หัวข้อ: Valentine Love เมื่อไหร่จะรักผมสักที ประกาศจอง P.1 (12/11/13)

[annis204]

รีบรีบหน่อยพี่แชมป์ เดี๋ยวเซย์ก้อได้เซไปซบไอ้ริวหรอก
แต่ก้อมาได้สั้นจริงๆ

[PEENAT1972]

555 รอส่วนที่เหลือ 555

[shokung]

คุๆๆ พี่แชมป์งานนี้ต้องลงโทษ เจ้าหมาไม่น้อยแล้ว กดให้ลุกไม่ขึ้นเลย

ว่าเเต่หมาน้อยโตเป็นหนุ่มแล้ว คิดจะรุกพี่แชมป์อยู่ไหมน้า ถ้าคิดจะรุกพี่แชมป์ก็ยอมๆไปเถอะนะ

ดีกว่าหมาน้อยจะคิดไปรุกคนอื่น

ป.ล.เดือนนี้เดือน 9 นะครับไม่ใช่เดือน 10

[Bejae]

โอ๊ย ยยยยยยยย คนถึงไอ้ลูกหมาที่สู๊ด ดดด
พี่แชมป์รีบมาจัดการด่วน

 :m16:ไอ้ริวนิท่าทางไม่อยากตายดี

[bbyuqin]

Mercy เจ้าขา.....มันค้างเจ้าค่ะ....

รีบมาไวๆๆเน้อ...กำลังลุ้นเลย...
ไอ้หมาดื้อแบบนี้ ให้พี่แชมป์จับลงโทษซักทีดีมั้ย อิอิ

[yeyong]

พอย้ายมาอยู่บอร์ดนิยายโพสจบแล้ว วันนี้ถ้าไม่ได้ลองเข้ามาดู เกือบพลาดไปแล้ว
รีบมาต่อไวๆ นะจ๊ะ ค้างคามากมาย

[Mercy]

   อ๊ากกกกก ดิฉันมึนชีวิต...
ใส่เดือนผิดซะงั้น


บอกแล้วว่าย่องมาแบบมึนๆ กร๊ากกกก


มิได้อยากทำให้ค้างคานะคะที่รัก แต่จะรีบให้ถึงที่สุดจ้า

[fkjj]

ถ้าเราเป็นพี่แชมป์  เราก็น้อยใจ
คนเราอยู่ด้วยกันมากไปจนหลง
ลืมความสำคัญรึเปล่า
.
.
.
.
แต่แบบพี่แชมป์จัดหนักให้ไอ้น้องริวหน่อยเหอะ

[iczie]

ค้าง!!!~

[MaeMoo]

ท่าทาง Mercy จะมึนหนัก
งานเยอะเหรอจ๊ะ ตอนนี้เข้าที่เข้าทางรึยังเอ่ย
สู้สู้นะ

แล้วก็รีบมาต่อด้วย ค้างมากมายนะจ๊ะน้องจ๋า

พี่แชมป์ออกงิ้วซะละงานนี้

[Akamei]

นี้แระน้า....มีเมียเด็ก

๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

น้องมันน่ารักใครๆก็ต้องหลงรักเป็นธรรมดา

กร๊า ก  กก ก

พี่เเชมป์ ขี้หึง

๕๕๕๕๕

[i1_to*pp]

ไอ้ลูกหมาดื้อแบบนี้กลับบ้านโดนพี่แชมป์ลงโทษแน่

[กระต่ายชมจันทร์]

พี่ไนท์...หนูไม่ยอมมมมมมมมมมมมมมม

ทำไมพี่แชมป์ต้องมาเป็นฝ่ายเสียใจล่ะ จิ๊ ไม่เอาๆให้เซย์มันปวดหัวไป -3-

ว่าแต่เซย์จะจบแล้ว? สี่ปีผ่านไปไวเหมือนโกหก 55+

คำผิดพอหนูมาอ่านก็ไม่เจอแล้วงิ

จะรอตอนต่อไปค่ะ ><!

