หัวข้อ: ที่นายทำ...นี่เรียกว่ารัก ...งั้นเหรอ ภาคll (^_^)"(โมโม)

[gobgab]

..........พี่นัทผู้น่าสงสาร........

.........การเห็นคนที่เรารักไปเป็นของคนอื่นมันทรมานนะ.........

[Junrai_Hyper™]

ข้าน้อยสมควรตายจริงๆ ขออภัยมิตรรักแฟนนักอ่านของโมโมและโมโมเป็นอย่างยิ่ง 
รู้ตัวว่าโก๊ะมาก อ๊ายอายยย ครั้งที่เท่าไหร่แล้วเนี่ย  แล้วเราก็ยังคงโก๊ะต่อปายยย 

ปล. ขอeditชื่อเรื่องที่รีพลายของแต่ละคนหน่อยนะจ๊ะ แหะแหะ   

************************************************************

ไม่ได้โก๊ะจ๊ะ เขาเรียกแก่

ฮิ้วววววววววววววววววววววววววววว 





















ลป.

ทำใจไม่ได้อะ

สงสารพี่นัทจับจิต

 

[meeza31]

กำเอามาลงเยอะๆหน่อยก็ได้ -*- กำลังมันเลย 

[THIP]

  สงสารนัท 

[mu_off]

สงสารพี่นัทมากๆเลยคับ...

..แต่ว่าพี่แน๋วเอาลงเยอะๆหน่อยดิคับ...

มิน่า..ถึงจบแบบค้างๆคาๆ...

[tingtanhaw]

 ¤¹´Õ¡çÁÕÊÔ·¸ÔìËÅØ´ä´éàËÁ×͹¡Ñ¹ à¾ÃÒз¹Ãͨ¹àÊÕÂä»ãË餹Í×è¹ ¤§·Óã¨ÅÓºÒ¡ ¡Ò÷Ô駾Õè¹Ñ·Ãͨ¹¿Ø駫èÒ¹·Ñé§Çѹ ¨¹à¡Ô´à˵ءÒóìàÅÇÃéÒ¢Öé¹ ¡çʧÊÒ÷ء¤¹àŤÃѺ  áµèÊÔ觷Õèà¡Ô´¢Öé¹à¾ÃÒзء¤¹ÃÑ¡¤Ø³âÁ ÍÂèÒ§ÁÒ¡ÁÒ ¨¹à¡Ô´¤ÇÒÁ¢Ñ´áÂ駡ѹ àÁ×èÍÁÒÃÇÁ¡Ñ¹ ¨Ö§·ÓãËé¤Ø³âÁÅÓºÒ¡ã¨áÅÐà¨çºµÑÇ

áͺËÇѧÇèÒÇÔ·Â줧¨Ðä´éÂÔ¹àÊÕ§áÅеÒÁÁÒªèǹФÃѺ  à¾ÃÒÐÇÔ·ÂìÍÒ¨¨ÐµéͧàÊÕÂã¨ÁÒ¡ËÒ¡âÁà»ç¹äÃä»

[ตามมาดู]

น้องแน๋ว โก๊ะเสมอ ...
ว่าแต่ เฮ้อ สงสารตาหวาน.... สงสารพี่นัท
แล้วก็...สงสารแน๋วโก๊ะจนเจ้าของเรื่องมาตาม...5555 

[abcd]

แต๊งส์ๆจ้าน้องส้มสำหรับกำลังใจ จุ๊ฟๆ 

แอ่ะ พี่ตามอ่า.. น้องรู้ตัวจ้าว่าโก๊ะ มะต้องย้ำมากก็ได้มั๊ง 

แน๋วยอมรับว่าโก๊ะจริง แล้วก็ยอมรับด้วยว่าแก่(แบบปลอมๆ)จ้าพูห์ ฮี่ฮี่ 

มาต่อให้แล้วจ้า กลัวโดนค่าโทษของpongsj อิอิ 

เรื่องแบบนี้บางครั้งตัวเราเองยังไม่เข้าใจตัวเองเลยeye_can_tell 

ขอโต้ดนะจ๊ะGreen treeที่ทำให้ค้าง_คา 

น้องถุงทรมานแทนพี่นัทเหรอออ 

แน๋วลงน้อยไปเหรอmeeza31 ถ้างั๊นเด๋วลงให้ทีละ3ตอนเลยแล้วกันนะ   

ทิพย์สงสานแต่นัทเหรออ ไม่สงสานแน๋วบ้างเหรอจ๊ะ 

ขอโต้ดอีกครั้งนะจ๊ะน้องออฟที่ทำให้ค้างเติ่ง คิคิ  เด๋วพี่ลงให้3ตอนเลยนะ 

tingtanhaw  เอิ่ม..อ่านมะออกง่ะ ช่วยกลับมาแปลให้ด้วย แหะแหะ 

กราบขออภัยมิตรรักแฟนนิยายของโมโมและก็โมโมอีกครั้งหนึ่งนะจ๊ะ   



****************************************************
****************************************************

ตอนที่ 70


ไอนัทมันจะปล่อยหรือก็เปล่า...มันยังทั้งขบทั้งกัดไปทั่วบ่าไหล่ผม...ผมซบหน้าลงกับที่นอน น้ำตาไหลพราก เพราะไม่รู้ว่าจะทำอะไรที่ดีไปกว่านี้อีกแล้ว....จบกันแล้ว...ผมกับไอนัท...ผมไม่เชื่อมันอีกแล้ว..

ไอนัทมันเลื่อนขยับปากจมูกของมันมาที่ ใบหน้าด้านข้างของผมแล้วซุกไซร้ไปทั่ว ผมหลับตาแน่นน้ำตายังไหลไม่หยุด มันเจ็บใจอะ....ทั้งๆ ที่เป็นผู้ชายเหมือนกัน ทำไม ผมถึงสู้แรงมันไม่ได้...เจ็บใจเว้ย..ไอชั่ว...ฮือ....

แล้วไอนัทมันก็พลิกตัวผมให้นอนหงาย...โดยที่มือผมยังถูกมันจับไว้แน่นทั้ง 2 ข้าง...ผมลืมตาขึ้นมองมันด้วยแววตาเจ็บแค้นใจเป็นที่สุด...ไอนัทมันชะงักนิดนึงผมนึกว่ามันจะหยุดแต่เปล่าเลย...มันกัดฟันแน่นจนเป็นสัน แล้วมันก็ก้มหน้าลงมาหาผมอย่างรวดเร็ว...แล้วปากมันก็บดลงมาที่ปากผมอย่างแรง...ผมเจ็บอะ...ไอบ้า....อย่ามาจูบกู ปล่อยกู...ผมร้องอึกอักอยู่ในลำคอ...มันพยายามดันลิ้นมันเข้ามาในปากผม ....แต่ผมไม่ยอมให้ลิ้นมันเข้ามาอะ...ไอนัทมันจึงเอามือของมันที่ลูบไปตามเนื้อตัวผมอยู่..มาจับคางผมแล้วบีบแรงๆ..จนผมเจ็บไปหมด..

โอกาสของผมมาถึงแล้ว...ตอนนี้ไอนัทมันสนใจแต่จะจูบผมให้ได้...มันจึงผ่อนแรงที่จับมือผม..เท่านั้นแหละครับ...ที่ผมต้องการ...ผมสะบัดมือออกจากมือมันอย่างแรง...กำกำปั้นไว้แน่น..ผลักหน้ามันออกจากหน้าผมแล้วฟาดกำปั้นเปรี้ยงเข้าที่หน้ามัน...แล้วผมก็ยกขาขึ้นถีบไอนัทมันไปสุดแรงเกิด..ไอนัทมันกระเด็น..หวือ ไปนั่งแอ่งแม้ง อยู่กับโซฟามุมห้อง..

ผมลุกขึ้นแล้วกระโจนเข้าไปชกไอนัทมัน ซ้ำ อีกที...แล้วเตะ เข้าที่ลำตัวมันก่อนที่มันจะทันตั้งตัว...ตอนนั้นผมยอมรับว่าสติผมหลุดจริงๆครับ..ผมโกรธ ผมโมโห ผมผิดหวัง ในตัวไอนัท... ผมไม่คิดว่ามันจะทำแบบนี้กับผม...ณ ตอนนั้นผมไม่สนใจแล้วว่าไอนัมมันจะเจ็บจะเป็นหรือตาย...รู้แต่ว่า..แค้นสุดๆ..ในเมื่อมึงไม่รักกูแล้ว...ก็ไม่จำเป็นที่กูจะถนอมน้ำใจมึงอีกต่อไป...มึงจะได้เห็นหล่ะคราวนี้ว่าไอโม มันมีสันดานยังไง...ไม่ต้องเกรงใจกันอีกต่อไปแล้วไอนัทมึงกับกู..จบกัน..

สติผมเริ่มกลับคืน ..เมื่อตาผมได้มองสบกับแววตาเศร้าๆ ของไอนัทมัน...
ตอนนี้ผมยืนอยู่บนพื้นห้อง ขาข้างนึงของ ผมเหยียบอยู่บนลำตัวไอนัท ส่วนมือข้างนึง ขยุ้มคอเสื้อไอนัทมันอยู่ ส่วนมืออีกข้างก็กำหมัดไว้แน่นเตรียมปล่อย...ส่วนไอนัท มันทรุดตัวนั่ง อยู่บนโซฟา ..ปากมันแตก เลือดไหลซิบๆ..หน้าใสๆ ของมันตอนนี้มีเลือดสีแดงแต้มเป็นหย่อมๆ.....

“หยุดทำไมครับ...หึ..ฆ่าพี่ให้ตาย ไปเลยดีไหมครับ ตาหวาน..หึหึ” ไอนัทมันพูดแล้วหัวเราะออกมาอะครับ...แล้วหลับตานิ่ง และผมก็เห็นน้ำตาไอนัทมันอีกครั้ง...หึ..เจ็บจี๊ดเข้ามาที่หัวใจเลยครับ....

“มึงอย่าท้า กูนะไอนัท...” ..ไอนัทมันหัวเราะ..แค่นๆ ออกมา...แล้วมันก็ยกมือมันขึ้นมาจับมือผมที่กำอยู่ที่คอเสื้อมัน….แล้วลืมตาขึ้นสบตากับผมทั้งน้ำตา

“หึ..ตาหวานจะทำร้ายตัวพี่ยังไง...มันก็ไม่ได้ทำให้พี่เจ็บ...มากไปกว่าที่ตาหวาน...ได้ขยี้ หัวใจพี่ จนมันแหลก ไม่มีชิ้นดีหรอกนะครับ...นั้นหน่ะ มันเจ็บเจียนตายเลยหล่ะ หึหึ.....”มันหัวเราะ...ไม่ยอมหยุดอะครับ....มีแต่แววตามันเท่านั้นที่บอกกับผมว่ามันเจ็บ เจ็บ จริงๆ ไม่ได้เจ็บที่ตัวแต่เจ็บที่ใจ.....


ผมยิ้มเยาะๆ ให้มัน แล้วปล่อยมือออกจากคอเสื้อมันทันที...ผมยกเท้าออกจากลำตัวมันด้วย..ยืนกอดอกสบตากับมันนิ่งๆ ไอนัท..มันทำท่าจะคว้าตัวผมไปกอด...แต่ผมถอยหลัง..ไปก้าวนึง แล้วส่ายหน้าแสยะยิ้มให้มันหน่อยๆ …

“ไม่อีกแล้ว..พี่นัท..จบกันแล้ว...พอกันที...” ไอนัทมันยิ้มให้ผม..มันเป็นยิ้มที่เศร้า ที่สุดที่ผมเคยเห็นมาเลยก็ว่าได้..อย่าใจอ่อนเชียวนะมึงไอโม...

“4 ปี ที่ผ่านมา มันไม่มีความหมาย กับตาหวานเลยใช่ไหมครับ...มีแต่พี่ ที่บ้าไปคนเดียวใช่ไหม” ไอนัทมันถามผม แล้วสบตากับผมอะครับ...อย่ามองกูแบบนั้นไอนัท....

“..มีสิ..มีมากเลยด้วย...” แล้วน้ำตาผมมันก็ไหลพรากออกมาจนได้ครับ...ไม่อยากเลย ไม่อยากร้องไห้..ให้ไอนัทมันเห็น อีก.เลย...

“แล้วทำไม....” แล้วไอนัทมันก็หยุดพูดอะครับ..

