ตอนที่ 6 Passion Dolls : ตุ๊กตาแห่งความปรารถนา
Rate: NC-18, Shotacon, SM, Toys, Rape
(ตอนนี้เรทค่อนข้างสูง กรุณาอ่านโดยใช้วิจารณญาณด้วยค่ะ)
(ตอนที่ 6/1)
รถสิบล้อคันโตภายนอกทรุดโทรมไม่น่าสนใจ ขับมาจอดที่ลานจอดด้านข้างของอาคารขนาดใหญ่ ด้านหลังเป็นผ้าใบสีทึบ ชายร่างอ้วนที่นั่งด้านข้างคนขับเดินลงมาเปิดส่วนท้าย เมื่อตลบตัวผ้าขึ้น ภายในกลับเป็นสิ่งมีชีวิตเล็ก ๆ...เด็กน้อยทั้งชายหญิง ขดตัวรวมกันอยู่ที่ด้านหนึ่งของตัวรถ ดวงตายิบหยีเพ่งมองทั้งกลุ่มให้แน่ใจอีกครั้ง ก่อนจะออกคำสั่งให้ทั้งหมดลงมา
รถคนนั้นแล่นจากไป ทิ้งไว้เพียงเด็กชายหญิงตัวมอมแมมที่หวาดกลัว ยืนเกาะกลุ่มกันเป็นกลุ่มก้อนเหมือนเช่นตอนแรก เสียงกักขฬะหยาบคายตะโกนสั่งให้บรรดาร่างบอบบางนั้นรีบเร่งก้าวเดิน ในมืออ้วนถือแส้ยาว พร้อมตวัดสาดใส่ใครก็ได้ที่เริ่มงอแง
ร่างเล็ก ๆ กัดฟันเดินอย่างอดทน ปลอกคอโลหะกับสายโซ่กระทบกันทุกครั้งที่ย่างก้าว โซ่ยาวนั้นล่ามกันและกันไว้จนเป็นพรวนใหญ่ เด็กหน้าตาหลากหลายสัญชาติ มาอยู่รวมกัน บางคนก็ยังสะอื้นร่ำไห้ บางคนก็หยุดร้องแล้ว แต่แววตาอันหวาดกลัวของทุกคน กลับเห็นได้ชัด ปะปนกับความเกลียดชัง
โซ่เหล็กหนักอึ้ง ทำให้ก้าวย่างแต่ละก้าว หนักหน่วงแทบเกินกำลังจากอายุที่ดูแล้วคงไม่มีใครเกิน 12 แต่ส่วนใหญ่คงราว ๆ อยู่ในช่วงสิบขวบ ภัยสงครามทำให้อาชญากรรมมีอยู่ทั่วไป เด็กหลายคนโดนขายจากความยากจน ที่ดูดีหน่อย บ้างก็โดนลักพามา หรือแม้กระทั่ง เป็นลูกของเชลยสงครามที่ถูกทอดทิ้ง โดยเฉพาะพวกลักษณะแปลกตาหน่อย หนีไม่พ้นลูกครึ่ง ที่บางคนมีพ่อ หรือแม่ เป็นอาชญากรสงครามไม่อาจเลี้ยงดูได้
เด็กที่มีชะตากรรมแสนเศร้า แม้จะพึ่งลืมตาดูโลกมาได้ไม่กี่ปี รวมถึงยังไม่มีกำลังพอจะเรียกร้องความเป็นธรรมได้อีกด้วย เพราะที่นี่…เป็นตลาดมืดใต้ดิน ที่ขายสินค้าได้ทุกประเภท โดยอยู่เหนือกฎหมายอย่างสิ้นเชิง
"พวกแกรีบ ๆ เดินเข้าสิ เวลาเป็นเงินเป็นทองนะ โธ่เว้ย อย่าทำให้ชั้นหงุดหงิดนะ ถ้าได้แผลเยอะ ๆ สินค้าอย่างแกก็ราคาตกกันพอดี" คนพูดชักอารมณ์ขึ้น แม้แต่งตัวดูเหมือนคนอวดร่ำอวดรวย แต่ความหน้าเลือด ยังคงเป็นเอกลักษณ์อันโดดเด่นของเขา รวมถึงขายได้ทุกอย่าง ที่สามารถทำกำไรได้
