หัวข้อ: :::: คดีรัก ภาค 2 ครึ่ง "บทที่ 39 บทส่งท้าย 2 The End" (UP 5/10/2010)

[i3igM]

""" วินเซนต์ นี่เป็นน้อง นที ช่ายป่าววว """

[zazoi]

วินเซนดูมีเลศนัยนะเนี่ย เริ่มไม่น่าไว้ใจละ 

สงสารภานุวัฒน์จัง จะมีใครสักคนรักจริงรึป่าวเนี่ย 

[morrian]

“กาแฟร้อนๆ ซักถ้วยก็พอ” คชานนท์อมยิ้ม เอียงหน้ามองภาณุวัฒน์ด้วยสายตาครุ่นคิด


ตรงคชานนท์ คงเป็นวินเซนต์ นะคับ ^^

เชียร์โจ้ กะอาวุธ  ไม่ชอบ กษิดิษฐ์ 

[wan]

จะว่าไป ตัวแปรอีกตัวมาช่วยเสริม ให้พี่วุธ ตัดสินใจและรู้ใจตัวเองเร็วขึ้น
ถ้าวินเซนต์ ไม่มีอดีตกับพี่วุธ หรือ จะเป็นตัวปัญหา
ส่วนกษิดิษฐ์ คงต้องให้พ่อกามเทพ มาจัดการซะแล้ว
ว่าไป ที่นิวยอร์คนี่ยุ่งจริง ๆ ไม่รู้ใครเป็นใครแล้ว พี่นายยยยย........
+1 ให้เป็นกำลังใจ คิดไปก็เนื่อยใจแทนพี่นายนะ ใคร ๆ ก็ไม่รัก 

[railay]

 

[fungfung]

จะเป็นยังไงต่อไปละทีนี้ 
เดายากจริงๆ ไม่รู้จะออกหัวหรือจะออกก้อย
รอนนท์มาเครียแล้วกันเอะหรือมันจะยิ่งยุ่งกว่าเดิมน้า

[minchy]

เริ่มจะชุลมุนกันซะแล้ว

[Ak@tsuKII]

จตุพล+กษิดิษฐ์(สองคนนี้้ถ้าคู่กันคงเป็นคู่ที่น่าสนใจดี อิอิ    )

ภาณุวัตร+วินเซนต์

คชานนท์ + อาวุธ (ชอบ"จับคู่"ดีนัก "จับกด"เลยอาวุธ)


โอเคลงตัว อิอิ

[┗◎┗◎]

พี่นาย จะให้ภาณุวัฒน์ช้ำอีกรอบหรอ 

ทนไม่ไหว

[Little Devil]

วินเซ็นต์ไม่ธรรมดาใช่มั๊ย
สงสารน้องโจ้ อย่ารันทดไปกว่านี้เลย
ให้พี่วุธดูแลนะถูกต้องที่สุดแล้ว
+1

[pimkihae]

วินเซ็นต์ดูมีลับลมคมในจัง
เป็นใครกันน๊า  รู้จักอาวุธกับน้องโจ้มาก่อนรึไร
สงสารน้องโจ้อ่ะ มามะมาหาพี่ดีก่า
อยากเห็นน้องโจ้มีความสุขบ้างจัง
พี่วุธดูแลน้องด้วยนะ
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ

[va_yu]

ลับ ลวง พราง ของแท้เลยนะเนี่ย....
ภานุน้อยของพี่จะรอดไหมหนอ..ออกรอบที่แล้วก็โดน ไม่รู้รอบนี้จะโดนอีกหรือเปล่า
เป็นคนดี เป็นยากไม่พอ ยังอยู่รอดยากอีกด้วย เฮ้อ!

+1 จัดไปอย่าให้เสีย

[Y2Y]

อีตาวิน  นี่ ต้องเป็น คนๆเดียวกับ คนที่สารวัตรอาวุธ กำลังติดตามและพยายามสืบอยู่แน่เลย

[astral]

แอบเชียร์อาวุธคู่กะคชานนท์เหมือนกันนะพี่นาย 

ซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆเลย

[amito]

กษิดิษฐ์รุกแบบด้านๆเนียนๆไปขอพักกับอาวุธจนได้ ส่วนวินเซนต์ทำไมดีกับภานุวัตรขนาดนี้ มีอะไรหรือเปล่าน้า

[katawoot]

