หัวข้อ: Memorial~รักแรก รักสุดท้าย [แจ้งข่าวหน้า 516: 29/ก.ย/57]

[sasa]

 

[Dorumi]

สมน้ำหน้าไอ้พีมัน แม่งไม่ยอมรับความจริงดีนัก
ผู้ชายอะไรทำอะไรหาความชัดเจนไม่ได้เลย

เมตรสลิ่มน่ารักสุดตับกันไปเลย
รักเราไม่เก่าเลยจริงๆคู่นี้

[porpeppe]

สลิ่ม งอน ไร อ่ะ
ไอ พี่ เมตร ง้อ น่า ร๊ากกก...555

ส่วน ไอ พี่ พี ความ แน่ นอน มัน อยู่ ตรง ไหน ค๊าบบ

อย่า มาๆ

[namtaan]

สงสารทัวร์

พีมันไม่มั่นใจความรู้สึกตัวเอง หรือยังไม่มั่นใจพีกันแน่ อึมครึมจริงๆ

แล้วสลิ่มทะเลาะอะไรกับเมตรนี่ ท่าทางเรื่องใหญ่จริงๆด้วย
แต่คราวนี้เมตรทำดีนะ ที่กันพีให้ทัวร์ ไม่งั้นทัวร์เดือดร้อนอีก เดี๋ยวเจ้าน้องโซ่จะซวยไปด้วย

บวกไป 1 แต้ม ขอบคุณจ้า

[EoBen]

เสลอบี้

จะร้องไห้เจ็บแปลบๆไงไม่รู้  รู้สึกช่ำใจอยากหาคนมาเผ้าไข้  ไหนๆเค้าก็มีคู่กันหมดแระ  ส่งน้องโซ่มา ดูใจเบนละกัน ถึงจะไม่เชี่ยวเท่า ทัวร์ แต่ก็สวยใช้ได้นะ  ฮ่าๆ

[WhatLoveIs]

ขอแค่คำเดียว เรื่องมันจะไม่วุ่นวายอย่างนี้เลยนะเนี่ย

สงสารทัวร์ กลับตัวก็ไม่ได้ ให้เดินต่อไปก็ยังไปไม่ถึง T___T

[gayraygirl]

มีแต่คนด่าพีอ่ะ เราว่าเราเข้าใจพีนะ
โดยปกติแล้วพีน่าจะเป็นหนุ่มซึน
แต่การแสดงออกหลังจากกลับมารอบนี้
มันค่อนข้างชัดเจนนะว่าทัวร์มีความสำคัญ
พีพาทัวร์ไปไหนมาไหนด้วยทั้งที่ทำงาน
ทั้งที่บ้านไม่ใช่เพื่อบังคับทัวร์อย่างเดียวหรอก
แต่เป็นการบอกทัวร์ว่าพีทำอะไรที่ไหนยังไงบ้าง
พาทัวร์ไปรู้จักกับครอบครัวเพื่อให้ทัวร์รู้ว่าพีให้ความสำคัญ
แต่ทัวร์มันไม่เข้าใจไงคิดว่าจะลากไปไหนมาไหนทำไม
ไม่เห็นว่าจะมีอะไร ทัวร์รอแต่คำพูดจากพี
แต่ไม่ดูการกระทำและไม่คิดหาความหมายของการกระทำ
ที่ว่าพีไม่ชัดเจนเราก็ว่าใช่แต่ทัวร์ก็ไม่ชัดเจนเหมือนกัน
ทัวร์ไม่พอใจเรื่องปาล์ม แต่ทัวร์ก็มีโซ่เหมือนกัน
เรายังไม่เห็นความแตกต่างของสองคนนี้เลยเราว่าก็พอกันทั้งคู่
แต่พีโดนยำเละอยู่คนเดียวเพราะเรื่องที่เคยทำเมื่อก่อน
กรรม!!! ตูจะโดนแฟนคลับทัวร์รุม  มั้ยเนี่ย

[bobie]

เมื่อไหร่จะเปิดใจคุยกันสักทีล่ะเนี่ย
ไม่คุยกันแล้วเมื่อไหร่จะจบห๊ะ

[Smirnoff]

เปลี่ยนพระเอกเปงโซ่ทันมั้ย
หมั่นไส้อิพี  ไม่เคลียซะที

[เบบี้]

ใครมี Facebook และอยากร่วมเล่นเกมรับของขวัญปีใหม่จากเบบี้ (หนึ่งเดียวเท่านั้น )
เข้าได้ที่   My Facebook จะมีขั้นตอนบอกวิธีอยู่ที่หน้า Profile Fb. นะคะว่าทำอย่างไรต่อไป ^^))
คึคึ

[P★RiTŸ]

ตามไปตามไป

[sakiko]

หนู จะเอา ตอน ต่อ ไป ป ป ป  ป ปป ป

รอรอรอรอรอรอ

[silverspoon]

มีแต่คนด่าพีอ่ะ เราว่าเราเข้าใจพีนะ
โดยปกติแล้วพีน่าจะเป็นหนุ่มซึน
แต่การแสดงออกหลังจากกลับมารอบนี้
มันค่อนข้างชัดเจนนะว่าทัวร์มีความสำคัญ
พีพาทัวร์ไปไหนมาไหนด้วยทั้งที่ทำงาน
ทั้งที่บ้านไม่ใช่เพื่อบังคับทัวร์อย่างเดียวหรอก
แต่เป็นการบอกทัวร์ว่าพีทำอะไรที่ไหนยังไงบ้าง
พาทัวร์ไปรู้จักกับครอบครัวเพื่อให้ทัวร์รู้ว่าพีให้ความสำคัญ
แต่ทัวร์มันไม่เข้าใจไงคิดว่าจะลากไปไหนมาไหนทำไม
ไม่เห็นว่าจะมีอะไร ทัวร์รอแต่คำพูดจากพี
แต่ไม่ดูการกระทำและไม่คิดหาความหมายของการกระทำ
ที่ว่าพีไม่ชัดเจนเราก็ว่าใช่แต่ทัวร์ก็ไม่ชัดเจนเหมือนกัน
ทัวร์ไม่พอใจเรื่องปาล์ม แต่ทัวร์ก็มีโซ่เหมือนกัน
เรายังไม่เห็นความแตกต่างของสองคนนี้เลยเราว่าก็พอกันทั้งคู่
แต่พีโดนยำเละอยู่คนเดียวเพราะเรื่องที่เคยทำเมื่อก่อน
กรรม!!! ตูจะโดนแฟนคลับทัวร์รุม  มั้ยเนี่ย

เราคิดว่าไม่เหมือนนะ เป็นเพราะพีมีปาล์มมาตั้งแต่ต้น แต่มายุ่งกะทัวร์ ทัวร์เลยตัดใจไปเรียนต่อคอร์สสั้นๆ กะให้เลิกแล้วต่อกัน กลับมาเพื่อมีชีวิตใหม่ พอกลับมาก็เท่ากับเท่ากับทัวร์โสดแล้ว เพราะไม่ได้ไปตกลงปลงใจไรกะพีเลย เนื่องจากพีไม่ชัดเจนเอง ถ้าทัวร์จะหยิกหยอกคนนั้นคนนี้ เราคิดว่าทัวร์ก็น่าจะมีสิทธิอ่ะ
เราเชื่อว่าถ้าพีแค่บอกทัวร์ว่า ไม่ได้เป็นอะไรกับปาล์มแล้ว และคนที่พีเลือกคือทัวร์ พูดหรือกระทำให้ชัดเจนไปเลยซะตั้งแต่แรก  ทัวร์ก็คงไม่ต้องมานั่งอินกับเพลง อยากได้ยินว่ารักกันหรอก 

[kitty]

 

[loveorlike]

คิดเหรอว่าจะไม่เล่น ฮ่าๆๆ
อย่างงี้ต้องตามเฟ้ยยยยยย
แล้วก็ไม่ต้องเนียน เอาตอนต่อไปมาลงให้ด้วย
จัดหนักมาเลยนะเฟ้ยยย กร๊ากกกก

[archi_10_001]

จิ้มไปเลย อิอิ

[ammer]

ตามไป อย่าให้เสีย

[netwoon.km]

อิพี่เมตรร้องเพลงโปรดด้วยยยยยยยยยยยยย ย ><'
อยากรู้ว่าอิพี่เมตรง้อสลิ่มยังไงบ้าง เอิ้ก ๆๆๆ
คู่นี้งอนกันบ่อยเกิ๊น แต่น่ารักชิบหาย 555555555 5






อิพี่พี ชัดเจนไวไวเหอะมึง
สงสารทัวร์สุดตีนเลยอ้ะ TT'

[peppier]