 

[PeeYaR]

ค้างได้ใจจริงๆค่ะพี่
แบบกำลังลุ้นๆอยู่อ่ะ เจอ TBC เข้าไป ค้างงงงงงงงงงงงงได้อีก
ไอ้ลูกหมาไม่รู้จักดูแลตัวเองมั่งเล้ยยยย

[vvivy]

กี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ในที่สุดก็มาต่อแล้ว

แต่มาแบบค้างๆไปม๊ายคะ

รอติดตามเน้อ พี่Mercy....Take Care นะคะ จุ๊บๆ

[-N-]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด fc say champ รายงานตัววววววววววววววว
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

[kengjung23]

 :fire:ชอบมากเลยครับคุณmercy อ่านถึงหน้า44เเล้ว มาเม้นให้ก่อนเห้นเข้ามาพอดี เเต่งได้เก่งมากเลยครับ :pig4:ขอบคุณจากใจ สำหรับผลงานดีๆ สรรสร้างมาให้ได้ชมกันตลอดไปนะครับ

[kengjung23]

 :m28:งงครับ เห็นอยู่ในนิยายที่โพสจนจบเเล้ว เเต่จริงๆยังไม่จบใช่มั๊ยครับ

[Mercy]

^
^
^
คุณ kengjung23 ขอบคุณนะคะ

เรื่องนี้จบแล้วค่ะ...ที่มาต่ออยู่นี่คือตอนพิเศษเฉยๆ ค่ะ เรื่องหลักๆ จบลงไปแล้วจ้า

[anajulia]

^
^
^
ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
คุณไนท์ใจร้ายให้ค้างนาน (เดี๋ยวเลียนแบบดีกว่า แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)

[PEENAT1972]

^
^
^

อย่าแม้นแต่จะคิดเชียวนุ่น พี่จะเคืองมิใช่น้อย (555)

ไนท์ไม่ได้ใจร้ายหรอก เพียงแต่มึนๆ (รึว่าเมาค้างหว่า 555)

ว่าแต่ว่า อีกนานไหมคะไนท์ ที่อีป้าแก่ ๆ จะได้อ่านที่เหลือ กร๊าาาาาาาาก

[kengjung23]

^
^
^
คุณ kengjung23 ขอบคุณนะคะ

เรื่องนี้จบแล้วค่ะ...ที่มาต่ออยู่นี่คือตอนพิเศษเฉยๆ ค่ะ เรื่องหลักๆ จบลงไปแล้วจ้า

เข้าใจเเล้ว ขอบคุณครับที่มาตอบให้

[N.T.❁]

อ๊ายยย เพิ่งเห็นค่าาาา ><

อ่า...น้องเซย์ทำไมทำพี่แชมป์น้อยใจซะงั้นล่ะคะ ..
แล้วยังปล่อยตัวอีกนะเนี่ย ดีนะมีเจ้าน้องพายไปด้วย
พี่แชมป์จัดการด่วน!!!

[Mercy]

ย่องมาแบบมึนๆ อีกนิดอีกแล้วฮ่ะ ฮ่าๆๆๆ
แถมครั้งนี้มาแบบหวั่นๆ นิดหน่อย อย่าพึ่งงอนเค้านะที่รัก

แบบว่า อาจจะค้างคากันอีกซักเล็กน้อยนะจ๊ะ
คำผิดก็ไม่ได้ตรวจ มาลงแบบรีบๆ

จ๊วบบบบบบ  


+++++++++++++++++++++++



ตอนพิเศษ เซย์ & แชมป์ (2)


ผมเดินกึ่งวิ่งเข้าไปในผับหรูชื่อดังขนาดใหญ่ที่มีถึงสองชั้น ผ่านการตรวจบัตรอะไรเสร็จเรียบร้อยยังไม่ทันที่จะมองหาเจ้าตัวดี ผมก็เจอไอ้น้องพายมาดักเอาไว้แล้วครับ


“พี่แชมป์!!! ทางนี้ๆ” สีหน้าไอ้น้องพายตอนนี้มันเหมือนพึ่งจับได้ว่าผัวมีชู้...เออะ แต่พายครับ นั่นน่ะเมียพี่นะน้อง ไว้พี่จัดการเองครับพาย