“หึ..พี่รู้มะ..ว่าก่อนที่ผมจะกลับมาที่ห้องเนี๊ยะ..ผมไปหาไอคิมมา..”.ผมเงยหน้า ขึ้น เพื่อสกัดกั้นน้ำตาตัวเองไม่ให้มันไหลออกมาอีก...แล้วค่อยก้มหน้ามองไอนัทมันอีกครั้ง

“.รู้สิ...ก็...” ไอนัทมันมองผมไปทั่วท่อนบนของผมที่ไม่มีเสื้อผ้าปกปิด...มันพูดได้เท่านั้น..แล้วมันก็หันหน้าหนี จากตัวผม...เหมือนกับมันไม่อยากมองผม..หึหึ..เกลียดกูมากเหรอไอนัท...ขยะแขยงถึงกับไม่อยากมองกูเลยเหรอ...

“ผมไปหาไอคิมมัน..เพื่อบอกกับมันว่า...ผมมีพี่อยู่แล้ว...ผมไม่อยากยุ่งเกี่ยว กับมันอีก...เพราะผมคิดว่า...พี่ยังรักผม..ยังรอผมอยู่...แต่ตอนนี้ ผม..ชักสงสัยว่าพี่ยังรักผมอยู่รึเปล่า...” ผมหยุด แล้ว มองหน้าไอนัทมันยิ้มๆ...ไอนัทมันหันหน้ามาสบตากับผมนิ่งๆ...อย่างรอคอยว่าผมจะพูดอะไรต่อไปอีก.ผมขยับเดินเข้าไปหาไอนัท แล้วยื่นมือไปลูบหัวมันเบาๆ....

“สำหรับผม...พี่สำคัญ ยิ่งกว่าใคร...ผมอยากอยู่กับพี่แบบนี้ไปตลอดชีวิต...ผมไม่อยากมีเซ็ก กับพี่..พี่มีค่ากับผมมากกว่านั้น..ผมไม่อยากให้ความสัมพันธิ์ของเรา..มีความใคร่เข้ามาเจือปน...ผมกลัว ว่าวันนึง...ผมต้องเสียพี่ไป...ผมคงทนไม่ได้...ผมขาดพี่ไม่ได้...ผมแค่อยากรักษา ความรู้สึกในตอนนี้เอาไว้...เท่านั้นเองผมผิดมากเหรอ...” แล้วไอนัทมันก็ดึงผมเข้าไปกอด แล้วมันก็ร้องไห้ออกมา...ผมเองก็เหมือนกัน...มันเหมือนกับทุกสิ่งทุกอย่างทึ่มันคาใจผมกับไอนัท มาตลอด 4 ปี..มันได้ ทะลักออกมา.แล้วในตอนนี้.

“ไม่ใช่ว่าผมไม่รักพี่.... แต่เพราะ ผมรักพี่มากต่างหาก...ผมรักพี่..เข้าใจไหม...ฮือ” เป็นครั้งแรกที่ผมยอมรับกับตัวเองว่าผมรักไอนัทมัน...ผมรักมันในแบบของผม...ไม่ได้อยากครอบครองมันไม่ได้อยาก..จะได้มันมาเป็นของตัวเอง..ผมแค่อยากมีมันเป็นส่วนนึงของชีวิต......แค่มีมันเดินร่วมทางไปกับผม..ให้มันมองดูผมด้วยแววตาแบบนี้ไปตลอด...อยู่เคียงข้างผมไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ ผมอยากมีมันร่วมรับรู้ไปกับผมด้วย...ผมเห็นแก่ตัวมากใช่ไหม...แต่นี้แหละคือผม...ผมเป็นแบบนี้....

“ผมอาจจะไม่ได้รักพี่...ในแบบที่พี่...อยากให้เป้น...แต่ผมขอรักพี่แบบนี้จะได้ไหม...ได้ไหม พี่นัท..” ผมพูดกับไอนัท...มันเบาๆ แล้วมองสบตากับมันอย่างอ้อนวอน..

“ได้สิครับ...แบบไหนก้อได้ทั้งนั้น...แค่นี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับพี่...ฮือ” แล้วไอนัทมัน ก็ซบหน้าลงร้องไห้กับซอกคอผมตัวสั่นเทา ..ผมกอดมันไว้แน่น อยากให้มันรับรู้ว่ามันมีค่ากับผมมากแค่ไหน...

“พี่ ขอโทษ ที่ทำร้าย ตาหวาน...บังคับ ตาหวาน...พี่จะไม่ทำอีกแล้ว...” ผมอยากบอกมันเหลือเกินว่าผมไม่โกรธ มัน แล้ว...ผมไม่เคยโกรธมันได้นานเลยซักครั้ง...

“ตาหวานเชื่อพี่นะครับ....พี่จะดูแลตาหวานแบบนี้ตลอดไป จะอยู่กับตาหวานแบบนี้...คอยรับรู้ ทั้ง สุข และทุกข์ไปกับตาหวาน...พี่รัก ตาหวานมากนะครับ...รักมากด้วย..เชื่อใจพี่อีกซักครั้งนะครับ...” ไอนัทมันดันตัวผมออกห่างมันแล้วสบตากับผมนิ่งๆ ไอนัทคนเดิมของผมกลับมาแล้ว...ไอนัท ที่รักผมหมดใจ....

ผมยกมือขึ้นเช็ดเลือดที่หน้ามันเบาๆ... ..แล้วกดจมูกลงที่แก้มมัน... แล้วซบหน้าลงที่ซอกคอของมัน....ไอนัทมันกอดผมไว้แน่น..เหมือนมันกลัวว่าผมจะหนีมันไปยังไง ยังงั้น...ผมคิดถึงอ้อมกอดนี้เหลือเกิน...ผมกลัวว่าจะเสียมันไปเหมือนกัน.......

ผมไม่รู้หรอกว่าวันพรุ่งนี้ วันมะรืนนี้จะเป็นยังไง...มันไม่มีความหมายอะไรสำหรับผมนักหรอก..สำหรับผมแล้วขอแค่วันนี้ผมมีไอนัท อยู่กับผมแบบนี้ก็พอแล้ว......

คืนนั้นกว่าผมจะได้นอน ผมก็ต้องมานั่งทำแผลให้ไอนัทมัน ซะตั้งนาน...ไอนัทมันก็บ่นกระปอดกระแปดอะครับ ว่าผมอะมือหนัก ตีนหนัก..มันบอกว่าต่อไปคงระวังไม่ทำอะไรให้ผมโกรธแล้ว...เข็ดจนตายมันว่างั้นหง่ะ แฮะ...และก็เป็นอีกคืนนึงที่ผมได้นอน...ซุกตัวอยู่กับอกอุ่นๆ ของไอนัทมัน...ขอให้ผมกับไอนัทเป็นแบบนี้ตลอดไปด้วยเถอะ......ผมมีความสุขจัง....กูรักมึงนะไอนัท....

[abcd]

ตอนที่ 71

“โห โม อะ..เรียน แบบนี้ ยังได้..เกรด 4 อีกเหรอวะ แม่ม เซ็งเลย” แฮะ เสียงตัดพ้อ ต่อว่า ผมอยู่เนี๊ยะ คือ เสียงไอโจ ครับ หุหุ...

เปิดเทอมมาได้ หลายสัปดาห์แล้วครับ...เกรดพึ่งออก แฮะ...ไอโมได้เกรด 4 หมดทุกวิชาครับ อาฮุ อาฮุ เห็นเรียนๆ เล่นๆ ไม่ค่อยจริงจัง แต่ตอน ปวช...ไอโมได้เหรียญทองนาครับ หุหุ...คือ ตั้ง แต่.. ปวช.ปี 1-3 ไม่เคยได้ยลโฉม เลข ตัวอื่นเลยครับ นอกจาก เลข 4 ฮ่าๆ..(อยากบอกว่าเห็นกูงี่เง่า บ้าบอ เอาแต่เที่ยวแบบนี้ แต่กูก็ไม่เคยทิ้งการเรียนนเฟ้ย).....เทอมนี้เป็นเทอมแรก ของ ปวส..ไอโม เลย คาดหวังเล็กๆ ว่าคงไม่ฝีมือตก อะครับ..ยิ่งโดยเฉพาะ วิชา internet ( T_T ) ยิ่งไม่อยากให้ ได้เกรดอื่น นอกจาก 4 ก็ไอโม ทุ่มทุนสร้างขนาดนั้นนี้ครับ...เสียตัวให้ปู้จายด้วยกัน ก็เพราะวิชานี้นี่แหละ...ลองได้ เกรด อื่น สิ พ่อ จะอาละวาดให้ ฮือ......

“นี้ โม..เทอมนี้ต้องฝึกงานแล้วนะ ตกลง ..หาได้ยังหง่ะ ว่าจะฝึกที่ไหน” ผมก็ส่ายหัวพรึบพรับแหละครับ ก็ยังไม่รู้จะฝึกที่ไหนดีนี้หว่า

ไอบีพูดเสร็จก็ไม่รอคำตอบหรอกครับ มันก็เดินเฉิดฉายไปนั่งกับไอโจสามีสุดที่รัก มันนั้นแหละครับ.. จี๋จ๋ากันน่าดู เลยครับ ชิ น่าอิจฉา ชะมัด...มัน 2 ตัว ย้ายมาอยู่ด้วยกันแล้วครับ....ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม(ตอนนั้นผมไม่รู้จริงๆครับ) คาดว่าน่าจะตามแฟชั่น ที่กำลังฮิตๆ กันอยู่อะครับ คือ อยู่กันเป็น คู่ๆ คู่ผัวตัวเมียนั้นแหละ..ชิ...หาห่วงผูกคอแท้ๆ มึงไอโจ ผมก็ได้แต่มองมันอย่างปลงสังเวชแหละครับ...เหอๆ....ตามประสาคนไม่ชอบถูกผูกมัดครับ...
จากนั้นผมก็ไม่สนใจมัน 2 ตัวแล้วครับ ว่าแต่ปีนี้กูจะฝึกงานที่ไหนดีวะ

ถึงการฝึกงานจะไม่ได้ให้เกรด แต่ ก็หมายถึง ชะตากรรมในวันข้างหน้านะครับ...โรงเรียน ผมจะฝึกงาน 2 ครั้ง ครับ คือ ตอน ปวช.3 และ ปวส.1 .....ปวส.1 จะฝึกตอนปิดเทอม ฤดูร้อนครับ T_T คือช่วงสงกรานต์นั้นแหละ เซ็ง..พูดง่ายๆ คือ ไม่ได้ปิดเทอม กับเค้า คร้าบ เซ็งมากมาย..ตลอดช่วงปิด เทอม พวกผม เด็ก ปวส.1 ต้องฝึกงาน เหอๆ...ปวช.3 ฝึกตอน ปีใหม่ครับ..แฮะ...ตอน ปวช.3 ไอโมได้ไปฝึก ที่การไฟฟ้าฝ่ายผลิตฯ ครับ หนุกหนานมากกกกก......หุหุ.....

ดูเหมือนจะนานใช่ไหมครับ อีกหลายเดือน...แต่สำหรับพวกผมไม่หรอกครับ..พวกผมต้องเลือกให้ดีว่าจะลงที่ไหน ...มีเพื่อนๆ จากโรงเรียนเราไปลงที่นี้อีกไหม แล้วที่เราจะไปเนี๊ยะ เค้ารับนักศึกษาฝึกงานรึเปล่า...แล้วอาจารย์ที่ปรึกษาเนี๊ยะ เป็นใคร ต้องดูให้ดีด้วยครับ อย่างพวกผมแก๊ง เด็กเก่านี้เป็นใครก็ได้ครับ...พวกผมคุ้นเคยกับอาจารย์ทุกท่านเป็นอย่างดี อ๋อ ที่ต้องดูให้ดีว่าอาจารย์คนไหนเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาเพราะ อาจารย์จะเป็นคนพิจารณา ว่า เราสมควรจะฝึกงานที่นี้ต่อรึเปล่าพูดง่ายๆ ก็คือ ไป ดูความประพฤติอะแหละ และจะไปพูดคุย กับหัวหน้างานที่เราไปฝึกงานด้วยครับ แฮะ....ถ้าเจออาจารย์ที่เฮียบหน่อยก็ซวยไปครับ มีโอกาส ได้เปลี่ยนที่ฝึกงานสูง หรือ ต้องไป ฝึกใหม่ปีหน้านั้นก็คือ ไม่ผ่าน การฝึกงานนั้นเอง หุหุ....

