
บุพเพวายร้าย
58.40%
“ ...........................” พี่วุฒิไม่ตอบลากผมออกไปเรื่อยๆ
“ พี่ครับ ไม่ต้องลากผมก็ได้ครับ” ผมบอกเจ็บแขน เพราะพี่วุฒิกำแน่นมาก
“ พี่บอกไม่ให้มา ก็ตามมา พี่พูดอะไรไม่ฟังกันเลยใช่ไหม!?” พี่วุฒิบอกแขนลากผมมาถึงลานจอดรถแล้ว
“ พี่บอกเองผมว่าจะให้ผมมาด้วย แต่พี่กลับคำ” ผมบอก พี่วุฒิปล่อยมือผมเดินเมื่อถึงรถ แขนของผมเป็นรอยแดงรอยนิ้วมือพี่วุฒิ ผมเอามืออีกข้างๆมาลูบๆบรรเทาอาการ
“ มาแล้วก็มาทำแบบนี้ ดีแล้วที่ไม่ให้มา!” พูดพร้อมจ้องหน้า
“ผมทำอะไรครับ?”
“ มาสั่งให้พี่ทำโน่นทำนี่!” พูดเหมือนไม่พอใจผมมาก ทั้งที่ผมคิดว่าผมทำถูกแล้ว
“ เมื่อกี้หรือครับ?”
“ ทีหลังอย่าสั่งพี่อีก!” ไม่ตอบคำถามผม
“ ผมไม่ได้สั่ง ผมขอร้องพี่” ผมบอก ไม่เคยคิดว่าตัวเองสั่งลย พี่วุฒิไม่ตอบ ผมหันกลับไปมองทางที่เดินมา เข้าใจแล้วว่าทำไมถึงมีรถจอดไม่กี่คัน และคนในร้านหายไปไหนหมด เพราะที่นี่ถูกเตรียมไว้เพื่อเรื่องนี้โดยเฉพาะ
ยังกังวลอยู่ครับ
“ พี่เสื้อฟ้าเมื่อกี้จะไม่ถูกทำอะไรต่อใช่ไหมครับ?” ผมถาม
“ ก็ได้ยินแล้วไม่ใช่หรือไง ว่าไม่มีอะไรแล้ว!”
“ ครับ” ผมเชื่อพี่วุฒิ
“ กลับบ้าน! มาก็เสือกเรื่องชาวบ้านเขาไปทั่ว” พี่วุฒิบอกเปิดประตูผลักผมเข้าไป พร้อมทั้งกระแทกปิดประตูรถส่วนตัวพี่เขาเดินออกไปอีกด้านแล้วเปิดประตูเข้ามา
“ แล้วก็โทรไปหาไอ้แบงค์ทำไม!?” พี่วุฒิถาม ถอยรถไปด้วย ก่อนที่เลี้ยวสู่ถนนที่ไม่คอยมีรถเท่าไร
“ ผมไม่รู้จะโทรหาใคร ผมโทรพี่ชนะแล้วพี่เขาไม่ยอมบอก ผมก็เลยโทรหาพี่แบงค์เผื่อว่าพี่แบงค์จะรู้”
“ .....................อะไรอีก?” พี่วุฒิถาม ไม่ได้มองมา
“ ผมโทรหาพี่แล้ว แต่พี่ไม่รับ” ผมตอบ พี่วุฒิเงียบไป.......น า น
“.......................” ทั้งผมและพี่วุฒิยังเงียบ
“อยากมาทำไมนักหนา?” พี่วุฒิถามอารมณ์เย็นกว่าเมื่อกี้
“ ผมบอกพี่แล้วว่าผมเป็นห่วงพี่”
“ .......เหรอ........”
“ .............” ผมหันไปมองพี่วุฒิที่หน้ายังคงมองตรง พี่วุฒิอมยิ้ม..อารมณ์ดีขึ้น?
“ครับ” ผมตอบก้มหน้าลงแล้วยิ้มบ้าง ดีใจที่พี่วุฒิไม่โกรธแล้ว
“ ห่วงมากถึงขนาดไม่ตามไปไม่ได้เลยใช่ไหม?”
“ครับ”
“ กระสับกระส่าย จนหาทางตามมา”
“ ครับ”
“ ก็นะ” ผมหันไป พี่วุฒิหันมาก่อนที่ผมจะหันไป พี่เขาจอดรถกลางถนนเอาดื้อๆแต่บนถนนไม่มีรถเลยไม่เป็นปัญหาสำหรับรถคันอื่น
“ จอดทำไมครับ!?”ผมถามเพราะถึงถนนจะไม่ค่อยมีรถแต่ก็ใช่ว่าอยากจอดก็จอด
“ จะจูบแก้มเมีย จอดเพื่อความไม่ประมาท”พี่วุฒิบอกยิ้มกริ่ม
“ พี่ อ่ะ” อายครับอาย อยากจูบก็จูบ...
