รำคาญกับอิเน็ต "เต่าถุย" นี่เสียจริงๆ ติดๆ ดับ
ต่อคะต่อ
.............
วันที่สี่....
วันนี้เป็นวันสุดท้ายแล้วค่ะ
ใจจริงดิชั้นอยากกลับตั้งแต่เมืื่อคืนด้วยซ้ำ
แต่น้องบอกว่าจะพาดิชั้นไปดูอีหลินปิง ก็เลยเอาวะเอาซะหน่อย
น้องเค้าดูงานยุ่งค่ะ
ใจจริงดิชัั้นก็ไม่ค่อยจะอยากไปรบกวนเค้าหรอก
เค้าก็พาดิชั้นนั่งรถมาค่ะ
พอจอดรถเสร็จน้องมันพูดว่า.... "โห สวนสัตว์เค้าปรับปรุงใหม่ดูดีจัง ตอนนแรกก็ไม่อยากมาหรอก
แต่ตอนนี้ชักอยากจะเที่ยวแล้วสิ"
ดิชั้นถึงกะสะอึกเลยค่ะ
ก็เลยบอกน้องมันไปว่า "ตอนแรกพี่คิดว่าน้องจะพูดว่า ตอนแรกก็รู้สึกเฉยๆ แต่ตอนนี้อยากมาแล้วซะอีก
แต่น้องดันพูดว่าตอนแรกไม่อยากมา พี่เลยรู้สึกแย่ๆ ที่ทำให้น้องต้องลำบากใจ"
ตอนนั้นดิชั้นงอนสุดฤทธิ์ค่ะ
แต่น้องมันก็อ้อมแอ้มๆ ไปว่ามันเป็นห่วงงาน ไม่ใช่ไม่อยากมากะดิชั้น
แต่สุดท้ายสิ่งที่เกิดขึ้นก็ไม่ต่างจากการไปเดินถนนคนเดินเท่าไหร่ มากันสองคน
แต่เหมือนกับมาคนเดียว ไม่มีรูปคู่ถ่ายด้วยกันซักรูป น้องมันก็เอาแต่เดินๆ
แล้วก็ชี้ให้เราดูผู้ชายคนโน้นคนนี้ (ค่ะ ชั้นไม่อยู่ในสายตาแกเลยใช่มั้ยเนี๊ยะ)
แต่เราก็ไม่บ่นอะไรหรอกค่ะ
ค่าเข้าชมก็เปย์ให้น้องสุดฤทธิ์แหละ
แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ดูอีดอกหลินปิงหรอกค่ะ
ไม่ใช่เพราะอีสิเรียมแซงคิวหรอก
แต่เพราะนังหมีนั่นดันนอนหลับอะไรของมันไม่รู้
เลยเปิดให้เข้าชมตอนบ่าย ซึ่งดิชั้นก็จะกลับอยู่รอมร่อเลยเกรงว่าจะไปสนามบินไม่ทัน
งานนี้เลยได้ดูแค่พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำกะสัตว์อีกไม่กี่กรง แล้วก็สโนว์โดม
(ซึ่งค่าเข้าแพงหอยฉีก และแน่นอนค่ะว่าดิชั้นก็เป็นมิส"เปย์"รู เสมอ ที่เปย์อย่างเดียว ไม่เคยโดนแทงรู)
เสร็จแล้วก็กลับ 
ตอนกลับมาแวะห้องแล็บ
เดี๊ยนก็ยังมีแก่ใจมาช่วยน้องมันพับซองกระดาษสำหรับเก็บตัวอย่าง
น้องมันเองก็ยุ่งๆ กะงานของมัน จนลืมไปเลยว่าต้องไปส่งเราที่สนามบิน
อีชั้นก็รอดูมันอยู่ ก็ไม่นึกค่ะว่ามันจะลืมเราจริงๆ 
สุดท้ายก็เลยได้พี่ห้องแล็บน่ะแหละไปส่งดิชั้นค่ะ
นั่งกันไปสามคน มันเลยไม่สามารถมีซีนของการลาจากของดิชั้นกะน้องมันได้
ระหว่างทางที่นั่งไปด้วยกัน
น้องมันก็เล่าให้พี่อีกคนที่อาสามาส่งฟังว่า...
