หัวข้อ: ฝึกงาน x ฝึกรัก x นักศึกษา x วิศวกร "l"

[Ultramann]

  ต่อแบบด่วนๆๆ ปู้นๆๆ

[*SparklinG*]

ค้างไว้ซะงั้น = = "

[bbyuqin]

โถ่ ทั้งแมวทั้งหมาป่า...แบบนี้น้องเบียร์จะสู้ไหวมั้ยเนี่ย

[kkmm]

Iสัด ต้นนี้มันคิดจะแยงผัวชาวบ้านหรอ

[SoN]

^^

[โมโม่ที่รัก]

รอตอนต่อไปนะ
 

[Classical]

ขอโทษ เพื่อนๆ ที่ติดตามอ่านนครับ ผมมีสัมมานา 3 วัน ติดเลย ครับ ไม่มีเวลา จะมาเขียนให้อ่านต่อเลย คงต้องเป็นหลังวันจันทร์นะครับ หรือถ้าคืนไหนไม่เหนื่อยมากก็จะมานั่งพิมพ์แล้วอัพให้นะครับ

แล้วช่วงนี้ก็ยุ่งยุ่งเรื่องงานด้วยครับ

 

[broke-back]

รับแซ่บ..เบียร์

ให้กำลังใจน่ะคับ

[tawanjantra]

คุยๆกันซะก่อนที่เรื่องจะเลยเถิด

[sweetiiez]

  ไม่เป็นไรคะ รอได้

สงสารน้องเบียร์ สามีตัวเองโดนรุมจีบ

หนักใจขนาด หาเรื่องใส่ตัวเองแท้ๆเลย

[ppanudet]

มาต่อเร็วๆนะครับ

[Classical]

แวบออกมาจากงานสัมมนา มาลงให้ครับ  น่าเบื่อเนอะ งานๆๆๆๆๆๆ


*********************

"พี่รู้ใช่ไหมว่าไอ้ต้นชอบพี่ ถ้าสังเกตุก็คงเห็น"
"ไม่รู้"  โหหหห เชื่อตายล่ะ ว่าไม่รู้น่ะ
"ก็ดีจะได้รู้ไว้"
"แล้วก็พี่บอยด้วย แกให้ผมติดต่อพี่ให้"
"อ้าว"  แกทำหน้าตกใจ
"ไม่ต้องมาอ้าว แกยังบอกอีกว่าถึงมีแฟนก็เลิกได้ แกไม่รู้นิว่าแฟนพี่เป็นใคร"
"ก็พี่ไม่ได้ชอบเค้านี่"  เอาเข้าไป แล้วรู้อะไรบ้างนี่
"ก็นั่นไง พี่เคยพูดใช่ไหมว่า เราจะไม่บอกเรื่องนี้กับใคร"
"อืม"   ตอบมาแค่เนี้ยเนี่ยนะ
"เมื่อเค้าไม่รู้ เค้าก็ต้องตามจีบพี่ต่อไป แล้วไหนจะพี่บอยอีก ทั้งที่ผมบอกว่าอย่าไปยุ่ง แล้วก็ผมจะไม่ช่วย แกยังบอกว่า แกจะจัดการเองเลย"
"แล้วทีนี้จะทำยังไง เห็นสนิทกับไอ้ต้นมันด้วยนี่"
พี่พงษ์ แกทำหน้าอึ้งครับ คงไม่รู้และไม่ได้คิดสถานการณ์แบบนี้ไว้
"มันเป็นสิ่งที่พี่ต้องเคลียร์เองนะ สำหรับผมก็มีแค่นี้ล่ะ"  ผมพูดจบก็หันหลังแล้วล้มตัวลงนอน ไม่อยากจะคุยกับแกอีก ปล่อยให้แกได้คิดไป