Awoot Chapter 14

เมื่อเดินออกจากห้องนอนภาณุวัฒน์ก็เห็นกษิดิษฐ์ยืนพิงประตูห้องครัว ในมือถือแก้วน้ำดื่ม และกำลังมองมาด้วยใบหน้ายิ้มๆ 
“แฟนหรือภาณุวัฒน์” กษิดิษฐ์พยักเพยิดไปที่ประตูอพาร์ทเมนท์
“เปล่าครับ”
“เหมาะสมกันดีรู้ไหม”
“คงไม่หรอกครับ” ภาณุวัฒน์ส่ายหน้าปฏิเสธ
“เชื่อสิ สายตาพี่มองไม่พลาด อายุไม่ต่างกันเท่าไหร่ ไม่มีช่องว่างระหว่างวัย” กษิดิษฐ์เน้นเสียง “ท่าทางเขาเป็นคนอารมณ์ดี ช่างพูด คนแบบนี้ทำให้เรามีชีวิตชีวา”
“ผมยังไม่คิดเรื่องนั้น”
“คิดซะเถอะ จะรอทำไม อะไรมันจะได้ชัดเจนขึ้น” กษิดิษฐ์ปล่อยหมัดเด็ด
“อะไรชัดเจนหรือครับ”
“ถ้าสารวัตรรู้ว่าน้องมีใครที่จะคอยดูแลเขาจะได้โล่งอก เอ่อ...สบายใจ หมดห่วง” กษิดิษฐ์แกล้งทำเป็นพูดผิด
“สารวัตรห่วงผม” ภาณุวัฒน์พึมพำ
“สารวัตรจะได้มีโอกาสทำอะไรอย่างอื่นเสียที” กษิดิษฐ์เดินเข้ามาหาภาณุวัฒน์ช้าๆ
“ยังงั้นหรือครับ”
“เมื่อคืนสารวัตรคุยกับพี่จนดึก ชวนให้เข้าไปนอนในห้องก็ไม่ยอมไป เพราะเขาไม่อยากจะให้น้องมองสารวัตรในภาพที่ไม่ดี ทำอะไรประเจิดประเจ้อทั้งๆ ที่มีคนอื่นมาพักอยู่ด้วย” กษิดิษฐ์ลงเสียงหนักให้คนฟังเข้าใจว่า 'คนอื่น' นั้นไม่ใช่ตัวเอง “พี่รู้ว่าสารวัตรค่อนข้างอึดอัด พี่เองก็ไม่ค่อยสบายใจที่เข้ามาทำให้สารวัตรอยู่ในสภาพแบบนี้ นี่ก็หายไปตั้งแต่เช้ามืด น้องคงรู้ว่าเพราะอะไร”
“ผม...” ภาณุวัฒน์พูดไม่ออก ในใจนึกไปตามที่กษิดิษฐ์พูด
“แต่พี่จำเป็นเรื่องที่พักจริงๆ ตอนแรกก็พยายามหาโรงแรมพักนั่นล่ะ แต่ว่ามันไม่ไหวแล้ว พี่ไม่อยากปิดบังอะไรต่อไปอีก สารวัตรเองก็คงเหมือนกัน พอรู้ว่าพี่ต้องย้ายไปพักกับเพื่อนคนนั้นทีคนโน้นทีคืนต่อคืนก็เลยต้องทำตามใจตัวเอง ชวนพี่มาที่นี่”
“จริงหรือครับ”
“แต่น้องไม่ต้องคิดมากนะ” กษิดิษฐ์ยิ้มให้ภาณุวัฒน์อย่างอ่อนโยนแล้วพูดต่อด้วยนำ้เสียงหนักแน่นชัดเจน “วุธคงไม่ต้องนอนโซฟานานหรอก ยังไงพี่ก็จะทำให้เขายอมเข้าไปนอนในห้องให้ได้ ชอบวางมาดจริงเชียว ทำเป็นสุภาพบุรุษไม่เข้าเรื่อง” กษิดิษฐ์หัวเราะเบาๆ นัยน์ตาเป็นประกายระยิบระยับเมื่อพูดถึงอาวุธ จงใจเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้เรียกนายตำรวจเพื่อให้ภาณุวัฒน์มองเห็นว่าตัวเองนั้นมีความสัมพันธ์อย่างไรกับอาวุธ “วุธเป็นคนปากไม่ตรงกับใจ เป็นสุภาพบุรุษเกินไป แต่ก็นี่ล่ะที่เป็นเสน่ห์มัดใจพี่มาตลอด”

พันตำรวจโทอาวุธหันไปมองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนังเหนือโทรทัศน์จอใหญ่มหึมาในห้องนั่งเล่นแล้วหันไปมองประตู รู้สึกเป็นห่วงภาณุวัฒน์ขึ้นมาเพราะขณะนี้เป็นเวลาเกือบสองทุ่ม กษิดิษฐ์ยืนพิงกระจกของห้องนั่งเล่นและคุยโทรศัพท์เป็นเวลานานแล้ว ส่วนเขาทำความสะอาดปืนพกกำลังจะเสร็จ
ก่อนหน้านี้กษิดิษฐ์บอกอาวุธว่าภาณุวัฒน์ออกไปเที่ยวกับ 'ผู้ชายรูปหล่อคนหนึ่ง ท่าทางจะเป็นนายแบบและดูเจ้าชู้ไม่ใช่เล่น แต่สองคนนั้นดูเหมือนจะปิ๊งกัน เห็นคุยกันกระหนุงกระหนิงแล้วชวนกันไปเล่นสเก็ตน้ำแข็ง น่าอิจฉาจริงๆ เลย'
อาวุธได้ยินคำพูดของกษิดิษฐ์แล้วคิดว่าคงเป็นผู้ชายเดียวกันกับที่มาส่งภาณุวัฒน์เมื่อวันก่อน
...ชื่อวินเซนต์ จริงสิ น้องชายคนละแม่ของนทีก็ชื่อวินเซนต์...
...วินเซนต์ วิทวัส ครองบุญ...
อาวุธวางปืนลงแล้วเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ เขายังไม่ได้นึกเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างละเอียดทั้งที่ตอนแรกตั้งใจจะสืบเรื่องน้องชายต่างมารดาของนทีเมื่อกลับมาจากบอสตั้นแต่ก็มัวแต่ยุ่งเรื่องของนาวาอากาศเอกจักราวุธและเรื่องอื่นๆ อยู่จนต้องพักเรื่องของวิทวัสหรือวินเซนต์เอาไว้ก่อน
โทรศัพท์ของวินเซนต์ไม่มีใครรับสาย อาวุธพยายามโทรศัพท์สามครั้งจึงหยุดแล้วหยิบนามบัตรของซีไอเอที่ได้รับมาจากพันเอกชัยชนะมาพลิกดูอีกครั้ง
...วินซ์ ดับเบิลยู. แอนเดอร์ส...
...วินซ์เป็นชื่อเล่นของวินเซนต์ ดับเบิลยู อาจเป็นอักษรย่อของชื่อกลางคือวิทวัส ทั้งสามคนเป็นลูกครึ่ง พูดไทยได้...
...ถ้าเช่นนั้นก็อาจจเป็นคนเดียวกัน สัญชาตญาณของเขาบอกและเขาคิดว่าไม่น่าจะผิด เขาเชื่อสัญชาตญาณตัวเองเสมอ...
อาวุธหันไปหยิบคอมพิวเตอร์แล็ปท๊อปและเชื่อมต่อศูนย์ข้อมูลของตำรวจหน่วย ENS ซึ่งเชื่อมโยงเข้ากับเครือข่ายของตำรวจนครนิวยอร์คเพื่อค้นหาข้อมูลเพิ่มเติม ไม่นานเขาก็ได้ข้อมูลที่ต้องการ ตอนแรกอาวุธไม่คิดว่าจะโทรศัพท์ตามภาณุวัฒน์แต่ตอนนี้เขาเปลี่ยนใจ มือกดหมายเลขของชายหนุ่มช้าๆ แล้วรอให้ภาณุวัฒน์รับสาย
ไม่มีสัญญาณ!
กษิดิษฐ์คงสังเกตเห็นท่าทางของอาวุธเปลี่ยนไปจึงจบการสนทนาทางโทรศัพท์ของตัวเองแล้วเดินเข้ามาใกล้พร้อมถามว่าเกิดอะไรขึ้น
“ไม่มีอะไรครับ” อาวุธส่ายหน้าแล้วลุกขึ้นและยื่นมือไปหยิบเสื้อโค้ท “ผมจะออกไปข้างนอก เดี๋ยวกลับ”
“แต่ว่า...”
“คุณรออยู่ที่นี่” อาวุธพูดแล้วเดินตรงไปที่ประตูห้องชุดทันทีโดยไม่สนใจท่าทางเหมือนจะทักท้วงอะไรบางอย่างของกษิดิษฐ์
กษิดิษฐ์ยืนหน้าบึ้งมองตามอาวุธที่ปิดประตูทิ้งให้เขายืนอยู่คนเดียวกลางห้อง อาวุธก้าวเท้ายาวมาก เดินจากไปโดยไม่รอฟังว่าเขาจะพูดอะไรด้วยซ้ำ ทั้งที่พอจะมองออกว่าอาวุธเป็นคนเด็ดขาดและมีความเป็นผู้นำสูง มั่นใจในตัวเอง แต่เมื่อเจอเข้ากับตัวแบบนี้กษิดิษฐ์ก็อดฉุนไม่ได้ที่อาวุธใช้คำสั่งกับเขาเหมือนตัวเองเป็นผู้บังคับบัญชาสั่งลูกน้อง
...คุณรออยู่ที่นี่...
...เขาไม่ใช่ภาณุวัฒน์นะ จะได้เอาแต่พยักหน้าแล้วทำตามคำสั่งทุกอย่าง...
...นี่ต้องรออีกนานเท่าไหร่ อาวุธดูเย็นชาเหลือเกิน ความสัมพันธ์ก็ไม่เห็นจะคืบหน้า...