“ซานา…เอเมเหนื่อยแล้ว” เสียงพึมพำอ่อนล้ากระซิบข้างกายเด็กชายร่างมอมแมม ดวงตากลมโตมองมาอย่างอ้อนวอน
“อดทนเข้านะเอเม” เสียงไร้เรี่ยวแรงพอ ๆ กันจากอีกฝ่าย พยายามปลุกปลอบ “อย่าร้องไห้นะ รีบเดินเร็วเข้า”
“ฮื่อ” ร่างน้อย ๆ รับคำอย่างเสียไม่ได้ ทันใดนั้น ก้าวเล็ก ๆ ก็สะดุดกับก้อนหินก้อนหนึ่ง
"โอ๊ย" เธอร้องอย่างตกใจ สายโซ่ที่ไม่ยาวนัก ดึงให้หลาย ๆ คนล้มตาม
"เผี้ยะ" แส้เส้นนั้นตวัดลงบนกลางหลังเด็กชายผู้ใช้ร่างตนเองกางกั้นบังเด็กหญิงไว้ เสื้อมอมแมมตัวบางขาดเป็นแนวยาว เห็นรอยเลือดซึม เห็นแล้วยิ่งทำให้เด็กคนอื่นที่ล้มด้วย รีบผุดลุกอย่างรวดเร็วโดยอัตโนมัติ สายโซ่ที่ดึงรั้งจากร่างบนพื้น ทำให้เสียเวลามากขึ้น เมื่อทุกคนถูกล่ามรวมกัน การเดินจึงชะงักค้างช้าลงไปอีก จนพ่อค้าทาสชักเริ่มหงุดหงิด
"พวกแกทำให้ชั้นเสียเวลานะ!" แส้เส้นนั้นหวดลงไม่ยั้งบนแผ่นหลังบอบบางนั้น เรียกเลือดได้เป็นแนวยาวหลายแถบ
"ซานา! อย่านะ!" เสียงร้องแกมสะอื้นของเอเม พยายามจะห้ามไม่ให้อีกฝ่ายลงแส้มากไปกว่านี้ “อย่าทำซานา อย่า!” เสียงตะเบ็งของเธอ ทำให้หลายคนที่มาร่วมงานประมูลเริ่มหันมามอง หากมีเรื่องยุ่งยากขึ้นก่อนงานจะเริ่ม เขาเองจะเสียเครดิต แล้วการขออนุญาตเพื่อมาขายครั้งต่อไป คงยุ่งยากกว่าเดิมนัก
ด้วยเหตุนี้เอง เป้าหมายจึงเริ่มเปลี่ยนไปยังคนด้านข้างอย่างหงุดหงิดกว่าเก่า ดวงตาเล็กหยีจ้องเขม็งไปยังเด็กน้อย มือนั้นขยับแส้อย่างเอาเรื่อง แม้ว่าอีกฝ่ายจะเป็นเพียงเด็กน้อยอายุราว ๆ 6 ขวบเท่านั้น "ยัยเด็กคนนี้นี่"
"พวกเรา...จะรีบเดิน" เด็กชายกัดฟันตอบ หากยังคงกอดน้องสาวไว้แน่น เอาตัวเองเป็นโล่ไม่ยอมให้ทำอันตรายใด ๆ ได้
"รู้แล้วก็รีบ ๆ ลุกเข้า" แส้หวดควับแหวกอากาศลงกับพื้นข้างตัว เล่นเอาต้นหญ้าใกล้ ๆ ขาดกระจายอย่างพยายามระงับอารมณ์ เด็กผู้หญิงคนนั้น เป็นสินค้าชั้นดี ที่จะให้มีตำหนิไม่ได้ และนั่นยิ่งทำให้พ่อค้าหน้าเลือดอยากระบายอารมณ์คุกรุ่นนั้นกับคนอื่นแทนที่