ทำไมตามไปแอดไม่ด้ายยย '   
เดี๋ยวจะรอแอดกับคอมละกันคร้าบบ

[a_tapha]

โถ่ ถัง กะลังมัง  กรูอดแน่งานนี้   

[aehJTS]

โถ่ ถัง กะลังมัง  กรูอดแน่งานนี้   

เหมือนกัน

[NATYU]

มีเวลาตามอ่านทันแล้วว
สลิ่มน่ารักเกินไปละ อิจฉาอีพี่เมตร
พี่เมตรง้อสลิ่มได้น่ารักเกินไปละ ไม่เหมาะสมกับตัวมัน กร๊าก
เกลียดพี ทำอะไรให้ชัดเจนหน่อยสิ ทำแบบนี้สงสารทัวร์
เอาโซ่คู่กับทัวร์ดีกว่า โซ่น่ารัก

[✪PATTY✪]

 

[sukie_moo]

มีแต่คนด่าพีอ่ะ เราว่าเราเข้าใจพีนะ
โดยปกติแล้วพีน่าจะเป็นหนุ่มซึน
แต่การแสดงออกหลังจากกลับมารอบนี้
มันค่อนข้างชัดเจนนะว่าทัวร์มีความสำคัญ
พีพาทัวร์ไปไหนมาไหนด้วยทั้งที่ทำงาน
ทั้งที่บ้านไม่ใช่เพื่อบังคับทัวร์อย่างเดียวหรอก
แต่เป็นการบอกทัวร์ว่าพีทำอะไรที่ไหนยังไงบ้าง
พาทัวร์ไปรู้จักกับครอบครัวเพื่อให้ทัวร์รู้ว่าพีให้ความสำคัญ
แต่ทัวร์มันไม่เข้าใจไงคิดว่าจะลากไปไหนมาไหนทำไม
ไม่เห็นว่าจะมีอะไร ทัวร์รอแต่คำพูดจากพี
แต่ไม่ดูการกระทำและไม่คิดหาความหมายของการกระทำ
ที่ว่าพีไม่ชัดเจนเราก็ว่าใช่แต่ทัวร์ก็ไม่ชัดเจนเหมือนกัน
ทัวร์ไม่พอใจเรื่องปาล์ม แต่ทัวร์ก็มีโซ่เหมือนกัน
เรายังไม่เห็นความแตกต่างของสองคนนี้เลยเราว่าก็พอกันทั้งคู่
แต่พีโดนยำเละอยู่คนเดียวเพราะเรื่องที่เคยทำเมื่อก่อน
กรรม!!! ตูจะโดนแฟนคลับทัวร์รุม  มั้ยเนี่ย

เราคิดว่าไม่เหมือนนะ เป็นเพราะพีมีปาล์มมาตั้งแต่ต้น แต่มายุ่งกะทัวร์ ทัวร์เลยตัดใจไปเรียนต่อคอร์สสั้นๆ กะให้เลิกแล้วต่อกัน กลับมาเพื่อมีชีวิตใหม่ พอกลับมาก็เท่ากับเท่ากับทัวร์โสดแล้ว เพราะไม่ได้ไปตกลงปลงใจไรกะพีเลย เนื่องจากพีไม่ชัดเจนเอง ถ้าทัวร์จะหยิกหยอกคนนั้นคนนี้ เราคิดว่าทัวร์ก็น่าจะมีสิทธิอ่ะ
เราเชื่อว่าถ้าพีแค่บอกทัวร์ว่า ไม่ได้เป็นอะไรกับปาล์มแล้ว และคนที่พีเลือกคือทัวร์ พูดหรือกระทำให้ชัดเจนไปเลยซะตั้งแต่แรก  ทัวร์ก็คงไม่ต้องมานั่งอินกับเพลง อยากได้ยินว่ารักกันหรอก 

ใช่ค่ะ  ทัวร์มีสิทธิ์ที่จะไปจิ๊จ๊ะกับใครก็ได้ เพราะสถานะตอนนี้ทัวร์โสด แต่พีไม่ใช่ สถานะพีมันคลุมเคลือ เลิก หรือไม่กับปาล์ม  แล้วเอาทัวร์ไปนู้นมานี่ กอดจูบในฐานะอะไร พีไม่เคยให้ความกระจ่างเลย  ใครเป็นทัวร์คงทั้งช้ำใจ ทั้งสับสน

[เบบี้]

ตอนที่112  ขอเวลา = พี & ทัวร์

~ทัวร์~

เมื่อผมกลับเข้ามาในบ้านก็เห็นว่าแม่กำลังใส่ชุดขาวนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่น
“แม่” ผมเรียก
“อ่าว กลับมาแล้วหรอ” แม่ทัก
“แม่จะไปไหน” ผมถาม
“เปล่า..แม่เพิ่งสวดมนต์ นั่งกรรมาฐานเสร็จ” แม่ตอบ
“แล้วทำไมแม่ไม่ไปนอนล่ะ” ผมเดินเข้าไปหา
“ก็รอหนูแหละ ไหนบอกว่าออกไปแป๊บเดียว นี่ไปตั้งนาน” แม่พูด ผมเดินไปนั่งข้างๆแม่
“ก็ไปร้านพี่เมตรต่ออ่ะ” ผมตอบ
“เลิกกับเค้าแล้วไม่ใช่รึไง” แม่ถามเสียงเรียบ
“เลิกแล้ว แต่ก็ไปหาเฉยๆ” ผมบอก
“แล้วตอนนี้เป็นยังไงบ้าง แม่ไม่ได้ถามหนูเลย” แม่พูด แม่คงหมายถึงเรื่องส่วนตัวของผมที่เราสองคนไม่ได้จับคุยกันนานมากตั้งแต่พ่อย้ายออกจากบ้านหลังนี้ไป
“ก็ดีอ่ะแม่ เราก็มีความสุขกันดีนิ” ผมยิ้มบอก
“หนูมีความสุขหรอ” แม่ถามกลับพร้อมกับมองหน้าผมเหมือนสงสัยอะไรในตัวผมสักอย่าง
“มีสิ แค่มีแม่ก็พอแล้ว” ผมยิ้มบอกแล้วเข้าไปกอดแม่ไว้
“แม่น่ะทดแทนความสุขหนูได้แค่บางอย่างเท่านั้นแหละ บางอย่างแม่ก็ให้ทัวร์ไม่ได้หรอกนะลูก” แม่พูดพร้อมกับลูบหัวผมเบาๆ
“..................” ผมกอดแม่อยู่ดีๆน้ำตามันก็ซึมออกมาเมื่อนึกถึงเรื่องของไอ้พี่พีมัน
“เป็นอะไรหื้มลูกบอกแม่สิ” แม่พูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงแต่ก็ไม่ได้คาดคั้นอะไรนัก
“เปล่าครับ” ผมตอบ
“หนูเป็นอะไรลูก” แม่ถามอีก
“แม่ พี่ทัวร์” ผมหันไปเห็นทามเดินเข้ามาพอดี ผมรีบเช็ดน้ำตาแล้วลุกนั่งตัวตรงเช่นเดิม
“พี่ร้องไห้หรอ” ทามพูดแล้วเดินเข้ามาหา
“เปล่าหรอก” ผมยิ้มตอบ
“พี่เป็นอะไร” ทามเข้ามากอดผมไว้
“บ้า ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย” ผมโยกตัวเอนไปมา
“ทามไม่ชอบให้พี่ร้องไห้” ทามพูด
“พี่ไม่ได้เป็นอะไรหรอก” ผมลูบหัวทามตอบ
“สองคนนี้นินะ” แม่พูดยิ้มๆ
“พรุ่งนี้ไปวัดพร้อมแม่นะทาม” แม่พูด
“ค่า” ทามตอบ
“แล้วหนูจะไปกับแม่ไหม เดี๋ยวนี้หนูไม่ได้ทำบุญสร้างบารมีบ้างเลยนะลูก..บุญเก่ามันจะหมดเอา” แม่พูด
“.................” ผมมองหน้าแม่แล้วคิดว่า เออหรือบุญเก่ากูจะหมดจริงๆ เพราะวรนุชรอบตัวกูเลย T_T
“ไปกี่โมงอ่ะ” ผมถาม
“พรุ่งนี้แม่จะไปนั่งกรรมฐานต่อที่วัด ออกสักเจ็ดโมง..ถ้าหนูจะกลับก่อนหนูก็เอารถไปอีกคันแล้วกัน” แม่บอก
“อืมครับ” ผมตอบ
“แม่ไปนอนก่อนนะ” แม่บอก
“ทามไปด้วย” ทามลุกขึ้น  ผมเลยลุกขึ้นด้วยเพราะจะไปอาบน้ำแล้วโทรหาพี่เมตรมัน  ผมเดินไปส่งแม่ที่ห้องแล้วก็ไปส่งทามก่อนที่จะเดินกลับเข้าห้องตัวเอง  อาบน้ำอาบท่าเสร็จก็กดโทรศัพท์โทรหาพี่เมตรทันที