ภาณุวัฒน์ได้หัวเราะเสียงดังเป็นครั้งแรกในรอบปี เขาสนุกจนลืมเวลา วินเซนต์พาเขามาเล่นสเก็ตน้ำแข็งที่จตุรัสไทม์สแควร์ แล้วชวนทำท่าทางต่างๆ นาๆ ทั้งเป็นซานตาคลอส กวางเรนเดียร์ สโนว์แมน และอีกหลายๆ ท่า แต่ท่าที่วินเซนต์ชอบมากที่สุดคือให้เขาทำท่าหมีโคล่า
“เอ๊า หมุนตัวหน่อย” วินเซนต์จับตัวภาณุวัฒน์หมุนช้าๆ
“ไม่เอานะครับ เดี๋ยวล้ม” ภาณุวัฒน์ทำท่าหวั่นๆ
“ล้มก็ลุก กลัวอะไร” วินเซนต์หัวเราะแล้วพยายามจับตัวภาณุวัฒน์หมุนจนได้ “น่าน อย่างน้าน น่ารักซะไม่มี แบบนี้ไปแสดงเก็บเงินคนดูได้เลยนะเนี่ย”
“ละครลิงหรือครับ” ภาณุวัฒน์พาซื่อถาม
“เปล่า ระบำหมีโคล่า”
“ทำไมคุณชอบล้อผมว่าเป็นหมีโคล่า ผมไม่ได้อ้วนซะหน่อย” ภาณุวัฒน์เบ้ปาก ทำหน้างอนๆ
“ไม่รู้สิ เห็นคุณตอนแรกๆ ผมก็นึกถึงตุ๊กตาหมี” วินเซนต์ยักไหล่ “แล้วเสื้อตัวนี้ก็ใส่อยู่ได้ มันตัวใหญ่เกิน เสื้อที่ผมให้...”
“ก็ใส่อยู่ข้างในนี่ไงครับ แต่มันหนาวนี่นา เสื้อตัวนี้อุ่นดี”
“เดี๋ยวให้ไออุ่น” วินเซนต์ดึงภาณุวัฒน์เข้ามาใกล้ สายตาเป็นประกายวาววับ
“กี่โมงแล้วครับ” จู่ๆ ภาณุวัฒน์ก็ถามขึ้นเมื่อสายตามองไปเห็นป้ายโฆษณาดิจิตอลเปลี่ยนเป็นรูปภาพตำรวจกำลังถือปืน
...เขาลืมไปว่ายังไม่ได้โทรศัพท์บอกสารวัตรอาวุธ!...
“กี่โมงก็ช่าง” วินเซนต์ยักไหล่ ยิ้มกว้าง มือพยายามจับภาณุวัฒน์หมุนตัวอีกรอบ
“แต่ว่า...”
“กลัวผู้ปกครองดุหรือครับ” วินเซนต์ยิ้มมุมปาก ยักคิ้ว ส่งสายตาล้อเลียน
“ผมว่า กลับบ้านเถอะครับ”
“ผมขี้เกียจไปส่ง” วินเซนต์ส่ายหน้า
“ผมกลับเองก็ได้”
“กลัวถูกดุหรือ”
“เดี๋ยวพี่วุธเป็นห่วง” ภาณุวัฒน์แสดงสีหน้ากังวล
“ผมว่าคุณกลัวถูกเขาดุมากกว่าละมั๊ง อยู่กับตำรวจก็แบบนี้ล่ะ”
“คุณรู้ว่าพี่วุธเป็นตำรวจหรือครับ ผมไม่เคยบอกคุณเลย”ภาณุวัฒน์แปลกใจ
“รู้สิครับ เห็นตอนแรกก็รู้แล้ว มาดเหลือร้ายขนาดนั้น แมนอินยูนิฟอร์มอย่างไม่ต้องสงสัย” วินเซนต์ตอบ ใบหน้ายิ้มกริ่มเช่นเคย “ว่าแต่ว่า เขามาทำอะไรที่นิวยอร์คหรือครับ”
“ผมไม่รู้” ภาณุวัฒน์สั่นศีรษะ
“ผมว่าคุณอย่าอยู่กับเขาเลย” จู่ๆ วินเซนต์ก็พูดขึ้น “ไปอยู่หอพักกับผมเถอะ จะได้ทำอะไรเป็นอิสระ”
ภาณุวัฒน์อึ้ง ไม่นึกว่าวินเซนต์จะพูดตรงไปตรงมาถึงขนาดนี้
...และที่สำคัญ เขาเริ่มจะชินกับการอยู่กับอาวุธ!...
“ทำไม เกรงใจหรือ ไม่ต้องห่วง ผมไม่ให้คุณอยู่ฟรีหรอก คุณออกเงินค่าเช่าบางส่วนก็ได้ แต่ถ้าไม่มีเงินผมจะพาไปหางานทำ ผมรู้จักคนเยอะแยะ นิวยอร์คถิ่นผม”
“ผมยังพูดภษาอังกฤษไม่ได้เลยครับ” ภาณุวัฒน์ทำหน้ามุ่ย
“ไม่เป็นไร ผมสอนให้ อีกไม่กี่เดือนก็คล่องแล้ว” วินเซนต์ส่งยิ้มให้อย่างอบอุ่น “โจโจ้ มาอยู่ด้วยกันเถอะ มาเป็นเพื่อนกัน ผมไม่อยากอยู่คนเดียว”
ภาณุวัฒน์ตั้งตัวไม่ติด จากท่าทีของวินเซนต์ตั้งแต่เริ่มรู้จักกันเขาพอจะมองออกว่าอีกฝ่ายรู้สึกอย่างไร แต่เขานึกไม่ถึงว่าวินเซนต์จะรุกเร็วถึงขนาดนี้
“คุณลังเล” วินเซนต์หรี่ตามองภาณุวัฒน์ “แสดงว่า...คุณชอบคุณพี่ชายคนนั้น”
“เปล่า”
“แต่คุณก็ไม่ได้ชอบผม”
“เปล่าครับ”
“แสดงว่าคุณมีใครอยู่ที่เมืองไทย” วินเซนต์ยื่นหน้าเข้ามาใกล้
“เปล่า...” ภาณุวัฒน์พึมพำเสียงเบา ภาพใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่มของสารวัตรธงรบฉายวาบขึ้น
...และเป็นครั้งแรกที่เขาไม่ได้รู้สึกอาลัยอาวรณ์เท่าที่เคยเป็น!
...เขาไม่ได้มีใครอยู่ที่เมืองไทย!
...จริงๆ ด้วย เขาไม่ได้มีใครอยู่ที่เมืองไทย วินาทีนี้เองที่เขารู้สึกว่าความโหยหาสารวัตรธงรบลดน้อยลงไปมากกว่าที่คาดคิด...
“กลับกันเถอะ พี่ชายคุณรอแล้ว ป่านนี้คงนั่งหน้าบึ้งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นจ้องประตูตาไม่กระพริบ” วินเซนต์หัวเราะแล้วดึงแขนภาณุวัฒน์เข้ามาใกล้ก่อนจะเอื้อมมือไปด้านหลังเพื่อล้วงเอาโทรศัพท์ของชายหนุ่มที่ฝากเอาไว้ในเป้สะพายของเขา ในขณะเดียวกันก็พูดว่า “ผมขอโทษนะที่ทำให้คุณตกใจจนขวัญกระเจิง แต่ผมเป็นคนแบบนี้ล่ะ คิดยังไงก็พูดยังงั้น ใจร้อน แล้วก็ตรงไปตรงมา”
“ขอเวลาผมคิดซักนิดนะครับ”
“คิดนานๆ ก็ได้” วินเซนต์ก้มหน้าลงกระซิบข้างหูภาณุวัฒน์ “แต่ห้ามเกินวันที่ 13 กุมภาพันธ์เด็ดขาด ไม่งั้นผมจะลงมือปฏิบัติการขั้นสุดยอด”
“พี่วุธ...” ภาณุวัฒน์พึมพำ วินเซนต์เงยหน้าขึ้น หันไปมองตามสายตาของภาณุวัฒน์ 'พี่วุธ' ของภาณุวัฒน์ยืนล้วงกระเป๋าเสื้อโค้ทมองมาที่เขาทั้งสองคนด้วยสายตาเรียบนิ่ง ใบหน้าเคร่งขรึม แล้วเดินเข้ามาช้าๆ อย่างใจเย็น
“ภาณุวัฒน์ ไปรอผมตรงโน้น” อาวุธเอียงศีรษะชี้ไปด้านข้าง “ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณวิทวัส ครองบุญ”
“วิทวัส” ภาณุวัฒน์เงยหน้าขึ้นมองวินเซนต์ซึ่งตอนนี้ใบหน้าเรียบนิ่งอย่างที่ไม่เคยเห็นมาก่อน อยากจะเอ่ยปากถามให้กระจ่าง แต่เมื่อหันไปมองเห็นใบหน้าของอาวุธแล้วเขาก็ต้องเดินแยกออกไปช้าๆ

กษิดิษฐ์เม้มปากด้วยความไม่พอใจเมื่อมองเห็นอาวุธกับภาณุวัฒน์เดินเข้ามาในอพาร์ทเมนท์พร้อมกันเพราะทำให้เขาทราบว่าอาวุธออกไปตามภาณุวัฒน์ ทั้งสองคนดูเคร่งขรึมจนกษิดิษฐ์อดคิดไม่ได้ว่ากำลังงอนกัน
...ภาณุวัฒน์กลับค่ำเพราะมัวแต่ไปเที่ยวสนุกกับชายหนุ่มรูปหล่อคนนั้น อาวุธอาจะออกไปตามแล้วเจอสองคนนั้นขณะเดินกลับมาที่อพาร์ทเมนท์ อาวุธโกรธจึงดุภาณุวัฒน์...
...หรือหึง!
...บ้าจริงๆ อาวุธนะหรือจะไปชอบเด็กอย่างภาณุวัฒน์ จืดชืดยิ่งกว่าอนุภาพเสียอีก เขาต่างหากที่เหนือกว่า และเหนือกว่าทุกด้านด้วย...
...อย่าบอกนะว่าเขาต้องมาแพ้เด็กจืดๆ ไร้ชีวิตชีวา...

ภาณุวัฒน์เดินเข้าห้องไปเงียบๆ อาวุธเดินมาหากษิดิษฐ์พร้อมกับยิ้มบางๆ แต่กษิดิษฐ์รู้ว่าเป็นยิ้มแบบฝืนๆ
...ยิ้มตามมารยาท...
...อาวุธดูครุ่นคิดมาก เหมือนกำลังใจลอย...
“ผมขอโทษที่ให้รอ พอดีเจอภาณุวัฒน์ระหว่างทางเลยดุที่กลับค่ำโดยไม่โทรมาบอก” อาวุธพูดเสียงราบเรียบ
“คุณออกไปตาม”
“ผมเป็นห่วง เด็กอย่างภาณุวัฒน์ไม่เหมาะกับนิวยอร์คซิตี้ ครั้งที่แล้วใช้ทางลัดระหว่างซอกตึก เกือบโดนฆ่าตาย” อาวุธอธิบายเสียงทุ้มเบา
“คุณห่วงเด็กคนนี้มาก” กษิดิษฐ์ถาม
“ผมห่วงทุกคนที่อยู่ในการดูแลของผม” เสียงของอาวุธฟังดูเครียดขึ้นเล็กน้อย “ผมไม่อยากให้ใครเป็นอะไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนในความรับผิดชอบของผม”
“ถ้าผมออกไปข้างนอกแล้วยังไม่กลับ สารวัตรจะออกไปตามไหมครับ” กษิดิษฐ์ถามด้วยสีหน้าจริงจัง
“คุณกับภาณุวัฒน์ต่างกัน คุณเป็นผู้ใหญ่และคล่องกว่า” อาวุธเลี่ยงที่จะตอบคำถามตรงๆ
“ผมอาจจะโดนจี้ นิวยอร์คตอนกลางคืนอันตรายสำหรับนักท่องเที่ยว”
“มาดคุณไม่ใช่นักท่องเที่ยว” อาวุธตอบและนิ่งไปชั่วครู่แล้วถามกษิดิษฐ์ด้วยหนักแน่น “คุณมานิวยอร์คทำไมครับ บอกผมมาตรงๆ”
กษิดิษฐ์สูดลมหายใจช้าๆ แล้วตอบว่า “ในเมื่อสารวัตรถามตรงๆ ผมก็จะตอบตรงๆ” กษิดิษฐ์ยื่นมือไปแตะต้นแขนของอาวุธ ทำท่าเหมือนจะลูบไล้ สายตาจับอยู่ที่แผ่นอกกว้างของนายตำรวจแล้วพูดต่อเสียงแผ่ว “ผมมาเพราะคุณ”