เนี๊ยะวันนี้ไปเที่ยวสวนสัตว์กับพี่ Yggdrasil มาสนุกมากเลย
(คงเป็นเมิงคนเดียวอะคะที่สนุก กรูไม่!)
มีละอ่อนหน้าตาดีๆ มาเยอะแยะ แต่ดูพี่Yggdrasil ไม่ค่อยมองใครเลยเนอะ
สงสัยผมจะเป็นเด็กไม่ดี มองคนอื่นไปทั่ว......
ย่ะ อีบ้า แกก็รู้แล้วไม่ใช่เหรอว่าชั้นคิดกะแกยังไง
แกยังจะให้ชั้นเหลือตาไปมองใครอีก 
ดิชั้นก็ได้แต่คิดแบบนี้อยู่ในใจน่ะค่ะ
จะพูดออกไปก็ไม่ได้เพราะมีพี่อีกคนที่อาสามาส่งนั่งอยู่ในรถ
ดิชั้นรู้สึกเสียดายมากค่ะ
ดิชั้นคิดว่าเจอคนที่ใช่แล้วเชียว
น้องเค้าติดดิน รักครอบครัว
เป็นศิลปิน แถมยังคุยเรื่องต้นไม้ เรื่องชื่อวิทยาศาสตร์กะดิชั้นรู้เรื่อง
นานๆ จะเจอคนที่เข้ากันได้ แต่สุดท้ายแล้วเค้าก็ไม่เอาดิชั้น
ดิชั้นเจ็บมาหลายครั้งค่ะ ถูกปฏิเสธมาก็หลายคราว
แต่นั่นมันเพราะว่าคนที่ดิชั้นไปชอบเค้าเป็นผู้ชายแท้ๆ
แต่นี่ กับเกย์ด้วยกัน แถมยังบอกอีกว่าชอบดิชั้นอย่างนั้นอย่างนี้
แต่สุดท้าย แล้วก็ไม่เอาดิชั้นอยู่ดี
ตอนนั่งเครื่องบินจากเชียงใหม่กลับกรุงเทพ
ดิชั้นก็น้ำตาคลอเลยค่ะ
น้อยใจคิดว่าคนอย่างเรามันไม่ดีตรงไหนวะ ?
หรือคนอย่างดิชั้นมันคงเหมาะกับการเอาเงินซื้อเซ็กซ์ ออฟเด็กตามบาร์เท่านั้นล่ะมั้ง
ไม่ต้องไปมีมันแล้วแหละรักแท้รักแร้อะไรเนี๊ยะ
ดิชั้นหลับไปบนเครื่องด้วยความเหนื่อยและท้อใจ และน้ำตาก็ไหลมาโดยไม่รู้ตัวค่ะ
และนั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ดิชั้นประชดชีวิต โดยการไปเสียสาวที่ฮีโร่
เอาไว้เดี๋ยวพรุ่งนี้ดึกๆ จะมาต่อนะคะ
ขอได้รับความขอบคุณ
Yggdrasil .....................................
เป็นไงคะ จบภาคแรก ไปแล้วนะคะทุกคน
ที่ดิฉันตัดสินใจขอเรื่องนี้จากเพื่อนสาวคนนี้มาลงเพราะเห็นว่ามันมี อะไรบางอย่าง ที่น่าสนใจ
และดิฉันก็ได้ข้อคิดจากเรื่องนี้ว่า....
เสียเวลาหรือเปล่า กับการเฝ้ามองใครสักคนที่มีอะไรเหมือนๆ กับเรา
และปฏิเสธบางคนไป เพียงเพราะไม่เห็นจะมีอะไรที่ตรงกันสักอย่าง
เพราะบางครั้ง ของที่เหมาะกันที่สุด ก็อาจจะไม่ใช่ของที่คู่กันเสมอไป
อะไรไม่ตรงก็ช่าง ขอแค่ใจตรงกันก็พอหรือคุณๆ ว่าไงคะ?
เอาเป็นว่า รอติดตามภาคต่อไปกันต่อนะคะ กับ
นางไม้ ภาคสอง ไปเสียสาวที่ฮีโร่ โดยคุณ Yggdrasil เจ้สอง
หัวข้อ: เรื่องเล่า:- นางไม้ ภาค ๒ "ไปเสียสาวที่ Hero" โดย Yggdrasil (อ่าน 64886 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก