อ่านทันแล้ว เริ่มอ่านเมื่อวานตอนหัวค่ำ อ่านจบตอนสี่ทุ่มกว่าๆของอีกวัน
อ่านตอนแรกแล้วแบบว่า....วุฒิจะโหดไปไหน...ทั้งข่มขืน..ข่มขู่ และซ้อม
อ่านแล้วโอ้...นี่หรือพระเอก...อ่านแล้วสงสารจุมมากกก..ไม่รู้ทนไปได้ไง
ดีนะที่จุมความจำเสื่อมซะก่อน..ไม่งั้นจุมได้บ้าแน่ๆ...อ่านบางช่วงเหมือนวุฒิจะดีขึ้น
แต่ไม่นานก็ดีแตก...กลับมาซ้อม...ข่มขืน...ข่มขู่จุมอีก (หล่อนักไม่ใช่หรือไงฟระ...ทำไมไม่ปล่อยจุมไป..คนอื่นที่เขาอยากได้ตัว
วุฒก็น่าจะมีอีกเยอะ มาข่มเหงจุมทำไม) อ่านช่วงแรกแล้วแบบจุมต้องทนถึงเมื่อไหร่
ตอนแรกอยากให้แม่จุมรู้เรื่อง แล้วพาจุมกลับบ้านห้ามไม่ให้วุฒมาเหยียบบ้านเลยด้วยซ้ำ
หรือไม่ก็ให้จุมสติแตกวิ่งหนีวุฒแล้ววุฒวิ่งตาม จนไปถึงถนนด้วยความตื่นกลัวจุมวิ่งตัดหน้ารถ
โดนรถชนตายไปเลย ได้หมดเวรหมดกรรม (แอบโหดไปไหมเนี่ยะ)
อยู่อย่างนี้พอจุมงอนมันตีตัวออกห่างมันก็มาง้อ เหมือนว่าขาดจุมไม่ได้
แต่แล้วไงพอจุมเห็นใจยอมกลับไปด้วย ก็กลับไปเป็นแบบเดิมอีก....
วุฒช่างเข้ากระแสเลี้ยงเมียด้วยลำแข้ง..(จุมแทบจะกินลำแข้งต่างข้าวแระ)
อ่านแล้วเคืองมากซ้อมจุมทีอยู่โรงบาลเกือบอาทิตย์....ตอนแรกที่จุมความจำเสื่อมสะใจมาก
อยากให้จุมจำทุกคนได้ยกเว้นวุฒคนเดียวด้วยซ้ำ...ออกจากโรงบาลมาเหมือนจะดีกลับทำร้ายจุมมากกว่าเก่าอีก
อ่านตอนหลังๆค่อยยังชั่วที่มีพัฒนาการไปในทางที่ดีขึ้น...อ่านแล้วค่อยดูเป็นพระเอกขึ้นมาหน่อย...แต่หวังว่าคงไม่ดีแตกอีกนะ
***อ่านแล้วชอบชนะ สงสารแบงค์ยิ่งอ่านตอนที่คุณเจ้าหญิงเอาเพลง อย่าเกลียดกันก็พอ มาประกอบในตอนนั้นอีก อ่านแล้วสงสารมากๆ***

รูปที่คุณเจ้าหญิงเอามาลงตอนหลังๆน่ารักดีครับ
สุดท้าย เป็นกำลังใจให้นะครับ จะรออ่านตอนต่อไป