ไอโมก็เครียดไปเลยเหมือนกันครับ..ต้องเริ่มคิดตั้งแต่ตอนนี้ครับ แล้วยื่นให้อาจารย์ที่ปรึกษาก่อน เพื่ออาจารย์จะได้ให้คำแนะนำเราว่าควรเอาไง...และต้องทำเรื่องขอฝึกงานกับทางสถานที่ที่เราจะไปฝึกงานด้วยครับ...คิดไว้หลายที่ครับ.

ช่วงนี้กิจกรรมที่โรงเรียนผมเยอะครับ...อีกไม่กี่เดือน จะกีฬาสี แล้วครับ...เดือนธันวานี้ ก็จะเป็นงานประจำจังหวัดแล้วด้วย..(โรงเรียนผมมีการออกร้านครับ..ซึ่งปีนี้อาจารย์ให้ห้องผมรับผิดชอบเรื่องร้านของแผนกครับ)...และไอโม ก็ต้องกลับบ้านทุกอาทิตย์ครับ เพื่อไปแข่งกีฬาเยาวชน..ไหนงานที่อาจารย์สั่งให้ทำส่งแต่ละวิชาอีก...เหนื่อยชิบหายเลยครับ แต่สนุกครับ..

ผมกับไอนัท ก็ยังเหมือนเดิมครับ ยิ่ง สนิทกันยิ่งกว่าเดิมซะอีก...ผมไปนอนที่ห้องมันเกือบทุกคืนครับ แฮะ...แต่มันไม่เคยทำไรผมหรอกนะครับ แมนโคตรอีกแล้วครับ...ส่วนไอคิม ตั้งแต่วันนั้นผมก็ไม่ได้เจอมันอีกเลยครับ..ผมก็มี คิดถึงมันบ้างเหมือนกันครับแต่ก็แค่นั้นแหละครับ ได้แค่คิดถึง.....

กับคนอื่น ก็ยังเจอกันเรื่อยๆ ครับ โดยเฉพาะ น้องปอด์นที่น่ารัก ของผม หุหุ...มันมาหาผมบ่อยครับ มาเล่นไพ่บ้าง ชวนผมไปกินข้าวข้างนอกบ้างไปดูหนังกันบ้าง กินเหล้ากันบ้าง ผมไม่ได้ไปหาพวกมันที่บ้านแล้วครับ...ไอนัทไม่อยากให้ไปอะ .ก็เลยไม่ไป ผมเองก็ไม่อยากไปด้วยแหละครับ..ยังเจ็บแปล็บๆ ที่ใจอยู่อะ พวกมันเลยมาหาพวกผมแทน.....พวกมันทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์วันนั้นไม่มีใครพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นอีกเลยครับ ทำเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น...แต่ที่ไม่เหมือนเดิมก็คือ พวกมันไม่มีใครพูดถึงไอคิมต่อหน้าผม เลยซักครั้งเดียว...หึหึ...ด้วยเหตุที่พวกมันมาหาพวกผมนี้แหละครับ บางครั้ง ไอนัท มันก็มีแอบหึงผมเล็กๆ เหมือนกัน ครับ......งอนผมเรื่อยแหละครับมัน....เดี๋ยวนี้ชักเอาใหญ่ครับยิ่งมันรู้ว่าผมแคร์มันเหมือนกัน มันยิ่งได้ใจครับ ชักเอาแต่ใจขึ้นทุกวัน จนบางที ผมก็ต้องด่ามันเหมือนกันครับ ตามใจมากเดี๋ยวได้ใจ ชิ

ไอนัทดูท่าทางมันก็คงอยากรู้ อยากถามเรื่อง ไอที่มันติดอยู่ที่หูผมเหมือนกัน ครับ แต่มันก็ไม่เคยเลยซักครั้ง ที่จะถามผม...ถ้ามันถาม ผมก็จะตอบมันไปตรงๆ นั้นแหละครับ แต่มันไม่เคย ถาม ...นี้แหละครับมัน มีอะไรก็ไม่พูดได้แต่มองแล้วทำสายตาละห้อยให้ผมเรื่อยเลยอะ...ก็ในเมื่อมันไม่ถามผมก็ไม่พูดอะ ก็ไม่รู้จะพูดทำไม ถ้าเจ้าตัวเค้าไม่ถาม...ไม่ใช่เฉพาะ ไอนัทหรอกครับ เพื่อนๆ ผม ก็ถามเหมือนกัน...ว่ามีความหมายอะไรพิเศษรึเปล่า ไม่เคยเห็นใส่พึ่งมาเห็นใส่ก็ตอนนี้อะ...ไอโมก็ได้แต่ยิ้ม ...อะครับ...มีแต่ไอปอด์นนั้นแหละครับที่มันถามผม...แล้วผมตอบ..ผมก็บอกมันไปอะครับ ว่า...ตัว k หน่ะ มันชื่อ ไอคิม..ถามก็ตอบครับ ไม่ถามก็ไม่ตอบ.....ที่ผมกล้าบอกไอปอด์นเพราะ พวกมันรู้เรื่องของผมดีนี้ครับ ส่วนเพื่อนๆ ผม ผมก็ไม่อยากให้พวกมันมารับรู้เรื่องอะไรพวกนี้กับผมด้วยหรอกครับ....

.****************************
ตอนนี้ไม่มีไรมากครับ อาฮุ อาฮุ .........

นอกเรื่องนิดนึงครับ อยากเล่าให้ฟัง แฮะ ตอนที่ผมไปฝึกงานที่ การไฟฟ้า ฝ่ายผลิตฯเนี๊ยะ เป็นช่วงปีใหม่ ครับ โบนัส ของที่นี้ออกพอดี นึกภาพออกไหมครับ...การไฟฟ้าฝ่ายผลิตฯ เป็นของรัฐวิสาหกิจ ครับ โบนัสออกที่นี้ รวยอื้อ กันไปเลยครับ....คนทำงานที่นี้มีแต่ คนมีอายุ หน่อยครับ อายุ น้อยที่สุดที่ ผมเจอนี้ คือ ...35 มั้งครับ เงินเดือน พี่แก เฉียดๆ 20000 ครับ...และที่นี้ เค้าไม่รับพนักงานใหม่ มา เป็น 10 ปีแย้ว คร้าบบบบบ...เหอๆ.....ผมจำได้ว่า ผมฝึกงานที่นี้ เค้าใช้แรงงานผมคุ้มค่ามากครับ..ผมเกือบเป็นลมก็เพราะฝึกงานที่นี้แหละครับ เหอๆ.เห็นผมเป็นผู้ชายหน่อย ก็ใช้เอา ใช้ เอา ไม่เกรงใจกันบ้างเลยครับ กาซิก กาซิก แต่ได้ประสบการณ์ การทำงานที่ดีเยี่ยม มากๆครับ ..ผมได้ไปเห็นระบบ การจ่ายไฟ ปิด ไฟ และระบบการทำงานต่างๆมากมาย ได้ไปเห็นห้องเครื่องด้วยครับ...คนทำงานที่นี้ ส่วนใหญ่เลยครับ เป็นผู้ชาย จะมีที่เป็นผู้หญิง ก็คือ พวก ธุรการ นั้นแหละครับ...แต่ก็น้อย...ด้วยความที่ไอโม มีมนุษยสัมพันธ์ดีเลิศ เลยไปผูกมิตร กับเค้าไว้ทั่ว ทุก แผนก ทั้ง พวก ช่าง และพวก ธุรการ แฮะ...ปีใหม่ พวกพี่ๆ เค้าจัดเลี้ยงกันที่แผนกไอโม ก็ได้แถดแถ ไปกิน เลี้ยงกับเค้าด้วย ทุกงาน ครับ หุหุ...ลาภปากมากมาย แถม ตอนโบนัสออก คิคิ...ไอโม ได้ค่าหนม ด้วยคร้าบๆ ประทับ ใจมาก..ตอนแข่งกีฬาของพวกการไฟฟ้าฯ ไอโมก้ได้ไปกับเค้าด้วยครับ..กินฟรีตลอดงาน อีกแล้วครับ..เหอๆ..ได้ไปเดินพาเหรดกับเค้าด้วยหง่ะ ไปแข่งกันที่ เขื่อน ที่ผมพาพวกไอคิมไปนั้นแหละครับ....แฮะ เพราะฝึกงาน ที่นี้ แหละครับ..ไอโมถึงได้มีโอกาสได้ จิบ ไวย์ กับเค้า เป็นครั้ง แรก โอ้ว พระเจ้าช่วย กล้วยบวชชี....อร่อยลิ้นดีจริงๆ ครับ(ตอนนั้นนะครับ ก็ครั้งแรกนี้หว่า)...คือก่อนที่พวกผมจะฝึกเสร็จอะครับ พวกพี่ๆ ที่แผนกช่างฯ ได้ เปิดไวย์เลี้ยงพวกผมกันเลยทีเดียว ครับ หุหุ...กินกันแต่ผู้ชายครับ ผู้หญิงหมดสิทธิ์ ตอนนั้น ที่ฝึกงานด้วยกันที่มีผุ้ชาย ประมาณ 10 กว่า คนอะครับ..(เพื่อนผมได้แฟนก็ได้จากที่มาฝึกงานนี้แหละครับ) มาจากทุกที่ครับ.มีเด็กจาก ใน ม.(ก็ที่ไอนัทมันเรียนอยู่นั้นแหละครับ) เด็กจาก ม.ภาค(ตอนนั้นพึ่งเปลี่ยนจากวิทยาลัยภาคเป็น ม.ภาค) จาก เทคโนภาค จาก เทคนิค จาก ราชมงคล..จากอาชีวะ..ฯ มาครบทุกสถาบันจริงๆ ครับ ที่เป็นสายอาชีพนะ...สนุกกันใหญ่ครับ...เปิด ไวย์ เปิด แชมเปญ เปิดเหล้า กัน เมา กระจายครับ...จากพวกพี่ๆ ทีคอยให้คำปรึกษาคำแนะนำ เคร่งเครียดตลอดเวลาตอนฝึกงาน พอฝึกงานเสร็จ เหมือนพี่น้องกันเลยครับ...คิดถึงพวกพี่ๆ เพื่อนๆ เค้าเหมือนกันนะครับเนี๊ยะ.... ผมฝึกงานอยู่ที่นี้ เกือบ 2 เดือนมั้งครับ...สนุกดี แฮะ จบข่าวครับ...

[abcd]

ตอนที่ 72


อาทิตย์นั้นไอโมไม่มีโปรแกรมแข่งกีฬาเยาวชนครับ เลยขี้เกียจกลับบ้านอะ...แฮะ ไอวิทย์มันเลยไปหา เช่า vdo ..มาดูหนังกันอะครับ หุหุ (สมัยก่อนยังเป็น vdo อยู่ครับ จำไม่ได้อะ ว่ามี vcd รึยัง น่าจะยังนะครับ...เพราะไอโมยัง ใช้ เครื่อง เล่น vdo อยู่หง่ะ แฮะ..เอาตัวเองเป็นบรรทัดฐานครับ คิคิ) ไอคุณนัท ก็อยู่ด้วยครับ....พอเลิกเรียนมันก็มานอนเกลือกกลิ้งอยู่ที่ห้องผมเช่นเคยครับ...

วันนั้นไอนัทมันนั่งอยู่บนโซฟายาวในห้องผมอะครับ โดยมีผมนอนหนุนตัก มันอยู่อะ..ไอนัทมันก็ถือโอกาส ลูบหัว จับผม ดึงนั้น ดึงนี้ ผม อยู่นั้นแหละครับแถมมันยังฉวยโอกาสหอมแก้ม ผมเป็นพักๆ ด้วยครับ ...โดยมีไอวิทย์นั่งกระแอมกระไอ ..อยู่ใกล้ๆ อะครับ...ไม่มีอายเลยมันอะไอนัท หน้าด้านชิบ...แต่ผมก็นอนให้มันแต๊ะอั๋ง ผมอยู่นั้นแหละครับ. เฮ้อ .ก็ผมกำลังนอนดูหนังเพลินๆ สบายๆ อยู่นี้ครับแฮะ.. ก็เลยยอมๆ มันไป อาฮุ อาฮุ

ติ๊ด ตี่ดี่ดี้ ติ๊ด ตี่ ดี่ ดี้....

ดูหนังไปซักพักแหละครับ ทอสับ ผมมันก็ดังขึ้นอะ เสียอารมณ์ชิบ หนังกำลังมันส์ …แม่ม

“วิทย์ หยิบ ทอสับ ให้กูหน่อย ดิ..นะ ” แฮะอ้อนไอวิทย์มันหน่อยครับ ขี้เกียจเดินไปหยิบอะ ทอสับผมมันวางอยู่บนโต๊ะเขียนหนังสืออะครับ...ไอวิทย์มันหันมาค้อนผมนิดนึง แล้วมันก็เดินไปหยิบ ให้ผมอะครับ หุหุ...

“สบายจริงนะมึง ตัวเป็นขนแล้วนั้นหน่ะ” พอยื่นให้ผมเสร็จ มันก็เขกกระโหลกผมทีนึงอะครับ ...อู้ย ไอเพื่อนชั่วกูเจ็บ ผมก็ได้แต่ทำหน้างอลูบหัวตัวเองป้อยๆ แหละครับ…

“หึหึ...” ไอนัทมันหัวเราะหึหึ แล้วเอามือลูบหัวผม ตรงที่ไอวิทย์มันเขกผมอะครับ..แฮะ..สบายดีอะ

“โหล…” แล้วผมก็รับทอสับแบบเซ็งๆอะ ครับ..โดยมีไอนัทคอยเงี่ยหูฟังผมอยู่อะครับ..มารยาทอะมีไหม มารยาทอะ ผมก็เอามือ ดันหัวไอนัทมันให้ไปไกลๆ ผมอะครับ

*แฮะ...ดี ..โม* อืม น้องปอด์นของกระผมนี้เองครับ มีธุระไรวะ..โทรมาไมเนี๊ยะ..

“มีไรอะ..โทรมาซะดึกเลยอะ...” ปากก็พูด...ตาก็ดูทีวีไปแหละครับ...ไม่สนใจไอนัทมันแล้วครับ..

*โม..พี่นัท บอกโมยังอะ เรื่องวันอาทิตย์นี้อะ...* หือ บอกไรวะ...

“วันอาทิตย์ทำไมอะ...มีไรปล่าว” ปากผมพูดกับไอปอด์น ตาผมก็มองไอนัท อย่างจับผิดอะครับ...ไอนัทมันก็หลบตาผมใหญ่เลยครับ..ผมจึงยื่นมือไปดึงหน้ามันไว้ แล้วบังคับให้มันสบตากะผมอะครับ...

*หึหึ..เราว่าแล้วเชียว ...เราบอกเองก็ได้..วันอาทิตย์นี้อะ...พี่โตให้ทีมฟุตบอลเราไปเจอกันที่..หน้าคณะนะ..มีเตะ กะทีม ของ จังหวัด....(ชื่อจังหวัดบ้านพี่โตครับ) ...เป้นการกุศลนะเว้ย...เจอกันตอน 8 โมงนะ…โอเคปล่าว* แหม๋ไอนัท นะไอนัท ..ไอนัทมันมองผมหน้าแหย๋ๆ แล้ว ทำท่าจะลุกหนีอะครับ..จะหนี เหรอมึง..แล้วผมก็ลุกขึ้นแล้วยื่นแขนไปล๊อคคอมันไว้แน่นเลยครับ..

“โอเค รับทราบ..หึหึ..ขอบใจมากปอด์น แล้วเจอกัน เพื่อน” ผมพูดกับไอปอด์นแต่ตาจ้องกับตาจ๋อยๆ ของไอนัทมันอะครับ...

*อือ ไม่เป็นไร เราคิดอยู่แล้วหล่ะว่าพี่นัท คงไม่บอกโม อะ.* แหม รู้ดีจริงมึง

“เออ..แล้วไอวิทย์มันรู้ยัง” แล้วผมก็หันหน้าไปมองไอวิทย์มันอะครับ... ไอวิทย์มันก็มองผมประมาณว่า อะไร กูไม่เกี่ยว...กูไม่รู้เรื่องไรประมาณนั้น...

*น่าจะรู้แล้วนะ...พี่โตเป็นคนโทรบอกวิทย์เองเลยหนิ* น้านจบกัน ...ไรของพวกมันวะ...เซ็ง..ตกลงพวกมึงรู้กันหมดแล้วใช่มะมีแต่กูที่ไม่รู้ใช่ไหมเนี๊ยะ...


“อืม โอเค แล้วเจอกัน บาย” ผมก็ตัดบทกับมันทันทีแหละครับ เตรียมเล่นงานไอนัทมันเต็มที่ครับ

*บาย แล้วเจอกันนะโม* แล้วไอปอด์นมันก็กดวางสายอะครับ..

แล้วผมก้หันหน้าไปเล่นงานไอนัทมันทันทีอะครับ...โดยที่แขนยังล๊อคคอไอนัทมันแน่นอยู่อะ..ผมเอาต้นขาหนีบตัวไอนัทมันไว้แน่นอะครับ นึกภาพออกไหมครับ คือตอนนั้นผม นั่งยองๆ อยู่บนโซฟาอะครับ โดยแขนผมล๊อกคอไอนัทมันอยู่อะ แล้วผมก็เอาต้นขาผมไปหนีบลำตัวไอนัทมันไว้อะครับ เหอๆ..คงพอนึกภาพออกนะครับ แฮะ..

“พี่นัท...ทำไมไม่บอกผมอะ วันอาทิตย์อะ..” ไอนัทอ้าปากผงาบๆ อะครับ..แบบพูดไม่ออกอะ...

“บอกเหตุผลมาพี่นัท...ถ้าเข้าท่าจะไม่โกรธ เร็ว” ผมก็คะยั้นคะยอมันสุดฤทธิ์แหละครับ….ไม่ได้โกรธไรมันมากมายหรอกครับ แค่อยากรู้ว่าทำไมมันไม่บอกผมแค่นั้นเอง...

“ก้อแค่ ไม่อยากให้ตาหวานไปอะ...แค่นั้นแหละ” อ้าว ไมอะ...กูก็อยู่ในทีมเหมือนกันนะเว้ย...กุทำผิดไรอะ ถึงไม่อยากให้กูไปด้วยอะ หรือว่า เพราะกูไม่ได้เป้นเด็ก ใน ม. เหมือนพวกมึง มึงเลยไม่อยากให้กูไปด้วยอะ..

หน้า งอ ทันทีเลยครับ น้อยใจ เว้ย น้อยใจ แม่ม..แล้วผมก็ปล่อยตัวไอนัทมันเลยครับ....ไอนัทมันทำเสียงจิกจัก ในลำคอ แล้วยื่นแขนมาลากเอวผมให้ผม ไปนั่งบนตักมันอะครับ โดยไอนัทมันได้ถือโอกาส โอบกอดผมจากทางด้านหลังอะครับ แม่มผมก็ดิ้นๆพอเป็นพิธีอะครับ แฮะ …ไอนัทมันได้ใจวางคางไว้บนไหล่ผมซะเลยอะแขนมันก็รัดผมไว้แน่นเลยครับ..แม่ม กูอายไอวิทย์มันปล่อยกูเลยมึง...แล้วผมก็เริ่มดิ้น ดุกดิก อีกทีอะครับ ..เซ็งเลยกู หน้าร้อนผ่าวๆ เลยครับ.

“กระแดะ มากไปแล้ว มึงไอโม..แหม๋..ที่พี่เค้าไม่อยากให้มึงไปด้วยอะ...ก็เพราะ ไอคิม .ไง.. มึงลืมไปปล่าว ว่าไอคิม มันก็อยู่ในทีมเหมือนกัน...หา” มันพูดแล้วส่ายหน้าไปมา มองผมอย่างระอา ในความแหล ของผมอะครับ...ชิ...เพื่อนชั่ว

“ไม่ได้ ลืมเว้ย..ไม่เห็นเกี่ยวกันเลย..ไอคิม ก็ส่วนไอคิม สิวะ” ผมก็ตะโกนข้ามฟากไปหาไอวิทย์มันอะครับ...ก็ไม่เกี่ยวกันจริงๆ นี้หว่า...แต่ไอวิทย์มันจะสนใจผมหรือก็หาไม่..เฮ้อ..

ไอคิม มันก็เป็นเพื่อนเหมือนกับคนอื่นนั้นแหละ คิดมากกันจัง... แล้วผมก็ตวัดหางตาไปเหล่ๆ ไอนัทมันอะครับ...ไอนัทมันทำหน้าเศร้าๆ อีกแล้วครับ..เฮ้อ..นี้มึงจะให้กูทำไงเนี๊ยะ...ไอนัทมันก็ไม่ยอมพูดอะไรอยู่ดีอะครับ...

“อย่าคิดมากเลยน่าพี่นัท..เพื่อนกัน ...นะ”ผมก็ยกมือขึ้นไปขยี้หัวไอนัท มันแรงๆ อะครับ..

แล้วไอนัทมันก็ ยื่นจมูกมาหอมแก้ม ผม ด้วยหง่ะ ว้ากกกกกก กูอายไอวิทย์มันโคตรๆ เลยอะ ไอนัทไอบ้า ฮือ..ผมก็เหล่ๆ ไปมองไอวิทย์มันอะครับ แฮะ..แล้วผมก็เจอสายตาพิฆาต ของไอวิทย์มันครับ มันมองตรงดิ่งมาที่ผมกับไอนัทเลยครับ..มันเบ้หน้าด้วยหง่ะ..

“แม่ม สวีท กันจริงๆ สวีทกันไม่ห่วงเพื่อนห่วงฝูงเลย...กูหล่ะเซ็ง จะให้กูออกไป นอกห้องด้วยมะ หา...” มันพูดเสร็จ ก็ขว้างหมอน ที่มันถืออยู่ในมือใส่ผมกับไอนัทอะครับ..

แต่ไอนัทมันก็รับไว้ได้ก่อนอะครับ แฮะ ผมเลยรอดตัวไป..แล้วมันก็ดึงหน้าผมไปจูบปากโชว์ไอวิทย์มันซะเลยอะครับ ..เว้ยยยยยยผมนี้ อ๊าย อาย อะครับ เพื่อนๆ ....ฮือ ไอบ้า ไอหน้าด้าน ไอหน้าหนา กูอายนะเฟ้ย...ผมก้หน้างอขึ้นมาทันทีเลยครับ..ส่วนไอวิทย์เหรอครับ..มันแทบจะฆ่าผมกับไอนัทซะให้ได้เลยครับแล้วมันก็ไม่สนใจผมกับไอนัทอีกเลย..อายโคตรเลยกู

“งั้น ตาหวาน ก็ถอด ต่างหู คู่นี้ ออกสิครับ” หลังจากที่เงียบไปหน่อยนึง ไอนัท มันก็พูดขึ้นมาอะครับ...เจ็บจี๊ดเลยครับ...มันแทงใจอะ..สัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะไม่ถอดต่างหูคู่นี้เด็ดขาดถึง แม้ จะเจ็บ ขนาดไหน ถึงหูจะเน่า หูจะเปื่อยก็จะไม่ยอมถอดเด็ดขาด ...

“ไม่..” คำเดียว สั้นๆ ห้วนๆแล้วผม ก็สะบัดตัวออกจากอ้อมกอดของไอนัท แล้วเดินไปล้มตัวนอนลงบนเตียง ...หันหลังให้พวกมัน..หยิบสาย Walkman ขึ้นมาใส่หู เปิดเพลงฟัง แล้ว หลับตาลงไม่สนใจใครอีกเลยครับ...
ผ่านไปซักพักนึงแหละครับ ผมก็รับรู้ว่าห้องทั้งห้องมืดลง คงมีคนไปปิดไฟอะแล้วที่นอนข้างตัวผมมันก็ไหว ยวบอะครับ ..แล้วก้อมีมือดีมาดึง สาย walkman ออกจากหูผม..ผมจึงได้ลืมตาขึ้นมองอะครับ..ผมจึงได้สบตากับไอนัทมันอย่างจัง..ไอนัทมันเปิดไฟหัวเตียงอะครับ..ผมพลิกตัวเข้าไปกอดไอนัทมันไว้แน่น แล้วซุกหน้าลงกับอกอุ่นๆ ของมัน...

“ขอโทษ” ผมพูดอู้อี้อยู่กับอกไอนัทมันอะครับ...คนอย่างผมไม่เอ่ยคำขอโทษใครง่ายๆหรอกครับ..ไอนัทมันลูบหัวผมเบาๆ แล้วจูบที่หัวเน่าๆ ของผมด้วยอะ...ไม่ว่าเมื่อไหร่ อกอุ่นๆ อ้อมแขนแข็งแรงนี้ก็พร้อมที่จะให้ความอบอุ่นปกป้องผมเสมอ...กูขอโทษนะไอนัท...กูขอโทษ กูทำตามที่มึงขอกูไม่ได้....ถามว่ารักไอนัทไหมก็รักอะรักมากด้วย...แต่มันคนละความรู้สึกกับไอคิมอะ...กับไอคิม ผมไม่รู้หรอกว่ามันคืออะไร...บอกไม่ได้อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน..เฮ้อ ช่างแม่ม.แล้วไอนัทมันก็เอื้อมมือไปปิดไฟหัวเตียงอะครับ ....แล้วผมกับมันก็นอนกอดกันกลมดิกอีกเช่นเคย....