“เพื่ออะไร”
“เราเป็นผู้ใหญ่แล้ว และคุณก็เริ่มพูดแบบตรงๆ กับผม ส่วนผมเองก็เป็นคนตรงไปตรงมาเหมือนกัน ถ้ายังงั้น ผมก็จะพูดแบบผู้ใหญ่คุยกัน” กษิดิษฐ์เงยหน้าขึ้นสบตากับอาวุธ สูดลมหายใจเข้าลึกๆ และพูดว่า “ผมชอบสารวัตร ผมอยากมีใครซักคน ถ้าสารวัตรยังว่างอยู่ผมก็อยากจะขอโอกาสให้สารวัตรมองผมซักนิด ผมไม่ใช่คนดีอะไรนักหรอก แต่ผมก็ไม่ใช่คนที่แย่จนยอมรับไม่ได้ ผมไม่รู้ว่าสารวัตรเคยได้ยินเรื่องของผมจากผู้กองอธิคมหรือผู้กองธงรบมาว่ายังไง”
“อธิคมไม่เคยพูดถึงแฟนเก่าของเขาในทางไม่ดี” อาวุธพูด
“พี่คมไม่เคยเห็นว่าผมเป็นแฟน พูดตรงๆ พี่คมคบผมเพราะความสนุก พี่คมคิดอย่างนั้น แต่ผมอยากจริงจัง สารวัตรก็รู้ว่าพี่คมเป็นยังไง อย่างน้อยก็ตอนนั้น”
“เราเพิ่งรู้จักกัน”
“ผมไม่ได้บอกให้สารวัตรรับรักผมทันทีนี่ครับ ผมขอโอกาส” กษิดิษฐ์ขยับเข้ามาใกล้ “ให้เวลาผมซักนิด ให้เวลาเราซักนิด ให้เวลาตัวเอง ลองเปิดใจคบกัน”
“คุณกษิดิษฐ์ครับ ผมมาทำงาน เรื่องนี้...”
“ทำไมล่ะ ทำงานแล้วมีความรักไม่ได้หรือไง ผมมานิวยอร์คเมื่อไหร่ก็ได้ ระยะทางไม่ใช่อุปสรรค อีกไม่นานสารวัตรก็ต้องกลับไปเมืองไทย ขอเพียงแต่สารวัตรอย่าปิดกั้นตัวเอง” กษิดิษฐ์มองอาวุธด้วยสายตาอ้อนวอน ถือโอกาสที่นายตำรวจกำลังนิ่ง โผเข้าไปกอด
“คุณกษิดิษฐ์...”
“ขอผมกอดสารวัตรซักนิดนะครับ นิดเดียวแค่นั้น ผมอยากทำมานานแล้ว สารวัตรไม่เสียหายอะไรหรอก” กษิดิษฐ์ซุกหน้าลงกับแผ่นอกกว้างของอาวุธ รู้สึกถึงความอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก จึงบดเบียดร่างให้แนบแน่นยิ่งขึ้นกว่าเดิม “ผมขอสารภาพ หลังจากพี่คมมอมเหล้าเราและจัดฉากให้นอนด้วยกันบนเตียง ผมอดคิดถึงสารวัตรไม่ได้ ผมบอกตัวเองว่า นี่ไง ผู้ชายที่ดีกว่า ผู้ชายที่อบอุ่น ผู้ชายที่จะไม่ทำร้ายจิตใจของใครซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำไมเรามัวแต่มองคนที่เขาไม่เคยเชื่อในความรักของเรา คนดีๆ อยู่ตรงนี้ทำไมไม่มอง สารวัตรเป็นอัศวินขี่ม้าขาวเข้ามาในชีวิตผม รู้ตัวหรือเปล่าครับ”

