครับ เขาไม่กล้าเคาะประตูห้องผมด้วยซ้ำ ถ้ามีเรื่องอะไรจะพูดด้วย ภาณุวัฒน์จะรอจนกว่าผมจะเปิดออกมาเอง”
กษิดิษฐ์รู้สึกเหมือนโดนดักคอ ความจริงเขาก็คิดว่าคงเป็นอย่างนั้น ภาณุวัฒน์คงไม่กล้าเข้าไปยุ่มย่่ามในห้องนอนของอาวุธ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่ออาวุธยกให้เขาพักแล้วในฐานะที่เป็นห้องนอนแขกแล้วตัวเองออกมานอนข้างนอก
...นี่จะไม่มีทางเลยหรือเนี่ย สมมุติว่าหากอาวุธนอนอยู่บนเตียงกับเขาจริงๆ จะให้เขาร้องโวยวายทำให้ภาณุวัฒน์วิ่งเข้ามาเห็นว่าเขาโดนทำมิดีมิร้ายเหมือนในละครทีวีก็ทำไม่ได้...
“คุณกษิดิษฐ์ครับ” อาวุธพูดเสียงเยือกเย็น “ผมกับภาณุวัฒน์ไม่ได้เป็นอะไรกัน ผมให้เขากลับมาพักอยู่ที่นี่เพราะมันมีเรื่อง พอวินเซนต์กลับมาจากทำงานก็คงจะมารับภาณุวัฒน์ไปอยู่ด้วย”
“จริงหรือครับ” กษิดิษฐ์พูดเสียงแผ่ว รู้สึกใจชื้นขึ้นมาบ้าง
“ผมรู้ว่าคุณรู้สึกยังไง แต่ผมก็ยังอยากจะพูดกับคุณเหมือนเดิม” อาวุธพูด น้ำเสียงจริงจัง มองเข้าไปในดวงตาของกษิดิษฐ์ “ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร หรือเราจะเป็นยังไงต่อกัน ผมก็ไม่อยากให้คุณต้องมาเสียใจภายหลัง”
“ผมไม่เข้าใจ ทำไม” กษิดิษฐ์ส่ายหน้าช้าๆ ถามอาวุธด้วยเสียงแผ่วเบา
อาวุธนิ่งไปชั่วครู่แล้วพูดออกมาอย่างชัดเจนว่า “ผมรักใครไม่ได้อีกแล้ว”
“สารวัตร!” กษิดิษฐ์รู้สึกเหมือนโดนต่อยเข้าที่ท้องจนจุก “ทำไมครับ ทำไม”
“ผมก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน” อาวุธตอบเสียงเบา ก้มหน้าลงมองถ้วยกาแฟในมือตัวเองอย่างครุ่นคิดแล้วช้าๆ ว่า “คุณอย่ามาเสียเวลากับผมเลย”