สงสัยใช่ไหมครับว่าไอวิทย์ไปไหน หุหุ มันก็ไปนอนที่ห้องไอนัทสิครับ เหอๆๆๆๆๆๆๆ....


**********************

อ่านตอนนี้แล้วเป็นไงกันบ้างครับ....หุหุ...อย่าพึ่งเกลียดไอโมมากมากทีเดียว นะครับ

ค่อยๆ เกลียดไปทีละหน่อย...ไอโมยังมีอะไรที่จะให้เพื่อนๆ ได้เกลียด..ได้หมั่นไส้มากกว่านี้อีกครับ ใจเย็นๆ นะครับ ค่อยๆเกลียดนะคร้าบ หุหุ....


ปล...อย่างที่บอกครับไอโมเป็นคนเห็นแก่ตัวโคตรๆ ครับ อาฮุ อาฮุ...

[meeza31]

สงสารนัดจัง อยากให้นัดสมหวังบ้างจัง

[Just let it be]

ยังไงๆ สุดท้าย  คนที่ดี  กะคนที่รัก

ก็ต่างกันอยู่ดี

ปล.  สงสารพี่นัทอะ 

[suregirl]

อ่านตอนนี้แล้วเข้าใจความรู้สึกพี่นัทอ่ะ ถึงตัวจะอยู่กับเรา แต่ดูเหมือนใจจะไปอยู่กะคนอื่น ก็หลักฐานมันคาตาอ่ะนะ เฮ้อ สงสารพี่นัทอ่ะ 




ปล.โมใจร้าย แล้วก็จะใจร้ายมากกว่านี้อีก ฮือๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ  พี่นัท

[pongsj]

ว้า..............ทำไมไม่ยอมๆไปสักทีน้า โม อิอิ สงสารพี่นัท อิอิ

[mu_off]

สงสารพี่นัทคับ..

มาต่อไวๆนะค้าบ...

[gobgab]

.........เลือกเพราะเราเป็นคนดี.........

.........แต่ใจก็ยังอยู่กับคนที่รัก.........

.........จะโทษใครได้......ในเมื่อต่างฝ่ายต่างเลือกแบบนี้ทั้งคู่......

[THIP]

นัทเอ๊ย ได้แต่ตัวแต่หัวใจเขาไปเป็นอื่นแล้ว   

[abcd]

ตอนที่ 73

เช้าวันอาทิตย์ อันสดใส วันนี้ไอโมตื่นตั้งแต่ 7 โมเลย...เหอๆๆ แอบ เซ็ง เล็ก ๆ วันหยุดทั้งที ...ต้องมาตื่นตั้งกะไก่โห่..แอะ...แต่จะบ่นไปใย ก็กูเลือกที่จะไปเองนี้หว่า...ไม่มีใครบังคับเลยซักกะติ๊ด..แฮะ ลองบอกว่าไม่ไปจิ ไอนัทมันได้ตีปีก พั่บๆ แน่นอนเลยอะ เหอๆ...

และแล้วหนุ่มน้อยหน้ามนคนหล่อ 1 คน กับ พวกขี้เหร่ อีก 2 ก้อ ได้นั่งประจำที่ในรถเก๋งคันโก้ ของคนขี้เหร่ 1 คึคึ..โดยมีสุดหล่อนั่ง เป็นตุ๊กตาหน้ารถ ขี้เหร่ 2 นั่งเบาะหลัง...แฮะ....ในระหว่างนั่งรถไปหาไอพี่โต.. ไอขี้เหร่ 1 มันทำหน้าบึ้งตลอดเวลาเลยครับ...จนผมนึกหมั่นไส้มันอะ.. มันเป็นไรของมันนักหนาวะ...แถมมันยังไม่พูดกับผม ด้วยครับเซ็งมากมาย..จนผมต้องลุกขึ้นนั่งขัดสมาธิบนเบาะ(เด็กดีไม่ควรเอาเป็นเยี่ยงอย่าง) แล้วหันหน้าไปคุยกับไอขี้เหร่ 2 ที่อยู่เบาะหลัง โดย..ไม่สนใจไอขี้เหร่ 1 อีกเลย เหอๆๆ.....

และแล้วก็ถึงหอไอพี่โตมันซะที (อ๋อ ลืมบอกไปว่า พี่โตมันโทรมาเปลี่ยนสถานที่สุมหัวอย่างด่วนจี๋อะครับ แฮะ และไอพี่โตมันได้ย้ายออกมาอยู่หอนอกแล้วครับ อยู่กะเมียมัน คิคิ) พอถึงพวกผมก็เห็น หนุ่มๆ หล่อบ้างไม่หล่อบ้าง ประมาณ 10 คนได้..ยืนทำหน้าสลอนอยู่ข้างรถ ปิคอัพ คันนึง....และสายตาของผมก็ได้กวาดหาใครบางคน อย่างไม่รู้ตัว...ทำไมไม่เห็นวะ...หรือว่ามันจะไม่ไปด้วยกัน ...ไม่มั้ง อาจจะมาช้า ก้ได้ ขอให้มาด้วยเถอะ..แอบหวังเล็กๆ ครับ...ไม่งั้นกูต้องเซ็งตายแน่เลย...เอ้ยยยย...ตายห่ะ แล้วทำไมกูต้องเซ็งที่ไม่เห็นมัน ด้วยวะ...โหย พอๆ แล้วผมก็สะบัดหน้าพรืดๆ แหละครับ...

“เป็นไรอะ..ตาหวาน..ไม่สบายรึเปล่า..” ไอนัทมันคงเห็นอาการประหลาดของผมอะครับ มันเลย เอามือมันมาอังที่หน้าผากผมอะ...

“แฮะ ปล่าววววววววววไม่เป็นไร” ผมก็ยิ้มประจบมันไปทีอะครับแฮะ...

“เฮ้อ พอเลย..ลงๆ แม่ม หวีดกันไม่รู้จักเวล่ำเวลา...” ไอวิทย์มัน ไม่พูดปล่าวครับ..มันเอามือมันมาดึงมือไอนัทออกจากหน้าผากผมอะ

แล้วมันก้อเปิดประตูแล้วเดินลงรถไปเลยอะครับ แฮะ...ผมก้อหันไปยิ้มให้ไอนัทมันหน่อยนึงหง่ะครับ...ไอนัทมันยักไหล่แล้วมองผมประมาณว่า ไอห่ะวิทย์ มันเป็นบ้าไร...ผมก้อมองสบตามันประมาณว่า กูม่ายรู้ๆๆๆๆๆๆๆๆ...

แล้วผมกับไอนัท ก็ลงจากรถ แล้วเดินไปสมทบกับ .... พวกฝูงลิง กอริลล่า ทั้งหลายอะครับ...ผมก็ยกมือหวัดดี พวกรุ่นพี่ 6-7 คน แล้วก็หันไปทักทาย พวกรุ่นเดียวกันอะครับ...แฮะ...แล้วผมก็เดินไปกอดคอ น้องปอด์นสุดที่รักของผมด้วยครับ อาฮุ อาฮุ...ไอปอด์นกระดี้กระด่า สุดฤทธิ์ ตั้งแต่เห็นหน้าผมแล้วหล่ะครับ... พวกมันอยู่ครบ ขาดแต่ ...คน..ที่ผมหวังเป็นอย่างมากว่าจะได้เจอหลังจาก ไม่ได้เห็นหน้ามันมาเป็นเดือน...เฮ้อ...อยากถามไอปอด์นเหมือนกันแต่ไม่กล้า...เลยได้แต่มองหา....และก็ต้องผิดหวัง...โคตรเซ็งเลยกู แม่ม......อีกแหละ เซ็งทำแป๊ะ ไรวะ..แล้วยกมือขึ้น ตบกระโหลกตัวเอง 1 ทีอะครับ...

พอเงยหน้าขึ้นก็เจอสายตา สงสัย แกม สมเพช ของ ไอปอด์นกับผองเพื่อนแหละครับ..อ๊าย อาย...เลยได้แต่ส่งยิ้มแหย๋ๆ ไปให้แล้วซบหน้าลงกับ บ่า..ของไอปอด์นมัน….โดยมีสายตาพิฆาตของไอนัท มองค้อนประหลับประเหลือก อยู่ใกล้ๆ จนผมต้องหัวเราะกิ๊ก กั๊กออกมาอะครับ...หุหุ...หึงอีกแล้วอะเด้...เหอๆๆๆ....

ไอโมเลยแกล้งไอนัท มันซะเลยครับ..ผมขยับตัวไปยืนด้านหลังของไอปอด์น แล้วสอดแขนเข้าไปกอดเอวไอปอด์นมันไว้อะครับ..แล้วเอาหน้าไปถูที่ซอกคอไอปอด์นมันหง่ะครับครึครึๆ ไอปอด์นมันก็หัวเราะชอบอกชอบใจแล้วดิ้นขลุกขลิก อยู่ในอ้อมแขนผมอะครับ...ปากมันก็บอกว่าจั๊กกะจี้ ๆ ปล่อยเรา ปล่อย เราฮ่าๆ...แต่มันไม่ยักกะขยับหนีแฮะ เหอๆ...พวกเพื่อนๆของพวกผมก็ได้แต่หัวเราะขำอะครับ....หึหึ...มีแต่ไอนัทนั้นแหละที่ไม่ขำแถมยังทำท่ายังกะจะกินหัวผมแหนะ...ผมก็ได้แต่ส่งยิ้มกวนโอ้ยไปให้ไอนัทมันแหละครับ คิคิ..

ขณะที่พวกผม กำลังหัวเราะพูดคุยกันหนุกหนานอยู่นั้น...ผมก็ได้มองเห็นรถยนต์สีน้ำเงินคุ้นตาค่อยๆ คลานเข้ามาตรงที่พวกผม ยืนกันอยู่อย่างช้าๆ...เท่านี้หัวใจไอโมก้แทบ จะระเบิดออกมานอกอกแล้วครับ...หน้าร้อนผ่าวๆ ผมทั้งตื่นเต้นทั้งดีใจสุดๆไปเลยครับ...ฮึ้ย ไอหัวใจบ้าเต้นไมนักหนาวะ....เป็นบ้าไรเนี๊ยะ เห็นแค่รถมันแค่นั้นเองนะเว้ย...ใจเย็นๆ ดิวะ...แขนที่กอดรอบเอวไอปอด์นอยู่นั้นยิ่งกอดแน่นเข้าไปอีกครับ......แล้วผมก็เลยซบหน้าลงกับซอกคอของไอปอด์นมันจริงๆซะเลย...

“ไม่เป็นไรหรอก ใจเย็นๆ นะโมนะ...” ไอปอด์นมันคงรับรู้ถึงอาการแปลกๆ ของผมแล้วอะครับ...มันจึงยกมือขึ้น แล้วลูบหัวผมเบาๆ แล้วมันก็ยิ้มให้ผมด้วยอะ...ผมก็ได้แต่มองมันด้วยความซาบซึ้งแหละครับ...เป็นเมียพี่เถอะนะน้องปอด์น โอ๊ะมะช่ายยยยยยยยยยย

แล้วร่างสูงใหญ่อันคุ้นตา..ก็ค่อยๆ เปิดประตูรถ ออกมา โดยมีสายตาผมคอยจ้องมองอยู่ตลอด...ผอมลงรึเปล่าวะมึงไอคิม..อืม..สูงขึ้นอีกรึเปล่าหน่ะ...ผมยาวขึ้นอีกหน่อยนะมึงหง่ะ..แล้วผมก็แทบน้ำตาร่วงครับ..ที่หูของไอคิมยังมีตัวอักษร..P/K ติดอยู่อะ...แล้วสายตาผมกับไอคิมก็ได้สบกันอย่างจังครับ..ผมหลบไม่ทันซะแล้ว...แต่ว่าไอคิมมันก็ได้มองเมินผมไปแล้วหันไปทักทาย คนอื่น ต่ออะครับ....เสียใจเล็กๆครับ...ที่โดนเมิน ชิ...