ตู๊ดดๆ  ๆ  ๆ

“โหล แป๊บๆ” พี่เมตรพูดเสียงเบา  รอบตัวพี่เมตรก็เงียบหมดแล้วหรือว่าจะอยู่บ้านพี่เมตรกันแล้ว
“ไอ้พี..กูบอกให้ยกกระติกน้ำแข็งเข้ามาด้วย” ไอ้พี่เมตรสั่ง
“เออ” มันตะโกนกลับเสียงห้วน
“มึงจะฟังเปล่าล่ะ กูจะถามให้” พี่เมตรพูดตรงๆ
“ถามอะไร” ผมถามกลับเพราะเสือกกลัวใจพี่เมตรขึ้นมา  ไอ้นี่มันเอาจริงเล่นจริงตลอด
“ก็ถามว่ารักมึงไหมไง” ดูมันพูด ไอ้เหี้ยเอาซะกูเขินและกลัวรวมๆกัน
“.....................” ไม่รู้จะตอบตกลงดีไหมเพราะกลัวมันบอกว่าไม่รักแล้วตัวผมเองจะรับไม่ได้อ่ะดิ
“เอาไง” มันเร่งอีก
“พี่เมตรอ่ะ ทัวร์ไม่รู้” ผมตอบ
“ก็ถามไปแหละ ถ้าไม่ถามแล้วมึงจะรู้ไหมล่ะ” พี่เมตรพูดบอก
“ไอ้เมตร!” ไอ้พี่พีตะโกนเรียกซะดัง
“ไร” พี่เมตรตะโกนตอบ
“ไมโครเวฟกดยังไงวะ” ไอ้พี่พีตะโกนอีก
“เหี้ยเอ๊ย มีผัวโง่ๆแบบนี้มึงมีไปทำซากไรวะ” พี่เมตรบ่นใส่ผมเบาๆ
“ไอ้เมตร!” ไอ้พี่พีเรียกเร่งอีก
“เออ! ไอ้เหี้ย” พี่เมตรตะโกนกลับ
“แป๊บนะ” พี่เมตรบอก ผมเลยเงียบตอบ สายพี่เมตรก็ยังไม่ได้ตัดไป
“เหี้ย กดไงวะ” เสียงไอ้พีมันบ่น
“มึงดูสิ อ่านสิไอ้สัตว์” พี่เมตรด่ากลับ
“กดนี่..กด!” พี่เมตรขึ้นเสียงนิดหน่อย  ผมนี่แทบจะหลุดขำออกมาอ่ะครับ
“ตรงไหน” ไอ้พีถาม แล้วมีเสียงดัง “ปิ๊ปๆ ๆ” ดังขึ้น
“แล้วกดนี่” พี่เมตรบอก  ผมว่าตอนนี้คงมีการสอนกันหน้าเตาไมโครเวฟแน่นอน
“แล้วทำไมมึงไม่กดเองเล่า บอกกูทำไมเนี้ย” ไอ้พีโวยวาย
“สอนนี่ไง หัดทำซะบ้าง” พี่เมตรว่าให้อีก
“กดสิ” พี่เมตรสั่งอีกครั้ง
“เออ” ไอ้พี่พีกระแทกเสียงตอบแล้วกด หลังจากนั้นเสียงทั้งสองคนก็เงียบไป
“..................” ผมก็เงียบใจก็เต้นระทึกเพราะกลัวว่าไอ้พี่พีมันจะจับได้ว่าผมแอบฟังอยู่
“สลิ่มล่ะ” ไอ้พีถาม
“อาบน้ำอยู่บนห้อง” พี่เมตรตอบ
“แล้วไอ้พี่โมทจะกลับเมื่อไหร่” มันถามอีก
“ก็ร้านปิดนั่นแหละ” พี่เมตรตอบ
“คืนนี้มึงนอนนี่ใช่ไหม” พี่เมตรถาม
“อืม ขี้เกียจกลับแล้ว” ไอ้พีตอบ
“งั้นนอนข้างล่างนะ แดกเสร็จก็นอนเลยแล้วกัน” พี่เมตรพูด
“เออ” ไอ้พีตอบ
“กูไปรอนู่นนะ” พี่เมตรพูด
“อืม” ไอ้พีตอบแค่นั้น
“หยิบมันออกจากเตาก็ใช้ถุงมือด้วยล่ะ ไม่ใช่โง่จับออกมามือเปล่า” พี่เมตรว่าให้อีก
“เออไอ้สัตว์ แล้วก็ไม่ทำให้กูนะ” ไอ้พี่พีบ่น
“เคยตัวไอ้เหี้ยอยู่บ้านเอาแต่งอมืองอเท้า อยู่บ้านกูนี่แม่จะได้ถีบส่งให้แบบนี้อ่ะ” พี่เมตรพูด
“มึงอย่าบ่นได้ป่ะ เปลี่ยนเสียงนี่เป็นม้ากูได้เลย” ไอ้พีพูดทำเอาผมหลุดยิ้มออกมาเมื่อนึกถึงหน้าแม่ของมัน
“.................” พี่เมตรเงียบเหมือนกำลังเดินอยู่
“ได้ยินเสียงผัวรู้สึกดีไหมมึง” พี่เมตรแซว
“ไอ้เหี้ยพี่เมตร” ผมว่าให้
“หึ..” พี่เมตรหัวเราะ
“มันงี่เง่านะเว้ยไอ้เหี้ยพีอ่ะ เอาแต่ใจด้วย ขี้โวยวาย..โวยวายเรื่องเหี้ยๆอ่ะ เรื่องไร้สาระที่คนปกติเค้าไม่โวยวายกัน” พี่เมตรพูด
“รู้แหละ” ผมตอบ
“จะเอาอยู่หรอ” พี่เมตรถาม
“บ้า ทัวร์ไม่ได้จะอยากได้มันสักหน่อย..แต่ให้ทัวร์ทำยังไงล่ะ มันมายุ่งกับทัวร์เองนะ” ผมพูด
“แล้วมึงก็รักมัน” พี่เมตรพูดอย่างรู้ทัน
“รู้แล้วพูดทำไมล่ะ” ผมย้อน
“พอใจอ่ะ” มันตอบกวนๆ
“จะฟ้องสลิ่ม” ผมพูด
“ฟ้องดิ กลัวตายอ่ะ” พี่เมตรพูด
“เมตร” เสียงสลิ่มโผล่มาทำเอาผมเองยังสะดุ้งอ่ะครับ
“ค้าบ” พี่เมตรรีบตอนทันที
“ทำไรอ่ะ” สลิ่มถามเสียงก็เริ่มเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
“ชู่~~” พี่เมตรทำเสียง หลังจากนั้นสลิ่มก็เงียบไป
“พี่ทัวร์ ฝันดีนะ” สลิ่มพูด
“ครับ” ผมตอบยิ้มๆทั้งๆที่น้องมันไม่เห็นนั่นแหละ ไม่รู้จะยิ้มทำไมวะกู
“จะกินถึงกี่โมงเนี่ย” สลิ่มถาม
“ดึกแหละ นอนไปเลยแล้วกัน..ให้เค้าไปนอนด้วยไหม” พี่เมตรทำเสียงอ้อนใส่สลิ่ม
“ไม่ต้องเลย เหม็นเหล้า” สลิ่มตอบ
“จ้า กูเหม็นเหล้า..ตอนมึงเมา มึงไม่เหม็นเลย” พี่เมตรพูดอีก
“ไปเตรียมผ้าห่มกับที่นอนมาให้ด้วยได้ไหมครับ” พี่เมตรพูด
“...............” สลิ่มเงียบไม่ตอบ
“สลิ่ม พี่ขอหมอนข้างด้วย” ไอ้พีพูดเมื่อเดินเข้ามาถึง
“ใช่เรื่องของสลิ่มไหมเนี้ย” สลิ่มบ่นแล้วเสียงสลิ่มก็หายไปจากตรงนั้น
“เมียมึงน่ารักว่ะ” ไอ้พีพูด
“แล้วเมียมึงอ่ะ” พี่เมตรย้อน
“ใคร” ไอ้พีย้อนถาม
“เปล้า” พี่เมตรตอบเสียงสูงได้อีก
“เมื่อกี้กูบอกให้มึงแวะซื้อเกาเหลาอ่ะ ดูดิไม่มีไรกินเลยเนี้ย” มันบ่นอีก
“เออน่า เดี๋ยวกูบอกให้ไอ้โมทซื้อกลับมาให้” ไอ้พี่เมตรตอบ
“ไอ้เย็นมันบวชตอนไหนวะ” พี่เมตรถาม
“น่าจะต้นปีหน้า ไมวะ” ไอ้พีถามกลับ
“ถามไปงั้น”
“แล้วร้านมึงอ่ะจะลงมือเมื่อไหร่” ไอ้พีถามอีก
“ก็คงสักปลายปีแหละ กูยังได้ที่ไม่ถูกใจ มึงก็ให้ป๊ากับม้ามึงช่วยหาให้กูด้วยละกัน” พี่เมตรตอบ
“ได้ กูบอกป๊าไปแล้ว..เค้าก็ดูให้อยู่แหละ” ไอ้พีบอก
“อ่ะ..” เสียงสลิ่มลอดเข้ามา
“ขอบคุณค้าบ” พี่เมตรพูด
“เมตรพรุ่งนี้ไปซื้อของนะ” สลิ่มพูด
“ค้าบ รู้แล้ว” พี่เมตรตอบ
“เมตร..” สลิ่มเรียกอีก
“พรุ่งนี้ ไป ซื้อ ของ นะ” สลิ่มย้ำเสียง
“อืมรู้แล้วไง” พี่เมตรตอบ
“...............” และเสียงก็เงียบไปชั่วขณะหนึ่ง
“แล้วมึงจะตื่นไหวไหม” สลิ่มพูดเสียงไม่ได้ออกแนวว่าหรืออะไร ฟังดูจะพูดเรียบๆเสียมากกว่า
“ไหวน่า” พี่เมตรตอบ
“ถ้าไม่ไหวก็บอกมาเลยว่าจะไม่ไปด้วยกัน ไปแล้วมาเดินทำหน้าส้นตีนใส่กูก็ไม่ต้องเสือกไป กูเห็นแล้วอยากถีบ” สลิ่มบ่น
“ที่รักอ่ะ” พี่เมตรทำเสียง
“ไม่งั้นจะได้ไปกับมิ้วค์ ถ้าตื่นไม่ไหวกูก็ไม่เรียกนะ” สลิ่มพูด
“โหย เหี้ยน้อยอ่ะ มาหอมแก้มหน่อยมา” พี่เมตรทำเสียง มันเรียกอะไรของมันวะ “เหี้ยน้อย”
“ไอ้ขี้เหล้า” สลิ่มว่าด้วยน้ำเสียงเซ็งๆ
“เมียมึงแม่งดุไปนะ พันธุ์เหี้ยไรวะ” ไอ้พีพูด หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้ยินเสียงสลิ่มอีก คาดว่าน่าจะเดินไปแล้ว
“พันธุ์ผสม” พี่เมตรตอบขำๆ
“แล้วเหี้ยไรเหี้ยน้อย” ไอ้พีพูดขำๆอีก
“มันมึงคิดว่ามันเหี้ยปะละ” พี่เมตรพูด แต่ผมไม่ได้ยินเสียงไอ้พี่พีตอบกลับ
“เออ นั่นแหละเหี้ยน้อย หึหึ” พี่เมตรพูด
“แล้วเมียมึงอ่ะ” พี่เมตรย้อน ผมนี่ใจแทบไม่อยู่กับเนื้อกับตัวเลยครับ เพราะกลัวว่าพี่เมตรมันจะหลุดพูดอะไรออกไปให้มันจับได้ว่าผมฟังอยู่
“คนไหนอ่ะ” ไอ้พีย้อน
“ถุ้ย” พี่เมตรทำเสียง
“................” แล้วเสียงรอบข้างก็เงียบไป
“จะเป็นรักนะแต่ไม่แสดงออกหรอมึง” พี่เมตรพูดขำๆ
“ใครรัก รักใคร” ไอ้พีย้อนอีก
“รักใครก็รู้อยู่ ไม่รักแล้วมึงเหวี่ยงทำไม” พี่เมตรพูด
“กูอยากเหวี่ยง กูก็เหวี่ยง..กูพอใจอ่ะ” มันตอบ
“แต่กูไม่พอใจ” พี่เมตรพูดเสียงเรียบ
“มึงเพื่อนกูปะ” ไอ้พีพูด
“แล้วมึงอ่ะเพื่อนกูเปล่า” พี่เมตรย้อน
“................” ไอ้พีถึงกับเงียบไป
“ถ้ามึงไม่รักมัน มึงก็ไม่ต้องยุ่งกับมัน กูเองก็หวงของกู” พี่เมตรพูด
“................” ไอ้พี่พีเงียบ
“มึงหมายความว่าไง” พีถาม
“ยังไงมันก็แฟนเก่ากู กูมีสิทธิ์” พี่เมตรพูดอีก
“มึงมีสิทธิ์เหี้ยไร” ไอ้พีขึ้นเสียงนิดหน่อย
“ทัวร์มันรักกู ทำไมกูจะไม่มีสิทธิ์” พี่เมตรย้อน
“มึงหุบปากไปไอ้เมตร” ไอ้พีพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจสักเท่าไหร่
“ถ้ากูรัก กูก็จะบอกว่ารัก..กูไม่รัก กูก็จะบอกว่าไม่รัก” พี่เมตรพูด
“................” ไอ้พีเงียบไปอีก พี่เมตรเองก็เสียงไปสักพัก
“แล้วมึง รักทัวร์มันรึเปล่า” ไอ้พีถาม
“ไม่ได้รัก” ไอ้เหี้ยพี่เมตรตอบตรงเกินไปละ มึงจะย้ำความชอกช้ำจิตใจกูไปไหน
“หึ..มึงอย่าบอกว่ามึงไม่เคยรักมันเลย” ไอ้พีพูดอีก
“อืม กูไม่เคยรัก และกูเองก็ไม่เคยบอกรักมันด้วย” พี่เมตรพูด
“แล้วมึงคบกับมันทำไม” ไอ้พี่พีถาม
“กูอยากเอามันทำเมีย” อืม..ไม่ค่อยตรงเท่าไหร่ แต่ไม่เป็นไรกูรับได้
“ไอ้สัตว์” ไอ้พีด่า
“แล้วมึงอ่ะ..อยากเอามันทำเมียเฉยๆเหมือนกูรึเปล่า” พี่เมตรพูด
“................” ไอ้พีก็เงียบอีกครั้ง
“ถ้ามึงจะทำกับมันอย่างนี้ต่อไป กูเองก็คงจะไม่เห็นด้วยกับมึง..กูบอกตามตรงว่ากูเองก็ยังเป็นห่วงทัวร์มันอยู่ ถ้ามึงยังตัดสินใจอะไรในตัวเองไม่ได้ ปีกว่าที่ผ่านมามันไม่ได้ช่วยอะไรมึง มึงก็น่าจะพอสักที” พี่เมตรบอก
“ก็กูไม่รู้นี่หว่า” ไอ้พีพูดขึ้น
“มึงไม่รู้เหี้ยไร” พี่เมตรย้อนถาม
“กูไม่มั่นใจ” มันพูดอีก
“ถ้ามึงไม่มั่นใจว่ามึงจะรักผู้ชายได้ ถ้ามึงคิดว่ามึงจะเลือกผู้หญิง..มึงก็เลือกไปเลย มึงมาทำค้างๆคาๆเห็นแก่ตัวแบบนี้ได้ไงไอ้พี มึงไม่สงสารมันรึไง แค่สลิ่มมันร้องไห้นิดเดียวกูก็แทบจะบ้าตายอยู่แล้ว มึงทนเห็นมันเป็นอย่างนี้ได้ยังไงวะ” พี่เมตรพูด ผมนี่น้ำตาไหลออกมาอาบแก้มเป็นทางละครับตอนนี้ เออไอ้บ้า..มึงทนได้ไง กูร้องไห้เพราะมึงตั้งหลายครั้ง
“..................” ไอ้พี่พีเงียบไปพักใหญ่ พี่เมตรเองก็ไม่ยอมพูดอะไรจนผมเองคิดว่าปลายสายตัดไปแล้ว แต่อยู่ๆพี่เมตรก็พูดขึ้นอีกครั้ง
“เอางี้นะ กูจะถามมึง..เวลาที่มึงไปไหนมาไหนกับมัน มึงอายที่จะอยู่กับมันไหม มึงตอบมาเลยว่ามึงอายไหม มึงเอาตรงๆเลย” พี่เมตรพูด
“.................” ไอ้พีมันเงียบ
“ถ้ามึงไม่อาย งั้นกูจะถามใหม่..เวลามึงมีปัญหา มึงอยากระบายที่ใคร เวลามึงอยู่กับอีกคนมึงเคยนึกถึงใคร..เวลามึงเห็นของที่อยากซื้อ มึงคิดว่าอยากซื้อให้ใคร แค่คนแรกที่ผุดเข้ามาในหัวมึงอ่ะ”
“ถ้าแค่นี้มึงตอบตัวเองไม่ได้ มึงก็ไม่ต้องพูดหรอกว่ามึงหารักที่รักมึงจริงไม่ได้อ่ะ ทัวร์มันไม่หลอกแดกมึงหรอก มันไม่เอามึงเลยก็ได้” พี่เมตรพูด เออ..ประโยคนี้กูรู้สึกดีขึ้นมาหน่อยวุ้ย พูดซะกูดูมีคุณค่าขึ้นมาหน่อยนะไอ้พี่เมตร
“มึงกลับมาคบปาล์มทำไม” พี่เมตรถามขึ้นต่อทันที

[เบบี้]

“ไม่ได้คบ” ไอ้พีตอบ
“แล้วมึงไปติดต่ออีกทำไม”
“ก็กูคิดว่าอยากลองอยู่กันอีกสักหน่อย แค่อยากจะรู้ว่าความรู้สึกมันเปลี่ยนไปยังไงแค่นั้นแหละ ปาล์มเคยเป็นคนที่เข้าใจกูมากที่สุด กูเองก็อยากรู้ตัวกูเองก็แค่นั้น” ไอ้พีบอก
“แต่เมื่อวันก่อน กูว่าแปลกๆว่ะไอ้เหี้ย” ไอ้พีพูด
“แต่ก่อนกูก็เคยรู้สึกอยากเอาปาล์มนะเว้ย แต่กูก็ยังไม่ทำเพราะกูคิดว่าน่าจะคบได้นานก็อยากรักษาไว้ก่อนไรงี้ว่ะ แต่วันก่อนกูก็มีโอกาสอีก แต่กูกลับไม่รู้สึกอยากอ่ะ..มึงเข้าใจกูป่ะ แบบ..มันไม่ใช่ไม่ตั้งนะเว้ย แต่มันไม่มีอารมณ์จะทำมากกว่า” มันบอก
“แล้วอยู่ดีๆในสมองกูกลับคิดว่า ถ้ากูกับปาล์มแต่งงานกันกูเองกลับรู้สึกว่า มันคงไม่ใช่” มันพูด
“กูเห็นภาพแม่งเป็นฉากๆอ่ะ ตอนแรกกูก็อยากมีลูกนะ แต่พอกูทำกูกลับรู้สึกไม่อยากทำอ่ะ..ตอนนั้นความรู้สึกกูเหมือนกูเอาปาล์มมาแล้วหลายรอบอ่ะมึง แต่มันไม่ใช่อ่ะ กูเพิ่งจะทำกับปาล์มเองนะเว้ย” ไอ้พีพูด กูไม่ได้รู้สึกดีใจเลยไอ้ห่า ตกลงมันได้กับเค้าแล้วหรือว่ายังไม่ได้
“ตกลงมึงเอาเค้าไปยังเนี้ย” พี่เมตรถาม
“ยัง..หยุดไปก่อนอ่ะ” ไอ้พีตอบ
“เออไอ้ห่า สับสนตัวเองจนน่าถีบนะมึงอ่ะ” พี่เมตรบ่น
“แล้วมึงยังกลัวอะไรอีกวะ มึงมาถึงขนาดนี้แล้ว” พี่เมตรบอก
“.................” ไอ้พีเงียบ
“ถ้าทัวร์มันไม่มีค่าพอให้มึงรักล่ะก็นะ มึงไปหาคนใหม่เหอะ คนรอรักมึงเพียบอ่ะ” พี่เมตรพูด ผมแม่งน้ำตาก็ไหลไม่หยุดเลยอ่ะครับ เปื้อนหน้า น้ำมูกก็ไหลเข้าปากด้วย แหวะ~~
“แล้วมึงอ่ะ..” ไอ้พีพูด
“อะไร” พี่เมตรถามด้วยน้ำเสียงงงๆ
“ทำไมมึงเลือกสลิ่ม” มันถาม
“ก็รัก..กูต้องมีเหตุผลอย่างอื่นด้วยรึไง” พี่เมตรตอบ
“มึงไม่กลัวอยู่ในกรอบเล็กๆหรอวะ” ไอ้พีพูด
“ถ้ามึงรักเซ็กส์มากกว่าคนรัก มึงก็ไม่ต้องเลือกคนรัก..กูเลือกมันเพราะกูอยากเอาคนที่กูรัก แต่ไม่ใช่ว่ากูไม่รู้สึกอยากเอาคนอื่นหรอกนะ..มันก็ต้องมีบ้าง  ถ้ามึงคิดว่ามันเล็กมันก็จะเล็ก..มึงดูไอ้หลิมดิทำแต่ละอย่าง กูนี่จะตามไม่ทันมันเอา กูยังกลัวโดนทิ้งด้วยซ้ำ ยิ่งบ้าๆอยู่ด้วยนั่นน่ะ” พี่เมตรบ่น
“คนที่ตีกรอบเล็กคือมึงต่างหากไอ้พี ทัวร์น่ะมันรู้ว่ามันควรต้องทำขนาดไหนยังไง ถ้ามันไม่รู้ว่ามันต้องทำตัวยังไง มันไม่ทนมึงมาถึงทุกวันนี้หรอก”
“ถ้ามึงอยากมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบตามรูปแบบโครงสร้างของสังคมให้กรอบไว้ มึงก็มีเมีย แต่งงานแล้วก็มีลูก แค่นั้นจบ กูว่าเนี่ยแหละมันคือกรอบที่ว่า  ก็แค่มีเมีย แต่งงานแล้วมีลูก..มึงเอาจะเอาผู้หญิงไปทั่วจนแต่งงานเลยก็ได้  แต่ถ้ามึงคิดว่ามึงไม่แบบนั้นก็ได้และถ้ามึงได้อยากคนที่มึงคิดว่ามึงรักเค้า และเค้ารักมึง..มึงเองก็จะได้เรียนรู้ไปเองว่ามึงควรจะทำตัวยังไง มันจะเป็นเองไปโดยธรรมชาติ..มึงไม่ต้องไปขีดเหี้ยไรมันหรอก”
“กูเองก็ไม่เคยมีความรัก แต่กูรู้ตัวว่ากูไม่รักใครและกูรักใคร มึงไม่รู้หรอกว่าการที่มึงรักใครสักคนแล้วเค้าไม่รักตอบมันทรมานแค่ไหน มึงถึงยังทำตัวแบบนี้ไง..แต่ถ้ามึงรักที่จะเป็นแบบนี้ต่อไป ก็เรื่องของมึง ตามใจมึง” พี่เมตรพูด
“แต่กูก็บอกแล้วว่ากูยังหวงมันอยู่ ถ้ามึงยุ่งกับมันอีก..จะมาโกรธกูไม่ได้นะ” พี่เมตรพูด
“................” เสียงเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วหลังจากนั้นผมก็ได้ยินเสียงเหมือนใครขยับตัว
“ฮัลโหล” พี่เมตรพูด
“อืม” ผมตอบเสียงเครือไปเองอ่ะ
“เหี้ย มึงร้องไห้ทำไมเนี้ย” พี่เมตรว่า
“พี่เมตรหวงทัวร์ด้วยหรอ” ผมพูด
“อิเชี้ย มึงอย่ามาร้องไร้สาระได้ไหม” พี่เมตรพูดอีก
“ฮึก ก็ทัวร์คิดว่าพี่เมตรเกลียดทัวร์แล้วอ่ะ” ผมพูดไปร้องไห้ไปเองอ่ะ
“เออกูเกลียดตลอดแหละ เวลามึงตอแหล” พี่เมตรพูด
“หึ ไอ้บ้า” ผมว่าแล้วยิ้มออกมา
“มันไม่ตอบหรอก ไม่ได้คำตอบหรอกวะ..มึงไปนอนเหอะ” พี่เมตรพูด
“สักวันมันก็คงตอบมึงเองแหละ รอมันหน่อยแล้วกัน รอไม่ได้ก็หนีมีผัวใหม่แม่งเลย” พี่เมตรพูดไปขำไป
“มีง่ายๆก็ดีดิ” ผมพูด
“หึ..งั้นแค่นี้นะ ไปพักผ่อนซะ มีอะไรก็โทรมาแล้วกัน” พี่เมตรบอก
“ครับ ฝันดีนะ” ผมบอก
“อืมฝันดี” พี่เมตรพูดแล้วตัดสายไป  ผมนั่งซึมอยู่สักพักก่อนที่จะเข้าห้องน้ำไปจัดการหน้าตัวเองให้สะอาดก่อนที่จะเข้านอน  ตามันก็แสบร้อนไปหมดเป็นผลจากการร้องไห้  ผมว่าพรุ่งนี้เช้าแม่ต้องทันสังเกตอีกแน่ๆ เฮ้อ..จะตอบแม่ว่าอะไรดีละเนี้ย  มีปัญหาให้เค้าเครียดตลอดเลยกู


...............
................