หลังจากจบการสนทนาทางโทรศัพท์กับกษิดิษฐ์คชานนท์ก็อดอมยิ้มไม่ได้ แผนของเขากำลังดำเนินไปได้ด้วยดี ตอนนี้อาวุธปฏิเสธกษิดิษฐ์แล้วเพราะกษิดิษฐ์ตื้อจะผูกมัดอาวุธให้ได้ ภาณุวัฒน์กลับมาอยู่กับอาวุธด้วยกันสองต่อสองและเขาค่อนข้างมั่นใจว่าทั้งสองคนนั้นกำลังเริ่มจะผูกพันกัน
“ต้องมีเรื่องแบบดราม่าซะหน่อยจะได้แสดงอารมณ์กันมากขึ้น คราวนี้พี่วุธจะได้ทำลายปราการน้ำแข็งของตัวเองซะที” คชานนท์พูดกับตัวเองแล้วกดหมายเลขโทรศัพท์เพื่อติดต่อกับ 'เป้าหมาย' อีกคน ขณะที่รอสายในใจก็นึกถึง 'ผลตอบแทน' ที่จะเสนอให้ 'ทีมงานคนใหม่'
“แต่ว่าอีกตาวินเซนต์นี่ยังไงๆ อยู่นา ท่าทางจะเป็นตัวแปรสำคัญที่ต้องจับตามอง” คชานนท์พูดอยู่คนเดียว “กษิดิษฐ์ก็จบไปแล้ว ง่ายกว่าที่คิด คราวนี้เหลือใครหว่า...”
เมื่อคนที่โทรศัพท์ไปหาไม่รับสายคชานนท์ก็หยิบกระดาษสีขาวที่ตัวเองใช้เป็น 'แผนปฏิบัติการ' มาวางตรงหน้าแล้วเขียนอะไรบางอย่างเพิ่มเติมพร้อมกับลากเส้นโยงรายชื่อของแต่ละคนเข้าหากัน
“ใช้จักราวุธอีกซักครั้งแล้วทิ้งไป จากนั้นเอาตัวละครเข้ามาอีกสองคนพอให้เจ็บๆ คันๆ ตรงนี้คือกลยุทธ์การยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว ทีนี้ก็ปล่อยหมัดเด็ด แต่ต้องเตรียมตัวเครื่องบินกรุงเทพฯ ปารีส 2 ใบ แพงฉิบหาย อ้อ เตรียมยานอนหลับด้วย เอ...แล้วจะให้พักที่ไหนดีว๊า...” คชานนท์เอียงหน้าคิดแล้วก้มลงมองกระดาษที่วางอยู่ตรงหน้า หยิบหมอนใบใหญ่มาสอดเข้าทางด้านหลัง เอนตัวพิงพร้อมยกแขนกอดอก ศอกซ้ายตั้งอยู่บนแขนขวาแล้วใช้นิ้วลูบไล้ริมฝีปากของตัวเอง “วินเซนต์...วิทวัส...หมอนี่จะเอายังไงแน่ ตัวแปรนำก็ควบคุมได้ไม่ยาก แต่ตัวแปรตามนี่สิ ควบคุมไม่ค่อยได้ อืม...เอาพี่ชัยชนะเข้ามาจัดการกับวินเซนต์ดีหรือเปล่า หรือว่าจะเป็นคุณย่าเวโรนิก้า เอ ไม่ได้ๆ สองคนนี้สนิทกัน biasเยอะเกินไป วิธีนีการนี้เสี่ยง เอาแบบนี้ก็แล้วกัน ยอมเพิ่มค่า standard deviation ซะหน่อย แล้วก็ปรับ method กับ hypothesis”
คชานนท์หยิบดินสอแล้วเขียนข้อความสั้นๆ ลงใกล้กับชื่อของวินเซนต์ แล้วนึกอะไรบางอย่างอยู่ชั่วครู่ก่อนจะเขียนชื่ออีกชื่อหนึ่งลงพร้อมวงกลมรอบชื่อนั้น
“เอาล่ะ แบบนี้ล่ะ ถ้าไม่เวิร์กก็แผนบี” คชานนท์อมยิ้ม ภูมิใจกับแผนของตัวเอง ก่อนจะเอนตัวลงนอนชันเข่าข้างขวาและยกชาซ้ายพาดไขว่ห้างแล้วกระดิกเท้าอย่างสบายใจ