“เฮ้อ มาครบกันซะทีนะพวกมึงหง่ะ มึงหน่ะไอเชี๊ยะ..คิม แม่ม...มาช้าชิบเลยมึง...ทำไรอยู่วะพวกกู..รอมึงคนเดียวเลยเนี๊ยะ..” เสียงไอพี่โต มันพูด กับพวกผมทุกคน แล้วหันไปต่อว่าไอคิมมันอะครับ..หึ สมโดน ด่าไปเลยมึงเมินกูดีนัก.ชิ.ผมก็ได้แต่ทำหน้าสะใจอะครับ...

“นอนเพลินอะดิ มันหน่ะ จะมีอะไร หึหึ...” น้องปอด์นสุดที่รักของผมพูดขึ้นอะครับ..ทำให้ทุกคนพุ่งสายตามาที่มันอะ...และแน่นอน..หนึ่งในนั้นคือไอคิม...มันไม่ได้มองไอปอด์นหรอกครับ...คราวนี้มันมองหน้าผมตรงๆเลย..แล้วมันก็แสยะยิ้มให้ผม...ด้วยหง่ะ กวนส้นกูอีกแหละ..แล้วมันก็ไม่สนใจผมอีกเลยครับ...แม่ม เมินกูดีนักนะมึง ไอชั่ว...ผมก้อได้แต่ทำหน้างอ อะครับ...อยู่ๆ ก้หงุดหงิดขึ้นมาซะงั้น ...

“เออ..เป็นไรช่างแม่ม ...ดีกว่าไม่มาก็แล้วกันวะ....” แล้วไอพี่โตมันก็หันไปพูดไรกับไอนัทและเพื่อน มันไม่รุ้อะครับ...ผมก้ไม่สนใจพวกมันแล้วครับ...หันมาคุยกระซี้กระซิกกับไอปอด์นต่ออะครับ...หายตื่นเต้นแล้วครับ ตอนนี้มีแต่อาการหมั่นไส้ไอคิมมันอะ...แถมพ่วงไอนัท ไปด้วยอีก 1 หน่อ...แม่ม ทำหน้ายังกะ จะกินหัวกู ชิ..กูอยู่กับไอปอด์นนี้แหละวะ..ปลอดภัยสุดฮี่ๆๆๆๆๆ....

“เอาหล่ะ..ไปกันได้ซะที...ไปรถปิคอัพ กูนี้แหละ...นั่งได้หมดชัวร์..ส่วนรถพวกมึงก็จอดไว้นี้แหละ...อ๋อ..แฮะ พิ้ง กับ เจน จะไปด้วยนะพวกมึง แฮะ” พูดเสร็จไอพี่โต มันก็เกา หัวแกร๊กๆ แหละครับ...โดยมีพี่พิ้ง กับพี่เจน ยืนยิ้มอยู่ข้างๆ อะครับ(พี่พิ้งเป็นแฟนพี่โตครับ พี่เจน เป็นเพื่อนพี่พิ้ง)

“โหยยยยยยยยย แม่ม ทีพวกกูหล่ะย้ำนัก ว่าไม่ให้เอาแฟนไปด้วย ทีตัวเอง..เสือกพาไป มึงนะมึง” อันนี้เป็นเสียงตัดพ้อต่อว่าของเพื่อนไอพี่โตมันอะครับ แฮะ...ส่วนผมก็ได้แต่หัวเราะชอบใจแหละครับ...

ผมปล่อยเอว ไอปอด์นแล้วเดินไปกระโดดขึ้น กระบะหลัง อะครับ...คนอื่นๆ ก็ทำเหมือนกันครับ. ..ผมหาที่เหมาะๆให้ตัวเองแล้วหย่อนก้นลงนั่งอะครับ..โดยมีไอนัท ตามาหย่อนก้นลงข้างๆผม และไอปอด์นก็มานั่งลงอีกข้างนึงของผม เหอๆ....ส่วนไอคิมมันก็ได้ไปนั่งห่างกับผมเป็นโยชน์เลยครับ...มันแบก กีต้ามันมาด้วยหง่ะ...เท่ห์ตายหล่ะ..

และแล้วกระติกน้ำแข็ง รวมทั้ง รีฯอีก(กี่ขวดจำไม่ได้ครับ) ก้ได้มาตั้ง ข้างหน้าผมพอดีอะครับ...โซดา ไม่มี..มีแก้ว กับน้ำเปล่า...งานนี้ on the rock อย่างเดียวแล้วหล่ะพี่ท่าน... พอทุกคนขึ้นรถหมดแล้ว....การเดินทางไปหากินข้ามจังหวัดของพวกผมก็ได้เริ่มขึ้นแหละครับ...โดยมีไอคิม ดีดกีต้าอยู่ด้านหลัง ..และมีเสียงอันโหยหวนของฝูงลิงกอริลล่าทั้งหลายแหกปากอยู่โหวกเหวก และมีผมที่ต้องทำหน้าที่ ชง เหล้า ให้พวกมันอีกเช่นเคย เซ็งอีกแล้วกู...

[abcd]

ตอนที่ 74

“เบื้องบนเป็นแผ่นฟ้ากว้าง เบื้องล่างเป็นธารน้ำใส ตัวฉันมีกาน้ำนึงใบ กับ กองฟืนที่วางอยู่เรียงรายยยยยยย” ผมได้ยินเพลงนี้ที่พวกมันโก่งคอร้องแล้วทำให้ผม ปวดหัวตึบอะครับ เพลงใครวะ...(มารู้ทีหลังว่าเป็นเพลงกัญชา ของคาราบาว) ไอโมไม่รู้จักครับ เลยแหกปากกับเค้าไม่ได้..กว่าจะถึงจังหวัดบ้านเกิดเมืองนอนของไอพี่โตมัน..ผมก็ได้ฟัง เพลงแนวๆ นี้ เกือบ 2 ชม.แหละครับมึนเลยผม..ร้องกับเค้าไม่ได้....ปากว่างครับ...เลยชงกรึบ ชงกรึบ..อยู่คนเดียว..มึนดีชิบหายครับ ...เคาะขวดเป็นจังหวะบ้างเป็นบางอารมณ์ครับ..เหอๆ...ร้องไม่เป็นแต่สามารถมันส์ได้ หุหุ

ก่อนจะเข้าไปในตัวจังหวัด ไอพี่โต ...มันแวะปั้มน้ำมัน Jet ครึครึ...(ขอค่าโฆษณาโต้ยยยยยย) ให้พวกผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนครับ มันบอกว่า..เตะ 11 โมงครับ กำ...ดีนะครับที่ แดดไม่ร้อนมากปลายฝนต้นหนาวหน่ะครับ อากาศเลยค่อนข้างดีพอควร..(สมัยก่อนอากาศไม่ร้อนไม่เป็นเวล่ำเวลาเหมือนทุกวันนี้หรอกครับ โดนเฉพาะต่างจังหวัด)

เตะบอลงวดนี้ไม่ใช่ไปเตะเพื่อเอาชนะครับ...เราเตะการกุศล..พวกเราเลยสบายๆ..ก็เลยกรึบ กันจนมึน ไปตามๆกันครับ..มีพี่โตคนเดียวที่ไม่มึน..มันขับรถหน่ะครับ...แถมมันยังเจือกพาแฟนมาด้วยก็เป็นงี้แหละ ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
พอรถจอดที่ปั้ม ไอโมก็โดดลงรถ แล้วเดินลิ่วๆ เข้าห้องน้ำไปก่อนเลยครับ...ปวดฉี่หง่ะ...โดยมีไอนัท เดินตามก้นมาต้อยๆ พร้อมกระเป๋าเป้ผม..แฮะ(นิสัยเสียอีกแล้วครับไอโม)..พอถึงโถฉี่ ก็จัดการรูดซิบกุงเกงยีนส์แหละครับ..แต่ว่า

“ตาหวาน...เข้าไปฉี่ในห้องน้ำนู้นไป...” แหงะ..หมดกันครับ...ผมเลยหันไปทำหน้างอให้ไอนัทมันที นึงหง่ะ ขัดใจเว้ย..ทำไมวะ ก็กูปวดฉี่อะ...มันมองผมตาดุเลยครับ..ผมก็ไม่ฟังมันหรอกครับ ก็เตรียมคว้ากไอแตงโมน้อยออกมาแหละครับ ก็มันปวดนี้หว่า ...หูผมก็ได้ยินเสียงพูดคุย เสียงฝีเท้า อยู่หน้าหอ้งน้ำนี้แล้วครับ..ก็ไอพวกฝูงลิงกอริลล่านั้นแหละครับ พูดกันซะเสียงดังเลยหง่ะ...

“เฮ้ย...” ก็พูดได้แค่ นั้นแหละครับผมอะ..ไอนัทมันโยนกระเป๋าเป้มาให้ผม ...แล้วดันผมเข้าไปในห้องน้ำแล้วปิดประตูให้เสร็จสรรพ ครับ...

“อ้าว...โมหล่ะพี่นัท...เห็นบอกปวดฉี่” ไอปอด์นสุดที่รักของผมอะครับ..
แฮะ รักนะเด็กโง่ อู้ๆๆๆๆๆๆๆ....

“เปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องน้ำ...” ชิ...ยุ่งกะกูจริงมึงหง่ะ...ผมก้เลยจำใจต้องฉี่ในห้องน้ำแคบๆนั้นแหละครับ ไม่ชินแฮะ..เซ็ง…

เสียงข้างนอกก็ดังเซงแซ่ อยู่อย่างนั้นแหละครับ..ก็มีการพูดคุยแซวผมเป็นระยะระยะ...เซ็ง double ...พอฉี่เสร็จไอโมถึงได้เปลี่ยนชุดอะครับ ในกระเป๋าผมก็มีชุด มีสตั๊ดของไอนัทอยู่ด้วยครับ...หนักชิบ...

แต่งตัวเสร็จก็ออกมา ..ไอเห็นพวกนั้นยังถอดเสื้อถอดกุงเกง กัน อยู่ เลยครับ (แน่นอนครับ ต้องเห็นแต่กุงเกงใน แฮะ ไอโมไม่ได้สนใจหรอกนะครับ มีเหมือนกันคิคิ) มีแต่ไอนัท คนเดียวที่ยังไม่ถอดเสื้อผ้าเหมือนคนอื่นเค้า..มันนั่งกอดอกมองผม อยู่บนอ่างล้างหน้าอะ..ผมเลยโยนกระเป๋าให้มัน ...แลบลิ้นให้มันที แล้ว เดินเชิบๆ ออกจากห้องน้ำตัวเบาหวิว เลยครับ ได้ยินเสียงมันหัวเราะหึหึ ตามหลังผมมาอะ...ชิ...ไอขี้หวงเอ้ย...

พอเดินออกจากห้องน้ำ ก็เดินไปสมทบกับเจ้าพวกนั้นที่รถอะครับ...แฮะ ก้ไปถามพวกมันแหละครับว่าจะเอาไรปล่าวเดี๋ยว จะเข้า jiffy ซะหน่อย.. แหม๋ ไอผมก็ไม่น่าถาม...

“..บลูขวด” สั้นๆ ..ง่ายๆครับ เฮ้อ...ไอโมก็ไร้ข้อโต้แย้งครับ คิคิ...ก็ที่กินๆ กันมาอะ มานหมดแหละ.. หูก็ฟังตาก็แอบเหล่ มองหาไอคิม มันอะครับ...มะเจอครับ ...อยู่ไหนไม่รู้อะ..เซ็ง

“โม..เราไปด้วย” ยิ้มฟันขาวมาเชียวครับไอปอด์นมัน ชีวิตนี้เคย ทุกข์กับเค้าบ้างไหมเนี๊ยะ..

มันไม่พูดปล่าวหรอกครับ มันก็เดินเข้ามากอดคอผมแล้วก็เดินไปด้วยกันอะครับ...มันเปลี่ยนชุดมาแล้วเรียบร้อยครับ...เฮ้อ ...ผมก็เหล่ๆมองหน้าไอปอด์นมันอะครับ...ไอตี๋เอ้ย...น่ารักชิบ..แล้วมันก็หันมายิ้มให้ผมด้วยอะ..ผมหล่ะหมั่นเขี้ยวมันจริงๆ เลยครับ...

พอเข้าไปใน jiffy ผมกับไอปอด์นก็ช่วยๆกัน เลือกซื้อของอะครับ...ในขณะที่ผมกับไอปอด์นกำลังเลือกของเพลินๆ อยู่นั้น..

