ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ตอนที่ 1 ซักเสื้อ
“ครับ ตองพูดสายครับ”เบอร์ใครวะ เบอร์แปลกซะด้วย
“เสื้อซักเสร็จรึยัง”อ้อ เบอร์ไอ้เจ้าของเสื้อนี่เอง นึกว่าเบอร์ใคร รับสายเสร็จก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงเลย มาถึงก็ถามถึงเสื้อเลยนะ
“เสร็จแล้ว ตากอยู่ครับพี่”ต้องพูดเพราะกับมันหน่อย ไม่ใช่ผมกลัวนะ แค่เป็นรุ่นพี่ผมปีนึง แล้วก็ตัวใหญ่กว่า เสียงดังกว่าแค่นั้นเอง ไม่ได้กลัวเลยจริง จริ๊งง
“อยู่หอไหนนะ เดี๋ยวกูไปเอา”ดูดิคับ ผมอุตส่าห์พูดเพราะ ยังกูมึงกับผมเลยดูสิครับ
“เอ่อ สวนดอกพาเลซครับ ซอยร้านบอมเบย์อ่ะครับพี่ นึกออกป่าว”
“อยู่ห้องไหน”ดุอีกละ เสียงอ่ะ ดุชะมัด คิดว่ากลัวเหรอ โด่ ไม่เคยจะกลัว
“203 ครับมาถึงแล้วก็โทรมานะครับ จะลงไปรับ”
“เออ”
วางสายไปแล้ว หนอย คิดว่ากลัวอ่ะดิ โถ่ ทำเป็นเสียงดุ เก๊กขรึม กลัวตายล่ะ อ้อ ก่อนอื่นก็ต้องขอสวัสดีทุกท่านก่อนนะครับ ผมชื่อตองครับ อยู่ปี 2 เรียนอยู่คณะ.....(เกี่ยวกับศิลปะ สีประจำคณะสีแดงชาด) มหาวิทยาลัย..........(ทางภาคเหนือ สีประจำมหาวิทยาลัยสีม่วง ตราประจำมหาวิทยาลัยเป็นรูปช้างชูคบเพลิง) หุหุ ทายกันออกไหมครับ
ส่วนเรื่องที่ผมต้องมาซักเสื้อให้ไอ้คนที่โทรมาเมื่อกี้นี่ก็เพราะว่า
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก” ใครวะ กำลังจะเล่าเชียว แป๊บนึงนะครับ ขออนุญาตไปเปิดประตูก่อน
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก” เออ ไปแล้วว้อยยยย
“แอ๊ดดดดด” ไม่ใช่สมบัติ เมทนี นะครับ เสียงประตู ช่วยกันจิ้นนิดนึง
“เหออ” ปิดประตูก่อนนิดนึง แต่ช้าไปแล้วผู้มาเยือนคนนั้นดันประตูเข้ามาแล้ว ผมค่อย ๆ ถอยหลังช้า ๆ เข้ามาในห้อง ละล่ำละลักพูด
“เอ่อ ทำไมพี่มา วะ ไวจังครับ”โอย แล้วทำไมต้องสั่นเวลาคุยกับมันด้วยเนี่ย?