อาวุธเดินเข้าไปในห้องครัวและมองอาหารที่วางอยู่บนโต๊ะ เขาได้ยินเสียงก๊อกแก๊กดังอยู่ในห้องครัวตั้งแต่เช้ามืดแต่ก็ไม่ได้ออกมาดูเพราะรู้ว่าภาณุวัฒน์คงตื่นขึ้นมาทำอาหารเหมือนเมื่อสามวันที่ผ่านมา
แต่วันนี้มีหนังสือพิมพ์วางอยู่บนโต๊ะอาหาร
อาวุธเดินไปหยิบหนังสือพิมพ์ USA Today ขึ้นมาอ่านพาดหัวข่าวแล้ววางลงที่เดิม ในใจนึกภาพภาณุวัฒน์สวมเสื้อกันหนาวตัวใหญ่ที่เขาให้ยืมใส่เดินกอดอกออกไปซื้อหนังสือพิมพ์
...USA Today  นี่คงยืนเลือกอยู่นานละสิถึงได้ฉบับนี้มา...
อาวุธนั่งลงบนเก้าอี้ สายตามองอยู่ที่อาหารตรงหน้าอยู่นานหลายอึดใจ ตอนแรกเขาจะทานเลยแต่ก็เปลี่ยนใจลุกขึ้นและเดินไปที่ห้องของภาณุวัฒน์เพื่อเรียกให้มาทานด้วยกัน
ภาณุวัฒน์ทานอาหารสาย อาวุธบอกตัวเองว่าเป็นนิสัยของภาณุวัฒน์ แต่อีกใจหนึ่งก็คิดว่าเป็นเพราะภาณุวัฒน์เลี่ยงที่จะทานอาหารเช้าด้วยกัน อาวุธเคาะประตูห้องของภาณุวัฒน์ได้สองครั้ง ขณะที่จะเคาะครั้งที่สามประตูก็เปิดออก ใบหน้าขาวๆ ของชายหนุ่มโผล่ออกมามองอาวุธตาแป๋ว
“มาทานด้วยกันสิ” อาวุธชวน
“ผมยังไม่หิวครับ”
“ไม่หิวก็ต้องทาน” อาวุธสั่ง “ทานสายไม่ค่อยดีต่อสุขภาพ”
“ครับ” ภาณุวัฒน์พยักหน้าแล้วเดินตามหลังอาวุธมาที่โต๊ะอาหารแล้วพูดขึ้นเบาๆ ว่า “ไม่รู้ว่าวันนี้พี่วุธจะทานได้หรือเปล่า”
“ผมทานง่าย” อาวุธตอบ
“ผมทำกับข้าวไม่ค่อยเก่ง แต่ผมจะพยายามฝึก เมื่อวานเพิ่งค้นเน็ตเจอสูตรอาหารอร่อยๆ ผมจะจะลองทำดู”
“มาเรียนต่อนะ ไม่ได้มาฝึกเป็นเชฟ ฝึกภาษาอังกฤษก่อนฝึกทำกับข้าวเถอะ”
“ผมกลัวว่าพี่วุธจะทานไม่อร่อย” ภาณุวัฒน์แย้งเสียงเบา
“อะไรผมก็ทานได้ ไม่ใช่คนเรื่องมาก อีกอย่าง ไม่ต้องทำกับข้าวให้ก็ได้ ผมทำเองเป็น แต่ที่ออกไปทานนอกบ้านเพราะสะดวก ทานเสร็จไปทำงานเลย”
“ครับ” ภาณุวัฒน์พยักหน้าแล้วก้มหน้าลงมองจานที่วางอยู่ตรงหน้า
“ส่วนกาแฟ ใส่น้ำตาลซักหนึ่งก้อนก็ได้” อาวุธพูดเสียงอ่อนโยนกว่าเดิม
“ครับผม”
“แล้วหนังสือพิมพ์ ไม่ต้องออกไปซื้อตอนเช้า ถ้าผมจะอ่าน ผมจะซื้อมาเองตอนเย็น”
“ครับ”
“ผมอ่านNew York Times กับ Boston Globe ไม่ได้อ่าน USA Today” อาวุธพูดต่อ
“ผมขอโทษ” ภาณุวัฒน์พูดเสียงแผ่วเบา
“ภาณุวัฒน์” อาวุธเรียกชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงเข้มขึ้น
“ครับๆ ผมจะไม่พูดขอโทษอีกแล้ว” ภาณุวัฒน์รู้ตัว “พอดีผมถามคนขายว่าควรจะซื้อหนังสือพิมพ์อะไร เขาแนะนำว่า USA Today เป็นหนังสือพิมพ์ยอดนิยม”
“ผมชอบอะไรไม่เหมือนใคร” อาวุธลงมือทานอาหารแล้วแสดงภาษาท่าทางให้ภาณุวัฒน์เริ่มทานอาหารพร้อมกัน
“อร่อยไหมครับ” ภาณุวัฒน์ถาม
“ก็ไม่เลว” อาวุธตอบเสียงเรียบ แต่เมื่อเห็นสีหน้าของอีกฝ่ายจึงพูดต่อว่า “อร่อย แต่คราวหลังไม่ต้องทำเยอะ”
“ครับๆ” ภาณุวัฒน์พยักหน้า ยิ้มกว้างขึ้นมาทันที
“ผมทานไม่มาก เคยสังเกตไหม”
“เคยครับ แตเช้านี้ผมนึกว่าพี่วุธจะหิว เมื่อคืนไม่เห็นทาน”
“ใครว่า”
“แล้วพี่ทาน...”
“ผมทานมาจากข้างนอกแล้ว ขอโทษที่ไมได้บอก คราวหลังจะโทรมาบอกก่อน จะได้ไม่ต้องทำเผื่อ” อาวุธพูดเสียงราบเรียบเช่่นเคย “อ้อ ภาษาอังกฤษเก่งขึ้นนี่นะ ถึงกับคุยกับคนขายหนังสือพิมพ์รู้เรื่องจนเขาแนะนำหนังสือพิมพ์ยอดนิยมได้”
“ผมฝึกทุกวันนะครับพี่วุธ” ภาณุวัฒน์ยิ้มสดใสเพราะได้รับคำชม
“ต่อไปก็ปล่อยให้ไปซุปเปอร์มาร์เก็ตคนเดียวได้แล้วสิ”
“ได้ครับ” ภาณุวัฒน์พยักหน้า ยิ้มกว้างจนตาหยี “แต่พี่วุธต้องจดรายการให้ผมนะครับ”
อาวุธไม่ตอบอะไร มือตักอาหารใส่ปากช้าๆ ในใจอยากจะเตือนภาณุวัฒน์เรื่องรสชาติว่าเค็มไปนิด แต่เมื่อเห็นใบหน้าสดชื่นของชายหนุ่มแล้วก็เปลี่ยนใจ
...เฮ้อ นี่เขากำลังคุ้นเคยกับการอยู่กับภาณุวัฒน์แล้วหรือเนี่ย จากนี้ไปจะเป็นยังไงบ้าง พอวินเซนต์กลับมาจากทำงานและไม่เห็นภาณุวัฒน์ที่บ้านของย่าก็คงมาตามหาถึงที่นี่...
...เขาไม่อยากให้ภาณุวัฒน์ยุ่งกับวินเซนต์ อะไรบางอย่างบอกเขาว่าไม่ควรเพราะรู้สึกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล เขายังอ่านวินเซนต์ไม่ออก เมื่อไม่แน่ใจก็ไม่อยากปล่อยให้ภาณุวัฒน์ไปอยู่ในการดูแลของวินเซนต์ ภาณุวัฒน์ยังเป็นเด็กและบริสุทธิ์ ต้องมีคนดูแลที่พร้อมจะปกป้องได้ หากจักราวุธไปป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ เขาก็ยิ่งเป็นห่วง...
...ห่วงทั้งที่ไม่แน่ใจว่าจักราวุธมีจุดประสงค์อะไรถึงต้องไปยุ่งกับภาณุวัฒน์...
...หรือว่าสมมุติฐานที่เคยตั้งเอาไว้ตอนพูดกับคชานนท์นั้นอาจถูกต้องทั้งหมด...
...คชานนท์สั่งให้จักราวุธมาก่อกวนเพื่อให้เขาเอาภาณุวัฒน์กลับมาเพราะเป็นห่วง...
...แต่คชานนท์ต้องการจับคู่เขากับกษิดิษฐ์...
...เขารักภาณุวัฒน์ไม่ได้หรอก ภาณุวัฒน์ยังเด็กและเป็น 'เด็ก' ของธงรบ เขากลัวว่าเพื่อนจะหวนกลับมาหาภาณุวัฒน์ ถ้าเป็นอย่างนั้นเขาก็ต้องเสียสละให้เพื่อน