“ได้ ของครบ ยังวะ ปอด์น...พวกพี่เค้าให้มาตาม” ไอคิมครับ แค่ได้ยินเสียงใจผมก็เต้นตึกๆ แล้วครับ เลยเงยหน้าขึ้นมองมันอะ... กะจะยิ้มให้มันซะหน่อย...แต่ว่า...มันไม่มองผมครับ...ไม่แม้แต่จะชายตามอง..มันช่วยไอปอด์นถือของแล้วเดินไปจ่ายเงินเลยอะครับ...ตาผมร้อนผ่าวๆเลยครับ...ทั้งๆที่กู ก็มีของเต็มมือเหมือนกันนะ หนักกว่าไอปอด์นด้วยทำไม มึงไม่มาช่วยกูถือบ้างหล่ะ...น้อยใจมากมายเลยครับ.....น้ำตาจะหล่นแล้วครับ...ผมเลยหันหลังให้ทั้งไอคิม และไอปอด์นแล้วเดินไป ให้พ้นจากตรงนั้นอะครับ...กูคิดผิดจริงๆ ด้วยที่มาวันนี้อะ...คิดว่าจะไม่เป็นไรแล้วเชียว คิดว่ากูกับมันจะกลับมาเป็นเพื่อนกันได้ แต่ดูแล้ว...คงเป็นไปไม่ได้...

“เสร็จยังครับหือ...เป็นไรครับตาหวาน...” น้ำเสียงห่วงใยแบบนี้มี คนเดียวจริงๆครับ.

.ผมเลยเดินเข้าไปหาไอนัทมัน เอาหน้าผากโขกกับคางมันกึกๆ อะครับ...ปลอบใจกูหน่อยสิไอนัท ปลอบใจกูหน่อย...(นิสัยเสียอีกแล้วครับ)ไอนัทมันก้อหัวเราะหึหึ..แล้วเอามือลูบหัวผมอะครับ...มันคว้าตะกร้าใส่ของในมือผมแล้วกอดคอผมเดินไปจ่ายตังค์อะครับ....

พอไปถึงเคาน์เตอร์ ก็ไม่เห็นไอคิมแล้วครับ เห็นแต่ไอปอด์น ยืนยิ้มฟันขาวรอผมอยู่อะ...จ่ายตังค์เสร็จพวกผมก็เดินกลับไปขึ้นรถอะครับ...ทุกคนรออยู่บนรถเรียบร้อยแล้วครับ..ผมยิ้มให้ทุกคนแล้วกระโดดขึ้นรถ ..ไม่ชายตาแล ไอคิมมันแม้แต่นิดครับ...จะเอาแบบนั้นก็ได้...ไม่ญาติดีกันไปตลอดก็ได้นะเว้ย ไม่อยากเป็นเพื่อนกะกูใช่มะ ได้สิ ไอโมจัดให้เลยมึง....แล้วผมก็หันไปมองหน้าไอคิมมันอะครับพอดีไอคิมมันมองมาทางผมพอดี..ผมเลยมองมันอย่างท้าท้าย...แสยะยิ้มให้มันหน่อยนึง...แล้วผมก็ไม่สนใจมันอีกเลยครับ..หันไปชงเหล้าให้เพื่อนๆต่อครับ..โดยมีไอนัท..นั่งคลอเคลียผมอยู่ตลอดเวลา......

[abcd]

ตอนที่ 75


และแล้วเหล่ามารดำทั้งหลาย(ชุดบอลเราสีดำทั้งชุดครับ หึหึ) ก็ถึงที่หมายอย่างปลอดภัยครับ..พอลงจากรถ พี่โตก็พาพวกผม ไปที่ เต็น..ที่ผู้หลักผู้ใหญ่ นั่งอยู่อะครับ เกร็งมากมายเลยครับ..และแน่นอนพวกผมก็ตกเป็นเป้าสายตาของ ลุงๆ ป้าๆ..พี่ๆ น้องๆ นู๋ๆ ครึครึ ในงานอย่างช่วยไม่ได้ครับ...ก็คนแปลกหน้านี้เนาะ...แถมผมยังหน้าตาหล่อเหลาซะขนาดนี้ เจี๊ยกกกกก เอิ้วววว..และพี่โตก็ได้แนะนำให้พวกผมได้รู้จักกับใครต่อใครบ้างไม่รู้ครับจำไม่ได้ แต่ที่จำได้แม่นคือท่านผู้กำกับ(ตำรวจครับ)..และพ่อของพี่โตเองครับ ผมก็พึ่งรู้วันนั้นว่าพ่อพี่โตเป็นผู้อำนวยการโรงเรียนมัธยมในจังหวัดนั้นแหละครับ.....พวกผมก็นั่งคุยนั้นคุยนี้ไปซักพักแหละครับ ท่านผู้กำกับ ก็ขอตัวกลับก่อน แต่พ่อพี่โตยังอยู่ครับ..

ซักพัก นักกีฬาที่จะเตะกับพวกเราก็มาอะครับ...เป็นพวกข้าราชการในจังหวัดนั้นแหละครับ ยังหนุ่มๆกันอยู่นะครับ ยังมะแก่ แฮะ คิคิ...ดูเหมือนจะงานใหญ่ใช่ไหมครับ ไม่หรอกครับ..เป็นงานเล็กๆ บรรยากาศเป็นกันเองมากมายเลยครับ...งานเล็กแต่คนเยอะครับ....ภายหลังพวกผมถึงได้รู้ว่า หลังจากพวกผมแข่งเสร็จ จะเป็นคู่ บิ๊กแม็ท ครับ ..จำไม่ได้อีกเช่นกันว่า ทีมไหนจะเตะกับทีมไหน แฮะ โทษครับ...

วันนั้น..ไอโมมึนมากมายเลยครับ (ก็มึนกันทุกคนแหละครับ) ตาหวานเยิ้มเลยทีเดียว เลยโดนพ่อพี่โต แซวด้วยอะ เขิ้น เขิล ...พ่อพี่โตแซวว่า ทำตาหวานแบบนี้ระวังจะโดนสาวๆ ฉุดไปข่มขืน โอ้ววววววววไอโมหล่ะ ถูกใจเป็นที่สุด เอิ้กๆ ไอโมก็หัวเราะชอบใจแหละครับ เลยโดนมะเหงกไอนัทไปหนึ่ง โป้ก..เจ็บหง่ะ.......

ก่อนลงสนาม...ต้อง วอล์มร่างกายซะหน่อย..ครับ ไอโมก็วิ่งเหยาะๆ ไปมาแหละครับ ...เมาๆมึนๆ แบบนี้เป็นตะคิวดีนักแล...แล้วไอโมก็มัดผมซะหน่อยครับก็ยางรัดที่ไอนัทมันซื้อให้เมื่อคราวก่อนนู้น แหละครับ..ลายหน่อมแหน๋มมากมาย ..แต่ทุกคนที่อยู่ในทีมก็ไม่แปลกใจหรอกครับ..เพราะผมมีแต่แบบนี้ ก็ไอนัทมันซื้อให้แต่แบบนี้อะ...

‘แชะ’ เสียงแชะ ดังขึ้น เบาๆ ไอโมตกใจนิดนึงครับ เลยหันไปมอง แฮะ เห็นสาวน้อยน่ารักคนนึง ถือกล้องอยู่ในมือส่งยิ้มหวานให้ผมด้วยครับโอ้วววววว...แหมะ ไอโมก็ยิ้มรับด้วยใจเลยแหละครับ .

.แล้วก็มีเสียงกรี๊ดๆ ดังพอสมควรครับ ดังขึ้นอะผมจึงได้ละสายตาจากน้องน่ารักไปมองต้นเสียง เป็น กลุ่มน้องๆกระเทยวัยมัธยมอะครับเหอๆ...แหม๋ๆ น่ารัก น่าเตะดีจริงๆ ครับ พวกเจ้าหล่อน ก็กรี๊ดๆ และพูดอะไรกันก็ไม่รู้ครับผมฟังไม่ทัน...มีประโยคนึงที่ผมฟังแล้วต้องหัวเราะก๊าก เป็นประโยคเดียวที่ผมฟังถนัด...‘พี่เบอร์ 13 ขา....สนใจบริโภคกระเทยไหมค้าๆๆ(ผมเบอร์ 13 ครับ) ’ แล้วเจ้าหล่อนก็ทำท่าอายม้วนอะครับ..ไอโม หัวเราะออกมาดังๆ เลยครับจนเพื่อนๆ ผมหันมามองและเดินมาสมทบกับผมอะครับ...พอพวกเพื่อนๆ ผมมองเห็นกลุ่มน้องน่ารักเข้า ก็..ขำกันอะครับ..แบบ...มีทั้งผู้หญิงผู้ชายและกระเทย ..กลุ่มใหญ่เลยครับ ใส่ชุดพละกัน(เห้นพี่โตบอกว่าเป็นเด็กโรงเรียนพ่อมันเอง คิคิ)...เพื่อนๆผมก็หันไปหยอกล้อกับพวกน้องๆเค้าแหละครับ..แต่ผมอะโดนไอนัทมันล๊อคคอลากไปให้ห่างๆ น้องๆพวกนี้ซะก่อนอะครับ เซ็งเลย...ก่อนไปไอโมก็ส่งยิ้มให้น้องน่ารักก่อนครับโอ้ววววน่าร้ากกกก...น้องเค้าอายหน้าแดงเลยครับคิคิ...จากนั้นผมก็หันมาจะเล่นงานไอนัทมันแหละครับเคืองมันนิดๆอะ... แต่พอมองเห็นแววตาละห้อยอ้อนวอนของมันแล้วผมก็ได้แต่อึ้ง อะครับ..ใจอ่อนยวบเลยหวั่นไหวเล็กๆครับ.. กูแค่เล่นๆ หนุกๆ อะไอนัท กูไม่ได้คิดจะจีบน้องเค้าจริงๆซะหน่อยอะ...ผมก็ทำได้แค่ยิ้มประจบประแจงมันอะครับ...ไอนัทมันค่อยยิ้มออกหน่อย ไอโม แอบปาดเหงื่อเลยครับ เหนื่อยชิบเลยกู...ฮู้

และแล้วพวกผมก็ได้เวลาลงสนามซะทีครับ...หนุกมากเลยครับ...(เล่นแบบไม่หวังผลแพ้ชนะอะครับเลยชิวๆ) ผมเป็นกองหน้าครับ..มีหน้าที่บุกทำประตูอย่างเดียว แอะ คู่กับไอวิทย์ ครับ ผมกับมันรู้ใจกันครับ..เลยได้เล่นคู่กัน...ไอนัทกองหลังครับ ไอปอด์นกองกลาง ส่วนไอคิมไม่รู้ครับ. อย่างที่บอกครับ ...หลังจากท้ารบกับมันบนรถแล้วผมก็ไม่ได้ชายหางตามองมันอีกเลย..ไม่สนใจมันเห็นมันเป็นเหมือนคาร์บอนไดออกไซด์...ไม่มีประโยชน์แถมยังมีโทษอีกต่างหากสูดเข้าไปมากๆไม่ดีต่อสุขภาพครับ..ไอโมเลยเลือกที่จะไม่เข้าใกล้ครับ

.การแข่งขันก็ได้ดำเนินไปแหละครับ.....เตะไปได้ไม่ถึง 10 นาทีครับ ผมก็ทำประตูให้ทีมเราได้อะครับ..แหม๋ ดีใจเป็นที่สุดเลยครับ ออกมานอกถิ่นไงครับ เลยดีใจ โชว์สาวด้วยครับฮ่าๆๆ..เพื่อนๆในทีมวิ่งมากอดผมใหญ่เลยครับ..ไอนัทไอเลวมันโคตรเนียนเลยครับแอบจุ๊บแก้ม ผมด้วยอะ ไอบ้า...คนเยอะแยะกูอาย แม่ม..ผมก็ได้แต่มองหน้ามันเคืองๆ อะครับ ...ไอนัทมันยิ้มแล้วยักกคิ้วให้ผมทีนึง แล้วมันก็เดินกลับไปประจำที่มันอะครับ ...ชิ...

และครึ่งแรกก็จบลงครับ โดยทีมผม นำ 1-0 แฮะ ....พอครึ่ง หลัง เริ่มได้ไม่เท่าไหร่.ขาไอโมก็เริ่มชาหนึบ.ครับมันไล่มาตั้งกะปลายเท้าจนถึงต้นขาเลยครับ เจ็บจนผมทนไม่ไหวต้องล้มตัวลงนอนกับพื้นสนามอะครับ...กัดฟันกร๊อดๆ แหละครับ..โอ้ยยยยยยไอโมโดนตะคิวแดก... เจ็บ เครียดดดดดดดดดดดดด....กินเหล้า.