"ตื๊ด ๆ ๆ" เสียงโทรสับผมดังขึ้ง  ผมเอื้มมือไปหยิบโทรสับข้างๆ ที่นอน(มันมีโต๊ะเล็กๆ วางอยู่)
"ครับพี่น้ำ" พี่น้ำเป็นพี่เลี้ยงคริสเตียนของผมในตอนที่ผมเป็นคริสเตียนใหม่ๆ
"จ้าเบียร์ เงียบหายไปเลยนะ  ไม่กลับมาโบสถ์บ้างเหรอ พี่จะบอกว่า พี่ปกรณ์ ได้เลื่อนเป็น ศบ. แล้วนะ (ศิษยาภิบาล)"
"เหรอครับพี่ ฝากแสดงความดีใจด้วยนะพี่"
"เบียร์อ่านพระคัมภีร์บ้างป่าว" แกรู้ว่าผมไม่ค่อยชอบอ่านพระคัมภีร์เท่าไหร่
"ไม่ได้อ่านเลยพี่ ว่าไปก็ไม่ได้เฝ้าเดี่ยวนานแล้วนะ"  ตั้งแต่กลับบ้านไป อกหักครั้งนั้นก็ไม่ได้หยิบออกมาอ่านอีกเลย
"อืม ก็อ่านบ้างนะ"
"ครับ เมื่อไหร่จะเข้าเรื่องซักที"  พี่น้ำเป็นพี่เลี้ยงผมมาหลายปีแล้ว ผมก็เลยรู้นิสัยแกเป็นอย่างดี ก่อนจะขอคำปรึกษาอะไรจากผม แกมักจะพูดถึงเรื่องพระเจ้าก่อน
"แหม รู้ใจจริงนะ ก็ว่าจะชวนไปงานลอยกระทงพรุ่งนี้น่ะ"
"ห๊าาาาา ลองกระทง"  ผมลืมไปสนิทเลยครับ ผมก็ฝึกงานช่วงเทอมสอง ก็อยู่ในช่วงลอยกระทงด้วยนี่นา
"ไม่หรอกพี่ ผมไม่อยากไป แล้วก็มีคนลอยด้วยแล้ว ทำไมเหรอ ที่โทรมาเนี่ยจะให้ผมไปเป็นไม้กันหมาเหรอ"
"อืม รู้ดีจริง"   พี่เลี้ยงผมเป็นคนสวยครับ เลยมีผู้ชายเข้ามาจีบกันมากหน่อย แต่คริสเตียนอย่างเราจะไม่คบกับคนเทียมแอบเป็นแฟนครับ (คนที่ไม่เชื่อในพระเจ้าคือคนเทียมแอบ แต่ก็ถ้าคบแล้วพาเขาเข้ามารู้จักกับพระเจ้าก็ได้)
"ครับ น้องพี่นี่นา"
"จ้า"     เราคุยกันอีกซักพักผมก็นอน แต่พี่พงษ์นั้นยังยืนอยู่ที่หน้าระเบียงคุยโทรสับอยู่ครับ ไม่รู้ใครโทรมา

************************
"พี่พงษ์ ไปลอยกระทงบุ่งตะหลัวกันปะ มีนักร้องด้งด้วยนะ"
"คนเยอะนะะเบียร์ จะไปเหรอ"  พี่พงษ์ตอบผมกลับมาในขณะที่กำลังก้มทำงานอยู่
"แล้วจะให้ไปลอยที่ไหนล่ะ"
"จะไปก็ไป" 
"อืม ทุ่มนึงค่อยออกไปแล้วกัน" หลังจากที่กลับจากที่ทำงาน เราก็ตรงกลับห้องเลย เพราะเลิกงาน 5 โมงเย็น กว่าจะถึงเวลาก็อีกตั้งสองชั่วโมง


"ก๊อก ก๊อก ก๊อก"
"ครับ" ผมเดินไปเปิดประตู ผมหาใครครับ ผมกล่าวถามแต่ตัวนั้นยังกางเต็มประตูเลย
"พงษ์ อยู่ห้องนี้หรือป่าว"
"ครับ เข้ามาก่อนสิครับ" ผมเดินเข้ามาในห้อง
"พี่พงษ์ มีคนมาหา"
พี่พงษ์ แกนั่งดูทีวีอยู่ หันมามองแขกก็ "โก้" พี่พงษ์ อุทานออกมาด้วยสีหน้าตกใจสุดขีด
"พงษ์ เดี๋ยวนี้ลืมกันแล้วนะ" คนที่ชื่อโก้ พูด แต่หน้ามันหันมาทางผม
"แล้วมาที่นี่ได้ไงอ่ะ" พี่พงษ์ ลุกยืนแล้วถามผู้ชายคนนั้นไป
"ก็ไปหาที่บ้าน แต่แม่บอกว่าพักที่นี่เลยตามมา ว่าจะมาชวนไปลอยกระทงน่ะ"
"ไปบ้านมาเหรอ แล้วกลับมาตอนไหน"   พูดอะไรกันวะ กรูไม่รู้เรื่องด้วย
"ก็ มาถึงเมื่อวานนี้ล่ะ ก็ตรงมาที่นี่เลย"
"ไปคุยกันข้างนอกปะ" สงสัยจะนึกขึ้นได้ว่ามีผมยืนฟังอยู่
"เดี๋ยวผมออกไปซื้อของหน้าปากซอย พี่คุยกันไปเหอะ"  ผมหันไปบอกพี่พงษ์ ก่อนจะหันหลังแล้วเดินออกไป

ผมอยากรู้นะว่าเขาเป็นใคร อยากรู้อยากเห็นอะไรประมาณนั้น แต่ผมต้องไปซื้อของพอดีเลยต้องออกมา
หลังจากที่ผมซื้อของกลับมา เห็นพี่โก้เดินเช็ดน้ำตาเดินออกมาจากห้อง ผมก็เดินสวนขึ้นไป ก็ไม่กล้าถามหรอกว่าเป็นอะไร
แต่ระหว่างที่สวนกันนั้น แกหันมาแล้วพูดเชิงตะคอกว่า "มึงแย่งแฟนกู" ผมเลยหันไปมอง มันน่ะมองจ้องผมด้วย
"คุณพูดอะไรน่ะครับ" ผมงงจริงๆ นะ
"ก็พูดว่ามึงแย่งแฟนกู ไอ้สัด"  มีประโยคหลังเติมมาด้วยแฮะ
"ใครแฟนคุณที่ผมไปแย่งมาน่ะ" ผมก็พูดกลับไป
"พงษ์ ไง มันน่ะแฟนกู มึงสันดานมากเลย" มันพูด มันก็ร้องไห้ด้วย ผมก็อึ้งด้วย

"งั้นมึงมานี่กับกู" ผมจับแขนมันแล้วก็ดึงมันกลับมาที่ห้อง
"พี่พงษ์ ร้องไห้ทำไม" ผมเปิดประตูเข้ามา ก็เห็นพี่พงษ์นั่งร้องไห้อยู่บนโซฟา
แกเงยหน้ามาทางผม ดูสีหน้าแกตกใจมาก
"ตกลงว่าไงครับ" ผมถามแกไป  แต่แกหันหน้าหนีผมไปแล้ว
"ทำไมไม่พูด" ผมตะคองใส่แก อีกครั้ง แต่น้ำตาผมก็ไหลแล้วด้วย
"ก็ดี" ผมพูดต่อ เพราะไม่มีใครที่จะพูดขึ้นเลย
"คุณไม่ต้องไป แต่ผมจะไปเอง" ผมหันไปหาคนชื่อโก้ที่บอกว่าเป็นแฟนพี่พงษ์
แต่ทั้งคู่ปฏิกิริยาตอบสนองดีทั้งคู่ครับ  ทั้งคู่หันมามองหน้าผมทันที ก่อนที่ใครจะพูดอะไร ผมก็วางของที่ไปซื้อมา แล้วก็เดินออกไปจากห้องเลย
ผมเดินลงมาที่หน้าหอพัก หันไปมองข้างหลัง ไม่มีใคร ไม่มีใครตามมาเลย เท่านั้นล่ะครับ ผมระเบิดความรู้สึกออกมาเลย กึ่งเดินกึ่งวิ่ง ร้องไห้อย่างหนัก
ไม่รู้ว่า จะไปที่ไหน มีจุดหมายที่ใดด้วย ไม่มีอะไรติดตัวมาเลย นอกจากกระเป๋าสตางค์ ที่พกไปตอนไปซื้อของ