แล้วเราก็เดิ่นฝ่าฝูงชนเข้าไปไม่ไกลเท่าไหร่ก็เจอโต๊ะที่ไอ้หมาขี้เมาของผมกำลังนั่งหัวเราะเอิ๊กอ๊าก ในมือถือขวดเขียวกรีนสเปซที่พร่องไปกว่าครึ่งแล้ว ส่วนมืออีกข้างก็กำลังจับ ปัดมือไอ้ริวที่พยายามเอามาแกล้งขยี้หัวทุยๆ แล้วมืออีกข้างก็มาลูบแก้มแดงๆ ของไอ้ลูกหมาเล่นแบบไม่จริงจังนัก ผมไม่รู้หรอกว่าระหว่างเพื่อนกัน เค้าจะเล่นหยอกเอินกันอย่างไร แต่ถ้าเป็นผม ผมคงไม่ทำแบบนี้กับเพื่อนแน่ๆ แล้วไหนจะแววตาฉ่ำเยิ้มที่ไอ้นักร้องวงร็อคนั่นมองไอ้ลูกหมาตัวดีของผมสิ มันนแทบจะกลืนกินเข้าไปทั้งตัวแล้ว...กูทนไม่ไว้แล้วโว้ย!!!!


“เซย์กลับบ้าน!!!” ผมเดินอาดเข้าไปฉวยขวดเขียวในมือไอ้ตัวดีมาส่งให้ไอ้น้องพาย ก่อนที่จะกึ่งฉุดกึ่งดึง กึ่งบังคับให้ไอ้หมาน้อยลุกขึ้น เจ้าตัวมันคงเหลือสติอยู่ไม่มากนัก เลยโอนอ่อนผ่อนตาม แต่ก่อนที่ผมจะฉวยเจ้าลูกหมาของผมติดมือกลับไปได้ ก็ดันมีอีกมือมาฉุดแขน เกาะบ่าลูกหมาของผมเอาไว้...ไอ้ริว!!!


“เดี๋ยวผมจะไปส่งเซย์เองครับ ไม่รบกวนพี่แชมป์หรอกฮะ ผมเป็นคนชวนเดี๋ยวผมรับผิดชอบเอง” รับผิดชอบอะไรนี่เมียกูนะไอ้สัตว์!!! ผมตวัดสายตาจ้องหน้าไอ้คนปากดีถมึง


“ปล่อยมือซะ เซย์ต้องกลับเดี๋ยวนี้!!! กับพี่เท่านั้น” ผมพูดช้าและชัดพอที่จะให้ไอ้วัยรุ่นเลือดร้อนตรงหน้ามันรู้สึกตัว


“เออ!!! ริว เดี๋ยวกูกลับก่อนดีกว่านะ” ไอ้ลูกหมาที่คงพึ่งหายอึ้งและหายมึนจากเหตุการณ์ตรงหน้าตั้งสติได้ก็รีบดึงมือออกจากมือไอ้ริวช้าๆ แต่ไอ้เด็กเหี้ยนั่นก็ยังคงกุมเอาไว้แน่นไม่ยอมปล่อย


“ปล่อยมือเซย์!!!” น้ำเสียงผมเริ่มแข็งและดุมากขึ้น ไอ้ลูกหมาตอนนี้เลิกลั่กเต็มแก่แล้วครับ เพราะมันรู้ว่าถ้าผมใช้เสียงแบบนี้ แล้วนิ่งได้ขนาดนี้ แสดงว่าผมถึงขีดสุดแล้วจริงๆ


“แล้วพี่มีสิทธิ์อะไรมาบังคับล่ะ พี่เป็นอะไร ญาติก็ไม่ใช่ พ่อก็ไม่ใช่ พวกพี่ AR เค้ายังไม่มาเดือดร้อนอะไรแบบพี่เลย เซย์มันโตแล้วนะมันจะมาสนุกกับเพื่อนบ้างไม่ได้เชียวเหรอ พี่เป็นแค่โปรดิวส์เซอร์พี่จะมาอะไรนักหนาหะ!!! หลายครั้งแล้วนะที่เซย์มันไม่ยอมไปไหนมาไหนกับพวกผม เพราะมันบอกว่ามันต้องรีบกลับไปเพราะเกรงใจพี่ ถ้าพี่ต้องมาทำตัวเหมือนเดือดร้อนขนาดนี้ก็ไม่ต้องให้เซย์มันอยู่ด้วยดิ ปล่อยมันกลับไปอยู่บ้านสบายใจกว่า พ่อแม่มันคงยังไม่ห้ามขนาดพี่เลยมั้ง”


“ไอ้สัตว์” ผมด่าเสียงดังลั่น แต่คงไม่ค่อยมีใครสนใจเพราะบรรยากาศและเสียงดนตรีในร้านกลบเสียงผมไปไม่มากก็น้อย...ผมโผหมัดเข้าใส่หน้าไอ้เด็กเหี้ยตรงหน้าทันที แต่ก่อนที่มันจะไปกระแทกที่ปากหมาๆ ของมันแขนผมก็โดนดึงไว้ก่อนโดยพี่ๆ เหล่าทีมงานของค่าย