“พี่จะไม่ให้พวกนั้นทำอะไรเอเมแน่นอน อดทนอีกหน่อยนะ” เด็กชายกระซิบ "ลุกเร็วเข้า" เขาพยายามประคองเด็กน้อยขึ้นมา โดยยังเอาร่างตัวเองคอยกำบังปกป้องไว้
เด็กหญิงพยายามทำตาม แส้ในมือพ่อค้าเตรียมตวัดใส่อีกครั้ง มุ่งเป้าไปที่แผ่นหลังบอบบางของเด็กชาย หากทันใดนั้น ร่างสูงของใครบางคน ก็มายืนเหนือคนทั้งคู่แล้ว เล่นเอาคนถือแส้ชะงักค้าง
ดวงตาคมกริบสำรวจจนทั่วทั้งร่างเด็กหญิงบนพื้น ผิวกายที่มอมแมมสกปรก แต่กลับไม่อาจบดบังความขาวและดูเป็นลูกผู้ดีมีตระกูลได้ ดวงตากลมโตที่งดงาม…งามอย่างแปลกประหลาด เมื่อได้เห็นข้างหนึ่งเป็นสีเขียวมรกตอันเจิดจ้า ส่วนอีกข้าง…กลับเป็นสีฟ้านุ่มนวลชวนฝัน ริมฝีปากสีชมพูอ่อน รับกับเรือนผมยาวสยายสีน้ำตาลทอง อายุคงไม่เกิน 5-6 ขวบ
ของแปลกหายาก…และท่าทางที่ดูดี ทั้งหมดนั้นบอกได้เลยว่า…เป็นสินค้าชั้นเยี่ยม
ตาสีดำสนิทคู่นั้น ดูเย็นเยียบเลือดเย็นอย่างบอกไม่ถูก เด็กน้อยรู้ถึงอันตรายโดยสัญชาตญาณทันที แม้จะเพียงแค่โดนจ้องเท่านั้น
“ไม่นะ!” ร่างเล็กขยับหนี แอบหลังพี่ชายอย่างหวาดกลัว
เด็กชายผู้มีดวงตาสีฟ้าเหมือนกับดวงตาข้างหนึ่งของเด็กหญิง เข้ามากางกั้นร่างบอบบางนั้นไว้ ดวงตาของเขา แม้ไม่งดงามสะกดใจเท่า แต่มันกลับแฝงแววเด็ดเดี่ยวและเข้มแข็งอย่างเห็นได้ชัด แม้อายุที่เห็นจากภายนอกนั้น คงเพียงแค่ราว ๆ 10-11 ขวบ
“เด็กคนนี้ราคาเท่าไหร่” ชายผู้นั้นชี้ไปยังร่างที่สั่นระริก ซึ่งซ่อนตัวอยู่ข้างหลังเด็กชาย
“ขออภัยครับท่าน เราขายแบบแพ็คคู่ เด็กสองคน ไม่ขายแยก” พ่อค้าทาสพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกระด้าง “ที่สำคัญ นี่เป็นสินค้าประมูล…ท่านจะซื้อตอนนี้ไม่ได้”
“ฉันมีเงิน และตอนนี้ ฉันต้องการเฉพาะเด็กผู้หญิงคนนั้น” น้ำเสียงราบเรียบหากมีอำนาจพูดง่าย ๆ
“แต่ว่า…” คนขายเริ่มลังเล แต่ด้วยรู้ดี ว่าเด็กธรรมดา คงโก่งราคาได้ไม่มากนัก หากขายพร้อมกับเด็กหญิงคนนี้ ซึ่งมีดวงตาแบบที่หาได้ยาก ย่อมสามารถโก่งราคาได้มากขึ้นไปอีก แถมถ้าได้ขึ้นเวทีประมูล ราคาย่อมพุ่งสูงได้โดยง่ายกว่าเก่า
“ผมทำได้ทุกอย่าง เพื่อให้ท่านพอใจ ถ้าจะซื้อเอเมล่ะก็ ได้โปรด ซื้อผมไปด้วยเถอะครับ!”