ผมเดินมาไกลพอสมควรครับ ก็มาถึง หน้าสวนภูมิรัตน์(สวนสาธารณะ) ผมไม่มีที่ไป โทรสับก็ไม่ได้เอามา เบอร์โทรใครก็จำไม่ได้

คืนนั้นก็เลยนั่งร้องไห้ อยู่ที่นั่นจนสว่างคาตาเลยครับ

วันนี้ไม่ได้ไปที่โรงงานหรอกครับ ยังไม่อยากกลับไปเอาชุดที่ห้อง ก็คิดว่า สายๆ หน่อยค่อยกลับ ให้แกไปทำงานก่อน แล้วผมค่อยเข้าไปเอาของ แล้วหนีไปอยู่ที่อื่น
ผมก็นั่งอยู่ที่สวนนั้นจน เก้าโมงล่ะครับ คิดว่ามันคงไปทำงานแล้ว(ผมเปลี่ยนสรรพนามอีกแล้วครับ)
เปิดประตูเข้าไปในห้อง ก็เจอครับ มันนั่งอยู่บนโซฟา คงคิดอะไรอยู่ เสื้อผ้าก็ชุดเดิม ผมกำลังจะเดินออกไปเพราะไม่อยากเจอหน้ามัน
"เบียร์" มันเรียกผมครับ แล้วผมก็หยุดเดิน ไม่รู้เป็นอะไร
"ขอคุยด้วยหน่อยนะ"  มันหันมาหาผม

'ก็ดี จะได้จบๆ ไป' ผมคิดในใจ แล้วก็เดินเข้าไปยืนใกล้ๆ โซฟา แต่ไม่นั่งลง
"พี่ขอโทษนะ"  มันพูดคำเดิมอีกแล้ว พูดเป็นคำเดียวนะ
"อืม ช่างมันเหอะ ผมเจออย่างนี้มาจนชินละ"
ตอนนี้หน้ามันซีดมากครับ ไม่ได้นอนทั้งคืนหรือป่าวก็ไม่รู้ ส่วนคนชื่อโก้ก็ไม่อยู่แล้ว
"ผมขออะไรพี่เป็นครั้งสุดท้ายได้ไหม" คราวนี้มันจ้องหน้าผมจนตาจะทะลุออกมาละ สงสัยจะตกใจกำคำพูดผมเมื่อกี้
"ช่วยผมขนของหน่อยดิ" ผมขนคนเดียวไม่หมดหรอก  กะจะย้ายไปพักที่หออื่นครับ ไม่อยากพักที่นี่แล้ว
คำพูดนี้ก็คงจะแทนความรู้สึกของผมทั้งหมดได้แล้วล่ะ
"จะไปไหน อย่าไปเลยนะ" คราวนี้มันร้องไห้อีกแล้วครับ  ร้องก็ร้องไปดิ  ตอนนี้ผมไม่แคร์
ผมไม่พูดอะไรต่อครับ แต่ลุกเดินไปเก็บของแทน ส่วนมันก็ยังนั่งอยู่ตรงที่เดิม

.............................

