เพิ่งอ่านจบpageที่ 4 เองงง เที่ยงคืนซะละ ment หน่อยละกัน คนเขียนจะได้มีกะลังจายยยย

ทุกครั้งที่เอ่ยชื่อภูฟ้า น้ำตาก็เริ่มคลอ ยิ่งถ้าคนเขียนยังย้ำอดีตถึงพ่อทั้งสองของภูฟ้า น้ำตาก็เริ่มล่วงงง
คิดในใจ... ฉันเป็นอะไรเนี่ยยยย อินเกินไป หรือคนเขียนเก่งขนาดทำให้ภูผากับฟ้าลั่นประทับอยู่ในใจคนอ่าน
ภาคแรกต้องบอกตรง ๆ สะเทือนใจมาก จากความรักที่กำลังไปได้สวยงาม ถูกคนเขียนกระชากใจ

เป็นเหตุให้เกิดภูฟ้าขึ้นมา....เอ่ยถึงทีไรจึงอดไม่ได้ที่จะน้ำตาคลอ...

ภาวนาเหลือเกินนนน ภาคนี้อย่าให้เกิดอะไรขึ้นแบบนั้นอีกเลยยยย สงสารตัวละคร...

หวังว่าในภาคนี้ผู้เขียนจะยังสามารถทำให้ตัวละคร ถูกประทับลงในความทรงจำของผู้อ่านได้ดังเช่นภาคแรก
เห็นว่าเป็นเรื่องยาว เอาใจช่วยนะครับ และก็ส่งกำลังใจ ให้ผลิตผลงานดีๆ ได้ต่อไปเรื่อย ๆ

...ที่เหลือพรุ่งนี้มาอ่านต่อครับบบบบบ อยากรู้เรื่องต่อไปใจจะขาดดดด....หยุดไม่ได้ขาดใจ...

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

กลับมาอีกครั้งงงง เพื่อบอกว่าอ่านจบแล้วจ้า อดหลับอดนอนอ่านมาครึ่งคืน เช้าไปทำงานก็นั่งอ่านอีกทั้งวัน
จนนี่สี่ทุ่มแล้วววว เป็นอันว่า the end

ขอบคุณนะครับที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆ ให้ได้ติดตาม เหน็ดเหนื่อยมาเป็นปี...น่าภูมิใจครับ

ตั้งแต่เริ่มเข้ามาอ่านเรื่องราวต่าง ๆ ในเวปนี้ ผมไม่ได้อ่านเฉพาะนิยายหรือเรื่องที่อ่านเท่านั้น
แต่ผมอ่าน reply ข้อคิดเห็นของทุกคนด้วย ผมว่ามันให้อะไรมากกว่าจะตั้งหน้าตั้งตาอ่านเนื้อเรื่อง

หรือแม้แต่ในตัวเรื่องที่อ่าน ผู้เขียนที่ดีย่อมต้องสอดแทรกความคิด สาระ บรรจุเอาไว้ในเรื่อง
เพื่อให้ผู้อ่านได้รับความรู้มากขึ้นไปนอกเหนือจากความบันเทิงที่ได้รับ

งานเขียนสองภาคนี้ค่อนข้างแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ภาคแรกเน้นในเรื่องของความรักประทับใจ
มากซะจนภูผากับฟ้าลั่น แทบจะเป็นคำต้องห้าม เพราะพูดถึงทีไร น้ำตาก็จะคลอ...ทุกที

แต่ในภาคสองนี้ความประทับใจตรงนั้นน้อยลง แต่เปลี่ยนเป็นสเน่ห์ในการชวนให้ติดตามเรื่องราว
ซะมากกว่า เพราะอ่านไปแต่ละตอน จะต้องลุ้น คิดไปเรื่อย เอ๊ะใคร? ทำไม? จะเกิดอะไร?

เอาเป็นว่าเพลินนนนน สนุกครับไม่ผิดหวังเลยยยย :อิอิ1:

ภาคสามผมว่ามีแน่นอนนนน เรื่องราวของพ่อเสือ น้องภูน้อยที่เติบโตขึ้นจนมีแฟนนนน ช่ายมะ
เห็นผู้เขียนเปรย ๆ ยังไงซะต้องติดตามแน่นอนนนนนน ... เอาใจช่วยครับบบ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Thank you for your reply to me, Andreas