น้ำเสียงเด็ดเดี่ยวขัดขึ้น คนฟังหันควับไปหาทันที พอเห็นเป็นเด็กชายคนนั้น ร่างสูงก็แสยะยิ้ม มือกร้านจับแก้มใสก่อนจะเชยคางให้เงยขึ้นมองให้ชัด “แน่ใจงั้นรึ ว่าทำได้ทุกอย่าง”
มือนั้นบีบลงไปที่กรามเล็กนั้นอย่างจงใจ ใบหน้านิ่งสนิทสบตาอีกฝ่ายโดยไม่คิดจะหลบเลี่ยง
"ฉันกำลังอยากได้...คนช่วยปลดเปลื้องอารมณ์นะ เข้าใจที่ฉันพูดรึเปล่า?" คำพูดนั้นออกแววเย้ยเยาะ จนคนฟังชะงักกึก แต่นั่นก็ไม่ทำให้เขาเปลี่ยนใจได้ เสียงตอบกลับราบเรียบแต่หนักแน่น พูดขึ้นว่า
"ถ้าคุณต้องการ ไม่ว่าจะต้องให้ขายทั้งร่างกายและวิญญาณ ผมก็ทำได้...เพื่อเอเม"
คนฟังสบตาสีฟ้าดูรั้นนั้นอย่างพอใจในสีหน้า …เด็กคนนี้ ท่าทางจะใช้การได้ดีกว่าที่คิด
"ดี...ถ้างั้น ฉันเอาทั้งสองคน" มือนั้นเหวี่ยงถุงเงินไปให้พ่อค้าทาส โดยไม่ได้ถามราคาแม้แต่นิดเดียว
พ่อค้าที่ขยับจะแย้งอยู่หลายครั้งหลายคราเมื่อครู่ ด้วยกลัวว่าจะถูกซื้อแบบกดราคา รับถุงหนักอึ้งนั้นมาอย่างว่องไว มือที่สั่นเทาของร่างอ้วนเปิดถุงแล้วทำตาโต ท่าทีแข็งกร้าว เปลี่ยนเป็นนอบน้อมในพริบตา "ตกลงครับนายท่าน เด็กสองคนนี้ เป็นของท่านแล้ว"
"ถอดปลอกคอนั่นออกซะ แล้วตามฉันมา" เขาพูดพร้อมกับหันหลังเดินออกไป โดยไม่ได้มองสักนิด ว่าเด็ก ๆ เดินตามมาหรือไม่
ร่างบอบบางของเด็กชาย จูงมือน้องสาว มือนั้นยังกำแน่น แต่ก็ตัดสินใจที่จะตามไป โดยไม่ได้ถามเช่นกัน ว่าคนตรงหน้า จะไปที่ไหน
ยังไงตัวเขาตอนนี้ ก็เป็นเพียงสินค้า…ที่คนซื้อ คงซื้อไปเพียงต้องการสนองความใคร่เท่านั้น
ด้วยความเป็นเด็กฉลาด แม้จะยังเยาว์วัย เขาก็รู้ดี ว่าหากคิดจะหนี ไม่มีทางหนีคน ๆ นี้พ้น ไม่ต้องล่ามโซ่ ใส่ปลอกคอ เขาก็ไม่มีทางหนีได้ โดยเอเมไม่เป็นอันตราย
คน ๆ นี้ มีลักษณะที่แฝงไปด้วยอันตราย จนเขารู้สึกได้
หากหนีล่ะก็ คงไม่มีชีวิตรอดแน่นอน
มือเล็ก ๆ ที่จับมือเขาอยู่ ยังคงสั่นไม่เลิก เอเมเป็นทุกสิ่งทุกอย่างของเขา…เด็กชายปฏิญาณกับตัวเองอย่างแน่วแน่
…เพื่อเอเม ไม่ว่าจะเจออะไร เขาก็ต้องปกป้องน้องสาว …ญาติเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่นี้ให้ได้!
……………………………………………………………..
ร่างสูงน่าเกรงขามสวมชุดสีดำสนิทรัดกุม ย่างก้าวของเขาแผ่วเบาหากหนักแน่น ดวงตาคมกริบเยือกเย็น มองตรงไปเบื้องหน้า แต่เขากลับล่วงรู้แน่ชัด ว่าเด็กทั้งสองคนที่พึ่งซื้อเมื่อครู่ ยังคงเดินตามเขามา
เขารู้ดีว่ากิริยาที่แสดงออกไปเมื่อครู่ ข่มขู่ให้ทั้งสองหวาดกลัวเขาขนาดไหน หากหนีได้ คงจะหนีไปแล้ว
แต่ที่ยังคงเดินตามมา ก็เพราะเด็กคนนี้…ฉลาดกว่าที่เห็น
เขาจะฆ่าแน่ ถ้าคิดหนี เด็กผู้หญิงจับเป็นได้ แต่เด็กผู้ชาย ก็เหมือนของแถม แม้ในตอนนี้ เขาจะค่อนข้างสนใจเป็นพิเศษก็ตาม
ดวงตาคู่นั้นของเด็กหญิง เป็นสิ่งที่เขาอยากได้มากที่สุด เด็กคนนี้ จะเหมาะกับงานที่เขาวางแผนจะทำต่อไปอย่างแน่นอน เพียงแต่ต้องฝึกกันมากหน่อยเท่านั้น
อัญมณีที่มีค่า ต้องเจียระไนให้ถูกวิธี มันจึงจะเปล่งประกายงดงาม
อาจจะต้องใช้เวลาสักหน่อย แต่เขาก็มั่นใจ ว่าได้วัตถุดิบชั้นดีมาไว้ในมือ เป็นที่เรียบร้อยแล้ว!
………………………………………….
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