จบตอนนี้ครับ  ตอนหน้าคือ เหตุผลที่สมควรจบ

ลองเดานะครับ ว่า ผม กับพี่พงษ์ จะเคลียร์กันได้หรือป่าว (ไม่ต้องไปคิดที่ชื่อตอนต่อไปนะ คิดที่ตอนจบเลยครับ)
น่าจะประมาณ อีก 2 ตอนก็คงจบครับ สำหรับ ชีวิตของการฝึกงานของนักศึกษาคนนึง

ผมเล่าเฉพาะตอนที่มันตื่นเต้น ๆ แล้วก็มีเรื่องที่สนุก ส่วนช่วงที่ไม่มีอะไรก็ไม่ลง อย่างเช่นวันที่ไปทำงาน เย็นก็กลับห้องนอน ก็ไม่ได้เล่า เพราะ ไม่ค่อยมีอะไรครับ

ถึงจะว่าเป็นช่วงฝึกงาน ผมก็ไม่ได้ลงอะไรที่เป็นข้อมูลเกี่ยวกับที่ผมไปฝึกงานหรอก มันอาจจะเป็นศัพท์เฉพาะของที่ผมเรียนมา เดี๋ยวเพื่อนๆๆ จะไม่เข้าใจ

[SoN]

^^

[4559]

ครับ


ดันๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[bbyuqin]

เอ้อ....มันยังไงกันฟระเนี่ย...

ตกลงคือพงษ์ยังคบกับโก้แต่พอโก้ไม่อยู่ก็มาคบเบียร์.....


เซ็งเลยอ่ะถ้าเป็นอย่างที่เดา....รออ่านต่อจ้าา

[broke-back]

 
วันนี้สิ้นเดือน ตั้งใจไว้ว่าจะไม่เศร้าน่ะ

แต่...พอมาอ่านถึงตอนนี้
ทำไม่ได้แล้ว
 


  บีบหัวใจคนอ่านจริงๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Classical]

อย่าเอาอย่างผมนะครับ รู้จักกันได้แค่ไม่ถึงสองสัปดาก์ก็ย้ายไปอยู่ด้วยกันละ ไม่ได้คิดที่จะเรียนรู้นิสัยของกันก่อน ถ้าไปเจอคนเจ้าชู้ เราก็คงไม่มีความสุขอ่ะ


 


ดีนะครับที่ผมเป็นผู้ชาย ถ้าเป็นผู้หญิงก็คงเสียค่าดองไปหลายบาทอยู่

[clubza]

               ถ้าเราเป็นเบียร์เราไม่เอาละ หลอกกันเก่งยิ่งกว่าผีอีก
       
         หลอกซ้ำหลอกซ้อน

[maicy]

ทำไมผู้ชายมันเป็นเเบบนี้กันหมดนะ น้องเบียร์อย่าได้เเคร์ 

[sweetiiez]

  เฮ้ยงง ไหนอิพี่พงษ์มันบอกแอบรักเบียร์มาสองปีไง

ละนี่อะไร คบอยู่กับคนอื่นก่อนแล้วมาขอเบียร์คบหรอ

ผู้ชายแบบนี้ไม่ต้องเอาไว้หรอก เดี๋ยวก็แก้ตัวประโยคเดิมๆ

ไอ้พี่พงษ์ระวังระเบิดกองหน้าบ้าน ต้องตายสถานเดียวทำเบียร์เจ็บ

ปล.แต่ก็อยากรู้เหตุผลที่อิตาพี่พงษ์มันจะแก้ตัวนะ จะดูว่าจะไหลไปได้แค่ไหน

[nootoomtam]

เศร้าใจ

 

[Ultramann]

ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เลยอ่าๆคับ
เศร้าอ่าๆๆ   

[tawanjantra]

พี่พงษ์หมายความว่ายังไงเนี่ย
เหตุไฉนจึงเป็นเยี่ยงนี้ไปได้
หวังว่าคงเคลียร์กันได้นะ ลุ้นๆ

[yunjaejoong]