“ จูบแก้มได้ป่ะ?”
“ ครับ” ผมพยักหน้าก้มหน้าลงเล็กน้อย ริมฝีปากพี่วุฒิค่อยๆกดลงบนแก้มผมช้าๆ
ใบหน้าผมร้อนผ่าวและผมรู้สึกดีมาก
“ แก้มห๊อมหอม” พี่วุฒิบอกหลังจากเอาปากออกไปแล้ว แต่หน้ายังคงอยู่ข้างแก้มผม พอผมหันหน้าเลยโดนหน้าพี่วุฒิเต็มๆ
“ อยากจูบพี่ ขอพี่ดีๆพี่ก็ให้ ไม่ต้องทำเป็นชน”
“ ไม่ใช่นะครับ!?” ผมรีบออกตัวก่อน
“จริง” จ้องหน้าผม
“ครับ” ผมจ้องกลับเพราะผมพูดจริง
“ จริง?”
“ ครับ”
“ งั้นจูบเลย”
“!?” พี่วุฒิพูดจูบปากผมครับ 0.O
ผมไม่ได้ต่อต้านครับแค่ตกใจนิดหน่อยที่พี่เขาจูบไม่ทันให้ผมได้ตั้งตัวเท่านั้น
“ .................” ปากจูบผม เอาลิ้นเข้ามาอีก ตาก็จ้องมองผมไม่วาง
ลิ้นในปากผมกำลังนัวเนียกันแทบจะหลอมละลาย แต่ผมจะไม่มีอาการหายใจครับ เพราะผมเผลอกลั้นหายใจอีกแล้ว
มือผมที่จับไหล่พี่วุฒิเริ่มผลักพี่เขาออกไป
“..............” แต่พี่วุฒิก็ยอมโดยดี
ยอมทว่าดวงตาจ้องผมเป็นประกาย
“ เดี๋ยวไปต่อที่บ้าน” พี่วุฒิบอก ผมก้มหน้าลงอาย ก่อนที่จะทำเฉไฉมองออกไปนอกรถ
ไฟตามทางสวยจัง ...เมื่อก่อนมันสวยแบบนี้ไหม?
พอหันไปมองพี่วุฒิ ก็เห็นพี่เขาหันมายิ้มให้
“ .....................”
.
.
พี่วุฒินอนอยู่ข้างๆมือกอดตัวผม และมีมือผมจับมือพี่เขาอยู่อีกทีหนึ่ง
“ จุม” พี่วุฒิพูดพร้อมเอามือที่กอดผมอยู่เปลี่ยนเป็นลูบๆเอวผมแทน(ผมกับพี่วุฒิเปลือยแต่ห่มผ้าครับ)
“ครับ”
“ อีกรอบนะ”
“ ไม่แล้วครับ”
“ อะไรเพิ่งรอบเดียวเอง” พี่วุฒิชโงกหน้าขึ้นมาถาม เป็นการเอาอกมาทับตัวผมกลายๆด้วย
“ 3 วันมานี้เรามีอะไรทุกวันเลยนะครับ” ผมบอก
“ ก็คนรักกัน”
“ ..............”
“ หรือว่าไม่รักพี่!?”
“ รักครับ”ผมตอบพี่วุฒิยิ้มจงใจทำตาหยี
“งั้นต่อ” พี่วุฒิบอกพร้อมลุกขึ้นผมหันหลบไม่อยากต่อแล้วปวดสะโพกครับ (3 วันมานี้ทำทุกวัน วันหนึ่งก็ 3 ครั้ง...)