***end of chapter 22***

[Ak@tsuKII]

^
^
ว้าว ได้จิ้ม

+1

อ่านตอนนี้แล้วไม่ปลื้มอาวุธ !!!!!!!

[lunarinthesky]

กษิดิษฐ์ฉุนมาก อยากจะตะโกนใส่หน้าอาวุธว่าไปพาเด็กคนนั้นกลับมาทำไมแต่เขาก็ทำไม่ได้ เขาพยายามใจเย็น บอกตัวเองเสมอว่า หากทำเช่นนั้นอาวุธก็จะเห็นเขาเป็นตัวมารร้าย และคนอย่างอาวุธก็คงไม่รีรอที่จะให้เขาออกไปอยู่ที่อื่น

แล้วไม่ใช่มารร้ายตรงไหน

[meduza]

ไม่ๆสารวัตรธงรบไม่มาทวงคืนหลอกน่าพี่วุธอ่ะ
พี่วุธไม่กล้ารักเพราะแค่น้องโจ้เด็กแค่เนี้ยเหรอมันไม่เห็นจะเกี่ยวกันเลยแค่คนสองคนรักกัน
ยังไงก็เชียร์ให้น้องโจ้เจอคนที่รักจิงดูแลน้องให้ความอบอุ่นที่น้องขาดสงสารน้องอ่ะถ้าเจอเรื่องเจ็บปวดอีก
พี่สาวรักน้องโจ้เสมอค๊าบ