“เฮ้ยแชมป์ใจเย็นก่อน แชมป์หยุดก่อนๆ เดี๋ยวเป็นข่าว ใจเย็นๆ...ริวปล่อยมือเซย์ซะ หยุด แล้วก็ไม่ต้องพูดแล้ว มีอะไรค่อยไปคุยกันที่ค่ายพรุ่งนี้ พี่บอกให้ปล่อยก่อนไงริว...เฮ้ยๆ แชมป์อย่าดิ้นสิวะ อ้าวเซย์มาลากไอ้หมาบ้าของแกไปก่อนไป” พี่นุช AR Manager ผู้ดูแลศิลปินของค่ายและรู้ว่าผมกับเซย์เป็นอะไรกัน เข้ามาห้ามทัพ ผมเองก็พอจะได้สติบ้างแล้ว ถ้าเกิดทะเลาะกันตรงนี้ตอนนี้ คนที่มีแต่เสียกับเสียก็คงจะเป็นเซย์กับไอ้เด็กเหี้ยนี่แล้วก็ค่ายของเรา ผมเองก็โตพอที่จะควบคุมอารมณ์ตัวเองบ้างแล้ว แต่ไอ้เด็กเหี้ยตรงหน้าผมนี่สิ มันยังคงไม่คิดจะปล่อยมือ


“เอ้าปล่อยๆ ปล่อยได้แล้ว พูดจาภาษาคนไม่รู้เรื่องนะนายเนี่ย” ไอ้น้องพายครับ มันเดินไปดึงมือกระชากแขนไอ้ริวให้ออกจากข้อมือไอ้ลูกหมา ก่อนจะผลักอกไม่เบานักให้ไอ้ริวมันเซถอยหลังไป


“งั้นเซย์กลับแล้วนะฮะพี่นุช พี่ๆ เซย์กลับแล้วนะ...เฮ้ย กูไปก่อนนะ...ไปฮะพี่แชมป์” ไอ้ลูกหมาหันไปลาพี่นุชและเหล่าบรรดาพี่ๆ ทีมงานของค่าย ก่อนที่จะหันไปทำหน้าแหยๆ ลาไอ้ริว ผมไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ที่มันยังกล้าหันไปล่ำลากัน ผมเลยออกแรงบีบข้อมือเล็กที่อยู่ในกำมือผม จนไอ้ตัวดีหันมาเอ่ยกับผมเสียงอ่อย ผมไม่แม้แต่จะมองหน้าใคร จัดการลากไอ้ตัวเล็กในมือตามติดออกมา ยัดมันลงใส่รถได้ ก็รีบขับออกจากร้านไป ก่อนที่จะห้ามใจตัวเองไม่ให้ลงไปกระทืบไอ้เด็กเหี้ยนั่นให้จมกองตีน


“พี่แชมป์โกรธเซย์เหรอ...” ยังมีหน้ามาถามนะ มันก็รู้แหละครับว่าผมโกรธมาก เพราะผมจะเงียบ แต่ผมเป็นคนที่ดีอย่างตรงที่ ต่อให้โกรธโมโหควบคุมอารมณ์ไม่ได้ขนาดไหน แต่ผมจะไม่มีทางขับรถเร็วเป็นอันขาดครับ ผมจะถือว่า ถ้านั่งอยู่หน้าพวงมาลัย ผมต้องมีสติ เพราะเกิดอุบัติเหตุขึ้นมาไม่ใช่แค่เราเดือดร้อน คนที่เรารัก พ่อแม่เรา หรือแม้แต่ผู้ร่วมสัญจรบนท้องถนนไปมาอาจจะได้รับเคราะห์หามยามซวยไปด้วย เพราะฉะนั้นผมเซฟตี้เฟิร์ทฮะ


“พี่เคยบอกรึเปล่าว่าห้ามกินเหล้าในที่สาธารณะ หรือในที่ๆ พี่ไม่ได้อยู่ด้วย” ผมถามไอ้ลูกหมาเสียงเย็น


“กะ ก็...คะ เคย”


“แล้วดื้อทำไม” ผมยังคงพูดเสียงเย็น สายตาก็ยังคงจับจ้องไปตรงหน้า แต่รู้สึกได้ว่าไอ้คนข้างๆ มันจะหันทั้งตัวมาทางด้านผม ตอบเสียงอ่อยๆ