“ จะหันป่ายหน่ายยยยยยย?” พูดเหมือนล้อเล่นเอามือจับไหล่ผมพลิกตัวให้นอนหงายเหมือนเดิม
“ พี่ครับ พอเถอะ” ผมบอก พี่วุฒิทำหน้าเหมือนจะพูดอะไรแต่ยังไม่พูด
“ ทำไม!?” น้ำเสียงเปลี่ยนเป็นกระด้างเล็กน้อยครับ
“นะครับ”ผมว่า พี่วุฒิยังนิ่งครับ ความจริงแล้วผมก็ไม่ได้ไม่อยากมีอะไรกับพี่วุฒินะครับ ใครจะไม่อยากมีอะไรกับคนที่รัก และพี่วุฒิยังอ่อนโยนกับผมมากด้วย แต่อย่างที่ผมพูดไปแล้วครับ ทำบ่อยเกินไปแล้ว ...(เอวเคล็ด)
“ผมเหนื่อยแล้ว ง่วงด้วย” ผมบอกยกมือลูบจับหน้าพี่วุฒิที่อยู่ด้านบน
“ นอนกันเถอะครับ”
“ จูบก่อน” พี่วุฒิบอกหน้านิ่งมาก แต่ผมพอรู้ว่าพี่เขาไม่ทำแล้ว
“ครับ” ผมบอกผงกหัวขึ้นจูบปากพี่วุฒิเร็วๆแล้วพี่วุฒิก็ล้มตัวลงนอนข้างผมเหมือนเดิม
“ จุมเอาแต่ใจ”
“ ติดไว้ก่อนนะครับ” ผมบอกหันหน้าไปเอาหน้าไปหน้าซบไหล่พี่เขา
“ .......................ง่วงก็นอน” พี่วุฒิว่าเอามือลูบหัวผมที่เกยอยู่กับไหล่
“ ครับ” ผมว่าดีใจที่พี่วุฒิยอมฟังผมในหลายเรื่องทั้งเรื่องในคืนนี้ด้วย นึกแล้วก็ใจหายที่พี่คนนั้นเกือบโดนข่มขืนต่อหน้าต่อหน้าผม ไม่คิดเลยว่าไอ้การเอาคืนมันจะขนาดนี้ แต่ก็นั่นแหละตอนนี้พี่เขาคงไม่เป็นไรแล้ว แม้จะเจ็บตัวแต่พี่เขาก็ได้อยู่กับแฟนคนที่รักแล้ว
“ ...................” พี่วุฒิหลับตาลง
เตียงผมเล็กมากกว่าที่จะนอน 2 คนและยิ่งเป็นผู้ชายแล้วยิ่งแคบกันไปใหญ่ แต่ผมว่ามันดีแล้วที่ทำให้ผมกับพี่วุฒิได้นอนกอดกันแบบนี้
ได้ใกล้ชิดกันแบบนี้...
ไม่รู้ว่า 8 เดือนที่หายไปมันเป็นยังไง มันเลวร้ายเหมือนที่ทุกคนบอกผมไหม แต่ผมว่ามันจะเลวร้ายแค่ไหนผมไม่สนใจเพราะมันทำให้ตอนนี้ผมได้มีความสุข
ได้รักพี่วุฒิ
พี่วุฒิรักผม
อะไรที่ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่าน ปัจจุบันคือตอนนี้ อนาคตคืออะไรก็ตามแต่ผมคิดว่ามันคงไม่เลวร้ายเพราะผมไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่ได้ทำอะไรใครแม้ว่าระหว่างผมกับพี่วุฒิจะเป็นผู้ชายเหมือนกันก็ตาม
“ ยิ้มอะไร?” พี่วุฒิถาม ผมเงยหน้ามอง ไม่รู้ว่าพี่เขาลืมตาตั้งแต่เมื่อไร
“ มีความสุขครับ”
“ อยู่กับพี่ก็ต้องมีความสุข”
“ครับ”
“ ยิ้มจนปากจะฉีก น่าดูซะเมื่อไรเรา” พี่วุฒิบอกแต่ก้มเอาลงปากแตะหน้าผากผมเบาๆ
“ ขอบคุณนะครับ ที่พี่รักผม...”
“ ไม่ต้องขอบคุณ รักพี่ตอบก็พอ”
“ ผมรักพี่อยู่แล้วครับ”
“ ก็ต้องเป็นอย่างงั้น”
“ ผมรักพี่ รักพี่ รักพี่ รักพี่ รักพี่วุฒิครับ”
“ .....................” พี่วุฒิไม่ตอบเอาแต่จ้องหน้าผมแทน
“ ผมรักพี่นะครับ”
“ พี่ก็รักจุม”
“ครับ” ผมขยับเข้าไปใกล้พี่วุฒิอีก
“ นี่จุมกำลังยั่วพี่?”
” เปล่านะครับ” ผมบอกขยับตัวออกมาแต่พี่เอาแขนกอดไว้แล้ว
“ เปล่าก็นอน ห้ามขยับ เพราะขยับพี่ปล้ำอีกรอบ”
“ .................”
ถึงพี่วุฒิจะขู่แต่ผมรู้ครับว่าถ้าผมไม่ยอมพี่เขาไม่ทำหรอก
.
.
** * * * * **
หลายท่านไม่แค่หวาดระแวงพี่วุฒิแต่ระแวงไปทั่ว ทั้งพี่เจน พี่แบงค์ แล้วยังพี่อิง?อีก
อะไรจะขนาดนั้นท่าน 55555
ปล.ขอบคุณคำผิดท่านกระต่ายชมจันทร์และท่านchaeเจ้าค่ะ
ปล2. แสดงความคิดเห็นคุยต่อตอนหน้าเน้อเจ้าค่ะ