ไม่เข้าใจจริงๆมันอะไรกันนักกันหนาน่ะคู่เนี้ย

นายพงษ์มันก้อไม่ยอมพูดซักกะอย่าง โอ้ย หงุดหงิด

 ส่วนเบียร์นายก้อหนักแน่นหน่อยซิอย่าทำแบบนี้มีเหตุผลหน่อย

[LalaBam]

อย่าเศร้าได้มั้ยเนี่ยยยยยยย
 

[Classical]

เพิ่งเลิกสัมมนาวันนี้ครับ  ตอนซักไม่เกินตี 1 จะมาลงให้นะครับ ถ้าใครรออ่าน

[PEENAT1972]

  มากด +1  ด้วยความเต็มใจ ถ้ามาไม่เกิน ตี1 อีป้าแก่ๆ รอก็ได้คะ

[n2]

คงไม่เลิกกันใช่ไหม 
รออ่านค่ะแต่ถ้าสามีกลับไม่ดึกก็อดอ่าน

[Classical]

ตอนที่ 11 เหตุผลที่สมควรจบ

ระหว่างที่ผมกำลังยืนเก็บผ้าที่แขวนไว้ในตู้ มันก็เข้ามากอดผมจากด้านหลัง

"เบียร์ อย่าไปนะ พี่ขอโทษ"

"คำว่าขอโทษของพี่น่ะ ไม่ต้องพูดอีกแล้ว ไม่ว่าจะพูดอีกซักกี่ครั้ง มันก็ไม่เกิดประโยชน์อะไรขึ้นมาหรอก"

"....เบียร์....พี่รักเบียร์นะ"  มันเงียบไปซักพักก่อนจะคลายกอดผมแล้วก็พูดขึ้นมา

"รักเหรอ พี่พูดคำว่ารักได้ยังไงอ่ะ พี่ทำกับคนที่พี่บอกว่ารักแบบนี้น่ะเหรอ" ผมหันหลังไปจ้องตามัน ตอนนี้น้ำตาผมไหลอีกแล้วครับ ก็มันหยุดไม่อยู่นี่นา

ตอนนี้ผมหยุดไม่อยู่แล้วครับ อยากจะระบายความในใจมาก

"เพราะคนชื่อโก้นั่นใช่ไหม ที่ทำไห้พี่ไม่กล้าที่จะบอกคนอื่นว่าผมเป็นแฟนน่ะ จริงสิ คนที่เป็นแฟนพี่คือเขา ไม่ใช่ผมนี่นา กลัวเขาจะรู้ว่างั้นเหอะ"

"เบียร์..." มันกำลังจะพูด  แต่ผมหยุดไม่ให้มันพูด

"ไม่ต้องพูด เดี๋ยวผมจะพูดก่อน...."

"กี่ครั้งแล้วที่พี่ทำให้ผมเจ็บ กี่ครั้งแล้วที่หลอก ที่โกหกผมน่ะ ไอ้ที่บอกว่าแอบชอบมาสองปี ก็คงเดาได้ไม่ยากว่าโกหกชัวร์"

"พี่รู้ไหมว่าผมจะรู้สึกยังไง พี่นึกถึงแต่ตัวเอง แล้วผมล่ะ ผมเป็นคนหรือป่าว ทำไมพี่ต้องหลอกต้องโกหกผมซ้ำแล้วซ้ำเล่าล่ะ"

ผมพูดจบก็หันหลังไปเก็บเสื้อผ้าต่อ แต่ผมได้ยินเสียงมันร้องไห้ด้วยครับ

"เบียร์...พี่ไม่ได้ตั้งใจนะ"   มันยังแก้ตัวน้ำขุ่นๆ อีก

"อืม พี่ไม่ได้ตั้งใจหรอก"  ผมพูดประชดมันไป

"ผมเกลียดคนเจ้าชู้ หลอกลวง โกหกมากเลยนะ ผมไม่มีพ่อตั้งแต่เด็ก เพราะเขาเป็นคนเจ้าชู้ ทิ้งผม ทิ้งแม่ผมตั้งแต่ผมอายุขวบกว่าๆ ผมเจ็บแค่ไหนพี่รู้ไหม