“พี่ทัวร์ตาบวม” อยากจะพูดออกไปว่า “ทาม..มึงจะโวยวายเพื่อ” เฮ้อ กูอุตส่าห์โบ๊ะหน้ามาอย่างเนียนแล้วนะ
“เป็นไรอ่ะลูก ร้องไห้อีกหรอ” แม่พูด
“เปล่าครับ ทัวร์ก็บวมจากที่ร้องกับแม่เมื่อคืนแหละ” ผมตอบแล้วยกตะกร้าไปใส่ในรถตู้
“งั้นเดี๋ยวทัวร์ขับตามไปนะ” ผมบอก
“อืมจ้ะ” แม่ตอบ คนขับรถเปิดประตูรถให้แม่กับทาม  ผมยืนส่งแม่กับทามก่อนที่จะขึ้นรถแล้วขับตามไป  พอไปถึงวัดก็ไปช่วยแม่จัดแจงอาหารไว้ให้พระ หลังจากที่พระสวดและฉันอาหารเสร็จ พร้อมกับสวดอีกรอบเรียบร้อยผมก็ขอแม่กลับมาก่อน ทามกับแม่เองยังอยู่ที่วัดต่อ  ผมเองก็ไม่ต้องห่วงอะไรเพราะยังไงคนขับรถก็ต้องรอแม่ผมอยู่แล้ว  ผมเลยขับรถร่อนเที่ยวไปทั่วไม่มีจุดหมายปลายทางอยู่เกือบสามชั่วโมง  ถึงวนรถกลับไปหาอีเจ๊โตโต้ที่ร้านเพราะไม่มีที่ไปจริงๆอ่ะครับ
“ค่า เธอโผล่มาได้” อีเจ๊ทัก
“ไปถึงไหนถึงไหนกันมาล่ะ ถึงขนาดให้คนขับรถมาเอารถกลับเองน่ะห๊ะ” อีเจ๊ถาม
“ถึงไหนถึงไหนอะไรล่ะ” ผมตอบแล้วนั่งลงที่โซฟา
“อีเจมส์ล่ะ” ผมถาม
“ออกไปหาซื้ออะไรมากิน ไปกับอีกิ๊ก” อีเจ๊ตอบแต่สายตายังคงจิกกัดผมอยู่อีก
“มึงเสร็จไอ้ตี๋นั่นไปอีกรอบแล้วใช่ไหม” อีเจ๊พูด
“กูบอกกว่าไม่เสร็จๆ ห่าอีเจ๊..กูมานี่เพื่อความสบายใจนะ ถามอยู่ได้อ่ะ” ผมบ่นหน้างอ
“ค่า..มีเหวี่ยงๆ” อีเจ๊ทำท่าสะดีดสะดิ้งตามประสา
“มาแล้ววววว~~” เสียงเจมส์กับกิ๊กดังมาตั้งแต่เปิดประตูร้าน
“นี่ทาโกะยากิ นี่ถั่ว..แดง ของมึงอีเจ๊” กิ๊กเน้นเสียงคำว่า “ถั่วกับแดง” อย่างตั้งใจ
“มานานแล้วหรอ” เจมส์หันมาถามผม
“เพิ่งมาน่ะ มีไรกินบ้างอ่ะ” ผมถามเพราะว่าที่วัดเมื่อกี้ก็ไม่ได้กินอะไรเลยนอกจากยาคู้
“ซื้อหอยทอดมาอ่ะ กับกระเพาะปลา เจ๊ไปหยิบถ้วยมาดิ” เจมส์หันไปสั่ง
“ค่ะอีเหี้ย” อีเจ๊ด่าก่อนที่จะลุกไป
“ไม่อยากกินอ่ะ” ผมบอกเพราะไม่ใช่อาหารที่ผมชอบสักเท่าไหร่นัก
“คิดถึงมึงว่ะ” ผมพูดแล้วจับให้เจมส์นั่งลงที่โซฟาก่อนที่จะทิ้งตัวลงนอนเอาหัวหนุนบนตักมัน
“กูจะกินข้าวอ่ะ” เจมส์พูดเสียงหงอยเหมือนไม่กล้าว่าผม
“แต่กูจะนอนอ่ะ” ผมบอกอย่างไม่สนใจแล้วพลิกตัวหันหน้าเข้าหาเบาะพิงหลังของโซฟา  เจมส์มันก็ไม่กล้าท้วงอีก ได้แต่เทอาหารอย่างลำบากนิดหน่อยแต่ก็ไม่บ่นอะไร
“เป็นไรมาอีก” ผมได้ยินอีเจ๊พูด
“.................” ผมนอนเงียบส่วนทั้งเจมส์และอีกิ๊กก็ไม่ตอบอะไร  หลังจากนั้นมันก็กินกันต่อ ผมเองก็นอนหลับตาไปอย่างนั้นเพราะไม่มีอะไรจะทำ
“อีทัวร์” อีเจ๊เรียกแต่ผมก็ยังคงนอนนิ่ง
“อีทัวร์” อีเจ๊เรียกอีก ส่วนอีเจมส์ก็สะกิดผมด้วยอีกที
“อีดอกทัวร์” อีเจ๊เรียกอีกครั้งอย่างขึ้นเสียง
“.................” ผมพลิกตัวกลับไปมองหน้าอีเจ๊แต่ก็ยังไม่ยอมลุกขึ้นนั่ง อีเจ๊มองไปอีกทางทำให้ผมสงสัยว่ามองอะไร  ผมมองไปที่ประตูร้านเห็นผู้หญิงที่คุ้นตาดียืนอยู่ตรงนั้น  ผมรีบลุกขึ้นนั่งมันเองก็มองมาเห็นผมเช่นกัน
“อีเกตุ” ผมเรียกเสียงดัง แล้วลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว คนทั้งร้านหันมามองผมเป็นทางเดียว
“ว้าย อีทัวร์เบาๆ ลูกค้ากูตกใจ..ขอโทษนะคะๆ” อีเจ๊รีบเข้ามาปิดปากผมแล้วรีบขอโทษลูกค้า
“ฉันมาทำผม” อีเกตุพูด
“ได้ค่ะ” ผมยิ้มตอบแทนแล้วจะเดินเข้าไปหามัน
“เดี๋ยวกูทำเอง” อีเจ๊เข้ามาห้ามไว้ก่อน
“กูจะทำผมให้มันอีเจ๊ มึงรู้หรอว่าเส้นผมมันมีลักษณะยังไง กูคุ้นเคยดี..กูรู้ดีที่สุด” ผมหันไปพูดใส่อีเจ๊ก่อนที่จะหันไปมองอีเกตุอย่างเคียดแค้น มันแสยะยิ้มมองหน้าผมหน่อยๆ หน้าอีคนใช้ผู้ติดตามของมันก็ตอแหลซะไม่มี
“ขอโทษนะคะๆ” อีเจ๊พูดบอกอีเกตุ
“ตกลงจะทำหรือไม่ทำ” อีเกตุพูด
“................” ผมยืนนิ่งจ้องหน้ามัน อีเจ๊กับอีเจมส์ก็ยืนคุมอยู่ข้างๆ
“ยังสุขสบายดีนิ” มันยิ้มพูดพร้อมกับมองผมหัวจรดเท้า
“ก็ดี วันนี้ยิ่งดีใหญ่ ฤกษ์ดีเหมือนจะได้ตบคน” ผมพูดจบก็ง้างมือจะเข้าไปตบมัน อีเกตุรีบหลบด้วยความตกใจ ส่วนอีเจ๊ก็รีบคว้าตัวผมเอาไว้ ผมหันไปมองตาขวางใส่อีเจ๊กับอีเจมส์ก่อนที่จะสะบัดมันอย่างแรงแล้วเดินจ้ำเข้าไปหาอีเกตุ  มันก้าวถอยหลังหนีผมด้วยสีหน้าหวาดกลัว
“มึงเข้ามาเลยมา สู้กูได้มึงมาเลย” ผมหยุดตั้งหลักเมื่ออีคนใช้ของอีเกตุจะเข้ามาสู้แทนเจ้านายมัน  มันถึงกับหยุดชะงักไปเช่นกัน มันหันไปมองหน้าอีเกตุก่อนที่หันมามองผม
“อีเจ๊ จับมัน” ผมหันไปสั่ง
“มึงชะนี..มึงอย่าเสือกสิ” อีเจ๊ไม่ยอมเข้าไปจับลูกน้องอีเกตุแต่ดันพูดห้ามไว้แทน เหมือนจะสั่งมากกว่านะครับฟังจากน้ำเสียงมันอ่ะ
“ว้ายยยยย..ช่วยด้วยค่า” เสียงอีเกตุร้องโวยวายเมื่อผมเข้าไปจะถึงตัวมันได้อีกเพียงนิดเดียว
“เฮ้ย ทัวร์” ไอ้ห่าพีแม่งโผล่มาจากไหนไม่ทราบ  มันเข้ามาล็อคตัวผมไว้ทันที
“ปล่อยกูนะโว้ย” ผมโวยวาย
“ห่านี่เอาอีกแล้วนะ” มันบ่นพร้อมกับกอดผมไม่ปล่อย  
“เอามันไปเลยค่ะ เอามันไปเลย” อีเจ๊พูด  ไอ้พีได้ยินเช่นนั้นมันก็กอดผมพร้อมกับลากออกมานอกร้านทันที
“ไอ้เหี้ยพี แม่งเอ๊ย” ผมโวยวายไม่หยุด
“ห่า เงียบๆหน่อยได้ไหมวะ เอ๊ะอ๊ะตบเค้าไปเรื่อยนะมึงเนี้ย” มันบ่นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดนิดหน่อย
“เรื่องของกู ชีวิตกู..มึงไม่ต้องเสือกมายุ่ง” ผมดิ้นแล้วผลักมันออกอย่างแรง
“มึงหายบ้าสักทีได้ไหม ไอ้เหี้ย” มันด่าให้
“ไอ้..อะ ไอ้..มึงก็เหี้ยเหมือนกันแหละ” ผมถึงกับอึ้งไปนิดหน่อย  จะด่ามันก็เหมือนหาคำด่าที่จะเอาไปเปรียบมันไม่ออกเพราะกำลังรู้สึกโมโหจนหูมันอื้อไปหมด
“เออกูเหี้ย พอใจรึยัง แม่ง..หยุดโวยวายสักที” มันพูดแล้วเดินเข้ามาหาผม
“รำคาญ ๆๆๆๆ..” ผมด่ากระแทกใส่หน้ามันแล้วเดินหนีออกมา  ไอ้พีรีบเดินตามหลังมาทันที  มันเดินไม่พูดไม่จาแต่ก็เดินตามผมจนจะถึงทางออกไปทางลานจอดรถ
“มานี่” เอาอีกแล้ว..กูต้องให้คนขับรถมาเอารถกูไปอีกแล้วใช่หมายยยย..ไอ้บ้า
“ไม่ไป” ผมจะสะบัดแขนออกแต่แม่งกำข้อมือผมซะแน่นจนผมไม่กล้าที่จะสะบัดแรงเพราะมันเจ็บและกลัวว่ามันจะหักอ่ะครับ
“บอกให้มานี่ไง” มันออกแรงลากผมอย่างแรงให้เดินตามมันไป ผมเลยต้องเดินตามไปอย่างช่วยไม่ได้ ขืนไปก็เท่านั้น รั้งไปก็เท่านั้นให้เหงื่อออกเล่นเปล่าๆ T__T
“แล้วรถกูล่ะ” ผมพูด
“ก็ให้ที่บ้านมาเอาไปดิ” มันตอบอย่างง่ายดายเหมือนรู้
“แม่ง..” ผมบ่นแล้วหันหน้าหนีมองออกไปนอกหน้าต่าง
“แล้วจะไปไหน” ผมถาม
“ไปเรื่อยๆ” มันตอบส่งๆ แล้วสตาร์ทรถเสร็จเสียงโทรศัพท์มันก็ดังขึ้น
“ไรอีกม้า” มันพูดใส่ปลายสายด้วยน้ำเสียงเซ็งนิดหน่อย