[Little Devil]

สารวัตรอาวุธ คิดมากเกิน
ไม่ได้วางแผนจับผู้ร้ายนะครับ
สงสารน้องโจ้ ถ้าสารสัตรชักช้า
เชียร์คนอื่นดีกว่า
+1

[~~GigaBYTE~~]

  ไหนๆ ก็เชียร์ไม่ถูกแล้ว
งั้นเชียร์คุณนายกะคุณคฑาวุธดีกว่า
.
.
.
.
.
เชียร์ให้มาต่อเรื่องเร็วๆหน่ะ 

[morrian]

สารวัตรอาวุธ คิดมากเสียจริงๆ

ตาเสาธง เค้าหลงตี๋น้อย ซะขนาดนั้น

รักโจ้ น่ะ ดีแล้วนะคับ 

[wan]

ท้ายสุดแล้ว ผู้กำกับ ก็เผยตัวออกมา
ส่วนตำรวจมือดี ยังจับต้นชนปลายไม่ถูก
แม้ว่า กำลังต่อจิกซอร์ที่ละตัว ทีละตัวก็ตาม
+1 เป็นค่าจิกซอร์ให้พี่นาย ผู้กำกับตัวจริง 

[ï_Kiss_U♥]

สนุกๆ พี่นาย เค้ารำคาญกษิดิษฐ์
โจ้จะยังไงต่อไป หักมุมรึป่าวเห้อออ ลุ้น

[yellowriver]

เรื่องมาถึงขนาดเน้แล้วก็ยังจะเชียร์น้องนนท์ต่อไป~

[วิหคท่องนภา]

 ................ยังเชียร์นนท์อยุ่น้า!!!   o13รอดูตอนฉะกับอาวุธ



 รักโจ้ไม่ได้เพราะกลัวธงรบมาทวงคืนนี่นะ.......แสดงว่าถ้าไม่ใช่เพราะเพื่อนก็รักไปแล้วอ่ะดิคุณวู๊ธธธ

[Ak@tsuKII]

ขัดใจอาวุธจริง ๆ หึ วัยรุ่นเซ็งงงงงงงงงงง 
นี่ถ้าจะชอบจะรักภาณุวัตรละก็นะก็ไปเลยนะไปเลย ชิส์
เพราะยังไงธงรบก็ไม่มาทวงภาณุวัตรคืนหรอก ไม่ต้องกลัว

ไม่ชัดเจนสักทีเอาไงแน่ จะมีรักใหม่ไหม หรือจะไม่มีจะเอานทีคนเดียว รักใครไม่ได้แล้ว
หรือจะเอาภาณุวัตรแต่กลัวธงรบมาขอคืน เลยไม่กล้าที่จะรัก งั้นไม่ต้องกลัวไปหรอก รักไปเลย
(คนอ่านก็ไม่ยอมให้ธงรบกลับไปหาภาณุวัตรหรอกถ้ากลับแม่ยก(ธงรบ-อาตี๋น้อย)เอาธงรบตาย!!! )

แล้วนี่อาวุธคิดว่านนท์ตั้งใจจะจับคู่ตัวเองกับกษิดิษฐ์งั้นเหรอ แอร๊ยยยย
คนที่วิเคราะห์เก่งแบบอาวุธคิดได้แบบนี้เหรอ ตามนนท์ไม่ทันละ

แล้วก็นะ
 
ชักจะเริ่มไม่ปลื้มแระ  กลับมาเรียกเรตติ้งด่วนเลย

เดี๋ยวไม่ยกนนท์ให้เลยหนิ แล้วที่พูดกับนนท์มันคืออะไรฟระ ที่บอกว่า
มีใครบางคนไม่อยากเป็นพี่ชายน่ะหะ !!

ส่วนกษิดิษฐ์ กอดปลอบใจ อุตส่าห์เดินทางมาหา แต่สุดท้ายก็ว่างเปล่า
ยังไงก็เอาใจช่วยกษิดิษฐ์เจอคนที่ใช่ไว ๆ นะ

เฮ้อออออออออออออออออออออออ

แล้วเมื่อไหร่อาวุธกะนนท์จะได้(เจอ)กัน