1 ชั่วโมง ผ่านไป
เหมือนานแสนนาน เพราะไม่มีจุมข้างกายผม
“ แค่เดือนเดียวเอง อีกไม่นานต้องเจอจุมแน่” (ไอ้ชนะ)ผมพยักหน้าอยากให้เป็น
อย่างั้นจริงๆ
“ จุมคงไม่รักกรูแล้วถึงหนีไป” ผมบอกรู้สึก
อย่างั้นจริงๆ ถ้ารักผมหนีผมไปทำไม
“ วุฒิ มรึงสัญญาไหมว่าถ้ามรึงตามจุมเจอมรึง
จะจะไม่เป็นเหมือนเดิม ที่เอะอะใช้กำลัง เอะอะเอาแต่ใจชอบบังคับ”
“ มันเป็นเรื่องปกติวุฒิ ไม่ว่ากรู หรือมรึงก็รู้สึกไม่มั่นใจ เพราะกลัวที่สูญเสีย”
=> จะ สูญเสียดีกว่านะคะ
“ ยึดติดได้ แต่อย่าลืมความรู้สึกที่เรารัก ที่มรึงทำกับจุมทนได้ยังไงตอนนี้กรูก็คิดไม่ตก”
=> ทำกับจุมแล้วจุมทน ดีกว่านะคะ
เหตุผลแล้วยังติ้งต้อง มันคงอยากพูดให้ผมรู้ดี
=> ติงต๊อง
“ จริงไหมวะ แบงค์?” ..ชนะมัน
ชโงกไปถามไอ้แบงค์ที่นั่งอีกข้างของตัวผม
“ จุม?”มรึงเจอจุมของกรูหรือยังแบงค์ หรือว่ามรึงเจอ
กรูแล้วแต่ไม่บอกกรู
“ มรึงทำไมเป็นได้ขนาดนี้” ไอ้แบงค์มันว่า พร้อมทั้งพาผมเดิน อย่างลำบากเพราะขาผมมันไม่อยากเดิน
เดินก็ไม่แรงเหมือนขาไม่มีกระดูก
“ สางเมายัง?” ไอ้แบงค์มันเดินเข้ามาในห้องถามผม
=> สร่าง
ไม่มีใครคิดเลยว่าจุมจะหายตัวไปครึ่งปีแล้ว อย่างไม่มี
วีแวว หายังไงก็หาไม่เจอ
“ มรึงเคยคิดแย่งจุมไป
จากรูไหม?” ผมอยากรู้จากปากมัน ว่ามันเคยคิดไหม?
“
มรึงควรจะอะไรทำบ้าง มันช่วยได้ช่วยให้ลืมไปได้บ้าง ......” ไอ้แบงค์ว่าหันหน้ามาในที่สุด
สถานตำรวจเผื่อว่าได้รับ
อุบัติก็ไม่มี ที่แจ้งความไว้ก็ไม่คืบหน้า ราวกับสวรรค์แกล้งคนคนหนึ่งจะหายไปไหน
บางครั้งผมก็เเสื้อยืดจุมที่ทั้งเก่าและซีดที่จุมเอาไว้ใส่นอนมาใส่ สภาพคงดู
ไมได้จริงๆแต่ผมไม่สน
“ กรูไม่ยักกรู้ว่าการลงโทษเลือกวิธีได้ด้วย”(ไอ้ชนะ)
“ แม้เลือกไม่ได้ แต่บอกกรูได้ไหมว่ามันจะจบเมื่อไร บอกกรูว่ามันจบเมื่อไร! บอกกรูหน่อยว่าจุมกลับมา
เมื่อๆไร ถ้ามรึงเจอจุมบอกจุมหน่อยว่ากรู
สำผิดแล้ว.!..”
“ เชื่อกรูวุฒิ ว่ามรึงตามจุมแน่”
ไอ้ชนะมันมือมันมาจับมือผม 1 ปี ผมกลับไปเรียน ไปมหาลัยหลังจาก
ไมได้ไปมาเป็นปี
หลังจากจอดรถผมพาตัวเองออกมา พยายามยึด
หมั่นกับสิ่งที่จะทำ
-----------------------------------------
พี่...เล่นทำแบบนี้...
จบแบบนี้โอเคมั้ยโอเคค่ะแต่มันต้องมีภาคต่อ!!!
ว่าแต่สุดท้ายกลุ่มนี้จะวายกันทั้งกลุ่มๆจริงๆสินะคะ ปรางทิ้งชนะรึยังไงนะ=w=
กำลังคิดสามพี่วุฒิ ชนะ แบงค์ 555+
ขำๆนะเจ้าคะ
สรุปจุมฟ้าไปไส=w='