“กูอยู่ห้องข้างบน 203”แล้วจะดุทำไม เนี่ย พูดธรรมดาก็ได้แหม
“หา เอ่อ แล้วทำไมผมไม่เคยเห็นพี่เลย”เออ นั่น กล้า ๆ หน่อยไอ้ตอง จ้องตามัน จ้องตามัน แต่ เอ๊ะ ทำไมตามันมี 10 นิ้ววะ เอ๊ย ไอ้ตองจ้องหน้ามันสิ ไม่ใช่ก้มหน้ามองมือ
“กูจะรู้กับมึงไหม”เฮ้ย กวนตีนนี่หว่า พูดงี้ขึ้นเลย ขึ้นเลย เลือดขึ้นหน้าแล้ว ทนไม่ไหวแล้วว้อย อย่างงี้มันต้อง
“ขะ ขอโทษครับ ผมไม่น่าถามเลย”แหะ แหะ ใครจะไปกล้าหือละคร้าบ ตัวใหญ่อย่างกับอะไรดี ขืนมีเรื่องละก็ไอ้ตองเอ๊ยย เละไปโจ๊กแน่ ๆ
“ถ้าเสื้อกูแห้งเมื่อไหร่ รีดเอาไปคืนกูด้วย”เออ ใช้เข้าไปสิ ใช้เข้าไป ไปเลยกลับห้องไปเลย บ๊าย บาย
“กูเป็นเมียมึงรึไงวะ”ผมพูดด้วยเสียงดัง ดังกว่ากระซิบนิดนึง แหะ แหะ
“ห๊ะ มึงพูดอะไรนะไอ้ตัวเล็ก”ป๊าด เมื่อกี้กูว่ากูพูดเบาแล้วนะ เจือกได้ยินอีก มันหันตัวกลับมาแล้วเดินมาแล้ว รัศมีความน่ากลัวปกคลุม อ๊ากซ์ ไอ้ตองมึงสู้มันสิโว้ย เอาวะไอ้ตองสู้! ยกมือขึ้นมาจัดการ
“เปล่าค้าบ ไม่ได้พูดอะไรค้าบบบ”โหย ยกมือไหว้ขอโทษแทบไม่ทัน โฮ่ย โล่งอก เมื่อกี้มันยกซะตัวลอยเลย คนอะไรแรงเยอะชะมัด
เฮ้อ ไอ้คนตัวโตกลับไปแล้วครับ งั้นตองเล่าต่อนะรับ
เรื่องมันก็มีอยู่ว่า เมื่อวานตองไปกินข้าวที่ อมช.(องค์การนักศึกษามหาวิทยาลัย...) ซึ่งตรงนั้นก็จะเป็นชมรมต่าง ๆ ของมหาวิทยาลัย แล้วก็จะมีโรงอาหารอยู่ในตัวด้วย ผมก็ซื้อข้าวมานั่งกินกับไอ้หยองเพื่อนผม ไอ้หยองบ้านมันอยู่นครปฐมครับ ไอ้หยองมันหน้าตาดีไม่หยอก ผิวขาวก็ขาว ตาโตก็โต๊ โต ดั้งก็โด๊ง โด่ง เลยเป็นธรรมดาที่มันจะมีคนมาจีบมันบ่อย ๆ แต่มันก็ไม่สนใจ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมมันไม่ยอมมีแฟนซักที ผมกับมันอยู่เมเจอร์เดียวกัน ก็ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดจนใคร ๆ พากันคิดว่า ผมกับไอ้หยองเป็นแฟนกัน เมื่อวานก็เหมือนกันผมกับไอ้หยองก็ไปนั่งกินข้าวที่ อมช. แล้วด้วยความที่นักศึกษามากินข้าวที่ อมช. เยอะมากก็ต้องเบียดเสียดกันที่หน้าร้านขายของเป็นธรรมดา แต่เมื่อวานเหมือนจะเป็นเคราะห์ของผม บังเอิญมีคนเบียดผม จนน้ำหวานที่อยู่ในมือผมหกไปโดนเสื้อไอ้ตัวโต จะเหลือเหรอครับมันโกรธใหญ่เลย ผมกับไอ้หยองนี่ตัวลีบเหลือสองนิ้ว ยกมือไหว้ขอโทษไอ้ตัวโตปลก ๆ
“มึงเอาเสื้อไปซักให้กูเลยนะ แม่งเอ๊ย เสื้อกูเปียกหมด มึงชื่ออะไร เรียนคณะอะไร”
“เอ่อ ตองครับ คณะ... ปีสองครับ เดี๋ยวผมเอาเสื้อไปซักให้พี่ก็ได้ครับ”
“เออ ดี เอาเบอร์มึงมา ซักเสร็จแล้วโทรบอกกูด้วย แล้วกูจะไปเอา”
“08-4804-xxxx ครับ เอ่อ แล้วพี่ชื่อ?”