“ซื้อแล้ว เดี๋ยวเอาไปให้” มันตอบ
“อืมๆ ครับ..อั๊วรู้แล้ว ถ้าม้าบ่นอีกประโยคเดียวนะ อั๊วจะไม่เอาไปให้ละนะ” มันพูด เป็นลูกที่เจริญที่สุด
“ครับๆ กำลังกลับ ครับ” มันพูดจบก็วางสายไป
“ได้ยินแล้วใช่ไหม งั้นก็ไม่ต้องถาม” มันพูดเหมือนกูผิดซะงั้นนะ ไอ้ปลวก !!  มันขับรถไปบ้านมัน  ขับไปก็ด่าไปตลอดทาง  “ไอ้เหี้ยเห็นไหมไฟเลี้ยวกูน่ะ”  “ครวยเอ๊ย คาร์ฟูเหี้ยไม่มีที่ตั้งที่อื่นรึไงวะ รถติดเพราะมึงนี่แหละ”  “ห่า รีบไปตายรึไงวะ” พร้อมกับปาดขับกวนตีนตอบทุกคันตลอดทาง  ผมนี่เสียวแล้วเสียวอีกกลัวว่ามันจะชนเค้าซะให้ได้
“ขับให้มันใจเย็นๆหน่อยได้ไหม” ผมพูด
“โมโหอ่ะ” มันตอบ
“ก็ใจเย็นๆสิ” ผมบอก
“...............” มันนั่งคิ้วขมวดติดกันหน้างอๆ
“ใจเย็นๆ มันอยากไปก็ให้มันไปสิ..ไปอารมณ์เสียทำไมเดี๋ยวก็ชนเค้าขึ้นมาหรอก” ผมบอก
“มันทำได้ไหมละ” มันบ่น
“ทำได้ ลองทำดิ” ผมบอกมัน  ไอ้พีนั่งนิ่งไปแต่มันก็ขับดีขึ้นจนถึงบ้านมันนั่นแหละครับ  พอถึงบ้านมันก็ให้ผมช่วยยกกระเช้าแบรนกับรังนกเข้าบ้าน  มันซื้อมาประมาณสี่กระเช้าเล็กกับสองกระเช้าใหญ่
“ม้า ซื้อมาละนะ เอาเงินมาด้วย” มันตะโกนบอกแล้วส่งสัญญาณเหมือนบอกให้เอากระเช้าสองอันที่ผมถืออยู่มาวางไว้ที่โต๊ะ
“เอาไป” ม้ามันกระแทกเสียงแล้วยื่นเงินให้มัน  ก่อนที่จะหันมามองหน้าผม  ผมก็รีบยกมือไหว้ทันที
“อ่า หวัดดี” แม่มันตอบแล้วเดินไปดูกระเช้า
“ม้าจะเอาไปทำไร” มันถาม
“พรุ่งนี้จะเอาไปให้ลูกค้า” แม่มันพูด
“แล้ววันนี้ลื้อจะไปไหนต่อ เย็นนี้ไปกินข้าวกับอั๊ว” แม่มันพูดอีก
“ไม่ไป จะออกไปกินข้างนอกกับเพื่อน” มันตอบ
“ไอ้ตี๋ ลื้อนี่มันดื้อได้ป๊าลื้อจริงๆ” แม่มันบ่นทันที
“ทราบแล้วเปลี่ยน” มันตอบหน้าตายเหมือนไม่สนใจแม่มันสักนิด
“มานี่” มันบอกแล้วหันมาคว้าแขนผมเหมือนจะให้เดินตาม
“ไอ้ตี๋วันนี้ลื้อต้องไปกับอั๊วนะ  อั๊วนัดลูกสาวอาเจ๊ร้านไม้ไว้” ม้าโวยวายพูดไล่ตามหลังมา
“ม้าจีบเองดิ อยากได้นักอ่ะ” มันย้อนแม่มันแล้วจูงผมเดินขึ้นบันได
“ไอ้ตี๋ใหญ่ เก๋าเจ้งอ่า !” แม่มันด่าเสียงดัง สะท้อนดัง “เจ้ง เจ้ง เจ้งงง” แล้วก็เบาหายไป
“นี่ถ้าไม่ต้องเอาของมาให้นี่กูไม่กลับมาละนะ” มันพูดบอกแล้วเปิดประตูห้องนอนก่อนที่จะเดินเข้ามาพร้อมกัน  
“.................” ผมยืนนิ่งเพราะไม่รู้ว่าตัวเองมาทำไม
“นอนเหอะ กูยังแฮงค์อยู่เลย” มันพูดแล้วเข้ามากอดผม  ผมดันตัวมันไว้หน่อยแต่แล้วก็โดนมันลากไปที่เตียง  มันนอนลงที่เตียงไม่สนใจเลยว่าผมจะอยากนอนด้วยไหม
“นอนเร็วๆ” มันพูดสั่ง  ผมส่ายหัวก่อนที่จะซุกตัวไปที่ผ้าห่มแล้วนอนหันหลังให้มัน ผมได้ยินเสียงมันกดเปิดแอร์  แล้วอยู่ๆไอ้พีมันเข้ามากอดผมไว้จากด้านหลัง  ปากมันก็เริ่มซุกเข้ามาที่คอทันทีทั้งๆที่เมื่อกี้เพิ่งบอกว่าตัวเองแฮงค์
“นอนสิ” ผมพูดบอกแต่ไม่ได้หันหน้าไปหา มันกอดผมแน่นขึ้นแล้วมือก็เริ่มลูบเข้ามาในเสื้อผมจนมือมันแตะเข้ามาตรงหน้าท้องผมทำเอาผมขนลุกทันทีเพราะไม่ได้โดนมันทำอย่างนี้มานานแล้วอ่ะ
“ไอ้พี” ผมร้องห้ามแล้วจะจับมือมันออก แต่มันกลับเกร็งแขนตัวเองไว้แล้วลูบเข้ามาจนถึงหน้าอกผม  ผมเองก็พยายามดิ้นและจะพลิกตัวเองออกแต่ก็โดนแขนมันล็อคตัวไว้เรียบร้อยไม่สามารถดิ้นไปไหนได้เลย
“อ๊ะ..อย่า” ผมร้องห้ามเมื่อมันแกะกระดุมกางเกงผม  ก่อนที่จะรูดซิบแล้วล้วงเข้าไปในกางเกงในอย่างรวดเร็ว  ผมพยายามขืนแล้วแต่สุดท้ายก็รู้ว่ามันเองจะทำ  ก็เลยหยุดนอนนิ่งอยากทำก็ทำไปแล้วแต่มัน  ตามใจมัน..ผมเองเลือกไม่ได้อยู่แล้วนี่นะ  ก็ผมรักมันนิ  ไอ้พีเริ่มรุกล้ำในตัวผมมากขึ้น มันจับผมพลิกให้นอนหงายปกติ  มันมองหน้าผมเพียงครู่หนึ่งแล้วก้มลงจูบ  ผมเองก็จูบตอบด้วยจนมันเริ่มไซร์ตัวผมมากขึ้น มากขึ้นเรื่อยๆ
“เป็นไร” มันพูดขึ้นเพราะคงเห็นผมเอาแต่นอนนิ่งอย่างเดียว เพราะผมไม่มีอารมณ์จริงๆ
“.................” ผมมองหน้ามัน  ไอ้พีดูเหมือนจะงงๆในตัวผมแต่ก็จ้องตอบกลับ  
“อยากทำหรอ” ผมถามตรงๆ
“.................” มันจ้องหน้านิ่งไม่ได้ตอบอะไร
“ไม่อยากทำก็ไม่ทำก็ได้” มันบอก
“..................” ผมเองเงียบตอบมันบ้างแต่สายตาผมเองก็ไม่ยอมละไปจากมันเลย
“เป็นอะไร” มันถามย้ำอีกครั้งพร้อมกับจับหน้าผมเหมือนจะให้หันไปมองมันเมื่อมันเห็นว่าน้ำตาผมอยู่ดีๆก็เหมือนจะไหลออกมาผมจึงเบนหน้าหนี
“พูดสิ..” มันพูด ผมหันหน้าไปตามแรงมือของมันแต่ก็ไม่ได้มองหน้ามันอยู่ดีเพราะกลัวว่าจะร้องไห้ออกมาจริงๆ
“ทำสิ อยากทำไม่ใช่หรอ” ผมพูดเสียงสั่นขึ้นมาอีก เฮ้อ..หน่ายตัวเอง
“ไม่ทำแล้ว มึงเป็นอะไรล่ะ เป็นอย่างนี้กูจะทำได้ไง” มันพูดด้วยน้ำเสียงร้อนรน ผมเหลือบไปจ้องมันเหมือนเดิมน้ำตาก็ไหลลงอย่างห้ามไม่ได้
“..................” ไอ้พีเช็ดน้ำตาให้ผมไม่พูดไม่จา  ผมเอาแขนเข้าไปกอดมันไว้แน่นจนแก้มไอ้พีมันแนบอยู่ตรงแก้มผม
“ฮึก..” ผมไม่รู้ว่าตัวผมสั่นแค่ไหน แต่มันคงรับรู้ได้ว่าผมเองก็ห้ามไม่อยู่แล้ว ไอ้พีนอนนิ่งให้ผมกอดอยู่อย่างนั้นเงียบๆ
“รัก” ผมพูดออกไปเสียงเบาเพราะเหมือนไม่กล้าพูดเต็มปากนัก  เสียงมันเครือเพราะร้องไห้ด้วยนั่นแหละ
“อึก..ทัวร์รักพี่ แล้วจะให้ทัวร์ทำยังไง” ผมพูดพร้อมกับออกแรงกอดมันแน่นมากกว่าเดิม
“.................” ไอ้พี่พีเงียบนิ่งไป มันเอามือมาลูบหัวผมไว้เบาๆ
“ไม่ต้องทำยังไง กูขอโทษ..” มันพูด
“อย่าร้องเลยนะ” มันกระซิบบอก
“อึก ฮื้อ” มันร้องไปเองอ่ะ ให้ทำไงในเมื่อมันหยุดไม่ได้
“ขอเวลากูแป๊บนึงได้ไหม กูขอแค่นี้..แล้วสักวันกูจะให้คำตอบมึง” ไอ้พี่พีพูด
“.................” ผมไม่ตอบแต่กอดมันแน่นอยู่อย่างนั้น
“นะ” มันพูดแค่นั้น แล้วก้มลงมาหอมแก้มผม ผมพยักหน้าตอบให้มันน้ำตานองหน้าเลยไงกู เฮ้อ..สุดท้ายก็ยอมมันอีกจนได้  ยอมทั้งๆที่รู้ว่าถ้าเวลาที่มันขอไปนั้นผลที่ตามมาจะคบผมต่อหรือว่าเลิกยุ่งกับผม  ผมกลับยอมทนต่อไป  แต่ก็ไม่รู้ว่าต้องทำยังไงนี่ครับ  ในเมื่อใจผมมันดีใจแค่มันพูดแค่นี้เท่านั้น  ผมเองก็ยอมรับมันได้แล้ว  ถ้าผลมันจะเป็นยังไงขึ้นมาผมเองก็จะยอมรับมันถึงแม้ว่าจะเจ็บปวดแค่ไหนก็ตาม  ตอนนี้ต่อไปความสัมพันธ์ของผมและมันก็คงคลุมเครือไปอีกสักพัก  ผมเองก็ต้องตั้งรับให้ได้ด้วย  แต่ก็ดีขึ้นมาหน่อยที่ผมเองยังได้คำตอบรับบางอย่างจากปากมันบ้าง  ถ้ามันยังไม่พูดบอกอะไรกับผมเลย  ผมเองก็ไม่รู้ว่าผมเองจะเจ็บมากไปกว่านี้รึเปล่า  ให้มันมีจุดหมายปลายทางบ้างก็ดี  ดีกว่าบอดหนทางอย่างที่ผ่านมา