***end of chapter 14***

[naiin]

เขาว่ามารยาหญิงหลายร้อยเล่มเกวียน มารยาเกย์เยอะกว่านะ

[wan]

^^
^^
^^
จิ้มไป 3 ดอก ตัวเบาเลย พี่นาย  
ความเป็นห่วง กำลังแปรเปรี่ยนไปความหวง หึง และก็รัก  
จะว่าไป ลุ้นคู่ไหนก็ไม่เหนี่อยเท่าคู่นี้ คนหนึ่งนิ่ง ๆ คนหนึ่งใสซื่อ ไร้เดียงสา
กษิดิษฐ์ รุกเร็ว แรง พี่วุธ จะรับมืออย่างรวบรัด หรือ ค่อยเป็นค่อยไป
แต่อีตอนให้เค้ากอดนี่สิ ถ้าคนใสซื่อออกมาเห็น จะคิดเอง เออเองยังไง
+1 ให้พี่นาย เป็นกำลังใจให้นะครับ วันนี้ไม่แซวแล้วครับ กลัววววว....
ว้า.... ไม่ทันถูกปานหน้าไปแล้ว งั้นจิ้ม naiin ทะลุผ่านไปถึงพี่นายแล้วกัน 555...

[~Yabai~]

เห็นด้วยกับ Reply # 556

เชียร์ น้องโจ้ กับ สารวัตรอาวุธ

[boofuu]

อาวุธกับน้องโจ้เท่านั้น 

[zazoi]

สงสารภานุวัฒน์อ่ะ ยังไงไม่รู้ แต่รู้สึกว่ากษิดิษฐ์มารยาและทำร้ายจิตใจโจ้มากอ่ะ ฮือๆ

[va_yu]

มารยาเหลือเกินกษิดิษฐ์.....พูดเป็นเรื่องเป็นราวให้ภานุคิดไปไกลเลย
วินก็นะ...หมาหยอกไก่ใช้ได้เลย..สรุปผู้ชายเรื่องนี้เจ้าชู้ทุกคน(ยกเว้นเฮียวุธ)

จบค้างๆๆๆๆๆๆๆค่ะคุณพี่

+1 จัดไป

[กุหลาบเดียวดาย]

 +ขอบคุณค่ะ

[meduza]

โห้รุกได้แรงสมเป็นกษิดิษฐ์ แต่ดูแล้วมันอารมเป็นคนคล้ายๆกันมันน่าเบื่ออ่ะ
ถ้าพี่วุธคบกับน้องโจ้ยังพอดูอารมออกนะว่าตอนนี้เป็นห่วงหวงหึง?เหรออิอิ
เฮ้อใจเชียร์พี่วุธกับน้องโจ้แน่นอนอยู่แล้วเชียร์ขาดใจด้วย
ยังไงก็รอให้พี่นายเป็นคนเฉลยฮับว่าจะคู่ใคร(น้องโจ้พี่วุธๆ) :m13:แอบไซโครอิอิ
รออ่านตอนต่อไปอยู่น๊าค่า
+1เป็นกำลังใจให้พี่นายค่า

[minchy]

กษิดิษฐ์  มาเอาออสการ์ไปเลย  เหมาะมาก

[morrian]

กษิดิษฐ์เป็นตัวอิจฉา ....

พี่วุธ ต้องคู่กะน้องโจ้ แน่นอนที่สุด

กษิดิษฐ์ ก็เหมาะกับวิทวัส ครองบุญ

เพราะดูชั้นเชิงแพรวแพรวพอๆกัน 

[everytime]

ง่ะ แล้วน้องนนท์เค้าจะน้องนนท์ก่ะพี่วุธ อ่ะๆๆๆๆๆ

[Y2Y]

คชานนท์ รีบมา ให้อาวุธจับกดโดยเร็วก่อนที่ กษิดิษฐ์จะงาบไปกิน

[littlepretty]

กษิดิษฐ์มอบออสการ์ให้เลย

น้องโจ้ สู้ๆๆ



รอตอนต่อไปจ้า

[PEENAT1972]

เขาว่ามารยาหญิงหลายร้อยเล่มเกวียน มารยาเกย์เยอะกว่านะ

อีป้าแก่ ๆ เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ 555