“ไม่ได้ดื้อ...ก็เห็นว่ามันนิดหน่อยเองนะ แล้วก็มีแต่พี่ๆ ค่ายเรา แล้วแถมยังมีพวกไอ้ริวด้วย” นั่นไง มันสำนึกไม่จริงหรอก เถียงคำไม่ตกฟากตลอด


“ก็ไอ้เหี้ยริวนั่นแหละตัวดี ไม่รู้หรือไงว่ามันคิดยังไงกับเรา” รถจอดติดไฟแดง ผมเผลอหันไปตะคอกใส่ด้วยความโมโหเมื่อพูดถึงชื่อไอ้เด็กเหี้ยนั่น


“แล้วทำไมต้องมาตะคอกใส่เซย์ด้วยล่ะ ริวมันจะคิดยังไงก็ช่างมันสิ แต่มันก็เป็นเพื่อนที่ดีของเซย์ พี่แชมป์ทำไมต้องเรียกมันแบบนี้ด้วยล่ะ” มันก็ขึ้นเสียงตอบผมทันที


“แล้วทำไมต้องเข้าข้างมันด้วยล่ะหะ...เดี๋ยวนี้พี่พูดอะไรไม่ได้แล้วใช่ไหม ไม่เชื่อกันแล้วใช่ไหมหะ!!” เราก็ยังคงตะคอกใส่กันไม่หยุด


“ใครไม่เชื่อ พี่แชมป์นั่นแหละไม่มีเหตุผล จะอะไรกันนักหนา เซย์โตแล้วนะ เซย์รู้ว่าใครคิดอะไรยังไง...แล้วยังไงล่ะ ก็เซย์ไม่เล่นด้วยกับมัน มันจะมาทำอะไรได้ล่ะ พี่ไม่เชื่อใจเซย์หรือไง คิดว่าใครเข้ามาคุยด้วย เซย์ก็จะโอนอ่อนผ่อนตามเค้าไปทุกคนหรือไง สี่ห้าปีที่ผ่านมามันไม่ได้ทำให้พี่มั่นใจว่าเซย์รักพี่เลยหรือไงหะ!!”


เซย์เถียงผมกลับด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิดแกมโมโหจัด...ผมยอมรับว่าผมน้อยใจมาก ผมแค่หวังดี และผมก็แค่อยากให้คนที่ผมรักได้สิ่งที่ดีที่สุด ผมหวงของๆ ผม คนของผม ผมผิดด้วยเหรอครับ ทำไมสี่ปีที่ผ่านมาเค้าไม่เคยอึดอัดล่ะ อาจจะมีหงุดหงิดบ้างนิดหน่อย แต่ก็ไม่เคยเถียงกันเพราะเรื่องนี้แบบจริงๆ จังๆ แล้วทำไมตอนนี้ ตอนนี้ถึงกลับรู้สึกว่าสิ่งที่ผมแสดงออก มันเป็นการไม่เชื่อใจ เป็นการบังคับ หรือเห็นว่าเค้ายังเด็กอยู่ ผมปฏิบัติต่อเค้าเหมือนว่าเค้ายังเด็กก็จริง แต่ผมก็แสดงความรักเยี่ยงคนรักคนหนึ่งที่รักผู้ชายคนนี้มากเหลือเกิน



“พี่ขอโทษ...ขอโทษที่แค่เป็นห่วงมากเกินไป ขอโทษที่กังวลจนทำให้เซย์รำคาญ ขอโทษที่ชอบบังคับและออกคำสั่ง ขอโทษที่พี่ขี้หึง ขอโทษแล้วกันที่พี่รักเซย์มากจนพี่จะเป็นบ้ากับเรื่องต่างๆ ที่เกิดขึ้น ต่อไปพี่จะพยายามเว้นช่องว่างไว้ให้เซย์เดินเอง เซย์คงอึดอัดมากซินะ...ขอโทษครับ”




ผมไม่ได้ตอบโต้กลับด้วยอารมณ์ที่เกรี้ยวกราด แต่กลับประชดด้วยถ้อยคำที่เต็มไปด้วยความน้อยใจ หรือบางทีจริงๆ แล้วผมบังคับเค้ามากเกินไป ผมยุ่งกับเค้ามากเกินไป น้องมันก็โตแล้วมันคงอยากจะมีอิสระทางความคิด หรืออิสระส่วนตัวบ้าง แต่เท่าที่ผ่านมา ผมก็ไม่เคยที่จะปิดกั้นอะไรเลย เพียงแต่เรายินดีที่จะอยู่ด้วยกัน มีกันสองคน กับสังคมเล็กๆ ของเราไม่ใช่หรือไง