แล้วในชีวิตผมยังต้องมาเจอคนแบบนี้อีกเหรอ ทำไมอ่ะ พี่....ทำไมอ่ะ" ผมจับตัวมันเขย่า แล้วก็ยังร้องไห้มากกว่าเดิมอีก

"แล้วอีกอย่าง พี่รู้อะไรไหม ผมเป็นคริสเตียนนะ เรานับถือพระเจ้า  สำหรับพระเจ้า พระองค์ทรงสร้างมนุษย์มาแค่หญิงกับชายเท่านั้น แล้วผมล่ะที่ผ่านมาผมต้องเครียดมากแค่ไหน

สำหรับผม มันก็คือคนบาป.....ผมเลือกที่จะห่างจากพระเจ้าเพื่อที่จะเป็นเกย์แล้วอยู่กับพี่  แล้วที่เป็นแบบนี้ เพราะอะไรกันเหรอ" ผมยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก ตอนนี้ผมไม่มีแรงเลย ค่อยๆ ทรุดตัวลงนั่งที่พื้น

"เบียร์ ขอโอกาสพี่อีกครั้งได้ไหม"  มันพูดขึ้นมาครับ แต่ยังร้องไห้อยู่

"โอกาสเหรอ จะให้ผมเจ็บซักกี่ครั้งล่ะ"

"เบียร์ พี่ขอโทษ ขอโอกาสให้พี่ได้แก้ตัวนะ.....สำหรับตัวพี่ โก้กับพี่เราไม่เจอคุยกันนานแล้วนะ ตั้งแต่เค้าไปออสเตรเลีย เมื่อสามเดือนก่อน"

"แล้วยังไง แล้วเค้ากลับมาได้ไง"

"พี่ก็ไม่รู้ พี่ก็นึกว่าเค้าทิ้งพี่ไปแล้ว เราก็ไม่ได้คุยกันเลย"

"ผมไม่รู้หรอกนะว่าพี่พูดความจริงหรือกำลังโกหกผมอยู่ แต่ที่รู้นะ ตอนนี้ ความเชื่อใจ ความวางใจที่ผมเคยมีให้มันกลายเป็นศูนย์แล้วละ"

"ขอครั้งสุดท้ายได้ไหม พี่สัญญา มันจะไม่เป็นแบบนี้อีก  นะ เบียร์ นะ"

"ได้ แต่ผมขอเหตุผลที่ดีที่สุด ของที่มาข้อนึง สำหรับโอกาสที่ขอจากผมน่ะ   คิดให้ดีนะ ก่อนตอบน่ะ ผมไม่รีบ ไว้วันหลังก็ได้"

มันก็ไม่พูดอะไรครับ  สงสัยจะพูดไม่ออก


ผมนั่งร้องไห้อยู่ซักพัก ก็ลุกไปล้างหน้า แล้วจะมาเก็บของต่อ  มันก็นั่งร้องไห้อยู่ที่โซฟาครับ

"จะไปหรือยัง แต่ถ้าไม่ไปส่งผมก็ไม่เป็นไรนะ ผมไปเองก็ได้"   พูดจบผมก็เดินออกจากห้องเลย   แค่คำขอสุดท้ายของผม มันยังไม่ทำให้เลย

"เบียร์....เดี๋ยวพี่ไปส่ง"  มันเดินออกมาจากห้อง พร้อมบอกผมที่ยืนอยู่หน้าหอ

"จะให้พี่ไปส่งที่ไหน" มันยอมไปส่งผมครับ ก็ดี ไม่ต้องลำบากผม อันที่จริง ผมก็กำลังเดือด อยู่ คุยกันยังไงก็ไม่รู้เรื่องหรอก

"ไม่รู้.....พาผมไปส่งที่ไหนก็ได้"   ก็ผมไม่รู้จริงๆ นี่หว่าจะไปพักที่ไหน ไม่ใช่คนโคราชด้วย