“ตาหวานเป็นไรอะ ...เป้นตะคิวเหรอ...” คนแรกที่วิ่งมาถึงตัวผมคือไอนัท..อีกแล้วครับ..ไอบ้า เห็นอยู่แล้วยังจะถาม แหนะ พาลครับพาล..แล้วไอนัทมันก็จับให้ผมนอนหงายถอดสตั๊ดผมออก แล้วนวดคลึงที่เท้าผมอะครับ มันก็นวดไป ผมก็ครางฮือๆ แหละครับ เจ็บอะ..แล้วมันก็ยกขาผมขึ้นแล้วกดน้ำหนักตัวมันลงที่ขาผมอะครับ ฮือ เจ็บว้อยยยยยยยยยจะตายแล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...

ไอนัทมันทำยังงั้นซักพักแหละครับ มันกับเพื่อนในทีมจึงหามผมออกจากสนาม..ไปวางไว้ที่ข้างสนามอะครับ....แล้วก็เริ่มนวดขาให้ผมอีกครั้งนึงอะครับ ผมก็ไม่ได้มองหรอกนะครับว่าใครเป็นคนนวด...รู้แต่ว่าไอนัทมันลงไปเล่นต่อแล้ว เพราะมันกระซิบบอกผมก่อนไปอะครับมันแอบกัดหูผมด้วยครับไอบ้า..ไม่ดูกาละเทศะเลยแม่ม กูหล่ะเซ็ง .....แล้วเพื่อนคนที่หามผมมาก็นวดขาผมตั้งแต่ปลายเท้าไล่ขึ้นมาจนถึงต้นขาเลยครับมือหนักดีชิบหายเลยครับ...ไอโมยังหลับตาปี๋อยู่ครับ..เริ่มสบายขึ้นมาแล้วครับ ...ไม่เจ็บมากเหมือนเมื่อกี้อะ..แล้วเค้าก็ยกขาผมขึ้นทำเหมือนที่ไอนัททำให้ผมเมื่อกี้แหละครับ...ผมเลยลืมตาขึ้นมอง..ตาสบตา นิ่งไป 3 วิครับ....

ผมกับมันยังจ้องตากันต่อไปไม่มีใครยอมหลบ ...ครับคนที่นวดให้ผมคือไอคิมนั้นเอง...ไอคิมมันก็ยังทำหน้าที่..ดึงขาผมต่อไปอะครับแต่ตายังจ้องเขม่งอยู่ที่ผมอะ หน้าบึ้งมากมาย....โธ่ เอ้ยไอคาร์บอนไดออกไซต์เอ้ย..และ.มันก็เป็นฝ่ายหลบตาผมก่อนอะครับ แล้วมันก็ปล่อยขาผมลง.มันนั่งลงแล้วเริ่มนวดขาผมอีกครั้งอะครับ...ตอนนี้ผมรู้สึกดีขึ้นมากแล้วครับ..ผมจึงสะบัดขาออกจากมือมันอย่างแรง...ค่อยๆลุกขึ้นยืน แล้วเดินกระเผกๆไปหาเพื่อนๆ ที่นั่งอยู่ใกล้ๆอะครับ....ไม่หันกลับไปมองมันแม้แต่หางตา..

“พี่เบอร์ 13 ค้า...เจ็บมากไหมค่ะ...ให้นู๋ช่วยนวดไหม” หึหึ...จากเครียดๆเมื่อกี้นี้ มาเจอคำพูดแบบนี้ทำให้ผมยิ้มได้เหมือนกันครับ...ผมจึงหันหน้าไปยิ้มแล้วโบกมือให้ น้องๆ เค้าหน่อยนึง...ให้น้องน่ารักเป็นพิเศษครับ ครึครึ..แหม๋กรี๊ด กันอีกแล้วครับ..(อืมกูก็เนื้อหอมเหมือนกันนี้หว่า อาฮุ อาฮุ ความจริง น้องๆ เค้าก็กรี๊ดให้กับทุกคนแหละครับ หึหึ)

ไอโมก็ได้แต่ขำแหละครับแล้วก็มีมือ มือนึงมาพยุงตัวผมให้เดินไปนั่งลงที่ม้านั่งข้างสนามอะครับ...ตอนแรกผมนึกว่าไอคิม เลยกะจะสะบัดออก แต่พอมองหน้าแล้วเป็นรุ่นพี่ในทีม..เลยอยู่เฉยๆ ให้พี่เค้าพยุงไปนั่งอะครับ...หึหึ..ไอคิมมันจะมาช่วยพยุงกูไมวะ..มันเกลียดกูจะตาย ที่มันช่วยนวดเมื่อกี้ก็เพราะมันอยู่ใกล้หรอก ถ้าไม่ไปช่วยก็น่าเกลียด...หยุดคิดได้แล้วมึงไอโม...มันคือคาร์บอนไดอ๊อกไซต์จำไว้.. เฮ้อ สบายใจขึ้นมานิดครับแล้วพี่ในทีม ก็ให้ผมนอนลงบนม้านั่งยาวๆ แล้วพี่เค้าก็ช่วยนวดขาให้ผมอะครับ..แฮะสบายโคตรๆเลยครับไอโม....

[Junrai_Hyper™]

¤¹´Õ¡çÁÕÊÔ·¸ÔìËÅØ´ä´éàËÁ×͹¡Ñ¹ à¾ÃÒз¹Ãͨ¹àÊÕÂä»ãË餹Í×è¹ ¤§·Óã¨ÅÓºÒ¡ ¡Ò÷Ô駾Õè¹Ñ·Ãͨ¹¿Ø駫èÒ¹·Ñé§Çѹ ¨¹à¡Ô´à˵ءÒóìàÅÇÃéÒ¢Öé¹ ¡çʧÊÒ÷ء¤¹àŤÃѺ  áµèÊÔ觷Õèà¡Ô´¢Öé¹à¾ÃÒзء¤¹ÃÑ¡¤Ø³âÁ ÍÂèÒ§ÁÒ¡ÁÒ ¨¹à¡Ô´¤ÇÒÁ¢Ñ´áÂ駡ѹ àÁ×èÍÁÒÃÇÁ¡Ñ¹ ¨Ö§·ÓãËé¤Ø³âÁÅÓºÒ¡ã¨áÅÐà¨çºµÑÇ

áͺËÇѧÇèÒÇÔ·Â줧¨Ðä´éÂÔ¹àÊÕ§áÅеÒÁÁÒªèǹФÃѺ  à¾ÃÒÐÇÔ·ÂìÍÒ¨¨ÐµéͧàÊÕÂã¨ÁÒ¡ËÒ¡âÁà»ç¹äÃä»

แล้วอันนี้คืออารายอะแน๋ว

ภาษาเทพเหรอครับ

 

[meeza31]

อย่าอ่านยิงรู้สึกว่าโมน่ารัก >< 

[abcd]

   ก็น่านจิพูห์ รอเจ้าตัวเค้ามาแปลให้อยู่เนี่ย  

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

¤¹´Õ¡çÁÕÊÔ·¸ÔìËÅØ´ä´éàËÁ×͹¡Ñ¹ à¾ÃÒз¹Ãͨ¹àÊÕÂä»ãË餹Í×è¹ ¤§·Óã¨ÅÓºÒ¡ ¡Ò÷Ô駾Õè¹Ñ·Ãͨ¹¿Ø駫èÒ¹·Ñé§Çѹ ¨¹à¡Ô´à˵ءÒóìàÅÇÃéÒ¢Öé¹ ¡çʧÊÒ÷ء¤¹àŤÃѺ  áµèÊÔ觷Õèà¡Ô´¢Öé¹à¾ÃÒзء¤¹ÃÑ¡¤Ø³âÁ ÍÂèÒ§ÁÒ¡ÁÒ ¨¹à¡Ô´¤ÇÒÁ¢Ñ´áÂ駡ѹ àÁ×èÍÁÒÃÇÁ¡Ñ¹ ¨Ö§·ÓãËé¤Ø³âÁÅÓºÒ¡ã¨áÅÐà¨çºµÑÇ

áͺËÇѧÇèÒÇÔ·Â줧¨Ðä´éÂÔ¹àÊÕ§áÅеÒÁÁÒªèǹФÃѺ  à¾ÃÒÐÇÔ·ÂìÍÒ¨¨ÐµéͧàÊÕÂã¨ÁÒ¡ËÒ¡âÁà»ç¹äÃä»

แล้วอันนี้คืออารายอะแน๋ว

ภาษาเทพเหรอครับ

 

เขาใช้มือถือพิมพ์ ซึ่งมันคงไม่ support font utf-8

[mu_off]

...
ยังบอกอะไรไม่ได้อ่ะคับ..รู้แต่เรื่องมันเศร้า..

รอต่อปายค้าบ..รอต่อปาย...

[pongsj]

จุใจจิงๆเลย วันล่ะ3ตอนแนะ อิอิ

อยากรู้เร็วๆจังเลยคับ ว่าโมกะคิมจะได้คุยกันดีๆมั้ย

[sun]

มาย่ำต๊อกๆ ตอนดึกๆ 

แล้วก้อค่อย ค่อย ย่อง  ออกจากกระทู้ไปแบบเนียน เนียน อิอิ

[gobgab]

...........เห็นคนที่เรารักเป็นก๊าซคาร์บอนได้ออกไซด์เลยหรอ..........

.....................จะทำได้นานแค่ไหนหนอ........

...........ระวังจะเปลี่ยนเป็นก๊าซออกซิเจนนะจ้ะ.........ทำยังไงก็ขาดไม่ได้.........

[tingtanhaw]

 
เอ๋า.............พิมพ์จากมือถือไม่ได้เหรอ 
แล้วรู้ได้ไงว่าส่งจากือถือ 
พอดีตามอ่านจากมือถือมาตลอด แล้วอดใจไม่ไหวที่จะตอบแสดงความเห็น
ตอนที่พี่นัท เปลี๊ยนไป๋................... สงสารพี่นัทมาก  และเข้าใจว่าเป็นอารมณ์ชั่ววูบ
ของคนที่ผิดหวังอย่างแรง ที่อุตส่าห์ทำดีตลอด(4ปีใช่ไหม) แล้วได้ผลเช่นนี้
ไม่อยากให้เหตุการณ์เลวร้ายไปกว่านี้(คนรักกันทั้งนั้น)
รักมากก็หวังมากและเจ็บมากเช่นกัน

เฉลยที่พิมพ์ไปละกัน เด่วค้างคาให้คนอื่นหงุดหงิดซะเปล่าๆ

คร่าวๆนะจำรายละเอียดไม่แม่นแล้ว

เข้าใจนัทมากๆและสงสารทุกคน การที่คุณโมปล่อยให้พี่นัทฟุ้งซ่านทั้งวันโดยไม่เข้าไปเคลียร์ปัญหา
ทั้งที่กลับมาตั้งนานแล้ว (ทีกะคิมยังกล้าไปเคลียร์-อารมณ์ที่ค้างเลย--ทันทีที่ลงรถด้วย) 
รู้อยู่ว่าพี่เขารักเราขนาดไหน คงตั้งตาคอยจนตาตั้งไปแล้ว มั๊ง
และแอบหวังว่าเมื่อคุณโมถูกปล้ำ ไอวิทย์น่าจะเข้าช่วยทัน และไม่อยากให้เกิดเหตุการณ์เลวร้าย
เหมือนกะคิมทำกะโมไว้ (เพราะคิดว่าวิทย์คงรักโมเหมือนกัน --แบบไหนไม่รู้)   
สรุปว่าการมีคนรุมรัก เป็นทุกขลาภ
เมื่อมารวมๆกันจนถึงจุดแตกหักก็ทำให้ทุกคนเจ็บเจียนตาย คุณโมกล้าเล่นกะความรักได้อย่าง
ผมเองเมื่อมีคนมาชอบก็พยายามรักษาระยะห่างไว้ กลัวมันจะจบไม่สวยอ่ะ แบบหึงๆ เนี่ยไม่ชอบเลย

ปัจจุบันจึงเหลือค้างอยู่เนี่ย  กลัวแม่ตีด้วย
ไม่กล้าใช้คอมพ์ทั่วไปอ่านกลัวหลบแม่-เพื่อนไม่ได้
เลยจิ้มอ่านจากมือถือตลอด

[abcd]

คือมือถือบางรุ่นมันคงไม่supportอ่ะจ้ะ เวลาพิมพ์ออกมาเลยเปงภาษาเทพ แต่ไม่เป็นไร จาพิมพ์ออกมาเป็นภาษาไหนก็ตาม  โมโมก็คงรับรู้ได้ด้วยใจ ขอบคุณมากๆเลยนะที่เข้ามาอ่านและตอบรีพลาย จุ๊ฟๆ