เซย์เงียบ ผมก็เงียบ เราต่างคนต่างปล่อยให้อีกฝ่ายจมอยู่กับความคิดของตัวเอง มีบ้างที่ผมทะเลาะกันและน้อยใจกัน แต่ส่วนใหญ่จะเป็นเซย์มากกว่าที่จะมาง๊องแง๊ง งอแงใส่ผม และส่วนใหญ่ก็จะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ที่งอนกันไปมา แหย่กันไปมา สองสามทีก็หายโกรธ กลับมาหัวเราะคิกคักกันได้เหมือนเดิม


ผมยอมรับว่าเหตุการณ์วันนี้ทำให้ผมหึงและฟิวขาดมากๆ ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยมีคนมาจีบไอ้ลูกหมาของผมมาก่อน แต่หลายครั้งที่ผ่านมา น้องมันไม่เคยให้ความสนใจกับใครเลย มันชัดเจนและมีจุดยืนว่าไม่ยุ่ง แต่กับคนนี้ไม่ใช่ ผมว่าไอ้เด็กผู้ชายคนนี้ฉลาดมากที่เข้ามาเป็นเพื่อน แถมจับจุดถูกว่าไอ้ลูกหมามันชอบ หรือสนใจเรื่องอะไร ไม่ว่าจะเป็นดนตรี หนังสือ การ์ตูน หรือกีฬา มันก็สรรหาเรื่องมาคุยกันได้ทุกเรื่อง...ความสนิทสนมของสองคนนี้ มันเพิ่มขึ้นทีละนิด จนทำให้ผมสั่นคลอน


การที่จะไม่มีไอ้ลูกหมาตัวเล็กของผมอยู่ด้วยตลอดไป มันไม่เคยมีอยู่ในความคิดผมมาก่อน การที่วันหนึ่งเราจะเลิกกัน ผมก็ไม่เคยคิดว่ามันจะเป็นไปได้...แต่ตอนนี้ใจผมเริ่มสั่น ผมกลัว ความรักของเราไม่ได้เกิดด้วยความชอบพอ พึงใจต่อกัน  แต่มันเกิดจากความบังเอิญ บางทีเรื่องนี้มันยังคงเป็นเสี้ยนเล็กๆ ที่ตำหัวใจผมอยู่ให้พอรู้สึกแปร๊บๆ บ้างเป็นบางครั้ง ต่อมความกลัวของผมถูกปลุกขึ้นมาให้ตื่นขึ้นเรื่อยๆ ผมไม่อยากเสียคนๆ นี้ไปให้ใคร แต่ถ้าเค้าจะไป ผมจะทำยังไงได้...

[N.T.❁]

ค้างจริงๆด้วยยยย ..
ตัดฉับให้ปวดใจพอดีเลยค่ะพี่ไนท์ โฮวววว~

[anajulia]

กรรม จริงของพี่แชมป์ ถ้าอีกคนเขาจะไป เราจะไปทำยังไงได้
แต่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ก็รู้อยู่ว่าเซย์ไม่มีทางเดินจากไปหรอกน้าาาาาาาา พี่แชมป์จ๋าาาาาาาาาาาาาาาาาา ให้กำลังใจ งุ้งงิ้ง


(คุณไนท์ คำผิดนะคะ น้ำในแก้วพร่องไป ร เรือค่ะ ไม่ใช่ ล ลิง)

[kiyomaro]

 :monkeysad:เง้อ


ค้างอย่างแรงงงงงงงงงงงงอ่ะ

[jurassic]

โอ้ เศร้ากะพี่แชมป์ 


 

[bowbeauty]

อ๊าคคคคคคคคคคคคคคคคคค

ไม่จริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงง!!!!!

อย่าให้เกิดอารายขึ้นเล๊ยยยยย

 

[SPSJ]

ใครเป็นแชมป์ก็ต้องคิดมากเป็นธรรมดา
ถ้าเซย์เปลี่ยนใจ ก็ปล่อยเขาไป
คิดเสียว่าเราไม่ดีพอ