"ไม่ต้องไปหรอกนะ นอนที่นี่ก็ได้ นะเบียร์"

"คงไม่ได้หรอก ผมไม่สะดวกใจน่ะ ผมอยากอยู่คนเดียว"

"งั้นก็ได้"  แกพูดจบก็ขับรถออกมา มาจอดที่หอ xxxx ที่อยู่ตรงข้าม บขส.ใหม่ ของโคราช  ราคาก็ไม่แพงครับ  ผมไม่อยากอยู่หอเดียวกับมัน

พอมาถึง ผมก็เข้าไปติดต่อห้อง   ยังดีครับมีห้องว่างสำหรับผมอยู่  ผมก็เลยเดินออกมาบอกให้มันกลับไปได้แล้ว

"กลับไปเหอะพี่ ส่งผมแค่นี้ล่ะ ขอบคุณมาก"

"ให้พี่ถือของไปส่งที่ห้องนะ"

"ไม่เป็นไร ขอบคุณมาก....สำหรับคำตอบน่ะ ขอเป็นวันสุดท้ายที่ผมฝึกงานนะ ช่วงนี้ผมขออยู่เงียบๆ ก่อน ไม่อยากคิดอะไรมาก"  ผมพูดจบก็หันหลังถือของไปที่ห้องทันที

 
วันรุ่งขึ้นผมก็ไปทำงานตามปกติครับ ผมก็ทำงานตามปกติ โต๊ะก็อยู่ในห้องเดียวกันเหมือนเดิม ผมก็เอาแต่ทำงานล่ะครับ เหลืออีกแค่เดือนเดียวเอง ที่การฝึกงานของผมจะจบลง

แต่งานของผมเพิ่งจะเริ่ม เพราะ ผมต้องเริ่มทำ Present แล้วก็ ทำเล่มรายงาน สำหรับการฝึกงาน  ก็ต้องทำเต็มที่ล่ะครับ ผมอยากให้ผ่านฉลุย แล้วก็ไม่ต้องให้อาจารย์ว่าผมทำงานออกมาไม่ดีด้วย

ในช่วงหนึ่งเดือนที่ผ่านมา ผมทำงานเต็มที่ครับ เช้าไปทำงานเย็นกลับห้อง ไม่ค่อยได้คุยกันเท่าไรครับ แกชวนคุยบ่อยๆ แต่ผมไม่ตอบ พอผ่านไป แกก็ไม่ค่อยชวนคุยแล้ว ก็กลายเป็นว่า คุยกันในเรื่องเฉพาะที่เกี่ยวกับงานเท่านั้น

วันนี้ครับ วันสุดท้ายของการฝึกงานของผม เป็นวันที่ผมจะได้ฟังเหตุผลของพี่พงษ์ ในเรื่องที่แกจะขอโอกาสกลับมาคบกันกับผม

"เบียร์..."

ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง พี่พงษ์ที่เดินมาหยุดตรงโต๊ะทำงานผม

"มีอะไรครับ"   ผมพูดเพราะครับ เพราะสถานะเราตอนนี้คือ พี่เลี้ยงผมเท่านั้น

"เหตุผลที่ เบียร์อยากจะฟังไง"

"เหตุผลอะไร"  ผมแกล้งทำเป็นจำไม่ได้ครับ

"ก็ เรื่องที่พี่จะขอโอกาสมาคบกับเบียร์เหมือนเดิมน่ะ"

"อืม ว่าไป...."  ผมนั่งจ้อง อยากรู้ว่าเหตุผลมันจะคืออะไร

คือว่า.....................................


............................................คิดว่า คงจบในตอนนี้ล่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะมาต่อให้นะครับ หลังจากเลิกงานสัมมนา

[PEENAT1972]

กรี๊ด........... 

ค้างอย่างแรง ชิ....... อีป้าแก่ๆ งอน