หึๆๆ หัวเราะแบบจิตๆ
วันนี้ที่รอคอย ในที่สุด น้องจุมก็บังเกิดความกล้าที่จะหนีด้วยตัวเอง
คนเรา ถ้าเจอซ้ำๆเข้าไปขนาดนั้น ต่อให้รักแค่ไหนก็สุดจะทน */- -
งานนี้อีพี่วุฒิมันจะได้คิดและสำนึกซะบ้าง
แต่ก่อนหน้านั้น ขอจัดการกระหน่ำไอ้ตัวการนายแบงค์ก่อนได้มะคะท่านเจ้าหญิง
รายนี้อ่านๆไปเหมือนจะเป็นคนดี
แต่ไปๆมาๆ..
มันเป็นรักแบบทำร้ายคนที่ตัวเองรัก หรือรักที่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนชัดๆ
แง่งๆๆๆ
ความเห็นแก่ตัวของอีพี่แบงค์+ความโง่ของอีน้องจุม+ด้วยความเป็นคนช่างระแวงของอีพี่วุฒิ
เลยซวยกันหมดถ้วนทั่วทุกตัวคน
เหอๆ
อีพี่วุฒิ ก็เป็นประเภทคนมีปม หวาดระแวงในชีวิต แค่ปมตัวเองก็จะบ้าอยู่แล้ว
ดันมารักคนอินโนเซ้นต์ + สร้างปมเพิ่มให้ตัวเองอีก ไปกันใหญ่
คนอ่าน อ่านไปก็เครียดแทน ชีวิตมันอะไรนักหนาหนอ..
ตั้งแต่อ่านเรื่องนี้มา.. มีฉากให้หลงดีใจกับเค้าซักกี่บรรทัด T^T กระซิกๆ
ถ้าจบเรื่อง เข้าใจกันเมื่อไหร่ ท่านเ้จ้าหญิงต้องมีฉากหวานๆ เป็นเซอร์วิสแจกคนอ่านนะคะ
เป็นการสมานแผลในใจให้คนอ่านที่ต้องทนรอคอยวันฟ้าใสของคู่เอก ยาวนานมาก และยังไม่เห็นฝั่งฝัน..
แล้วจะรอตอนต่อไปด้วยใจระทึก พร้อมกับผ้าเช็ดหน้ากับยาพาราฯ ^^