...................>>>><<<<......................

สำหรับคนที่จะร่วมเล่นเกมรับของขวัญปีใหม่
เข้าได้ที่ My Facebook
ปล.อย่าลืม "วรนุช"
ปล2.ตอนต่อไปคงได้ต่อหลังปีใหม่

[peppier]

จิ้มก่อนอ่าน
............................................

นังเกตุนั่นใครอ้ะ ? พอดีว่าไม่สำคัญเลยจำไม่ได้อ่าน้ะ
พี่เมตรเท่ห์มากกก
ไอ่พี่พีก็รู้ตัวช้าดีเนอะ  วัยรุ่นเซ็งชิบบ !  เรียกได้คำเดียวว่า 'ไอ่วรนุชชชชชช !!'   

[Na_RimKLonG]

กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดด

พี่เมตรโดนใจมากค่ะ!!!

[aphanite]

เริ่ม มี ลางดีมาเยือนนนนนนนนนน
แต่สะเทือนมากก ตรง “ทำสิ อยากทำไม่ใช่หรอ”
โอวววว โนววววววว
น้ำตาพราก

[mc.q]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก~ เหมือนเป็นทัวร์
แค่นี้ก็อดีใจแล้วง่ะ ถึงแม้ว่าสุดท้ายจะเกิดอะไรขึ้นก็เหอะ
ดีใจ~!

<3<3<3