“กูแบงค์ อยู่ปีสาม”
พูดเสร็จมันถอดเสื้อเชิ้ตนักศึกษาแล้วยื่นให้ผม สงสัยไอ้นี่ท่าจะมั่นใจจัดถอดเสื้อกลาง อมช. ดีนะที่มันยังใส่เสื้อกล้าม ไม่งั้นเป็นข่าวทั่วมหาลัยแน่ พอรับเสื้อมันเสร็จผมก็กลับมานั่งกินข้าวต่อ ท่ามกลางสายตานักศึกษานับร้อยคู่ที่มองมา จะมองทำไมกันฟร่ะ เดี๊ยะ ส้อมจิ้มตาแตก นั่นแหละครับผมก็เลยต้องเอาเสื้อไอ้พี่แบงค์มาซักให้ เดี๋ยวแห้งแล้วก็ต้องรีดเอาไปส่งไอ้พี่แบงค์อีก ซวยซ้ำซวยซ้อนซวยซ่อนเงื่อนจริง ๆ เล้ย ให้ตายเถอะ จะว่าไปพี่แกก็เฮี้ยนเหมือนกันแฮะ กะว่าเสร็จแล้วจะโทรไปบอก ดั๊นโทรมาก่อน แล้วยังบังเอิญอยู่หอเดียวกันอีก จริง ๆ แล้วพี่แบงค์ก็ไม่ได้น่ากลัวอะไรหรอกนะครับ แค่ตัวโตกว่าผม สูงกว่าเกือบ 10 เซนต์ได้ ขนาดผมสูง 175 แล้วนะยังต้องเงยหน้าคุยกับพี่เค้าเลย เมื่อวานตอนถอดเสื้อก็แอบเห็นมีกล้าม สงสัยจะเล่นกีฬา ผมสีน้ำตาลเข้ม คิ้วหนา ตาโต ไว้หนวดไว้เคราพี่แบงค์ก็เลยดูเหมือนเป็นคนดุ อีกอย่างพี่แบงค์ชอบพูดเสียงดังด้วย ผมไม่ได้กลัวไอ้พี่แบงค์จริงๆ นะ เอ้า
ฮ้าวว ง่วงจัง วันนี้ตื่นซะเช้าเลย ตื่นมาซักเสื้อแล้วก็เก็บห้องทำความสะอาดหลังที่ว่างเว้นการทำความสะอาดห้องไปแรมเดือน อา นอนกลางวันซะหน่อยดีกว่า เพิ่งเปิดเทอมใหม่การบ้านก็ยังไม่มี สบายจริง ๆ ตองของีบซะหน่อยนะครับ
ตืดด ตืดดด ตืดดดดดด
ตืดด ตืดดด ตืดดดดดด
ใครโทรมาวะ คนจะหลับจะนอน โทรเข้าเบอร์ห้องซะด้วย
“ค้าบบบ”ใครโทรมาตอนจะนอนวะ กวนใจซะจริง
“กูเอง แบงค์”โหย เฮี้ยนจริง อะไรจริง เพิ่งนินทาพี่แกไปเมื่อกี้นี่เองโทรมาซะแล้ว สงสัยจะตามเสื้อ ก็เพิ่งตากไป มันจะแห้งทันได้ยังไงล่ะพ่อคู้ณณ อย่าหวังว่าจะทันได้รีดเลย
“อ่อ ครับพี่ มีอะไรป่าวครับ”ไม่ได้กลัวนะครับ ป่าวเล้ย
“กูหิวข้าว กูให้เวลาแต่งตัว 5 นาที เดี๋ยวออกไปกินข้าวกับกู”
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
